Στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή

Τα κόμματα όταν λειτουργούν σωστά, όταν δηλαδή οι ηγεσίες τους σέβονται τις εσωτερικές διαδικασίες, καλούν συχνά τα καθοδηγητικά όργανα, επιτρέπουν την κριτική, ενθαρρύνουν την κατάθεση εναλλακτικών προτάσεων, δεν δαιμονοποιούν τη διαφωνία, δεν εξοστρακίζουν τους αντιρρησίες, μπορεί να λειτουργήσουν και ως ψυχαναλυτές για τη θεραπεία βλαβών που προκαλούνται στο στελεχικό δυναμικό και στο ευρύτερο κομματικό ακροατήριο από τις ξαφνικές αλλαγές στην πολιτική γραμμή.

Για τις ηγεσίες που βρίσκονται σε δύσκολη θέση, είτε το κόμμα είναι στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είναι προτιμότερο η αντιπαράθεση να γίνεται εντός των τειχών, παρά στα τηλεοπτικά πάνελ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στην πρώτη περίπτωση η σύγκρουση, εφόσον διεξάγεται με δημοκρατικούς όρους, δεν θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στη συνοχή του κόμματος. Στη δεύτερη περίπτωση είναι σφόδρα πιθανόν να αναπτυχθούν διαλυτικά φαινόμενα που δεν θα είναι εύκολο να μαζευτούν, ούτε με καθυστερημένες κινήσεις κατευνασμού ούτε με διοικητικά μέτρα.

Στη Νέα Δημοκρατία τα καθοδηγητικά όργανα και η κοινοβουλευτική ομάδα υπολειτουργούν. Συνεδριάζουν μία στο τόσο και μόνο για να χειροκροτήσουν τον αρχηγό. Η γραμμή της κυβέρνησης καθορίζεται από το στενό επιτελείο του Μαξίμου, το οποίο στελεχώνεται από παράγοντες που δεν είναι αιρετοί, πολλοί δεν προέρχονται από τις τάξεις της Νέας Δημοκρατίας και αισθάνονται τόσο ισχυροί που φτάνουν στο σημείο να συμπεριφέρονται ακόμη και σε υπουργούς με σκαιό τρόπο.

Εχουν το ελεύθερο από τον ηγέτη, στον οποίο αισθάνονται υποχρεωμένοι επειδή χάρη του οφείλουν για τα αξιώματα που έχουν. Η ηγετική ομάδα θα υποχρεωθεί κάποια στιγμή να απαντήσει στα ερωτήματα που έχουν δημιουργηθεί από ορισμένες πράξεις της. Μέχρι τώρα έχει αποφύγει να δώσει εξηγήσεις για διάφορα ζητήματα, όπου οι παλινωδίες και οι ανακολουθίες βγάζουν μάτι. Προσπαθεί με αντιπερισπασμούς να αλλάξει την ατζέντα της δημόσιας συζήτησης. Αλλοτε πετώντας την μπάλα στην εξέδρα, άλλοτε κάνοντας αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση. Αναρωτιούνται δικαιολογημένα τα στελέχη και τα μέλη, σε όποια πτέρυγα κι αν ανήκουν:

■ Γιατί από τις καταγγελίες για προδοσία στο Μακεδονικό η παράταξη πέρασε χωρίς ίχνος αυτοκριτικής στον συναγελασμό με τους ακατονόμαστους βόρειους γείτονες; Πώς θα αντιμετωπίσουμε όλους αυτούς που κατεβάσαμε στους δρόμους και στις πλατείες για να υπερασπιστούν τη Μακεδονία, που όπως έλεγαν κορυφαία στελέχη μας είναι «μία και ελληνική»;

■ Χτυπούσαμε με λύσσα το δημόσιο σύστημα υγείας, χαρακτηρίζοντάς το σπάταλο, γραφειοκρατικό και αποθεώναμε τον ιδιωτικό τομέα. Τώρα που αποδείχτηκε ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι ανίκανος να ανταποκριθεί σε τόσο μεγάλες προκλήσεις και λειτουργεί με προκλητικό τρόπο για να εξασφαλίσει υπερκέρδη σε συνθήκες πανδημίας, δεν υπάρχει θέμα ως προς τις θέσεις του κόμματος;

■ Καταγγέλλαμε τις προτάσεις της αντιπολίτευσης για επίταξη ιδιωτικών κλινικών ως κομμουνιστικές και όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι υποχρεωθήκαμε να κάνουμε ό,τι αποδοκιμάζαμε. Δεν υπάρχει πρόβλημα;

■ Η άποψή μας για το μαξιλάρι ασφαλείας ανοιγοκλείνει σαν ακορντεόν. Από το «δεν υφίσταται», πήγαμε στο «υφίσταται, αλλά είναι μικρότερο απ’ αυτό που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ», περάσαμε στο «υφίσταται αλλά προήλθε από τη βαριά φορολογία της μεσαίας τάξης» για να καταλήξουμε στο «υφίσταται, αλλά εμείς το φτιάξαμε» που είπε ο πρωθυπουργός. Ζαλούρα εμείς, ζαλούρα και η κοινωνία.

■ Κατηγορούσαμε τον Σημίτη και τους εκσυγχρονιστές του ότι είχαν δημιουργήσει καθεστώς γενικευμένης διαφθοράς και διαπλοκής, ωστόσο υποδεχτήκαμε με ανοικτές αγκάλες ορισμένους εξ αυτών και τους τοποθετήσαμε σε κομβικές θέσεις στην κυβέρνηση και στο κράτος. Αυτοί άλλαξαν ή εμείς;

● Επειδή είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν πρόκειται ο κ. Μητσοτάκης να οργανώσει διαδικασίες ουσιαστικής συζήτησης για αυτά και για πολλά άλλα, πιθανολογώ ότι κάποια στιγμή οι ψυχίατροι και οι ψυχαναλυτές δεν θα προλαβαίνουν να κλείνουν ραντεβού.