Πριν τη συγκέντρωση του κινήματος «Παραιτηθείτε» έβλεπα διάφορους «έγκριτους» διαμορφωτές της κοινής γνώμης να δηλώνουν ή να γράφουν ότι αν η συγκέντρωση είναι μεγάλη, τότε τίθεται θέμα νομιμότητας της κυβέρνησης και παραμονής της στην εξουσία. Θα μείνω στη σημερινή τους άποψη και όχι τόσο στο ότι οι ίδιοι «έγκριτοι» αναλυτές υποστήριζαν, ορθώς, το 2011-2012, ότι οι συγκεντρώσεις και «οι δρόμοι» δεν έχουν τη δημοκρατική νομιμοποίηση να ρίχνουν κυβερνήσεις.

Ημέρα λογαριασμών για τους «Παραιτηθείτε» και τους «Είστε εχθροί του λαού».

Ας τους αφήσουμε να κάνουν ταμείο, ο καιρός θα δείξει τις πολιτικές αντοχές της ασπόνδυλης κίνησης της πλατείας Συντάγματος, αλλά και το καταγέλαστο της ανατριχιαστικής μομφής της κυβέρνησης.

Άλλωστε σε μια βδομάδα από σήμερα, ίσως χρειαστεί να αναρωτηθούμε όλοι μαζί –εντός και εκτός συνόρων– «Και τώρα τι;»

Είναι μάλλον απίθανο να υποστηρίξει κανείς κάτι διαφορετικό – αν και ο κοινός νους δεν είναι πάντα τόσο κοινός.
Το μείζον πρόβλημα της χώρας, αυτό που είναι ανάγκη να τεθεί ως πρώτη και πρώτιστη επιδίωξη μιας σύγχρονης προοδευτικής πολιτικής στρατηγικής, είναι η αντιμετώπιση της μαζικής ανεργίας. Δεν αρκεί ο περιορισμός φανερών συνεπειών της, όπως η φτώχεια και η ανείπωτη στέρηση των ελάχιστων αγαθών και υπηρεσιών. Η πολιτική κοινωνικής πρόνοιας αποτελεί στοιχειώδη ανθρωπιστική υποχρέωση αφενός, αλλά και στοιχειώδη πράξη μέριμνας για τη σταθερότητα ενός κοινωνικού συστήματος, αφετέρου. Με αυτήν την έννοια, αποτελεί μια αναγκαία πολιτική συντήρησης. Αληθινά προοδευτική πολιτική είναι η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Αν υπάρχει ορισμός της πολιτικής γκάφας, σίγουρα θα πρέπει να αναζητηθεί στην ψήφιση και κατόπιν στην ακύρωση της πρόσφατης διάταξης για «τις εξωχώριες εταιρείες». Αν κατάλαβα καλά, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ισχυρίστηκε πως είχε και τις δύο φορές δίκιο∙ και όταν ψήφισε το άρθρο 178 και όταν το κατήργησε, μετά από τις αντιδράσεις, (ακόμη και της προπαγανδιστικής Αυγής). Το θέμα έχει μικρή σημασία —η νέα ρύθμιση θα καταπέσει μάλλον στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο—, αλλά είναι ενδεικτική για μια συγκεκριμένη πολιτική κουλτούρα. Το «ψηφίζω-ξεψηφίζω» δεν αφορά άλλωστε μόνο τις off-shore εταιρείες αλλά αποτελεί πλέον μια γενικευμένη πρακτική της κυβέρνησης.

Η αναθεώρηση του Συντάγματος, αλλά και ο εκλογικός Νόμος είναι δύο πολύ σοβαρά ζητήματα, που αφορούν τόσο το πολιτικό σύστημα, όσο όμως και τα δικαιώματα και ελευθερίες των πολιτών, αλλά και την γενικότερη πορεία της χώρας και της κοινωνίας.

Η Δημοκρατική Συμπαράταξη έχει ήδη επεξεργασθεί τις προτάσεις της για τα μείζονα αυτά ζητήματα, και θα τις παρουσιάσει με σοβαρότητα και ευθύνη και στις θεσμικές διαδικασίες.

Καλούμε όμως την Κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τουλάχιστον το μείζον αυτό θέμα με την δέουσα σοβαρότητα, και όχι να το χρησιμοποιεί ως «πυροτέχνημα», για αντιπερισπασμό, και εξυπηρέτηση μικροκομματικών στόχων.

...Η αξιολόγηση έκλεισε – ευτυχώς. Η αβεβαιότητα του χρέους, τόσο με το πλαφόν που τέθηκε στις δαπάνες εξυπηρέτησής του όσο (και κυρίως...) με την εμπιστοσύνη με την οποία, τις επόμενες ημέρες, θα περιβάλει τα ελληνικά ομόλογα ο κ. Ντράγκι, περιορίζεται κατά πολύ. Θα ήταν (έως επικίνδυνη...) αυταπάτη, όμως, να νομίσουμε ότι τα δύσκολα πέρασαν. Η χώρα έχει αναλάβει την υποχρέωση να εφαρμόσει ένα εξαιρετικά δύσκολο Μνημόνιο (που περιέχει όσα το πολιτικό προσωπικό δημαγωγώντας απέφυγε να κάνει 6 χρόνια...) και, ταυτόχρονα, πρέπει να πολεμήσει την ανεργία.

Ας αρχίσουμε με κοινοτοπίες: μια κυβέρνηση της Αριστεράς όχι μόνο δικαιούται αλλά οφείλει να ευνοήσει εκείνους που στη μοιρασιά της πίτας, όπως γίνεται σήμερα, παίρνουν το μικρότερο κομμάτι.

Διότι παρ’ όλα όσα λέγονται, το ισχύον σύστημα αποτυπώνει αδικίες και κυρίως αναπαράγει ανισότητες, οι οποίες δεν είναι θέλημα θεού, ούτε απόρροια μιας ιδεολογικά ουδέτερης αξιολόγησης που απονέμει χρήμα και εξουσία στους άξιους και εργατικούς, ενώ τιμωρεί τους κουτούς και τους τεμπέληδες.

«Το θέμα μου, στην ουσία, είναι ένα: Πού βρισκόμαστε σήμερα και κυρίως που πάμε αύριο.

· Πρέπει να σταματήσει επίσης το γαϊτανάκι του ‘εσύ, όχι εγώ’, ‘οι άλλοι, όχι εμείς’, ‘που κρύβει μια καθολική αποποίηση ευθυνών, και πρέπει να δούμε τι κάνουμε για να μην τελματωθούμε για άλλη μια δεκαετία.

Μπορεί «να βγει» το Πρόγραμμα ή είναι μία σισύφεια προσπάθεια, με προδικασμένη αποτυχία; Καταγράφω τέσσερις εκτιμήσεις.

Πρώτη: Δεν λύθηκε το πρόβλημα του χρέους. Θα αντιμετωπιστεί στα τέλη του έτους, εφόσον εφαρμόσουμε όσα συμφωνήσαμε με τους δανειστές μας.
Υπάρχουν, ωστόσο, δύο καινούργια, θετικά στοιχεία: (α) Πετύχαμε (ακριβέστερα, το ΔΝΤ πέτυχε..) να τεθεί βιώσιμο πλαφόν στην εξυπηρέτησή του. Να μην πληρώνουμε πάνω από το 15% του ΑΕΠ έως το 2038 – λιγότερα από όσα πληρώνουν για το χρέος τους οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. (β) Τα ελληνικά ομόλογα θα γίνονται δεκτά ως ενέχυρο από τον κ. Ντράγκι και θα ενταχθούμε στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE)

Οι αποφάσεις του Γιούρογκρουπ της περασμένης Τρίτης (σε συνάρτηση με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου από την Ελληνική Βουλή την περασμένη Κυριακή) κλείνουν μια μεγάλη αβεβαιότητα. Αλλά την κλείνουν με τεράστιο κόστος αφου, μεταξύ άλλων, επισφραγίζουν τη πολιτική και θεσμική έξοδο της Ελλάδας ως ισότιμο μέλος από τον εσωτερικό κεντρικό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).

Πριν από την ψήφιση του επαχθέστατου δεύτερου πακέτου του 3ου Μνημονίου, την Κυριακή που πέρασε, ο Πρωθυπουργός αντιλαμβανόμενος ότι η επιστροφή του ΕΚΑΣ, ως… αχρεωστήτως καταβληθέν, από όσους και όσες το πήρανμ, έστω και σε δώδεκα δόσεις, λειτουργούσε ως η γουλιά που ξεχειλίζει το γεμάτο ποτήρι της λαϊκής αγανάκτησης, παρουσίασε το… ΤΑΜΕΙΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ! Από αυτό υποσχέθηκε θα εξοικονομηθούν τα 70 εκατ. Ευρώ. Το ποσό δηλαδή που είναι το ΕΚΑΣ που έδωσαν τους 6 μήνες που πέρασαν!

Τι όμως είναι αυτό το Ταμείο; Πως διαμορφώνεται και κυρίως από ποιους πόρους προικοδοτείται; Δεν έχει θεσμοθετηθεί! Θα θεσμοθετηθεί. Δεν έχουν προβλεφθεί πόροι! ΘΑ προβλεφθούν και ΘΑ χρηματοδοτηθεί από την υπεραπόδοση των μέτρων που έχουν ήδη ψηφισθεί!

Λένε ότι ο δημοσιογράφος πρέπει να παίρνει αποστάσεις από τα γεγονότα για να μπορεί να μεταφέρει στους αναγνώστες την αντικειμενική εικόνα. Δεν έχουν πει τίποτα όμως, για το τι πρέπει να κάνει, όταν είναι μέρος των γεγονότων. Όταν αυτά αφορούν στη δουλειά του, στη ίδια του τη ζωή… Έτσι θα αυθαιρετήσω. Θα καταθέσω τη δική μου οπτική γωνία για τις δύσκολες ημέρες που περνά το Mega. Ως απλός εργαζόμενος γράφω.