Σκληρή και προσωποποιημένη η εκστρατεία για τον β γύρο
ΓΑΛΛΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Κριστίν Οκρέν, Συνέντευξη στην Ελένη ΤΣΕΡΕΖΟΛΕ, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2007-04-29
Η Κριστίν Οκρέν, η κορυφαία Γαλλίδα δημοσιογράφος (με "περγαμηνές" και στις ΗΠΑ, όπου συνεργάστηκε στη γνωστή εκπομπή "60 λεπτά"), παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια στο δημόσιο κανάλι FR3 την εκπομπή France Europe Express, με θέματα ευρωπαϊκού και γαλλικού ενδιαφέροντος. Η Οκρέν, που έχει στο ενεργητικό της πολλές διεθνείς επιτυχίες, ανέλυσε στην "Κ.Α." το "προφίλ" του α γύρου αλλά και το πώς διαγράφεται ο δεύτερος.
- Ποια είναι τα "μαθήματα" αυτού του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών;
Το πρώτο "μάθημα" έχει να κάνει με το εξαιρετικό ποσοστό συμμετοχής, κάτι που σημαίνει ότι οι Γάλλοι έδειξαν τεράστιο ενδιαφέρον για αυτές τις εκλογές και πήγαν μαζικά να ψηφίσουν για πρώτη φορά εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Το δεύτερο "μάθημα" είναι το ότι ο κεντρώος υποψήφιος, ο Φρανσουσά Μπαϊρού, κατάφερε να ανέλθει μέσα σε ένα πολιτικό σύστημα που ενισχύει παραδοσιακά τα δύο μεγάλα κόμματα, της Δεξιάς και της Αριστεράς, και οι δικοί του, κεντρώοι ψηφοφόροι, θα κρίνουν κατά κάποιο τρόπο τη μονομαχία του δεύτερου γύρου. Το τρίτο μάθημα αφορά το ότι η Σεγκολέν Ρουαγιάλ κατάφερε να απαλλάξει το Σοσιαλιστικό κόμμα από τον εφιάλτη των εκλογών του 2002, όταν το Εθνικό Μέτωπο, ο Λεπέν, είχε κερδίσει τον σοσιαλιστή υποψήφιο Λιονέλ Ζοσπέν. Ωστόσο, να προσέξουμε εδώ ότι η Αριστερά στη Γαλλία βρίσκεται στο χαμηλότερό της επίπεδο: Αν προσθέσετε το ποσοστό του Σοσιαλιστικού κόμματος και εκείνα της άκρας Αριστεράς, θα δείτε ότι βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο από το 1969... Και άρα τώρα το πρόβλημα της Σεγκολέν Ρουαγιάλ είναι ότι δεν έχει αρκετά αποθέματα ψήφων στα αριστερά της, και πρέπει απαραιτήτως να αναπροσαρμόσει την εκστρατεία της, για να προσελκύσει τους ψηφοφόρους του κέντρου. Η τέταρτη παρατήρηση είναι ότι ο Νικολά Σαρκοζί έκανε μια εκστρατεία εξαιρετικά αποτελεσματική. Κατάφερε να συγκεντρώσει 31% των ψηφοφόρων ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στις προηγούμενες εκλογές είχε συγκεντρώσει 19% - άρα για τον Σαρκοζί πρόκειται για μια εξαιρετική επιτυχία, πόσο μάλλον που πολλά ΜΜΕ είχαν προβλέψει ότι οι νέοι ψηφοφόροι, κυρίως εκείνοι στα προάστια, θα ψήφιζαν μαζικά κατά του Σαρκοζί. Κάτι τέτοιο τελικά δεν συνέβη, ο τρόπος που ψήφισαν οι νέοι, και κυρίως στα προάστια, είναι ο ίδιος σχεδόν με εκείνον σε εθνικό επίπεδο. Όλα λοιπόν τα συστατικά είναι στη θέση τους έτσι ώστε να βρισκόμαστε μπροστά σε μια εκστρατεία ενόψει του β γύρου πολύ σκληρή, πολύ προσωποποιημένη και πολύ ενδιαφέρουσα για όσους ασχολούναι με τη γαλλική πολιτική σκηνή.
- Πόσες ελπίδες έχει η Σ. Ρουαγιάλ να κερδίσει τελικά, με δεδομένο, όπως παρατηρήσατε, ότι συνολικά η Αριστερά βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδό της;
Θα είναι δύσκολα τα πράγματα. Αλλά οι προεκλογικές εκστρατείες δεν είναι μόνο θέμα αριθμητικής. Μπορούν να συμβούν πόλλα πράγματα σε μια προεκλογική εκστρατεία...
- Αν συμβουλεύατε εσείς την κυρία Ρουαγιάλ, τι θα της συστήνατε;
Ακούστε, εγώ είμαι δημοσιογράφος, όχι επικοινωνιολόγος και άρα δεν είμαι σύμβουλος κανενός πολιτικού. Δεν είναι αυτός ο ρόλος μου, όπως καταλαβαίνετε...
- Σε ό,τι αφορά το Εθνικό Μέτωπο, το γεγονός ότι ο Λεπέν απέσπασε το χαμηλότερο ποσοστό του είναι πράγματι καθησυχαστικό, με δεδομένη τη "δεξιοποίηση" του λόγου του Ν. Σαρκοζί;
Πράγματι, ο Νικολά Σαρκοζί τις τελευταίες δέκα ημέρες πριν από τον πρώτο γύρο "δεξιοποίησε" το λόγο του αλλά δεν μπορούμε από τη μια να εκφράζουμε τη θλίψη μας όταν εκατοντάδες χιλιάδες Γάλλοι ψηφίζουν Εθνικό Μέτωπο γιατί τα άλλα πολιτικά κόμματα μοιάζουν να είναι τόσο μακριά από τα προβλήματά τους και από την άλλη να κατηγορούμε έναν υποψήφιο της κλασικής συντηρητικής Δεξιάς ότι τους επαναφέρει στο "κοπάδι"! Το σίγουρο είναι ότι τώρα και ο Νικολά Σαρκοζί έχει ανάγκη τους κεντρώους ψηφοφόρους για να διευρύνει την πλειοψηφία του στο β γύρο και έτσι, όπως και η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, και αυτός θα αναγκαστεί να αναπροσαρμόσει το λόγο του.
- Έχετε πολύ μεγάλη εμπειρία εκλογών. Σας εξέπληξε ο υψηλός βαθμός αυτής της προεκλογικής εκστρατείας;
Ακούστε, δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο. Μπορούμε να αισθανόμαστε θλίψη για το γεγονός ότι η δημοκρατία μας αλλάζει, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Όλες οι δημοκρατίες αλλάζουν. Γιατί; Μα επειδή υπάρχουν όλο και περισσότερα ΜΜΕ, ο ανταγωνισμός και η γρηγοράδα των ΜΜΕ αυξάνονται όλο και πιο πολύ και παρατηρείται μια έντονη προσωποποίηση, πολύ μεγαλύτερη από ό,τι παλιά. Και αυτό το διαπιστώνουμε παντού. Και σας επαναλαμβάνω είναι οι ίδιοι οι υποψήφιοι που δέχονται να παίξουν το "παιχνίδι" αυτό, με καλή διάθεση. Κι αν το σκεφθούμε καλύτερα, από τότε που υπάρχει η τηλεόραση, από τότε που υπάρχουν μαζικά μέσα επικοινωνίας, δηλαδή εδώ και 45-50 χρόνια, μπορούμε να θυμηθούμε προεκλογικές εκστρατείες όπου ο Ζισκάρ ντ Εστέν φωτογραφιζόταν με τα παιδιά του, κι αν θυμάμαι καλά, τις δύο κόρες του. Και βέβαια, στις ΗΠΑ, θυμόμαστε τον Τζων Κένεντι να παίζει με το γιο του κάτω από το γραφείο του. Όλα αυτά λοιπόν δεν είναι καινούργια. Εκείνο που αλλάζει είναι η ένταση και η πίεση των ΜΜΕ και η "όρεξη" των ανθρώπων για αυτού του είδους τα μηνύματα.
- Στην Ελλάδα, αλλά και παντού, πολλοί αναλυτές θεωρούν ότι η γαλλική κοινωνία έχει μετακινηθεί δεξιότερα, γιατί και η Σ. Ρουαγιάλ θεωρείται ότι βρίσκεται στη δεξιά πτέρυγα του Σοσιαλιστικού κόμματος. Συμφωνείται με αυτού του είδους την ανάλυση;
Πιστεύω ότι τα πράγματα είναι περισσότερο σύνθετα... Η γαλλική κοινωνία ταλαιπωρείται, είναι απαισιόδοξη σε ό,τι αφορά το μέλλον της, αναρωτιέται σχετικά με τα ισχυρά της χαρτιά εντός της παγκοσμιοποίησης και η πρωτοτυπία της Σεγκολέν Ρουαγιάλ δεν είναι το ότι βρίσκεται στη δεξιά πτέρυγα του Σοσιαλιστικού κόμματος - αυτό δεν έχει καμία σχέση. Ενσαρκώνει, εκφράζει έναν απολύτως πρωτότυπο συνδυασμό που αποτελείται από μια επιχειρηματολογία, που ανήκε παραδοσιακά σε μια κουλτούρα και όχι ένα πολιτικό πρόγραμμα, της Δεξιάς, αναφορικά με την τάξη, την εξουσία, την οικογένεια, τη σημαία κ.ά., και παράλληλα, προς το παρόν τουλάχιστον, αν εξαιρέσουμε μερικές φράσεις δεξιά και αριστερά για τον Τόνι Μπλερ, από μια επιχειρηματολογία που ταυτίζεται με το πολύ παραδοσιακό οικονομικό πρόγραμμα του Σοσιαλιστικού κόμματος. Και μάλιστα το Γαλλικό Σοσιαλιστικό κόμμα, σε αντίθεση με όλα τα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κόμματα, δεν είναι σοσιαλδημοκρατικό, γιατί για ιστορικούς λόγους το γαλλικό Σ.Κ. δεν έχει προσαρμοστεί στο σύγχρονο κόσμο. Η Ρουαγιάλ λοιπόν πρωτοπορεί, όχι αναφορικά με το οικονομικό της πρόγραμμα, που όπως σας είπα είναι πολύ κλασικό, αλλά σε επίπεδο κουλτούρας, σε επίπεδο αρχών και αξιών, που τις είχαμε κατατάξει περισσότερο στο στρατόπεδο της Δεξιάς.
- Τι θα γίνει αν χάσει η Ρουαγιάλ στο δεύτερο γύρο; Θα "εξαφανιστεί" από το Σοσιαλιστικό κόμμα, στο πλαίσιο των γνωστών πλέον εσωτερικών έριδών του;
Καταρχήν πιστεύω ότι η Σεγκολέν Ρουαγιάλ κέρδισε το στοίχημα: να γίνει δηλαδή η πρώτη γυναίκα που επιβλήθηκε έναντι των "ελεφάντων" του ίδιου της του κόμματος, οι οποίοι την αντιμετώπισαν μόνο με χαζά φαλλοκρατικά επιχείρηματα. Απέσπασε λοιπόν ένα πολύ καλό ποσοστό στον πρώτο γύρο, θα δούμε τι θα γίνει στον β. Αλλά μπορούμε να σκεφθούμε ότι, αν δεν κερδίσει, θα υπάρξουν στο εσωτερικό του Σ.Κ. εσωτερικοί αγώνες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο σύντροφός της και πατέρας των παιδιών της είναι ο γενικός γραμματέας του κόμματος, που έχει ενεργό ρόλο στον καθορισμό της στρατηγικής της. Πιστεύω λοιπόν ότι η Ρουαγιάλ δεν θα εξαφανιστεί από το πολιτικό τοπίο αλλά είναι εξίσου βέβαιο ότι το Σοσιαλιστικό κόμμα θα βιώσει δύσκολες ημέρες.
- Έχετε την αίσθηση ότι αυτές οι εκλογές σηματοδοτούν το τέλος μιας πολιτικής εποχής, εκείνης των Σιράκ, Μιτεράν, Ροκάρ κ.ά.;
Αναμφισβήτητα έχουμε αλλαγή γενιάς. Ο Σαρκοζί και η Ρουαγιάλ έχουν περίπου την ίδια ηλικία όπως και ο Μπαϊρού - έχουμε να κάνουμε με τη γενιά των 50ρηδων. Αυτό το παρατηρούμε σε πολλές χώρες του κόσμου. Από την άποψη αυτή πράγματι υπάρχει αλλαγή στο πλαίσιο της γαλλικής πολιτικής τάξης, που χαρακτηρίζεται μέχρι τώρα από τη σώρευση δημόσιων αξιωμάτων, από τις ελάχιστες γυναίκες στα κόμματα παρά το νόμο - μια πολιτική τάξη που έχει ελάχιστα ανανεωθεί. Άρα λοιπόν, ναι, έχουμε να κάνουμε με αλλαγή εποχής.
- Θα λείψουν οι Σιράκ, Ροκάρ, Ντελόρ;
Ο καθένας έχει τις δικές του απόψεις. Αλλά εκείνο που μπορούμε να ελπίζουμε για το μέλλον της Ευρώπης και της Γαλλίας είναι αυτή η νέα γενιά να διαθέτει τις ικανότητες στην άσκηση της εξουσίας, τις οποίες έχει ανάγκη η Γαλλία και η Ευρώπη!
- Ποια είναι τα "μαθήματα" αυτού του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών;
Το πρώτο "μάθημα" έχει να κάνει με το εξαιρετικό ποσοστό συμμετοχής, κάτι που σημαίνει ότι οι Γάλλοι έδειξαν τεράστιο ενδιαφέρον για αυτές τις εκλογές και πήγαν μαζικά να ψηφίσουν για πρώτη φορά εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Το δεύτερο "μάθημα" είναι το ότι ο κεντρώος υποψήφιος, ο Φρανσουσά Μπαϊρού, κατάφερε να ανέλθει μέσα σε ένα πολιτικό σύστημα που ενισχύει παραδοσιακά τα δύο μεγάλα κόμματα, της Δεξιάς και της Αριστεράς, και οι δικοί του, κεντρώοι ψηφοφόροι, θα κρίνουν κατά κάποιο τρόπο τη μονομαχία του δεύτερου γύρου. Το τρίτο μάθημα αφορά το ότι η Σεγκολέν Ρουαγιάλ κατάφερε να απαλλάξει το Σοσιαλιστικό κόμμα από τον εφιάλτη των εκλογών του 2002, όταν το Εθνικό Μέτωπο, ο Λεπέν, είχε κερδίσει τον σοσιαλιστή υποψήφιο Λιονέλ Ζοσπέν. Ωστόσο, να προσέξουμε εδώ ότι η Αριστερά στη Γαλλία βρίσκεται στο χαμηλότερό της επίπεδο: Αν προσθέσετε το ποσοστό του Σοσιαλιστικού κόμματος και εκείνα της άκρας Αριστεράς, θα δείτε ότι βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο από το 1969... Και άρα τώρα το πρόβλημα της Σεγκολέν Ρουαγιάλ είναι ότι δεν έχει αρκετά αποθέματα ψήφων στα αριστερά της, και πρέπει απαραιτήτως να αναπροσαρμόσει την εκστρατεία της, για να προσελκύσει τους ψηφοφόρους του κέντρου. Η τέταρτη παρατήρηση είναι ότι ο Νικολά Σαρκοζί έκανε μια εκστρατεία εξαιρετικά αποτελεσματική. Κατάφερε να συγκεντρώσει 31% των ψηφοφόρων ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στις προηγούμενες εκλογές είχε συγκεντρώσει 19% - άρα για τον Σαρκοζί πρόκειται για μια εξαιρετική επιτυχία, πόσο μάλλον που πολλά ΜΜΕ είχαν προβλέψει ότι οι νέοι ψηφοφόροι, κυρίως εκείνοι στα προάστια, θα ψήφιζαν μαζικά κατά του Σαρκοζί. Κάτι τέτοιο τελικά δεν συνέβη, ο τρόπος που ψήφισαν οι νέοι, και κυρίως στα προάστια, είναι ο ίδιος σχεδόν με εκείνον σε εθνικό επίπεδο. Όλα λοιπόν τα συστατικά είναι στη θέση τους έτσι ώστε να βρισκόμαστε μπροστά σε μια εκστρατεία ενόψει του β γύρου πολύ σκληρή, πολύ προσωποποιημένη και πολύ ενδιαφέρουσα για όσους ασχολούναι με τη γαλλική πολιτική σκηνή.
- Πόσες ελπίδες έχει η Σ. Ρουαγιάλ να κερδίσει τελικά, με δεδομένο, όπως παρατηρήσατε, ότι συνολικά η Αριστερά βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδό της;
Θα είναι δύσκολα τα πράγματα. Αλλά οι προεκλογικές εκστρατείες δεν είναι μόνο θέμα αριθμητικής. Μπορούν να συμβούν πόλλα πράγματα σε μια προεκλογική εκστρατεία...
- Αν συμβουλεύατε εσείς την κυρία Ρουαγιάλ, τι θα της συστήνατε;
Ακούστε, εγώ είμαι δημοσιογράφος, όχι επικοινωνιολόγος και άρα δεν είμαι σύμβουλος κανενός πολιτικού. Δεν είναι αυτός ο ρόλος μου, όπως καταλαβαίνετε...
- Σε ό,τι αφορά το Εθνικό Μέτωπο, το γεγονός ότι ο Λεπέν απέσπασε το χαμηλότερο ποσοστό του είναι πράγματι καθησυχαστικό, με δεδομένη τη "δεξιοποίηση" του λόγου του Ν. Σαρκοζί;
Πράγματι, ο Νικολά Σαρκοζί τις τελευταίες δέκα ημέρες πριν από τον πρώτο γύρο "δεξιοποίησε" το λόγο του αλλά δεν μπορούμε από τη μια να εκφράζουμε τη θλίψη μας όταν εκατοντάδες χιλιάδες Γάλλοι ψηφίζουν Εθνικό Μέτωπο γιατί τα άλλα πολιτικά κόμματα μοιάζουν να είναι τόσο μακριά από τα προβλήματά τους και από την άλλη να κατηγορούμε έναν υποψήφιο της κλασικής συντηρητικής Δεξιάς ότι τους επαναφέρει στο "κοπάδι"! Το σίγουρο είναι ότι τώρα και ο Νικολά Σαρκοζί έχει ανάγκη τους κεντρώους ψηφοφόρους για να διευρύνει την πλειοψηφία του στο β γύρο και έτσι, όπως και η Σεγκολέν Ρουαγιάλ, και αυτός θα αναγκαστεί να αναπροσαρμόσει το λόγο του.
- Έχετε πολύ μεγάλη εμπειρία εκλογών. Σας εξέπληξε ο υψηλός βαθμός αυτής της προεκλογικής εκστρατείας;
Ακούστε, δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο. Μπορούμε να αισθανόμαστε θλίψη για το γεγονός ότι η δημοκρατία μας αλλάζει, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Όλες οι δημοκρατίες αλλάζουν. Γιατί; Μα επειδή υπάρχουν όλο και περισσότερα ΜΜΕ, ο ανταγωνισμός και η γρηγοράδα των ΜΜΕ αυξάνονται όλο και πιο πολύ και παρατηρείται μια έντονη προσωποποίηση, πολύ μεγαλύτερη από ό,τι παλιά. Και αυτό το διαπιστώνουμε παντού. Και σας επαναλαμβάνω είναι οι ίδιοι οι υποψήφιοι που δέχονται να παίξουν το "παιχνίδι" αυτό, με καλή διάθεση. Κι αν το σκεφθούμε καλύτερα, από τότε που υπάρχει η τηλεόραση, από τότε που υπάρχουν μαζικά μέσα επικοινωνίας, δηλαδή εδώ και 45-50 χρόνια, μπορούμε να θυμηθούμε προεκλογικές εκστρατείες όπου ο Ζισκάρ ντ Εστέν φωτογραφιζόταν με τα παιδιά του, κι αν θυμάμαι καλά, τις δύο κόρες του. Και βέβαια, στις ΗΠΑ, θυμόμαστε τον Τζων Κένεντι να παίζει με το γιο του κάτω από το γραφείο του. Όλα αυτά λοιπόν δεν είναι καινούργια. Εκείνο που αλλάζει είναι η ένταση και η πίεση των ΜΜΕ και η "όρεξη" των ανθρώπων για αυτού του είδους τα μηνύματα.
- Στην Ελλάδα, αλλά και παντού, πολλοί αναλυτές θεωρούν ότι η γαλλική κοινωνία έχει μετακινηθεί δεξιότερα, γιατί και η Σ. Ρουαγιάλ θεωρείται ότι βρίσκεται στη δεξιά πτέρυγα του Σοσιαλιστικού κόμματος. Συμφωνείται με αυτού του είδους την ανάλυση;
Πιστεύω ότι τα πράγματα είναι περισσότερο σύνθετα... Η γαλλική κοινωνία ταλαιπωρείται, είναι απαισιόδοξη σε ό,τι αφορά το μέλλον της, αναρωτιέται σχετικά με τα ισχυρά της χαρτιά εντός της παγκοσμιοποίησης και η πρωτοτυπία της Σεγκολέν Ρουαγιάλ δεν είναι το ότι βρίσκεται στη δεξιά πτέρυγα του Σοσιαλιστικού κόμματος - αυτό δεν έχει καμία σχέση. Ενσαρκώνει, εκφράζει έναν απολύτως πρωτότυπο συνδυασμό που αποτελείται από μια επιχειρηματολογία, που ανήκε παραδοσιακά σε μια κουλτούρα και όχι ένα πολιτικό πρόγραμμα, της Δεξιάς, αναφορικά με την τάξη, την εξουσία, την οικογένεια, τη σημαία κ.ά., και παράλληλα, προς το παρόν τουλάχιστον, αν εξαιρέσουμε μερικές φράσεις δεξιά και αριστερά για τον Τόνι Μπλερ, από μια επιχειρηματολογία που ταυτίζεται με το πολύ παραδοσιακό οικονομικό πρόγραμμα του Σοσιαλιστικού κόμματος. Και μάλιστα το Γαλλικό Σοσιαλιστικό κόμμα, σε αντίθεση με όλα τα ευρωπαϊκά σοσιαλιστικά κόμματα, δεν είναι σοσιαλδημοκρατικό, γιατί για ιστορικούς λόγους το γαλλικό Σ.Κ. δεν έχει προσαρμοστεί στο σύγχρονο κόσμο. Η Ρουαγιάλ λοιπόν πρωτοπορεί, όχι αναφορικά με το οικονομικό της πρόγραμμα, που όπως σας είπα είναι πολύ κλασικό, αλλά σε επίπεδο κουλτούρας, σε επίπεδο αρχών και αξιών, που τις είχαμε κατατάξει περισσότερο στο στρατόπεδο της Δεξιάς.
- Τι θα γίνει αν χάσει η Ρουαγιάλ στο δεύτερο γύρο; Θα "εξαφανιστεί" από το Σοσιαλιστικό κόμμα, στο πλαίσιο των γνωστών πλέον εσωτερικών έριδών του;
Καταρχήν πιστεύω ότι η Σεγκολέν Ρουαγιάλ κέρδισε το στοίχημα: να γίνει δηλαδή η πρώτη γυναίκα που επιβλήθηκε έναντι των "ελεφάντων" του ίδιου της του κόμματος, οι οποίοι την αντιμετώπισαν μόνο με χαζά φαλλοκρατικά επιχείρηματα. Απέσπασε λοιπόν ένα πολύ καλό ποσοστό στον πρώτο γύρο, θα δούμε τι θα γίνει στον β. Αλλά μπορούμε να σκεφθούμε ότι, αν δεν κερδίσει, θα υπάρξουν στο εσωτερικό του Σ.Κ. εσωτερικοί αγώνες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο σύντροφός της και πατέρας των παιδιών της είναι ο γενικός γραμματέας του κόμματος, που έχει ενεργό ρόλο στον καθορισμό της στρατηγικής της. Πιστεύω λοιπόν ότι η Ρουαγιάλ δεν θα εξαφανιστεί από το πολιτικό τοπίο αλλά είναι εξίσου βέβαιο ότι το Σοσιαλιστικό κόμμα θα βιώσει δύσκολες ημέρες.
- Έχετε την αίσθηση ότι αυτές οι εκλογές σηματοδοτούν το τέλος μιας πολιτικής εποχής, εκείνης των Σιράκ, Μιτεράν, Ροκάρ κ.ά.;
Αναμφισβήτητα έχουμε αλλαγή γενιάς. Ο Σαρκοζί και η Ρουαγιάλ έχουν περίπου την ίδια ηλικία όπως και ο Μπαϊρού - έχουμε να κάνουμε με τη γενιά των 50ρηδων. Αυτό το παρατηρούμε σε πολλές χώρες του κόσμου. Από την άποψη αυτή πράγματι υπάρχει αλλαγή στο πλαίσιο της γαλλικής πολιτικής τάξης, που χαρακτηρίζεται μέχρι τώρα από τη σώρευση δημόσιων αξιωμάτων, από τις ελάχιστες γυναίκες στα κόμματα παρά το νόμο - μια πολιτική τάξη που έχει ελάχιστα ανανεωθεί. Άρα λοιπόν, ναι, έχουμε να κάνουμε με αλλαγή εποχής.
- Θα λείψουν οι Σιράκ, Ροκάρ, Ντελόρ;
Ο καθένας έχει τις δικές του απόψεις. Αλλά εκείνο που μπορούμε να ελπίζουμε για το μέλλον της Ευρώπης και της Γαλλίας είναι αυτή η νέα γενιά να διαθέτει τις ικανότητες στην άσκηση της εξουσίας, τις οποίες έχει ανάγκη η Γαλλία και η Ευρώπη!
