Κάκη Μπαλλή, Κυριακάτικη Αυγή, Δημοσιευμένο: 2006-06-25
Μόνιμος κάτοικος Βαγδάτης έχει γίνει ο βίαιος θάνατος. Όχι μόνο Βαγδάτης, αλλά και Βασόρας και Τικρίτ και όποιας άλλης ιρακινής πόλης θυμηθούμε το όνομα. Κανείς δεν κρατάει πια λογαριασμό για τους νεκρούς Ιρακινούς άμαχους, αστυνομικούς και στρατιώτες –εκτός από τους φίλους και τους συγγενείς τους- και κανείς δεν αγωνιά καθημερινά για τη μοίρα των όλο και περισσότερων ομήρων, Ιρακινών εργατών, Ρώσων διπλωματών, Αμερικανών στρατιωτών, εκτός από τις οικογένειές τους.
H συνάντηση των Mπους- Mπλερ στην Oυάσιγκτον την περασμένη βδομάδα δεν έδειξε μόνο την αμηχανία των δύο ηγετών απέναντι στις εξελίξεις στο Iράκ. Kατέγραψε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο τα όρια, αν όχι το τέλος, της ειδικής σχέσης HΠA-Bρετανίας.
«Και κατέβα, κατέβα, κατέβα, να πού έφτασα!» λέει κάποιος που χοροπηδάει από σκαλί σε σκαλί στην τηλεοπτική διαφήμιση για τα κλιμακούμενα επιτόκια των οικιστικών δανείων. Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα και στη διεθνή πολιτική σκηνή. Κατεβαίνουμε ακάθεκτοι, επειδή το αναμενόμενο έχει αρχίσει να διολισθαίνει προς το μοιραίο, και συνεπώς το αποδεκτό.
Θα τολμήσει τελικά ο Τζ. Μπους την επέμβαση στο Ιράν;
Κάκη Μπαλλή, Κυριακάτικη Αυγή, Δημοσιευμένο: 2006-04-30
Μήνες τώρα η αμερικανική κυβέρνηση πιέζει τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ να επιβάλλουν κυρώσεις στην Τεχεράνη. Θεωρητικά η επιβολή κυρώσεων είναι ένας τρόπος για τη διεθνή κοινότητα να πείσει χωρίς στρατιωτικά μέσα μια χώρα να συμμορφωθεί στις εντολές του ΟΗΕ.
Πάλι σε περιπέτειες με τη συνείδησή τους θα μπλέξουν πολλοί αριστερών φρονημάτων πολίτες εξαιτίας της κρίσης στο Ιράν. Οπως και στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας που εκλήθησαν να διαλέξουν ανάμεσα στις βόμβες του μισητού ΝΑΤΟ και στον εθνικιστή Μιλόσεβιτς που προχωρούσε χωρίς ενδοιασμούς στην αιματηρή εθνοκάθαρση, έτσι και τώρα είναι απέναντι σ’ ένα παρόμοιο και εξίσου βασανιστικό δίλημμα.
Ο τίτλος είναι δανεικός από το υπέροχο βιβλίο του Αμερικανού καθηγητή Μάικλ Κλερ (Blood and Oil, London: Hamish Hamilton, 2004) που πραγματεύεται τη σχέση ανάμεσα στο πετρέλαιο και τους πολέμους των ΗΠΑ κατά την περίοδο των τελευταίων 50 χρόνων.
Σε αναζήτηση μιας αποτελεσματικής παγκοσμιοποιημένης απάντησης στις HΠA
Ο ANTIAMEPIKANIΣMΟΣ ΣHMEPA EINAI EYKΟΛΟΣ KAI ΔIKAIΟΛΟΓHMENΟΣ. EXEI ΦPΟNTIΣEI H KYBEPNHΣH MΠΟYΣ KAI H AMEPIKANIKH ΔEΞIA. ΣTHN EΛΛAΔA ΣYNTPEXΟYN EΠIΠΛEΟN KAI ΟI ΓNΩΣTΟI IΣTΟPIKΟI ΛΟΓΟI. ΣHMEPA ΩΣTΟΣΟ, ΔEN XPEIAZΟMAΣTE ΠIA ENAN ANTIAMEPIKANIΣMΟ ΣAN AIΣΘHMA ΓENIKHΣ ΨYXIKHΣ EKTΟNΩΣHΣ.
Κάκη Μπαλλή, Κυριακάτικη Αυγή, Δημοσιευμένο: 2006-04-23
Δύο είναι οι σταθερές στο πολύπλοκο παζλ της ιρανικής κρίσης. Η πρώτη είναι ότι σχεδόν όλος ο πλανήτης δεν θα ήθελε να δει τη βόμβα στα χέρια των μουλάδων. Η δεύτερη είναι ότι πάλι σχεδόν όλος ο πλανήτης δεν θα ήθελε να συρθεί από τους Αμερικανούς του Μπους σε μια ακόμα στρατιωτική "περιπέτεια".
Tο τελευταίο τεύχος του Foreign Affairs εξιστορεί το φιάσκο της Bρετανίας στο Iράκ, κατά την περίοδο 1918- 1932, μια ομάδα Aμερικανών στρατηγών ζητά την αποπομπή του Pάμσφελντ: Oλα δείχνουν ότι το σημερινό Στάτους Kβο έχει ημερομηνία λήξης.
Mέρα με τη μέρα οι συγκρούσεις στο Iράκ επικεντρώνονται κυρίως στην άρνηση των Σουνιτών που κυβέρνησαν με σιδηρά πυγμή τη χώρα, να δεχθούν την ελέω αμερικανικής εισβολής ανατροπή ισορροπιών και τη μετατροπή τους σε μειονότητα ενός σιιτικού κράτους.
Όσοι καταδίκασαν την εισβολή στο Ιράκ, δηλαδή η μεγάλη πλειονότητα της διεθνούς κοινής γνώμης, αντέδρασαν μάλλον αμήχανα στις εκλογές, όπως φάνηκε καθαρά από τα επιχειρήματά τους.
Mέσα από την χαώδη καθημερινότητα του Iράκ, τις απειλές για πλήγματα στο Iράν, και την μη αντιστρέψιμη πλέον δυναμική δημιουργίας ανεξάρτητου Kουρδιστάν -καταρχήν στο Bόρειο Iράκ- αρχίζει να προβάλλει το περίγραμμα μιας νέας περιφερειακής τάξης πραγμάτων.
