Στη φετινή ΔΕΘ η μεσαία τάξη έγινε ξανά της μόδας. Τη διεκδίκησαν και ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Τσίπρας. Καθώς η εκλογική αύρα δυναμώνει, η δημοσκόπηση που δημοσίευσαν το περασμένο Σαββατοκύριακο «ΤΑ ΝΕΑ» εξηγεί γιατί τα μεσοστρώματα θα είναι το προνομιακό ακροατήριο των τριών μεγαλύτερων κομμάτων. Σε περιβάλλον απλής αναλογικής, ακόμη και μικρότερες μετακινήσεις ψηφοφόρων αναδεικνύουν ή αποκλείουν δυνητικούς συνασπισμούς εξουσίας.

Το τι σημαίνει δημοκρατία και πώς λειτουργεί είναι θέμα που έχει απασχολήσει την ανθρωπότητα πάνω από είκοσι πέντε αιώνες. Ολες όμως οι εκδοχές της αποδέχονται ότι ένα από τα βασικά συστατικά της είναι η έννοια της μετρήσιμης ποσότητας. Για να το πούμε απλά, στη δημοκρατία ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει, αλλά το τι ισχύει καθορίζεται από αποφάσεις, καλές ή κακές κατά τη γνώμη μας, τις οποίες εγκρίνουν οι περισσότεροι. Τούτου δεδομένου, τα πολιτικά κόμματα προσπαθούν να συλλέξουν όσο γίνεται πιο πολλές ψήφους.

Καλώς τους κι ας άργησαν. Αυτή η φράση έρχεται στο μυαλό μαθαίνοντας ότι η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε, έστω με μεγάλη καθυστέρηση, να κινήσει τις διαδικασίες για να διεκδικήσει αποζημίωση από τη Novartis για τις παράνομες πρακτικές που χρησιμοποίησε στην Ελλάδα.

Δεν πρόκειται για πολιτική αντιπάθεια ούτε για απόρριψη με βάση ηγετικά χαρακτηριστικά. Αυτό συνέβαινε πάντοτε. Ολοι οι ηγέτες είχαν τους οπαδούς και τους ορκισμένους εχθρούς τους. Πρόκειται για εκδηλώσεις συναισθημάτων που επιτίθενται στο ίδιο το πρόσωπο του πολιτικού, στο ύφος και την αισθητική του.

Η ανάγκη για συντονισμό των δημόσιων πολιτικών είναι υπαρκτή. Το ζήτημα της ανατροφοδότησης της εκτελεστικής εξουσίας και της κοινωνικής της λογοδοσίας είναι μείζον για την ποιότητα της δημοκρατίας. Αυτή η σημαντική ιδιότητα για τη λειτουργία της πολιτείας αποτέλεσε το άλλοθι για τη δημιουργία μιας καινοφανούς δομής: του επιτελικού κράτους «Μητσοτάκη». Ενα σύστημα που υπερκαλύπτει υπουργούς και υποκαθιστά υπουργεία.

H σύγκρουση των προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ με αυτές της κυβέρνησης γίνεται με καθαρό πλέον το διαφορετικό ιδεολογικό και πολιτικό πρόταγμα σημειώνει με συνέντευξή του στη «Ναυτεμπορική» ο Δημήτρης Λιάκος. Ο οικονομολόγος και πρώην υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ εστιάζει στο ζήτημα των ανατιμήσεων, σημειώνοντας πως οι κυβερνητικές προτάσεις είναι ανεπαρκείς. Παράλληλα υπογραμμίζει την ανάγκη αύξησης του κατώτατου μισθού και αναφέρεται σε ένα γενναίο πλέγμα μέτρων για την αντιμετώπιση του ενεργειακού κόστους.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε εύκολο έργο στη Θεσσαλονίκη. Για δύο λόγους. Πρώτον, διότι είχε λεφτά να «μοιράσει». Μπορεί να μην επανέλαβε το εμβληματικό «λεφτά υπάρχουν», αλλά το «πακετάκι» του(αφού δεν του αρέσει η λέξη «πακέτο») το έδωσε το βράδυ του Σαββάτου στην ομιλία του. Και, δεύτερον, διότι στη συνέντευξη της Κυριακής αρκέστηκε απλώς να αναμασήσει όσα εξήγγειλε την προηγουμένη, διανθίζοντάς τα με ορισμένα ψέματα και λάθη, χωρίς να λείψει και ένα είδος αλαζονείας από τις απαντήσεις του(για τις ερωτήσεις θα πούμε κάτι στο τέλος).

Η οριζόντια απογοήτευση του κόσμου (66%) από το κυβερνητικό έργο είναι το τίμημα της αλαζονείας και του αυταρχισμού της προηγούμενης περιόδου

Η έρευνα της Palmos Analysis πραγματοποιείται σε μια διαχρονικά κομβική χρονική περίοδο για την πολιτική ζωή, λίγο πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς και λίγο πριν τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού και τις προτάσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη ΔΕΘ.

Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα τσουνάμι ανατιμήσεων και ακρίβειας στην ηλεκτρική ενέργεια και σε βασικά αγαθά που πλήττει το ήδη πενιχρό εισόδημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Αναμφίβολα, οι διεθνείς εξελίξεις στην τιμή των καυσίμων, στις αλυσίδες παραγωγής και στις μεταφορές παίζουν σημαντικό ρόλο και επηρεάζουν τις τιμές σε όλη την Ευρώπη.

Κύριε Θεοχαρόπουλε, τους τελευταίους μήνες ζούμε ένα μεγάλο κύμα ακρίβειας σε βασικά καταναλωτικά προϊόντα. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι είναι διεθνές το πρόβλημα, επομένως, δεν φέρει την ευθύνη…

Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη προσπαθεί να κρύψει τις ευθύνες της πίσω από τη δικαιολογία ότι φταίει η διεθνής συγκυρία και στέλνει το μήνυμα ότι δεν μπορεί κάνει τίποτα ή στην καλύτερη περίπτωση δεν μπορεί να κάνει παρά μόνο ελάχιστα. Δεν απαντά όμως για ποιο λόγο η Ελλάδα είναι η χώρα που καταγράφει την αρνητική πρωτιά σε όλη την Ευρώπη στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος βγήκε προχθές στα κανάλια να κατηγορήσει δύο κόμματα της αντιπολίτευσης, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝ.ΑΛΛ., ότι «δεν ψήφισαν την επιβολή κυρώσεων σε όσους εμπλέκονται στην έκδοση πλαστών πιστοποιητικών» και να τα κατηγορήσει για "πράξη ακραίας υποκρισίας και πολιτικού καιροσκοπισμού». Εξήγησε μάλιστα ότι «ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝ.ΑΛΛ. αναζητούν ψήφους ακόμα και στην ακραία παραβατικότητα, αδιαφορώντας για τη ζημιά που γίνεται στην προσπάθεια επιστροφής της ζωής όλων στην πληρότητά της». Αυτή η γραμμή έγινε, στη συνέχεια, παντιέρα των δεξιών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Τι θα είχε συμβεί αν ΔΕΝ είχε προχωρήσει σε ανασχηματισμό ο πρωθυπουργός; Με τα «αν» δεν γίνεται βέβαια δουλειά. Είναι όμως διάχυτη η εντύπωση ότι θα ήταν πολύ καλύτερα για την κυβέρνηση και τον ίδιο τον πρωθυπουργό αν ΔΕΝ είχε γίνει ο ανασχηματισμός. Ή, έστω, ΑΥΤΟΣ ο ανασχηματισμός. Διότι ο αντίλογος σε ένα υποθετικό «αν» είναι να είχε κάνει διαφορετικές επιλογές.