Παρέμβαση χωρίς αρχές

Δ​​εν βρήκε λέξη να πει ο πρωθυπουργός για την κατάφωρη επίθεση στην ελευθερία του λόγου, την οποία εξαπέλυσε η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Βασιλική Θάνου εναντίον του αγωνιστή κατά της χούντας και καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Σταύρου Τσακυράκη, αλλά είχε πολλά να πει για την πρωτοβουλία της εισαγγελέως του ίδιου δικαστηρίου, η οποία απλώς ζήτησε να εφαρμοστεί ο νόμος.

Ο λαϊκιστής πρωθυπουργός φόρεσε εκείνο το γνωστό «αυστηρό» ύφος –αυτό με το οποίο διέπραξε όλες τις «πατάτες» που χαντάκωσαν τη χώρα– και «νουθέτησε» τη Δικαιοσύνη να είναι πιο προσεκτική και να μην εφαρμόζει τον νόμο! «Εχουμε να κάνουμε με κινητοποιήσεις μιας κοινωνικής ομάδας, που αισθάνεται ότι πρέπει να διεκδικήσει τα δικαιώματά της, οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί», είπε και ουδείς του απάντησε ότι η διάκριση των εξουσιών απαιτεί από τον ίδιο να είναι πιο προσεκτικός όταν ζητεί από τους δικαστές να παρανομήσουν.

Αν και θα έπρεπε να πούμε ότι επιτέλους σε κάτι υπήρξε συνεπής («μεγάλη φασαρία, θαυμάσια κατάσταση»), αλλά επίσης πρέπει να πούμε ότι η λεβέντικη στάση του πρωθυπουργού υπέρ των παρανόμων πιθανώς να του φέρει ψήφους, ενώ ένας καθηγητής που μάχεται για την ελευθερία του λόγου μάλλον δεν θα τον ψηφίσει, παρά το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος γραμματέας της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος.

Βεβαίως το χάιδεμα του κ. Τσίπρα προς κάθε καρυδιάς παρανόμους –από την εποχή που κάποιοι έκαιγαν την Αθήνα, μέχρι σήμερα που κάποιοι άλλοι κόβουν την Ελλάδα στη μέση– αποτελεί κίνητρο για μελλοντικές παρανομίες. Αλλά τι τον νοιάζει; Κάθε καλός λαϊκιστής νοιάζεται μόνο για ψήφους και όχι για την ευημερία του συνόλου. Πόσες και πόσες χώρες καταστράφηκαν διότι ηγέτες σαν τον νυν πρωθυπουργό χάιδευαν τα χαμηλότερα ένστικτα του λαού, ευλόγησαν την παρανομία, και φίμωσαν την αντίθετη άποψη; Η χώρα χαντακώθηκε με την οικονομική διαπραγμάτευση που έκανε με εκείνο το «αυστηρό» ύφος κατά το πρώτο επτάμηνο της διακυβέρνησής του. Κινδυνεύει να γίνει «Λίβανος της Ευρώπης» με την επόμενη αυστηρή «διαπραγμάτευση» που έκανε στο προσφυγικό. Η μεγαλύτερη όμως ζημιά που κάνει η κυβέρνησή του θα είναι στους δημοκρατικούς θεσμούς. Η οικονομία μπορεί να ανακάμψει, αν και όταν αποκτήσουμε μια σοβαρή πολιτική ηγεσία. Το προσφυγικό (με τη βοήθεια των εταίρων) μπορεί να απαλυνθεί. Τα θεσμικά τραύματα θα χρειαστούν πολύ καιρό για να επουλωθούν.