Η διπλή κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ευρώπη με την πανδημία και την ακρίβεια, μετά από δεκαετίες, έφερε ξανά στο προσκήνιο πάγιες θέσεις της Αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας για ισχυρά δημόσια συστήματα υγείας, δημόσιες παρεμβάσεις στην οικονομία και στήριξη της εργασίας. Σε αυτό το πλαίσιο, προοδευτικές κυβερνήσεις αναδεικνύονται σε όλο και περισσότερες χώρες της Ευρώπης.

Πριν πω την άποψή μου, θα ήθελα να υπογραμμίσω προκαταρκτικά ότι η συζήτηση αυτή, που είναι πολύ σημαντική, θα πρέπει να γίνει με όρους νηφαλιότητας και όχι με όρους ανταγωνισμού. Πόσο μάλλον με όρους πανηγυρισμών των νικητών. Ούτε βεβαίως ως νίκη της καινοτομίας απέναντι στους «κομματικούς θεματοφύλακες». Τούτων δοθέντων, ξεκαθαρίζω ότι τοποθετούμαι θετικά υπέρ των προτάσεων του προέδρου και της Επιτροπής Καταστατικού, υπό προϋποθέσεις. Γιατί;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει μέλος του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία που να είναι ικανοποιημένο από τη μέχρι τώρα κομματική λειτουργία και απόδοση. Δεν αποτελεί ιδιαιτερότητα του κόμματός μας. Σε όλο τον κόσμο, το "λενινιστικού τύπου" κόμμα και γενικότερα το πυραμιδικό μοντέλο οργάνωσης έχουν προ πολλού κλείσει τον πολιτικό κύκλο τους.

Η ιστορία της Αριστεράς είναι γεμάτη από αντίστοιχα σημεία καμπής. Και πάντοτε οι οργανωτικές αλλαγές προκαλούσαν μεγαλύτερους ή μικρότερους τριγμούς

Βρισκόμαστε σε μια πολιτική περίοδο όπου οι κυβερνητικές αποτυχίες σε όλα τα θέματα, με αποκορύφωμα την παράλυση σχεδόν ολόκληρης της χώρας και την ταλαιπωρία χιλιάδων πολιτών τις τελευταίες ημέρες λόγω της κακοκαιρίας, η περιστολή της δημοκρατίας και η γενικευμένη διαφθορά τροφοδοτούν την κοινωνική δυσαρέσκεια και καθιστούν αναγκαία την πολιτική ανατροπή.

«Η εκλογή λοιπόν του προέδρου και της Κ.Ε. από τα μέλη μειώνει τις αποστάσεις που χωρίζουν το μέσο μέλος από μια μικρή αριθμητικά κατηγορία στελεχών»

Ο πολιτικός επιστήμονας και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Νίκος Μαραντζίδης σχολιάζει τις καταστατικές αλλαγές που προκρίνονται στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης καθώς και την πρόταση του Αλ. Τσίπρα για εκλογή του προέδρου και της Κεντρικής Επιτροπής από τη βάση, την αναγκαία προσπάθεια αναζωπύρωσης του ενδιαφέροντος των πολιτών για την πολιτική, τη φθορά της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ενώ εκτιμά ότι χρειάζεται να περιμένουμε για το εάν θα επιβεβαιωθεί η δημοσκοπική καταγραφή του ΚΙΝ.ΑΛΛ.

Η αλλαγή των συνθηκών διαμορφώνει περιβάλλον Βρισκόμαστε σε φάση έντονων κοινωνικών διεργασιών. Οι πολίτες αναζητούν έκφραση, μετασχηματισμό των αναγκών τους σε πρόταση διακυβέρνησης, και αυτό διαπερνά οριζόντια όλο το πολιτικό φάσμα. Στις πυκνές διεργασίες κρίσης, ανακατατάξεων και νέων αντιθέσεων του καπιταλισμού, η σύγχρονη πληθυντική Αριστερά, κορμός της προοδευτικής παράταξης, καλείται να αντιπαραθέτει τη σύγχρονη κοινωνική προγραμματική και πολιτική πρόταση (alternative).

Η κοινωνία στις εκλογές του 2019 ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ στη μεγάλη δύναμη της δημοκρατικής και προοδευτικής παράταξης, δίνοντας ταυτόχρονα την εντολή του μετασχηματισμού μας. Ο Αλέξης Τσίπρας, το ίδιο το βράδυ των εκλογών, στο διάγγελμά του είπε κατά λέξη: «Να γίνουμε ένα σύγχρονο, αριστερό, προοδευτικό κίνημα με βαθιές ρίζες στην κοινωνία. Αυτούς τους δεσμούς θα σφυρηλατήσουμε για να μετασχηματιστούμε σε μια μεγάλη, δημοκρατική παράταξη με ευθύνη για το παρόν και το μέλλον του τόπου».

Σε έναν κόσμο που κινείται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, με την τεχνολογία να μετασχηματίζει την παραγωγική διαδικασία, τον τρόπο εργασίας και επικοινωνίας των ανθρώπων, τα κόμματα ως φορείς πολιτικής εκπροσώπησης κοινωνικών συμφερόντων και συμμαχιών καλούνται να ανταποκριθούν στις νέες συνθήκες. Χρέος της Αριστεράς είναι όχι μόνο να παρακολουθεί αυτές τις εξελίξεις αλλά να βρίσκεται στην πρωτοπορία. Γιατί ό,τι δεν κινείται, λιμνάζει.

Το 2021 ήταν η χρονιά που η χώρα δοκιμάστηκε πολλαπλώς και η διακυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη έδειξε τα όρια της. Ο απολογισμός μιλά από μόνος του… Μια Κυβέρνηση και ένας Πρωθυπουργός που βαφτίζουν τις αποτυχίες – επιτυχίες. «Πούλησαν» μέσω των media στους πολίτες την ιδέα ενός επιτελικού και αποτελεσματικού Κράτους και τη χρονιά που μας άφησε βιώσαμε την κατάρρευση όχι μόνο του «επιτελικού» αλλά του Κράτους γενικότερα.

1. Γιατί επέλεξε τώρα ο Αλέξης Τσίπρας μετά από 2,5 χρόνια στην αντιπολίτευση να ζητήσει εκλογές; Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να ασκήσει πιο σκληρή αντιπολίτευση…
Το αίτημα για εκλογές εκφράζει ένα μεγάλο “Ως εδώ!”. Η δημοσίευση της μελέτης Τσιόδρα – Λύτρα αποτέλεσε ένα γεγονός τομή, που έδειξε με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο δύο πράγματα.

Σε μια περίοδο που οξύνονται οι κοινωνικές -γεωγραφικές ανισότητες και συρρικνώνεται η εγχώρια παραγωγική βάση αντί οι πολίτες να προσκαλούνται για να συνδιαμορφώνουν τα κυβερνητικά προγράμματα με βάση τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, υποβιβάζονται σε χειροκροτητές μιας χρήσης .

Ο διάλογος για το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία διεξάγεται σε μια πρωτόγνωρη συνθήκη. Η αποτυχημένη διαχείριση της πανδημίας και η αδυναμία ανάσχεσης της ακρίβειας από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, μαζί με τη συστηματική επίθεση στους εργαζόμενους, τη φτωχοποίηση των μικρομεσαίων, την υποβάθμιση των δημόσιων αγαθών και τη στοχοποίηση της νεολαίας δημιουργούν συνθήκες συσσωρευμένης απογοήτευσης και οργής σε μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας.