Ποιος έχει ανάγκη από συνωμότες;..

Κάποιοι συνωμότησαν εναντίον της ελληνικής οικονομίας; Ζούμε ημέρες μεγάλης αναταραχής σε όλες τις αγορές. Πριν από την ασταθή αντίδραση της Παρασκευής, η Wall Street βίωσε τη χειρότερη εβδομάδα του τελευταίου 7μήνου, σημειώνοντας πτώση επί πέντε συνεχείς συνεδριάσεις, ενισχύοντας την πτώση των χρηματιστηρίων σε Ασία και Ευρώπη με αποτέλεσμα οι παγκόσμιοι χρηματιστηριακοί δείκτες να πέσουν σε χαμηλό 8 μηνών. Προφανής αιτία, η αντίδραση των κεφαλαίων στην προοπτική περαιτέρω ανόδου των αμερικανικών επιτοκίων και η προσπάθεια προσαρμογής τους στο νέο περιβάλλον, που ώθησε τις αποδόσεις των αμερικανικών ομολόγων σε υψηλό 7ετίας, στο 3,26%.

Ο πρόεδρος Τραμπ πίσω από όλα αυτά είδε ότι η διοίκηση της Fed «έχει τρελαθεί», ως γνωστόν, οι κεντρικοί τραπεζίτες είναι ο εύκολος στόχος πολλών κυβερνήσεων. Οι διαχειριστές των κεφαλαίων, με μεγαλύτερη ψυχραιμία και ρεαλισμό, διείδαν ότι ο ανοδικός κύκλος της αμερικανικής οικονομίας μπαίνει στην τελική φάση του και ότι η μεγέθυνσή της θα επιβραδυνθεί. Τα διεθνή κεφάλαια αναρωτήθηκαν γιατί να μένουν στις αναδυόμενες αγορές και επέλεξαν να δεχτούν το σίγουρο, σεβαστό κέρδος που τους προσφέρουν τα αμερικανικά ομόλογα. Πολλώ δε μάλλον, που η συνακόλουθη άνοδος του δολαρίου εκτροχιάζει ή απειλεί να εκτροχιάσει αναδυόμενες οικονομίες υπερδανεισμένες σε δολάριο – Αργεντινή και Πακιστάν προσέφυγαν στο ΔΝΤ, το οποίο τελεί εν αναμονή της Τουρκίας.

Αυτά εξελίσσονται σε ένα περιβάλλον όπου ο καιρός επιδεινώνεται λόγω εμπορικού πολέμου ΗΠΑ – μιας σύγκρουσης με συνέπειες που γνωρίζουμε, άλλες που γνωρίζουμε ότι δεν τις γνωρίζουμε και, ίσως, άλλες που δεν γνωρίζουμε ότι δεν γνωρίζουμε. Διότι, αυτή η σύγκρουση επεκτείνεται σε όλες τις σφαίρες, όχι μόνο ή κύρια στην οικονομία, και το «δίλημμα του Θουκυδίδη» υπάρχει κίνδυνος σύντομα να πάψει να είναι επίκαιρο, αν οι αρνητικές εξελίξεις αυτού του ανταγωνισμού το απαντήσουν με επώδυνο τρόπο, στην πράξη.

Η Ευρώπη βιώνει τις δικές της περιπέτειες. Μία είναι η ιταλική παρτίδα, μεταξύ Ρώμης και Κομισιόν για την οποία (να, ένα ακόμη σημείο αλλαγής παλιών συνηθειών!) η Αθήνα τηρεί αιδήμονα σιωπή. Οταν ο κ. Σαλβίνι χαριεντιζόταν με την κ. Λεπέν, η Ιταλία δανειζόταν 6,5 δισ. ευρώ πληρώνοντας τους δανειστές πανάκριβα – έως 2πλάσια από την προηγούμενη δημοπρασία. Αλλά το πιο καυτό θέμα είναι το Brexit, που εισέρχεται στο πιο κρίσιμο στάδιο: Μέσα στο Σαββατοκύριακο, οι διαπραγματευτές επιδιώκουν να καταλήξουν σε ένα σχέδιο συμφωνίας, που θα ορίζει τους όρους της αποχώρησης, μεταβατική περίοδο 21 μηνών και επίλυση του γρίφου της Βόρειας Ιρλανδίας. Αν δεν υπάρξει κατάληξη, με βεβαιότητα προβλέπονται νέες ισχυρές αναταράξεις στις αγορές, εντός των επόμενων ημερών. Εν μέσω αυτών, θα ήταν πραγματικό θαύμα, αν το ελληνικό χρηματιστήριο και ειδικότερα οι μετοχές των ζόμπι τραπεζών έμεναν ακλόνητα. Θα ήταν κάτι που θα άξιζε και θα έπρεπε να τύχει ειδικής και ενδελεχούς διερεύνησης. Αντιθέτως, αυτός καθαυτός ο κλονισμός τους δεν χρήζει καμίας διερεύνησης. Μα, καμίας!