Το Λασίθι στην Πλώρη στο Λιμάνι του 9.7%
Αντώνης Ανηψητάκης, Δημοσιευμένο: 2006-10-23
9.70% και δυο νομαρχιακοί σύμβουλοι. Μια σημαντική μερίδα της κοινωνίας αντιδρά, έχει κριτήρια, τολμά, εκτίθεται κι ονειρεύεται μαζί μας ότι ένας καλύτερος κόσμος είναι εφικτός σήμερα. Επιτυχία μεγάλη, μας λένε. Να αποκαλύψω λοιπόν τα μυστικά της. Στην πολιτική εξ άλλου copyright δεν υπάρχει.
Πριν όμως από την αποκάλυψη των μυστικών να εκφράσω ένα μεγάλο «ευχαριστώ», στο πλήρωμα που μοιραστήκαμε τούτο το μοναδικό ταξίδι, στους υποστηριχτές ανά την Ελλάδα, που μας προμήθευαν αφειδώς με τα απαραίτητα γνωστικά και ψυχολογικά εφόδια, στον κόσμο του Λασιθίου, που όσο μας γνώρισε μας αγάπησε, στο 4994 ψηφοφόρους που μας έβαλαν στην κάλπη της καρδιάς τους, στη Σητεία, την ιδιαίτερη πατρίδα μου, την πλώρη της πλώρης.
Α. Παρουσιάσαμε την πολιτική ως κατανοητή υπόθεση συμφέροντος.
«Καταλαβαίναμε τι έλεγες, γι’ αυτό μας άρεσες» είναι ένα σχόλιο που ακούμε συχνά.
Προβάλαμε 4-5 λογικές και οικολογικές προτεραιότητες και δείξαμε τη λύση.
Αναδείξαμε την πολιτική, ως λειτουργία διευθέτησης των κοινών, που αναζητεί την εξουσία ως εργαλείο μεταρρυθμίσεων, όχι ως ματαιόδοξο τρόπαιο.
Δείξαμε ότι υπάρχει ευρύ πεδίο για δημιουργική πολιτική παρέμβαση, αν υπερβούμε το άγονο δίπολο της στείρας καταγγελίας και της άνευρης διεκπεραίωσης.
Τονίσαμε ότι μπαίνουμε σ’ αυτή την περιπέτεια από συμφέρον. Επαναλαμβάναμε συνεχώς πως όσα ευρώ κι αν έχει η τσέπη μας, όσα τετραγωνικά κι αν είναι το σπίτι μας, όσα κυβικά κι αν έχει το αυτοκίνητο μας, η ποιότητα της ζωής μου καθορίζεται από το δημόσιο χώρο, απ’ την ποιότητα των κοινών μας πραγμάτων
Ζητήσαμε να μας ψηφίσουν από συμφέρον. Να μας ψηφίσουν, όχι για να μας έχουν «μέσον», αλλά γιατί θα δουλέψουμε ώστε να μην χρειάζονται το μέσον, για να μην έχουν μια από τα ίδια, αλλά ένα αύριο με ελπίδα.
Β. Αναδείξαμε τον τοπικισμό ως κορυφαίο πρόβλημα του Λασιθίου και της Κρήτης.
Τονίσαμε την ανάγκη να δει η Κρήτη τον εαυτό της, ενιαίο, όχι ως φέτες νομών, και να προγραμματίσει την επίλυση των κοινών προβλημάτων (δίκτυο μεταφορών, ενέργεια, διαχείριση απορριμμάτων, νερού, περιβάλλοντος, εκβαρβαρισμό της κοινωνίας), να προγραμματίσει την ανάδειξη των πολύπλευρων θησαυρών της, που έχει εγκαταλείψει, να πάψει να σκηνοθετεί αμφιλεγόμενα θέλγητρα, όπως τα γκολφ, να βάλει τα δικά της αστέρια στον τουρισμό.
Πιστέψαμε ότι το διπλά πληγωμένο απ’ τον τοπικισμό Λασίθι μπορεί να βρεθεί στην πλώρη της Κρήτης, να γίνει χρήσιμο παράδειγμα για την Κρήτη, αν καταφέρει εσωτερικά να συνεννοηθεί σ’ ένα ισορροπημένο χρονικά, χωρικά, κοινωνικά πρόγραμμα.
Τολμήσαμε να αμφισβητήσουμε τοπικιστικά ταμπού, όπως το αεροδρόμιο Ιεράπετρας και να αντιπροτείνουμε στη θέση του να γίνει το πλήρες Νοσοκομείο που λείπει απ’ το Νομό, το Πανεπιστήμιο, που επίσης λείπει απ’ το Νομό, το οργανωμένο γεωργικό πάρκο που έχει ανάγκη η Ιεράπετρα.
Αναδείξαμε την αναγκαιότητα της αιρετής περιφέρειας ως στρατηγικό όργανο περιφερειακού σχεδιασμού.
Σημειώσαμε τον κρίσιμο χαρακτήρα που έχουν τα χωροταξικά σχέδια, το κτηματολόγιο, τα πολεοδομικά σχέδια.
Γ. Προκαλέσαμε τα κόμματα να βελτιώσουν τη λειτουργία τους
Απ’ την αρχή γνωρίζαμε πως η μεγαλύτερη δυσκολία θα ήταν να μας σπρώξουν στην κομματικολογογία προσπερνώντας τις συγκεκριμένες προτάσεις που καταθέταμε. Αφ’ ενός λόγω αδράνειας των δημοσιογράφων που έχουν εθιστεί στο εύκολο, να ανάγουν τα πάντα στο διακομματικό και κυρίως δικομματικό παιχνίδι, να προσέχουν την κεντρική πολιτική σκηνή και να παραμελούν την περιφέρεια, κι όταν ασχολούνται μ’ αυτήν να επικεντρώνονται στα «σκάνδάλα» και στη μικροπολιτική, ένα παιχνίδι ανούσιο και βαρετό. Αφ’ ετέρου λόγω πονηριάς κάποιων που έβλεπαν ότι αφού δεν μπορούσαν να μας κοντύνουν στο επίπεδο των ιδεών θα δοκίμαζαν να το κάνουν ταυτίζοντάς μας με το αντικειμενικά «κοντό» κόμμα μου, το Συνασπισμό.
Αντεπεξήλθαμε τον σκόπελο συγκροτώντας ένα ζηλευτό ψηφοδέλτιο κυρίως από το μεγάλο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον κόμμα των ανένταχτων τονίζοντας σε κάθε ευκαιρία τα παρακάτω.
• Τα κόμματα είναι, ακόμα και στα χάλια που βρίσκονται σήμερα στην Ελλάδα θεσμός συνυφασμένος με τη δημοκρατία. Πρέπει όμως να υπηρετούν την κοινωνία και όχι να υπηρετούνται απ’ αυτή. Να μην είναι ούτε υποκριτικά ανεξάρτητα, ούτε διχαστικά.
• Οι περιφερειακές οργανώσεις όλων των κομμάτων βρίσκονται σε ύπνωση επί 3,5 χρόνια και δραστηριοποιούνται περίπου ένα εξάμηνο προ των εκλογών ως εκλογικοί μηχανισμοί, άλλες για να διευθετήσουν πολιτικές φιλοδοξίες στελεχών και άλλες απλώς για να υπάρξουν.
• Εμείς, που φιλοδοξούμε να υπηρετήσουμε την Αυτοδιοίκηση, θέλουμε να προκαλέσουμε τα κόμματα, τις περιφερειακές οργανώσεις τους, να ασχοληθούν με τα προβλήματα, να διαλέγονται μεταξύ τους, να αντιπαρατίθενται με ιδέες. Είμαστε σίγουροι για τις πολλές συγκλίσεις που θα προκύψουν.
• Δεν ζητήσαμε χρίσμα. Αποδεχτήκαμε την εκ των υστέρων υποστήριξη του Συνασπισμού και των Οικολόγων Πράσινων. Η εμπειρία μας έχει διδάξει ότι όσοι διαγκωνίζονται για να πάρουν το χρίσμα από ψηλά και παίρνουν μετά τις ψήφους από χαμηλά κάνουν κατά κανόνα το χατίρι αυτών που τους δίδουν το χρίσμα θυσιάζοντας τα συμφέροντα των ψηφοφόρων τους.
• Προβλέψαμε ότι το δημοσιογραφικό και διακομματικό κατεστημένο των Αθηνών παραμένει αρκετά ισχυρό, ώστε να κάνει κεντρικό θέμα των εκλογών το χρώμα που θα έβαφαν το χάρτη της Ελλάδας το βράδυ της 15ης Οκτωβρίου. Καλέσαμε όμως τους Λασιθιώτες να φανούν έξυπνοι και να αξιολογήσουν περισσότερο απ’ το βάψιμο του Χάρτη μιας βραδιάς το τι θα γίνει τα 365Χ4+1=1461επόμενα εικοστετράωρα της ζωής τους.
Τα επιχειρήματα αυτά απέδωσαν στην περιοχή της Σητείας, ιδιαίτερα στην πόλη, όπου οι ψηφοφόροι μας γνώριζαν καλύτερα, απεγκλωβίστηκαν και ψήφισαν με τοπικά, αυτοδιοικητικά και αξιοκρατικά κριτήρια. Δεν απέδωσαν το ίδιο στον υπόλοιπο νομό. Εκεί η ελλιπής μας παρουσία δεν ήταν δυνατόν να δώσει την πραγματική εικόνα του συνδυασμού και καλύφθηκε από το στερεότυπο της κομματικής ταύτισης.
Δ. Επιδοκιμάστηκε ο τρόπος που πολιτευτήκαμε.
Άρεσε η ευγένεια στην αντιπαράθεση, το ότι αποφύγαμε τους διαξιφισμούς, τις προσωπικές επιθέσεις. Διαφοροποιηθήκαμε από το κυρίαρχο στιλ της πολιτικής ζωής, να προσπαθείς να κερδίσεις πόντους «θάβοντας» τον αντίπαλο. Η ευγένεια αυτή δεν σχετίζεται με καλούς τρόπους, αλλά με ένα συγκροτημένο πολιτικό και φιλοσοφικό σκεπτικό.
Μια από τις κακοδαιμονίες της ελληνικής πολιτικής ζωής είναι ο ετεροπροσδιορισμός των πολιτικών δυνάμεων. Ο κανόνας είναι να ξεκινούν με τα πεπραγμένα των άλλων, κακά πάντα, και όχι με το τι προτείνουν οι ίδιοι. Είπαμε λοιπόν περιορισμός στην κριτική, βάρος στο πρόγραμμα. Να συμπεριφερθούμε σαν να μην υπάρχουν άλλοι, σαν να είμαστε μόνοι εμείς με τα προβλήματα. Και επιστρατεύσαμε το έξοχο απόσπασμα του Καζαντζάκη από την Ασκητική: "Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Άμα δε σωθεί εγώ θα φταίω".
Το να συμπέσεις στο αχανές σύμπαν, την ίδια χρονική στιγμή, στον ίδιο μικρό τόπο, να έχεις την ίδια φιλοδοξία, να βάλεις ένα λιθαράκι προόδου στα δημόσια πράγματα, να έχεις τα ίδια εμπόδια, την εγκατάλειψη της Αποκέντρωσης και της Αυτοδιοίκησης από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, το να συμπέσεις λοιπόν σ’ όλα αυτά με άλλους τρεις θνητούς , τον Αντώνη Στρατάκη, τον Κωστή Νικολαράκη και τον Βασίλη Κόκκινο είναι ένας δεσμός με περισσότερα τα ενοποιητικά στοιχεία από τις διαφορές.
Όταν η πολιτική είναι συνυφασμένη στην κοινωνική συνείδηση με τη βρομιά εμείς πιστέψαμε ότι μπορούμε να δείξουμε πως υπάρχει μια άλλη πολιτική, με ποίηση και χιούμορ.
Τολμήσαμε ένα άλλο λόγο ανθρώπινο, κάποτε ποιητικό που άρεσε.
Τολμήσαμε επίσης να αντιτάξουμε στην ξύλινη σοβαροφάνεια το χιούμορ. Κι αυτό άρεσε. Η φωτογραφία με τα βρακάκια που σχολιάζει έξυπνα την κλιματική αλλαγή γοήτευσε τους νέους όλων των ηλικιών. Επίσης η χαμηλού κόστους, αλλά υψηλής εθελοντικής προσφοράς προεκλογική καμπάνια, με δυο μόνο τετρασέλιδα ασπρόμαυρα φυλλάδια που διαβάζονταν, με όμορφες αφίσες και μπλουζάκια, υπογράμμισαν τη διαφορά ύφους. Σ’ αυτά ας προσθέσουμε τα τριάντα περίπου δημοσιευμένα άρθρα μας που συζητήθηκαν.
Συμπερασματικά, το Λασίθι στην Πλώρη επιδοκιμάστηκε γιατί παρουσίασε μια διακριτή, ελκυστική, αρκετά ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση τόσο για τα προβλήματα όσο και για τον τρόπο άσκησης της πολιτικής. Επιδοκιμάστηκε γιατί έπεισε ότι τον ενδιαφέρει η ανασυγκρότηση του ρημαγμένου δημόσιου χώρου. Επιδοκιμάστηκε επίσης το ενδιαφέρον του για την πολιτική ηγεμονία και όχι την κομματική καταγραφή, γιατί προώθησε συγκλίσεις αποφεύγοντας την φραστική εκμηδένιση των αντιπάλων.
Το πλήρωμα του σκάφους σύσσωμο θέλει να συνεχίσει το ταξίδι. Νέα μέλη ανεβαίνουν στο πλοίο. Η κοινωνία χαίρεται και μας το δείχνει με κάθε τρόπο.
Αποδεχόμαστε την ευθύνη με χαρά και όρεξη για δουλειά.
Τ*ο κείμενο οριστικοποιήθηκε μετά από αναλυτική συζήτηση με τα μέλη του ψηφοδελτίου, που έγινε στη Σητεία, στις 21.10.06
Πριν όμως από την αποκάλυψη των μυστικών να εκφράσω ένα μεγάλο «ευχαριστώ», στο πλήρωμα που μοιραστήκαμε τούτο το μοναδικό ταξίδι, στους υποστηριχτές ανά την Ελλάδα, που μας προμήθευαν αφειδώς με τα απαραίτητα γνωστικά και ψυχολογικά εφόδια, στον κόσμο του Λασιθίου, που όσο μας γνώρισε μας αγάπησε, στο 4994 ψηφοφόρους που μας έβαλαν στην κάλπη της καρδιάς τους, στη Σητεία, την ιδιαίτερη πατρίδα μου, την πλώρη της πλώρης.
Α. Παρουσιάσαμε την πολιτική ως κατανοητή υπόθεση συμφέροντος.
«Καταλαβαίναμε τι έλεγες, γι’ αυτό μας άρεσες» είναι ένα σχόλιο που ακούμε συχνά.
Προβάλαμε 4-5 λογικές και οικολογικές προτεραιότητες και δείξαμε τη λύση.
Αναδείξαμε την πολιτική, ως λειτουργία διευθέτησης των κοινών, που αναζητεί την εξουσία ως εργαλείο μεταρρυθμίσεων, όχι ως ματαιόδοξο τρόπαιο.
Δείξαμε ότι υπάρχει ευρύ πεδίο για δημιουργική πολιτική παρέμβαση, αν υπερβούμε το άγονο δίπολο της στείρας καταγγελίας και της άνευρης διεκπεραίωσης.
Τονίσαμε ότι μπαίνουμε σ’ αυτή την περιπέτεια από συμφέρον. Επαναλαμβάναμε συνεχώς πως όσα ευρώ κι αν έχει η τσέπη μας, όσα τετραγωνικά κι αν είναι το σπίτι μας, όσα κυβικά κι αν έχει το αυτοκίνητο μας, η ποιότητα της ζωής μου καθορίζεται από το δημόσιο χώρο, απ’ την ποιότητα των κοινών μας πραγμάτων
Ζητήσαμε να μας ψηφίσουν από συμφέρον. Να μας ψηφίσουν, όχι για να μας έχουν «μέσον», αλλά γιατί θα δουλέψουμε ώστε να μην χρειάζονται το μέσον, για να μην έχουν μια από τα ίδια, αλλά ένα αύριο με ελπίδα.
Β. Αναδείξαμε τον τοπικισμό ως κορυφαίο πρόβλημα του Λασιθίου και της Κρήτης.
Τονίσαμε την ανάγκη να δει η Κρήτη τον εαυτό της, ενιαίο, όχι ως φέτες νομών, και να προγραμματίσει την επίλυση των κοινών προβλημάτων (δίκτυο μεταφορών, ενέργεια, διαχείριση απορριμμάτων, νερού, περιβάλλοντος, εκβαρβαρισμό της κοινωνίας), να προγραμματίσει την ανάδειξη των πολύπλευρων θησαυρών της, που έχει εγκαταλείψει, να πάψει να σκηνοθετεί αμφιλεγόμενα θέλγητρα, όπως τα γκολφ, να βάλει τα δικά της αστέρια στον τουρισμό.
Πιστέψαμε ότι το διπλά πληγωμένο απ’ τον τοπικισμό Λασίθι μπορεί να βρεθεί στην πλώρη της Κρήτης, να γίνει χρήσιμο παράδειγμα για την Κρήτη, αν καταφέρει εσωτερικά να συνεννοηθεί σ’ ένα ισορροπημένο χρονικά, χωρικά, κοινωνικά πρόγραμμα.
Τολμήσαμε να αμφισβητήσουμε τοπικιστικά ταμπού, όπως το αεροδρόμιο Ιεράπετρας και να αντιπροτείνουμε στη θέση του να γίνει το πλήρες Νοσοκομείο που λείπει απ’ το Νομό, το Πανεπιστήμιο, που επίσης λείπει απ’ το Νομό, το οργανωμένο γεωργικό πάρκο που έχει ανάγκη η Ιεράπετρα.
Αναδείξαμε την αναγκαιότητα της αιρετής περιφέρειας ως στρατηγικό όργανο περιφερειακού σχεδιασμού.
Σημειώσαμε τον κρίσιμο χαρακτήρα που έχουν τα χωροταξικά σχέδια, το κτηματολόγιο, τα πολεοδομικά σχέδια.
Γ. Προκαλέσαμε τα κόμματα να βελτιώσουν τη λειτουργία τους
Απ’ την αρχή γνωρίζαμε πως η μεγαλύτερη δυσκολία θα ήταν να μας σπρώξουν στην κομματικολογογία προσπερνώντας τις συγκεκριμένες προτάσεις που καταθέταμε. Αφ’ ενός λόγω αδράνειας των δημοσιογράφων που έχουν εθιστεί στο εύκολο, να ανάγουν τα πάντα στο διακομματικό και κυρίως δικομματικό παιχνίδι, να προσέχουν την κεντρική πολιτική σκηνή και να παραμελούν την περιφέρεια, κι όταν ασχολούνται μ’ αυτήν να επικεντρώνονται στα «σκάνδάλα» και στη μικροπολιτική, ένα παιχνίδι ανούσιο και βαρετό. Αφ’ ετέρου λόγω πονηριάς κάποιων που έβλεπαν ότι αφού δεν μπορούσαν να μας κοντύνουν στο επίπεδο των ιδεών θα δοκίμαζαν να το κάνουν ταυτίζοντάς μας με το αντικειμενικά «κοντό» κόμμα μου, το Συνασπισμό.
Αντεπεξήλθαμε τον σκόπελο συγκροτώντας ένα ζηλευτό ψηφοδέλτιο κυρίως από το μεγάλο και ιδιαίτερα ενδιαφέρον κόμμα των ανένταχτων τονίζοντας σε κάθε ευκαιρία τα παρακάτω.
• Τα κόμματα είναι, ακόμα και στα χάλια που βρίσκονται σήμερα στην Ελλάδα θεσμός συνυφασμένος με τη δημοκρατία. Πρέπει όμως να υπηρετούν την κοινωνία και όχι να υπηρετούνται απ’ αυτή. Να μην είναι ούτε υποκριτικά ανεξάρτητα, ούτε διχαστικά.
• Οι περιφερειακές οργανώσεις όλων των κομμάτων βρίσκονται σε ύπνωση επί 3,5 χρόνια και δραστηριοποιούνται περίπου ένα εξάμηνο προ των εκλογών ως εκλογικοί μηχανισμοί, άλλες για να διευθετήσουν πολιτικές φιλοδοξίες στελεχών και άλλες απλώς για να υπάρξουν.
• Εμείς, που φιλοδοξούμε να υπηρετήσουμε την Αυτοδιοίκηση, θέλουμε να προκαλέσουμε τα κόμματα, τις περιφερειακές οργανώσεις τους, να ασχοληθούν με τα προβλήματα, να διαλέγονται μεταξύ τους, να αντιπαρατίθενται με ιδέες. Είμαστε σίγουροι για τις πολλές συγκλίσεις που θα προκύψουν.
• Δεν ζητήσαμε χρίσμα. Αποδεχτήκαμε την εκ των υστέρων υποστήριξη του Συνασπισμού και των Οικολόγων Πράσινων. Η εμπειρία μας έχει διδάξει ότι όσοι διαγκωνίζονται για να πάρουν το χρίσμα από ψηλά και παίρνουν μετά τις ψήφους από χαμηλά κάνουν κατά κανόνα το χατίρι αυτών που τους δίδουν το χρίσμα θυσιάζοντας τα συμφέροντα των ψηφοφόρων τους.
• Προβλέψαμε ότι το δημοσιογραφικό και διακομματικό κατεστημένο των Αθηνών παραμένει αρκετά ισχυρό, ώστε να κάνει κεντρικό θέμα των εκλογών το χρώμα που θα έβαφαν το χάρτη της Ελλάδας το βράδυ της 15ης Οκτωβρίου. Καλέσαμε όμως τους Λασιθιώτες να φανούν έξυπνοι και να αξιολογήσουν περισσότερο απ’ το βάψιμο του Χάρτη μιας βραδιάς το τι θα γίνει τα 365Χ4+1=1461επόμενα εικοστετράωρα της ζωής τους.
Τα επιχειρήματα αυτά απέδωσαν στην περιοχή της Σητείας, ιδιαίτερα στην πόλη, όπου οι ψηφοφόροι μας γνώριζαν καλύτερα, απεγκλωβίστηκαν και ψήφισαν με τοπικά, αυτοδιοικητικά και αξιοκρατικά κριτήρια. Δεν απέδωσαν το ίδιο στον υπόλοιπο νομό. Εκεί η ελλιπής μας παρουσία δεν ήταν δυνατόν να δώσει την πραγματική εικόνα του συνδυασμού και καλύφθηκε από το στερεότυπο της κομματικής ταύτισης.
Δ. Επιδοκιμάστηκε ο τρόπος που πολιτευτήκαμε.
Άρεσε η ευγένεια στην αντιπαράθεση, το ότι αποφύγαμε τους διαξιφισμούς, τις προσωπικές επιθέσεις. Διαφοροποιηθήκαμε από το κυρίαρχο στιλ της πολιτικής ζωής, να προσπαθείς να κερδίσεις πόντους «θάβοντας» τον αντίπαλο. Η ευγένεια αυτή δεν σχετίζεται με καλούς τρόπους, αλλά με ένα συγκροτημένο πολιτικό και φιλοσοφικό σκεπτικό.
Μια από τις κακοδαιμονίες της ελληνικής πολιτικής ζωής είναι ο ετεροπροσδιορισμός των πολιτικών δυνάμεων. Ο κανόνας είναι να ξεκινούν με τα πεπραγμένα των άλλων, κακά πάντα, και όχι με το τι προτείνουν οι ίδιοι. Είπαμε λοιπόν περιορισμός στην κριτική, βάρος στο πρόγραμμα. Να συμπεριφερθούμε σαν να μην υπάρχουν άλλοι, σαν να είμαστε μόνοι εμείς με τα προβλήματα. Και επιστρατεύσαμε το έξοχο απόσπασμα του Καζαντζάκη από την Ασκητική: "Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Άμα δε σωθεί εγώ θα φταίω".
Το να συμπέσεις στο αχανές σύμπαν, την ίδια χρονική στιγμή, στον ίδιο μικρό τόπο, να έχεις την ίδια φιλοδοξία, να βάλεις ένα λιθαράκι προόδου στα δημόσια πράγματα, να έχεις τα ίδια εμπόδια, την εγκατάλειψη της Αποκέντρωσης και της Αυτοδιοίκησης από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, το να συμπέσεις λοιπόν σ’ όλα αυτά με άλλους τρεις θνητούς , τον Αντώνη Στρατάκη, τον Κωστή Νικολαράκη και τον Βασίλη Κόκκινο είναι ένας δεσμός με περισσότερα τα ενοποιητικά στοιχεία από τις διαφορές.
Όταν η πολιτική είναι συνυφασμένη στην κοινωνική συνείδηση με τη βρομιά εμείς πιστέψαμε ότι μπορούμε να δείξουμε πως υπάρχει μια άλλη πολιτική, με ποίηση και χιούμορ.
Τολμήσαμε ένα άλλο λόγο ανθρώπινο, κάποτε ποιητικό που άρεσε.
Τολμήσαμε επίσης να αντιτάξουμε στην ξύλινη σοβαροφάνεια το χιούμορ. Κι αυτό άρεσε. Η φωτογραφία με τα βρακάκια που σχολιάζει έξυπνα την κλιματική αλλαγή γοήτευσε τους νέους όλων των ηλικιών. Επίσης η χαμηλού κόστους, αλλά υψηλής εθελοντικής προσφοράς προεκλογική καμπάνια, με δυο μόνο τετρασέλιδα ασπρόμαυρα φυλλάδια που διαβάζονταν, με όμορφες αφίσες και μπλουζάκια, υπογράμμισαν τη διαφορά ύφους. Σ’ αυτά ας προσθέσουμε τα τριάντα περίπου δημοσιευμένα άρθρα μας που συζητήθηκαν.
Συμπερασματικά, το Λασίθι στην Πλώρη επιδοκιμάστηκε γιατί παρουσίασε μια διακριτή, ελκυστική, αρκετά ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση τόσο για τα προβλήματα όσο και για τον τρόπο άσκησης της πολιτικής. Επιδοκιμάστηκε γιατί έπεισε ότι τον ενδιαφέρει η ανασυγκρότηση του ρημαγμένου δημόσιου χώρου. Επιδοκιμάστηκε επίσης το ενδιαφέρον του για την πολιτική ηγεμονία και όχι την κομματική καταγραφή, γιατί προώθησε συγκλίσεις αποφεύγοντας την φραστική εκμηδένιση των αντιπάλων.
Το πλήρωμα του σκάφους σύσσωμο θέλει να συνεχίσει το ταξίδι. Νέα μέλη ανεβαίνουν στο πλοίο. Η κοινωνία χαίρεται και μας το δείχνει με κάθε τρόπο.
Αποδεχόμαστε την ευθύνη με χαρά και όρεξη για δουλειά.
Τ*ο κείμενο οριστικοποιήθηκε μετά από αναλυτική συζήτηση με τα μέλη του ψηφοδελτίου, που έγινε στη Σητεία, στις 21.10.06
