Πως έγιναν πάλι οι δυο Πλατείες μια -Το δεύτερο κύμα του Μετώπου κατά της Λογικής

Πάρα πολύ κόσμος συγκεντρώθηκε στο συλλαλητήριο. Όχι βεβαίως τόσο πολύς όσο στη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε το 2001 κατά του νομοσχεδίου Γιαννίτση, το οποίο  αν είχε περάσει, όπως υποστηρίζαμε ορισμένοι δημόσια τότε, ίσως να μην είχαμε γνωρίσει τον Κατρούγκαλο.

Τι θέλει να πει ο «ποιητής»; Ο «πολύς κόσμος» δεν έχει πάντα δίκιο. Αν ήταν λιγότερος ο κόσμος, τότε, στο νομοσχέδιο Γιαννίτση, ίσως αυτοί οι ίδιοι που συγκεντρώθηκαν για «να προστατέψουν» τις συντάξεις τους από μειώσεις του 5%, να μην είχαν μετά να αντιμετωπίσουν μειώσεις που ξεπέρασαν το 40%, όπως συνέβη από το 2011 και ύστερα και κυρίως από αυτόν τον ίδιο τον κύριο Κατρούγκαλο, πρωτοστάτη μαζί με τον Μίκη και τον κ. Κασιμάτη στις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων.

Θα μπορούσαμε να δούμε το 2018 ως φάρσα της τραγωδίας του 2011; Πολύ φοβάμαι ότι και τα δυο γεγονότα ήσαν φάρσα. Μια φάρσα όμως που και στις δυο περιπτώσεις, στον πυρήνα της, εμπεριείχε πολύ, μα πάρα πολύ, τραγωδία. Στην Άνω (ακροδεξιός εθνικισμός) και στην Κάτω (αριστερός λαϊκισμός) Πλατεία – με ίδια σχεδόν συνθήματα όπως και στο κυριακάτικο συλλαλητήριο- συγκεντρώθηκαν το 2011 άνθρωποι που δεν δέχονταν τη μείωση του εισοδήματός τους, την οποία «επέβαλλε» η πραγματικότητα και όχι μόνο η τρόικα, για να «υπερασπιστούν» την πλήρη εξαφάνιση του όποιου εισοδήματός τους συνεπαγόταν η έξοδος της χώρας από το ευρώ και την Ε.Ε. Το 62%- πολύς κόσμος πάλι- το επανέλαβε και τον Ιούνιο του 2015. Τότε είχαμε το Πρώτο Κύμα του Μετώπου κατά της Λογικής μέσα στον 21ο αιώνα. Βεβαίως στη δεκαετία του 90 του προηγούμενου αιώνα αυτό το Μέτωπο είχε εκφραστεί στις συγκεντρώσεις για τις ταυτότητες, πάλι το Μακεδονικό και το ασφαλιστικό.

Το 2011 ήμουν αναπληρωτής επιστημονικός διευθυντής στο ΙΣΤΑΜΕ με Πρόεδρο τον Ηλία Μόσιαλο. Είχαμε εκεί μια σύσκεψη για το αν πρέπει να πάνε στην πρώτη συγκέντρωση των αγανακτισμένων όσοι εκ των επιστημονικών συνεργατών του το επιθυμούσαν. Δεν είχαν βγει ακόμη οι κρεμάλες και οι μούντζες, αλλά η άποψή μου ήταν ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα «Κίνημα» που θα γεννούσε δυο τέρατα. Τον αριστερό λαϊκισμό και τον φασισμό. Τα γέννησε. Και τα δυο. Η γνωριμία έγινε αρχές του 2011, η σύλληψη στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου του ίδιου έτους στη Θεσσαλονίκη και τα γεννητούρια στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015.

Αποφασίσαμε, από θέση αρχής, να πηγαίνει όποιος επιθυμεί, αλλά το ΙΣΤΑΜΕ έπρεπε να παραμείνει στις θέσεις του Μετώπου Λογικής. Δυστυχώς κάποιοι στο σημερινό ΙΣΤΑΜΕ δεν σκέφτηκαν έτσι. Δικαίωμά τους. Αναφαίρετο. Ποτέ δεν θα αμφισβητήσω το δικαίωμα επιλογής του οποιουδήποτε. Ακόμη και αν αυτός είναι σημερινός επιστημονικός διευθυντής στο ΙΣΤΑΜΕ, ευρωβουλευτής ή απλός πολίτης. Ποτέ δεν θα κατηγορήσω ανθρώπους για την όποια επιλογή τους, ούτε θα τους κατατάξω αλλού από εκεί που οι ίδιοι εντάσσουν τον εαυτό τους. Αν θέλουν να είναι επιστήμονες είναι, αν θέλουν να ονομάζονται σοσιαλδημοκράτες είναι, αλλά διατηρώ το δικαίωμα να κρίνω αυτές καθαυτές τις επιλογές τους. Βεβαίως το ίδιο ακριβώς δικαίωμα έχουν και αυτοί έναντι των δικών μου επιλογών. Αλλά κατ’ εμέ η επιλογή συμμετοχής στο συλλαλητήριο ήταν επιλογή σύνταξης με το Δεύτερο Κύμα του «Μετώπου κατά της Λογικής».

Το ερώτημα αν κατατάσσουν όλο αυτό τον κόσμο στην ακροδεξιά, όλοι όσοι καταδικάζουν αυτή τη συμμετοχή, είναι ορισμός της στρεψοδικίας. Το κατανοούν καλά αυτό οι νομικοί. Κανείς σοβαρός δεν υποστηρίζει ότι όλοι οι συγκεντρωθέντες ήσαν ακροδεξιοί και εθνικιστές. Αλλά όταν ακούς φωνές που απορρίπτουν το δικαίωμα αναφοράς και άλλων στο όνομα Μακεδονία- δεν μιλούμε για εθνότητα αλλά για γεωγραφική περιοχή- την στιγμή που η ίδια η χώρα τους και προπολεμικά αλλά και μεταπολεμικά αναγνώριζε ότι εδάφη που βρίσκονται στην Βουλγαρία και στην ακατανόμαστη είναι εδάφη μακεδονικά, τότε καταδικάζοντας τον αλυτρωτισμό των άλλων, στέλνεις σ’ όλον τον κόσμο το μήνυμα του δικού σου αλυτρωτισμού. Μεταξύ των άλλων διαβάστε περί του θέματος το καταπληκτικό άρθρο «Απλά μαθήματα ονοματοδοσίας» του καθηγητή Άγγελου Χανιώτη στο Βήμα της Κυριακής (04-02-2018).

Το σύνθημα «μόνο η Μακεδονία είναι ελληνική» δεν μπορεί να πείσει κανένα εκτός από τους συγκεντρωθέντες ότι οι άλλοι είναι αλυτρωτιστές και αυτοί απλά «πατριώτες». Αν η Μακεδονία είναι μόνο ελληνική, όπως ισχυρίζεται ο Μίκης αλλά και οι χιλιάδες που συγκεντρώθηκαν την Κυριακή, τότε ο «πατριώτης» έπρεπε να το συνεχίσει και να πει ότι τα μακεδονικά εδάφη που βρίσκονται σε Βουλγαρία και FYROM είναι δικά μας. Άρα πόλεμος. Πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικά μας θα’ ναι. Γι’ αυτό μιλώ για Μέτωπο κατά της Λογικής.

Να και ένα δείγμα αυτού του περιρρέοντος ανορθολογισμού. Σε ελληνικούς ιστότοπους χαρακτηρίστηκε ως «βόμβα» η αναφορά του Ζάεφ σε Μακεδόνες και όχι σε σκοπιανούς. Αυτή η ανοησία αναπαράχθηκε από δεκάδες παρόμοιους ιστότοπους. Με τη σειρά μου όμως κατηγορώ τους συγκεντρωθέντες ότι ονομάζουν GREECE την HELLAS. Macedonia is Greece έγραφε το κεντρικό πανό. Hellas αγαπητοί. Greece, γραικούς δηλαδή και όχι Έλληνες, μας ονομάζουν οι γυφτοσκοπιανοί και οι κουτόφραγκοι, όχι όμως και ο στρατηγός κ. Φραγκούλης Φράγκος.

Η ομιλία του Μίκυ Θεοδωράκη κατόρθωσε να συγχωνεύσει πάλι την Άνω με την Κάτω Πλατεία. Καμία έκπληξη ήταν ο ίδιος που παλιότερα στις «αριστερές» περιόδους του είχε μιλήσει για τους Εβραίους ως «πηγή του κακού» και είχε υμνήσει τον «αριστερόστροφο φασισμό» του Στάλιν. Με τα δικά του λόγια: «Κείνον τον Στάλιν, τον Αρχιστράτηγο του Κόκκινου Στρατού με τις νίκες στο Στάλινγκραντ, στη Μόσχα, στο Λένινγκραντ και στο Βερολίνο».

Έχουμε επανάληψη του 2011; Όχι ακριβώς. Τότε η συγχώνευση των δυο Πλατειών έγινε το 2015 μέσα από βουλευτικές εκλογές. Έτσι αφενός συγκροτήθηκε ένας κοινοβουλευτικός συνασπισμός των ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛΛ ο οποίος έγινε κυβέρνηση και αφετέρου νομιμοποιήθηκε η είσοδος στη Βουλή του μόνου καθαρά και ομολογημένα ευρωπαϊκού φασιστικού κόμματος- εξακολουθώ να πιστεύω ότι παραμένει η χειρότερη συνέπεια αυτής της περιόδου. Τώρα όμως η νομιμοποίηση αυτής της κατάστασης πάει να γίνει εκτός Βουλής. Από στρατηγούς, ιεράρχες, σπίθες και φυσικά ξανά τη Χρυσή Αυγή. Ό,τι χειρότερο.

Μα κουνάς το δάχτυλο στον Μίκη; Στο λαό; Στους ανθρώπους που πήγαν εκεί να εκφράσουν την εθνική τους ευαισθησία; Ερώτηση λαϊκιστών προς λαϊκιστές. Αλλά ερώτηση που καθόλου δεν πρέπει να απασχολεί την κριτική σκέψη. Ναι, πήγαν εκεί να εκφράσουν τις ευαισθησίες τους, αλλά πήγαν εκεί μαζί με το πνεύμα της εποχής, που έφερε στην εξουσία το ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛΛ και οδήγησε τη χώρα σ’ ακόμη χειρότερη κατάσταση από αυτή που ήταν το 2015. Πήγαν εκεί εκπροσωπώντας το Μέτωπο κατά της Λογικής. Οι κριτικά σκεπτόμενοι δεν πρέπει να σιωπήσουν. Χωρίς αυτό να σημαίνει υποστήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ανατράφηκε και μεγάλωσε με το πρώτο κύμα του Μετώπου κατά της Λογικής και τώρα κινδυνεύει να του έρθει κεραμίδα εξ ουρανού ( Σκάι) από το δεύτερο.