Η θύελλα των σκανδάλων

Την ώρα που οι Συντηρητικοί προσπαθούν με κάθε τρόπο να ενοχοποιήσουν ηθικά τους Προοδευτικούς, η Δικαιοσύνη και η Εκκλησία συγκλονίζονται από τα σκάνδαλα των ημερών. Η ιεραρχία της Δικαιοσύνης και της Εκκλησίας, μαζί με τον Στρατό (που και αυτός έχει τα προβληματάκια του), είναι, με ορισμένες προσωπικές εξαιρέσεις, πυλώνες του συντηρητισμού. Από τη φύση τους. Αυτό δεν είναι αναγκαστικά κακό. Συχνά μάλιστα υπερβαίνει και τις πολιτικές επιλογές των εκπροσώπων τους.

Πάντως, η πλειονότητα της σημερινής εκκλησιαστικής ιεραρχίας έχει επιλέξει «τη δεξιά του Κυρίου». Ως ένα βαθμό το δικαστικό σώμα δείχνει να συμμερίζεται τις ίδιες επιλογές. Τόσο η Εκκλησία όσο και η Δικαιοσύνη είναι σε μεγάλο βαθμό «αυτοδιοικούμενες» κι ας υπάρχει πάντα κάποιος κρατικός παρεμβατισμός. Το γνωρίζουν αυτό διακομματικά οι υπουργοί Παιδείας και Δικαιοσύνης των τελευταίων τουλάχιστον ετών: όταν δεν προσκύνησαν είχαν πρόβλημα, μεγάλο ή μικρό. Οσο ειδικά για την κυβέρνηση Σημίτη...

Ο καθένας μπορεί συνεπώς σήμερα να πει ό,τι θέλει για την κρίση στην Εκκλησία και την κρίση στη Δικαιοσύνη εκτός από το κλασικό ότι για όλα φταίει ο εκσυγχρονισμός! Βεβαίως, η αίσθηση του «κοσμάκη» ότι πολλά δεν πήγαιναν καλά και στους δύο αυτούς χώρους ήταν διάχυτη από καιρό. Μολοντούτο, η κοινή γνώμη ήθελε με πείσμα να χαρίζει στην Εκκλησία, στον Στρατό και στη Δικαιοσύνη εμπιστοσύνη και συχνά αγάπη. Τα σημερινά απαιτούν συνεπώς ιδιαίτερη προσοχή. Ο ανοιγμένος οχετός θα έχει συνέπειες. Τα σκάνδαλα άνοιξαν βαθύτατες πληγές στην κοινή γνώμη.

Οι «υποθέσεις» που αποκαλύφτηκαν, όπως αποκαλύφτηκαν και με τις πιο αμφισβητούμενες μεθόδους, δεν αφορούν προφανώς ένα ή δύο «μαύρα πρόβατα». Δημιουργήθηκε η εντύπωση και σε πολλούς η πεποίθηση ότι εμπλέκονται «κυκλώματα», ίσως και θεσμοί. Οτι πέρα από τους γνωστούς πια πρωταγωνιστές και όσους οι πρωταγωνιστές αυτοί μας δείχνουν, έχουμε υπόγειες σχέσεις σε ανώτερες και ανώτατες βαθμίδες. Μόνο και μόνο αυτό αφαιρεί μεγάλη πειστικότητα από τα όσα μας λένε για «αυτοκάθαρση» εδώ, εκεί ή αλλού. Δίκαια ή άδικα θα κυριαρχήσει η άποψη ότι η κάθε εμπλεκόμενη πλευρά θα τα ρίξει σε ένα ή δύο «μαύρα πρόβατα» και ότι, μόλις ησυχάσουν τα πράγματα, θα πάνε όλα καλά και εμείς καλύτερα.

Ναι, αλλά ως προς τη Δικαιοσύνη - που περιλαμβάνει και τους δικηγόρους - πάνε δεκαετίες που έχουμε φαινόμενα παράδοξης από κάθε άποψη απονομής της λες και δεν λειτουργεί κανένας ελεγκτικός θεσμός. Και ως προς την Εκκλησία, ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει - και διαπιστώνει - ότι δεν έχουν δοθεί πειστικές απαντήσεις στις φοβερές τεκμηριωμένες καταγγελίες λ.χ. του μαχητικού μητροπολίτη Ζακύνθου Χρυσόστομου ή του αδικημένου μητροπολίτη Θηβών σε βάρος του Αρχιεπισκόπου. Που ενώ η φωτιά δεν είναι μακριά από τον θρόνο του σκέφτεται νέους κανόνες που θα πολλαπλασίαζαν τις εξουσίες του...

Ως την ώρα που γράφονται αυτές οι αράδες η θύελλα των σκανδάλων δεν φαίνεται να έπεισε τους κυβερνήτες ότι οφείλουν και άποψη να έχουν και πολιτικές να προωθήσουν. Οχι μόνο διότι τα όσα συντελούνται τους αφορούν σχεδόν όπως μια οικογενειακή τους υπόθεση. Αλλά διότι αφορούν και το σύνολο των Ελλήνων.

Αυτή τη στιγμή τρίζουν οι θεσμοί. Δύσκολα ο κάθε διάδικος μπορεί να μη σκέφτεται τις νυχτερινές εκπομπές όταν δικάζεται το πρωί. Δύσκολα ο κάθε πιστός μπορεί να ακούσει ένα ηθικοπλαστικό κήρυγμα όταν τόσοι «ποιμένες» φέρονται να ασχημονούν έτσι κι αλλιώς. Και εκτός από αυτά έχουμε την οικονομία, την ενημέρωση, το εμπόριο, την ανεξέλεγκτη ακρίβεια, το ασφαλιστικό· σχεδόν τα πάντα. Πόσο τυχαίο είναι ότι μας προκύπτουν αυτά ενώ συμπληρώνεται χρόνος νέας «μη διακυβέρνησης»;