«Η Αριστερά δεν γεννήθηκε και δεν ζει για να είναι στην πολιτική αντιπολίτευση», προειδοποιεί με συνέντευξή του στην «Ημερησία του Σαββάτου» ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Φ. Κουβέλης. Αποποιείται τον χαρακτηρισμό «βαρόνοι» για τα κορυφαία στελέχη του κόμματος, υπογραμμίζοντας πως «κανένα στέλεχος του ΣΥΝ δεν υπάρχει εξ απονομής και δεν προέκυψε από πολιτική παρθενογένεση».

Πού διαπιστώνετε προσπάθεια μετάλλαξης του ΣΥΝ;

Τα ανανεωτικά χαρακτηριστικά του ΣΥΝ και η ευρωπαϊκή του φυσιογνωμία, που αρκετές φορές υποχωρεί, πρέπει να προκύπτουν ως καθημερινό πολιτικό αποτέλεσμα, με το σύνολο των πολιτικών δράσεων και των προγραμματικών εναλλακτικών θέσεων σε σχέση με την ασκούμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Η απόκρουση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής οφείλει να είναι αταλάντευτη και επίμονη.

Για να γίνεται όμως αποτελεσματική και πειστική πρέπει να συνοδεύεται από συγκεκριμένες θέσεις, οι οποίες και να αποτελούν την προγραμματική βάση της σύγχρονης αριστεράς.

Αυτές οι θέσεις είναι αναγκαίο να αντιμετωπίζουν τη συνθετότητα της σημερινής πραγματικότητας και τους υπάρχοντες κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς και να μην διαμορφώνονται ερήμην αυτών. Κι αυτό είναι καίριο μέγεθος για την ανάδειξη και ύπαρξη των ανανεωτικών χαρακτηριστικών του ΣΥΝ.

Υπάρχουν «βαρόνοι» και στον Συνασπισμό, που θα πρέπει να δώσουν τη θέση τους στη νέα γενιά;

Η λειτουργία του Συνασπισμού και η στελεχιακή του συγκρότηση δεν έχει καμία σχέση με «βαρόνους». Κανένα στέλεχος του ΣΥΝ δεν υπάρχει εξ απονομής και δεν προέκυψε από πολιτική παρθενογένεση. Είναι τουλάχιστον αβάσιμος, προσχηματικός και υποκριτικός ο ισχυρισμός ότι υπάρχουν «βαρόνοι» στην Αριστερά, για την οποία μόνο σχέση στράτευσης και προσφοράς υπάρχει.

Η ανανέωση του στελεχιακού δυναμικού είναι αναγκαία και επιθυμητή. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι αυτή θα εντάσσεται σε μια ολοκληρωμένη πολιτική στελεχών, με συγκεκριμένα πολιτικά στοιχεία, που δεν μπορεί να είναι μόνον ηλικιακά. Διαφορετικά, η ανανέωση των στελεχών γίνεται απολίτικος σκοπός ή και άλλοθι για άλλες ελλείψεις πολιτικού χαρακτήρα.

«Η εξουσία λερώνει» κ. Κουβέλη;

«Λερώνει», όταν δεν την ελέγχεις και δεν την οριοθετείς ως διαδικασία που πρέπει να υπηρετεί το συλλογικό συμφέρον. Η Αριστερά οφείλει να μην είναι φοβική απέναντι στην κυβερνητική εξουσία. Η Αριστερά πρέπει να διεκδικεί τον επηρεασμό της κυβερνητικής εξουσίας, με όρους βέβαια και προϋποθέσεις προγραμματικού χαρακτήρα. Η Αριστερά δεν γεννήθηκε και δεν ζει για να είναι στην πολιτική αντιπολίτευση. Όταν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις πρέπει να αναλαμβάνει τις ευθύνες της, ενισχυμένη μάλιστα από τις κοινωνικές διεκδικήσεις στις οποίες αποφασιστικά μετέχει.

Αν στις προσεχείς εκλογές δεν υπάρχει αυτοδυναμία, ποια κατά τη γνώμη σας πρέπει να είναι η απάντηση του ΣΥΝ;

Είναι ακραίο, όσο και απίθανο, ενδεχόμενο. Παρ όλα αυτά, απαντώ ευθέως στο ερώτημά σας: δεν υπάρχουν σήμερα προϋποθέσεις συνεργασίας για την προώθηση εναλλακτικής πολιτικής κυβερνητικής πρότασης. Λείπουν οι προγραμματικές συμφωνίες. Οι συνεργασίες, για να μετατοπισθεί η πολιτική από τη συντηρητική θέση στην οποία σήμερα βρίσκεται σε ουσιαστικά προοδευτικές κατευθύνσεις, είναι αναγκαίες. Προϋποθέτουν όμως την ύπαρξη προγραμματικών συμφωνιών κι αυτές σήμερα ελλείπουν. Το ΠΑΣΟΚ κινείται σε διαφορετικές πολιτικές διαδρομές από αυτές του ΣΥΝ.

Δυνατότητες πολιτικής συνεργασίας με το ΚΚΕ υπάρχουν κ. Κουβέλη;

Δεν υπάρχουν. Οι διαφορές του ΣΥΝ με την πολιτική του Κ.Κ.Ε. είναι υπαρκτές και μάλιστα σε στρατηγικούς στόχους και καίρια ζητήματα. Κοινή δράση σε επιμέρους θέματα για τα οποία υπάρχει συμφωνία μπορεί και πρέπει να προωθείται. Οι επιθέσεις της ηγεσίας του Κ.Κ.Ε. στο «ΣΥΝ» πρέπει να βρίσκουν απάντηση επί της ουσίας και ο ενωτικός λόγος για τον κόσμο της Αριστεράς πρέπει αναγκαία να αναδεικνύει τις ουσιαστικές διαφορές μας. Η αντιμετώπιση του πολυκερματισμού του χώρου της Αριστεράς δεν μπορεί να γίνει με την αποσιώπηση των διαφορών που υπάρχουν.

Τι αναμένετε από την ηγεσία του ΣΥΝ προεκλογικά για την ενότητα του κόμματος;

Η λειτουργία της ανανεωτικής πτέρυγας του «Συνασπισμού» δεν είναι στοιχείο που αποδυναμώνει την αποτελεσματικότητα του κόμματος, όπως και η λειτουργία της κάθε τάσης στο εσωτερικό του κόμματος. Η παρουσία της δεν αναζητεί έρεισμα μόνον στα όσα προβλέπονται από το καταστατικό του κόμματος, αλλά και στη διεκδίκηση να ενισχύονται και να προκύπτουν σταθερά τα ανανεωτικά και ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά του Συνασπισμού, χωρίς υποχωρήσεις και συμψηφισμούς. Η ενότητα του κόμματος είναι υπόθεση όλων μας και προκύπτει από τη συλλογική λειτουργία του, με σεβασμό των διαφορετικών απόψεων.

Οχι «Ιφιγένεια» η ΔΕΚΑ

Θεωρείτε τη δίκη της ΔΕΚΑ, πολιτική δίκη;

Η υπόθεση του χρηματιστηρίου είναι ανοικτή πληγή, πολιτικού και κοινωνικού χαρακτήρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι στην «υπόθεση ΔΕΚΑ», στο δικαστηριακό της χαρακτήρα, πρέπει να φορτωθούν οι πολιτικές ευθύνες της χρηματιστηριακής λειτουργίας της περιόδου εκείνης.

Η δικαιοσύνη οφείλει να μην μετέχει των πολιτικών αντιπαραθέσεων. Και στην υπόθεση της «ΔΕΚΑ» φαίνεται ότι μετέχει.