Το ότι χάθηκε ένα παλληκάρι, για να γίνει ό,τι έγινε με τη ΧΑ αυτές τις μέρες, είναι, όσο νάναι, ένα τεράστιο άγος για όλη την ελληνική κοινωνία. Κάποιοι ευθύνονται περισσότερο από άλλους, αλλά συνολικά μιλώντας, αυτή είναι η κατάσταση κι ας μην κρυβόμαστε, μεταξύ μας. Αν στη ΝΔ επικράτησαν την άνοιξη του 2013 οι απόψεις ότι χρειάζεται με ήπιο τρόπο να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο της ΧΑ, είναι θέμα που αφορά και το σύνολο και κανείς δεν πρέπει να χαίρεται. Αν στον ΣΥΡΙΖΑ επικράτησαν οι απόψεις ότι χρειάζεται να καταθέσει χωριστό "αντιρατσιστικό", τον Μάιο του 2013, για να μην ταυτιστεί με τους κυβερνητικούς!!, είναι θέμα που αφορά το σύνολο και κανείς δεν πρέπει να χαίρεται.

Από την πανηγυρική της είσοδο στο κοινοβούλιο με τις περσινές δίδυμες εκλογές, η Χρυσή Αυγή δεν έπαψε να προβληματίζει το πολιτικό σύστημα της χώρας. Ωστόσο, αυτό που προβλημάτιζε την πολιτική και τη δημοσιογραφική νομενκλατούρα δεν ήταν βέβαια τόσο η πραγματική δράση του ναζιστικού μορφώματος, τα συστηματικά περίπολα των μαυροντυμένων «ταγμάτων εφόδου» στο κέντρο της Αθήνας και οι εκατοντάδες αιματηρές επιθέσεις τους στους άτυχους «λαθρομετανάστες» που θα συναντούσαν στον δρόμο τους.

Διαγενομένου του μεγάλου Σαββάτου των συλλήψεων προέκυψαν ουκ ολίγοι άπιστοι Θωμάδες. «Την έχουν δέσει την υπόθεση;». Μετά τις μη προφυλακίσεις ενέσκηψαν οι Επιμηθείς και, ακόμη περισσότεροι. Οι ζηλωτές. «Show το ‘κανε ο Σαμαράς για να κερδίσει ψήφους, βιάστηκε και τώρα θα σπάσει τα μούτρα του» λένε, οι εξ ευωνύμων χωρίς να κρύβουν ότι από την αμηχανία έπεσαν στη χαιρεκακία.

Ο ενθουσιασμός απέχει τελικά από την απογοήτευση μια ανάσα όλη κι όλη! Την πανηγυρική ατμόσφαιρα του Σαββατοκύριακου αντικατέστησε η χθεσινή παγωμάρα. Οι πολίτες αντίκρισαν ξαφνικά στις οθόνες τους τους τραμπούκους της Χρυσής Αυγής να βγαίνουν από τα δικαστήρια φωνάζοντας, βρίζοντας, κλωτσώντας, όπως ακριβώς έκαναν προχτές όταν έμπαιναν στη ΓΑΔΑ, αποδεικνύοντας έτσι ότι πραγματικά... «δεν είναι ύποπτοι τέλεσης νέου αδικήματος»!

«Ευτυχώς που η Ουρανία Μιχαλολιάκου δεν είναι όμορφη γιατί η Χ.Α. θα είχε κερδίσει ένα πρόσθετο 10%». Η σκέψη αυτή πέρασε για κλάσματα του δευτερολέπτου από το μυαλό μου όταν παρακολούθησα τη σκηνή, στην οποία η κόρη του γ.γ. της Χ.Α. έπεσε στην αγκαλιά του κατά την προσαγωγή του στη ΓΑΔΑ με χειροπέδες.

Οι ανακριτές έκριναν, με βάση τα στοιχεία της δικογραφίας, πως δεν τηρούνται οι προϋποθέσεις του κώδικα ποινικής δικονομίας για την προσωρινή τους κράτηση. Βεβαίως η εξέλιξη αυτή δεν σημαίνει ότι απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες. Θεωρώ πως πρέπει να υπερασπιζόμαστε τη νομιμότητα και την τήρηση της συνταγματικής και δικονομικής τάξης για κάθε περίπτωση κατηγορουμένου.

Το γεγονός ότι δεν εκρίθησαν προφυλακιστέοι οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής δεν σημαίνει ότι έχουμε ολοκληρωμένη την κρίση της δικαιοσύνης. Από την πρώτη στιγμή έχω υποστηρίξει ότι η νομιμότητα, η εφαρμογή του νόμου είναι εκείνη η οποία πρέπει να δώσει απάντηση στις όποιες ενέργειες χαρακτηρίζονται εγκληματικές με αναζητούμενα βέβαια τα στοιχεία και πάντοτε με την απόδειξη που απαιτεί ο ποινικός μας πολιτισμός, ο ποινικός μας νόμος.

Οι εξελίξεις με τις συλλήψεις των ιθυνόντων της Χρυσής Αυγής για εγκλήματα που κατηγορούνται ότι διέπραξαν είναι θετικές. Ύστερα από αυτές, τα πράγματα μπορεί να μην είναι όπως ήσαν πριν.

Στη δημοκρατία υπάρχει πάντα μια λεπτή κόκκινη γραμμή. Οι εχθροί της την παραβιάζουν μονίμως - και γι’ αυτό είναι εχθροί της. Οι υπερασπιστές της, ποτέ. Αλλά το ζητούμενο ενίοτε είναι να οριστεί πού ακριβώς βρίσκεται αυτή η γραμμή.

Τα μεσάνυχτα της 17ης Σεπτεμβρίου δολοφονήθηκε στην Αμφιάλη ο Παύλος Φύσσας. Ο δολοφόνος συνελήφθη, ενώ πλήθος αποδείξεων βεβαιώνουν πως είναι μέλος της Χρυσής Αυγής, μάλιστα έμμισθος υπάλληλος. Ο φόνος δεν ήταν ατύχημα σε κάποια τυχαία συμπλοκή οπαδών ποδοσφαίρου ή σε διαδήλωση.

Φτάσαμε στη δολοφονία και ξύπνησε επιτέλους η κυβέρνηση, και μαζί της όλη η χώρα. Υπάρχουν τώρα ισχυρές ενδείξεις ότι η ΧΑ συνιστά, πέραν της ναζιστικής ιδεολογίας της, και εγκληματική οργάνωση που διαπράττει αλλεπάλληλες κακουργηματικές πράξεις.

«Να δω στην Ελλάδα μια ειρηνική διαδήλωση από 500.000 κόσμο που να διαμαρτύρεται μαζικά ενάντια στη βία της Χρυσής Αυγής» ονειρεύεται ο Κον Μπεντίτ σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Έθνος της Κυριακής.[1] Συμμερίζομαι το όνειρο του. Και θα ήθελα να το δω στον ξύπνιο μου. Αλλά για όλους εμάς που ήμασταν την προηγούμενη Τετάρτη στο Σύνταγμα, η πραγματικότητα ήταν κάπως διαφορετική.