Οι αυτοδιοικητικές εκλογές και το "μήνυμα"

Με ευκολία, αναλυτές, κόμματα, δημοσιογράφοι παρουσιάζουν και ερμηνεύουν τα εκλογικά αποτελέσματα. Κοινός τόπος πολλών το μότο "Άλλαξε το 60% των δημάρχων - νομαρχών, νέοι άνθρωποι το μήνυμα".

Αλήθεια είναι έτσι; Τουλάχιστον το 90% των νέων αιρετών είναι πρώην και νυν βουλευτές, δήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι, νομάρχες, νομαρχιακοί σύμβουλοι κ.λπ. "φωτεινές" εξαιρέσεις, οι "νέοι" αιρετοί star της tv, ανεξαρτήτου κόμματος, υποψήφιου και συνδυασμού.

Η εξαιρετική εμφάνιση του σ. Αλέξη και της "Ανοικτής Πόλης" (έμπειρου κομματικού στελέχους, πρώην γραμματέα της νεολαίας) ηλικιακά νέου, αποτελεί λαμπρή παρέκκλιση.

Εξαιρετικές κάθοδοι, ανεξάρτητων και αυτόνομων συνδυασμών -καιαπό στελέχη όλου του πολιτικού φάσματος- πραγματοποιήθηκαν σε μεγάλα αστικά κέντρα και περιφερειακές πόλεις, από ανθρώπους με πολυετή εμπειρία στην Αυτοδιοίκηση. Οι εξαιρέσεις τιμούν τον κανόνα. Οι απολιτίκ προσεγγίσεις τηλεοπτικών κριτηρίων -νέος, ωραίος, ευγενής - συστημικών αναλυτών δεν αποδεικνύονται από πουθενά συνολική αλλαγή στάσης και επιλογής.

Καταβάλλεται μια "σεμνή" προσπάθεια ακύρωσης της πολιτικής εμπειρίας, του προγραμματικού λόγου, της συνέπειας δράσεων και συμπεριφορών, με τη "δημιουργία" ως κοινωνικής απαίτησης, μοντέλου διαχειρίσιμων και αναλώσιμων αιρετών.

Η πολυετής παραμονή στη δημαρχία αποτέλεσε αιτία εξόδου σε αρκετούς αιρετούς αλλά τα αποτελέσματα λένε ότι δεν εμπόδισε υπερπολλαπλάσιους να εκλεγούν, τουλάχιστον, τρίτη συνεχή φορά.

Δεν ισχυρίζομαι ότι δεν υπάρχει ανάγκη ανανέωσης της πολιτικής σκηνής, απλώς δεν προκύπτει από πουθενά ως συνολική απαίτηση. Μια κοινωνία με αυθαίρετο, προσωπική χωματερή στην εξοχή, που "προχωράει" με Ι.Χ. αλλά σφάζεται και για την οικολογική της ευαισθησία, ζητεί μαζικά στις δημοσκοπήσεις την ανανέωση, αλλά εκτός του "δικού" της ανθρώπου, που "εξυπηρετεί" σε κάθε μικροτομέα εξουσίας.

Ανανέωση σημαίνει σύγχρονος προγραμματικός λόγος, προσωπική συνέπεια, έργα, κινήματα, συμμετοχή των πολιτών. Ο "καναπές" είναι βολικός για κατανάλωση τόσο λιπαρών όσο και παραπληροφόρησης, παραπολιτικής και εύπεπτων μοντερνισμών.

Το "ανανεωτικό" δίδαγμα της Ιταλίας εύκολα προσπερνάται.

Το "φαινόμενο Τσίπρα" οφείλει να εξηγηθεί. Αποτελεί το πρότυπο (επικεφαλής) κάθε δημοτικής μας κίνησης; Ή μήπως εκφράζει τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, αποδοκιμασία της "κεντροαριστεράς", φωτεινή επιλογή μακροχρόνιου σχεδιασμού ανάδειξης στελεχών; Είμαστε λίγο πριν το "...κάθε νέος και Τσίπρας" ή το "Τσίπρας για president". Η αριστερά στα πρόθυρα (;) νευρικής (ιδεολογικοπολιτικής) κρίσης.

Αντιμετωπίζεται ως φάρμακο διά πάσαν νόσον και... Η μάχη στο Δήμο Αθήνας είναι εντελώς διαφορετική, με ποιοτικά και πολιτικά χαρακτηριστικά, οποιασδήποτε άλλης αυτοδιοικητικά. Αντιπαρατίθενται συνολικά μοντέλα πολιτικής και ελάχιστα καθαρά αυτοδιοικητικά διακυβεύματα.

Η πολύ καλή εμφάνισή μας συνίσταται σε πέντε παράγοντες. Τρεις "εσωτερικούς" και δύο "εξωτερικούς" του συνδυασμού.

Οι τρεις "εσωτερικοί":

- Η ύπαρξη μιας συνεκτικής ομάδας διεύθυνσης της καμπάνιας, με πολιτικές ικανότητες και ευφυείς επικοινωνιακά επιλογές.

- Η πρωτοφανής για τα δεδομένα του ΣΥΝ υποστήριξη (στον "δικό" τους) από δεκάδες νεολαίους αλλά και οικονομικά, οργανωτικά, από το κόμμα.

- Οι εξαιρετικές πολιτικές ικανότητες τoυ Αλέξη, η φυσική αντιστοιχία του σε μιντιακά μοντέλα που διαχειρίστηκε με τον καλύτερο τρόπο. Χωρίς πολιτικές παραχωρήσεις, ιδεολογικά κλισέ, εύκολους επαναστατικούς βερμπαλισμούς. "Συν" ότι αποδείχθηκε "πολύ καλός μαθητής" του χώρου με συνεχή προσπάθεια και ουσιαστική προετοιμασία πριν από κάθε εμφάνιση.

Οι δύο "εξωτερικοί":

- Παρότι η επιλογή του (όλως τυχαία, ως ευρηματική λύση) "τραυματίστηκε" από την εμπλοκή σε ένα εσωκομματικό πρόβλημα ηθικής και πολιτικής τάξης, άντεξε, γιατί ο χρόνος παραμένει πανδαμάτωρ στη χώρα των λωτών και γιατί έλειψε η τροφοδότηση συνέχειας των εντάσεων -πράγμα πρωτόγνωρο και ελπιδοφόρο για τα πολιτικά μας ήθη- από τους "θιγόμενους".

- Η επιλογή των media για Κακλαμάνη - Αθήνα, Παπαγεωργόπουλο - Θεσ/κη, Φασούλα - Πειραιά, Φώφη - υπερνομαρχία, με βεβαιότητα εκλογής την πρώτη Κυριακή μόνο του Κακλαμάνη, παρείχε "πλουραλιστική" τηλεοπτική προβολή των υποψήφιων Αθήνας. Αυτό ευνόησε εξ αντικείμενου, λόγω δυνατοτήτων, τον Αλέξη.

Συγκρίνετε τις εμφανίσεις του σε τηλεοπτικές εκπομπές υψηλής ακροαματικότητας με τις ελάχιστες (μία - δύο) των Πανούση - Λυκούδη - Δρίτσα.

Γνωρίζοντας τον Αλέξη πολλά χρόνια πιστεύω ότι έχει την ικανότητα να μην γίνει προϊόν πολιτικής υπερκατανάλωσης. Ας μην υποκύψει σε πιέσεις γρήγορης μεταπήδησης στην κεντρική πολιτική σκηνή, έτσι ακυρώθηκε η σημαντικότερη, πριν από την "Ανοιχτή Πόλη", αυτοδιοικητική προσπάθεια της αριστεράς στην Αθήνα. Συνέπεια, συνέχεια, προβολή και ηγετικής ομάδας.

Στερούνται σοβαρότητας τα περί επιβεβαιώσεων της δυναμικής του ΣΥΡΙΖΑ. Η "δυναμική ενότητάς" του φάνηκε στην Υπερνομαρχία Αθήνας, τις Νομαρχίες Θεσσαλονίκης και Πάτρας, στην Πάτρα, τον Βόλο, του Ζωγράφου κ.λπ., ενώ η "εκλογική αποτελεσματικότητα" εξίσου νέων, ωραίων και political correct καθόδων στη Νίκαια και αλλαχού.

Δυστυχώς θέλει πολύ καιρό η απόκτηση κουλτούρας ισότιμων και ειλικρινών συνεργασιών.

Ας κρατήσουμε το αίτημα ουσιαστικής ανανέωσης του προγραμματικού μας λόγου, της συλλογικής δουλειάς, της τόλμης στην ανάδειξη στελεχών, της αναγκαιότητας παροχής χώρου και ανοχής στην διαφορετική άποψη.

Οι εκλογικές νίκες συντρόφων, που όλοι χαιρόμαστε, πόρρω απέχουν πολιτικά -από σύνθεση και στελέχωση- από τα θεωρητικά μοντέλα που κατασκευάζουμε για να αποδείξουμε το αυταπόδεικτο των πολιτικών μας αληθειών.

Το αποτέλεσμα μιλάει για ελαφρά υποχώρηση της Ν.Δ., μικρή άνοδο του ΠΑΣΟΚ, αυτοδιοικητική επιτυχία του ΣΥΝ και αυτοδιοικητική αποτυχία του ΚΚΕ.

Ελπιδοφόρα η διακριτή, ως εικόνα και αριθμητικά, συμμετοχή μας σε πρώτες θέσεις ευθύνης, κυρίως μέσω συμμαχιών, στην Αυτοδιοίκηση, αλλά και η εμφάνιση μερικών, πλην Αθήνας, δυναμικών αυτόνομων καθόδων πολλαπλού πολιτικά χρωματισμού. Πρόβλημα οι μαύρες τρύπες (μη κάθοδος σε νομαρχία και πρωτεύουσα), τα μειωμένα συγκρίσιμα ποσοστά σε Νομαρχίες, η εκλογική υποχώρηση στις "λαϊκές" συνοικίες Αθήνα - Πειραιά - Θεσ/κης.

Ας αποτρέψουμε την κυριαρχία μιας αντίληψης ότι όλες οι εκλογικές διαδικασίες είναι "πρόκριμα" των επόμενων βουλευτικών εκλογών. Με τους "υπαρξιακούς" φόβους μας θα επιτύχουμε μια νέα ακύρωση της αυτονομίας των κοινωνικών χώρων, στο όνομα πάντα της αριστεράς, ως εμπόδιου στην εικόνα αυτονομίας του κόμματος.

Οι εκλογές έστειλαν ξανά στον Συνασπισμό ένα επιπλέον μήνυμα, ότι "μπορούμε μόνο όλοι μαζί". Ελπίζω να μην το αρνηθούν οι παραλήπτες του.

* Ο Δ. Μπίρμπας είναι μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ και της Γραμματείας Αυτοδιοίκησης