Η διαμάχη στην Ουκρανία είναι βασικά εμφύλια, με έντονο το εθνοτικό στοιχείο

Πληθαίνουν τελευταία οι πληροφορίες δυτικής προέλευσης για επικείμενη στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Καλλιεργείται ένα ανησυχητικό κλίμα έντασης και πιθανά στρατιωτικής αντιπαράθεσης με τη Ρωσία.

Σε σκοτσέζικο ντους μοιάζουν να εξελίσσονται οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Κίνα και τη Ρωσία καθώς υπάρχουν ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας σε επίπεδο κορυφής από στενούς συνεργάτες των Τζο Μπάιντεν, Βλαντίμιρ Πούτιν και Σι Τζινπίνγκ και ταυτόχρονα από την Ουκρανία μέχρι την Ταϊβάν αναζωπυρώνονται εντάσεις για θέματα που υποτίθεται ότι είχαν δρομολογηθεί η εκτόνωση και η αποκλιμάκωση τους στις συναντήσεις του Μπάιντεν -τηλεδιασκέψεις και διά ζώσης- με τους Πούτιν και Σι.

Νέες συνθήκες - για κάποιους πικρές - έχουν επιβληθεί εδώ και καιρό, ακόμα και εάν τώρα το καταλαβαίνουν και οι πιο ενημερωμένοι. Ο κόσμος του παρελθόντος έχει πραγματικά καταρρεύσει και έχουμε εισέλθει στον γιγάντιο αλλά μυστηριώδη χώρο ενός νέου κόσμου, τον οποίο συχνά παλεύουμε να φανταστούμε και τον οποίο θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές.

Το 2017 η Γερμανία χρειάσθηκε σχεδόν ένα εξάμηνο μετεκλογικών διαπραγματεύσεων για να αποκτήσει κυβέρνηση, ένα εξάμηνο μέσα στο οποίο αποδομήθηκε ο ευρωπαϊκός ζήλος του Μακρόν όπως είχε αποτυπωθεί στις ομιλίες του στην Πνύκα και στην Σορβόννη τον Σεπτέμβριο του 2017.

Δύο μήνες μετά την ελληνογαλλική συμφωνία, η πρώτη αντίδραση της Τουρκίας επιβεβαιώνει ότι η κούρσα των εξοπλισμών άρχισε και ουδείς γνωρίζει πού θα οδηγήσει.

Όταν ανακοινώθηκε η συμφωνία-μαμούθ με τη Γαλλία για την αγορά αεροπλάνων και φρεγατών, ακολούθησαν χαρές και πανηγύρια. Το βασικό επιχείρημα ήταν ότι πιάσαμε την Τουρκία στον ύπνο και τώρα πια η Ελλάδα αποκτά υπεροπλία και μπορεί να είναι ήσυχη.

Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας τείνουμε να πιστεύουμε ότι σχεδόν όλα στον κόσμο περιστρέφονται γύρω από εμάς. Αυτά που γίνονται, έχουν νόημα είτε για να μας «υποστηρίξουν», είτε για να μας «υπονομεύσουν». Δεν θα μπορούσε η περίπτωση της Λιβύης να ξεφύγει από τον κανόνα αυτό.

Ένας τρόπος να προσεγγίσουμε το απογοητευτικό αποτέλεσμα αυτής της συνόδου είναι το μαύρο χιούμορ, στο οποίο άλλωστε ανέκαθεν διέπρεπε η Γλασκώβη. Οταν λέμε ότι υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιο, αναφερόμαστε σε ένα πρόβλημα ή μια δύσκολη κατάσταση για την οποία οι άνθρωποι δεν θέλουν να μιλήσουν. Ε, τα πράγματα στην COP26 ήταν ακόμη πιο δύσκολα, γιατί ο ελέφαντας ΔΕΝ ήταν στο δωμάτιο: ο πρόεδρος της Κίνας δεν έκανε τον κόπο να ταξιδέψει στη Σκωτία.

Πώς φτάσαμε στην βιντεοδιάσκεψη;

Σύμφωνα με πηγές του Λευκού Οίκου το Πεκίνο άσκησε έντονη πίεση στην Ουάσιγκτον για μια τετ α τετ συνομιλία των δύο ηγετών με στόχο την βελτίωση των διμερών σχέσεων που επιδεινώθηκαν στην διάρκεια της θητείας του Τραμπ.

Στη φετινή Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή (COP26) στη Γλασκώβη, μεγάλο μέρος της προσοχής δίνεται στο τι μπορούν να κάνουν οι εθνικές κυβερνήσεις για να μειώσουν ταχύτερα τις εκπομπές ρύπων και να τηρήσουν την προηγούμενη δέσμευση να παρέχουν 100 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως ως χρηματοδότηση για το κλίμα σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος.

Βuild Back Better World (ανοικοδομήστε έναν καλύτερο κόσμο) ή B3W είναι η πρόκληση που έθεσε προχθές στη Γλασκόβη ο Μπάιντεν στα μέλη της Ομάδας των G-7.

Μερικές εισαγωγικές παρατηρήσεις:

1.Τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά κεφάλαια στο Ηνωμένο Βασίλειο χρηματοδοτούν την παραγωγή περίπου τριακοσίων εκατομμυρίων τόνων άνθρακα κατ΄ έτος. Αν τα κεφάλαια
αυτά ήταν μία χώρα, θα ανήκε στις πρώτες 20 παγκοσμίως σε ότι αφορά στις εκπομπές άνθρακα. Κανένα από τα παραπάνω κεφάλαια δεν έχει βέβαια παραγωγική δραστηριότητα που να οδηγεί σε εκπομπές άνθρακα, όμως επενδύουν συνολικά περίπου 100 δισεκατομμύρια λίρες στα χαρτοφυλάκια εταιρειών ορυκτών καυσίμων.

Χθες και προχθές, στη σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες, οι 27 κατέγραψαν τις διαφωνίες τους και παρέπεμψαν στις ελληνικές καλένδες και τα τρία κρίσιμα θέματα της συνάντησης, δηλαδή το Ενεργειακό, το Μεταναστευτικό και την αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής ανταρσίας της Πολωνίας.