Τα τανκς επιστρέφουν;
ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΑ ΚΑΤΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ
Ο ιός, Κυρ. Ελευθεροτυπία, 23/07/2006
ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΨΑΡΡΑ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr
Από το Πολυτεχνείο ώς τη Βουλή, το πλήθος ξεπερνούσε πια τις 200.000 κι ώρα με την ώρα αυξανόταν. Οι οδικές αρτηρίες του κέντρου ήταν ερμητικά σφραγισμένες με οδοφράγματα, τα συνθήματα που καλούσαν την κυβέρνηση να παραιτηθεί γινόντουσαν όλο και πιο αποφασιστικά. Ηταν προφανές ότι η γενική απεργία που ξέσπασε μετά την απόφαση για ριζική «αναμόρφωση» του Ασφαλιστικού έπαιρνε πλέον απρόβλεπτες διαστάσεις. Ακόμη και τα ΜΑΤ, απρόθυμα στην αρχή, κατάκοπα στη συνέχεια, δεν ήταν σε θέση να κάμψουν τους εξαγριωμένους πολίτες.
Επέλαση της «διμοιρίας καταστολής πλήθους» (η φωτογραφία είναι από το Μνημόνιο της 33ης Ταξιαρχίας).
Ωσπου, από το βάθος της Βασιλίσσης Σοφίας αρχικά, από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός και την Αλεξάνδρας στη συνέχεια, φάνηκαν τα τεθωρακισμένα. Προχώρησαν μέχρι τις παρυφές του πλήθους κι ακολούθησε η προβλεπόμενη διαδικασία. Πρώτα το «Στοιχείο Ψυχολογικών Επιχειρήσεων», ένα όχημα Χάμερ με μεγάφωνα, που κάλεσε τους συγκεντρωμένους να διαλυθούν. Υστερα οι αντλίες Στάγερ, τα ειδικά θωρακισμένα για το γκρέμισμα των οδοφραγμάτων, τα δακρυγόνα και οι πλαστικές σφαίρες.
Οι διαδηλωτές όμως παρέμειναν ακλόνητοι: υποχωρούσαν για λίγο κι ύστερα ξανάρχονταν, γιγαντωμένοι από τη δύναμη που δίνει στις εξεγερμένες μάζες το χαμένο δίκιο τους και η αίσθηση του αριθμού τους.
Ηταν σαφές ότι η κλιμάκωση της αντίστασης είχε φτάσει πλέον στο «επίπεδο 5» που προβλέπουν τα σχετικά εγχειρίδια. Αρμόδιος για την εφαρμογή των «κανόνων εμπλοκής», ο διοικητής της ειδικής «Ταξιαρχίας Καταστολής Πλήθους» έδρασε όπως είχε εκπαιδευτεί: Με διαταγή του οι πολυβολητές των ερπυστριοφόρων Μ 113 της μονάδας άνοιξαν πυρ κατά των συγκεντρωμένων. Σαράντα χρόνια μετά το 1973 ο ελληνικός στρατός έβαφε ξανά τα χέρια του στο αίμα ελλήνων πολιτών.
Το παραπάνω σενάριο τοποθετείται στο 2013 και είναι, φυσικά, φανταστικό. Οχι όμως κι εξωπραγματικό, όπως αποκαλύπτουν τα ντοκουμέντα που φέρνουμε σήμερα στο φως. Ενώ η Ελληνική Δημοκρατία γιορτάζει τα τριακοστά δεύτερα γενέθλιά της, θεωρώντας πολύ μακρινή την εποχή που ο στρατός είχε αναλάβει την επιβολή της «τάξης» και της «εσωτερικής ασφάλειας» της χώρας, αυτό που στην πραγματικότητα ανήκει στο παρελθόν είναι ο «περιορισμός του στρατού στους στρατώνες του». Τα τανκς επιστρέφουν στο χώρο της πολιτικής, έστω και κάτω από όρους πολύ διαφορετικούς απ’ αυτούς των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών.
Δεν πρόκειται, βέβαια, για πραξικόπημα αλλά για κάτι εξίσου σοβαρό: την έμπρακτη εφαρμογή της πρόσφατης αλλαγής αμυντικού δόγματος της χώρας, με την οποία οι ένοπλες δυνάμεις εκτός από την απόκρουση του «εξωτερικού» εχθρού αναλαμβάνουν ξανά, πρώτη φορά μετά το 1974, την προστασία και από τον «εσωτερικό» εχθρό, που τώρα πια ακούει στην (made in USA) ονομασία «ασύμμετρες απειλές».
Τα βασικά στοιχεία αυτής της θεσμικής τομής παρουσιάστηκαν εκτενώς σε παλιότερο ρεπορτάζ του «Ιού» («Μεταμοντέρνοι συνταγματάρχες», «Κ.Ε.» 14.11.2004). Εδώ θα υπενθυμίσουμε απλώς ότι στο νεολογισμό «ασύμμετρες απειλές» περιλαμβάνονται εκδοχές του «εσωτερικού εχθρού» όπως η «αστάθεια», η «λαθρομετανάστευση» και -κυρίως- η «τρομοκρατία» (δηλ. η «απόπειρα ανατροπής των υφιστάμενων κοινωνικών και οικονομικών δομών», σύμφωνα με τον ισχύοντα Ν. 3251/2004).
Εξαιρετικά αποκαλυπτική είναι άλλωστε επ’ αυτού η επίσημη ιστοσελίδα του υπουργείου Εθνικής Αμυνας: στην περίπτωση «ασύμμετρων απειλών», διαβάζουμε, «από τη μια βρίσκεται ένα οργανωμένο κράτος και από την άλλη έχουμε "ομάδες συμφερόντων ή τρομοκρατών"». Το ποιες είναι οι «ομάδες συμφερόντων», που ενδέχεται να τα βάλουν με το «οργανωμένο κράτος», δεν χρειάζεται βέβαια φαντασία για να το διαπιστώσει κανείς...
Αυτά όσον αφορά το γενικότερο θεωρητικό και θεσμικό πλαίσιο. Σήμερα, όμως, θα μας απασχολήσει η πρακτική εφαρμογή του αναπροσανατολισμού των ενόπλων δυνάμεων κατά του «εσωτερικού εχθρού» -και, συγκεκριμένα, η συγκρότηση των πρώτων ειδικών στρατιωτικών μονάδων με αντικείμενο την καταστολή διαδηλώσεων.
Στη διάθεσή μας έχουμε μια σειρά συγκλονιστικά ντοκουμέντα, την αποκάλυψη των οποίων οφείλουμε στους ενεργούς πολίτες του «Δικτύου Στρατευμένων "Σπάρτακος"».
Πρόκειται για δύο ντοκουμέντα από το 3ο Επιτελικό Γραφείο της 33ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας και τιτλοφορούνται «Μνημόνιο Διμοιρίας Καταστολής Πλήθους».
*Το πρώτο αποτελείται από 53 σελίδες κι ασχολείται με την οργάνωση, τον εξοπλισμό, τους σχηματισμούς και την εκπαίδευση των νέων αυτών ειδικών μονάδων.
*Το δεύτερο ντοκουμέντο απαρτίζεται από 9 μόλις σελίδες, αποτελεί σύνοψη του πρώτου και χρησιμοποιήθηκε σε ενημερωτική διάλεξη τον Ιούνιο του 2005.
*Συμπληρωματική προς τα δύο προηγούμενα είναι μια σειρά διαφανειών, σε σύστημα PowerPoint, που χρησιμοποιήθηκε κατά την ίδια εκδήλωση.
Εκπαίδευση των ΜΑΤ του ελληνικού στρατού, υπό την σκιά της αστερόεσσας.
Στρατιωτικά ΜΑΤ
Σύμφωνα με το μνημόνιο, το αρχικό έναυσμα για τη συγκρότηση των στρατιωτικών ΜΑΤ παρείχε η εμπειρία του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στο Κόσοβο (ΕΛΔΥΚΟ) από τις βίαιες διαδηλώσεις των εκεί αλβανών εθνικιστών κατά της εναπομείνασας σερβικής παρουσίας: «Μετά τα γεγονότα της 17ης Μαρτίου 2004 στην πόλη Ουρόσεβατς του Κοσσυφοπεδίου», διαβάζουμε, «κρίθηκε αναγκαία η συγκρότηση τμήματος το οποίο θα συμμετείχε σε επιχειρήσεις καταστολής πλήθους. Οι εθνικοί περιορισμοί που δέσμευαν την εμπλοκή στρατιωτικού τμήματος με πολίτες άρθηκαν, δίνοντας τη δυνατότητα συμμετοχής σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις» (σ. 1).
Ακολούθησε η σύσταση των πρώτων «διμοιριών καταστολής πλήθους» κι ο εξοπλισμός τους από τις ΗΠΑ, με χρήματα -εννοείται- του ελληνικού Δημοσίου: «Με τη διάθεση ανάλογης πίστωσης από το ΣΔΑΕΕ (Β’ Σ.Σ.), παραγγέλθηκαν μέσω της Αμερικανικής Ταξιαρχίας του Ανατολικού Τομέα της KFOR (ΜΝΒ-Ε) τα παρακάτω υλικά καταστολής πλήθους τα οποία αυτή τη στιγμή έχουν διατεθεί στις δύο Ελληνικές Μονάδες (Βορείου και Νοτίου Τομέα) της ΕΛΔΥΚΟ-2: (α) 120 Ασπίδες, (β) 120 Προσωπίδες, (γ) 120 Ζεύγη περικνημίδες, (δ) 120 γκλομπς μεταλλικά (πτυσσόμενα)» (σ. 53).
*Το οπλοστάσιο των εν λόγω μονάδων, όπως περιγράφεται στο μνημόνιο, δεν περιορίζεται, ωστόσο, στα παραπάνω. Κάποια στοιχεία του «ειδικού εξοπλισμού» τους, όπως οι «φυσούνες» και τα τουφέκια εκτόξευσης δακρυγόνων ή οι χειροβομβίδες «κρότου-λάμψης» μπορεί κάλλιστα να τα έχει προμηθευτεί ο ελληνικός στρατός από τα αντίστοιχα στοκ της ΕΛ.ΑΣ.
Για κάποια άλλα, όμως, όπως οι πλαστικές σφαίρες ή τα «μη φονικά όπλα» τρίτης γενιάς, που δεν έχουν κάνει ακόμη την εμφάνισή τους στο «πεζοδρόμιο» της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, τα ερωτήματα τα σχετικά με την προμήθειά τους παραμένουν ανοιχτά.
*Το ντοκουμέντο που έχουμε στα χέρια μας δεν περιορίζεται, πάντως, στην καταγραφή των βημάτων που έχουν γίνει. Προχωρά και σε συστάσεις για τη επέκταση του εγχειρήματος:
Ο εχθρός λαός
«Η εκμετάλλευση της αποκτηθείσας εμπειρίας από τα στελέχη κατά την διάρκεια των αποστολών στην KFOR καθώς επίσης και η συντήρηση και βελτίωση του επιπέδου εκπαίδευσης του προσωπικού απαιτεί την προμήθεια και διάθεση στις Μονάδες που εναλλάσσονται σε αποστολές ανάλογου αριθμού υλικών καταστολής πλήθους και πυρομαχικών» (σ. 53).
Είναι προφανές ότι το Κόσοβο αποτελεί το πειραματικό πεδίο για την προσαρμογή του ελληνικού στρατού στο νέο του ρόλο.
*Αποκαλυπτικές για τη μακροπρόθεσμη λογική του εγχειρήματος είναι οι «προϋποθέσεις δράσεως» των νέων μονάδων, όπως περιγράφονται στο μνημόνιο (σ. 18-19).
*Πρώτη προϋπόθεση αποτελεί η «ύπαρξη διαδηλώσεων (ειρηνικών ή μη)». Ας προσέξουμε το τελευταίο: για την επέμβαση του στρατού δεν χρειάζεται οι διαδηλωτές να είναι βίαιοι. Αρκεί η «ύπαρξή» τους.
*Δεύτερη προϋπόθεση συνιστά η «ύπαρξη πληροφοριών που σχετίζονται με τις διαδηλώσεις». Σε απλά ελληνικά, η νεοσύστατη στρατιωτική ΕΥΠ (ΔΔΣΠ) και τα κατά τόπους Α2 δεν (πρέπει να) περιορίζονται στη συλλογή καθαρά στρατιωτικών πληροφοριών αλλά να επεκτείνουν το ενδιαφέρον τους σε ό,τι αφορά την «κοινωνία των πολιτών», ώστε να είναι εγκαίρως ενήμεροι για οτιδήποτε «σχετίζεται με διαδηλώσεις». Οι μακροπρόθεσμες συνέπειες αυτής της νέας αρμοδιότητας είναι, πιστεύουμε, προφανείς.
*Η τρίτη προϋπόθεση εμπλοκής των στρατιωτικών ΜΑΤ έχει να κάνει με την αρμοδιότητα χρησιμοποίησής τους. Κατά το μνημόνιο, «ο τοπικός Διοικητής είναι αυτός που αποφασίζει για τον τρόπο δράσης της διμοιρίας καταστολής πλήθους, σύμφωνα πάντα με τους ισχύοντες κανόνες εμπλοκής».
*Συναφείς προς τα παραπάνω είναι ο περιγραφόμενος «τρόπος ενέργειας» των νέων μονάδων (σ. 8-12) και, κυρίως, η προβλεπόμενη «κλιμάκωση» της δράσης τους (σ. 19-20).
*Τα στρατιωτικά ΜΑΤ φτάνουν στον τόπο της διαδήλωσης με ερπυστριοφόρα θωρακισμένα Μ113 (4 ανά διμοιρία), συνοδευόμενα από ένα πυροσβεστικό όχημα «καταστολής ταραχών» κι ένα όχημα «ψυχολογικών επιχειρήσεων» εφοδιασμένο με μεγάφωνα. Εκτός από τον οδηγό στο τελευταίο επιβαίνουν επίσης δύο «χειριστές κρίσεων» (διαπραγματευτές) κι ένας «μεταφραστής».
*Πρώτη ενέργειά τους είναι η «εκτίμηση καταστάσεως» σύμφωνα με «τις υπάρχουσες πληροφορίες και την πρώτη επαφή με τους διαδηλωτές».
*Ακολουθεί η «επιλογή του καταλληλότερου και αποτελεσματικότερου σχηματισμού ελέγχου πλήθους» από τους (κρανοφόρους, ασπιδοφόρους και ροπαλοφόρους) οπλίτες και η «άρση τυχόν κωλυμάτων» (δηλ. οδοφραγμάτων) από τα θωρακισμένα.
*Πριν από τη χρήση βίας προβλέπεται «προσπάθεια επαφής με τους επικεφαλής των διαδηλωτών από το Στοιχείο Ψυχολογικών Επιχειρήσεων, για την ομαλή διάλυση του πλήθους».
*Σε περίπτωση που συγκεντρωμένοι παραμείνουν στο χώρο, έστω και ειρηνικά, έρχεται η ώρα για την «εφαρμογή του επιλεγμένου τρόπου ενεργείας, προκειμένου να επιτευχθεί η αναίμακτη διάσπαση του πλήθους» (σ. 12).
Διαφωτιστικότερο είναι το κεφάλαιο το σχετικό με την «κλιμάκωση επιπέδων αντιστάσεως» των διαδηλωτών και τη συνακόλουθη «κλιμάκωση επιπέδων βίας» του τμήματος.
*Στην «υπακοή» του πλήθους αντιστοιχεί η «συνεργασία», η «παθητική αντίστασή» του αντιμετωπίζεται με «χρησιμοποίηση μη φονικών όπλων 1ου σταδίου», η «ενεργητική αντίστασή» του με «μη φονικά όπλα 2ου σταδίου», ενώ η «επιθετικότητα» και η «πρόκληση τραυματισμού» οδηγούν σε χρήση «μη φονικών όπλων 3ου σταδίου».
*Σε περίπτωση, τέλος, που η «επιθετικότητα» των διαδηλωτών έχει ως αποτέλεσμα την «πρόκληση θανάτου», τότε η μονάδα χρησιμοποιεί τα «φονικά όπλα» της, με πρώτα και καλύτερα τα πολυβόλα των Μ 113.
Τα... προσόντα
Δυστυχώς, το ανά χείρας εγχειρίδιο δεν προσδιορίζει ποια από τα «μη φονικά» όπλα των ειδικών διμοιριών χρησιμοποιούνται σε κάθε «στάδιο».
Υποθέτουμε ότι οι «βακτηρίες χειραγώγησης» (κοινώς γκλομπ) υπάγονται μάλλον στην πρώτη κατηγορία, ενώ οι πλαστικές σφαίρες και χειροβομβίδες στην τελευταία κατηγορία.
*Την υπηρεσιακή εικόνα της αντιμετώπισης των διαδηλωτών απ’ το στρατό συμπληρώνουν τα «τυπικά προσόντα προσωπικού» των μονάδων.
*Τα στρατιωτικά ΜΑΤ πρέπει να έχουν το σωστό «ύφος», ώστε να δημιουργούν «θετική εντύπωση στην κοινωνία μέσω της σωστής στάσης του σώματος, του κανονικού της στολής και της προσωπικής διαγωγής» τους.
*Πρέπει να έχουν, επίσης, «θάρρος», ώστε «να δίνουν την εντύπωση ικανότητας να κάνουν τις αναγκαίες και μη δημοφιλείς ενέργειες και να παίρνουν την ευθύνη των πράξεών τους».
*Απαραίτητη ιδιότητά τους θεωρείται, τέλος, η «αποφασιστικότητα», δηλαδή «η ανάγκη του κάθε στρατιωτικού και ιδιαίτερα του ηγήτορος να παίρνει γρήγορες αποφάσεις όταν αντιμετωπίζει καταστάσεις που δεν καλύπτονται από τις ειδικές διατάξεις», και «χωρίς να περιμένει διαταγές» (σ. 18).
Η απόφαση για τη βίαιη διάλυση μιας συγκέντρωσης πολιτών, «ειρηνικής ή μη», ανήκει μ’ άλλα λόγια στην αποκλειστική αρμοδιότητα του τοπικού στρατιωτικού «ηγήτορος», ο οποίος πάντως προεξοφλείται ότι θα διαθέτει όχι μόνο σωματική αλλά και «ψυχική υγεία» (σ. 18).
*Το συγκλονιστικότερο τμήμα του ντοκουμέντου είναι αυτό που ασχολείται με τα μελλοντικά όργανα καταστολής. Αναφερόμαστε στα διαβόητα «μη φονικά» (ή «λιγότερο φονικά») όπλα, που το αμερικανικό Πεντάγωνο επεξεργάζεται από τα μέσα της περασμένης δεκαετίας ώστε να καταστεί λειτουργικότερη (και περισσότερο εύπεπτη από την κοινή γνώμη) η ανάθεση αστυνομικών καθηκόντων στο στρατό.
Τα «μη φονικά» όπλα
Πρόκειται για μια απίστευτη γκάμα όπλων που σκοπό έχουν να συμβάλουν στην καταστολή «οχλοκρατικών εκδηλώσεων», μετριάζοντας (χωρίς να εξαλείφουν) τις άμεσες θανατηφόρες επιπτώσεις της οπλοχρησίας: «ακουστικά» όπλα που τρελαίνουν «προσωρινά» στον πόνο τα αφτιά των συγκεντρωμένων, «νευροανασταλτικοί παράγοντες» που παραλύουν τα προσβαλλόμενα άτομα, «κολλώδεις ουσίες» που ακινητοποιούν τους διαδηλωτές, «δίκτυα παγίδευσης» κι εκτυφλωτικές ακτίνες λέιζερ, μέχρι πομποί ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων που μετατρέπουν τους διαδηλωτές σε φούρνους μικροκυμάτων του εαυτού τους, σιγοψήνοντάς τους μέσα στον ίδιο τους τον ιδρώτα...
Οπως υπενθυμίζει το μνημόνιο, οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ «για πρώτη φορά, εκπαιδεύτηκαν και έκαναν χρήση μη φονικών όπλων κατά την επιχείρηση United Shield στη Σομαλία, πράγμα που έγινε στη συνέχεια και κατά τις επιχειρήσεις Restore Hope Democracy στην Αϊτή (1995-1996) και Joint Endeavor στη Βοσνία (1996-1997, στο πλαίσιο του ΟΗΕ)» (σ. 41). Κι απ’ ό,τι φαίνεται ήρθε η ώρα να τα σπρώξουν και στις υπόλοιπες συμμαχικές δυνάμεις.
Δυστυχώς, το μνημόνιο δεν προσδιορίζει επακριβώς ποια απ’ αυτά τα όπλα σχεδιάζεται να ενσωματωθούν στο οπλοστάσιο των ελληνικών «διμοιριών καταστολής πλήθους». Μαθαίνουμε μονάχα ότι οι εν λόγω μονάδες ασκούνται στη «χρησιμοποίηση μη φονικών όπλων» πρώτου, δεύτερου και τρίτου σταδίου κατά τη δεύτερη και τρίτη εβδομάδα της εκπαίδευσής τους.
*Σημαντικότατη φαίνεται, ωστόσο, η αντίσταση που οι ίδιοι οι συντάκτες του ντοκουμέντου προβάλλουν στην αξιοποίηση αυτών των εργαλείων: Δεκαοκτώ από τις 53 σελίδες του μνημονίου ασχολούνται με τις νομικές και τεχνικές παραμέτρους του ζητήματος, για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η χρήση των «μη φονικών όπλων» είναι απαράδεκτη τόσο από νομική άποψη (σ. 28) όσο και λόγω των ενδεχόμενων συνεπειών τους.
*Το κείμενο επισημαίνει «την έλλειψη γνώσης, σε σχέση με συγκεκριμένα αποτελέσματα εργαστηριακών μελετών που να επιβεβαιώνουν ή όχι τις επιπτώσεις πάνω στον άνθρωπο της χρήσης όλων των κατηγοριών των μη φονικών όπλων» (σ. 30). Για την ακρίβεια, «οι νέες τεχνολογίες που εφαρμόζονται για την παραγωγή της νέας αυτής γενιάς όπλων δεν έχουν ακόμα εξεταστεί πλήρως ως προς τα αποτελέσματά τους πάνω στον άνθρωπο και το περιβάλλον του. Επομένως ακόμη και για τα αποτελέσματα χρήσης ενός μη φονικού όπλου, το οποίο δεν φαίνεται να δημιουργεί άμεσα κάποιο σοβαρό πρόβλημα στην κατάσταση της υγείας των προσβαλλόμενων από αυτό, δεν υπάρχουν μέχρι σήμερα επιβεβαιωμένες εργαστηριακές μελέτες για το αν ενδέχεται να προκληθούν από αυτό μακροπρόθεσμα άλλα σοβαρά και δυσμενή αποτελέσματα» (σ. 40).
*Μεταξύ άλλων παραδειγμάτων υπενθυμίζεται πως «ακόμη και οι λαστιχένιες σφαίρες θα μπορούσαν να είναι θανατηφόρες» (σ. 32), πως «ένα από τα συστατικά του κολλώδους αφρού είναι το βουταδιένιο, το οποίο έχει αποδειχθεί ότι προκαλεί καρκίνο σε πειραματόζωα» (σ. 31), καθώς και ότι «η χρήση όπλων λέιζερ που έχουν σχεδιαστεί με σκοπό να προκαλέσουν μόνιμη τύφλωση είναι απαγορευμένη» (σ. 33).
Οι παράπλευρες απώλειες
*Επισημαίνεται επίσης ο αυξημένος κίνδυνος ανεξέλεγκτων παράπλευρων απωλειών: «Πολλές από τις μη φονικές τεχνολογίες έχουν διαφορετικά αποτελέσματα ανάλογα με την ηλικία, την κατάσταση της υγείας, το βάρος κ.λπ. του προσώπου που θα προσβληθεί. Ποιος μπορεί να εγγυηθεί, λοιπόν, ότι ένα ακουστικό όπλο, το οποίο επιφέρει απλώς "αποτελέσματα ενόχλησης" σε κάποιο ενήλικο άτομο, δεν θα προκαλέσει για παράδειγμα κώφωση σε ένα μωρό, που θα τύχει να βρίσκεται στην εμβέλειά του;» (σ. 43).
*Κατ’ εξοχήν ανησυχητική θεωρείται, τέλος, η άρση των αναστολών που επιφέρει η (υποτιθέμενη) «ηπιότητα» των εν λόγω όπλων. Η εισαγωγή τους στο στρατιωτικό οπλοστάσιο «θεωρείται ότι θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά ως προς τη συχνότητα χρησιμοποίησης ένοπλης -έστω μη φονικής- βίας, ακριβώς λόγω της μη θανατηφόρας ιδιότητας των όπλων αυτών, η οποία θα χρησιμοποιηθεί σαν άλλοθι για τη χρήση τους» (σ. 44). Οπως ακριβώς συμβαίνει ήδη με τα «δακρυγόνα» της ΕΛ.ΑΣ...
Αυτά όσον αφορά την «ειρηνευτική» μας αποστολή στο Κοσσυφοπέδιο. Πώς, όμως, προκύπτει η πιθανή επέκταση του μοντέλου στο εσωτερικό της χώρας; Ενα πρώτο στοιχείο αποτελεί η αλλαγή του αμυντικού δόγματος, που αναφέραμε παραπάνω.
Η «γενική δοκιμή» της ανάθεσης αστυνομικών καθηκόντων στο στρατό έγινε ήδη κατά την Ολυμπιάδα του 2004. Μια δεύτερη ένδειξη προέρχεται από την εξέλιξη στις ΗΠΑ, τη μητέρα-πατρίδα του δόγματος των «ασύμμετρων απειλών»: εκεί η «πειραματική» χρήση των «μη θανατηφόρων» οπλικών συστημάτων ξεκίνησε από τις «ειρηνευτικές» αποστολές στη Σομαλία και τη Βοσνία για να καταλήξει στα πεζοδρόμια του Σιάτλ, τις μέρες των μεγάλων διαδηλώσεων του 1998 κατά της παγκοσμιοποίησης.
Ανάλογη εξέλιξη παρατηρείται ήδη στα καθ’ ημάς -σε επίπεδο, προς το παρόν, στρατιωτικών ασκήσεων και μόνο. Η πρώτη τέτοια άσκηση πραγματοποιήθηκε στις 13.3.2002 στη Βέροια και αφορούσε την αντιμετώπιση «οχλοκρατικών εκδηλώσεων» στη διάρκεια ειρηνευτικής αποστολής.
Ακολούθησαν τα γυμνάσια στις 5.11.2003 στη Νέα Σάντα, με συμμετοχή Ανατολικοευρωπαίων από τα κατοχικά στρατεύματα του Ιράκ.
Ωσπου τον περασμένο μήνα, στις 13-15 Ιουνίου, το 951 Τάγμα Στρατονομίας δοκίμασε, σύμφωνα με αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» (25.6.06), τα γκλομπ και τα δακρυγόνα του πάνω σε (υποτιθέμενους) εγχώριους αντινατοϊκούς διαδηλωτές.
Ποιοι άλλοι να έχουν σειρά;
Ο ΙΟΣ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ: www.iospress.gr
--------------------------------------------------------------------------------
Τα όρια του χημικού πολέμου
ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΨΑΡΡΑ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr
Βασικό στοιχείο του εξοπλισμού των ειδικών κατασταλτικών μονάδων που συγκροτούνται στο εσωτερικό του ελληνικού στρατού αποτελούν -τι άλλο;- τα «δακρυγόνα» χημικά όπλα.
Το εγχειρίδιο της 33ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας, που έχουμε στα χέρια μας, είναι σαφέστατο: στο οπλοστάσιο των «διμοιριών καταστολής πλήθους» περιλαμβάνονται οι «συσκευές δακρυγόνων αερίων» (οι «φυσούνες» που η ΕΛΑΣ χρησιμοποιεί από το 1998), «σπρέι πιπεριού» (με τα οποία είναι εξοπλισμένος καθένας από τους 4 άνδρες του «στοιχείου επεμβάσεως» της διμοιρίας), «τυφέκιο εκτοξεύσεως δακρυγόνων φυσιγγίων» (από ένα στις 2 «ομάδες καταστολής πλήθους» της διμοιρίας) και, τέλος, «δακρυγόνες χειροβομβίδες» (2 ανά οπλίτη).
Στον χειρισμό αυτών των όπλων αφιερώνονται 7 από τις 53 σελίδες του Μνημονίου. Αφορούν τις «τεχνικές» ρίψης των δακρυγόνων, τους «παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν τη χρήση» τους, τα «πλεονεκτήματα» και τους «κινδύνους» που εμπεριέχει αυτή, καθώς και τις «πρώτες βοήθειες σε περίπτωση προσβολής από χημικά».
Μέχρι εδώ, τίποτα το αξιοπερίεργο. Τι πιο φυσιολογικό από το να καταφεύγουν τα στρατιωτικά ΜΑΤ στην τεχνογνωσία και τις μεθόδους των συναδέλφων τους της ΕΛ.ΑΣ.; Το ζουμί της υπόθεσης βρίσκεται ωστόσο σε δύο σημεία του υπηρεσιακού αυτού ντοκουμέντου:
Το πρώτο αφορά τη νομιμότητα της χρήσης των δακρυγόνων. Οπως έχουμε κι άλλοτε εκτενώς αναφέρει («Ε» 4.12.99 & 26.1.02, «Κ.Ε» 13.9.98 & 1.6.03), η πολεμική χρήση αυτών των αερίων απαγορεύεται από το Πρωτόκολλο της Γενεύης (1925), η δε παραγωγή τους για στρατιωτικούς σκοπούς έχει κι αυτή απαγορευθεί από τη σχετική Σύμβαση του Παρισιού (1993).
Οι διατάξεις αυτές προβληματίζουν τον συντάκτη του Μνημονίου, όσον αφορά τη χρήση των εν λόγω ουσιών από τις νεοσύστατες στρατιωτικές μονάδες. Πόσω μάλλον αφού «στο άρθρο 1 παρ. 5 της Σύμβασης [του 1993] προβλέπεται ρητά ότι "έκαστο των Συμβαλλομένων Μερών-Κρατών αναλαμβάνει την υποχρέωση όπως μη χρησιμοποιήσει μέσα καταστολής ως μέσα πολέμου"» (σ. 39). Τα «δακρυγόνα» μπορούν να ρίχνονται ανεξέλεγκτα εναντίον του «εσωτερικού εχθρού», ενδεχόμενη όμως χρήση τους σε διακρατική σύρραξη συνιστά έγκλημα πολέμου! Το δεύτερο ενδιαφέρον σημείο τιτλοφορείται «Χρήση Χημικών Μέσων εντός Κατοικημένων Περιοχών» κι αφορά την απαγόρευση ρίψης δακρυγόνων βλημάτων μέσα σε κατοικημένες περιοχές! Για τους λόγους που επιβάλλουν αυτή την αυτοσυγκράτηση, αφήνουμε να μιλήσει το ίδιο το ντοκουμέντο:
«(α) Οπως προαναφέρθηκε, όλα τα είδη των χημικών μέσων που θα χρησιμοποιηθούν από το Στρατό Ξηράς, λειτουργούν με καύση.
(β) Για το λόγο αυτό, χρήση όπλου για την εκτόξευση χημικών μέσων δεν πρέπει να γίνεται εντός κατοικημένων περιοχών διότι:
1. Είναι δυσκολότερος ο έλεγχος του σημείου πτώσης του χημικού μέσου με ενδεχόμενο την πρόκληση πυρκαγιάς.
2. Υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού προσώπων, εφόσον αλλάξει η κατεύθυνση τους μετά από πρόσκρουση σε τοίχους, εξώστες, κολώνες κτιρίων και ηλεκτρικού ρεύματος, ή ακόμα χειρότερα λόγω εισόδου του χημικού μέσου στο εσωτερικό κατοικιών ή γραφείων.
(γ) Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες διαμορφώνονται αντίξοες και δυσμενείς συνθήκες (αντίθετη φορά ανέμου, αδυναμία πραγματοποίησης ελιγμών λόγω μη ύπαρξης εφεδρικών δυνάμεων) κατά την διάρκεια επιχείρησης για την αντιμετώπιση πολύ μεγάλου πλήθους σε ανοιχτούς χώρους (πλατείες κ.λπ.) όποτε καθίσταται επιτακτική ανάγκη η χρήση όπλου χημικών μέσων, τούτο θα γίνεται μόνο μετά από εντολή του επικεφαλής και με την προϋπόθεση ότι η χρήση θα γίνει από έμπειρο χειριστή και κατά τρόπο απόλυτα ελεγχόμενο για την αποφυγή ατυχημάτων εκμεταλλευόμενοι πάντοτε τη φορά του ανέμου και εκτοξεύοντας φυσίγγια Νο 565, που διασπώνται σε μικρότερα τεμάχια και συνεπώς ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος τραυματισμού διαδηλωτή» (σ. 24).
Εξίσου εύγλωττες είναι οι οδηγίες του Μνημονίου σύμφωνα με τις οποίες «δεν επιτρέπεται χρήση χημικών ουσιών: (α) σε ποδοσφαιρικά γήπεδα, (β) σε θέατρα και κινηματογράφους, (γ) σε σχολεία, (δ) σε χώρους, όπου για την έξοδο ή την αποχώρηση, το πλήθος πρέπει να εξέλθει υποχρεωτικά από στενούς διαδρόμους ή θύρες» (σ. 25).
Ο,τι ακριβώς κάνει η ΕΛ.ΑΣ., δηλαδή, εις βάρος των ελλήνων πολιτών. Που κανένα Πρωτόκολλο της Γενεύης δεν προστατεύει...
--------------------------------------------------------------------------------
ΔΙΑΒΑΣΤΕ
ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΨΑΡΡΑ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr
Ιός της Κυριακής,
«Μεταμοντέρνοι συνταγματάρχες. Στρατός και "εσωτερικός εχθρός"» («Κ.Ε» 14.11.2004).
Η αλλαγή αμυντικού δόγματος των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων μετά την 11η Σεπτεμβρίου.
Ηλίας Παπαθανάσης
«Μη Φονικά όπλα. Η τεχνολογία του πολιτικοστρατιωτικού ελέγχου»
(Περισκόπιο της Επιστήμης, τχ. 264, 9.2002). Κριτική επισκόπηση της νέας γενιάς «μη φονικών» οπλικών συστημάτων.
Tom Burghardt (ed.)
«Police State America. U.S. "Civil Disturbance" planning» (εκδ. Arm the Spirit - Solidarity, Τορόντο - Μόντρεαλ - Σαν Φρανσίσκο 2002).
Συλλογή άρθρων για τον σχεδιασμό της καταστολής του εσωτερικού εχθρού στις ΗΠΑ, πριν και μετά την 11η Σεπτέμβρη (ακριβέστερα: καθ’ οδόν προς αυτή). Περιλαμβάνει δυο αναλυτικά κείμενα του Φρανκ Μοράλες για τα «μη θανατηφόρα όπλα» εν γένει και τα «όπλα μικροκυμάτων» ειδικότερα.
--------------------------------------------------------------------------------
ΔΕΙΤΕ
ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΨΑΡΡΑ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr
«Εδώ Πολυτεχνείο» του Αλμπερτ Κούραντ (1973).
Το κλασικό ντοκιμαντέρ της ολλανδικής τηλεόρασης, με τις επιδόσεις του ελληνικού στρατού την τελευταία φορά που του ανατέθηκε η αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού».
Υπουργείο Εθνικής Αμυνας (http://www.mod.mil.gr/Pages/HomePage.asp).
Ο επίσημος δικτυακός τόπος του ΥΠΕΘΑ. Στην ειδική ιστοσελίδα για τις «ασύμμετρες απειλές» (κατηγορία «αμυντική πολιτική»), πληροφορούμαστε ότι ο νέος εσωτερικός εχθρός συγκροτείται από «ομάδες συμφερόντων» που αντιπαρατίθενται με το «οργανωμένο κράτος».
Από το Πολυτεχνείο ώς τη Βουλή, το πλήθος ξεπερνούσε πια τις 200.000 κι ώρα με την ώρα αυξανόταν. Οι οδικές αρτηρίες του κέντρου ήταν ερμητικά σφραγισμένες με οδοφράγματα, τα συνθήματα που καλούσαν την κυβέρνηση να παραιτηθεί γινόντουσαν όλο και πιο αποφασιστικά. Ηταν προφανές ότι η γενική απεργία που ξέσπασε μετά την απόφαση για ριζική «αναμόρφωση» του Ασφαλιστικού έπαιρνε πλέον απρόβλεπτες διαστάσεις. Ακόμη και τα ΜΑΤ, απρόθυμα στην αρχή, κατάκοπα στη συνέχεια, δεν ήταν σε θέση να κάμψουν τους εξαγριωμένους πολίτες.
Επέλαση της «διμοιρίας καταστολής πλήθους» (η φωτογραφία είναι από το Μνημόνιο της 33ης Ταξιαρχίας).
Ωσπου, από το βάθος της Βασιλίσσης Σοφίας αρχικά, από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός και την Αλεξάνδρας στη συνέχεια, φάνηκαν τα τεθωρακισμένα. Προχώρησαν μέχρι τις παρυφές του πλήθους κι ακολούθησε η προβλεπόμενη διαδικασία. Πρώτα το «Στοιχείο Ψυχολογικών Επιχειρήσεων», ένα όχημα Χάμερ με μεγάφωνα, που κάλεσε τους συγκεντρωμένους να διαλυθούν. Υστερα οι αντλίες Στάγερ, τα ειδικά θωρακισμένα για το γκρέμισμα των οδοφραγμάτων, τα δακρυγόνα και οι πλαστικές σφαίρες.
Οι διαδηλωτές όμως παρέμειναν ακλόνητοι: υποχωρούσαν για λίγο κι ύστερα ξανάρχονταν, γιγαντωμένοι από τη δύναμη που δίνει στις εξεγερμένες μάζες το χαμένο δίκιο τους και η αίσθηση του αριθμού τους.
Ηταν σαφές ότι η κλιμάκωση της αντίστασης είχε φτάσει πλέον στο «επίπεδο 5» που προβλέπουν τα σχετικά εγχειρίδια. Αρμόδιος για την εφαρμογή των «κανόνων εμπλοκής», ο διοικητής της ειδικής «Ταξιαρχίας Καταστολής Πλήθους» έδρασε όπως είχε εκπαιδευτεί: Με διαταγή του οι πολυβολητές των ερπυστριοφόρων Μ 113 της μονάδας άνοιξαν πυρ κατά των συγκεντρωμένων. Σαράντα χρόνια μετά το 1973 ο ελληνικός στρατός έβαφε ξανά τα χέρια του στο αίμα ελλήνων πολιτών.
Το παραπάνω σενάριο τοποθετείται στο 2013 και είναι, φυσικά, φανταστικό. Οχι όμως κι εξωπραγματικό, όπως αποκαλύπτουν τα ντοκουμέντα που φέρνουμε σήμερα στο φως. Ενώ η Ελληνική Δημοκρατία γιορτάζει τα τριακοστά δεύτερα γενέθλιά της, θεωρώντας πολύ μακρινή την εποχή που ο στρατός είχε αναλάβει την επιβολή της «τάξης» και της «εσωτερικής ασφάλειας» της χώρας, αυτό που στην πραγματικότητα ανήκει στο παρελθόν είναι ο «περιορισμός του στρατού στους στρατώνες του». Τα τανκς επιστρέφουν στο χώρο της πολιτικής, έστω και κάτω από όρους πολύ διαφορετικούς απ’ αυτούς των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών.
Δεν πρόκειται, βέβαια, για πραξικόπημα αλλά για κάτι εξίσου σοβαρό: την έμπρακτη εφαρμογή της πρόσφατης αλλαγής αμυντικού δόγματος της χώρας, με την οποία οι ένοπλες δυνάμεις εκτός από την απόκρουση του «εξωτερικού» εχθρού αναλαμβάνουν ξανά, πρώτη φορά μετά το 1974, την προστασία και από τον «εσωτερικό» εχθρό, που τώρα πια ακούει στην (made in USA) ονομασία «ασύμμετρες απειλές».
Τα βασικά στοιχεία αυτής της θεσμικής τομής παρουσιάστηκαν εκτενώς σε παλιότερο ρεπορτάζ του «Ιού» («Μεταμοντέρνοι συνταγματάρχες», «Κ.Ε.» 14.11.2004). Εδώ θα υπενθυμίσουμε απλώς ότι στο νεολογισμό «ασύμμετρες απειλές» περιλαμβάνονται εκδοχές του «εσωτερικού εχθρού» όπως η «αστάθεια», η «λαθρομετανάστευση» και -κυρίως- η «τρομοκρατία» (δηλ. η «απόπειρα ανατροπής των υφιστάμενων κοινωνικών και οικονομικών δομών», σύμφωνα με τον ισχύοντα Ν. 3251/2004).
Εξαιρετικά αποκαλυπτική είναι άλλωστε επ’ αυτού η επίσημη ιστοσελίδα του υπουργείου Εθνικής Αμυνας: στην περίπτωση «ασύμμετρων απειλών», διαβάζουμε, «από τη μια βρίσκεται ένα οργανωμένο κράτος και από την άλλη έχουμε "ομάδες συμφερόντων ή τρομοκρατών"». Το ποιες είναι οι «ομάδες συμφερόντων», που ενδέχεται να τα βάλουν με το «οργανωμένο κράτος», δεν χρειάζεται βέβαια φαντασία για να το διαπιστώσει κανείς...
Αυτά όσον αφορά το γενικότερο θεωρητικό και θεσμικό πλαίσιο. Σήμερα, όμως, θα μας απασχολήσει η πρακτική εφαρμογή του αναπροσανατολισμού των ενόπλων δυνάμεων κατά του «εσωτερικού εχθρού» -και, συγκεκριμένα, η συγκρότηση των πρώτων ειδικών στρατιωτικών μονάδων με αντικείμενο την καταστολή διαδηλώσεων.
Στη διάθεσή μας έχουμε μια σειρά συγκλονιστικά ντοκουμέντα, την αποκάλυψη των οποίων οφείλουμε στους ενεργούς πολίτες του «Δικτύου Στρατευμένων "Σπάρτακος"».
Πρόκειται για δύο ντοκουμέντα από το 3ο Επιτελικό Γραφείο της 33ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας και τιτλοφορούνται «Μνημόνιο Διμοιρίας Καταστολής Πλήθους».
*Το πρώτο αποτελείται από 53 σελίδες κι ασχολείται με την οργάνωση, τον εξοπλισμό, τους σχηματισμούς και την εκπαίδευση των νέων αυτών ειδικών μονάδων.
*Το δεύτερο ντοκουμέντο απαρτίζεται από 9 μόλις σελίδες, αποτελεί σύνοψη του πρώτου και χρησιμοποιήθηκε σε ενημερωτική διάλεξη τον Ιούνιο του 2005.
*Συμπληρωματική προς τα δύο προηγούμενα είναι μια σειρά διαφανειών, σε σύστημα PowerPoint, που χρησιμοποιήθηκε κατά την ίδια εκδήλωση.
Εκπαίδευση των ΜΑΤ του ελληνικού στρατού, υπό την σκιά της αστερόεσσας.
Στρατιωτικά ΜΑΤ
Σύμφωνα με το μνημόνιο, το αρχικό έναυσμα για τη συγκρότηση των στρατιωτικών ΜΑΤ παρείχε η εμπειρία του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στο Κόσοβο (ΕΛΔΥΚΟ) από τις βίαιες διαδηλώσεις των εκεί αλβανών εθνικιστών κατά της εναπομείνασας σερβικής παρουσίας: «Μετά τα γεγονότα της 17ης Μαρτίου 2004 στην πόλη Ουρόσεβατς του Κοσσυφοπεδίου», διαβάζουμε, «κρίθηκε αναγκαία η συγκρότηση τμήματος το οποίο θα συμμετείχε σε επιχειρήσεις καταστολής πλήθους. Οι εθνικοί περιορισμοί που δέσμευαν την εμπλοκή στρατιωτικού τμήματος με πολίτες άρθηκαν, δίνοντας τη δυνατότητα συμμετοχής σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις» (σ. 1).
Ακολούθησε η σύσταση των πρώτων «διμοιριών καταστολής πλήθους» κι ο εξοπλισμός τους από τις ΗΠΑ, με χρήματα -εννοείται- του ελληνικού Δημοσίου: «Με τη διάθεση ανάλογης πίστωσης από το ΣΔΑΕΕ (Β’ Σ.Σ.), παραγγέλθηκαν μέσω της Αμερικανικής Ταξιαρχίας του Ανατολικού Τομέα της KFOR (ΜΝΒ-Ε) τα παρακάτω υλικά καταστολής πλήθους τα οποία αυτή τη στιγμή έχουν διατεθεί στις δύο Ελληνικές Μονάδες (Βορείου και Νοτίου Τομέα) της ΕΛΔΥΚΟ-2: (α) 120 Ασπίδες, (β) 120 Προσωπίδες, (γ) 120 Ζεύγη περικνημίδες, (δ) 120 γκλομπς μεταλλικά (πτυσσόμενα)» (σ. 53).
*Το οπλοστάσιο των εν λόγω μονάδων, όπως περιγράφεται στο μνημόνιο, δεν περιορίζεται, ωστόσο, στα παραπάνω. Κάποια στοιχεία του «ειδικού εξοπλισμού» τους, όπως οι «φυσούνες» και τα τουφέκια εκτόξευσης δακρυγόνων ή οι χειροβομβίδες «κρότου-λάμψης» μπορεί κάλλιστα να τα έχει προμηθευτεί ο ελληνικός στρατός από τα αντίστοιχα στοκ της ΕΛ.ΑΣ.
Για κάποια άλλα, όμως, όπως οι πλαστικές σφαίρες ή τα «μη φονικά όπλα» τρίτης γενιάς, που δεν έχουν κάνει ακόμη την εμφάνισή τους στο «πεζοδρόμιο» της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, τα ερωτήματα τα σχετικά με την προμήθειά τους παραμένουν ανοιχτά.
*Το ντοκουμέντο που έχουμε στα χέρια μας δεν περιορίζεται, πάντως, στην καταγραφή των βημάτων που έχουν γίνει. Προχωρά και σε συστάσεις για τη επέκταση του εγχειρήματος:
Ο εχθρός λαός
«Η εκμετάλλευση της αποκτηθείσας εμπειρίας από τα στελέχη κατά την διάρκεια των αποστολών στην KFOR καθώς επίσης και η συντήρηση και βελτίωση του επιπέδου εκπαίδευσης του προσωπικού απαιτεί την προμήθεια και διάθεση στις Μονάδες που εναλλάσσονται σε αποστολές ανάλογου αριθμού υλικών καταστολής πλήθους και πυρομαχικών» (σ. 53).
Είναι προφανές ότι το Κόσοβο αποτελεί το πειραματικό πεδίο για την προσαρμογή του ελληνικού στρατού στο νέο του ρόλο.
*Αποκαλυπτικές για τη μακροπρόθεσμη λογική του εγχειρήματος είναι οι «προϋποθέσεις δράσεως» των νέων μονάδων, όπως περιγράφονται στο μνημόνιο (σ. 18-19).
*Πρώτη προϋπόθεση αποτελεί η «ύπαρξη διαδηλώσεων (ειρηνικών ή μη)». Ας προσέξουμε το τελευταίο: για την επέμβαση του στρατού δεν χρειάζεται οι διαδηλωτές να είναι βίαιοι. Αρκεί η «ύπαρξή» τους.
*Δεύτερη προϋπόθεση συνιστά η «ύπαρξη πληροφοριών που σχετίζονται με τις διαδηλώσεις». Σε απλά ελληνικά, η νεοσύστατη στρατιωτική ΕΥΠ (ΔΔΣΠ) και τα κατά τόπους Α2 δεν (πρέπει να) περιορίζονται στη συλλογή καθαρά στρατιωτικών πληροφοριών αλλά να επεκτείνουν το ενδιαφέρον τους σε ό,τι αφορά την «κοινωνία των πολιτών», ώστε να είναι εγκαίρως ενήμεροι για οτιδήποτε «σχετίζεται με διαδηλώσεις». Οι μακροπρόθεσμες συνέπειες αυτής της νέας αρμοδιότητας είναι, πιστεύουμε, προφανείς.
*Η τρίτη προϋπόθεση εμπλοκής των στρατιωτικών ΜΑΤ έχει να κάνει με την αρμοδιότητα χρησιμοποίησής τους. Κατά το μνημόνιο, «ο τοπικός Διοικητής είναι αυτός που αποφασίζει για τον τρόπο δράσης της διμοιρίας καταστολής πλήθους, σύμφωνα πάντα με τους ισχύοντες κανόνες εμπλοκής».
*Συναφείς προς τα παραπάνω είναι ο περιγραφόμενος «τρόπος ενέργειας» των νέων μονάδων (σ. 8-12) και, κυρίως, η προβλεπόμενη «κλιμάκωση» της δράσης τους (σ. 19-20).
*Τα στρατιωτικά ΜΑΤ φτάνουν στον τόπο της διαδήλωσης με ερπυστριοφόρα θωρακισμένα Μ113 (4 ανά διμοιρία), συνοδευόμενα από ένα πυροσβεστικό όχημα «καταστολής ταραχών» κι ένα όχημα «ψυχολογικών επιχειρήσεων» εφοδιασμένο με μεγάφωνα. Εκτός από τον οδηγό στο τελευταίο επιβαίνουν επίσης δύο «χειριστές κρίσεων» (διαπραγματευτές) κι ένας «μεταφραστής».
*Πρώτη ενέργειά τους είναι η «εκτίμηση καταστάσεως» σύμφωνα με «τις υπάρχουσες πληροφορίες και την πρώτη επαφή με τους διαδηλωτές».
*Ακολουθεί η «επιλογή του καταλληλότερου και αποτελεσματικότερου σχηματισμού ελέγχου πλήθους» από τους (κρανοφόρους, ασπιδοφόρους και ροπαλοφόρους) οπλίτες και η «άρση τυχόν κωλυμάτων» (δηλ. οδοφραγμάτων) από τα θωρακισμένα.
*Πριν από τη χρήση βίας προβλέπεται «προσπάθεια επαφής με τους επικεφαλής των διαδηλωτών από το Στοιχείο Ψυχολογικών Επιχειρήσεων, για την ομαλή διάλυση του πλήθους».
*Σε περίπτωση που συγκεντρωμένοι παραμείνουν στο χώρο, έστω και ειρηνικά, έρχεται η ώρα για την «εφαρμογή του επιλεγμένου τρόπου ενεργείας, προκειμένου να επιτευχθεί η αναίμακτη διάσπαση του πλήθους» (σ. 12).
Διαφωτιστικότερο είναι το κεφάλαιο το σχετικό με την «κλιμάκωση επιπέδων αντιστάσεως» των διαδηλωτών και τη συνακόλουθη «κλιμάκωση επιπέδων βίας» του τμήματος.
*Στην «υπακοή» του πλήθους αντιστοιχεί η «συνεργασία», η «παθητική αντίστασή» του αντιμετωπίζεται με «χρησιμοποίηση μη φονικών όπλων 1ου σταδίου», η «ενεργητική αντίστασή» του με «μη φονικά όπλα 2ου σταδίου», ενώ η «επιθετικότητα» και η «πρόκληση τραυματισμού» οδηγούν σε χρήση «μη φονικών όπλων 3ου σταδίου».
*Σε περίπτωση, τέλος, που η «επιθετικότητα» των διαδηλωτών έχει ως αποτέλεσμα την «πρόκληση θανάτου», τότε η μονάδα χρησιμοποιεί τα «φονικά όπλα» της, με πρώτα και καλύτερα τα πολυβόλα των Μ 113.
Τα... προσόντα
Δυστυχώς, το ανά χείρας εγχειρίδιο δεν προσδιορίζει ποια από τα «μη φονικά» όπλα των ειδικών διμοιριών χρησιμοποιούνται σε κάθε «στάδιο».
Υποθέτουμε ότι οι «βακτηρίες χειραγώγησης» (κοινώς γκλομπ) υπάγονται μάλλον στην πρώτη κατηγορία, ενώ οι πλαστικές σφαίρες και χειροβομβίδες στην τελευταία κατηγορία.
*Την υπηρεσιακή εικόνα της αντιμετώπισης των διαδηλωτών απ’ το στρατό συμπληρώνουν τα «τυπικά προσόντα προσωπικού» των μονάδων.
*Τα στρατιωτικά ΜΑΤ πρέπει να έχουν το σωστό «ύφος», ώστε να δημιουργούν «θετική εντύπωση στην κοινωνία μέσω της σωστής στάσης του σώματος, του κανονικού της στολής και της προσωπικής διαγωγής» τους.
*Πρέπει να έχουν, επίσης, «θάρρος», ώστε «να δίνουν την εντύπωση ικανότητας να κάνουν τις αναγκαίες και μη δημοφιλείς ενέργειες και να παίρνουν την ευθύνη των πράξεών τους».
*Απαραίτητη ιδιότητά τους θεωρείται, τέλος, η «αποφασιστικότητα», δηλαδή «η ανάγκη του κάθε στρατιωτικού και ιδιαίτερα του ηγήτορος να παίρνει γρήγορες αποφάσεις όταν αντιμετωπίζει καταστάσεις που δεν καλύπτονται από τις ειδικές διατάξεις», και «χωρίς να περιμένει διαταγές» (σ. 18).
Η απόφαση για τη βίαιη διάλυση μιας συγκέντρωσης πολιτών, «ειρηνικής ή μη», ανήκει μ’ άλλα λόγια στην αποκλειστική αρμοδιότητα του τοπικού στρατιωτικού «ηγήτορος», ο οποίος πάντως προεξοφλείται ότι θα διαθέτει όχι μόνο σωματική αλλά και «ψυχική υγεία» (σ. 18).
*Το συγκλονιστικότερο τμήμα του ντοκουμέντου είναι αυτό που ασχολείται με τα μελλοντικά όργανα καταστολής. Αναφερόμαστε στα διαβόητα «μη φονικά» (ή «λιγότερο φονικά») όπλα, που το αμερικανικό Πεντάγωνο επεξεργάζεται από τα μέσα της περασμένης δεκαετίας ώστε να καταστεί λειτουργικότερη (και περισσότερο εύπεπτη από την κοινή γνώμη) η ανάθεση αστυνομικών καθηκόντων στο στρατό.
Τα «μη φονικά» όπλα
Πρόκειται για μια απίστευτη γκάμα όπλων που σκοπό έχουν να συμβάλουν στην καταστολή «οχλοκρατικών εκδηλώσεων», μετριάζοντας (χωρίς να εξαλείφουν) τις άμεσες θανατηφόρες επιπτώσεις της οπλοχρησίας: «ακουστικά» όπλα που τρελαίνουν «προσωρινά» στον πόνο τα αφτιά των συγκεντρωμένων, «νευροανασταλτικοί παράγοντες» που παραλύουν τα προσβαλλόμενα άτομα, «κολλώδεις ουσίες» που ακινητοποιούν τους διαδηλωτές, «δίκτυα παγίδευσης» κι εκτυφλωτικές ακτίνες λέιζερ, μέχρι πομποί ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων που μετατρέπουν τους διαδηλωτές σε φούρνους μικροκυμάτων του εαυτού τους, σιγοψήνοντάς τους μέσα στον ίδιο τους τον ιδρώτα...
Οπως υπενθυμίζει το μνημόνιο, οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ «για πρώτη φορά, εκπαιδεύτηκαν και έκαναν χρήση μη φονικών όπλων κατά την επιχείρηση United Shield στη Σομαλία, πράγμα που έγινε στη συνέχεια και κατά τις επιχειρήσεις Restore Hope Democracy στην Αϊτή (1995-1996) και Joint Endeavor στη Βοσνία (1996-1997, στο πλαίσιο του ΟΗΕ)» (σ. 41). Κι απ’ ό,τι φαίνεται ήρθε η ώρα να τα σπρώξουν και στις υπόλοιπες συμμαχικές δυνάμεις.
Δυστυχώς, το μνημόνιο δεν προσδιορίζει επακριβώς ποια απ’ αυτά τα όπλα σχεδιάζεται να ενσωματωθούν στο οπλοστάσιο των ελληνικών «διμοιριών καταστολής πλήθους». Μαθαίνουμε μονάχα ότι οι εν λόγω μονάδες ασκούνται στη «χρησιμοποίηση μη φονικών όπλων» πρώτου, δεύτερου και τρίτου σταδίου κατά τη δεύτερη και τρίτη εβδομάδα της εκπαίδευσής τους.
*Σημαντικότατη φαίνεται, ωστόσο, η αντίσταση που οι ίδιοι οι συντάκτες του ντοκουμέντου προβάλλουν στην αξιοποίηση αυτών των εργαλείων: Δεκαοκτώ από τις 53 σελίδες του μνημονίου ασχολούνται με τις νομικές και τεχνικές παραμέτρους του ζητήματος, για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η χρήση των «μη φονικών όπλων» είναι απαράδεκτη τόσο από νομική άποψη (σ. 28) όσο και λόγω των ενδεχόμενων συνεπειών τους.
*Το κείμενο επισημαίνει «την έλλειψη γνώσης, σε σχέση με συγκεκριμένα αποτελέσματα εργαστηριακών μελετών που να επιβεβαιώνουν ή όχι τις επιπτώσεις πάνω στον άνθρωπο της χρήσης όλων των κατηγοριών των μη φονικών όπλων» (σ. 30). Για την ακρίβεια, «οι νέες τεχνολογίες που εφαρμόζονται για την παραγωγή της νέας αυτής γενιάς όπλων δεν έχουν ακόμα εξεταστεί πλήρως ως προς τα αποτελέσματά τους πάνω στον άνθρωπο και το περιβάλλον του. Επομένως ακόμη και για τα αποτελέσματα χρήσης ενός μη φονικού όπλου, το οποίο δεν φαίνεται να δημιουργεί άμεσα κάποιο σοβαρό πρόβλημα στην κατάσταση της υγείας των προσβαλλόμενων από αυτό, δεν υπάρχουν μέχρι σήμερα επιβεβαιωμένες εργαστηριακές μελέτες για το αν ενδέχεται να προκληθούν από αυτό μακροπρόθεσμα άλλα σοβαρά και δυσμενή αποτελέσματα» (σ. 40).
*Μεταξύ άλλων παραδειγμάτων υπενθυμίζεται πως «ακόμη και οι λαστιχένιες σφαίρες θα μπορούσαν να είναι θανατηφόρες» (σ. 32), πως «ένα από τα συστατικά του κολλώδους αφρού είναι το βουταδιένιο, το οποίο έχει αποδειχθεί ότι προκαλεί καρκίνο σε πειραματόζωα» (σ. 31), καθώς και ότι «η χρήση όπλων λέιζερ που έχουν σχεδιαστεί με σκοπό να προκαλέσουν μόνιμη τύφλωση είναι απαγορευμένη» (σ. 33).
Οι παράπλευρες απώλειες
*Επισημαίνεται επίσης ο αυξημένος κίνδυνος ανεξέλεγκτων παράπλευρων απωλειών: «Πολλές από τις μη φονικές τεχνολογίες έχουν διαφορετικά αποτελέσματα ανάλογα με την ηλικία, την κατάσταση της υγείας, το βάρος κ.λπ. του προσώπου που θα προσβληθεί. Ποιος μπορεί να εγγυηθεί, λοιπόν, ότι ένα ακουστικό όπλο, το οποίο επιφέρει απλώς "αποτελέσματα ενόχλησης" σε κάποιο ενήλικο άτομο, δεν θα προκαλέσει για παράδειγμα κώφωση σε ένα μωρό, που θα τύχει να βρίσκεται στην εμβέλειά του;» (σ. 43).
*Κατ’ εξοχήν ανησυχητική θεωρείται, τέλος, η άρση των αναστολών που επιφέρει η (υποτιθέμενη) «ηπιότητα» των εν λόγω όπλων. Η εισαγωγή τους στο στρατιωτικό οπλοστάσιο «θεωρείται ότι θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά ως προς τη συχνότητα χρησιμοποίησης ένοπλης -έστω μη φονικής- βίας, ακριβώς λόγω της μη θανατηφόρας ιδιότητας των όπλων αυτών, η οποία θα χρησιμοποιηθεί σαν άλλοθι για τη χρήση τους» (σ. 44). Οπως ακριβώς συμβαίνει ήδη με τα «δακρυγόνα» της ΕΛ.ΑΣ...
Αυτά όσον αφορά την «ειρηνευτική» μας αποστολή στο Κοσσυφοπέδιο. Πώς, όμως, προκύπτει η πιθανή επέκταση του μοντέλου στο εσωτερικό της χώρας; Ενα πρώτο στοιχείο αποτελεί η αλλαγή του αμυντικού δόγματος, που αναφέραμε παραπάνω.
Η «γενική δοκιμή» της ανάθεσης αστυνομικών καθηκόντων στο στρατό έγινε ήδη κατά την Ολυμπιάδα του 2004. Μια δεύτερη ένδειξη προέρχεται από την εξέλιξη στις ΗΠΑ, τη μητέρα-πατρίδα του δόγματος των «ασύμμετρων απειλών»: εκεί η «πειραματική» χρήση των «μη θανατηφόρων» οπλικών συστημάτων ξεκίνησε από τις «ειρηνευτικές» αποστολές στη Σομαλία και τη Βοσνία για να καταλήξει στα πεζοδρόμια του Σιάτλ, τις μέρες των μεγάλων διαδηλώσεων του 1998 κατά της παγκοσμιοποίησης.
Ανάλογη εξέλιξη παρατηρείται ήδη στα καθ’ ημάς -σε επίπεδο, προς το παρόν, στρατιωτικών ασκήσεων και μόνο. Η πρώτη τέτοια άσκηση πραγματοποιήθηκε στις 13.3.2002 στη Βέροια και αφορούσε την αντιμετώπιση «οχλοκρατικών εκδηλώσεων» στη διάρκεια ειρηνευτικής αποστολής.
Ακολούθησαν τα γυμνάσια στις 5.11.2003 στη Νέα Σάντα, με συμμετοχή Ανατολικοευρωπαίων από τα κατοχικά στρατεύματα του Ιράκ.
Ωσπου τον περασμένο μήνα, στις 13-15 Ιουνίου, το 951 Τάγμα Στρατονομίας δοκίμασε, σύμφωνα με αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» (25.6.06), τα γκλομπ και τα δακρυγόνα του πάνω σε (υποτιθέμενους) εγχώριους αντινατοϊκούς διαδηλωτές.
Ποιοι άλλοι να έχουν σειρά;
Ο ΙΟΣ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ: www.iospress.gr
--------------------------------------------------------------------------------
Τα όρια του χημικού πολέμου
ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΨΑΡΡΑ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr
Βασικό στοιχείο του εξοπλισμού των ειδικών κατασταλτικών μονάδων που συγκροτούνται στο εσωτερικό του ελληνικού στρατού αποτελούν -τι άλλο;- τα «δακρυγόνα» χημικά όπλα.
Το εγχειρίδιο της 33ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας, που έχουμε στα χέρια μας, είναι σαφέστατο: στο οπλοστάσιο των «διμοιριών καταστολής πλήθους» περιλαμβάνονται οι «συσκευές δακρυγόνων αερίων» (οι «φυσούνες» που η ΕΛΑΣ χρησιμοποιεί από το 1998), «σπρέι πιπεριού» (με τα οποία είναι εξοπλισμένος καθένας από τους 4 άνδρες του «στοιχείου επεμβάσεως» της διμοιρίας), «τυφέκιο εκτοξεύσεως δακρυγόνων φυσιγγίων» (από ένα στις 2 «ομάδες καταστολής πλήθους» της διμοιρίας) και, τέλος, «δακρυγόνες χειροβομβίδες» (2 ανά οπλίτη).
Στον χειρισμό αυτών των όπλων αφιερώνονται 7 από τις 53 σελίδες του Μνημονίου. Αφορούν τις «τεχνικές» ρίψης των δακρυγόνων, τους «παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν τη χρήση» τους, τα «πλεονεκτήματα» και τους «κινδύνους» που εμπεριέχει αυτή, καθώς και τις «πρώτες βοήθειες σε περίπτωση προσβολής από χημικά».
Μέχρι εδώ, τίποτα το αξιοπερίεργο. Τι πιο φυσιολογικό από το να καταφεύγουν τα στρατιωτικά ΜΑΤ στην τεχνογνωσία και τις μεθόδους των συναδέλφων τους της ΕΛ.ΑΣ.; Το ζουμί της υπόθεσης βρίσκεται ωστόσο σε δύο σημεία του υπηρεσιακού αυτού ντοκουμέντου:
Το πρώτο αφορά τη νομιμότητα της χρήσης των δακρυγόνων. Οπως έχουμε κι άλλοτε εκτενώς αναφέρει («Ε» 4.12.99 & 26.1.02, «Κ.Ε» 13.9.98 & 1.6.03), η πολεμική χρήση αυτών των αερίων απαγορεύεται από το Πρωτόκολλο της Γενεύης (1925), η δε παραγωγή τους για στρατιωτικούς σκοπούς έχει κι αυτή απαγορευθεί από τη σχετική Σύμβαση του Παρισιού (1993).
Οι διατάξεις αυτές προβληματίζουν τον συντάκτη του Μνημονίου, όσον αφορά τη χρήση των εν λόγω ουσιών από τις νεοσύστατες στρατιωτικές μονάδες. Πόσω μάλλον αφού «στο άρθρο 1 παρ. 5 της Σύμβασης [του 1993] προβλέπεται ρητά ότι "έκαστο των Συμβαλλομένων Μερών-Κρατών αναλαμβάνει την υποχρέωση όπως μη χρησιμοποιήσει μέσα καταστολής ως μέσα πολέμου"» (σ. 39). Τα «δακρυγόνα» μπορούν να ρίχνονται ανεξέλεγκτα εναντίον του «εσωτερικού εχθρού», ενδεχόμενη όμως χρήση τους σε διακρατική σύρραξη συνιστά έγκλημα πολέμου! Το δεύτερο ενδιαφέρον σημείο τιτλοφορείται «Χρήση Χημικών Μέσων εντός Κατοικημένων Περιοχών» κι αφορά την απαγόρευση ρίψης δακρυγόνων βλημάτων μέσα σε κατοικημένες περιοχές! Για τους λόγους που επιβάλλουν αυτή την αυτοσυγκράτηση, αφήνουμε να μιλήσει το ίδιο το ντοκουμέντο:
«(α) Οπως προαναφέρθηκε, όλα τα είδη των χημικών μέσων που θα χρησιμοποιηθούν από το Στρατό Ξηράς, λειτουργούν με καύση.
(β) Για το λόγο αυτό, χρήση όπλου για την εκτόξευση χημικών μέσων δεν πρέπει να γίνεται εντός κατοικημένων περιοχών διότι:
1. Είναι δυσκολότερος ο έλεγχος του σημείου πτώσης του χημικού μέσου με ενδεχόμενο την πρόκληση πυρκαγιάς.
2. Υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού προσώπων, εφόσον αλλάξει η κατεύθυνση τους μετά από πρόσκρουση σε τοίχους, εξώστες, κολώνες κτιρίων και ηλεκτρικού ρεύματος, ή ακόμα χειρότερα λόγω εισόδου του χημικού μέσου στο εσωτερικό κατοικιών ή γραφείων.
(γ) Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες διαμορφώνονται αντίξοες και δυσμενείς συνθήκες (αντίθετη φορά ανέμου, αδυναμία πραγματοποίησης ελιγμών λόγω μη ύπαρξης εφεδρικών δυνάμεων) κατά την διάρκεια επιχείρησης για την αντιμετώπιση πολύ μεγάλου πλήθους σε ανοιχτούς χώρους (πλατείες κ.λπ.) όποτε καθίσταται επιτακτική ανάγκη η χρήση όπλου χημικών μέσων, τούτο θα γίνεται μόνο μετά από εντολή του επικεφαλής και με την προϋπόθεση ότι η χρήση θα γίνει από έμπειρο χειριστή και κατά τρόπο απόλυτα ελεγχόμενο για την αποφυγή ατυχημάτων εκμεταλλευόμενοι πάντοτε τη φορά του ανέμου και εκτοξεύοντας φυσίγγια Νο 565, που διασπώνται σε μικρότερα τεμάχια και συνεπώς ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος τραυματισμού διαδηλωτή» (σ. 24).
Εξίσου εύγλωττες είναι οι οδηγίες του Μνημονίου σύμφωνα με τις οποίες «δεν επιτρέπεται χρήση χημικών ουσιών: (α) σε ποδοσφαιρικά γήπεδα, (β) σε θέατρα και κινηματογράφους, (γ) σε σχολεία, (δ) σε χώρους, όπου για την έξοδο ή την αποχώρηση, το πλήθος πρέπει να εξέλθει υποχρεωτικά από στενούς διαδρόμους ή θύρες» (σ. 25).
Ο,τι ακριβώς κάνει η ΕΛ.ΑΣ., δηλαδή, εις βάρος των ελλήνων πολιτών. Που κανένα Πρωτόκολλο της Γενεύης δεν προστατεύει...
--------------------------------------------------------------------------------
ΔΙΑΒΑΣΤΕ
ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΨΑΡΡΑ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr
Ιός της Κυριακής,
«Μεταμοντέρνοι συνταγματάρχες. Στρατός και "εσωτερικός εχθρός"» («Κ.Ε» 14.11.2004).
Η αλλαγή αμυντικού δόγματος των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων μετά την 11η Σεπτεμβρίου.
Ηλίας Παπαθανάσης
«Μη Φονικά όπλα. Η τεχνολογία του πολιτικοστρατιωτικού ελέγχου»
(Περισκόπιο της Επιστήμης, τχ. 264, 9.2002). Κριτική επισκόπηση της νέας γενιάς «μη φονικών» οπλικών συστημάτων.
Tom Burghardt (ed.)
«Police State America. U.S. "Civil Disturbance" planning» (εκδ. Arm the Spirit - Solidarity, Τορόντο - Μόντρεαλ - Σαν Φρανσίσκο 2002).
Συλλογή άρθρων για τον σχεδιασμό της καταστολής του εσωτερικού εχθρού στις ΗΠΑ, πριν και μετά την 11η Σεπτέμβρη (ακριβέστερα: καθ’ οδόν προς αυτή). Περιλαμβάνει δυο αναλυτικά κείμενα του Φρανκ Μοράλες για τα «μη θανατηφόρα όπλα» εν γένει και τα «όπλα μικροκυμάτων» ειδικότερα.
--------------------------------------------------------------------------------
ΔΕΙΤΕ
ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΨΑΡΡΑ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr
«Εδώ Πολυτεχνείο» του Αλμπερτ Κούραντ (1973).
Το κλασικό ντοκιμαντέρ της ολλανδικής τηλεόρασης, με τις επιδόσεις του ελληνικού στρατού την τελευταία φορά που του ανατέθηκε η αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού».
Υπουργείο Εθνικής Αμυνας (http://www.mod.mil.gr/Pages/HomePage.asp).
Ο επίσημος δικτυακός τόπος του ΥΠΕΘΑ. Στην ειδική ιστοσελίδα για τις «ασύμμετρες απειλές» (κατηγορία «αμυντική πολιτική»), πληροφορούμαστε ότι ο νέος εσωτερικός εχθρός συγκροτείται από «ομάδες συμφερόντων» που αντιπαρατίθενται με το «οργανωμένο κράτος».
Πρόσφατα κείμενα
- Άρθρα
- Ειδήσεις
- Απόψεις
- Η λογική του άσπρου-μαύρου δεν ταιριάζει στη συνταγματική αναθεώρησηΓιώργος Χ. Σωτηρέλης, 18/02/2019
- Συνταγματικά ψεύδηΔημήτρης Ψυχογιός, 14/02/2019
- Φασισμός, νεοφασισμός, μεταφασισμόςΜαρτσέλο Κατανέλι, 13/02/2019
- Η χαμένη άνοιξη της κεντροαριστεράς και της χώραςΠαναγιώτης Χατζηγεωργίου, 11/02/2019
- Περί χωρών κόμβων και «δρόμων» φυσικού αερίουΣτάθης Λουκάς, 10/02/2019
- Δεν είναι μόνο η οικονομία, ανόητε!Γιώργος Γιαννουλόπουλος, 09/02/2019
- Ο πόλεμος που χάνουμεΓιάννης Βούλγαρης, 09/02/2019
- Η ώρα του δημοσιογραφικού εμπάργκοΆγγελος Κωβαίος, 04/02/2019
- Η ΔΗΜΑΡ είναι αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησηΘανάσης Θεοχαρόπουλος, 03/02/2019
- Η ευθύνη του πρωθυπουργούΚώστας Καλλίτσης, 03/02/2019
- Ή στραβός είν΄ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμεΠαναγιώτης Χατζηγεωργίου, 02/02/2019
- Πεδίο ευκαιριών και κινδύνωνΚώστας Καλλίτσης, 27/01/2019
- Κομματικές αναγνώσεις του ΜακεδονικούΓιώργος Γιαννουλόπουλος, 26/01/2019
- Γαλλογερμανική ένωση στην ΕΕΠ.Κ. Ιωακειμίδης, 23/01/2019
- Μιλώντας με Ελληνες της διασποράςΚώστας Καλλίτσης, 20/01/2019
- Αναδιάταξη ή παγίωση του διχασμού;Γιάννης Βούλγαρης, 19/01/2019
- Η αδράνεια στο χρέος κοστίζει ακριβάΚώστας Καλλίτσης, 13/01/2019
- Η στιγμή της αλήθειας για το BrexitΓιώργος Γιαννουλόπουλος, 12/01/2019
- Πολίτες σε απόσυρσηΜαρία Κατσουνάκη, 12/01/2019
- Βότσαλα στη λίμνηΚώστας Καρακώτιας, 11/01/2019
- Από τον Ρήγα Βελεστινλή στα Ευρωπαϊκά ΒαλκάνιαΠάνος Σκοτινιώτης, 09/01/2019
- ΠαιχνίδιαΜιχάλης Μητσός, 08/01/2019
- Το 2019 και το ΠΡΩΤΕΙΟ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣΓιώργος Σιακαντάρης, 06/01/2019
- Γιατί, απλά, έτσι δεν πάει άλλο...Κώστας Καλλίτσης, 06/01/2019
- Ελλάδα 2018: το γεγονός που δεν έγινεΓιάννης Βούλγαρης, 29/12/2018
- Για το άρθρο 16 (ξανά)Γιώργος Γιαννουλόπουλος, 29/12/2018
- Κατά προτεραιότητα, ψηφοθηρία…Κώστας Καλλίτσης, 23/12/2018
- Η ΔΗΜΑΡ θα υπάρχει ενισχυμένη στο ΚΙΝΑΛΣτέργιος Καλπάκης, 19/12/2018
- Εθνικολαϊκιστές ˮΚαμμένοιˮ υπάρχουν σε αρκετά κόμματαΘανάσης Θεοχαρόπουλος, 18/12/2018
- Δεν εμπιστεύονται τη χώραΚώστας Καλλίτσης, 16/12/2018
- Επεσε έξω ο Κωνσταντίνος ΜητσοτάκηςΓιώργος Γιαννουλόπουλος, 15/12/2018
- 2019: Τα Κρίσιμα Θεσμικά Διακυβεύματα για το Πολιτικό ΣύστημαΓιώργος Χ. Σωτηρέλης, 15/12/2018
- Ο άγριος ΦεβρουάριοςΚώστας Καλλίτσης, 02/12/2018
- Ανάπτυξη γίνεται με νέες επενδύσεις, όχι επιδόματαΝίκος Χριστουδουλάκης, 02/12/2018
- Απαιτείται Πειστική Προοδευτική Απάντηση Απέναντι Στην Άνοδο Του Συντηρητισμού Και Της ΑκροδεξιάςΘανάσης Θεοχαρόπουλος, 02/12/2018
- Μοιάζουν σε περισσότερα απ’ όσα διαφέρουνΓιώργος Σιακαντάρης, 02/12/2018
- Η συντηρητική παλινόρθωση στη Θεσσαλονίκη είναι αναπόφευκτη;Σάκης Παπαθανασίου, 02/12/2018
- Η σοσιαλδημοκρατική στροφή του ΣΥΡΙΖΑΓιώργος Γιαννουλόπουλος, 01/12/2018
- O προϋπολογισμός του 2019, ο Ευκλείδης και ο ΚαντονάΦίλιππος Σαχινίδης, 01/12/2018
- Η έξοδος στις αγορές και το «νέο 2010»Κώστας Καλλίτσης, 25/11/2018
- Ζητείται αναθεωρητική τόλμη για Εκκλησία και ΠανεπιστήμιοΓιώργος Χ. Σωτηρέλης, 24/11/2018
- Να μη χαθεί άλλη μια ευκαιρία για μια γενναία και ρηξικέλευθη συνταγματική αναθεώρησηΘανάσης Θεοχαρόπουλος, 13/02/2019
- ΔΗΜΑΡ: ΣΤΑΘΕΡΗ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ14/02/2019
- Για μια νέα αρχή30/01/2019
- ΘΕΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΑΡΓΗΣΕΔημήτρης Χατζησωκράτης, 29/01/2019
- Η ΔΗΜΑΡ ΨΗΦΙΖΕΙ ΝΑΙ ΣΤΗ «ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ»Θανάσης Θεοχαρόπουλος, 24/01/2019
- ΔΗΜΑΡ στη δίκη της ΧΑ: Να αποδοθεί δικαιοσύνη 5 χρόνια μετά τη δολοφονία Φύσσα10/12/2018
- Θανάσης Θεοχαρόπουλος: Απαιτείται γενναία συνταγματική αναθεώρηση26/11/2018
- ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ «ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ Ή ΘΕΣΜΙΚΗ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ;22/11/2018
- Συνταγματικά ψεύδηΔημήτρης Ψυχογιός, 14/02/2019
- Φασισμός, νεοφασισμός, μεταφασισμόςΜαρτσέλο Κατανέλι, 13/02/2019
- Περί χωρών κόμβων και «δρόμων» φυσικού αερίουΣτάθης Λουκάς, 10/02/2019
- Η ώρα του δημοσιογραφικού εμπάργκοΆγγελος Κωβαίος, 04/02/2019
- Πολίτες σε απόσυρσηΜαρία Κατσουνάκη, 12/01/2019
- ΠαιχνίδιαΜιχάλης Μητσός, 08/01/2019
Ημερολόγιο κειμένων
◄ | Φεβρουάριος 2019 |
► |
W | Δε | Τρ | Τε | Πέ | Πα | Σά | Κυ |
---|---|---|---|---|---|---|---|
5 | 28 | 29 | 30 | 31 | 1 | 2 | 3 |
6 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
7 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
8 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
9 | 25 | 26 | 27 | 28 | 1 | 2 | 3 |
Θέματα επικαιρότητας
- 2019
- BREXIT
- FYROM
- Αντιεθνικισμός- Αντιρατσισμός
- Αριστερά-κεντροαριστερά
- Οικονομική κρίση
- Πολιτικό Σύστημα
- Συνταγματικη Αναθεώρηση
- 2018
- Αμερική
- Ανθρώπινα δικαιώματα
- Αντισιμιτισμός
- Βία
- ΔΗΜΑΡ
- Εθνικισμός
- Εθνικολαϊκισμός
- Εκκλησία -Κράτος
- Εκλογικό Σύστημα
- Ελληνικά Κόμματα
- Ελληνοτουρκικά
- Εξωτερική Πολιτική
- Ιστορία του Αριστερού κινήματος
- ΚΙΝΑΛ
- ΚΙΝΑΛ
- ΚΙΝΑΛ
- ΚΙΝΑΛ
- Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ
- Κυπριακό
- Μεταναστευτικό
- ΜΜΕ
- Νέα Δημοκρατία
- Νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
- Παιδεία
- Πολυτεχνείο 73
- Σοσιαλδημοκρατία
- Τουρκία
- Χρυσή Αυγή
- 2017
- ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ
- Ενιαίος φορέας της κεντροαριστεράς
- 21 Απριλίου 1967
- Αγροτικό
- Γαλλία προεδρικές εκλογές 2017
- Για τον Μιχάλη
- Ευρωπαϊκή Αριστερά
- Η Ευρώπη των 27
- Η Ευρώπη των 28
- Ισπανία
- Λαϊκισμός
- Λατινική Αμερική
- Μεγ. Βρεττανία
- Νεολαία
- Σχέσεις εκκλησίας και κράτους
- Τρομοκρατία
- 2016
- 1821
- Ασφαλιστικό
- Γαλλία
- Δικαιοσύνη
- ΔΝΤ
- Μετά το 3ο Μνημόνιο
- Προϋπολογισμός 2017
- ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ-ΠΟΤΑΜΙ_ΚΙΔΗΣΟ-ΚΙΝΗΣΕΙΣ
- Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ 2016
- Το Ποτάμι
- 2015
- Αντιδικτατορικός Αγώνας
- Βαλκάνια
- Γερμανικές Αποζημιώσεις
- Γεωστρατηγική
- ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ. Εκλογές 2015
- Δημοψήφισμα 2015
- Διαπραγματεύσεις Ελλάδος-ΕΕ
- Εκλογές 2015
- Εκλογές, Σεπτέμβριος 2015
- Έκτακτο Συνέδριο ΔΗΜΑΡ
- Η πορεία της ΔΗΜΑΡ μετά τις εκλογές 2015
- Μεγ. Βρετανία
- Μετά τη Συμφωνία Ελλάδας-Ευρωζώνης
- Μετά το 4ο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ
- Μετεκλογικά, 2015
- Παρίσι, Παρασκευή 13/11/2015
- Περιβάλλον-Οικολογία
- Ρωσία
- 2014
- 2ο Συνέδριο ΔΗΜΑΡ
- G20
- Αυτοδιοικητικές Εκλογές 2014
- Δεκέμβρης 44
- ΔΗΜΑΡ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
- Δημόσια Διοίκηση-Αυτοδιοίκηση
- Ενέργεια
- Ευρωεκλογές 2014
- Μετά τις ευρωεκλογές 2014
- Μετά το 2ο Συνέδριο
- Μετανάστες
- Μουντιάλ 2014
- Παλαιστίνη
- Ποεδρική εκλογή
- Τεχνολογία
- Υγεία
- 2013
- Αραβικός Κόσμος
- Γερμανία , εκλογές 2013
- Ε.Ε. - Κοινή Αγροτική Πολιτική
- Ελληνοαμερικάνικες σχέσεις
- Κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης
- Συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ
- ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ-ΣΥΡΙΖΑ
- 2012
- "Αγανακτισμένοι"
- Αριστερά και Οικολογία
- Εκλογές 2012
- Πελατειακό κράτος
- Πολιτικό Σύστημα
- Συρία
- Φοιτητικές εκλογές
- 2011
- Αθήνα 2004
- Αθλητισμός
- Αποχαιρετισμός στον Λεωνίδα
- Βία στα γήπεδα
- Γερμανία , εκλογές 2010
- Δημιουργούμε τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
- Δημοσιονομικό Σύμφωνο 091211
- Διαχείρηση απορριμάτων
- Επέτειος της πτώσης της δικτατορίας
- Έρευνα
- Ιαπωνία
- Ιράν
- Κυβέρνηση Παπαδήμου
- Μέση Ανατολή
- Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο
- Μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές 2010
- ΜΜΜ
- Μνημόνιο-Κυβερνητική πολιτική
- Παγκοσμιοποίηση
- Ποδόσφαιρο
- Πυρηνική Ενέργεια
- Σκάνδαλο Siemens
- 2010
- "Καλλικράτης"
- 100 πρώτες ημέρες
- Αϊτή
- ΑΜΕΑ
- ΑΠΕ
- Αφγανιστάν
- Βρεττανικές Εκλογές 2010
- ΔΗΜΑΡ-ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ
- Διαδηλώσεις- Βία
- Εγκληματικότητα
- Εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας 2010
- Εκολογικός Νόμος
- Έκτακτο ΣΥΝέδριο
- ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΈΣΕΙΣ
- Ισραήλ-Παλαιστίνη
- Κίνα
- Κοπεγχάγη 2009
- Μετά το 6ο ΣΥΝέδριο
- Μετανάστες, ιθαγένεια
- Μνημόνιο
- ΝΑΤΟ
- Ναυτιλία
- Περιφερειακή συγκρότηση-Αυτοδιοικητικές εκλογές 2010
- ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
- Πτώση του τείχους
- Πυρκαϊές 2010
- Ρομά
- Σκάνδαλα ομολόγων
- Σκάνδαλο Βατοπεδίου
- ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΌ
- 2009
- 1989, Πτώση του Τείχους
- Αμερικανικές εκλογές
- Αμερικάνικες επεμβάσεις
- Γεμανία, εκλογές 2009
- Γερμανία, εκλογές 2009
- Δεκέμβρης ΄09
- Διαρκές ΣΥΝέδριο, Σεπτέμβριος 2009
- Διαρκές Συνέδριο ΣΥΝ 13-5/02/09
- Διεθνής Τρομοκρατία
- Ευρωεκλογές 2009
- Ευρωεκλογές 2010
- Η Ευρώπη των 25
- Ισλάμ
- ΚΚΕ
- Μετά τις εκλογές
- Μετά τις εκλογές 041009
- Μετά τις ευρωεκλογές 2009
- Οικολογία και Ανανεωτική Αριστερά
- Προγραμματικά
- Προγραμματικό Συνέδριο του ΣΥΝ
- Προς τις βουλευτικές εκλογές 2009
- Πυρκαϊές 2009
- Ρωσικές επεμβάσεις
- Σκάνδαλο Παυλίδη
- Χρηματοπιστωτική κρίση
- 2008
- 21/4/67, 40 χρόνια μετά
- 5ο ΣΥΝέδριο
- Αμμερικάνικες εκλογές 2006
- Άνοιξη Πράγας
- Για την "Αυγή Α.Ε."
- Διαδίκτυο-Blogers
- Εξεταστική-Προανακριτική για Βατοπέδιο
- Ευρωπαϊκό Σύνταγμα
- Κεντροαριστερά
- Μάης ΄68
- Μετά το 5ο ΣΥΝέδριο
- Μεταρρυθμιστική Συνθήκη
- Ντόπιγκ
- Πεκίνο 2008
- Συμβούλιο Κορυφής Ε.Ε.
- 2007
- Διάλογος για τις Προοπτικές της Αριστεράς
- Ιστορία Στ΄Δημοτικού
- Μετεκλογικά 2007
- Νέες Τεχνολογίες
- Προεδρικές εκλογές Γαλλία
- Προς τις Βουλευτικές εκλογές
- ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, Ανανεωτική πορεία ή αναδίπλωση;
- 2006
- Βιοηθική
- Δημοτικονομαρχιακές εκλογές 2006
- Διαδίκτυο
- Επέμβαση στον Λίβανο
- Ευρωεκλογές 2004
- Ευρωτουρκικά
- Μετά τις ευρωεκλογές 2004
- Παραίτηση Δαμανάκη
- ΠΑΣΟΚ, κενροαριστερά, σχέσεις με αριστερά
- Πετρελαϊκή κρίση
- 2005
- Το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ
- 2004
- Αμερικάνικες Εκλογές 2004
- Εκλογές 2004
- Μπροστά στο ΣΥΝέδριο
- Πρόεδρος Δημοκρατίας
- 2003
- Ελληνική Προεδρία
- Η Χάρτα της Σύγκλισης
- Χώρος Διαλόγου
Αρθρογράφοι
- Adler Alexandre
- Ago Niko
- Ahuja Anjana
- Aixmiros O
- Alibhai-Βrown Υasmin
- Arnason Johanan P.
- Ashley Jackie
- Attali Jacques
- Aubry Μartine
- AYDINTASBAS ΑSLI
- Baker Gerard
- Bauman Zygmunt
- Beck Ulrich
- Berman Sheri
- Berners-Lee Tim
- Blanchard Emmanuel
- Bolzman Claudio
- Brooks David
- Canino Αndrea
- Castells Manuel
- Clogg Richard
- Coates David
- Cochet Yves
- Cohen Roger
- Colombani Jean-Marie
- Copp Doug
- Cordonnier Laurent
- Corsetti Giancarlo
- COURTOIS GERARD
- Daniel Jean-Marc
- Day Mark
- Dejevsky Mary
- Delbeke Jos
- Delhomais Ρierre Αntoine
- Delors Jacques
- DIXON HUGO
- Dobson Andrew
- DUPIN ERIC
- Dyer Ceoff
- Färm Göran
- Featherstone Kevin
- Ferenczi Thomas
- Ferner Elke
- Ferrand Olivier
- Ferreras Isabelle
- Fischer Joschka
- Fitoussi Jean-Paul
- Friedman Thomas
- Gabriel Sigmar
- Galbraith James Kenneth
- Gamble Andrew
- Garton Ash Timothy
- Gerson Michael
- Giddens Antony
- Gros Daniel
- Gross Daniel
- Guélaud Claire
- Hall Ben
- Hamon Benoît
- Hirst Joel
- Hohnen Paul
- Hollande Francois
- Hughes Kathryn
- Ignatius David
- Irvin George
- Jackson Tim
- Juncker Jean-Claude
- Klein Naomi
- Krugman Paul
- Kuisma Mikko
- Lagarde Christine
- Laidi Ζaki
- LIpietz Alain
- Lomborg Bjorn
- Loth Renee
- Lula da Silva Luiz Inácio
- Mattioli Gianni
- Mayer Catherine
- Meyer - Cording Claus
- Miliband David
- Morin Edgar
- Mudde Cas
- Munchau Wolfang
- Napolitano Giorgio
- Normand Jean-Michel
- Obama Barack
- Okland Astrid Ζωή
- Oz Amos
- Padoa-Schioppa Tomaso
- Padovani Marcelle
- Perrier Guillaume
- Persson Goran
- Philip Bruno
- Pisani-Ferry Jean
- Plihon Dominique
- Pons Ρhilippe
- Potier Samuel
- Ramonet Ignacio
- Rasmussen Ρoul Νyrup
- Ridet Philippe
- Rifkin Jeremy
- Rocard Michel
- Rogers Paul
- Roubini Nouriel
- Rupnik Jacques
- Schröder Gerhard
- Schulz Martin
- Schwall-Düren Angelica
- Shambaugh David
- Slackman Μichael
- Spence Michael
- Steinmeier Frank-Walter
- Stephens Philip
- Stiglitz Joseph E.
- Strauss-Kahn Dominique
- Toner Robin
- Trichet Jean-Claude
- Truc Olivier
- Truong Nicolas
- Veltroni Walter
- Verheugen Gunter
- Verhofstadt Guy
- Vernet Daniel
- Vorkotter Uwe
- Wallerstein Immanuel
- Watkins Kevin
- Weber Henri
- WOLFF RICHARD
- Yiounker Jean Claude
- Αβδελά Έφη
- Αγαλιώτης Γιώργος
- Αγγελής Βαγγέλης
- Αγγελόπουλος Γιώργος
- Αγριαντώνη Χριστίνα
- Αθανασίου Θανάσης
- Αθανασόπουλος Παύλος
- Αθινάκης Δημήτρης
- Ακρίτα Ελενα
- Αλ Σάλεχ Αφροδίτη
- Αλεγκρετι Τζοβανι
- Αλεξάκος Κωνσταντίνος
- Αλεξανδρής Άρης
- Αλεξανδρής Ευάγγελος
- Αλεξόγλου Σάββας
- Αλεξόπουλος Χρίστος
- Αλί Μπιράντ Μεχμέτ
- Αλιβιζατος Νίκος
- Αλιβιζάτος Νίκος Κ.
- Αλιβιζάτος Νίκος Κ.
- Αλιετά Μισέλ
- Αλιμί Σερζ
- Αλιμπράντης Νικήτας
- Άλτερ Τζόναθαν
- Αμάτο Τζουλιάνο
- Αμίν Σαμίρ
- Αμπατζόγλου Γιώργος
- Αμπραχαμιάν Έρβαρντ
- Αναγνωστόπουλος Κώστας Π.
- Αναγνωστόπουλος Δημήτρης
- Αναγνωστοπούλου Ελένη
- Αναγνωστοπούλου Σία
- Αναγνωστοπούλου Άννα
- Ανανδρανιστάκης Γιώργος
- Ανανιάδης Νότης
- Αναστασάκος Γιάννης
- Αναστασιάδης Νίκος
- Αναστασίου Φωτεινή
- Αναστόπουλος Τάκης
- Ανδρέου Κώστας
- Ανδριοπούλου Σοφία
- Ανδρουλάκης Νίκος
- Ανέστη Κατερίνα Ι.
- Ανηψητάκης Αντώνης
- Αντωνίου Χρυσούλα
- Αντωνίου Γιάννης
- Αντωνόπουλος Νικηφόρος
- Αντωνόπουλος Γιώργος
- Αποστολίδης Ηλίας
- Αρανίτσης Ευγένιος
- Αργείτης Γιώργος
- Αργυρόπουλος Χριστόφορος
- Αργυρός Κώστας
- Αργυρός Γιάννης
- Άρθρο Κύριο
- Αρχοντάκης Κώστας
- Ασδραχάς Σπύρος Ι.
- Αταλί Ζακ
- Αυδίκος Ευάγγελος
- Βαγενάς νάσος
- Βαΐου Ντίνα
- Βακαλιός Θανάσης
- Βακαλόπουλος Μπάμπης
- Βακιρτζής Σταμάτης
- Βαλεντίνι Φραντσέσκο
- Βαλερστάιν Ιμάνιουελ
- Βαλντέν Σωτήρης
- Βαξεβάνης Κώστας
- Βαρβιτσιώτη Ελένη
- Βαρουφάκης Γιάνης
- Βαρώτσος Ανδρέας
- Βασιλάκης Μανώλης
- Βασιλείου Τάσος
- Βασιλείου Θανάσης
- Βασιλείου Γιώργος
- Βασιλιάς Ανδρέας
- Βασιλόπουλος Περικλής
- Βατάλης Σωκράτης
- Βελεγράκης Μανόλης Ι.
- Βεμπέρ Ανρί
- Βενιζέλος Ευάγγελος
- Βέντολα Νίκι
- Βεντούρης Δημήτρης
- Βεργής Απόστολος
- Βεργόπουλος Γιώργος
- Βερέμης Θάνος
- Βερνίκος Γιώργος
- Βλαστάρης Γιάννης
- Βλάχος Μάρκος
- Βολιώτης Άγγελος
- Βουδούρης Οδυσσέας
- Βούλγαρης Γιάννης
- Βούλγαρης Θέμης
- Βουρνάς Κώστας
- Βρανάς Ρούσσος
- Γαβρόγλου Κώστας
- Γαλανάκη Ρέα
- Γαλανοπούλου Μαρία
- Γαλιατσάτος Παναγής
- Γαλιατσάτου Μαράια
- Γασπαράτος Τάκης
- Γεννηματά Φώφη
- Γεράκης Θωμάς
- Γεωγακόπουλος Θανάσης
- Γεωργακόπουλος Θανάσης
- Γεωργακόπουλος Θοδωρής
- Γεωργακοπούλου Βένα
- Γεωργακοπούλου Ρούλα
- Γεωργάτος Γεράσιμος
- Γεωργελές Φώτης
- Γεωργιάδη Βασιλική
- Γεωργιάδης Νίκος
- Γεωργιάδου Βασιλική
- Γεωργίου Θεόδωρος
- Γεωργίου Χρήστος
- Γεωργούλας Μπάμπης
- Γεωργουσόπουλος Κώστας
- Γεωργουσόπουλος Κώστας
- Γιαλκέτσης Θανάσης
- Γιαλυψός Δημήτρης
- Γιάμαλη Αναστασία
- Γιαννακάκη Μαρία
- Γιαννακίδης Κώστας
- Γιαννακόπουλος Γιώργος
- Γιανναράς Χρήστος
- Γιάνναρος Γιώργος
- Γιάνναρου Λίνα
- Γιαννίτσης Τάσος
- Γιαννουλόπουλος Γιώργος
- Γιανουλόπουλος Γιάννης
- Γιανουλόπουλος Γιώργος
- Γιαταγάνας Ξενοφών
- Γιατζόγλου Δημήτρης
- Γιατρομανωλάκης Γιώργης
- Γιουβέν Ερντάλ
- Γιουνκέρ Ζαν-Κλοντ
- Γιούνκερ Ζαν-Κλοντ
- Γιουρμετάκης Ανδρέας
- Γκαλίνο Λουτσιάνο
- Γκάλτουνγκ Γιόχαν
- Γκάμπριελ Ζίγκμαρ
- Γκάμπριελ Σίγκμαρ
- Γκαρμπούνης Χρήστος
- Γκέρο Νοϊγκεμπάουερ
- Γκίντενς Άντονι
- Γκιώνης Νίκος
- Γκλοτς Πέτερ
- Γκονζαλες Φελίπε
- Γκορμπατσώφ Μιχαήλ
- Γκόρου Αθηνά
- Γκωσσέ Μαρσέλ
- Γλέζος Μανώλης
- Γολέμης Χάρης
- Γουλιάρου Αθηνά
- Γουργουλιάνης Κωνσταντίνος
- Γουργούρη Φανή
- Γουσέτης Διονύσης
- Γραμματικάκης Γιώργος
- Γρατσίας Νίκος
- Γρέβιας Θανάσης
- Γρηγοράκος Λεωνίδας
- Γρηγοριάδης Ιωάννης Ν.
- Γρηγοριάδου Ιωάννα
- Γρυσπολάκης Ιωακείμ
- Δαλίπης Αντώνης
- Δαμιανίδη Άννα
- Δανέλλης Σπύρος
- Δαρσινός Τάσος
- Δαφέρμος Ολύμπιος
- Δελαστίκ Γιώργος
- Δεληβοριάς Φώτης
- Δεληγιάννης Ανδρέας
- Δεληγκάρης Βασίλης
- Δελούκας Αλέξανδρος
- Δελφάκης Νίκος
- Δεμερτζής Νίκος
- Δερτιλής Γιώργος
- Δεσποτόπουλος Κωνσταντίνος Ι.
- Δεσποτόπουλος Κωνσταντίνος
- Δημάδης Θάνος
- Δήμας Σταύρος
- Δημητρακάς Παναγιώτης
- Δημητρακόπουλος Θέμης
- Δημητριάδης Σωτήρης
- Δημητρίου Στέφανος
- Δημόπουλος Βαγγέλης
- Δημόπουλος Ευθύμης
- Δήμου Νίκος
- Δημουλής Δημήτρης
- Διακουλάκης Νίκος
- Διαμαντάκου Πόπη
- Διαμαντίδης Δημήτρης
- Διαμαντόπουλος Χρόνης
- Διαμαντοπούλου Άννα
- Διαμαντούρος Νικηφόρος
- Διβάνη Λένα
- Διβάρης Διονύσης
- Διόγος Μάκης
- Δοξιάδης Αρίστος
- Δοξιάδης Απόστολος
- Δούκας Προκόπης
- Δραβαλιάρης Τριαντάφυλλος
- Δραγασάκης Γιάννης
- Δρανδάκης Λεωνίδας Γ.
- Δρόσος Γιάννης
- Δρουσιώτης Μακάριος
- Δρυμιώτης Ανδρέας
- Δωροβίνης Βασίλης Κ.
- Εco Umberto
- Εγιαζαριάν Ασότ
- Εζμπουντούν Εργκούν
- Ελεφάντης Άγγελος
- Έλλις Αθανάσιος
- ΕΠΙΒΑΤΗΣ Δίκτυο
- Επιτροπάκη Κατερίνα
- Ερμής Νικόλαος
- Ευαγγελίδου Μάρω
- Ευθυμιόπουλος Ηλίας
- Ευλογημένος Γιάννης
- Ζακάρ Αλμπέρ
- Ζάμπας Κώστας
- Ζαμπούκας Ανδρέας
- Ζαράνης Ηλίας
- Ζαρέτος Θεόδωρος
- Ζαχαρέας Αιμίλιος
- Ζαχαριάδης Κώστας
- Ζαχαριάδης Νίκος
- Ζαχαριάδης Σταμάτης
- Ζάψας Γιώργος
- Ζενερέ Ζακ
- Ζέπος Κώστας
- Ζέπος Κώστας Δ.
- Ζήρας Βασίλης
- Ζίζεκ Σλάβοϊ
- Ζιν Χάουαρντ
- Ζορκάδης Βαγγέλης
- Ζορμπά Μυρσίνη
- Ζούλας Κωνσταντίνος
- Ζουμπουλάκης Σταύρος
- Ζουμπουλάκης Μιχάλης
- Ζουναλής Βασίλης
- Ηirsch Afua
- Ηulot Νicolas
- Ηρακλείδης Αλέξης
- Θέμελης Νίκος
- Θεμπριάν Χουαν Λούις
- Θεοδορώπουλος Τάκης
- Θεοδωράκης Μίκης
- Θεοδωράκης Σταύρος
- Θεοδωρίδης Νάσος
- Θεοδωρόπουλος Βύρων
- Θεοδωρόπουλος Τάκης
- Θεοτοκάς Γιώργος
- Θεοχάρης Χάρης
- Θεοχαρόπουλος Θανάσης
- Θρασυβούλου Μάριος
- Θωμόπουλος Αριστείδης
- Θωμόπουλος Γιώργος
- Ιατρού Σταύρος
- Ιμπραήμ Δημήτρης
- Ινγκράο Πιέτρο
- Ιντζίδης Βαγγέλης
- Ιορδανίδης Κώστας
- Ιορδάνογλου Χρυσάφης Ι.
- ιός Ο
- Ιωακειμίδης Π.Κ.
- Ιωακειμίδης Παναγιώτης Δ.
- Ιωαννίδης Γιώργος
- Ιωάννου Χάρης
- κ. Ιερώνυμος Αρχιεπίσκοπος
- Κiniklioglu Suat
- Κrugman Ρaul
- Καβουνίδης Σπύρος
- Καβουριάρης Μάκης
- Καζάκος Πάνος
- Καζαλόττι Ελιζαμπέττα
- Καζαλόττι Ελιζαμπέττα
- Καϊμάκη Βάλια
- Κακαλέτρης Παναγιώτης
- Κακατσάκη Χρύσα
- Κακουλίδης Γιάννης
- Καλαβάσης Φραγκίσκος
- Καλαμάρας Γιώργος
- Καλαντζής Παναγιώτης
- Καλατζής Δημήτρης
- Καλαφάτης Θανάσης
- Καλλιπολίτη Δώρα
- Καλλίτσης Κώστας
- Καλογεροπούλου Μαρία
- Καλογήρου Γιάννης
- Καλογήρου Ορέστης
- Καλοκαιρινός Αλέξης
- Καλούδης Θοδωρής
- Καλουδιώτης Δημήτρης
- Καλπάκης Στέργιος
- Καλφέλης Γρηγόρης
- Καλφέλης Γρηγόριος Π.
- Καμάρας Κωνσταντίνος
- Καμί Ζαν Υβ
- Καμίνης Γιώργος
- Καμπουράκης Δημήτρης
- Καμπύλης Τάκης
- Καν Ζαν Φρανσουά
- Κανδαράκης Μιχάλης
- Κανέλης Ηλίας
- Κανέλλης Ηλίας
- Κανέλλης Βασίλης Σ.
- Κανέλλης Ηλίας
- Κανελλοπούλου Βάσω
- Καντ Κλεισθένης
- Κανφίν Πασκάλ
- Κάουφμαν Συλβί - Υβόν
- Καπλάνι Γκαζμέντ
- Καπόπουλος Γιώργος
- Κάπρος Παντελής
- Καράβελλας Δημήτρης
- Καραβίτη Φαίη
- Καραγιάννης Μάκης
- Καραγιάννης Τάκης
- Καραγκουλές Δημήτρης
- Καρακάσης Γιάννης
- Καρακούσης Αντώνης
- Καρακώτιας Κώστας
- Καραλιώτας Σάκης
- Καραμούζης Νίκος
- Καραμπουγιουκλού Σάμη
- Καρανασοπούλου Ειρήνη
- Καραντζόλα Ελένη
- Καρασσαβίδου Ελένη
- Καρατέγος Κώστας
- Καραφέριας Στέλιος Θ.
- Καρδάσης Βασίλης
- Καρελιάς Γιώργος
- Καρζής Φοίβος
- Κάρης Κώστας
- Καριπίδης Γιώργος
- Καρκαγιάννης Αντώνης
- Καρκαγιάννης Αντώνης
- Καρούνος Θόδωρος
- Καρτάλης Γιώργος
- Καρτερός Θανάσης
- Καρύδης Βασίλης
- Καρύδης Βασίλης Χ.
- Καρυστιάνη Ιωάννα
- Κασιμάτης Στέφανος
- Καστανάς Λεωνίδας
- Καστανίδης Χάρης
- Καστανίδου Συμεωνίδου Ε.
- Καστέλ Ρομπέρ
- Κατανέλι Μαρτσέλο
- Κατηφόρης Γιώργος
- Κατρεμέρ Ζαν
- Κατρούγκαλος Γιώργος
- Κατσαμούρης Αστέριος
- Κατσάμπας Θάνος
- Κατσάνης Πολύβιος
- Κατσαρός Τάκης
- Κατσαρός Τάκης
- Κατσιμάρδος Τάκης
- Κατσιμπάρδης Γιώργος
- Κατσίμπρας Νικόλας
- Κατσουνάκη Μαρία
- Καφετζής Τάκης
- Καψάλης Απόστολος
- Καψής Παντελής
- Κέζα Λόρη
- Κεμανίδης Γιάννης
- Κεμπφ Ερβέ
- Κεντρωτή Αλεξάνδρα
- Κεπέλ Ζιλ
- Κερέ Μπενουά
- Κεφάλης Χρήστος
- Κεφαλίδου Χαρά
- Κεχαγιά Βούλα
- Κεχαγιόγλου Ελένη
- Κεχριώτης Βαγγέλης
- Κιάος Νίκος
- ΚΙΖΙΛΓΙΟΥΡΕΚ Νιαζί
- Κιζίλγιουρεκ Νιαζί
- Κικίλιας Ηλίας
- Κιμπουρόπουλος Γιάννης
- Κιντή Βάσω
- Κιτρομηλίδης Πασχάλης Μ.
- Κλαδούχου Κατερίνα
- Κλαουδάτου Μέμα
- Κλαυδιανός Παύλος Δ.
- Κλαυδιανός Παύλος
- Κλαυδιανός Ανδρέας
- Κληρίδης Γλαύκος
- Κλουτσινιώτη Ράνια
- Κολιοπάνος Πάνος
- Κόλλιας Θεόδωρος
- Κόλλιας Φώτης
- Κολομπανί Ζαν-Μαρί
- Κον-Μπεντίτ Ντανιέλ
- Κοντιάδης Ξενοφών
- Κοντολέων Έλια
- Κοππά Μαριλένα
- Κορβίνο Τερέζα
- Κόρμ Ζωρζ
- Κοροβέσης Περικλής
- Κορωναίος Πασχάλης
- Κορωνάκης Τάσος
- Κοτανίδης Γιώργος
- Κοτζαμπόπουλος Αλέκος
- Κοτζιάς Νίκος
- Κοτρώτσος Σεραφείμ
- Κούβελας Ηλίας
- Κουβέλη Μαρία
- Κουβέλη Ευαγγελία Φ.
- Κουβέλης Φώτης
- Κουγιουμουτζής Λευτέρης
- Κουζέλης Γεράσιμος
- Κουζής Γιάννης
- Κουκιάδης Ιωάννης Δ.
- Κουκουβιτάκης Γιώργος
- Κουκουλόπουλος Πάρις
- Κούλογλου Στέλιος
- Κουλουμπής Θεόδωρος
- Κουμάνταρος Δημήτρης
- Κουναλάκη Ξένια
- Κουράκης Ανδρέας
- Κούρκουλας Άλκης
- Κούρκουλας Δημήτρης
- Κούρκουλος Κώστας
- Κουρμούσης Μιχάλης
- Κουρουζίδης Σάκης
- Κουρουνιώτης Χρήστος
- Κούρτοβικ Δημοσθένης
- Κουσνέρ Μπερνάρ
- Κουσούλης Λευτέρης
- Κουτρούκης Κώστας
- Κούτσης Αλέκος
- Κουτσοπίνης Παναγιώτης
- Κουτσούκος Γιάννης
- Κοφφεράτι Σέρτζιο
- Κοψίδης Μάκης
- Κοψίνη Χριστίνα
- Κοψίνη Χριστίνα
- Κρεμμυδάς Βασίλης
- Κρεμύδας Βασίλης
- Κρούγκμαν Πολ
- Κρουστάλλη Δήμητρα
- Κτιστάκης Γιώργος
- Κτωρής Σώτος
- Κυπριανού Άντρος
- Κυριακίδης Μιχάλης
- Κυριακόπουλος Δημήτρης
- Κυριακού Γρηγόρης
- Κυριόπουλος Γιάννης
- Κύρκος Λεωνίδας
- Κυρτάτας Δημήτρης
- Κυρτάτας Δημήτρη Ι.
- Κωβαίος Άγγελος
- Κωνσταντάρας Νίκος
- Κωνσταντίνου Γιάννης
- Κωνσταντόπουλος Χρήστος
- Κωστής Κώστας
- Κωστόπουλος Βασίλης
- Λαζάρ Μαρκ
- Λάζαρ Μάρκ
- Λάζαρης Ευστάθιος
- Λαζαρίδης Γεώργιος Σ.
- Λάζος Χρήστος Γ.
- Λαϊντί Ζακί
- Λακασάς Απόστολος
- Λακόπουλος Γιώργος
- Λακόπουλος Γιώργος
- Λακόπουλος Γιάννης
- Λαλιώτης Κώστας
- Λαμπάτος Γαβρίλης
- Λαμπράκη-Πλάκα Μαρίνα
- Λαμπριανίδης Λόης
- Λαμπρινίδης Φώτης
- Λαμπρινός Φώτος
- Λαμπρινού Κατερίνα
- Λάμψιας Παναγιώτης
- Λαπαβίτσας Κώστας
- Λαπατσιώρας Σπύρος
- Λάρκου Λάρκος
- Λαρουτιρού Πιερ
- Λασκαράτος Αλέκος
- Λασκαράτος Αλέξης
- Λάσκος Χρήστος
- Λαφαζάνης Παναγιώτης
- ΛΑΦΟΝΤΑΙΝ ΟΣΚΑΡ
- Λε Ιαρίκ Πατρίκ
- Λεβέντ Σενέρ
- Λεβέντης Σωτήρης
- Λεβέντης Θανάσης
- Λεοντίδου Λίλα
- Λεπαρμαντιέ Αρνό
- Λιάκος Αντώνης
- Λιαλιούτη Μυρτώ
- Λιαργκόβας Παναγιώτης
- Λιβαδάς Σταύρος
- Λιβανίου Ευαγγελία
- Λιγνός Γιώργος
- Λιναρδάτου Οντίν
- Λιντ Μάικλ
- Λιοναράκη Μυρσίνη
- Λιοναράκης Νικήτας
- Λιοσάτος Δημήτρης
- Λις Κολιν
- Λοβέρδος Ανδρέας
- Λοβέρδος Ανδρέας Ν.
- Λουκάς Δηµήτρης
- Λουκάς Δημήτρης
- Λουκάς Στάθης
- Λούλης Γιάννης
- Λουλούδης Λεωνίδας
- Λουτράδης Χρήστος
- Λυκούδης Σπύρος
- Λυμπεράκη Αντιγόνη
- Λωράν Πιέρ
- Μαγγηριάδης Απόστολος
- Μάγκλαρης Κώστας
- Μάγκλαρης Βασίλης
- Μαγκλίνης Ηλίας
- Μαγκλίνης Ηλίας
- Μαγκριώτης Γιάννης
- Μαζάουερ Μαρκ
- Μαΐστρος Παναγιώτης
- Μακρή Κάτια
- Μακρυγιαννάκης Αντώνης
- Μαλέλης Σταμάτης
- Μαλλιώρη Μένη
- Μανδαράκης Βασίλης
- Μανδαρβέλης Πάσχος
- Μανδραβέλης Πάσχος
- Μάνδρου Ιωάννα
- Μάνη Μαρίνα
- Μανιάτης Δημήτρης Ν.
- Μανιάτης Γιάννης
- Μανίκας Στέφανος
- Μανιτάκης Αντώνης
- Μανιτάκης Αντωνης
- Μάνος Στέφανος
- Μάνου Μαρία
- Μανσούρης Γιώργος Μ.
- Μανταδάκης Άγγελος
- Μαντέλης Τάσος
- Μαντίκος Θάνος
- Μαραβέγιας Ναπολέων
- Μαραντζίδης Νίκος
- Μαργαρίτης Θόδωρος
- Μαργαρίτης Αντώνης
- Μάρδας Δημήτρης
- Μαρίνου Δέσποινα
- Μαρκίδης Αλέκος
- Μαρκίς Μάικ
- Μάρκου Κατερίνα
- Μαρνέλλος Γιώργος
- Μάστορης Βασίλης
- Μαστρογιάννης Βασίλης
- Ματιάς Μαρίζα
- Ματσαγγάνης Μάνος
- Μαυράκης Δημήτρης
- Μαυρίδης Θανάσης
- Μαυρίκας Χαράλαμπος
- Μαχαίρας Χρήστος
- Μαχαίρας Χρήστος
- Μαχιάς Θανάσης
- Μέγας Χρήστος
- Μεϊμάρογλου Γιάννης
- Μελανσόν Ζαν Λικ
- Μεντζελίδης Γιώργος
- Μετζιολάρο Μάουρο
- Μηλιός Γιάννης
- Μηλιώνης Γιώργος
- Μήλλας Ηρακλής
- Μηταφίδης Τριαντάφυλλος
- Μητρόπουλος Κώστας Σ.
- Μητρόπουλος Δημήτρης
- Μητσός Αχιλλέας
- Μητσός Μιχάλης
- Μίλερ Γιαν-Βέρνερ
- Μίλιμπαντ Ντέιβιντ
- Μίνχαου Βόλφγκανγκ
- Μίρσχαϊμερ Τζον
- Μισλό Βενσάν
- Μιχαήλ Μιχάλης
- Μιχαηλίδης Αντώνης
- Μιχαηλίδης Χρήστος
- Μιχαλακέα Αθηνά
- Μιχαλάκης Αντώνης
- Μίχας Τάκης
- Μοιρασγεντής Σεβαστιανός
- Μοκεφί Μανσουριά
- Μοναστηριώτης Βαγγέλης
- Μοναστηριώτης Γιώργος
- Μορέιρα Ροτζέριο
- Μορέν Εντγκάρ
- Μορώνης Μιχάλης
- Μόσιαλος Ηλίας
- Μοσκοβισί Πιέρ
- Μοσχονάς Γεράσιμος
- Μουζέλης Νίκος
- Μούσης Νίκος
- Μούσι Φάμπιο
- Μπαγεώργος Στέφανος
- Μπαγιώργος Στέφανος
- Μπαζιάνα Μπέττυ
- Μπαϊράμογλου Αλί
- Μπακουνάκης Νίκος
- Μπαλαμπανίδης Γιάννης
- Μπαλάνος Κώστας
- Μπαλαούρας Μάκης
- Μπαλάφας Γιάννης
- Μπαλή Κάκη
- Μπάλιας Γιώργος
- Μπαλλή Κάκη
- Μπαλτάς Αριστείδης
- Μπαντιού Αλέν
- Μπαργιώτας Κώστας
- Μπάρμπερ Μπένζαμιν
- Μπαρτζινόπουλος Ερρίκος
- ΜΠΑΣΑΝΙΝΙ ΦΡΑΝΚΟ
- Μπασιάκος Γιάννης
- Μπασιάκος Γιάννης Κ.
- Μπεζανσενό Ολιβιέ
- Μπέης Κώστας
- Μπέης Κώστας
- Μπεκ Ούλριχ
- Μπελιμπασάκης Ανδρέας
- Μπερτινότι Φάουστο
- Μπερτινόττι Φάουστο
- Μπιράντ Μεχμέτ Αλί
- Μπίρμπας Δημήτρης
- Μπίσκι Λόταρ
- Μπισκίνης Κωστής
- Μπισκίνης Κώστας
- Μπίστης Νίκος
- Μπιτζάνης Κώστας
- Μπιτζάνης Κωστής
- Μπιτούνη Νικολέττα
- Μπιτσάκης Ευτύχης
- Μπλερ Τόνι
- Μπογδάνος Κωνσταντίνος
- Μπογιατζής Βασίλης
- Μπογιόπουλος Νίκος
- Μπόκα Τζόρτζιο
- Μποτόπουλος Κώστας
- Μποτόπουλος Κώστας
- Μποτόπουλος Κώστας Β.
- Μπούζας Γιώργος
- Μπουκάλας Παντελής
- Μπουλμπασάκος Γιώργος
- Μπουλουμπασάκος Γιώργος
- Μπουρδάρας Γιώργος
- Μπούρης Γιάννης
- Μπουρνάζος Στρατής
- Μπουρνόβα Ευγενία
- Μπουτάρης Γιάννης
- Μπόφινγκερ Πέτερ
- Μπράμος Γιώργος
- Μπρεδήμας Αντώνης
- Μυλόπουλος Γιάννης
- Μυλόπουλος Γιάννης Α.
- Μυταφίδης Τριαντάφυλλος
- Μυτιληναίος Βαγγέλης
- Μωραϊτης Θάνος
- Μώρου Ισμήνη
- Νάντσου Θεοδότα
- Ναυπλιώτης Δημήτρης
- Νεόφυτος Μητροπολίτης Μόρφου
- Νεράτζης Παύλος
- Νέτας Βίκτωρ
- Νεφελούδης Ανδρέας
- Νικολαϊδης Γρηγόρης
- Νικολαϊδης Ευάγγελος
- Νικολαϊδου Λαμπρινή
- Νικολακόπουλος Ηλίας
- Νικολάου Γιάννης
- Νιώτη Στέλλα
- Νοταράκης Διονύσης
- Νούτσος Παναγιώτης
- Ντ Αλέμα Μάσιμο
- Νταγλιούδης Αντώνης
- Ντάλεκ Ρόμπερτ
- Ντάλης Σωτήρης
- Νταλυαντζί Νιγιαζί
- Ντάρεντορφ Ραλφ
- ντε Σούζα Σάντος Μποαβεντούρα
- Ντεκαγιόν Ζοέλ
- Ντελόρ Ζακ
- Ντιαμέλ Αλάν
- Ντιμιτρόφ Νικολά
- Ντόκος Θάνος
- Ντουμανλί Εκρέμ
- Ντούτσκε Ρούντυ
- Ντράγκι Μάριο
- Ντράρεντορφ Ραλφ
- ντυ Ρουά Ιβάν
- Ντ’ Ελια Σέρτζιο
- Ξεκαλάκης Στέφανος Μ.
- Ξενάκη Κίττυ
- Ξηρόκωστας Κων/νος
- Ξηροτύρη Ασημίνα
- Ξυδάκης Νίκος Γ.
- Ξυδάκης Νίκος
- ΞΥΘΑΛΗΣ Παναγιώτης
- Ξυθάλης Παναγιώτης
- Οζ Άμος
- Όζμεντ Στέβεν
- Οικονομίδης Αλέξης
- Οικονομίδης Ρωμανός
- Οικονομίδης Δημήτρης
- Οικονόμου Θανάσης
- Οικονόμου Γιώργος Ν.
- Οικονόμου Βασίλης
- Οικονόμου Παντελής
- Οικονονομίδης Ρωμανός
- Οκρέν Κριστίν
- Ολιβερ Τιμ
- Όστρομ Έλινορ
- Ουρανός Μάνος
- Όφε Κλάους
- Πάγκαλος Θεόδωρος
- Παγκάλου Έφη
- Παγουλάτος Γιώργος
- Πάικος Βασίλης
- Παλαιολογόπουλος Δημήτρης
- Παλαιολογοπούλου Ρούλα
- Παλαιολόγος Χρήστος
- Παλαμαριτζής Γιώργος
- Παλαμίδης Αλέξης
- Παλλήκαρης Ευτύχης
- Πάλλης Θάνος
- Παναγιωτόπουλος Νίκος
- Παναγιωτόπουλος Τάκης
- Παναγιωτόπουλος Βασίλης
- Παναγιωτόπουλος Παναγής
- Παναγιωτόπουλος Χρήστος
- Παναγιώτου Παναγιώτης
- Παναγιώτου Παναγιώτης Δ.
- Παναγόπουλος Κώστας
- Παναγόπουλος Θανάσης
- Παναρέτου Σούλα
- Πανούσης Γιάννης
- Πανταζόπουλος Ανδρέας
- Παντελάκης Γιάννης
- Πάντζαλης Νίκος
- Παξινού-Βαφειάδου Ειρήνη
- Πάουερ Νίνα
- Παπαβασιλόπουλος Γιώργος
- Παπαγεωργίου Μενέλαος
- Παπαγιαννάκης Λευτέρης
- Παπαγιαννάκης Μιχάλης
- Παπαγιαννίδης Αντώνης
- Παπαδάκη Ελίζα
- Παπαδάτου Σοφία Αράβου
- Παπαδημητρίου Ευθύμης
- Παπαδημητρίου Μπάμπης
- Παπαδημητρίου Γιώργος
- Παπαδημητρίου Στράτος
- Παπαδημητρόπουλος Δαμιανός
- Παπαδημούλης Δημήτρης
- Παπαδογιάννης Νίκος
- Παπαδόπουλος Ανδρέας Γ.
- Παπαδόπουλος Θάνος
- Παπαδόπουλος Νότης
- Παπαδόπουλος Ανδρέας Ε.
- Παπαδόπουλος Ανδρέας
- Παπαδόπουλος Παύλος
- Παπαδόπουλος Αλέκος
- Παπαδόπουλος Ανδρέας Ε.
- Παπαδόπουλος Πάνος
- Παπαδόπουλος Πολυδεύκης
- Παπαδόπουλος- Τετράδης Γιώργος
- Παπαδοπούλου Τέτα
- Παπαδοπούλου Χριστίνα
- Παπάζογλου Μάνος
- Παπαθανασίου Σάκης
- Παπαθανασόπουλος Στέλιος
- Παπαθανασόπουλος Θάνος
- Παπαθεοδωρόπουλος Τάκης
- Παπαθεοδωρόπουλος Παναγιώτης
- Παπαθεοδωροπουλος Παναγιώτης
- Παπαθεοδώρου Γιάννης
- Παπαθεοδώρου Θεόδωρος
- Παπαθεόδώρου Γιάννης
- Παπαθεωδορώπουλος Παναγιώτης
- Παπαιωάννου Γιώργος
- Παπαϊωάννου Χαρά
- Παπαϊωάννου Κωστής
- Παπαϊωάννου Γιώργος
- Παπανδρέου Περικλής
- Παπαπέτρου Μιχάλης
- Παπασαραντόπουλος Πέτρος
- Παπασίμος Γιώργος
- Παπασπηλιόπουλος Σπήλιος
- Παπασπυρόπουλος Γιώργος
- Παπαστάθης Αργύρης
- Παπατόλιας Απόστολος
- Παπαχελάς Αλέξης
- Παπαχελάς Αλέξης
- Παπούλιας Δημήτρης
- Παπούλιας Μάκης
- Παπουτσής Αλέξανδρος
- Παππάς Τάσος
- Παππάς Στέλιος
- Παππάς Ανδρέας
- Παππάς Γιώργος
- Παππούς Γιώργος
- Παραλίκας Αποστόλης
- Παρασκευόπουλος Νίκος
- Παρασκευόπουλος Γιάννης
- Παρασύρης Αντώνης
- Πασσάς Αργύρης
- Πατέστος Κωνσταντίνος Γ.
- Παυλόπουλος Τάκης
- Παυλόπουλος Γιώργος
- Πελαγίδης Θοδωρής
- Πελαγίδης Θεόδωρος
- Πελώνη Αριστοτελία
- Πεπελάσης Αδαμάντιος
- Περουλάκης Άρης
- Περπέρας Νίκος
- Πεσμαζόγλου Βασίλης
- Πεσμαζόγλου Στέφανος
- Πετράκης Παναγιώτης Ε.
- Πετρουλάκης Ανδρέας
- Πετσίνης Ανδρέας
- Πήττας Γιώργος
- Πιζάνιας Πέτρος
- Πικετί Τομά
- Πιτέλα Τζάνι
- Πιτσιόρλας Στέργιος
- Πληθάρας Αχιλλέας
- Πολίτης Σεραφείμ
- Πολίτης Αλέξης
- Πολυδώρου Μιχάλης
- Πολυμίλης Σήφης
- Πορτάλιου Ελένη
- Πορφυργένη Κατερίνα Μιλτ.
- Πουλάκης Κώστας
- Πουλίδου Χριστίνα
- Πράνγκερ Ρόμπερτ Τζ.
- Πρετεντέρης Γιάννης Κ.
- Προβατάς Φώτης
- Προκοπάκης Γιώργος
- Πρόντι Ρομάνο
- Πρωτοπαπάς Μπάμπης
- Πρωτοπαπάς Χαράλαμπος
- Πρωτοπαππάς Μπάμπης
- Ραγκούσης Γιάννης
- Ραμπίνι Φρεντερίκο
- Ράμφος Στέλιος
- Ραντάν Πιέρ
- Ράπανος Βασίλης Θ.
- Ράπτης Νίκος
- Ράσελ Τζένι
- Ραυτόπουλος Δημήτρης
- Ρεβέλι Μάρκο
- Ρέγκλινγκ Κλάους
- Ρενιέρης Αντώνης
- Ρεπούση Μαρία
- Ρεσβάνης Κώστας
- ΡΗΓΑ ΑΝΝΑ Π.
- Ρήγα Άννα Π.
- Ρήγας Παναγιώτης
- Ρηγόπουλος Δημήτρης
- Ρίκο Σαντιάγκο Αλμπα
- Ρινόπουλος Λουκάς
- Ριτζούλης Γιώργος Β.
- Ρίφκιν Τζέρεμι
- Ροζάκης Χρήστος
- Ροζανβαλόν Πιερ
- Ροκάρ Μισέλ
- Ρομπόλης Σάββας
- Ρομπόλης Σάββας Γ.
- Ροντρίγκεζ Γκρέγκορι
- Ροσανβαλόν Πιερ
- Ροσάντα Ροσάνα
- Ρουµπίνι Νουριέλ
- Ρουπακιώτης Αντώνης
- Ρούφαλο Τζόρτζιο
- Ρουφόλο Τζόρτζιο
- Ρούφολο Τζόρτζιο
- Ρωμανός Αριστείδης
- Σαββίδης Φίλιππος
- Σακελαρόπουλος Θόδωρος
- Σακελλάρης Ιωάννης
- Σακελλαρόπουλος Θεόδωρος
- Σακελλίων Σταμάτης
- Σακελλίωνας Σταμάτης
- Σακιώτης Γιάννης
- Σακκά Ιλεάνα
- Σακς Τζέφρι
- Σάλβανο Ρομπέρτο
- Σαλβαντόρι Μάσιμο
- Σαλβατόρι Μάσιμο
- Σαμαντάς Τέλης
- Σάμουελσον Ρόμπερτ
- Σαμπατακάκης Μιχάλης
- Σαρδελιάνος Δημήτρης
- Σαριλάκη Βασιλίκα
- Σαρτόριους Νικολάς
- Σαχινίδης Φίλιππος
- Σβορώνος Νίκος
- Σεβαστάκης Δημήτρης
- Σεβαστάκης Νικόλας
- Σεβαστάκης Δημήτρης Α.
- Σεβαστάκης Νίκος
- Σεϊτανίδης Διαμαντής
- Σελλά Όλγα
- Σεν Αμάρτια
- Σένετ Ρίτσαρντ
- Σεραφείμ Πολίτης
- Σερέτη Κατερίνα
- Σημίτης Κώστας
- Σημίτης Σπύρος
- Σιακαντάρης Ηλίας
- Σιακαντάρης Γιώργος
- Σιδέρης Νίκος
- Σιδέρης Γιάννης
- Σιούτη Βασιλική
- Σκαμπαρδώνης Γιώργος
- Σκανδαλίδης Κώστας
- Σκιαδάς Νίκος
- Σκοπούλη Φωτεινή
- Σκοτινιώτης Πάνος
- Σκουλαρίκη Αθηνά
- Σκουνάκη Ιουλία
- Σµιτ Χέλµουτ
- Σμυρλής Κώστας
- Σολταρίδης Συμών
- Σουλιώτης Μίμης
- Σούλτσε Ίνγκο
- Σοφούλης Κωνσταντίνος
- Σοφούλης Κώστας
- Σπάκοβιτζ Ανέτ
- Σπανού Αγγελική
- Σπηλιόπουλος Τάκης
- Σπίγκος Χρήστος
- Σπιλάνης Γιάννης
- Σπινέλλι Μπάρμπαρα
- Σπινθουράκης Μανώλης
- Σπιτσέρης Νίκος
- Σπυρόπουλος Κώστας
- Σπυρόπουλος Ροβέρτος
- Σρέντερ Γκέρχαρντ
- Σρικί Φιλίπ
- Στάγκος Άγγελος
- Στάη Ελλη
- Σταθάκης Γιώργος
- Σταθόπουλος Πάνος
- Σταθόπουλος Μιχάλης
- Στάικος Χρήστος
- Σταϊνμάιερ Φρανκ Βάλτερ
- Σταματόπουλος Γιώργος
- Στάμου Δημήτρης
- Στασινός Ανδρέας
- Στασινού Νατάσσα
- Σταυρόπουλος Χρήστος
- Σταυρόπουλος Στάθης
- Στεφανίδης Μάνος
- Στεφανόπουλος Κωστής
- Στεφάνου Στέφανος
- Στίγκλιτζ Τζόζεφ
- Στιγκλιτς Τζοζεφ
- Στίγκλιτς Τζόζεφ
- Στογιάννος Αλέκος
- Στούπας Κώστας
- Στραγαλινός Αποστόλης
- Στραγαλινός Απόστολος
- Στρατόπουλος Γιώργος
- Στρός Καν Ντομινίκ
- Στυλιανίδης Στέλιος
- Συνοδινός Τζούλιος
- Συρίγος Φίλιππος
- Συρμαλένιος Νίκος
- Σφοίνη Αλεξάνδρα
- Σχίζας Γιάννης
- Σχινάς Θόδωρος
- Σχινάς-Παπαδόπουλος Ιάσων
- Σώκος Πάνος
- Σωμερίτης Ριχάρδος
- Σωτηρέλη Γιώργου Χ.
- Σωτηρέλης Γιώργος Χ.
- Σωτηρέλης Γιώργος
- Σωτηρέλης Γιώργος X.
- Σωτηρίου Διδώ
- Ταγιάνι Αντόνιο
- Τάκης Ανδρέας
- Ταλαμάγκας Βασίλης
- Ταμήλος Μιχάλης
- Ταμπούκι Αντόνιο
- Τάσιος Θεοδόσης
- Τάσσιος Θ.Π.
- Ταχιάου Χριστίνα
- Τέλλογλου Τάσος
- Τέλογλου Τάσος
- Τζανάκης Στέφανος
- Τζήκας Γιάννης Π.
- Τζιαμπάζης Κυριάκος
- Τζιαντζή Μαριάννα
- Τζιάς Γιώργος Θ.
- Τζιάς Παύλος
- Τήνιος Πλάτων
- Τίρμαν Τζον
- Τοθ Μπάρμπαρα
- Τόλιος Διομήδης
- Τόλιος Άρης
- Τομπάζος Σταύρος
- Τοπάλη Μαρία
- Τούντας Γιάννης
- Τουρέν Αλέν
- Τραϊφόρος Βασίλης
- Τρεμόπουλος Μιχάλης
- Τριανταφυλλίδης Μιχάλης Γ.
- Τριανταφύλλου Ελίζα
- Τριανταφύλλου Σώτη
- Τριάντης Γιάννης
- Τριφύλλης Αντώνης
- Τσακνής Διονύσης
- Τσακνιάς Γιώργος
- Τσακόπουλος Χρήστος
- Τσακυράκης Σταύρος
- Τσαλίκογλου Φωτεινή
- Τσαμουργκέλης Γιάννης
- Τσάρτας Πάρις
- Τσάτσης Θωμάς
- Τσάτσος Δημήτρης
- Τσέκος Θεόδωρος
- Τσεκούρα Έλσα
- Τσεκούρας Θανάσης
- Τσελεπής Τουμάζος
- Τσεμπελής Γιώργος
- Τσερεζόλε Ελένη
- Τσιακνής Διονύσης
- Τσικαρδάνη Ντόρα
- Τσικαρδάνη Δώρα
- Τσίκας Θόδωρος
- Τσίμας Παύλος
- Τσιμεράκης Αντρέας
- Τσιντσίνης Μιχάλης
- Τσιόδρας Δημήτρης
- Τσιρώνης Γιάννης
- Τσιτήλου Σόνια Γ.
- Τσιτήλου Σόνια
- Τσιτσελίκης Κωνσταντίνος
- Τσιχλιάς Σωκράτης
- Τσόλης Ζώης
- Τσορμπατζόγλου Πάνος
- Τσουκαλάς Γιώργος
- Τσουκαλάς Κωνσταντίνος
- Τσούκαλης Λουκάς
- Τσούκαλης Νίκος
- Τσούκας Χαρίδημος Κ.
- Τσούκας Χαρίδημος
- Τσουκνίδας Άρης
- Τσουκνίδας Λάμπρος Αθ.
- Τσουκνίδας Λάμπρος
- Τσουκόνι Βιτόριο
- Τσουπαρόπουλος Κώστας
- Τσούρος Σιδερής
- Τσώλης Ζώης
- Φανουράκης Μιχάλης
- Φάντης Ανδρέας
- Φαράκος Γρηγόρης
- Φασίνο Πιέρο
- Φασούλας Γιάννης
- Φελέκης Νίκος
- Φερέτος Δημήτρης
- Φέρχοφστατ Γκυ
- Φίλης Γιάννης
- Φίλης Κωνσταντίνος
- Φιλίνη Άννα
- Φίλιος Φίλιππας
- Φιλιππίδης Νίκος
- Φιντάλγο Χοσέ-Μαρία
- Φίσερ Γιόσκα
- Φιτσανάκης Σήφης
- Φούντα Νίκη
- Φουντής Αντώνης
- Φουρτούνης Γιώργος
- Φραγκάκη Μαρίκα
- Φραγκουδάκη Άννα
- Φύσας Δημήτρης
- Φύσσας Δημήτρης
- Φωτίου Νίκος
- Φωτόπουλος Νίκος
- Χαζαναβίσιους Μισέλ
- Χαϊνάς Κώστας
- Χαλαζωνίτης Δημήτρης
- Χάλαρης Μιχάλης
- Χαλικιά Δήμητρα
- Χάμπερμας Γιούργκεν
- Χανδάνος Γιώργος
- Χανιώτης Άγγελος
- Χάουαρντ Ντικ
- Χαραλαμπίδης Νίκος
- Χάρης Γιάννης Η.
- Χαρτουλάρη Μικέλα
- Χασάπης Δημήτρης
- Χασαπλαδάκης Δημήτρης
- Χατζάκος Λυκούργος
- Χατζηβασιλείου Βαγγέλης
- Χατζηγεωργίου Τάκης
- Χατζηγεωργίου Παναγιώτης
- Χατζηδημητρίου Τάκης
- Χατζηµπίρος Κίμων
- Χατζημπίρος Κίµων
- Χατζημπίρος Κίμων
- Χατζηπαντελής Θεόδωρος
- Χατζής Αριστείδης
- Χατζησάββας Παναγιώτης Η.
- Χατζησωκράτης Δημήτρης
- Χατζόπουλος Χρήστος
- Χειμωνάς Θανάσης
- Χελάκης Γιώργος
- ΧΕΛΙΔΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ Ν.
- Χελιδώνης Αντώνης
- Χελμ Ντίτερ
- Χερτσογκ Νταγκμαρ
- Χιλ Τζορτζ
- Χίλσαμ Λίντσεϊ
- Χλύκας Νίκος
- Χλωμούδης Κώστας
- Χομπσμπάουμ Έρικ
- Χόμπσμπομ Έρικ
- Χόμπσμπωμ Έρικ
- ΧΟΣΚΙΝ ΡΕΜΠΕΚΑ
- Χούκλη Μαρία
- Χρήστου Δημήτρης
- Χριστοδουλάκης Νίκος
- Χριστοδουλίδου Αστέρω
- Χριστοδουλοπούλου Τασία
- Χριστόπουλος Δημήτρης
- Χριστουδουλάκης Νίκος
- Χριστόφιας Δημήτρης
- Χριστοφιλόπουλος Δημήτρης
- Χριστοφιλόπουλου Δημήτρη Γ.
- Χριστοφιλοπούλου Εύη
- Χρυσόγελος Νίκος
- Χρυσόγονος Κώστας
- Χρυσολωρά Ειρήνη
- Χρυσολωράς Νίκος
- Χρυσοστομίδης Ανταίος
- Χρυσοστομίδης Σοφιανός
- Χρυσόστομος + Ο Μεσσηνίας
- Χρυσοχοϊδης Μιχάλης
- Χωμενίδης Χρήστος
- Χωμενίδης Χρήστος Α.
- Χωμενίδης Χρήστος
- Ψαριανός Γρηγόρης
- Ψαρουδάκης Γεώργιος Μ.
- Ψαρράκης Δημήτρης
- Ψαρράς Δημήτρης
- Ψύρρας Θωμάς
- Ψυχογιός Δημήτρης
- Ψυχογιός Δημήτρης Κ.