Διάχυτη είναι η πεποίθηση στους δικαστικούς λειτουργούς ότι η απονομή της δικαιοσύνης καθυστερεί, για την καθυστέρηση όμως αυτή φταίει μόνο η Πολιτεία που δεν παρέχει την υποδομή και τα μέσα που απαιτούνται, ότι οι ίδιοι διεκπεραιώνουν κατ’ έτος περισσότερες υποθέσεις και εκδίδουν περισσότερες αποφάσεις από τον μέσο όρο των ευρωπαίων συναδέλφων τους
Φώτης Κουβέλης, Συνέντευξη στον Ανδρέα Παπαδόπουλο, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2009-04-26
Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου λειτουργεί πολιτικά και προς όφελος της κυβέρνησης, υποστηρίζει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Φώτης Κουβέλης, χαρακτηρίζοντας παράνομη την κίνηση του κ. Σανιδά να μην στείλει το φάκελο για το Βατοπέδι στη Βουλή. Ο Φ. Κουβέλης μιλά στην "Κ.Α." για την εξάρτηση του δικομματισμού από τα οικονομικά κέντρα, ζητεί να αλλάξει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, προτείνοντας μια σειρά θεσμικές παρεμβάσεις.
Aν μέχρι τώρα το αίτημα ήταν να αλλάξει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, η περιπέτεια της δικογραφίας του Βατοπεδίου αποδεικνύει ότι πρέπει να προηγηθεί η εφαρμογή του υπάρχοντος. Διότι, σε τι θα είναι χρήσιμες οι νέες διατάξεις αν δεν διασφαλιστεί ότι θα εφαρμοστούν;
Το Σύνταγμα ορίζει ότι αν στο πλαίσιο ανάκρισης, προανάκρισης, προκαταρκτικής εξέτασης ή διοικητικής εξέτασης προκύψουν στοιχεία τα οποία σχετίζονται με πρόσωπα που διατέλεσαν ή διατελούν μέλη της κυβέρνησης, για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, αυτά διαβιβάζονται αμελλητί στη Βουλή από αυτόν που ενεργεί την ανάκριση, προανάκριση ή εξέταση.
Φώτης Κουβέλης, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2008-07-27
Με τροπολογία-προσθήκη στο σχέδιο νόμου "Εθνική Σχολή Δικαστικών Λειτουργών και άλλες διατάξεις", ο υπουργός Δικαιοσύνης τροποποίησε τις διατάξεις του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και Κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών που αφορούν στο καίριο ζήτημα του θεσμού της αυτοδιοίκησης των δικαστηρίων και εισαγγελιών.
Η υπόθεση του προέδρου της Ενωσης Ελλήνων Εισαγγελέων, Σ. Μπάγια, είναι προφανές ότι εκφεύγει των ορίων της ατομικής πειθαρχικής δίωξης και αποκτά μορφή δεινής αμφισβήτησης διασφαλισμένων συνταγματικών δικαιωμάτων.
Οι συνέπειες είναι το ίδιο προφανείς: α. Διάχυση φοβίας μεταξύ των δικαστικών, β. Απαξίωση για μια ακόμη φορά της, σύμφωνα με το Σύνταγμα, συλλογικής δράσης τους από την ηγεσία της δικαστικής εξουσίας, γ. Ανάδειξη του μεγάλου δημοκρατικού ελλείμματος στην εσωτερική λειτουργία της.
Μόλις δύο μήνες πριν, η Δικαιοσύνη και η Εκκλησία ήταν οι θεσμοί που ενέπνεαν την περισσότερη εμπιστοσύνη στους Ελληνες πολίτες. Οποιος αναφερόταν στην πρωτεύουσα σημασία και αξία τους κήρυττε τα αυτονόητα και έκρουε ανοικτές πόρτες.