Τι προδιαγράφεται από τις προεδρικές εκλογές στην Κύπρο;
Κυριάκος Πιερίδης, Η Εφημερίδα των Συντακτών, Δημοσιευμένο: 2022-11-06
Ο Νοέμβριος είναι ο μήνας που οριστικοποιεί την «παράσταση νίκης», τις τάσεις των ψηφοφόρων για την έκβαση των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο τον Φεβρουάριο του ’23. Απομένουν λιγότερο από 100 ημέρες για την κάλπη. Τι ξεχωρίζει τόσο καιρό από αυτή την αναμέτρηση, την πλέον καθοριστική για την Κύπρο και ποιος θα επικρατήσει;
Ο πρώην ΥΠΕΞ Νίκος Χριστοδουλίδης συντηρεί σε μεγάλο βαθμό το προβάδισμα που κέρδισε από την αρχή της εκστρατείας. Οι ανθυποψήφιοί του Αβέρωφ Νεοφύτου και Ανδρέας Μαυρογιάννης επιχειρούν να βρουν τον τρόπο να ανατρέψουν τις διαφαινόμενες τάσεις, αλλά η απόσταση είναι μεγάλη.
Το πολιτικό κλίμα
Δεν είναι μόνο τα μαθηματικά που ευνοούν τον Ν. Χριστοδουλίδη απέναντι στον Αβέρωφ Νεοφύτου, αρχηγό της κυβερνητικής παράταξης (ΔΗΣΥ) και τον Ανδρέα Μαυρογιάννη, πρώην διαπραγματευτή που τώρα στηρίζει το ΑΚΕΛ. Είναι το πολιτικό κλίμα που χτίστηκε πίσω από την πρωτότυπη εκλογική εκστρατεία: κανείς από τους τρεις βασικούς υποψηφίους δεν ασκεί ουσιώδη κριτική στα έργα και τις ημέρες του απερχόμενου προέδρου Νίκου Αναστασιάδη. Οι τρεις, αν και υποστηρίζονται από διαφορετικά κόμματα, κάνουν μεταξύ τους «αψιμαχίες» αλλά δεν λένε τίποτε ουσιαστικό για τη δεκαετία που πέρασε, προσφέροντας κάλυμμα προστασίας στον Αναστασιάδη. Οι δύο, ο Χριστοδουλίδης και ο Νεοφύτου, επικαλούνται τον Αναστασιάδη ως οι πολιτικοί συνεχιστές του, ενώ ο τρίτος, ο Μαυρογιάννης, αποφεύγει επιμελώς να τον θίξει. Πώς θα κρίνει κανείς αν κάτι ουσιαστικό θα αλλάξει για τον τόπο την επόμενη πενταετία;
Στην «τηλεμαχία» της Πέμπτης (3/11) το γεγονός αυτό ήταν τόσο εμφανές, που μοιάζει με κανονική παραγραφή των πεπραγμένων της δεκαετίας (2013-2023). Ετσι έγινε πολύ φτωχό το περιεχόμενο της εκστρατείας για τους ψηφοφόρους. Γι’ αυτό, μπορεί κανείς από τώρα να προβλέψει την άνετη επικράτηση Χριστοδουλίδη στον β’ γύρο των εκλογών. Ποτέ προηγουμένως –από την εποχή Μακαρίου– δεν θα ήταν τόσο άνετη.
Τα στοιχεία όλων των δημοσκοπήσεων δείχνουν ότι οι ψηφοφόροι έχουν εκλάβει τον Χριστοδουλίδη ως πιο προσιτό πολιτικό ανάμεσα στους τρεις και του δίνουν προβάδισμα ασφαλείας, πέραν των 10 μονάδων στον α’ γύρο των εκλογών. Η επιτυχία αυτή, που όσο περνά ο καιρός δύσκολα θα ανατρέπεται, αποτελεί στρατηγικό πλεονέκτημα για την τελική επικράτησή του. Ολες οι δημοσκοπήσεις για τον β’ γύρο τού δίνουν συντριπτική νίκη –με 20 μονάδες διαφορά– έναντι των άλλων δύο.
Ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ γνωρίζουν πολύ καλά γιατί ο Χριστοδουλίδης έχει το εισιτήριο για το Προεδρικό στην τσέπη. Επειδή το κομματικό σύστημα και οι χρόνιες αγκυλώσεις του τον ευνοούν! Οποιος από τους Νεοφύτου και Μαυρογιάννη μείνει τρίτος στον α’ γύρο, το μεγάλο κόμμα που τον στηρίζει, το ΑΚΕΛ ή ο ΔΗΣΥ, θα δώσει ψήφο στήριξης ή ανοχής στον Ν. Χριστοδουλίδη. Με ανάλογα ανταλλάγματα βεβαίως… Ετσι είναι γαλουχημένοι και οι ψηφοφόροι τους.
Η έκβαση της εκλογικής μάχης είναι προδιαγεγραμμένη για τον ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ. Γνωρίζουν τι τους περιμένει. Κι όμως, μέχρι σήμερα, εμμένουν στις κάκιστες επιλογές τους.
Ο ρόλος Αναστασιάδη
Η υπεροχή του Ν. Χριστοδουλίδη αρχικά αιτιολογήθηκε από τα επικοινωνιακά του χαρίσματα. Τώρα που μπήκε στην εκλογική μάχη φάνηκε ότι αυτά δεν θα ήταν ποτέ αρκετά για να τον κάνουν πρόεδρο. Ούτε η στήριξη που λαμβάνει από τα κόμματα ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ-ΔΗΠΑ. Την πραγματική δύναμή του ο Χριστοδουλίδης την αντλεί από το γεγονός ότι… πετούσε για τόσα χρόνια με τις φτερούγες του Νίκου Αναστασιάδη. Ο απερχόμενος πρόεδρος κατάφερε να δημιουργήσει «πολιτικό κεφάλαιο» για τον ΥΠΕΞ του, προσφέροντάς του ψηφοφόρους που προέρχονται από την παραδοσιακή Δεξιά του ΔΗΣΥ, τον ενδιάμεσο κομματικό χώρο, μέχρι και τα ενδότερα του αριστερού ΑΚΕΛ!
Πώς; Ο Αναστασιάδης άλλαξε ριζικά τη φιλοσοφία του ΔΗΣΥ, στον οποίο κάποτε υπερίσχυε η φιλελεύθερη και μετριοπαθής πτέρυγα στελεχών. Τώρα είναι όλοι υποταγμένοι στην πολιτική του στο Κυπριακό, ενώ η «κληριδική» γενιά έχει πολιτικά και βιολογικά σβήσει. Με περίτεχνο τρόπο εξέθρεψε ακραίες εθνικολαϊκές αντιλήψεις. Οι πιο περιθωριακές απόψεις των κομμάτων του απορριπτισμού έγιναν πολιτική του Αναστασιάδη. Τώρα, μια «χορωδία παράφωνων» συνασπίζεται και δίνει προβάδισμα στον Νίκο Χριστοδουλίδη.
Ο Χριστοδουλίδης βρήκε πρόσφορο ιδεολογικό έδαφος για να βγει μπροστά και να καρπωθεί όλο το όφελος από την ταύτισή του με τον Αναστασιάδη. Μέχρι σήμερα, χρεώνεται τη λιγότερη φθορά και με λίγα λόγια… καθαρίζει: είδε το βίντεο του Al Jazeera (Οκτώβριος 2020) και στο υπουργικό υποστήριξε τερματισμό του προγράμματος των «χρυσών διαβατηρίων» (τηλεμαχία, 3/11). Για 7 χρόνια, άκριτα ενέκρινε «χρυσά διαβατήρια», δεν έβλεπε τι γινόταν και τι γραφόταν και ας ήταν, μεταξύ άλλων, ο κατ’ εξοχήν υπεύθυνος για τη διεθνή εικόνα της Κύπρου.
Θεαματική σταδιοδρομία
Ο τέως ΥΠΕΞ δούλεψε μεθοδικά για να γίνει ο εξ απορρήτων του προέδρου και να τον περιβάλει με τόση εμπιστοσύνη. Από απλός διπλωματικός ακόλουθος το 2013, ο Ν. Χριστοδουλίδης έγινε σε χρόνο-ρεκόρ μέλος του στενού κύκλου του Ν. Αναστασιάδη, μετά κυβερνητικός εκπρόσωπος (2014) και στη δεύτερη κυβερνητική θητεία (2018) υπουργός Εξωτερικών. Η θεαματική πολιτική σταδιοδρομία τού έδωσε υπερπροβολή στα κυπριακά ΜΜΕ, φιλικές σχέσεις με τα ΜΜΕ και μια ευνοϊκή μεταχείριση. Ηταν δίπλα στον Αναστασιάδη, συνεργός στους χειρισμούς του παρασκηνίου στο Κυπριακό από την εποχή του Μον Πελεράν και του Κραν Μοντανά. Οταν δε ανέλαβε το πιο προβεβλημένο αξίωμα, του ΥΠΕΞ, συνέπραξε στην αποδέσμευση της ελληνοκυπριακής πλευράς από τις διαδικασίες του ΟΗΕ, οδηγώντας το Κυπριακό στο απόλυτο τέλμα: μυστικές συναντήσεις με τον Μ. Τσαβούσογλου, ιδεοθύελλες για δύο κράτη, εξουθένωση του Τουρκοκύπριου ηγέτη Μ. Ακιντζί. Ποιος δεν θυμάται, όμως, ότι άφησε το Κυπριακό στο ράφι και πέντε χρόνια ζητούσε κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας χωρίς να πάρει τίποτα.
Ο Ν. Χριστοδουλίδης δεν θα είχε την εκλογική απήχηση που απολαμβάνει σήμερα, αν ο προεκλογικός αγώνας είχε ουσιώδες περιεχόμενο πάνω σε σωρεία αναπάντητων ερωτημάτων για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Κύπρος.
• Πώς έφτασε η Κύπρος στο χειρότερο σημείο από το 1974;
• Ποιος διεθνώς θα στρέψει ξανά την προσοχή του στο παγωμένο πρόβλημα;
• Πόση είναι η έκταση της διαφθοράς και ποιοι την καλλιεργούν;
• Ποιος θα σηκώσει το βάρος για να βρει η Κύπρος τη χαμένη αξιοπιστία της;
Η εκλογική παγίδα
O N. Χριστοδουλίδης βρήκε απρόσμενη ευκολία στον χειρισμό των ανθυποψηφίων του. Οι δύο αδυνατούν να εξηγήσουν –φαίνεται– ποια είναι η δική τους θέση πάνω σε όσα συνέβησαν για να φτάσει η Κύπρος στα όρια της παρακμής.
Σε αυτή την παγίδα έπεσε πρώτος ο Αβ. Νεοφύτου, που τώρα δίνει την ύστατη μάχη να επιτύχει συσπείρωση των ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ. Πήγε στο Προεδρικό για να διαλύσει τις σκιές – την υπόγεια υποστήριξη που προσφέρει ο Ν. Αναστασιάδης στον πρώην ΥΠΕΞ. Θέλει να επιστρατεύσει τον κυβερνητικό μηχανισμό, τους υπουργούς για να μαζέψει ψήφους. Οσο όμως «κομματικοποιεί» την εκστρατεία του τόσο περισσότερο απωθεί τους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων στον β’ γύρο. Στην ουσία οδηγείται σε εκλογικό «βατερλό». Γνώμονάς του, φαίνεται, είναι να κρατηθεί στην κομματική ηγεσία. Αν τα καταφέρει, θα κρατήσει τον ΔΗΣΥ στην αντιπολίτευση.
Στο άλλο στρατόπεδο, το σκηνικό δεν είναι καλύτερο. Με υποψήφιο τον Ανδρέα Μαυρογιάννη, το ΑΚΕΛ κινείται σε ποσοστά πολύ πιο κάτω από το «ιστορικά» χαμηλό ποσοστό του των βουλευτικών εκλογών (22,3%) και αδυνατεί να εκφράσει έναν συνεκτικό πολιτικό λόγο στα μεγάλα ζητήματα: Κυπριακό, διαφθορά, εσωτερική διακυβέρνηση. Ποιος είναι ο εκλογικός στόχος; Ακόμα και τα πιο πιστά κομματικά στελέχη δεν τολμούν να μιλήσουν για εκλογική επικράτηση. Πρόκειται λοιπόν για μία ακόμα –την τρίτη στη σειρά– μάχη για την τιμή των όπλων. Το ΑΚΕΛ φαίνεται πλέον να χάνει στρατηγικά τον χαρακτήρα του αριστερού κόμματος «εξουσίας» και το συντηρητικό τμήμα της ηγεσίας του δεν αποκλείεται να θέλει να συνεργαστεί με τον Ν. Χριστοδουλίδη.
Ο πρώην ΥΠΕΞ Νίκος Χριστοδουλίδης συντηρεί σε μεγάλο βαθμό το προβάδισμα που κέρδισε από την αρχή της εκστρατείας. Οι ανθυποψήφιοί του Αβέρωφ Νεοφύτου και Ανδρέας Μαυρογιάννης επιχειρούν να βρουν τον τρόπο να ανατρέψουν τις διαφαινόμενες τάσεις, αλλά η απόσταση είναι μεγάλη.
Το πολιτικό κλίμα
Δεν είναι μόνο τα μαθηματικά που ευνοούν τον Ν. Χριστοδουλίδη απέναντι στον Αβέρωφ Νεοφύτου, αρχηγό της κυβερνητικής παράταξης (ΔΗΣΥ) και τον Ανδρέα Μαυρογιάννη, πρώην διαπραγματευτή που τώρα στηρίζει το ΑΚΕΛ. Είναι το πολιτικό κλίμα που χτίστηκε πίσω από την πρωτότυπη εκλογική εκστρατεία: κανείς από τους τρεις βασικούς υποψηφίους δεν ασκεί ουσιώδη κριτική στα έργα και τις ημέρες του απερχόμενου προέδρου Νίκου Αναστασιάδη. Οι τρεις, αν και υποστηρίζονται από διαφορετικά κόμματα, κάνουν μεταξύ τους «αψιμαχίες» αλλά δεν λένε τίποτε ουσιαστικό για τη δεκαετία που πέρασε, προσφέροντας κάλυμμα προστασίας στον Αναστασιάδη. Οι δύο, ο Χριστοδουλίδης και ο Νεοφύτου, επικαλούνται τον Αναστασιάδη ως οι πολιτικοί συνεχιστές του, ενώ ο τρίτος, ο Μαυρογιάννης, αποφεύγει επιμελώς να τον θίξει. Πώς θα κρίνει κανείς αν κάτι ουσιαστικό θα αλλάξει για τον τόπο την επόμενη πενταετία;
Στην «τηλεμαχία» της Πέμπτης (3/11) το γεγονός αυτό ήταν τόσο εμφανές, που μοιάζει με κανονική παραγραφή των πεπραγμένων της δεκαετίας (2013-2023). Ετσι έγινε πολύ φτωχό το περιεχόμενο της εκστρατείας για τους ψηφοφόρους. Γι’ αυτό, μπορεί κανείς από τώρα να προβλέψει την άνετη επικράτηση Χριστοδουλίδη στον β’ γύρο των εκλογών. Ποτέ προηγουμένως –από την εποχή Μακαρίου– δεν θα ήταν τόσο άνετη.
Τα στοιχεία όλων των δημοσκοπήσεων δείχνουν ότι οι ψηφοφόροι έχουν εκλάβει τον Χριστοδουλίδη ως πιο προσιτό πολιτικό ανάμεσα στους τρεις και του δίνουν προβάδισμα ασφαλείας, πέραν των 10 μονάδων στον α’ γύρο των εκλογών. Η επιτυχία αυτή, που όσο περνά ο καιρός δύσκολα θα ανατρέπεται, αποτελεί στρατηγικό πλεονέκτημα για την τελική επικράτησή του. Ολες οι δημοσκοπήσεις για τον β’ γύρο τού δίνουν συντριπτική νίκη –με 20 μονάδες διαφορά– έναντι των άλλων δύο.
Ο ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ γνωρίζουν πολύ καλά γιατί ο Χριστοδουλίδης έχει το εισιτήριο για το Προεδρικό στην τσέπη. Επειδή το κομματικό σύστημα και οι χρόνιες αγκυλώσεις του τον ευνοούν! Οποιος από τους Νεοφύτου και Μαυρογιάννη μείνει τρίτος στον α’ γύρο, το μεγάλο κόμμα που τον στηρίζει, το ΑΚΕΛ ή ο ΔΗΣΥ, θα δώσει ψήφο στήριξης ή ανοχής στον Ν. Χριστοδουλίδη. Με ανάλογα ανταλλάγματα βεβαίως… Ετσι είναι γαλουχημένοι και οι ψηφοφόροι τους.
Η έκβαση της εκλογικής μάχης είναι προδιαγεγραμμένη για τον ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ. Γνωρίζουν τι τους περιμένει. Κι όμως, μέχρι σήμερα, εμμένουν στις κάκιστες επιλογές τους.
Ο ρόλος Αναστασιάδη
Η υπεροχή του Ν. Χριστοδουλίδη αρχικά αιτιολογήθηκε από τα επικοινωνιακά του χαρίσματα. Τώρα που μπήκε στην εκλογική μάχη φάνηκε ότι αυτά δεν θα ήταν ποτέ αρκετά για να τον κάνουν πρόεδρο. Ούτε η στήριξη που λαμβάνει από τα κόμματα ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ-ΔΗΠΑ. Την πραγματική δύναμή του ο Χριστοδουλίδης την αντλεί από το γεγονός ότι… πετούσε για τόσα χρόνια με τις φτερούγες του Νίκου Αναστασιάδη. Ο απερχόμενος πρόεδρος κατάφερε να δημιουργήσει «πολιτικό κεφάλαιο» για τον ΥΠΕΞ του, προσφέροντάς του ψηφοφόρους που προέρχονται από την παραδοσιακή Δεξιά του ΔΗΣΥ, τον ενδιάμεσο κομματικό χώρο, μέχρι και τα ενδότερα του αριστερού ΑΚΕΛ!
Πώς; Ο Αναστασιάδης άλλαξε ριζικά τη φιλοσοφία του ΔΗΣΥ, στον οποίο κάποτε υπερίσχυε η φιλελεύθερη και μετριοπαθής πτέρυγα στελεχών. Τώρα είναι όλοι υποταγμένοι στην πολιτική του στο Κυπριακό, ενώ η «κληριδική» γενιά έχει πολιτικά και βιολογικά σβήσει. Με περίτεχνο τρόπο εξέθρεψε ακραίες εθνικολαϊκές αντιλήψεις. Οι πιο περιθωριακές απόψεις των κομμάτων του απορριπτισμού έγιναν πολιτική του Αναστασιάδη. Τώρα, μια «χορωδία παράφωνων» συνασπίζεται και δίνει προβάδισμα στον Νίκο Χριστοδουλίδη.
Ο Χριστοδουλίδης βρήκε πρόσφορο ιδεολογικό έδαφος για να βγει μπροστά και να καρπωθεί όλο το όφελος από την ταύτισή του με τον Αναστασιάδη. Μέχρι σήμερα, χρεώνεται τη λιγότερη φθορά και με λίγα λόγια… καθαρίζει: είδε το βίντεο του Al Jazeera (Οκτώβριος 2020) και στο υπουργικό υποστήριξε τερματισμό του προγράμματος των «χρυσών διαβατηρίων» (τηλεμαχία, 3/11). Για 7 χρόνια, άκριτα ενέκρινε «χρυσά διαβατήρια», δεν έβλεπε τι γινόταν και τι γραφόταν και ας ήταν, μεταξύ άλλων, ο κατ’ εξοχήν υπεύθυνος για τη διεθνή εικόνα της Κύπρου.
Θεαματική σταδιοδρομία
Ο τέως ΥΠΕΞ δούλεψε μεθοδικά για να γίνει ο εξ απορρήτων του προέδρου και να τον περιβάλει με τόση εμπιστοσύνη. Από απλός διπλωματικός ακόλουθος το 2013, ο Ν. Χριστοδουλίδης έγινε σε χρόνο-ρεκόρ μέλος του στενού κύκλου του Ν. Αναστασιάδη, μετά κυβερνητικός εκπρόσωπος (2014) και στη δεύτερη κυβερνητική θητεία (2018) υπουργός Εξωτερικών. Η θεαματική πολιτική σταδιοδρομία τού έδωσε υπερπροβολή στα κυπριακά ΜΜΕ, φιλικές σχέσεις με τα ΜΜΕ και μια ευνοϊκή μεταχείριση. Ηταν δίπλα στον Αναστασιάδη, συνεργός στους χειρισμούς του παρασκηνίου στο Κυπριακό από την εποχή του Μον Πελεράν και του Κραν Μοντανά. Οταν δε ανέλαβε το πιο προβεβλημένο αξίωμα, του ΥΠΕΞ, συνέπραξε στην αποδέσμευση της ελληνοκυπριακής πλευράς από τις διαδικασίες του ΟΗΕ, οδηγώντας το Κυπριακό στο απόλυτο τέλμα: μυστικές συναντήσεις με τον Μ. Τσαβούσογλου, ιδεοθύελλες για δύο κράτη, εξουθένωση του Τουρκοκύπριου ηγέτη Μ. Ακιντζί. Ποιος δεν θυμάται, όμως, ότι άφησε το Κυπριακό στο ράφι και πέντε χρόνια ζητούσε κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας χωρίς να πάρει τίποτα.
Ο Ν. Χριστοδουλίδης δεν θα είχε την εκλογική απήχηση που απολαμβάνει σήμερα, αν ο προεκλογικός αγώνας είχε ουσιώδες περιεχόμενο πάνω σε σωρεία αναπάντητων ερωτημάτων για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα η Κύπρος.
• Πώς έφτασε η Κύπρος στο χειρότερο σημείο από το 1974;
• Ποιος διεθνώς θα στρέψει ξανά την προσοχή του στο παγωμένο πρόβλημα;
• Πόση είναι η έκταση της διαφθοράς και ποιοι την καλλιεργούν;
• Ποιος θα σηκώσει το βάρος για να βρει η Κύπρος τη χαμένη αξιοπιστία της;
Η εκλογική παγίδα
O N. Χριστοδουλίδης βρήκε απρόσμενη ευκολία στον χειρισμό των ανθυποψηφίων του. Οι δύο αδυνατούν να εξηγήσουν –φαίνεται– ποια είναι η δική τους θέση πάνω σε όσα συνέβησαν για να φτάσει η Κύπρος στα όρια της παρακμής.
Σε αυτή την παγίδα έπεσε πρώτος ο Αβ. Νεοφύτου, που τώρα δίνει την ύστατη μάχη να επιτύχει συσπείρωση των ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ. Πήγε στο Προεδρικό για να διαλύσει τις σκιές – την υπόγεια υποστήριξη που προσφέρει ο Ν. Αναστασιάδης στον πρώην ΥΠΕΞ. Θέλει να επιστρατεύσει τον κυβερνητικό μηχανισμό, τους υπουργούς για να μαζέψει ψήφους. Οσο όμως «κομματικοποιεί» την εκστρατεία του τόσο περισσότερο απωθεί τους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων στον β’ γύρο. Στην ουσία οδηγείται σε εκλογικό «βατερλό». Γνώμονάς του, φαίνεται, είναι να κρατηθεί στην κομματική ηγεσία. Αν τα καταφέρει, θα κρατήσει τον ΔΗΣΥ στην αντιπολίτευση.
Στο άλλο στρατόπεδο, το σκηνικό δεν είναι καλύτερο. Με υποψήφιο τον Ανδρέα Μαυρογιάννη, το ΑΚΕΛ κινείται σε ποσοστά πολύ πιο κάτω από το «ιστορικά» χαμηλό ποσοστό του των βουλευτικών εκλογών (22,3%) και αδυνατεί να εκφράσει έναν συνεκτικό πολιτικό λόγο στα μεγάλα ζητήματα: Κυπριακό, διαφθορά, εσωτερική διακυβέρνηση. Ποιος είναι ο εκλογικός στόχος; Ακόμα και τα πιο πιστά κομματικά στελέχη δεν τολμούν να μιλήσουν για εκλογική επικράτηση. Πρόκειται λοιπόν για μία ακόμα –την τρίτη στη σειρά– μάχη για την τιμή των όπλων. Το ΑΚΕΛ φαίνεται πλέον να χάνει στρατηγικά τον χαρακτήρα του αριστερού κόμματος «εξουσίας» και το συντηρητικό τμήμα της ηγεσίας του δεν αποκλείεται να θέλει να συνεργαστεί με τον Ν. Χριστοδουλίδη.
