Βία, Αστυνομία και Χρυσή Αυγή

Σοκάρει η επίμονα επαναλαμβανόμενη ομολογία του κ. Δένδια ότι είχε πρόσβαση σε υλικό της δικογραφίας σχετικά με τις καταγγελίες για βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ. Ακόμη χειρότερα, επιμένει να αποφαίνεται για την ουσία των καταγγελιών παρεμβαίνοντας σε ξένα θεσμικά χωράφια. Η ακρίβεια των ισχυρισμών του μένει να αποδειχτεί. Πάντως, ο 7ος τακτικός ανακριτής στην αναφορά του προς τον εισαγγελέα Πρωτοδικών δεν φαίνεται τόσο βέβαιος για το αβάσιμο των καταγγελιών όσο ο κ. υπουργός.

Ξαφνιάζουν επίσης οι υπουργικές απειλές για αγωγή στην εφημερίδα Guardian που δημοσίευσε μαρτυρίες των θυμάτων. Για λόγους πολιτικής αισθητικής, θεωρούμε πως δεν προσιδιάζουν σε υπουργούς δημοκρατικών ευρωπαϊκών χωρών οι επιθέσεις εναντίον διεθνών ΜΜΕ όποτε μιλούν για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Θυμίζουν άλλες εποχές και άλλες ηπείρους. Αλλωστε, είναι πολλά τα διεθνή ΜΜΕ που μιλούν για τη διείσδυση της Χρυσής Αυγής στον σκληρό πυρήνα του κράτους. Είναι πολλοί οι διεθνείς φορείς προστασίας των δικαιωμάτων που καταγγέλλουν τον υψηλό βαθμό διαπλοκής μεταξύ Χρυσής Αυγής και ΕΛ.ΑΣ.

Δεν σπεύδουμε να υιοθετήσουμε τις καταγγελίες για βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ. Αναμένουμε όμως και από τον κ. υπουργό να κρατάει τη θεσμικά αναγκαία απόσταση από την ουσία των καταγγελιών. Ακόμη περισσότερο, αναμένουμε να κρατάει τη στρατηγικά αναγκαία απόσταση από την επιπόλαιη απόρριψή τους. Αυτή η απόσταση θα του επιτρέψει να διαχειριστεί αξιοπρεπώς την καταιγίδα που έρχεται. Γιατί ακολουθούν χειρότερα. Η αυτονόμηση μονάδων της ΕΛ.ΑΣ. είναι τεράστια. Πληροφορούμαστε πως ούτε οι συνάδελφοί τους δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τους εγκαλούμενους ως φυσικούς αυτουργούς των πρόσφατων βασανισμών εντός της ΓΑΔΑ. Οι φερόμενοι ως δράστες - μέλη της ομάδας Δέλτα - διατράνωναν πως είναι μέλη της Χρυσής Αυγής. Δεν πρόκειται πια για υπόγειες διαδρομές αλλά για εμφανείς νεοναζιστικούς θυλάκους εντός της ΕΛ.ΑΣ. Και εάν στο παρελθόν ομάδες της Χρυσής Αυγής έχουν ενίοτε λειτουργήσει ως μακρύς βραχίονας των διωκτικών μηχανισμών, σήμερα τμήματα της ΕΛ.ΑΣ. μοιάζει να αποτελούν μακρύ βραχίονα των νεοναζιστών.

Κανείς δεν πρέπει να παραγνωρίζει πως ο κ. Δένδιας έχει αναλάβει ένα πολύ δύσκολο έργο. Το υπάρχον έμψυχο δυναμικό της ΕΛ.ΑΣ., το χαμηλό επίπεδο κατάρτισης, οι παγιωμένες πελατειακές εξαρτήσεις και νοοτροπίες σε συνδυασμό με την κοινωνική συγκυρία αποτελούν ναρκοθετημένο έδαφος. Γνωρίζει όμως πολύ καλά τι πρέπει να κάνει. Το φανερώνουν οι εξαγγελίες του για δομές εντός της ΕΛ.ΑΣ. με σκοπό την καταπολέμηση της ρατσιστικής βίας. Είμαστε βέβαιοι, λοιπόν, πως γνωρίζει ότι η βία των εξτρεμιστών συχνά συνδέεται με το σώμα του οποίου προΐσταται. Είναι επιτακτική η ανάγκη να διερευνηθούν τα στοιχεία για πρωτοφανούς έκτασης ώσμωση της ΕΛ.ΑΣ. με το νεοναζιστικό μόρφωμα. Πρέπει να σπάσει η διάχυτη κουλτούρα βίας. Να διαλυθεί η λογική συμμορίας, οι έκνομες ομάδες που δρουν στις παρυφές και εντός της ΕΛ.ΑΣ. Παράλληλα λοιπόν με την καταπολέμηση της βίας από εξτρεμιστικές νεοναζιστικές ομάδες, ο κ. Δένδιας καλείται να σπάσει την ομερτά εντός ΕΛ.ΑΣ. και να δημιουργήσει, επιτέλους, έναν πραγματικά ανεξάρτητο μηχανισμό διερεύνησης περιστατικών αστυνομικής αυθαιρεσίας. Ο μηχανισμός που θεσμοθετήθηκε επί των ημερών του κ. Παπουτσή αποτελεί ελεγκτική παρωδία. Δυστυχώς αυτό το σκέλος της καταπολέμησης των εγκλημάτων με ρατσιστικό κίνητρο, ιδίως των τελουμένων από κρατικά όργανα, παραπέμπεται στο μέλλον. Επιπλέον, καμιά ουσιαστική διερεύνηση και καταπολέμηση της ρατσιστικής βίας δεν μπορεί να υπάρξει εάν δεν προβλέπεται προστασία των θυμάτων που καταγγέλλουν ρατσιστικές επιθέσεις. Αυτό επίσης απουσιάζει από το πρόσφατα εξαγγελθέν σχέδιο ΠΔ.

Να, λοιπόν, η πραγματική πρόκληση για τον κ. Δένδια, να ξηλώσει αυτό το πλέγμα. Για να το καταφέρει όμως, είναι προτιμότερο να αφήσει τις επιθέσεις κατά της αντιπολίτευσης, των ξένων ΜΜΕ και όσων άλλων καταγγέλλουν την αστυνομική αυθαιρεσία. Για να ανταποκριθεί στην πρόκληση, χρειάζεται πρωτίστως να διαφοροποιηθεί από την αενάως επαναλαμβανόμενη βερμπαλιστική κοινοτοπία της συγκάλυψης. Γιατί δυστυχώς χορτάσαμε από υπουργούς που τους έδειχναν το φεγγάρι της αστυνομικής βίας κι εκείνοι κοίταζαν το δάχτυλο (προσπαθώντας μάλιστα να το διαψεύσουν).