Και με το «χαρτάκι», οι celebrities μια χαρά τα πήγαιναν…

«Όταν έχεις στόχο να αντιστοιχηθεί ο κομματικός με τον εκλογικό ΣΥΡΙΖΑ η συμμετοχή των εκλεγμένων λύνει προβλήματα παρά δημιουργεί και απαντά και στην εύλογη ανησυχία πως δεν θα γίνουμε κόμμα των "celebrities" (...) Πιστεύω ότι στην Αριστερά είμαστε πρώτα απ’ όλα σύντροφοι και δεν χωρούν μεταξύ μας χαρακτηρισμοί τύπου «celebrities» για τους πιο αναγνωρίσιμους», σημειώνει μιλώντας στην Εποχή ο τομεάρχης Εσωτερικών της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία

Ποιο είναι κατά τη γνώμη σου το κεντρικό επίδικο του συνεδρίου και πώς μπορεί το κόμμα να βγει ενισχυμένο απʼ αυτό;

Τι κόμμα χρειάζεται σήμερα η Αριστερά για να πρωταγωνιστήσει στη χώρα; Η ολική επαναφορά του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής της χώρας, αυτό είναι το επίδικο. Σήμερα ως αξιόπιστη αξιωματική αντιπολίτευση, αύριο ως ο κορμός της προοδευτικής κυβέρνησης. Μια νέα αρχή για το κόμμα, για να ανασυγκροτηθεί ο χώρος, για να μπορέσουμε να αλλάξουμε τη χώρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, πρέπει επί της ουσία να επανιδρυθεί. Να κρατήσει την πολύτιμη εμπειρία της εικοσαετίας που πέρασε και να ανοίξει τα πανιά του για νέες θάλασσες, ωκεανούς πια. Να αγκαλιάσουμε όλες τις προελεύσεις από την ιστορική Αριστερά και την πολιτική Οικολογία μέχρι τους προοδευτικούς κεντρώους, τους σοσιαλιστές, τους σοσιαλδημοκράτες, τους κοινωνικά και πολιτικά δημιουργικούς πολίτες απ΄ όπου κι αν προέρχονται.

Η Αριστερά της εποχής μας για να είναι κοινωνικά χρήσιμή πρέπει να δει τον κόσμο που άλλαξε, το πολιτικό σύστημα που αλλάζει, την ζωή των ανθρώπων που συναντάμε κάθε μέρα παντού. Πρέπει και η ίδια η σύγχρονη Αριστερά να αλλάξει και να προσπαθεί να πετύχει μικρές και μεγάλες αλλαγές. Αυτή είναι η νέα μας ελπίδα.

Μέχρι στιγμής τα δημοσκοπικά ευρήματα δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστώνεται τη φθορά της κυβέρνησης. Γιατί συμβαίνει αυτό κατά την εκτίμησή σου;

Όσον αφορά στις δημοσκοπήσεις, τις βλέπουμε, τις διαβάζουμε, τις αναλύουμε. Οι δημοσκοπήσεις πολλές φορές δεν μπορούν να αποτυπώσουν το βάθος και το εύρος των ανακατατάξεων στις σύγχρονες και πολυκερματισμένες κοινωνίες. Θυμηθείτε τις δημοσκοπήσεις τα τελευταία 15 χρόνια στην Ελλάδα, δείτε τις δημοσκοπήσεις το προεκλογικό εξάμηνο στην Γερμανία, δείτε τις δημοσκοπήσεις στις πρόσφατες εκλογές στην Πορτογαλία με τον εκλογικό θρίαμβο του συντρόφου μας Αντόνιο Κόστα που τον έδειχναν σχεδόν ισοψηφία με τη δεξιά και τους πέρασε 11%, δείτε τι γίνεται στη Γαλλία. Δεν θέλω όμως να κρυφτώ πίσω απ αυτό… Ας πούμε ότι είναι έτσι οι δημοσκοπήσεις και πάμε να καταλάβουμε γιατί είναι έτσι και πως θα τις αλλάξουμε.

Ας είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας. Έχουμε αντικειμενικές δυσκολίες όπως η πανδημία, η απόλυτη κυριαρχία του κ. Μητσοτάκη στο media, ένα αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο που υποχωρεί μεν σε σχέση με το 2019 αλλά είναι ακόμη υπαρκτό και επιχειρείται να ανασυγκροτηθεί. Έχουμε όμως και τις δικές μας μεγάλες αδυναμίες…Δεν είμαστε όσο εξωστρεφείς χρειάζεται. Τα πολιτικά μας μηνύματα πολλές φορές θολώνουν ή τα θολώνουμε μόνοι μας, δεν είναι λίγες οι φορές που μόνοι μας χύνουμε την καρδάρα με το γάλα και βάζουμε αυτογκόλ.

Είπαμε στον κόσμο της Αριστεράς και της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης ότι θα κάνουμε διεύρυνση… Το κάναμε; Όχι όπως θα έπρεπε και όχι όσο χρειάζεται. Είπαμε στον κόσμο μας ότι θα μετασχηματίσουμε το κόμμα σε ένα σύγχρονο κόμμα της ευρείας Αριστερά… Το κάναμε; Όχι ακόμα! Είπαμε στον κόσμο ότι θα ανοιχτούμε στην κοινωνική μας βάση, θα ανοίξουμε τις πόρτες στον χώρο του συνδικαλισμού, την αυτοδιοίκησης… Το κάναμε; Όχι δεν το κάναμε ακόμα, το προγραμματίζουμε με αφορμή το συνέδριό μας.

Ναι, αυτά μπορούν και πρέπει να αλλάξουν και μαζί με αυτά θα αλλάξουν όχι μόνο οι δημοσκοπήσεις αλλά κυρίως η κοινωνική δυναμική. Να συνδέσουμε τις στρατηγικού χαρακτήρα αποφάσεις μας με την καθημερινότητα του πολίτη, να του δείξουμε δηλαδή πόσο, πως και πότε αυτές οι αποφάσεις θα επηρεάσουν θετικά την ζωή του.

Επιχειρηματολογούν πολλοί ότι οι καταγεγραμμένες εμπειρίες από άλλα κόμματα δείχνουν ότι η εκλογή προέδρου και κεντρικής επιτροπής από τη βάση αποδυναμώνει τα ενδιάμεσα όργανα, δεν εμπλουτίζει την κομματική λειτουργία και ούτε, εν τέλει, ενισχύει το ρόλο των μελών. Είναι πιθανόν να συμβεί αυτό και στον ΣΥΡΙΖΑ;

Το ακριβώς αντίθετο υποστηρίζω. Ζητούμενο είναι η ενδυνάμωση της εσωκομματικής δημοκρατίας και έχουμε πια τα μέσα, τη γνώση και την εμπειρία για να την πραγματοποιήσουμε. Αν αποδυναμώνονται, όπως κάποιοι υποστηρίζουν, τα «ενδιάμεσα» όργανα και αυτό είναι προς την κατεύθυνση της ενδυνάμωσης και της συμμετοχής των μελών ακόμη καλύτερα.

Οι απόψεις και ο προβληματισμός που ακούω και διαβάζω θυμίζει τις συζητήσεις που γίνονταν στις αρχές του 20ου αιώνα για την καθολικότητα της ψήφου και την «ωριμότητα των ψηφοφόρων». Ξέρουν καλύτερα αυτοί που δίνουν τα «χαρτάκια», δεν ξέρουν τα μέλη που δίνουν τη μάχη της καθημερινότητας…

Το σημερινό μοντέλο οργάνωσης και λειτουργίας του κόμματος έχει δείξει τα όρια του. Μας έφερε ως εδώ, αλλά ως μοντέλο είναι διεθνώς σε κρίση και ιδίως στο ΣΥΡΙΖΑ επειδή όλοι μας τον ξέρουμε καλά, είναι ένας από τους παράγοντες μιζέριας και εσωστρέφειας. Τι σημαίνει νομαρχιακή σε μία χώρα που δεν έχει νομαρχίες εδώ και 12 χρόνια; Ισχύει ή όχι ότι καταναλώνουμε για τις εσωτερικές μας διεργασίες πολύ περισσότερο χρόνο και ανθρώπινο δυναμικό από αυτό που χρειάζεται; Δεν εισηγούμαι να μην έχουμε εσωκομματική ζωή και εσωτερική λειτουργία αλλά νομίζω ότι πολλές φορές χάνουμε το μέτρο και το ξέρουμε όλοι μας. Ας το ομολογήσουμε και ας κάνουμε κάτι γι’ αυτό… Η προσκόλληση στο παρελθόν όταν κόσμος αλλάζει δεν έχει τίποτα το ριζοσπαστικό.

Πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη στον κόσμο που μας στήριξε. Να του δώσουμε λόγο και ρόλο. Όχι μόνο για τον Πρόεδρο, όχι μόνο για την Κεντρική Επιτροπή, αλλά και για την αυτοδιοίκηση, για το πρόγραμμα του κόμματος, για την οριζόντια και θεματική επικοινωνία του χώρου.

Οι πάντες συμφωνούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει είναι ένα κόμμα των μελών του τα οποία πρέπει να συμμετέχουν στη χάραξη της πολιτικής του. Πάρθηκαν ως προς την ενίσχυση του ρόλου των μελών πρωτοβουλίες το προηγούμενο διάστημα και, αν ναι, μήπως απέτυχαν;

Δεν θέλω να είμαι άδικος. Κάναμε βήματα και μάλιστα σημαντικά, γι’ αυτό σταθήκαμε όρθιοι μέσα σε δύσκολες συνθήκες… Κύμα διεύρυνσης μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών, κύμα διεύρυνσης μετά τις εκλογές, i-syriza, ψηφιακό προγραμματικό συνέδριο, ψηφιακή λειτουργία του κόμματος εδώ και δύο χρόνια. Βήματα σημαντικά αλλά ανολοκλήρωτα. Οι καταστατικές προτάσεις του Τσίπρα δένουν τις αλλαγές τις προηγούμενης περιόδου και δημιουργούν μια τομή σε σχέση με το μέλλον, κατά την άποψή μου όμως χρειάζεται να πάμε ακόμα πιο μπροστά… Περιφερειακή συγκρότηση του κόμματος, ποσόστωση συμμετοχής της περιφέρειας στα κεντρικά όργανα, εκλογή και των ενδιάμεσων οργάνων με ψηφοφορία από τη βάση και συμμετοχή στην Κεντρική Επιτροπή ex officio των αιρετών του κόμματος. Έχουν εκλεγεί από τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ. Όταν έχεις στόχο να αντιστοιχηθεί ο κομματικός με τον εκλογικό ΣΥΡΙΖΑ η συμμετοχή των εκλεγμένων λύνει προβλήματα παρά δημιουργεί και απαντά και στην εύλογη ανησυχία πως δεν θα γίνουμε κόμμα των «celebrities». Δύο παρατηρήσεις εδώ… Και με το «χαρτάκι» οι celebrities μια χαρά τα πήγαιναν, πιστεύω ότι στην Αριστερά είμαστε πρώτα απ’ όλα σύντροφοι και δεν χωρούν μεταξύ μας χαρακτηρισμοί τύπου «celebrities» για τους πιο αναγνωρίσιμους.