Ο τόπος μας περνάει μια δύσκολη περίοδο. Όλοι μας, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο βιώνει μια πρωτόγνωρη για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα, κρίση. Μια κρίση που δεν αφορά μόνο την οικονομία. Καθημερινά διαπιστώνουμε ότι η κρίση αυτή, αφορά όλες τις πτυχές της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, αλλά και όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Θα λέγαμε χωρίς να θέλουμε να μηδενίσουμε όσες προσπάθειες και πρόοδοι έχουν γίνει μέχρι σήμερα, ότι έτσι όπως εξελίσσεται και εκδηλώνεται η κρίση αυτή τα τελευταία δύο χρόνια, εκφράζει μια καθολική κρίση αξιών που υπόβοσκε όμως όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Οι δημοσκοπήσεις λίγο πριν από την έναρξη της επίσημης προεκλογικής περιόδου αποτύπωσαν την περισυλλογή των πολιτών, που καλούνται πλέον να συμβιβάσουν την οργή για το παρελθόν με τις προσδοκίες για το μέλλον. Η παρατηρούμενη σύμπλευση των άκρων του πολιτικού φάσματος σε επιλογές που άμεσα (ΚΚΕ, Καμμένος, Χρυσή Αυγή) ή έμμεσα (ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ) καταλήγουν στην αποκοπή από την Ευρώπη και στη δραχμή επαναλαμβάνει γνωστά φαινόμενα που εκδηλώνονται σε περιόδους εθνικής κρίσης, παρακμής της δημοκρατίας και διάχυσης της ανομίας.

Ενα κλασικό αξίωμα λέει πως τις εκλογές τις κερδίζει εκείνος που καταφέρνει να επιβάλει το εκλογικό δίλημμα, το κεντρικό ερώτημα στο οποίο με την ψήφο τους απαντούν οι ψηφοφόροι. Ποιο, λοιπόν, θα αποδειχθεί ότι είναι το βασικό ερώτημα αυτών των εκλογών, που αναγγέλθηκαν μεταξύ αγίου μύρου και Σταύρωσης και ορίστηκαν για την 6η Μαΐου, ημέρα που η Εκκλησία μας γιορτάζει τον πολύαθλο άγιο της υπομονής, τον Ιώβ;

Θεωρητικά, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δεν έχουν κοινά με την παραδοσιακή Αριστερά. Θεωρητικά, όμως και μόνο. Διότι, επί της ουσίας, είχαν και έχουν αρκετά...
Οι διαπιστώσεις με τη σειρά: οι δύο εταίροι του δικομματισμού, καθένας με το ύφος και την αισθητική που μεταφέρει, επιμένουν ότι η αποδοχή του δεύτερου Μνημονίου συνιστά μονόδρομο για τη χώρα. Μετά από το γνωστό «αγωνιστικό» διάλειμμα, που συνοδεύτηκε από εξαγγελίες μαχών και επαναδιαπραγματεύσεων, και τα δύο κόμματα εξουσίας πείσθηκαν ότι η υπαγωγή στο συγκεκριμένο σχέδιο δημοσιονομικής ανασυγκρότησης, που αποδεδειγμένα εγκλωβίζει τη χώρα σε υφεσιακό κύκλο, είναι αναγκαίο κακό.

Τι είναι αυτό που όταν πάει από το ΠΑΣΟΚ στη ΔΗΜΑΡ λέγεται "χωρίς αρχές ψάρεμα στα θολά νερά" και όταν επιστρέφει στο ΠΑΣΟΚ λέγεται " επανασυσπείρωση της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης";

(η απάντηση...στην κάλπη)

Είναι μεγάλη η χαρά μου για την σημερινή μας συνάντηση. Και αποτελεί τιμή για την Δημοκρατική Αριστερά και για μένα προσωπικά η παρουσία σας.

Σε καιρούς τραχείς, όπου το παλιό ψυχορραγεί και το καινούργιο δοκιμάζεται, σε καιρούς όπου η κοινωνία πιέζεται να γονατίσει, ο ρόλος των ανθρώπων του Πολιτισμού και της Επιστήμης είναι καθοριστικός. Γιατί με ιδέες θα βγούμε από την κρίση, με λογισμό και με όνειρο στο τέλος η πολιτική θα «πάρει κεφάλι» από την οικονομία και η κοινωνία θα σταθεί όρθια στα πόδια της.

Προσπαθώ να φανταστώ τι θα γινόταν αν η Δημοκρατική Αριστερά συμπεριελάμβανε στα ψηφοδέλτια της την Μιλένα Αποστολάκη. Η αναφορά είναι τυχαία (θα μπορούσαν να είναι άλλα πρόσωπα αυτής της κατηγορίας) αλλά και χαρακτηριστική ταυτοχρόνως. Και τι δεν θα ακουγόταν. Το «αλλοίωση της φυσιογνωμίας» θα ήταν η πιο μετριοπαθής κριτική. Παρά το γεγονός ότι η Αποστολάκη καταψήφισε την κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ – ΝΔ και την δανειακή σύμβαση με τα μέτρα είμαι βέβαιος ότι θα προβαλλόταν η ψήφος της στο πρώτο μνημόνιο και ( εύλογα ) η θητεία της στην κυβέρνηση που υλοποίησε αυτήν την γραμμή.

Δεν υπάρχει φαντάζομαι κανείς που να μην έχει κατανοήσει σήμερα ότι με αφορμή την κρίση χρειάζονται να γίνουν στη χώρα ουσιαστικές αλλαγές που: α) να αντιμετωπίζουν τις αιτίες που μας οδήγησαν σε αυτήν β) να αντιμετωπίζουν τα αδικίες των μέτρων που πάρθηκαν για την αντιμετώπιση της κρίσης και τις επιπτώσεις τους. Μέτρα που πολλά από αυτά είναι αναποτελεσματικά και ας ισχυρίζονται το αντίθετο.

Τα ψέματα τελειώνουν... Στις 6 Μαΐου εκλέγουμε την επόμενη κυβέρνηση της χώρας. (το διευκρινίζω για όσους πιστεύουν ότι πρόκειται να εκλέξουμε την επόμενη... αντιπολίτευση).
Η κυβέρνηση αυτή θα πρέπει να φέρει σε πέρας το δυσκολότερο έργο της μεταπολίτευσης: να συνδυάσει την εκπλήρωση των δεσμεύσεων και των στόχων απέναντι στους δανειστές μας, με την προσπάθεια για την έξοδο της χώρας μας από την κρίση και το πέρασμά της σε αναπτυξιακή τροχιά.
Η ΔΗΜΑΡ θα εμφανιστεί στον εκλογικό χάρτη, για πρώτη φορά, το βράδυ της 6ης Μαΐου. Και θα είναι η πρώτη φορά στον τόπο μας, που στον χάρτη αυτόν θʼ απεικονιστεί η δύναμη μιας αριστεράς που αυτοπροσδιορίζεται ως ευρωπαϊκή, μεταρρυθμιστική και που φιλοδοξεί να αποδειχτεί κυβερνώσα !

-Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Είναι προφανές ότι δεν υπάρχουν ούτε προγραμματικές ούτε πολιτικές προϋποθέσεις για να συμμετέχουμε σε κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Αριστερό άλλοθι σε συντηρητικές πολιτικές δεν πρόκειται να δώσουμε.

-Η αρνητική μας απάντηση στα επικοινωνιακά κελεύσματα συνεργασίας από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ δεν πηγάζουν από κάποιας μορφής δογματισμό. Έχουν να κάνουν με τις ουσιαστικές διαφωνίες που υπάρχουν σε στρατηγικά ζητήματα για τη χώρα και την κοινωνία. Οι συνεργασίες, άλλωστε, δεν γίνονται στη βάση των δημοσκοπήσεων. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η πρότασή μας για προγραμματική συμφωνία θα απευθυνθεί και στις άλλες δυνάμεις της αριστεράς.

Το τελευταίο διάστημα έχουν πυκνώσει δηλώσεις κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ με αφορμή τις εκλογές και την στάση της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Από τη μια ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και εκ των βασικών συντελεστών της οικτρής κατάστασης που βιώνουν σήμερα οι Έλληνες πολίτες, καλεί τους ψηφοφόρους να μην τοποθετηθούν κομματικά αλλά με γνώμονα το Εθνικό συμφέρον. Προβληματίζομαι για το πώς διαβάζει κανείς και ερμηνεύει ίσως το «εθνικό συμφέρον», διότι αν ο κος Βενιζέλος εννοεί με αυτή τη φράση ότι συμφέρον για την χώρα θα είναι τα νέα μέτρα που περίπου εξήγγειλε η τρόικα από τις Βρυξέλλες για μείωση ακόμα μεγαλύτερη των μισθών του ιδιωτικού τομέα, τότε πράγματι αναρωτιέμαι αν θα βρεθεί μέλος του ΠΑΣΟΚ που θα ψηφίσει κομματικά και όχι για το συμφέρον της κοινωνίας.

...Αυτά σημαίνουν ότι αν σκεφτούμε το αύριο πρέπει να επιλέξουμε τις δυνάμεις εκείνες που ίσως (και επιμένω στο δύσπιστο ίσως) μπορεί να το προετοιμάσουν. Αυτή τη στιγμή, με ορισμένες ανατριχιαστικές εξαιρέσεις παρείσακτων σε αναζήτηση στέγης αυριανιστών, οι άνθρωποι που αντιπροσωπεύουν τις δυνάμεις αυτές βρίσκονται κοντά στη ΔΗ-ΜΑΡ κατά πολύ περισσότερο από ό,τι στο ΠαΣοΚ.

Και αυτό, με την επιφύλαξη των όσων θα συμβούν ως τις εκλογές, θα έπρεπε να είναι καθοριστικό για τη ψήφο μας.