Ο Καποδίστριας και ο ΣΥΡΙΖΑ:φάουλ ή μήπως και αυτογκόλ;

Καλά τα ριζοσπαστικά διάφορα, κυρίως θεωρητικά και γενικόλογα, καλά τα «αντισυστημικά» και ανατρεπτικά, καλές οι γενικές διακηρύξεις, αλλά, να πάρει η ευχή, όταν έρχονται τα δύσκολα, δηλαδή τα «ξεροκέφαλα» γεγονότα, τότε όλα ή σχεδόν όλα μπαίνουν σε δοκιμασία και σε …εντατική θεραπεία! Γιατί κάτι τέτοιο θυμίζει η στάση της, και πολύ, αριστεράς, απέναντι στις «λαϊκές» εξεγέρσεις για αυτονομία και λευτεριά… στο Μαρμαρά, στο Βραχάσι, αλλά και στη Μίλατο εναντίον του Βραχασίου και στη Νεάπολη εναντίον και των δύο, σε δεκάδες άλλες πρώην κοινότητες που διεκδικούν δυναμικά και με αυτοθυσία (καίνε και τα παλιά αυτοκίνητά τους οι άνθρωποι…) την ανεξαρτησία τους, την ιστορική λέει ονομασία τους, και βασικά δικούς τους δήμαρχο και συμβούλους. Τι λένε σχετικώς οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, όλες μαζί και κάθε μία χωριστά, πέρα από την απλή αναλογική; Η επίκληση αυτοδιοίκησης εναντίον ετεροδιοίκησης σημαίνει, τελικά, κάτι άλλο από την άρνηση του εξορθολογισμού και εκσυγχρονισμού του συνοθυλεύματος των έξι χιλιάδων (!) κοινοτήτων της χώρας; Πού οφείλεται η εκκωφαντική σιγή τους; Ετοιμάζονται μήπως κινητοποιήσεις («κινηματικές» βέβαια!) για την διεύρυνση του αγώνα για το ξήλωμα του «Καποδίστρια»; Καταρχήν δηλώθηκε θετική διάθεση απέναντι στις τροπολογίες Παυλόπουλου. Ακολούθησε μια τακτική αποχής χωρίς ρητή, με αρνητική ψήφο, απόρριψη της ανεξαρτησίας Τσαρίτσανης, Ζωνιανών και Βραχασίου. Αλλά τότε, γιατί το Βραχάσι και όχι ο Άγιος Ιωάννης ή ακόμη και η Απείρανθος π.χ. στο κάτω-κάτω, «ο λαός της κάθε κοινότητας» πρέπει να αποφασίζει, τι το πιο δημοκρατικό; Και όχι βέβαια ο λαός της Ελλάδας μέσω των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων και διαδικασιών, αυτά είναι μάλλον της αστικής δικτατορίας κόλπα…

Τούτων λεχθέντων που θα έλεγε και κάποιος άλλος, ο ΣΥΝ έχει συζητήσει εις βάθος και έχει ψηφίσει τον «Καποδίστρια». Και αυτή η απόφαση δεν έχει ανατραπεί, ούτε καν από την αριστερή στροφή του στο πρόσφατο συνέδριο. Την απόφαση αυτή την επικαλέστηκε κανείς (στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ…) με την ευκαιρία της συζήτησης των εξωφρενικών τροπολογιών Παυλόπουλου; Κανείς τουλάχιστον από εκείνους που κραδαίνουν αποφάσεις (υπαρκτές ή ερμηνευόμενες) των οργάνων με πάθος και πείσμα, συχνά μόνο υπέρ δικών τους απόψεων που μπορεί και να είναι και άσχετες με τις… αποφάσεις; Τα καλά και συμφέροντα λοιπόν; ! Και τα περί «θολής» εικόνας της φυσιογνωμίας του κόμματος τα αναζητούμε στις προθέσεις άλλων…

Για να μην είναι θολή η εικόνα, τουλάχιστον του ΣΥΝ, ας επαναλάβουμε συνοπτικά την καθαρή, καθαρότατη απόφασή του και τη λογική της. Ναι στον «Καποδίστραι» ως αρχή και ως λογική, αναπτυξιακή και αυτοδιοικητική. Η εφαρμογή του έγινε με κάμποσα φάουλ, μικροκομματικά και μικροτοπικιστικά, συχνά ιδιοτελή. Διορθώσεις μπορούν αν συζητηθούν, με κανένα τρόπο προς την κατεύθυνση της δήθεν αυτονομίας και του κατακερματισμού και του ξηλώματος, αλλά προς την κατεύθυνση της μεγέθυνσης των αυτοδιοικητικών μονάδων και της ενίσχυσης της αναπτυξιακής και διοικητικής αυτοτέλειάς τους, με ενδεχόμενες διορθώσεις και μετακινήσεις για λόγους κυρίως γεωγραφικής λογικής. Επανεξέταση, προσθέτω χωρίς να προδίδω το πνεύμα της, ιδιόμορφων περιπτώσεων όπως τα νησιά, στα περισσότερα των οποίων θα έπρεπε να υπάρχει μια και μόνο αυτοδιοικητική μονάδα, σε όλα δε μια τοπική συντονιστική μορφή συνολικής αυτοδιοίκησης (αν δεν καταλαβαίνουν οι «αρμόδιοι», ας δούνε το παράδειγμα των ισπανικών νησιών…). Ενίσχυση της λογικής «Καποδίστρια» σε μεγάλες αστικές συσσωματώσεις όπως η πέριξ της Αθήνας, τη Θεσσαλονίκης αλλά και της Πάτρας, της Λάρισας, του Ηρακλείου κλπ., μετά από συγκεκριμένες μελέτες των λειτουργιών και των προοπτικών τους. Επανεξέταση του αριθμού των νομών και των περιφερειών. Αιρετή διοίκηση και ουσιαστικές αρμοδιότητες στις Περιφέρειες. Και άλλα ακόμη που θέλουν μελέτη και δημόσιο διάλογο στο πνεύμα ενός Καποδίστρια Β΄ ή και Γ΄ και στόχευση την περιφερειακή ανασυγκρότηση του κράτους και την ουσιαστική αυτοδιοίκηση.

Θα πει κανείς ότι καλύτερα που επικρατεί σιγή ως προς αυτά ή κάποια ανάλογα στην «ριζοσπαστική» αριστερά, γιατί θα μπορούσε θαυμάσια να αρχίσει μια κούρσα πλειστηριασμού σε απαξιωτικές αναλύσεις και παραλογισμούς τύπου ΚΚΕ, που το μόνο του πρόβλημα είναι γιατί «θέλει Καποδίστριες» η Ευρωπαϊκή Ένωση!!! Η οποία ούτε «θέλει», ούτε και που την νοιάζει, γιατί δεν υπάρχει (δυστυχώς) κοινή πολιτική σε αυτά τα ζητήματα, άσε που η κατάσταση από χώρα σε χώρα μέλος υπάρχουν τεράστιες διαφορές ως προς την περιφερειακή της συγκρότηση. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα όταν πρόκειται να καλλιεργηθεί η …»αντίσταση» και η «ανυπακοή», έστω και σε «εντολές» που δεν… δίδονται. Σύμφωνοι, αυτή είναι η λογική του ΚΚΕ. Εμείς όμως… τι φταίμε;