Καλλιεργείται η οξύτητα του δήθεν

Οφείλουμε όλοι να εργαστούμε για τη συγκρότηση μιας άλλης προγραμματικής και πολιτικής πρότασης, καθώς και για τη διάχυσή της στο δημόσιο διάλογο, υποστηρίζει ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, εκτιμώντας ότι είναι ο μόνος τρόπος για την αντιμετώπιση της κυβερνητικής κυριαρχίας. Διευκρινίζει ότι η πρόταση αυτή αφορά κυρίως τους πολίτες που αναζητούν νέες συντεταγμένες και νέες διαστάσεις της δημόσιας, κοινωνικής και πολιτικής παρέμβασης. Το κορυφαία στέλεχος του ΣΥΝ, μιλώντας στην "Κ.Α." δικαιολογεί την έκρηξη του Αλέκου Αλαβάνου στη Βουλή, ενώ μιλάει για την "οξύτητα του δήθεν". Εκτιμά ότι το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε φάση παραλυτικής ισορροπίας, ενώ δεν αντιλαμβάνεται τους λόγους ενότητας με ένα κόμμα, όπως το ΚΚΕ. Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης, τέλος, δηλώνει ότι θα είναι υποψήφιος στη Β Αθηνών.

- Έχει γίνει πολλή συζήτηση για το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης των δυο μεγάλων κομμάτων. Μήπως πίσω από την οξύτητα και τη διαπλοκολογία, κρύβουν την έλλειψη προγραμματικών θέσεων; Πώς κρίνετε τα όσα είπε ο Αλ. Αλαβάνος περί "νονών"

Δεν είναι ντε και καλά κακό πράγμα η οξύτητα, όταν υπηρετεί μια γνήσια αντιπαράθεση ιδεών, προτάσεων ή επιλογών και όταν η μια πλευρά επίμονα υπεκφεύγει και στρεψοδικεί. Πάρτε για παράδειγμα το "διάλογο" για ένα ξεχωριστό Υπουργείο Περιβάλλοντος, για την αναγκαία ανακύκλωση των σκουπιδιών ή ακόμα για την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, για να μείνω σε πρόσφατα παραδείγματα. Από τη μεριά μας υπάρχουν επιχειρήματα και συγκεκριμένες προτάσεις ή διεκδικήσεις. Αντί για αντίκρουσή τους ή αντεπιχειρήματα ακούμε μια βροντώδη σιωπή ως προς το πρώτο, ανακριβέστατες διαβεβαιώσεις ως προς το δεύτερο (εις πείσμα των στατιστικών της Ε.Ε...), ανακολουθίες ως προς το τρίτο (η κυβέρνηση υπογράφει τον στόχο της απεξάρτησης αλλά παράλληλα πολλαπλασιάζει τις άδειες για νέες μονάδες παραγωγής από λιγνίτη ή άνθρακα...). Όταν αυτό σας συμβαίνει μία, δύο, δέκα φορές, η λύση είναι ή να ξεχάσετε το θέμα ή να... βάλετε τις φωνές (για να εκφραστώ μετριοπαθώς...). Αυτό απαντά ίσως, εν μέρει τουλάχιστον, ως προς την έκρηξη του προέδρου του ΣΥΝ. Υπάρχει και η οξύτητα του δήθεν, αυτή που καλλιεργείται ως αξία καθαυτή, γιατί υπονοεί ότι με τον αντίπαλο έχουμε φοβερές διαφορές, που είναι τόσο προφανείς ώστε δεν χρειάζεται να επεκταθούμε στην ανάλυσή τους! Ακόμα και όταν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές γενικώς, περιθωριοποιούνται συγκεκριμένα! Αυτό είναι χειρότερο και από την απουσία προγραμματικών θέσεων...

Φθίνει η ανοχή της κυβέρνησης

- Παρά τα απανωτά σκάνδαλα, τις χτυπητές αδυναμίες και τις πολιτικές που μόνο κοινωνικές δεν θα τις χαρακτηρίζαμε, η κυβέρνηση διατηρεί την ηγεμονία της στο πολιτικό σκηνικό. Πού οφείλεται το γεγονός αυτό και με ποιο τρόπο μπορεί να αντιμετωπιστεί;

Η έννοια της "ηγεμονίας" περιλαμβάνει και ένα βαθμό ανοχής ή και συναίνεσης από τους διοικούμενους, που επιτυγχάνεται πέρα από την επιβολή και με την πειθώ. Αυτό το στοιχείο το βλέπω να φθίνει, να χάνει το περιεχόμενό του που ήταν κάποιες εξαγγελίες για "κάθαρση", για αποτελεσματική πολιτική στην οικονομία, ακόμα και στην κοινωνική πολιτική, για να μη μιλήσω για τις καταστροφικές εξελίξεις στον τομέα της περιβαλλοντικής πολιτικής που σήμερα αναδεικνύεται σαν ένας από τους σημαντικότερους. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει διαμορφωθεί με αρκετή πειστικότητα, με πνοή και με προοπτική μια άλλη πρόταση, προγραμματική και πολιτική. Οφείλουμε όλοι να εργαστούμε για την συγκρότησή της και τη διάχυσή της στο δημόσιο διάλογο, και εννοώ κυρίως με τους πολίτες που αποδομούν σε συγκεκριμένες ευκαιρίες την κυβερνητική εικόνα και που προφανώς αναζητούν όχι το ανεστραμμένο είδωλό της, αλλά νέες συντεταγμένες και νέες διαστάσεις της δημόσιας, κοινωνικής και πολιτικής παρέμβασης...

- Το ΠΑΣΟΚ παρότι βρίσκεται στην αντιπολίτευση, δεν έχει καταφέρει να αρθρώσει ουσιαστικό πολιτικό λόγο, ενώ βλέπουμε κορυφαία στελέχη (Διαμαντοπούλου κ.ά.) του να επιμένουν ότι δεν πρέπει να αρκείται ο Γ. Παπανδρέου στον καταγγελτικό λόγο. Τι φταίει και το ΠΑΣΟΚ παρουσιάζει αυτήν την εικόνα και αυτές τις αδυναμίες;

Δεν προχώρησε, όταν φαινόταν ότι ήταν δυνατό, σε ανανέωση προτάσεων, πρακτικών και προσώπων, ή ακόμα και σε επανίδρυση του ιστορικού του σχεδίου και του οργανωτικού του σχήματος, ενώ τέτοιες προσδοκίες είχε δημιουργήσει και καλλιεργήσει για ένα σύντομο πάντως διάστημα. Προφανώς οι εσωτερικές διαφορές ως προς αυτά και σχετικές αντιστάσεις ήταν αρκετά ισχυρές για να οδηγήσουν σε ένα είδος παραλυτικής ισορροπίας πάνω στην οποία στηρίζεται ο σημερινός πολυσυλλεκτισμός του, η επάνοδος στο προσκήνιο παλαιών ανακλαστικών και "αναλλοίωτων" προγραμματικών θέσεων ( π.χ. ως προς τα λεγόμενα εθνικά ζητήματα ή την αναιμική πολιτική, ή την απουσία της...,ως προς την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης...)και η περίπου αναγκαστική προσφυγή στην οξύτητα για την οποία μιλούσαμε πιο πάνω...

Ο ΣΥΝ διαρκώς ανανεούμενη δύναμη της αριστεράς

- Πρέπει να εμπλακεί ο ΣΥΝ σε ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση με το ΚΚΕ ή πρέπει να εμμείνει στη λογική της ενότητας των δυνάμεων της αριστεράς ακόμα και με το ΚΚΕ; Κατά τη γνώμη σας έχουν βάση τα όσα λέει ο Θ. Πάγκαλος περί συνεργασίας του Περισσού με τη Ν.Δ.;

Ο ΣΥΝ είναι και πρέπει να είναι δύναμη ανανεωτικής και διαρκώς ανανεούμενης αριστεράς. Οι συγκεκριμένες αναλύσεις, προτάσεις και επιλογές του πρέπει να προβάλλονται και να αναμετριούνται με όποιες άλλες κατατίθενται στη δημόσια ζωή. Αυτό δεν αποκλείει, κάθε άλλο μάλιστα, αν έχει την αναγκαία αυτοπεποίθηση, ούτε το διάλογο, ούτε τις συμπτώσεις ούτε τις συνεργασίες αν αυτές έτσι προκύπτουν. Κι αυτό ισχύει για όλες τις πολιτικές δυνάμεις που έχουν τέτοιες προδιαθέσεις και προδιαγραφές. Το ΚΚΕ υπερηφάνως αρνείται τη δυνατότητα αντιπαράθεσης, που βαφτίζεται "αντικομμουνισμός" και παραπέμπεται σε αναμνήσεις άλλων εποχών. Έτσι βολικά αποφεύγεται κάθε συζήτηση για την "λαϊκή οικονομία" και τη συμβολή της στην κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, τη δημοκρατία και τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη, την ευρωπαϊκή πολιτική ενοποίηση, τις μειονότητες, τον εθνικισμό και το συντηρητισμό κ.λπ. Γι αυτούς τους λόγους, δεν βλέπω τι νόημα έχει η επιδίωξη "ενότητας" με ένα κόμμα που επιδιώκει να έχει μιαν ασυλία για ό,τι λέει ή κάνει κάθε φορά. Αντίθετα η αντιενωτική του στάση, για την οποία επικρίνεται, με αφήνει αδιάφορο, αφού και επίσημα δηλώνει ότι δεν έχει καμιά σχέση μαζί μας, πράγμα που είναι αληθές! Τα του Πάγκαλου τα ακούω και περιμένω την τεκμηρίωση τους. Τα θεωρώ πάντως λιγότερο σημαντικά από την αναγκαία κριτική, και από τον Πάγκαλο…, των ουσιαστικών προτάσεων ή παραλείψεων του κόμματος αυτού και όποιου άλλου βεβαίως.

Σε δραματικές συνθήκες - δραματικές παρεμβάσεις

- Πού αποδίδετε (ανικανότητα κυβέρνησης, έλλειψη πρόληψης κ.λπ.) τις τεράστιες καταστροφές στην Πάρνηθα και τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα;

Ας περιμένουμε τους ειδικούς να μας δώσουν κάποιες εξηγήσεις. Ως προς το πρακτέο : σε δραματικές συνθήκες χρειάζονται δραματικές παρεμβάσεις, ουσιαστικές και συμβολικές. Η Πάρνηθα πρέπει να κηρυχθεί σε κατάσταση ανάγκης, να αναδειχθεί σε "άβατον" για τον οποιοδήποτε (πολίτη, βοσκό, κυνηγό...) εκτός των δασικών και των πυροσβεστών, για όσο διάστημα χρειαστεί η διαδικασία της αναγέννησης και αποκατάστασης χλωρίδας και πανίδας. Τα όρια του εθνικού δρυμού να διευρυνθούν και να περιλαμβάνουν το Τατόι. Πρέπει να ξεκινήσει αμέσως πολιτική προστασίας και για τους λοιπούς ορεινούς όγκους της Αττικής. Να προστατευθούν, να αναπτυχθούν και να "πρασινίσουν" οι ελεύθεροι χώροι, από τους μεγάλους (Ελαιώνας, Ελληνικό, Γουδί, Ποικίλον Όρος, Ιππόδρομος, παραλιακή ζώνη...) έως τους μικρότερους. Πρέπει να κοπούν τα κίνητρα για καταπατήσεις και αποχαρακτηρισμούς. θα πρότεινα π.χ. έως και την πλήρη εθνικοποίηση των δασών, μαζί φυσικά με το δασολόγιο και το κτηματολόγιο. Επίσης την πλήρη απαγόρευση δόμησης εκτός σχεδίου πόλεως. Και βέβαια τη διάλυση των λεγόμενων οικοδομικών συνεταιρισμών. Να μπει επίσης ένα φρένο στην εύκολη λύση που επιλέγει το Δημόσιο, οι ΟΤΑ και οι ΔΕΚΟ, όταν έχουν ανάγκη για κάποιο κτίριο να καταφεύγουν στους ελεύθερους χώρους: ο κανόνας πρέπει να είναι κανείς δεν χτίζει αν δεν γκρεμίσει πρώτα!

- Θα είστε τελικά υποψήφιος στις εκλογές;

Ζήτησα από το ΣΥΝ να είμαι υποψήφιος στη Β Αθηνών, για να προβάλω και υπερασπιστώ τα όσα σας εξέθεσα πιο πάνω, και άλλα ανάλογα!