Το συμβολικό (και προφανώς αυθαίρετο) όριο των 100 πρώτων ημερών μιας νέας κυβέρνησης γεννήθηκε στις ΗΠΑ. Αλλά η χρήση του απλώθηκε και στον υπόλοιπο κόσμο, όπου σπανίως σημαίνει κάτι περισσότερο από ένα προεκλογικό πακετάρισμα υποσχέσεων που δεν θα τηρηθούν και φιλοδοξιών που θα αραιωθούν στο αναπόφευκτο μετεκλογικό νερό. Στην ίδια την Αμερική, πάντως, εξακολουθεί να χρησιμοποιειται - κυρίως ως μέσο σύγκρισης ενός νέου προέδρου με το προηγούμενο του Ρούζβελτ, ο οποίος είχε περάσει 76 νόμους στις δικές του, πυρετώδεις 100 πρώτες ημέρες της μάχης με την Μεγάλη Υφεση.

Η Τζάνετ Γέλεν είπε ότι είναι παράλογο και άδικο: Ο μισθωτός που ζει και εργάζεται στις ΗΠΑ φορολογείται με την κλίμακα φόρου εισοδήματος που ισχύει στις ΗΠΑ, δεν μπορεί να επιλέξει να υπαχθεί στο φορολογικό καθεστώς μιας άλλης χώρας, με μικρότερους φορολογικούς συντελεστές και μεγαλύτερες φοροεκπτώσεις. Δεν ίσχυε το ίδιο για τις αμερικανικές πολυεθνικές. Μπορούσαν να επιλέγουν χώρα (π.χ. Ιρλανδία…) όπου θα φορολογούνται τα κέρδη τους.

Το μήνυμα Μπάιντεν, με τελευταίο δείγμα γραφής τις δημόσιες δαπάνες 2 τρισ. δολαρίων για ανανέωση υποδομών, είναι ότι οι θυσίες και οι προσπάθειες των συμπολιτών του για την αντιμετώπιση της πανδημίας θα ανταμειφθούν με περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, με μια νέα δυναμική κοινωνικής ανάπτυξης που θα αμβλύνει τις ανισότητες.

Συμμαχία των δημοκρατών εναντίον του αυταρχισμού εντός και εκτός συνόρων.

Μετά την αθώωση Τραμπ από τη Γερουσία, το παραπάνω αφήγημα θα είναι απ’ ό,τι φαίνεται η επιλογή του Μπάιντεν για νομιμοποίηση των επιλογών του Λευκού Οίκου εντός και εκτός συνόρων.

Η ορκωμοσία του Τζο Μπάιντεν ως 46ου προέδρου των ΗΠΑ σηματοδοτεί μεγάλες αλλαγές όχι μόνο για το εσωτερικό των Ην. Πολιτειών αλλά και για το παγκόσμιο σύστημα, αλλαγές που ενδιαφέρουν άμεσα και την Ελλάδα. Ποιες θα είναι όμως οι αλλαγές αυτές; Θεωρώντας το διεθνές σύστημα από αυτή τη γωνιά του πλανήτη, πέντε τάσεις/ανακατατάξεις εμφανίζονται ιδιαίτερα ισχυρές αλλά και άμεσου ενδιαφέροντος για τη θέση και τα συμφέροντά μας.

Ο Trump φεύγει, αλλά το φάντασμα του διχασμού, το οποίο ανέδειξε και τροφοδότησε, παραμένει. Και όχι μόνον στις ΗΠΑ. Το 41% όσων συμμετείχαν σε πρόσφατη έρευνα της ProRata εκτιμά πως κάτι σαν αυτό που συνέβη στο Καπιτώλιο είναι πολύ ή αρκετά πιθανό να συμβεί μέσα στην επόμενη πενταετία και στη χώρα μας, ενώ το 57% εκτιμά ότι η Ακροδεξιά, διότι αυτήν αναγνώρισε στα πρόσωπα των εισβολέων η σχετική πλειοψηφία, το πιστεύει για κάποια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα.

Ο Τραμπ θα συνεχίσει να μιλά στις εφημερίδες και στις τηλεοράσεις, είναι προφανές ότι θα συνεχίσει να μιλά. Δεν κλαίω για τη δική του τύχη. Είναι ζήτημα αρχής. Είναι απίστευτο ότι μια οικονομική οντότητα, της οποίας η λογική καθορίζεται από την επίτευξη κέρδους, όπως θα έπρεπε άλλωστε, να είναι σε θέση να παίρνει αποφάσεις για το ποιος μπορεί να μιλήσει και ποιος όχι. Δεν πρόκειται πλέον απλώς για ένα σύμπτωμα. Αποτελεί την απόδειξη της βαθιάς κρίσης της δημοκρατικής ιδέας και τη διαπίστωση ότι ορισμένοι δημοκράτες δεν κατανοούν ότι βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού.

Δεν αρκεί να εξοντωθεί πολιτικά ο Τραμπ, αν μείνουν οι ιδέες και οι πρακτικές του θα βρεθεί άλλος να τις εκπροσωπήσει. Και υπάρχουν αρκετοί μνηστήρες. Και μιμητές. Και όχι μόνο στην Αμερική, αλλά και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.

Για τη Γερμανία αποτελεί μια ανάσα εναντίον της δυναμικής της AfD, για τη Γαλλία και την Ιταλία αποτελεί ένα πλήγμα για τη Λεπέν και τον Σαλβίνι

Η εισβολή στο Καπιτώλιο αποτέλεσε το κύκνειο άσμα των θεατρινισμών του Ντόναλντ Τραμπ, τη στιγμή μάλιστα που η τεχνητή ακροδεξιά πόλωση που δημιούργησε μετεκλογικά τον οδήγησε να χάσει μία από τις πιο αντιδραστικές πολιτείες του αμερικανικού Νότου, την Τζόρτζια, χαρίζοντας τη Γερουσία στους Δημοκρατικούς του Τζο Μπάιντεν.

Ηταν σοκ: Ενα λεφούσι ντοπαρισμένο από τις αθλιότητες περί νοθείας και τις προτροπές του Τραμπ «να είμαστε άγριοι!», εισέβαλε στο Καπιτώλιο, να ακυρώσει τις εκλογές που κέρδισε ο Μπάιντεν με 7 εκατ. ψήφους διαφορά και 306 εκλέκτορες έναντι 232. Πέντε άνθρωποι σκοτώθηκαν, οι εισβολείς απομακρύνθηκαν, ο Τραμπ εγκαταλείπεται από τον εσμό του που τρέχει να προλάβει να μην παρασυρθεί μαζί του στον βυθό της περιφρόνησης, σε δέκα ημέρες ο Τζο Μπάιντεν ορκίζεται 46ος πρόεδρος των ΗΠΑ. Λοιπόν, όλα καλά; Δεν νομίζω.

Απόπειρα πραξικοπήματος της Ακρας Δεξιάς και μεγάλου τμήματος της Δεξιάς. Υποκινητής ο Ντόναλντ Τραμπ. Αποκατάσταση με Μπάιντεν. Στην Ελλάδα δήθεν προβληματισμός και ανησυχία από τους εκφραστές της ιδεολογίας του τραμπισμού. Θυμίζω την ανησυχία για εισβολή στη Βουλή, όταν αυτή επικύρωνε την ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών.

Τα συγκλονιστικά γεγονότα, που διαδραματίσθηκαν στο Καπιτώλιο, κατέστησαν σαφές ότι το μείζον πρόβλημα στις ΗΠΑ είναι πλέον η θεαματική και εξαιρετικά απειλητική άνοδος της Ακροδεξιάς. Οχι η άνοδος του «λαϊκισμού», γενικά και αόριστα, αλλά η άνοδος ενός συγκεκριμένου πολιτικού ρεύματος με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: την αντίθεση στο κράτος δικαίου και στα ατομικά δικαιώματα, τον εθνικισμό, τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό, τον κοινωνικό ρατσισμό, την εχθροπάθεια και την άρνηση της διαφορετικότητας.