Έληξαν οι εργασίες της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ

Αργά το απόγευμα του Σαββάτου έληξαν οι εργασίες της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.

Την Εισήγηση εκ μέρους του Συντονιστικού της Αν. Πτέρυγας έκανε ο Στέφανος Μπαγεώργος(βλέπε το πλήρες κείμενο παρακάτω).

Παρεμβάσεις έκαναν μεταξύ άλλων οι Κουβέλης Φώτης, Λυκούδης Σπύρος, Μαργαρίτης Θόδωρος, Μπαλάφας Γιάννης, Παναρέτου Σούλα, Παπαγιαννάκης Μιχάλης, Παπαδημούλης Δημήτρης, Σαμπατακάκης Μιχάλης, Χατζησωκράτης Δημήτρης.

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Συνδιάσκεψης αποτελούσε η αθρόα συμμετοχή εκπροσώπων από όλες σχεδόν της Νομαρχιακές Επιτροπές του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ καθώς και οι παρεμβάσεις τους.

Κυρίαρχα στοιχεία των παρεμβάσεων αποτελούσαν:

- η αγωνία για το μέλλον και την φυσιογνωμία του κόμματος

- η αποφασιστική συμβολή για την συγκρότηση και παρουσία εντός και εκτός του κόμματος της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ - η περαιτέρω επεξεργασία, ενίσχυση και προώθηση των ανανεωτικών προγραμματικών προτάσεων και των φυσιογνωμικών χαρακτηριστικών που συγκροτούν και συνθέτουν ένα ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ ανανεωτικό, οικολογικό, ευρωπαϊστικό.

- η στράτευση όλων για την μεγαλύτερη δυνατή εκλογική επιτυχία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και την εκλογή Κοινοβουλευτικής Ομάδας που να εμπνέεται από ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο

Το Πλήρες κείμενο των Πολιτικών - Προγραμματικών κατευθύνσεων για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη

Πολιτικές- Προγραμματικές κατευθύνσεις για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της  ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ(16/06/07)

Για ανανεωτικό, οικολογικό, ευρωπαϊστικό ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ

Α. Γιατί συγκροτούμε την ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ

1. Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Η πλειοψηφία που αναδείχθηκε από το τελευταίο τακτικό Συνέδριο, μετά από μια περίοδο μεθοδευμένης απόκρυψης των πραγματικών της προθέσεων, εμφανίζει σήμερα καθαρά το πολιτικό σχέδιο που έχει και που κατ’ αρχήν συνενώνει τις συσπειρώσεις που την συναποτελούν.
Σχέδιο, δηλαδή, υπέρβασης του σημερινού ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ  ως σύγχρονου κόμματος της Ανανεωτικής Αριστεράς όπως τον ιδρύσαμε και όπως τον διατηρήσαμε μια 15ετία.

Ο Πρόεδρος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, ο Γραμματέας της ΚΠΕ και άλλα στελέχη της ηγεσίας του, σε όλη την τελευταία φάση και κατά τις συζητήσεις για την εκλογική τακτική του κόμματος, επανειλημμένως και σαφώς διατύπωσαν τις απόψεις- αποφάσεις τους. Επιδίωξή τους είναι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ  να μεταλλαχθεί, να  μετασχηματιστεί  και να αλλάξει.
Ο ακριβής προσανατολισμός αυτού του μετασχηματισμού δεν έχει λάβει την οριστική του κατεύθυνση. Είναι όμως σαφέστατα τα χαρακτηριστικά της προσπάθειας μιας «αριστερής» μετατόπισης του κόμματος παλαιϊκού χαρακτήρα με ψήγματα life style και δεν είναι  άμοιρες αυτής της προσπάθειας οι μονομερείς του συμμαχίες με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η νέα κατάσταση στο Κόμμα και η πολιτική συγκυρία γενικότερα, απαιτεί ένα νέο ανανεωτικό ξεκίνημα με το βλέμμα στραμμένο μπροστά.
Σήμερα είναι ανάγκη να υπάρξει με σαφήνεια ο δικός μας χώρος, που θα περιλαμβάνει όσους και όσες  συντρόφους και οι συντρόφισσες εκφράζονται από ιδέες και πρακτικές ανανεωτικές και διαρκώς ανανεούμενες και όσους και όσες θέλουν το Κόμμα μας να καταγράφεται και να είναι η σύγχρονη δημοκρατική Αριστερά.
Αναφερόμαστε προφανώς στη σχηματοποίηση ενός ρεύματος ιδεών, που είναι υπαρκτό μέσα και γύρω από το Κόμμα και που το παρόν και το μέλλον το χρειάζεται.
Όσοι και όσες συμμερίζονται ανάλογες αγωνίες και απόψεις, είναι αναγκαίο  να συστρατευθούν με το μυαλό και την καρδιά, στην ανασυγκρότηση του ρεύματος των δημοκρατικών, αριστερών, ανανεωτικών ιδεών στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ στο σύνολό του, και να συμβάλλουν σήμερα στην συγκρότηση και στήριξη της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ.
Αυτή η ανασυγκρότηση και αναζωογόνηση του ρεύματος των αριστερών, ανανεωτικών ιδεών θα μπορέσει να εκφράσει και να αντιπροσωπεύσει και ένα μεγάλο τμήμα του κοινωνικού ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, που εμφανίζει το τελευταίο διάστημα  μια έκδηλη αμηχανία, με σαφείς τάσεις απομάκρυνσης.

Οι τάσεις που κινούνται στον Ανανεωτικό χώρο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ(Ανανεωτική Συσπείρωση, Αριστερή Ανανέωση, Παρέμβαση), που προχώρησαν στην Δημόσια Συγκέντρωση (ΤΙΤΑΝΙΑ 06/03/07),είχαν κοινή παρουσία στο Διαρκές Συνέδριο και στις συνδιασκέψεις των μεγάλων πόλεων,  ενίσχυσαν περαιτέρω  τη συνεργασία τους και διοργανώνουν την ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ για την αποτύπωση αυτής της συνεργασίας στο πλαίσιο της ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΠΤΕΡΥΓΑΣ. Δηλώνουν καθαρά ότι η ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ με όρους διαφάνειας, συλλογικότητας και βεβαίως σεβασμού των δεδομένων του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, θα κινηθεί εντός και εκτός του κόμματος για να προσθέσει τη δική της ψηφίδα στην προσπάθεια για μια σύγχρονη δημοκρατική αριστερή παρέμβαση στην ελληνική κοινωνία.

2. α. Παραθέτουμε, ορισμένες, κεντρικές θέσεις για το ρεύμα ιδεών που επιδιώκουμε να εκφράσουμε. Οι θέσεις αυτές, σε αναφορά με την ακολουθούμενη  πολιτική των τελευταίων χρόνων από την ηγετική ομάδα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, βρίσκονται σε υποχώρηση ή και αμφισβητούνται ευθέως, πολλές φορές,  σήμερα στο κόμμα μας.
i) Το εγχείρημα της ίδρυσης του ενιαίου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ στα ‘91-‘92, υπήρξε μια τομή, ένας σταθμός που άνοιξε νέους ελπιδοφόρους δρόμους.
Αγωνιστές και αγωνίστριες προερχόμενοι από τα ανανεωτικά εγχειρήματα της κομμουνιστικής Αριστεράς και αγωνιστές και αγωνίστριες της ευρύτερης δημοκρατικής Αριστεράς, συναντηθήκαμε σε μια σημαντική προσπάθεια. Σε συνθήκες κατάρρευσης ενός συστήματος ιδεών και αξιών, εκτιμήσαμε ότι ο κύκλος του κομμουνιστικού κινήματος έκλεισε οριστικά και ότι η υπαρκτή σοσιαλδημοκρατία έχει χάσει την μεταρρυθμιστική της πνοή. Αποφασίσαμε να συνδιαμορφώσουμε μια σύγχρονη Αριστερά που να υπερβαίνει και τις δύο εκδοχές της Αριστεράς που γνώρισε η ανθρωπότητα εδώ και  ένα αιώνα.
Το εγχείρημα ήταν δύσκολο, πρωτότυπο και ελκυστικό. Το επιχειρήσαμε.
Δεκατρία χρόνια μετά, ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ αντέχει. Γιατί είναι ένα υπαρκτό ρεύμα ιδεών, αξιών, πολιτικών. Γιατί υπάρχει ο κόσμος, οι άνθρωποι που τους αντιπροσωπεύει, που το στηρίζουν και το ενισχύουν, που θέλουν να παραμείνει δύναμη αριστερή - δημοκρατική - σοσιαλιστική – ανανεωτική, με ενδιαφέρον για την κοινωνία, με σταθερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό, με οργανικό στοιχείο την οικολογική διάσταση και την αντιεθνικιστική - διεθνιστική κατεύθυνση, με συμμετοχή και σεβασμό στα κινήματα.
ii)  Η σύγχρονη Αριστερά που εκπροσωπεί ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ έχει, από την αφετηρία της, ως στρατηγική επιδίωξη το πέρασμα σε μια δημοκρατική και σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας, σε ένα σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία, σε ένα δημοκρατικό σοσιαλισμό.
Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός ως στρατηγικός στόχος, ως όραμα και δημιουργική ουτοπία αποτελούσε και αποτελεί την ιδεολογικοπολιτική και αξιακή ταυτότητα της σύγχρονης Αριστεράς.

Η δική μας αντίληψη θεωρεί ότι ο σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία δεν αποτελεί ένα κλειστό "σύστημα", που αντιπαρατίθεται σε ένα άλλο κλειστό "σύστημα", αυτό του καπιταλισμού και που αναμένει την καταστροφή του για την " οικοδόμηση" του σοσιαλισμού.
Για μας ο σοσιαλισμός, ή ορθότερα, η δημοκρατική - σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας συνιστά συνεχή κριτική και αγώνα ανατροπής της ανισότητας, της εκμετάλλευσης, των ταξικών προνομίων, των διακρίσεων εις βάρος των γυναικών, της αλλοτρίωσης που γεννά και αναπαράγει η καπιταλιστική διεύθυνση της οικονομίας και κοινωνίας σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, σημαίνει εφαρμογή συγκεκριμένου προγράμματος αρχών, αξιών, στόχων και μέτρων που χρωματίζουν έντονα την κοινωνική οργάνωση στα θέματα δημοκρατίας- ελευθεριών, ισότητας, αλληλεγγύης και οικολογικής προτεραιότητας.
Αν τα παραπάνω προτάγματα τα συμπληρώσουμε με αυτά της ειρήνης, ενός νέου διεθνισμού, της εναλλακτικής παγκοσμιοποίησης, του αριστερού ευρωπαϊσμού, της αντίθεσης στο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, στον   ατλαντισμό, καθώς και  στον εθνικισμό και την τρομοκρατία, αλλά και με τη γυναικεία χειραφέτηση και την πολιτιστική αναγέννηση, σκιαγραφούμε μια οργάνωση της κοινωνίας στην οποία προσβλέπουμε.
iii) Η πορεία προς την δημοκρατική - σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας δεν είναι υποχρεωτική. Είναι επιλογή της σύγχρονης Αριστεράς ανάμεσα στις πολλαπλές δυνατότητες που αναδεικνύονται στην υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα. Για την πραγμάτωσή της η Αριστερά δεν αναζητά τους δρόμους "μετάβασης" με δογματισμούς του παρελθόντος.
Η σύγχρονη, δημοκρατική Αριστερά αναπτύσσει την κοινωνικοπολιτική της πάλη, μέσα και έξω από τους θεσμούς, στα νέα και τα παραδοσιακά κινήματα, και στοχεύει στο σοσιαλιστικό της όραμα, δηλώνοντας την απόλυτη εχθρότητα της σε κάθε μορφής βία.
Η υλοποίηση ενός προγράμματος δημοκρατικής- σοσιαλιστικής έμπνευσης και κατεύθυνσης προϋποθέτει για μας, σε κάθε περίπτωση, τη δημοκρατική - πλειοψηφική νομιμοποίηση του, μέσα από διαδικασίες καθολικών ψηφοφοριών, στο πλαίσιο μιας αντιπροσωπευτικής, κοινοβουλευτικής, πλουραλιστικής δημοκρατίας.
iv)  Στον αιώνα που πέρασε η επαναστατική πτέρυγα της Αριστεράς,  μετά την πρώτη ορμή έκρηξης και χειραφέτησής της, εισήλθε σε ένα δρόμο χωρίς διέξοδο με την κυριαρχία του σταλινισμού και οδηγήθηκε σε τραγικές καταρρεύσεις. Από την άλλη η μεταρρυθμιστική πλευρά της Αριστεράς, αφού για ένα διάστημα κέρδισε και την πολιτική πρωτοβουλία και την ηγεμονία, οδήγησε τελικά αυτόν τον μεταρρυθμισμό στην απώλεια της κοινωνικής του πνοής.
Η παγκοσμιοποιημένη νέα διάσταση των οικονομικών και πολιτικών διαδικασιών και η κρίση του κράτους - έθνους έχουν αλλάξει σήμερα ριζικά τα δεδομένα.
Η Αριστερά, η αντιδογματική Αριστερά, είναι μπροστά σε μεγάλες προκλήσεις αλλά και μπροστά σε μεγάλες ιστορικές ευκαιρίες, υποχρεωμένη σε κάθε περίπτωση να επαναπροσδιορίσει βασικά στοιχεία της στρατηγικής και της φυσιογνωμίας της. Να διασφαλίζει ένα σταθερό  βηματισμό στη νέα εποχή.
Είναι λάθος να ερμηνεύει την εκρηκτικότητα των νέων κινημάτων με φθαρμένα αναλυτικά εργαλεία και να θεωρεί "αριστερή" την αυτοεκτόπισή της από τις κεντρικές πολιτικές διαδικασίες, όπως είναι επίσης λάθος να θεωρεί ότι ο αριστερός μεταρρυθμισμός εξαντλείται στον στόχο της συμμετοχής της στην άσκηση της εξουσίας, περίπου δηλαδή σε έναν άμετρο κυβερνητισμό.

Η δική μας Αριστερά είναι ριζοσπαστική γιατί έχει στον πυρήνα της το κόκκινο σπέρμα της ανατροπής και είναι μεταρρυθμιστική, όχι γιατί είναι μετριοπαθής και συμβιβαστική, αλλά γιατί ο μεταρρυθμισμός της είναι εργαλείο "κριτικής" του σημερινού κόσμου, με την έννοια που οι κλασσικοί μας δίδαξαν, δηλαδή με την έννοια εκείνου που δεν περιορίζεται μόνο να περιγράψει την πραγματικότητα αλλά προσδιορίζει και με ποιούς και πως θα την αλλάξει.
Η δική μας Αριστερά έχει ταυτόχρονα ενσωματώσει στον πυρήνα  της συγκρότησής της ότι Αριστερά και Οικολογία δεν είναι πλέον δυνατό να λειτουργήσουν χωριστά ως δυνάμεις σφαιρικού μετασχηματισμού. Μαζί όμως μπορούν να συνθέσουν ένα καινούριο όραμα για τον κόσμο και τις σύγχρονες κοινωνίες. Αυτό βεβαίως σημαίνει βαθιές αλλαγές στον τρόπο που σκεφτόμαστε και δρούμε, στα οράματα, στις αξίες, στις προτάσεις μας. Σημαίνει πως ξεφεύγουμε από τον παραγωγισμό, το βιομηχανισμό, το γιγαντισμό, τον καταναλωτισμό, τη λατρεία της ποσότητας και ανακαλύπτουμε το πολυσύνθετο των κοινωνιών, το ανεπανάληπτο του κληρονομημένου περιβάλλοντος, το τοπικό, το περιφερειακό, το μη εμπορευματικό, την ποιότητα, νέες θεματικές στην πολιτική και κοινωνική μας δράση
Η δική μας Αριστερά αγωνίζεται και δίνει παράλληλα ζωντανές λύσεις προοπτικής, χωρίς να κλείνεται στις "ασφαλείς" απαντήσεις των περασμένων δεκαετιών. Δεν μιλά μόνο για τον εαυτό της, την ιστορία της και τις θυσίες της, αλλά αναμετριέται με ότι σήμερα αμφισβητεί το ρόλο της και το μέλλον της. Δεν είναι Αριστερά της άρνησης αλλά της θέσης. Αριστερά που στηρίζεται στην επιθετική σχέση ρήξης και μεταρρύθμισης και που διαμορφώνει εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο.

Έτσι σκεφτόμαστε, αυτά πιστεύουμε, με αυτά πορευόμαστε.

2.β. Στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ μας ενώνει ένα συνεκτικό σύνολο ιδεών, πολιτικών θέσεων και προγραμματικών προτάσεων και όχι κάποια ανύπαρκτη και μη επιθυμητή ιδεολογική ενότητα. Αυτή η ενότητα εξάλλου είναι η γενεσιουργός αιτία της διαμόρφωσης και συνύπαρξης μέσα στο κόμμα τάσεων-ρευμάτων ιδεών, δύο βασικών (ίσως περισσότερων), με αναφορά στην παραδοσιακή, την ριζοσπαστική, την ανανεωτική ή άλλη ιδεολογική εκδοχή της Αριστεράς.
Είναι κοινή η διαπίστωση ότι, την τελευταία περίοδο, στις οργανώσεις του κόμματος αλλά και σε καθοδηγητικά όργανα, πέρα από πολιτικές αντιθέσεις βιώνουμε, πολύ συχνά, ένα κλίμα ιδιαίτερα συγκρουσιακό και ένα ψυχικό διχασμό. Η επιθυμητή και αναγκαία συγκατοίκηση  καθίσταται προβληματική. Κανένα και καμία δεν ικανοποιεί η διαμορφούμενη κατάσταση.
Γι΄ αυτό και η ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ προτείνει να αναγνωρισθεί στην ουσία της η σημερινή πραγματικότητα στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. Να αναγνωρισθεί, δηλαδή, ότι στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ υπάρχουν δύο βασικά ρεύματα ιδεών (αυτό της σημερινής πλειοψηφίας και αυτό που εκφράζει η Ανανεωτική Πτέρυγα). Δύο ρεύματα ιδεών που έχουν σημαντικές διαφορές, αλλά συνυπάρχουν, θέλουν να συνυπάρχουν.
Η ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ θεωρεί αναγκαίο για την υπέρβαση της προβληματικής σημερινής κατάστασης να προωθηθούν και να κατοχυρωθούν και καταστατικά στην κομματική μας λειτουργία ορισμένοι νέοι, για τα ελληνικά δεδομένα, θεσμοί και διαδικασίες.
Στόχος μας είναι να ξεπεραστούν αγκυλώσεις και στερεότυπα. Για να επαναφέρουμε στη θέση άγονων και απολίτικων αντιπαραθέσεων τον ουσιαστικό πολιτικό διάλογο στις οργανώσεις και στα όργανα. Για να εκφράζονται, με το βάρος της η κάθε μια, όλες οι απόψεις, στις αποφάσεις και τις επιλογές του κόμματος. Για ένα κόμμα πλουραλιστικό και δημοκρατικό. Της σύνθεσης και της μέγιστης αποτελεσματικότητας.

Β. Πολιτικές, προγραμματικές προτεραιότητες

1. O ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ εισέρχεται στην προεκλογική  περίοδο σε συνθήκες οξυνόμενης αντιπαράθεσης ανάμεσα στις δυνάμεις που υποστηρίζουν ή ανέχονται  τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και στις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις της προόδου που την αντιπαλεύουν διεθνώς και στη χώρα μας.

1.α. Η διεθνής κατάσταση χαρακτηρίζεται από την κλιμάκωση της αμερικανικής επιθετικότητας με πολιτική και ιδεολογική στήριξη των ανά τον κόσμο υποστηρικτών  της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Ο πόλεμος με τις στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ, που έχουν  την υποστήριξη του ΝΑΤΟ και παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο, έγινε ενδημικός, διαρκής, και χρησιμοποιείται εντατικά ως πολιτικό εργαλείο.
Κλιμακώνονται όμως και οι αντιστάσεις:
-Στις πέντε ηπείρους τα πολύμορφα κινήματα για ένα άλλο κόσμο, που είναι εφικτός, αναπτύσσονται και αμφισβητούν τη νέα τάξη πραγμάτων. 
-Στη Λατινική Αμερική οι δυνάμεις  που αντιστέκονται στην ηγεμονία των ΗΠΑ, κερδίζουν τις εκλογές και σχηματίζονται συμμαχικές κυβερνήσεις με πυρήνα αριστερά και σοσιαλιστικά κόμματα.
-Στη Μέση Ανατολή, χώρο της πιο άγριας επέμβασης των ΗΠΑ με τη συνδρομή του συμμάχου τους, του Ισραήλ, αντιστέκονται και δυνάμεις που δεν έχουν σχέση με τον ισλαμικό φονταμενταλισμό.
-Στις ίδιες τις ΗΠΑ αναπτύσσονται ισχυρές δυνάμεις που αμφισβητούν την επιθετική πολιτική Μπούς.
-Στην Ευρώπη, οι δυνάμεις της αριστεράς και τα κινήματα   καταγγέλλουν τον πόλεμο και τις αμερικάνικες στρατιωτικές επεμβάσεις, διεκδικώντας μια εναλλακτική πολιτική ασφάλειας. Καταπολεμούν παράλληλα και το άλλο πρόσωπο του πολέμου, την τρομοκρατία, που εξελίσσεται ανεξάρτητη από τον πόλεμο παρά το ότι τροφοδοτείται από αυτόν και είναι  εχθρός των λαών και της δημοκρατίας.
- Στην Άπω Ανατολή, μόνο, όπου αναπτύσσονται ραγδαία με καπιταλιστικούς όρους οι νέοι οικονομικοί γίγαντες (Κίνα, Ινδία), δεν εμφανίζονται ισχυρά κινήματα αμφισβήτησης, αλλά στο οικονομικό – ενεργειακό πεδίο αμφισβητείται η παντοδυναμία των ΗΠΑ από κοινού με τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες (Ομάδα της Σαγκάης κλπ).

Στην Ευρώπη, με το πλέον αναπτυγμένο ιστορικά εργατικό κίνημα και υπαρκτή την κοινωνία των πολιτών, την τρέχουσα δεκαετία   το πολιτικό εκκρεμές συνεχίζει να  κινείται σε συντηρητική τροχιά και ο νεοφιλελευθερισμός να  ηγεμονεύει. Παρόλα αυτά, όπου οι αριστερές και προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις  συντονίζονται, υπάρχουν αισιόδοξα μηνύματα όπως η επιτυχία της «Ένωσης» στις ιταλικές εκλογές. Όπου δεν καταφέρνουν να συμπορευτούν η αποτυχία είναι αναπόφευκτη και αγγίζει κάθε συνιστώσα, όπως στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία.

1.β. Στη χώρα μας είμαστε ήδη σε προεκλογική τροχιά. Οι παροχές σε κατηγορίες πολιτών που διαδέχονται η μία την άλλη, κατά τα ειωθότα  του εκλογικού κύκλου, ενδυναμώνουν την βεβαιότητα για προκήρυξη πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο του 2007.

Η διακυβέρνηση της χώρας από την Νέα Δημοκρατία δεν επέφερε βελτιώσεις στο εισόδημα, στην ποιότητα ζωής και στην εικόνα  για το μέλλον στη συντριπτική πλειοψηφία των κοινωνικών στρωμάτων που αναζήτησαν αλλαγή διακυβέρνησης και της έδωσαν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Η κυβέρνηση της Ν.Δ., συνέχισε και συνεχίζει με αυταρχισμό, με επιθετικότητα, συνέπεια και με εντατικότερους ρυθμούς τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των προηγούμενων χρόνων επιφέροντας αλλαγές επί τα χείρω.
 Η οικονομική κατάσταση της χώρας και των πολιτών δεν βελτιώνεται, παρά τους υψηλούς αριθμητικούς δείκτες ανάπτυξης. Η άρση της επιτήρησης από την Ε.Ε. μπορεί να επήλθε αλλά η μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων δεν έγινε με αντιμετώπιση των αιτιών που τα δημιουργούν.
Τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης παραμένουν σε σημαντικό βαθμό ανεκμετάλλευτα, κυρίως για τη δημιουργία ανθρώπινων υποδομών, την υλοποίηση βιώσιμων αναπτυξιακών πολιτικών.
Το περιβάλλον υποβαθμίζεται. Η χώρα μας είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης στις εκπομπές ρύπων πολύ πάνω από τα όρια του πρωτοκόλλου  του Κιότο.
Η δημόσια περιουσία εκποιείται. Η ανεργία, το πρώτιστο κοινωνικό πρόβλημα, εξακολουθεί να πλήττει ιδίως τους νέους και τις γυναίκες. Οι εργασιακές σχέσεις ελαστικοποιούνται. Τα ασφαλιστικά ταμεία αντιμετωπίζουν το φάσμα της ριζικής μείωσης των παροχών και της βιωσιμότητάς τους. Το δημόσιο υγειονομικό σύστημα νοσεί εκ βάθρων ενώ αναπτύσσεται ραγδαία εις βάρος του ο ιδιωτικός τομέας.  Η ακρίβεια, οι ανατιμήσεις και η κερδοσκοπία οργιάζουν.
Η παιδεία μαστίζεται από διαρκή κρίση. Ενώ υποχρηματοδοτείται, επιχειρούν επίμονα να εφαρμόσουν πάνω της τα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού.
Η επανίδρυση του κράτους εφαρμόζεται ως προώθηση των παιδιών της ΝΔ, με ακραία αποτελέσματα την εμφάνιση των «κουμπάρων»,την επέλαση για απομύζηση  των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και την περαιτέρω αποδιάρθρωση του κρατικού μηχανισμού.
Η ατομική τρομοκρατία, που επανεμφανίζεται  με καπηλεία των οραμάτων της αριστεράς, χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την αμφισβήτηση των δημοκρατικών αυτονόητων της μεταπολιτευτικής περιόδου  και για να πληγούν τα ατομικά κι κοινωνικά δικαιώματα (κάμερες, ένταση ελέγχων, κλπ)
Η εξωτερική πολιτική σε όλα τα μέτωπα προσδιορίζεται από την πρωθυπουργική επιλογή της μη ενεργού συμμετοχής και τήρησης απόστασης από όλες τις τρέχουσες εξελίξεις σε Ευρώπη, Βαλκάνια, Μέση Ανατολή,  με την ταυτόχρονη πρόσδεση της χώρας, ακόμη περισσότερο, στο άρμα της αμερικάνικης πολιτικής σ΄ αυτές τις περιοχές.

Απέναντι στο σύνολο των εφαρμοζόμενων πολιτικών και του στυλ διακυβέρνησης η αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ περιορίζεται στην αυτοτόνωση της χαμένης αυτοπεποίθησης και αξιοπιστίας του,  και στο διαγκωνισμό στο επίπεδο της ηθικής διακυβέρνησης, καθώς και της προβολής και του ύφους του αρχηγού που θα αντιπαρατεθεί στον πρωθυπουργό. Οι συγκεκριμένες  και μη αμφίσημες πολιτικές εναλλακτικές προτάσεις, παρά το προγραμματικό συνέδριό του,  ελλείπουν.
Η αριστερά με τις πολυποίκιλες εκφράσεις της δεν αρθρώνει εξίσου πειστικό εναλλακτικό, παρά τις ορθές επιμέρους τοποθετήσεις του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Πρωταγωνιστεί μόνο στους αγώνες αντίστασης.
Αποτέλεσμα, στις έρευνες της κοινής γνώμης, παρά το  ότι εμφανίζεται έντονη δυσαρέσκεια των λαϊκών στρωμάτων τόσο από την κυβερνητική πολιτική όσο και από την τακτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τα ποσοστά του δικομματισμού παραμένουν υψηλότατα και η Ν.Δ. διατηρεί σαφές προβάδισμα. Ο κίνδυνος μιας νέας πιο επιθετικής τετραετίας της Ν.Δ. είναι φανερός.

2. Στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές δεν αρκεί να καταγγέλλουμε την Κυβέρνηση της ΝΔ και τις προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ. Ούτε πείθουμε κανένα με το να προβάλουμε το σύνολο των αιτημάτων των συνδικαλιστικών φορέων. Θα πρέπει να προτάξουμε κεντρικές πολιτικές – προγραμματικές  προτεραιότητες για τη χώρα, τους πολίτες (τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους νέους, τις γυναίκες, τους συνταξιούχους κλπ) αλλά και για τις επιχειρήσεις καθώς και για σημαντικούς τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας.

i) Το αίτημα της παραγωγικής αναδιάρθρωσης της χώρας μας, με διεύρυνση της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής δεν μπορεί να νοείται ως  επιτάχυνση της απελευθέρωσης των αγορών  και ένταση των ιδιωτικοποιήσεων.
Αποσκοπεί:
-Στην κοινωνία και την οικονομία της γνώσης και της τεχνολογίας σε συνθήκες προϊούσας διεθνοποίησης. Στην ολόπλευρη σύγκλιση με Ε.Ε.
-Στην αειφόρο ανάπτυξη, ως  κριτήριο  των  πολιτικών σε όλους τους τομείς, στη γεωργία, τη βιομηχανία, τον τουρισμό, τις μεταφορές, την ενέργεια  κλπ
-Στη  διασφάλιση κοινωνικού κράτους γενικής εφαρμογής. Η αναδιανομή του εισοδήματος. Η καταπολέμηση της ανεργίας στην κατεύθυνση της πλήρους απασχόλησης, η διαρκής βελτίωση των ορίων ασφάλειας, η κοινωνική προστασία και διαβίωση και η επέκταση της  πρόσβασης σε βασικά δημόσια αγαθά  αποτελούν κεφαλαιώδη κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών.   Η βασική αρχή και προτεραιότητα της αλληλεγγύης οφείλει να περιλαμβάνει ανέργους και εργαζόμενους και επιβάλλει τη χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους από την αναλογική και προοδευτική συμβολή όλων των πολιτών, κυρίως μέσω  του φορολογικού συστήματος.
Περιλαμβάνει:
Τη βαθιά τομή στο χώρο του δημόσιου τομέα, με δημόσια διοίκηση, που θα μετατραπεί από τροχοπέδη κάθε παραγωγικής προσπάθειας σε αποφασιστικό αρωγό της και με  νέο ρόλο των απαραίτητων δημόσιων επιχειρήσεων.
Την κοινωνικά δίκαιη και περιβαλλοντικά ισορροπημένη περιφερειακή ανάπτυξη, με  αποκέντρωση και αυτοδιοίκηση, αιρετή περιφέρεια και ισχυρούς δήμους,  διεύρυνση του ρυθμιστικού και οικονομικού τους ρόλου με ιδιαίτερη συμβολή τους  στην ανάπτυξη της «κοινωνικής οικονομίας».
Την Αλληλεγγύη με τη Φύση και το Παγκόσμιο Οικολογικό Σύστημα που απαιτεί ριζικές αλλαγές στην ελληνική περιβαλλοντική νομοθεσία. Την  Αλληλεγγύη στις επόμενες γενιές που απαιτεί «ενεργειακή λιτότητα» με ανάπτυξη ήπιων, ανανεώσιμων πηγών και καταστολή της κατανάλωσης ορυκτών ενεργειακών πόρων με κάθε πρόσφορο τρόπο, την κατάργηση της γενετικής βιομηχανίας,. Τα μέτρα προειδοποίησης και πρόληψης από τις φυσικές και ανθρωπογενείς καταστροφές.
Τη δημοκρατική φορολογική μεταρρύθμιση, την εξοικονόμηση πόρων μέσα από τον περιορισμό στο ελάχιστο του τερατώδους μηχανισμού μεταφοράς εισοδημάτων υπό τη μορφή κινήτρων, επιδοτήσεων, επιχορηγήσεων και φοροαπαλλαγών. 
Τη  μάχη της ανταγωνιστικότητας στο πεδίο της καινοτομίας και της ποιότητας των προϊόντων και των υπηρεσιών, που ενσωματώνουν τεχνολογικό προβάδισμα και υψηλή προστιθέμενη αξία.
Την ουσιαστική στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων  με οργάνωση και έλεγχο του τομέα παροχής υπηρεσιών, με συλλογική συμμετοχή τους στις κρατικές προμήθειες.
Την επιδίωξη της πολυλειτουργικότητας του αγροτικού τομέα, με έμφαση στη βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία και την εξυγίανση και πλήρη ανασυγκρότηση των αγροτικών συνεταιρισμών.
Την διασφάλιση του δικαιώματος στη μόρφωση μέσα από την εφαρμογή 12χρονης  υποχρεωτικής εκπαίδευσης, τον αυτόνομο μορφωτικό ρόλο  του Λυκείου, την ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, την διαρκή μεταρρύθμιση και αναβάθμιση του δημόσιου Πανεπιστημίου, τη γενναία επένδυση στη δημόσια ανώτατη εκπαίδευση και στην έρευνα, καθώς και τη διασφάλιση   της συνεχούς επιμόρφωσης, κατάρτισης και της μετεκπαίδευσης. Τη χρηματοδότηση της παιδείας στο 5% του ΑΕΠ.
Την  αλλαγή του βασικού προσανατολισμού στον τομέα της υγείας στην κατεύθυνση της πρόληψης και ανάπτυξης της πρωτοβάθμιας φροντίδας με ιδιαίτερη έμφαση στην αναμόρφωση του ΕΣΥ, στη γενναία χρηματοδότηση του δημόσιου συστήματος υγείας και άμβλυνση των εξωπραγματικών ιδιωτικών δαπανών στον τομέα.
 
ii). Οι δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις στον τομέα των ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων οφείλουν να αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία μιας πρότασης προοδευτικής διακυβέρνησης, πολύ περισσότερο όταν σήμερα ως μεταπολιτευτικό δημοκρατικό κεκτημένο αμφισβητούνται.
Βασικές δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις είναι:
Ο άμεσος διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους.
Η συστηματική ενίσχυση του κοινωνικού ελέγχου στα ΜΜΕ.
Η πλήρης νομιμοποίηση των μεταναστών.
Η κατάργηση του τρομονόμου, των διατάξεων που επιβάλλουν παντού τις κάμερες παρακολούθησης. Είναι αυτονόητη η απόλυτη αντιπαράθεση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ στις πρακτικές των κουκουλοφόρων. Οι μολοτοφόροι των εμπρησμών και των βανδαλισμών δεν είναι αριστεροί σε λάθος δρόμο.  Είναι εχθροί της Αριστεράς.
Η κατάργηση όλων των διατάξεων που επιτρέπουν την επιστράτευση απεργών ή την καταναγκαστική εργασία κλάδων εργαζομένων. 
Η κατάργηση των διακρίσεων λόγω φύλου, φυλής, εθνότητας, πεποιθήσεων, σεξουαλικού προσανατολισμού στο νομικό εποικοδόμημα.
Η προώθηση μέτρων κοινωνικής στήριξης των ευπαθών ομάδων (Ρομά, φυλακισμένοι, μειονότητες κα.).

iii). Η εξωτερική πολιτική της χώρας οφείλει να βρίσκεται στο πλευρό όσων αγωνίζονται για την υπεράσπιση της διεθνούς νομιμότητας και να αντιτίθεται στις επεμβάσεις και τους πολέμους.
Να προωθεί την ειρηνική λύση των διαφορών με τις γειτονικές χώρες, θέτοντας τέλος στο κυνήγι των εξοπλισμών.
Να στηρίζει  μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό που θα διασφαλίζει το ενιαίο, ομόσπονδο, διζωνικό, δικοινοτικό κράτος, θα βάζει τέλος στην ύπαρξη στρατευμάτων κατοχής μέσα από την απόρριψη πολιτικών τετελεσμένων και  αναζήτηση διεξόδων που θα μπορούν στο ορατό μέλλον να καλύπτουν και τις δύο κοινότητες.
Να υποστηρίζει την ευρωπαϊκή πορεία και πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή  Ένωση με πλήρη σεβασμό του ευρωπαϊκού κεκτημένου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς και την επίλυση όλων των ελληνοτουρκικών διαφορών με πλήρη ατζέντα προς επίλυση όλων των υπαρκτών ελληνοτουρκικών διαφορών και την υπογραφή για συνυποσχετικό και διαιτησία στη Χάγη.
Να επιδιώκει την άμεση απεμπλοκή και διευθέτηση του προβλήματος της ονομασίας της FYROM.
Να συμμετέχει ενεργά  σε διεθνείς πρωτοβουλίες για δικαιοσύνη και ειρήνη στην Παλαιστίνη  και στο Λίβανο και να ενώνει τη φωνή της  με άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για  τον άμεσο τερματισμό της κατοχής στο Ιράκ και τη απόσυρση όλων των ιμπεριαλιστικών στρατευμάτων.
Να αρνείται σθεναρά τη  συμμετοχή και  διευκόλυνση στους διαρκείς πολέμους των ΗΠΑ και των προθύμων συμμάχων τους.

iv).   Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός του αριστερού κινήματος στη χώρα μας αποτελεί μια ρεαλιστική και γόνιμη επιλογή στην οποία οφείλουμε να επιμένουμε με σταθερότητα.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά έχει αποδεχθεί τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης με όρους δημοκρατίας κοινωνικής δικαιοσύνης και αειφόρου ανάπτυξης, γιατί θεωρεί ότι σ’  αυτό το πεδίο ταξικών, κοινωνικών, πολιτικών και ιδεολογικών αγώνων ο προγραμματικός της στόχος του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία μπορεί να αποβεί ρεαλιστικά εφικτός. Υπερασπίζεται και αγωνίζεται να διευρύνει το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» προσδίδοντάς του το δικό της κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο. Αντιστρατεύεται αποφασιστικά το μιλιταρισμό κάθε λογής σε πλήρη σύγκρουση τόσο με την πολιτική των ΗΠΑ, όσο και με το νεοφιλελευθερισμό, που εξακολουθεί να κυριαρχεί στην Ευρώπη.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ πρέπει να εμμείνει στη θεώρηση ότι η ΟΝΕ και η υιοθέτηση του Ευρώ ως ενιαίου νομίσματος αποτελεί ιστορική πολιτική πρωτοβουλία, παρά τις αθρόες ανατιμήσεις και την ακρίβεια που ακολούθησε με την κυκλοφορία του σε πολλές χώρες ως αποτέλεσμα κερδοσκοπικών πιέσεων. Να έχει ως κεντρική στρατηγική στόχευσή του την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης σε ομοσπονδιακή βάση, με ισχυρό και αποφασιστικό ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου και των άλλων δημοκρατικών θεσμών,  που θα εμπεριέχει την εκχώρηση εθνικών εξουσιών αλλά και θα διαφυλάττει  ταυτοχρόνως την αυτοτέλεια των εθνικών κρατών και των πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων τους.  Να απαιτεί τη συνταγματική κατοχύρωση των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Να τάσσεται υπέρ της επεξεργασίας και υιοθέτησης  μιας νέας Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης, που θα προωθεί προοδευτικές μεταρρυθμίσεις σε μια κατεύθυνση δημοκρατική, κοινωνική, οικολογική. Πυρήνας της δικής του θέσης πρέπει να είναι η πλήρης διασφάλιση της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας και των μορφών ουσιαστικής άσκησής της σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.  Να θεωρεί,  πρώτα απ’ όλα,  αναγκαίο να αποκτήσει νομική προσωπικότητα η Ε.Ε. Να επιδιώκει αναγκαίες θεσμικές και πολιτικές αλλαγές,  αρχιτεκτονική που θα δίνει την  προτίμηση στη δημοκρατία και όχι στην αγορά, όπως συμβαίνει σήμερα, καθώς  και στην  πολιτικοποιημένη διαδικασία για ανάδειξη κυβερνητικού χαρακτήρα θεσμών. Να διεκδικεί η διαχείριση να γίνεται διά των επιλογών και όχι διά των κανόνων.
Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ πρέπει να τάσσεται υπέρ της οικοδόμησης μιας κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας της Ε.Ε, παρά τις προφανείς δυσκολίες. Κοινή εξωτερική πολιτική δεν σημαίνει απλώς συμφωνία σε κάποιες θέσεις ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής. Σημαίνει διάρκεια μέσα στο χρόνο και από κοινού διαμόρφωση θέσεων και δράσεων, με κοινούς κανόνες για ανάλυση και απόφαση, κοινά όργανα για εφαρμογή. Να απαιτεί επίσης αμυντική θωράκιση με κοινό στρατό  και δαπάνες κυρίως μέσω των αντίστοιχων εθνικών αναδιαρθρώσεων.

Την πολιτική συγκυρία, τους συσχετισμούς, τις κατευθύνσεις αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης τείνουν να επηρεάζουν οι πολύτιμες δράσεις σε επίπεδο κινημάτων ή πολιτικής και κομματικής συγκρότησης, από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ  και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ οφείλει να  επιδιώκει  με τη συμβολή, τη συμμετοχή του  και την αγωνιστική δράση να επηρεάσει την πορεία της Ε.Ε. σταθερά προς ομοσπονδιακή, δημοκρατική, προοδευτική, κοινωνική, οικολογική κατεύθυνση.

Γ.  Ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο

1. Στο έδαφος της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, η στρατηγική των ΗΠΑ επιδιώκει την εξασφάλιση της ηγεμονίας σε ολόκληρο τον πλανήτη, με αποτροπή δημιουργίας ισχυρών ανταγωνιστικών δυνάμεων.
Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αποδεχτούν την πιθανότητα ύπαρξης μιας πολιτικά Eνωμένης Ευρώπης, με ισχυρό ενιαίο νόμισμα, κοινή εξωτερική πολιτική και αυτόνομη αμυντική δομή.
Η στρατηγική των ΗΠΑ θέτει την Ε.Ε.  μπροστά στο δίλημμα του αν θα αποδεχθεί ως οριστική τη σημερινή της αδυναμία, προσαρμοζόμενη στο ρόλο που της επιφυλάσσουν οι ΗΠΑ, ή αν, αντίθετα, θα επιμείνει στην πολιτική ενοποίησή της.
Το άλλο δίλημμα που αντιμετωπίζει η Ε.Ε.  είναι το αν θα απαρνηθεί το κοινωνικό και πολιτικό πρόσωπο, που διαμόρφωσαν μέσα σε μια μακρά πορεία οι αγώνες των ευρωπαϊκών λαών ή αν θα αποφασίσει να υπερασπιστεί το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Η υπεράσπιση αυτή περνάει μέσα από την αντιπαράθεση με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζεται.
Απέναντι σ΄ αυτά τα ζητήματα, που αφορούν την Ε.Ε.  συνολικά, αλλά και την κάθε μία χώρα της, τις τελευταίες δεκαετίες υπήρξε ως ένα βαθμό σύγκλιση πολιτικών ανάμεσα στα συντηρητικά και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, φυσικά με αρκετές εθνικές ιδιαιτερότητες.
Αυτό είναι, ίσως, το κεντρικό πολιτικό πρόβλημα στην Ε.Ε. Όσο και όπου η σοσιαλδημοκρατία είναι εγκλωβισμένη στη λογική της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης, όσο δηλαδή αθροίζονται οι συντηρητικές με τις σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, τόσο θα αναπαράγεται μια αδιέξοδη πορεία.
Απέναντι σ΄ αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα, ο κίνδυνος για την Αριστερά, είναι να περιχαρακώνεται και να στρέφεται προς τα πίσω. Ο στόχος, απλώς, της ενότητας της  παραδοσιακής Αριστεράς είναι αμυντικός, ακραία μειοψηφικός και δεν απαντάει στο κρίσιμο πρόβλημα του μέλλοντος της Ε.Ε. και της κάθε χώρα της.
Στην ιστορία της Αριστεράς υπήρξαν ουσιαστικά δύο ολοκληρωμένες στρατηγικές, εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους.
Η μία, η τριτοδιεθνιστική κομμουνιστική, θεωρεί το σοσιαλισμό κλειστό σύστημα που χαρακτηρίζεται από κρατισμό και ανελευθερία και  όπου μια «πρωτοπορία» καταλάμβανε ένοπλα την εξουσία, με όλα τα αρνητικά συνεπαγόμενα.. Μετά κυρίως την κατάρρευση του 1989 η ελκτική της δύναμη είναι περιορισμένη.
Η άλλη στρατηγική είναι αυτή του δημοκρατικού σοσιαλισμού, όπου αναδεικνύει τη δημοκρατία ως πεδίο μετάβασης στον σοσιαλισμό, μέσω μεταρρυθμίσεων και διαρθρωτικών αλλαγών, ταυτίζοντας τις έννοιες σοσιαλισμού και δημοκρατίας. Πολιτικό υποκείμενο αυτής της μετάβασης είναι ένας νέος συνασπισμός κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία, δηλαδή ένα πληθυντικό υποκείμενο. Ευνοϊκός χώρος γι αυτή τη μετάβαση είναι  η Ε.Ε.
Το πραγματικό πρόβλημα σήμερα στην Αριστερά δεν είναι βεβαίως οι υποστηρικτές της παραδοσιακής κομμουνιστικής στρατηγικής. Το πρόβλημα είναι η περιορισμένη αποδοχή του ρόλου των μεταρρυθμίσεων, της δημοκρατίας και της Ευρωπαϊκής προοπτικής. Έτσι όμως ούτε η επανάσταση ούτε η μεταρρύθμιση προωθούνται στην πράξη και στη θέση τους απομένει μόνο η διαμαρτυρία και η  καταγγελία.
Ταυτόχρονα πρόβλημα παραμένει  η  αμηχανία απέναντι στο ζήτημα του νέου συνασπισμού κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, της νέας πλειοψηφίας, στο ποιοι ακριβώς συγκροτούν αυτή την πλειοψηφία. Η «ενωμένη Αριστερά» δεν αρκεί καθόσον αποτελεί  μια μικρή μειοψηφία.
Απέναντι σ΄ αυτή την κατάσταση, όπου η σοσιαλδημοκρατία είναι εγκλωβισμένη σε τρέχουσα διαχείριση και η Αριστερά κοιτάζει προς τα πίσω, η μόνη διέξοδος είναι η ανάγκη ύπαρξης συστήματος προγραμματικών προτάσεων της Αριστεράς. Χωρίς δογματισμό, ενσκήπτοντας στα προβλήματα, θέτοντας  το δάχτυλο επί τον τύπο των ήλων.
Προνομιακός συνομιλητής της Αριστεράς και των προτάσεών της είναι η σοσιαλδημοκρατία και τα κινήματα.
Χρειάζονται εναλλακτικές προτάσεις, σε αντιπαράθεση με αυτές της δεξιάς. Αυτό που απαιτείται όμως δεν είναι ένας καταγγελτικός λόγος, που είναι εύκολος, αλλά δεν πείθει, αλλά η ικανότητα για προοδευτικές πολιτικές που απαντούν στα πραγματικά και δύσκολα προβλήματα του σήμερα και αφορούν τις πραγματικές ζωές των ανθρώπων. Αυτές οι πολιτικές συγκρούονται με τη δεξιά,  πιέζουν και στοχεύουν σε αναδιατάξεις  της σοσιαλδημοκρατίας.
Όσοι και όσες δεν κατανοούν τη στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου θέτουν το δίλημμα «με τα κινήματα ή με τη διακυβέρνηση»; Όμως στη στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου, η ανάπτυξη των κινημάτων είναι τμήμα της συγκρότησης της νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, που επιδιώκει τη διακυβέρνηση. Η σύγχρονη Αριστερά, παντού, ενδιαφέρεται και για τα κινήματα και για τη διακυβέρνηση. Η σύγχρονη Αριστερά έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι ομάδα διαμαρτυρίας. Υπάρχει και για να αγωνίζεται και για να αλλάξει τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων.
Η συγκρότηση νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας με εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο, οφείλει να  είναι στρατηγικός στόχος της Αριστεράς.

2.  Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, ως κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς στην Ελλάδα, δεν  μπορεί να είναι ένα κόμμα διαμαρτυρίας ή προπαγάνδας. Στόχος του πρέπει να είναι να εφαρμοστούν οι πολιτικές και προγραμματικές προτάσεις του με αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών. Άρα στοιχείο του συνολικού πολιτικού του σχεδίου  οφείλει να είναι και η εναλλακτική του πρόταση για την διακυβέρνηση της χώρας, προφανώς μέσω συμμαχιών.
Θετική στο πεδίο αυτό είναι η εμπειρία ορισμένων κομμάτων του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και των Πρασίνων καθώς και οι εμπειρίες προοδευτικών και αριστερών κομμάτων στην Λατινική Αμερική σε ότι αφορά  τις προσπάθειές τους να απαντήσουν σε θέματα διακυβέρνησης των χωρών τους.
Είναι φανερό ότι η πρόταση η εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης δεν μπορεί να αποσπαστεί από το προγραμματικό της πλαίσιο και κυρίως δεν μπορεί να αποσπαστεί από τις προϋποθέσεις αλλαγής του δικομματικού πολιτικού συστήματος και την μη ύπαρξη αυτοδυναμίας.
Πολιτική στόχευση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ είναι να συμβάλλει για να υπάρξουν λύσεις σε ενδεχόμενα αδιέξοδα, πάντα προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.
Η πρόσφατη ρήση της ηγεσίας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, ότι στο μετεκλογικό σκηνικό σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτως συνθηκών  τον ΣΥΝ πρέπει να τον αφαιρούν και όχι να τον προσθέτουν διαμορφώνει εικόνα συμπλεγματικού κόμματος. Αριστερά που δεν φιλοδοξεί να παράξει λύσεις προς όφελος των εργαζομένων όταν και όποτε μπορεί είναι μια αριστερά που η κοινωνία δεν την χρειάζεται. Και αυτό οι πολίτες το καταλαβαίνουν .

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, αμφισβητεί το δικομματικό μοντέλο και επιδιώκει την αλλαγή του. Με το πρόγραμμά του και με την εναλλακτική πρόταση εξουσίας  οφείλει να σκοπεύει σε μια μεταφιλελεύθερη πολιτική και διακυβέρνηση. Να θέλει να συμβάλλει στην ενίσχυση των δυνάμεων, που θα αγωνιστούν για εκτεταμένες διαρθρωτικές αλλαγές με κοινωνικό περιεχόμενο  και για τη συγκρότηση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας.
Είναι φανερό, ότι όλα αυτά τα στοιχεία και οι προϋποθέσεις δεν υπάρχουν σήμερα. Το ΚΚΕ με την αναδίπλωσή του και  την επιστροφή του στο παρελθόν πολιτικά και προγραμματικά είναι σε πλήρη αντίθεση με την όποια λογική συμμαχιών. Η μεγάλη δύναμη  στον κεντρώο και   κεντροαριστερό χώρο, το ΠΑΣΟΚ, με τις επιλογές και προτάσεις του ως κόμμα βρίσκεται μακριά  από μια τέτοια πολιτική στόχευση. Αυτό όμως δεν συνεπάγεται εφησυχασμό, ή αναγκαστική αυτοπεριχαράκωση στις γραμμές του κόμματος. Αντιθέτως    πρέπει να αποτελεί μια συνεχή ανοιχτή πολιτική πρόκληση – πρόσκληση που θα απευθύνεται στους προοδευτικούς και αριστερούς πολίτες, ενταγμένους ή μη,  στις πολιτικές δυνάμεις και κινήσεις που διακηρύσσουν την αντίθεσή τους στο νεοφιλελευθερισμό και θεωρούν ότι τους αφορά η μεγάλη περιπέτεια της σύγκλησης του συνόλου των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της οικολογίας. Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, κρατώντας ταυτόχρονα τα μέτωπα της πολιτικής και ιδεολογικής διαπάλης αναπεπταμένα, μέρα με την ημέρα,  οφείλει να πείθει ότι εργάζεται για την πραγματοποίηση μιας τέτοιας ανοικτής και έντιμης πολιτικά πρότασης.
Η πρόταση αυτή απαιτεί και προϋποθέτει ισχυρή κι αξιόπιστη πολιτική παρουσία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και  ανάπτυξη κοινωνικών και πολιτικών αγώνων, που θα στηρίζουν το αίτημα για θεσμικούς και πολιτικούς μετασχηματισμούς, για διαρθρωτικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό.
Για τη δυνατότητα ευόδωσης ενός τέτοιου εγχειρήματος, που οι προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις τις χώρας διεκδικούν χρόνια τώρα,  ουσιαστικό απαιτούμενο είναι  η μέγιστη δυνατή εκπροσώπηση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ στη Βουλή ώστε να διαμορφωθεί Κοινοβουλευτική Ομάδα που θα εμπνέεται από ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο.

Βαδίζοντας προς τις εθνικές εκλογές πρέπει να είναι απολύτως σαφές ότι θα συγκρουόμαστε με τη Ν.Δ. την κυβερνητική πολιτική της και τον ΛΑΟΣ και  θα αντιπαρατιθέμεθα με το ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ αναδεικνύοντας τις προγραμματικές μας θέσεις και την διαρκή ετοιμότητα αγωνιστικής υποστήριξης τους.

Το Πλήρες κείμενο της Εισήγηση του Στέφανου Μπαγεώργου

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η σημερινή μας συνάντηση είναι μια ιδιαίτερη στιγμή στην ιστορική διαδρομή του ΣΥΝ.

Όλοι όσοι βρισκόμαστε εδώ, μέλη και στελέχη του ΣΥΝ, έχουμε αφήσει πίσω μας προβλήματα του παρελθόντος, μεμψιμοιρίες, προσωπικές και πολιτικές διαφορές.
 Βρισκόμαστε εδώ γιατί μας ενώνει η κοινή αγωνία για την προοπτική του ΣΥΝ, του κόμματος του οποίου είμαστε όλοι συν-ιδρυτικά μέλη.

Βρισκόμαστε εδώ γιατί όλοι συμφωνούμε στην εκτίμηση ότι ο ΣΥΝ βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή, ότι βασικά φυσιογνωμικά και πολιτικά χαρακτηριστικά του κόμματος εγκαταλείπονται, στο όνομα μιας ασαφούς «αριστερής» μετατόπισής του.

Συμφωνούμε στην ανάγκη να υπάρξει – με σαφήνεια – ο δικός μας χώρος, από όλους και όλες που εκφράζονται από τις ιδέες της ανανεωτικής και διαρκώς ανανεούμενης αριστεράς, μίας αριστεράς σύγχρονης και χρήσιμης για την ελληνική κοινωνία και την πολιτική ζωή της χώρας.

Θέλουμε να προχωρήσουμε στη συγκρότηση μιας νέας συλλογικότητας – εντός του κόμματος – που θα μπορέσει να εκφράσει και ένα σημαντικό κομμάτι του κοινωνικού ΣΥΝ, που εμφανίζει το τελευταίο διάστημα μια έκδηλη αμηχανία, με τάσεις απομάκρυνσης από το χώρο μας.

Η Ανανεωτική Πτέρυγα, είναι πραγματικότητα, ήδη από το διαρκές συνέδριο. Θα λειτουργήσει με όρους διαφάνειας και σεβασμού των δεδομένων του ΣΥΝ. Θα κινηθεί εντός αλλά και εκτός του κόμματος για να συμβάλλει στην προσπάθεια για μια σύγχρονη δημοκρατική αριστερή παρέμβαση στην ελληνική κοινωνία. Στο πλαίσιο αυτό, η σημερινή μας σύσκεψη αλλά και όσες αποκεντρωμένες ακολουθήσουν, θα συμβάλλει στον εμπλουτισμό του προβληματισμού, στην διατύπωση προτάσεων και στη διαμόρφωση της συλλογικής μας παρέμβασης. Στη διαμόρφωση – με δυο λόγια – της προγραμματικής και πολιτικής μας ταυτότητας.

Αφετηρία των αναλύσεών μας, είναι η εμμονή στην ορθότητα των εκτιμήσεων, που μας οδήγησαν στην ίδρυση του ενιαίου ΣΥΝ πριν από 15 χρόνια.

Συνεχίζουμε να πιστεύουμε, ότι μετά το οριστικό κλείσιμο του κύκλου της ιστορικής διαδρομής του κομμουνιστικού κινήματος και της απώλειες της μεταρρυθμιστικής πνοής της σοσιαλδημοκρατίας, είναι αναγκαία η ύπαρξη ενός φορέα της σύγχρονης αριστεράς, που θα υπερβαίνει και τις δύο αυτές εκδοχές.

Ο αγώνας για μια τέτοια Αριστερά παραμένει επίκαιρος.

Για μια Αριστερά της «θέσης» και όχι της άρνησης,  που στηρίζεται στη σχέση ρήξης και μεταρρύθμισης και διαμορφώνει εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο. Δεν μας αρκούν οι απαντήσεις των περασμένων δεκαετιών, αντίθετα αναζητούμε λύσεις προοπτικής στα καινούργια προβλήματα της διεθνοποιημένης κοινωνίας.
Για μια Αριστερά ριζοσπαστική, γιατί επιδιώκουμε την αλλαγή και μεταρρυθμιστική, γιατί πιστεύουμε ότι ο μεταρρυθμισμός είναι εργαλείο κριτικής του σημερινού κόσμου, επειδή δεν περιορίζεται μόνο στην περιγραφή της πραγματικότητας, αλλά προσδιορίζει με ποιους και πώς θα την αλλάξει.
Για μια Αριστερά που έχει ως στρατηγική επιδίωξη το πέρασμα σε μια δημοκρατική και σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας, σε ένα σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία, μέσα από διαδικασίες καθολικών ψηφοφοριών, στο πλαίσιο μιας αντιπροσωπευτικής, κοινοβουλευτικής, πλουραλιστικής δημοκρατίας, απολύτως εχθρικής σε κάθε μορφή βίας.
Για μια Αριστερά που ξέρει ότι μαζί με το οικολογικό κίνημα, μπορεί να συνθέσει το καινούργιο όραμα για τον κόσμο και τις σύγχρονες κοινωνίες. Κάτι που σημαίνει βαθιές αλλαγές στον τρόπο που σκεφτόμαστε και δρούμε, στα οράματα, στις αξίες, στις προτάσεις μας. Σημαίνει άρνηση του παραγωγισμού, της λατρείας της ποσότητας και του καταναλωτισμού. Σημαίνει αλλαγή στις προτεραιότητες της πολιτικής μας δράσης και των προτάσεών μας για την οικονομία και την κοινωνία.

Διαπιστώνουμε ότι η πορεία του ΣΥΝ τα τελευταία χρόνια είναι μια πορεία αργής αλλά σταθερής απομάκρυνσης από μια τέτοιου τύπου αριστερά.
Ο περιβόητος «μετασχηματισμός» του, ουσιαστικά τον μετατρέπει σε μια απλή δύναμη διαμαρτυρίας, που αμφισβητεί την αξία των θετικών προτάσεων για το σήμερα, που επιλέγει την περιχαράκωση και τα στερεότυπα, που αδιαφορεί για τα κεντρικά πολιτικά προβλήματα, που αναδιπλώνεται σε νεοκομμουνιστικές αντιλήψεις και πρακτικές.
Μια τέτοια Αριστερά, είναι μια αριστερά που η κοινωνία δεν τη χρειάζεται. Και αυτό οι πολίτες το καταλαβαίνουν.
Αυτή την πορεία θέλουμε να αντιστρέψουμε. Γι’ αυτό συγκροτούμε την Ανανεωτική Πτέρυγα.
Στο Συνασπισμό πρέπει να μας ενώνει ένα σύνολο ιδεών, πολιτικών θέσεων και προγραμματικών προτάσεων και όχι κάποια ανύπαρκτη και μη επιθυμητή ιδεολογική ενότητα.Αυτή η ενότητα εξάλλου, είναι η αιτία της διαμόρφωσης και συνύπαρξης μέσα στο κόμμα δύο βασικών τάσεων και ρευμάτων ιδεών, με αναφορές στην παραδοσιακή, τη ριζοσπαστική και την ανανεωτική εκδοχή της Αριστεράς.
Η Ανανεωτική Πτέρυγα προτείνει να αναγνωριστεί η σημερινή πραγματικότητα στον ΣΥΝ, να αναγνωριστεί δηλαδή, η ύπαρξη δύο βασικών ρευμάτων ιδεών: αυτό της σημερινής πλειοψηφίας και αυτό που εκφράζει η ανανεωτική πτέρυγα.

Δύο ρεύματα ιδεών που έχουν διαμορφωθεί κατά τη διάρκεια της δεκαπενταετούς λειτουργίας του Συνασπισμού, έχουν διαφορές, αλλά συνυπάρχουν.

Η σημερινή κατάσταση στον ΣΥΝ είναι προβληματική. Βιώνουμε όλοι ένα κλίμα ιδιαίτερα συγκρουσιακό και διχαστικό. Η επιθυμητή συγκατοίκησή μας γίνεται όλο και περισσότερο προβληματική. Θεωρούμε αναγκαίο για την υπέρβαση αυτής της κατάστασης να προωθηθούν και να κατοχυρωθούν καταστατικά καινούργιοι για την κομματική μας λειτουργία θεσμοί.  Στόχος μας είναι να επαναφέρουμε τον ουσιαστικό πολιτικό διάλογο στις οργανώσεις και τα όργανα, για να εκφράζονται με το ειδικό της βάρος η καθεμία όλες οι απόψεις στις αποφάσεις και τις επιλογές του κόμματος.

Εμείς στο πλαίσιο αυτό, θα διατυπώνουμε προτάσεις και πρωτοβουλίες για όλα τα θέματα που απασχολούν το κόμμα ή που εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να το απασχολούν. Ήδη το κάναμε με το θέμα της εκλογικής συνεργασίας του Συνασπισμού με τους Οικολόγους-Πράσινους.
Αξίζει εδώ να σταθούμε για λίγο:
Με δεδομένες τις αποφάσεις του Διαρκούς Συνεδρίου, σε μια προσπάθεια διεύρυνσης του ακροατηρίου και ενίσχυσης της εκλογικής επιρροής, προτείναμε - από τις 16 Απριλίου – την εκλογική συνεργασία με τους Οικολόγους-Πράσινους. Θεωρούσαμε και θεωρούμε λογικό το προαπαιτούμενο για την πλήρη αποτύπωση στον τίτλο της συνεργασίας της ονομασίας του κόμματός τους. Πρόκειται για ένα διακριτό πολιτικό ρεύμα, μέλος του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, που δεν ανήκει και δεν θέλει να ανήκει ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Γίναμε μάρτυρες εξ αρχής μιας παρελκυστικής τακτικής, που ουσιαστικά αποσκοπούσε στην απόρριψη της πρότασης και στη μετάθεση της ευθύνης για την αποτυχία. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα επικράτησης της ιδεοληψίας επί της πολιτικής. Στο όνομα της «καθαρότητας», ουσιαστικά απορρίφθηκε μία πρόταση που μόνο προσθετικά μπορούσε να λειτουργήσει στις επόμενες εκλογές, χωρίς να υπολογίζεται το εκλογικό κόστος μιας πιθανής αυτόνομης καθόδου των Οικολόγων-Πράσινων.

Σκοπεύουμε να συνεχίσουμε και με νέες πρωτοβουλίες.

Στην ημερήσια διάταξη και του Συνασπισμού αλλά και της εκλογικής μας καμπάνιας, πρέπει να τεθεί το θέμα του ευρωπαϊκού προσανατολισμού του αριστερού κινήματος στη χώρα μας.
Η Ευρωπαϊκή Αριστερά έχει αποδεχθεί τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης με όρους δημοκρατίας κοινωνικής δικαιοσύνης και αειφόρου ανάπτυξης, γιατί θεωρεί ότι σ’ αυτό το πεδίο ταξικών, κοινωνικών, πολιτικών και ιδεολογικών αγώνων ο προγραμματικός της στόχος του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία μπορεί να αποβεί ρεαλιστικά εφικτός. Υπερασπίζεται και αγωνίζεται να διευρύνει το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» προσδίδοντας του το δικό της κοινωνικό και πολιτικό περιεχόμενο. Αντιστρατεύεται αποφασιστικά το μιλιταρισμό κάθε λογής σε πλήρη σύγκρουση τόσο με την πολιτική των ΗΠΑ, όσο και με το νεοφιλελευθερισμό, που εξακολουθεί να κυριαρχεί στην Ευρώπη.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ πρέπει να εμμένει στη θεώρηση ότι η ΟΝΕ και η υιοθέτηση του Ευρώ ως ενιαίου νομίσματος αποτελεί ιστορική πολιτική πρωτοβουλία.
ό Να έχει ως κεντρική στρατηγική στόχευσή του την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης σε ομοσπονδιακή βάση.
ό Να απαιτεί τη συνταγματική κατοχύρωση των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
ό Να τάσσεται υπέρ της επεξεργασίας και υιοθέτησης μιας νέας Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης, μετά το κλείσιμο του πρώτου κύκλου της σχετικής συζήτησης –λόγω των δημοψηφισμάτων σε Γαλλία και Ολλανδία- που θα προωθεί προοδευτικές μεταρρυθμίσεις σε μια κατεύθυνση δημοκρατική, κοινωνική, οικολογική. Ο ΣΥΝ οφείλει να ενισχύσει τις προτάσεις του Αριστερού Κόμματος της Γερμανίας προς αυτή την κατεύθυνση και να συμβάλλει με τη διαμόρφωση των δικών του.
ό Να θεωρεί, πρώτα απ’ όλα, αναγκαίο να αποκτήσει νομική προσωπικότητα η Ε.Ε.
ό Να επιδιώκει αναγκαίες θεσμικές και πολιτικές αλλαγές.
ό Να διεκδικεί η διαχείριση να γίνεται δια των επιλογών και όχι δια των κανόνων.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ πρέπει να τάσσεται υπέρ της οικοδόμησης μιας κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας της Ε.Ε, παρά τις προφανείς δυσκολίες.

Την πολιτική συγκυρία, τους συσχετισμούς, τις κατευθύνσεις αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης τείνουν να επηρεάζουν οι πολύτιμες δράσεις σε επίπεδο κινημάτων ή πολιτικής και κομματικής συγκρότησης, από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ οφείλει να επιδιώκει με τη συμβολή, τη συμμετοχή του και την αγωνιστική δράση να επηρεάσει την πορεία της Ε.Ε. σταθερά προς ομοσπονδιακή, δημοκρατική, προοδευτική, κοινωνική, οικολογική κατεύθυνση.

Το θέμα αυτό θα αποτελέσει το αντικείμενο της νέας πρωτοβουλίας της Ανανεωτικής Πτέρυγας και πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια των εκλογών.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Βρισκόμαστε ήδη σε προεκλογική περίοδο. Όλες οι ενδείξεις δείχνουν, χωρίς τίποτα να αποκλείεται, ότι οι εκλογές θα προκηρυχθούν το φθινόπωρο. Το πολιτικό πλαίσιο που διαμορφώνεται, προκρίνει την πόλωση και αφήνει έξω από τη συζήτηση τα ουσιαστικά προβλήματα της κοινωνίας, αφήνει έξω τη συζήτηση γύρω από τις προτεινόμενες πολιτικές.
Η κυβέρνηση της ΝΔ στα 3,5 χρόνια της διακυβέρνησής της, δεν έφερε βελτιώσεις στο εισόδημα, στην ποιότητα ζωής. Αντίθετα επέλεξε να προωθήσει τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της με αυταρχισμό, επιθετικότητα και χωρίς συναινέσεις.
Συνοπτικά η εικόνα είναι η εξής:
· Η οικονομική κατάσταση της χώρας και των εργαζομένων δεν βελτιώνεται
· Τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτα.
· Το περιβάλλον υποβαθμίζεται
· Η δημόσια περιουσία εκποιείται
· Η ανεργία δεν αντιμετωπίζεται
· Τα ασφαλιστικά ταμεία αντιμετωπίζουν προβλήματα βιωσιμότητας
· Η παιδεία και υγεία βρίσκονται σε διαρκή κρίση
· Η «επανίδρυση του κράτους» ουσιαστικά μεταφράζεται σε λεηλασία του κράτους από τα γαλάζια παιδιά και τους «κουμπάρους», την απομύζηση των αποθεματικών των ταμείων (ομόλογα) μέχρι την αποδιάρθρωση του κρατικού μηχανισμού
· Η ατομική τρομοκρατία, που επανεμφανίζεται με καπηλεία των οραμάτων της αριστεράς, χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την αμφισβήτηση των δημοκρατικών αυτονόητων της μεταπολιτευτικής περιόδου και για να πληγούν τα ατομικά κι κοινωνικά δικαιώματα (κάμερες, ένταση ελέγχων, κλπ)
· Η εξωτερική πολιτική σε όλα τα μέτωπα προσδιορίζεται από την πρωθυπουργική επιλογή της μη ενεργού συμμετοχής και τήρησης απόστασης από όλες τις τρέχουσες εξελίξεις σε Ευρώπη, Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, με την ταυτόχρονη πρόσδεση της χώρας, ακόμη περισσότερο, στο άρμα της αμερικάνικης πολιτικής σ΄ αυτές τις περιοχές.
Απέναντι σ’ αυτή την πολιτική, το ΠΑΣΟΚ περιορίζεται σε γενικές αναφορές περί ηθικής διακυβέρνησης και στην ενίσχυση του προφίλ του αρχηγού που θα αντιπαρατεθεί στον πρωθυπουργό. Λείπουν – παρά το προγραμματικό του συνέδριο – οι συγκεκριμένες εναλλακτικές προτάσεις και ένα συνολικό πολιτικό σχέδιο για τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό της κοινωνίας. Όπως η πλειοψηφία των σοσιαλιστικών κομμάτων της Ευρώπης, επιδιώκει συγκλίσεις στο «κέντρο» του πολιτικού φάσματος με αποτέλεσμα την συντηρητικοποιηση του και την ενίσχυση των δεξιόστροφων πολιτικών.
Και η αριστερά; Η Αριστερά, παρά τις επιμέρους ορθές τοποθετήσεις δεν αρθρώνει – εξίσου – πειστικό εναλλακτικό λόγο. Πρωταγωνιστεί μόνο στους αγώνες αντίστασης, περιορίζεται στην καταγγελία των εφαρμοζόμενων πολιτικών.
Στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, πρέπει να προτάξουμε κεντρικές πολιτικές και προγραμματικές προτεραιότητες για τη χώρα, τους πολίτες, την οικονομία και την κοινωνία.
Δεν αρκεί η καταγραφή όλων των αιτημάτων, δεν αρκεί ο εξορκισμός του νεοφιλελευθερισμού. Χρειάζεται η προβολή ενός συνολικού συνεκτικού σχεδίου προοδευτικής διακυβέρνησης, στο οποίο εντάσσονται όλες οι επιμέρους προτάσεις που διατυπώνουμε.
Αυτή είναι και η έλλειψη στην πολιτική του ΣΥΝ. Έλλειψη που δεν οφείλεται σε παράλειψη ή αδυναμία. Πρόκειται για συγκεκριμένη πολιτική επιλογή της ηγεσία του ΣΥΝ και των συνεργαζόμενων δυνάμεων στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, ως κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς στην Ελλάδα, δεν μπορεί να αυτοπεριορίζεται σε ρολό  διαμαρτυρίας . Στόχος του πρέπει να είναι να εφαρμοστούν οι πολιτικές και προγραμματικές προτάσεις του με αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών. Άρα στοιχείο του συνολικού πολιτικού του σχεδίου οφείλει να είναι και η εναλλακτική του πρόταση για την διακυβέρνηση της χώρας, προφανώς μέσω συμμαχιών.

 Είναι φανερό ότι  η εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης δεν μπορεί να αποσπαστεί από το προγραμματικό της πλαίσιο και κυρίως δεν μπορεί να αποσπαστεί από τις προϋποθέσεις αλλαγής του δικομματικού πολιτικού συστήματος και την μη ύπαρξη αυτοδυναμίας.

Πολιτική στόχευση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ πρέπει να  είναι, να συμβάλλει για να υπάρξουν λύσεις σε ενδεχόμενα αδιέξοδα, πάντα προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.

Η πρόσφατη ρήση της ηγεσίας του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, ότι στο μετεκλογικό σκηνικό σε κάθε περίπτωση και ανεξαρτήτως συνθηκών τον ΣΥΝ πρέπει να τον αφαιρούν και όχι να τον προσθέτουν διαμορφώνει εικόνα συμπλεγματικού κόμματος.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, αμφισβητεί το δικομματικό μοντέλο και επιδιώκει την αλλαγή του. Με το πρόγραμμά του και με την εναλλακτική πρόταση εξουσίας οφείλει να σκοπεύει σε μια μεταφιλελεύθερη πολιτική και διακυβέρνηση. Να θέλει να συμβάλλει στην ενίσχυση των δυνάμεων, που θα αγωνιστούν για εκτεταμένες διαρθρωτικές αλλαγές με κοινωνικό περιεχόμενο και για τη συγκρότηση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας.

Είναι φανερό, ότι όλα αυτά τα στοιχεία και οι προϋποθέσεις δεν υπάρχουν σήμερα. Το ΚΚΕ με την αναδίπλωσή του και την επιστροφή του στο παρελθόν πολιτικά και προγραμματικά είναι σε πλήρη αντίθεση με την όποια λογική συμμαχιών. Το ΠΑΣΟΚ, με τις επιλογές και προτάσεις του ως κόμμα βρίσκεται μακριά από μια τέτοια πολιτική στόχευση. Αυτό όμως δεν συνεπάγεται εφησυχασμό, ή αναγκαστική αυτοπεριχαράκωση στις γραμμές του κόμματος. Αντιθέτως πρέπει να αποτελεί μια συνεχή ανοιχτή πολιτική πρόκληση – πρόσκληση που θα απευθύνεται στους προοδευτικούς και αριστερούς πολίτες, ενταγμένους ή μη, στις πολιτικές δυνάμεις και κινήσεις που διακηρύσσουν την αντίθεσή τους στο νεοφιλελευθερισμό και θεωρούν ότι τους αφορά η μεγάλη περιπέτεια της σύγκλησης του συνόλου των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της οικολογίας.

Η πρόταση αυτή απαιτεί και προϋποθέτει ισχυρή κι αξιόπιστη πολιτική παρουσία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και ανάπτυξη κοινωνικών και πολιτικών αγώνων, που θα στηρίζουν το αίτημα για θεσμικούς και πολιτικούς μετασχηματισμούς, για διαρθρωτικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό.
Για τη δυνατότητα ευόδωσης ενός τέτοιου εγχειρήματος, που οι προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις τις χώρας διεκδικούν χρόνια τώρα, ουσιαστικό απαιτούμενο είναι η μέγιστη δυνατή εκπροσώπηση του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ στη Βουλή ώστε να διαμορφωθεί Κοινοβουλευτική Ομάδα που θα εμπνέεται από ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο.
Σ’ αυτή την προσπάθεια θα συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις.

Στις παρεμβάσεις τους μεταξύ των άλλων τόνισαν τα εξής: 

Φώτης Κουβέλης:

Η παρουσία και λειτουργία της ανανεωτικής πτέρυγας δεν είναι στοιχείο που αποδυναμώνει την αποτελεσματικότητα του κόμματος, όπως και η λειτουργία κάθε τάσης. Η παρουσία της δεν αναζητεί έρεισμα μόνον στα όσα προβλέπονται από το καταστατικό του κόμματος, αλλά και στην προσπάθεια και τη διεκδίκησή μας να ενισχύονται και να προκύπτουν ως σταθερό πολιτικό αποτέλεσμα τα ανανεωτικά χαρακτηριστικά του ΣΥΝ και η ευρωπαϊκή του φυσιογνωμία, χωρίς υποχωρήσεις και συμψηφισμούς. Η απόκρουση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής οφείλει να είναι αταλάντευτη και πολιτικά επίμονη. Για να γίνεται όμως αποτελεσματική και πειστική πρέπει να συνοδεύεται από συγκεκριμένες θέσεις οι οποίες πρέπει να υπάρξουν και να αποτελούν την προγραμματική βάση της σύγχρονης αριστεράς. Δεν υπάρχουν προϋποθέσεις προώθησης της εναλλακτικής πολιτικής πρότασης. Λείπουν οι προγραμματικές συμφωνίες. Κατά συνέπεια είναι προσχηματικό να υποστηρίζεται από κάποιους, ελάχιστους βέβαια, ότι το ζήτημα αυτό βρίσκεται σε εκκρεμότητα μέσα στον ΣΥΝ.
Οι επιθέσεις της ηγεσίας του ΚΚΕ εναντίον του ΣΥΝ πρέπει να βρίσκουν πολιτική απάντηση επί της ουσίας και ο ενωτικός λόγος για τον κόσμο της αριστεράς πρέπει επίσης αναγκαία να αναδεικνύει τις ουσιαστικές διαφορές μας με το ΚΚΕ.

Σπύρος Λουκούδης:

Ο ΣΥΝ απο το τελευταίο συνέδριό του και μετά, με τη νέα του ηγεσία και πλειοψηφία, καταγράφει με τις επιλογές του και τις πολιτικές του συμπεριφορές μια σαφή απομάκρυνση από τις αριστερές ανανεωτικές βάσεις, πάνω στις οποίες γεννήθηκε και με τις οποίες πορεύτηκε.
Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα η συνυπογραφή από την ηγεσία του κόμματος, και μάλιστα χωρίς την έγκριση οποιουδήποτε κομματικού σώματος, της τελευταίας βαθύτατα οπισθοδρομικής διακήρυξης του ΣΥΡΙΖΑ.
Η Ανανεωτική Πτέρυγα συγκροτείται και παρεμβαίνει για να στηρίξει αυτό ακριβώς που κινδυνεύει, τον αριστερό ανανεωτικό χαρακτήρα του ΣΥΝ.
Μπροστά δε στις εκλογές είναι και η πιο χρήσιμη πλευρά του κόμματος, αφού ένα μεγάλο τμήμα του κοινωνικού ΣΥΝ, που βρίσκεται σήμερα σε έκδηλη αμηχανία, αυτήν θα αναζητήσει ως σημείο αναφοράς για να ξαναφτάσει στις κάλπες του κόμματος.

Θόδωρος Μαργαρίτης:

Η Ανανεωτική Πτέρυγα έγκαιρα έφερε στα όργανα του κόματος μια συνολική πρόταση εκλογικής συνεργασίας με τους Οικολόγους Πράσινους. Η αναφορά τους στον τίτλο (ΣΥΡΙΖΑ - Οικολόγοι - Πράσινοι) είναι από την πλευρά μας κατανοητή γιατί εκφράζει τη συμμαχία των δυνάμεων της αριστεράς με το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα. Είναι αρνητική εξέλιξη ότι η πλειοψηφία της Πολιτικής Γραμματείας δεν έδειξε την απαιτούμενη ευελιξία ώστε να υλοποιηθεί η σύμπραξη αυτή και έτσι δυστυχώς οι Οικολόγοι - Πράσινοι προχωρούν σε αυτόνομη κάθοδο. Η Ανανεωτική Πτέρυγα θα συνεχίσει να επιμένει σε μια πολυσυλλεκτική πολιτική κατεύθυνηση, που δεν θα περιορίζει τα "ανοίγματα" μόνο στον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά θα απευθύνεται και σε δυνάμεις της οικολογίας και της σοσιαλδημοκρατίας. Σε κάθε περίπτωση, τέλος, ο ΣΥΝ οφείλει να ενισχύσει τα οικολογικά του χαρακτηριστικά, ξεπερνώντας τα παραδοσιακά στερεότυπα της αριστεράς για την οικονομία και την ανάπτυξη.

Γιάννης Μπαλάφας:

 Η Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ δεν πρόκυψε από το πουθενά. Είναι η φυσιολογική συνέπεια της ανάγκης για υπεράσπιση και ενίσχυση των ανανεωτικών ιδεών και θέσεων στο κόμμα μας, οι οποίες τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε υποχώρηση. Οι σύντροφοι/ισσες της Ανανεωτικής Πτέρυγας, με τις επεξεργασίες τους και τη συνολική τους παρουσία μέσα στο κόμμα, στοχεύουν στην ενίσχυση της ανανεωτικής, οικολογικής και ευρωπαϊστικής φυσιογνωμίας τους ΣΥΝ. Στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές η Ανανεωτική Πτέρυγα, διατηρώντας την ουσία των διαφορών της με τη σημερινή πλειοψηφία, θα συμβάλει ουσιαστικά στην πολιτική και εκλογική ενίσχυση του κόμματος. Για να εκφραστούν και στην κάλπη οι αντικειμενικά ευνοϊκές συνθήκες για τον ΣΥΝ.

Σούλα Παναρέτου:

Θετική η πρωτοβουλία για την πανελλαδική συνάντηση. Όμως, πέρα από τα τακτικά, διαδικαστικά μέτρα, χρειάζεται επιπλέον θεωρητική, προγραμματική εμβάθυνση. Πρέπει να τοποθετηθεί η \ανανέωση\ στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
Κυρίως δύο περιοχές απαιτούν μεγαλύτερη ενασχόληση: η οικολογία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Στο επίπεδο των άμεσων πρωτοβουλιών είναι η ενασχόληση με τη νέα γενιά, η προσέλευση νέων μελών στο κόμμα -ξεκινώντας από τον "επαναπατρισμό" εκείνων που έφυγαν- και ο συνδικαλισμός.
Πρέπει να διευκρινισθεί η σχέση κόμματος - κινήματος. Μεταξύ της διάχυσης και της απόστασης, υπάρχει η οδός της συνεργασίας. Δεν είμαστε κίνημα ούτε μαζικός χώρος. Η δουλειά μας είναι να συνθέτουμε τα επί μέρους αιτήματα σε ένα συνεκτικό εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο, όπου οι συμμαχίες είναι οργανικό στοιχείο.
Σε αυτήν την κατεύθυνση η σοσιαλδημοκρατία -ιδιαίτερα το "αριστερό" της τμήμα- δεν μπορεί να τίθεται εκτός σχεδίου.

Δημήτρης Παπαδημούλης:

 Η συνάντηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας ήταν μια σημαντική συμβολή για τη συσπείρωση και κινητοποίηση όλων των δυνάμεων του Συνασπισμού στις μάχες που έρχονται.
Οι ανησυχίες και ο εκνευρισμός ορισμένων, ευτυχώς λίγων, συντρόφων, δεν δικαιώθηκαν. Το ίδιο και οι ελπίδες όσων αντιπάλων του ΣΥΝ ονειρεύονται ρήξεις και αποδυνάμωση του Συνασπισμού, που είναι το κοινό μας "σπίτι".
Η επιλογή του διαρκούς συνεδρίου για την εκλογική - πολιτική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σεβαστή από όλους. Αυτό που δεν είναι αποδεκτό προκαλεί σοβαρές ενστάσεις και δεν διαθέτει καμία δημοκρατική νομιμοποίηση είναι η εγκατάλειψη βασικών ιδρυτικών και συνεδριακών μας επιλογών όπως π.χ. ο αριστερός ευρωπαϊκός προσανατολισμός ή η ρευστοποίηση του ΣΥΝ στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορούμε να πάμε πολύ καλά στις προσεχείς εκλογές. Αρκεί να δώσουμε τη μάχη όλοι μαζί, με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση. Αξιοποιώντας το "συλλογικό συνασπιστικό κεκτημένο" και όχι κρύβοντάς το "κάτω από το χαλί". Με συσπείρωση και σύνθεση απόψεων, όχι μόνο με τους εκλογικούς μας συμμάχους, αλλά πριν απ όλα μέσα στο κόμμα μας.

Μιχάλης Σαμπατακάκης:

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αποτελεί τη γενεσιουργό πράξη της δημιουργίας του πολιτικού μορφώματος της ανανεωτικής αριστεράς, βεβαίως εντός του ΣΥΝ, αλλά ενός ΣΥΝ που διά της ηγεσίας και πλειοψηφίας του απομακρύνεται από τις ιδέες της Ανανεωτικής Αριστεράς. Δεν κρύβουν, σχεδόν υπερηφανεύονται, ότι ο ΣΥΝ μεταλλάσσεται. Προς τα πού; Άλλοι θέλουν τη σύγκλιση με το ΚΚΕ, άλλοι με μικρές ομάδες της μαοϊκής και τροτσκιστικής παράδοσης και άλλοι τη δημιουργία προσωπικού κόμματος με λαϊκιστικά χαρακτηριστικά. Η ενόχληση του προέδρου Αλέκου Αλαβάνου για τη συνδιάσκεψη, εκτός από τη διαφορά πολιτικών απόψεων, δείχνει ότι υπάρχει πρόβλημα εξοικείωσής του με το φαινόμενο της δημοκρατίας στο κόμμα. Από την πλευρά μας θέλουμε τη συγκατοίκηση με την άλλη πτέρυγα του ΣΥΝ. Από την πλευρά τους θέλουν την συγκατοίκηση μαζί μας;
Η συγκατοίκηση απαιτεί κανόνες. Ολιγομελείς ομάδες στον ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να έχουν βέτο στις πολιτικές επιλογές, όπως στη Διακήρυξη. Ο μισός σχεδόν ΣΥΝ, δηλαδή η Ανανεωτική Πτέρυγα, εκφράζοντας χιλιάδες μέλη του ΣΥΝ, δεν λαμβάνεται υπόψη. Η νέα Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ, διαφορετική από αυτή που ενέκρινε το Διαρκές Συνέδριο, δεν είναι νόμιμη. Δεν μπορεί φυσικά η ΚΠΕ να αλλάξει την απόφαση του Συνεδρίου. Κι εμείς δεν μπορούμε να τη νομιμοποιήσουμε.

Δημήτρης Χατζησωκράτης:

Υπήρξαν περίεργες έως και παράξενες αιτιάσεις για πολλά ζητήματα που έχουμε θέσει εδώ και καιρό και θέτουμε και σήμερα στη συνδιάσκεψη.
Για παράδειγμα: "Τι είναι αυτό το εντός και εκτός του ΣΥΝ"; Το "εκτός" λοιπόν σημαίνει ότι θα συμπορευτούμε και θα έχουμε κοντά μας όσους και όσες ήσαν στον ΣΥΝ και σήμερα δεν ανήκουν οργανωτικά, όσους και όσες νοιάζονται για την ανανεωτική αριστερά αλλά αρνούνται τη σημερινή πολιτική κατεύθυνση και επιλογές της ηγεσίας.
Γι αυτό και είναι ανόητος όποιος πιστεύει ή ισχυρίζεται ότι αντικειμενικά αυτή η εκδήλωση προεκλογικά μπορεί να προκαλεί ζημιά στο κόμμα.
Το ακριβώς αντίθετο επιδιώκεται: Για να πάει καλά ο Συνασπισμός μαζεύοντας στην κάλπη του όλους και όλες που έχουν συμβάλει στην υπόθεση της ανανέωσης χρόνια τώρα.

Ενιαίο ρεύμα ιδεών

Κλείνοντας τη συνδιάσκεψη και συνοψίζοντας τα όσα ελέχθησαν, ο Άγγελος Μανταδάκης ανέφερε:
"Γενική ήταν η εκτίμηση ότι η συγκρότηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ αποτελεί ελπιδοφόρο εξέλιξη. Η συγκρότηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας, οι προτάσεις και οι ιδέες της από τη σκοπιά της σύγχρονης δημοκρατικής αριστεράς, θα τροφοδοτεί τον διάλογο μέσα στο κόμμα και ταυτόχρονα θα συγκροτεί έναν ισχυρό χώρο ικανό να διασφαλίσει την επιμονή του Συνασπισμού στις αξίες και τις αντιλήψεις που τον έκαναν αναγνωρίσιμο στην ελληνική κοινωνία.
Εκφράστηκαν πολλές ανησυχίες για δεδηλωμένες στελεχών της πλειοψηφίας –συμπεριλαμβανομένου του προέδρου- περί μετασχηματισμού του ΣΥΝ σε κάτι άλλο, όπως και για μια σειρά επιλογές της ηγεσίας (μονόπλευρες συμμαχίες, παρέκκλιση από τις θέσεις του κόμματος για την Ευρώπη μέσω ΣΥΡΙΖΑ, απομάκρυνση από τον στρατηγικό στόχο του Προγραμματικού Συνεδρίου για τη νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία, σύγχυση σχετικά με τον ρόλο των κινημάτων).
Η συγκρότηση της Α.Π. συνιστά μια πρόταση παρέμβασης εντός του κόμματος και δημόσια στην κοινωνία.
Η θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας -όπως εκφράστηκε στη συνδιάσκεψη- είναι η Ανανεωτική Πτέρυγα να εξελιχθεί σε ένα ενιαίο ρεύμα ιδεών με βαθμιαία υποχώρηση του ρόλου των επιμέρους συνιστωσών που τη συγκροτούν.
Το επόμενο διάστημα ασφαλώς το κεντρικό ζήτημα θα είναι η εκλογική αναμέτρηση. Αυτό απασχόλησε τη συνδιάσκεψη, που εκτιμώντας ότι οι εκλογές θα είναι δύσκολες θεώρησε ότι απαιτείται η μέγιστη δυνατή συσπείρωση για την επίτευξη ενός θετικού αποτελέσματος για το κόμμα.
Καμία έκπτωση και καμία υποχώρηση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Και είναι προφανές ότι ο στόχος είναι μια ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα με επίσης ισχυρή την παρουσία βουλευτών που εκφράζουν τις αντιλήψεις του ανανεωτικού χώρου".