Η πρόκληση των εκλογών 2007 – Απογοήτευση και ελπίδα
Μαρίκα Φραγκάκη, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2007-09-09
Οι βασικές κατευθύνσεις οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής μέχρι το 2008 της απερχόμενης κυβέρνησης της Ν.Δ. διατυπώθηκαν από το «Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων για την Ανάπτυξη και την Απασχόληση 2005-2008» και επαναβεβαιώθηκαν από την «Εκθεση Εφαρμογής 2006».
Σύμφωνα με το ΕΠΜ 2005-2008, «Η δημοσιονομική προσαρμογή και η επιτάχυνση της διαδικασίας διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων αποτελούν τις βασικές προτεραιότητες της Ελληνικής Κυβέρνησης», ενώ «Το νέο μοντέλο ανάπτυξης στηρίζεται στο τρίπτυχο ανταγωνιστικότητα – εξωστρέφεια – ανάπτυξη της υγιούς ιδιωτικής επιχειρηματικής πρωτοβουλίας», όπου οι «λέξεις-κλειδιά» είναι «η αύξηση της παραγωγικότητας, η συγκράτηση του πληθωρισμού και η τόνωση της απασχόλησης» (σελ. 1). Τέλος, η «Εκθεση Εφαρμογής 2006» διαπιστώνει ότι «Οι προτεραιότητες του Εθνικού Προγράμματος Μεταρρυθμίσεων 2005-2008 όπως τέθηκαν από την κυβέρνηση συνεχίζουν να ισχύουν» (σε. 1).
Μετά από τρία και πλέον χρόνια διακυβέρνησης από τη Ν.Δ., τα χρόνια προβλήματα της οικονομίας όχι μόνο συνεχίζουν να υφίστανται, αλλά διογκώνονται επικίνδυνα, ενώ η κοινωνία εκφράζει όλο και πιο έντονα τη δυσπιστία και τη δυσαρέσκειά της για τις πολιτικές που εφαρμόζονται, αλλά και για εκείνες που απουσιάζουν.
Η ανεργία παραμένει από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη των 27 και ιδιαίτερα η ανεργία των νέων και των γυναικών, όπου κυριαρχούν οι ελαστικές και επισφαλείς μορφές εργασίας.
Οι δαπάνες για την παιδεία και την έρευνα παραμένουν συγκριτικά οι χαμηλότερες στην Ευρώπη.
Το φόβητρο του πληθωρισμού εξακολουθεί να σείεται από την κυβέρνηση σε κάθε εργατική και κοινωνική διεκδίκηση.
Η ελληνική οικονομία είναι από τις λιγότερο ανταγωνιστικές, καθώς το έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών έχει εκτιναχθεί σε πρωτοφανή ύψη.
Ο κατάλογος των προβλημάτων είναι μακρύς και εν πολλοίς γνωστός. Τι έκανε η κυβέρνηση;; Εισήγαγε τη «νέα γενιά αποκρατικοποιήσεων», κεντρικό πυλώνα της πολιτικής της και ταυτόχρονα προχώρησε στην ταχύτερη απελευθέρωση των κλάδων δικτύων, άλλο βασικό πυλώνα (σελ. 19-20 ΕΜΠ). Παράλληλα, ξέσπασαν τα γνωστά σκάνδαλα με τις «κουμπαριές» και τα διάφορα καρτέλ, ξεκινώντας από εκείνο του γάλακτος και συνεχίζοντας με τα απόκρυφα των ομολόγων και την υφαρπαγή γι΄ άλλη μια φορά των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων.
Για να φτάσουμε στις πυρκαγιές και στον μέχρι τώρα τραγικό απολογισμό. Ανθρωποι, ιδιωτικός και δημόσιος πλούτος χάθηκαν, με ανυπολόγιστες ζημίες για ολόκληρη τη χώρα και για πολλά χρόνια. Μαζί χάθηκε και η εμπιστοσύνη στα δύο κόμματα, που διαχειρίστηκαν την εξουσία ολόκληρη την μεταπολιτευτική περίοδο.
Αν οι ευθύνες της ΝΔ είναι σήμερα πρώτου μεγέθους, ως ασκούσας την εξουσία, εκείνες του ΠΑΣΟΚ, είναι επίσης μεγάλες και σαφείς, ως έχοντας ασκήσει την εξουσία για 17 χρόνια χωρίς διακοπή! Ούτε οι προτεραιότητες της οικονομικής και της κοινωνικής πολιτικής του ήταν ουσιαστικά διαφορετικές, ούτε το ενδιαφέρον του για το περιβάλλον μεγαλύτερο στη μακρά διάρκεια της δικής του διακυβέρνησης. Σήμερα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ερίζουν για το ποιος είναι ή ήταν χειρότερος! Πρόκειται για την απόλυτη πολιτική κακομοιριά!
Κακόμοιρη όμως είναι και η πολιτική του ΚΚΕ, που, κλειστό πίσω από τα υψηλά τείχη του Περισσού, διστάζει, ομφαλοσκοπεί και θέτει ως προτεραιότητα τη λάσπη κατά του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς!
Παράλληλα, το ΛΑΟΣ, απευθυνόμενο στα φοβικά ανακλαστικά των πολιτών και στον ευάλωτο από τις πυρκαγιές ψυχισμό τους, επιζητά την είσοδό του στη Βουλή, για να βρει πεδίο άσκησης μιας ρατσιστικής, ξενοφοβικής πολιτικής. Εξάλλου, το νεοϊδρυθέν κόμμα από τον κ. Παπαθεμελή κινείται σε αντίστοιχη κατεύθυνση. Τυχόν είσοδός τους καθιστά ακόμα πιο επιτακτικούς τους αγώνες της αριστεράς.
Στις συνθήκες αυτές, η ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά καλείται να συμβάλει στην αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Να μιλήσει καθαρά για τις πολιτικές ευθύνες που υπάρχουν, αλλά και να δημιουργήσει εμπιστοσύνη, ελπίδα και διέξοδο. Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αποτελούμενος από 9 συνιστώσες, που καλύπτουν ένα ευρύ πολιτικό φάσμα, είναι ήδη γνώριμος στους πολίτες από τη συμμετοχή του στους αγώνες για την παιδεία, το περιβάλλον, το ασφαλιστικό, καθώς και από το κοινοβουλευτικό του έργο, μια σημαντική προσπάθεια λίγων, ξεχωριστών στελεχών. Είμαστε αισιόδοξοι ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα αποτυπώσει την ελπίδα, με την οποία όλο και περισσότεροι πολίτες προσβλέπουν στο εγχείρημα του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ταυτόχρονα, η διαχείριση του συγκεκριμένου εγχειρήματος μετεκλογικά προϋποθέτει μεγάλη υπευθυνότητα και ευαισθησία, για να μη διαψευσθεί η ελπίδα και η εμπιστοσύνη, με την οποία αισιοδοξούμε ότι θα μας περιβάλουν οι πολίτες.
.
Σύμφωνα με το ΕΠΜ 2005-2008, «Η δημοσιονομική προσαρμογή και η επιτάχυνση της διαδικασίας διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων αποτελούν τις βασικές προτεραιότητες της Ελληνικής Κυβέρνησης», ενώ «Το νέο μοντέλο ανάπτυξης στηρίζεται στο τρίπτυχο ανταγωνιστικότητα – εξωστρέφεια – ανάπτυξη της υγιούς ιδιωτικής επιχειρηματικής πρωτοβουλίας», όπου οι «λέξεις-κλειδιά» είναι «η αύξηση της παραγωγικότητας, η συγκράτηση του πληθωρισμού και η τόνωση της απασχόλησης» (σελ. 1). Τέλος, η «Εκθεση Εφαρμογής 2006» διαπιστώνει ότι «Οι προτεραιότητες του Εθνικού Προγράμματος Μεταρρυθμίσεων 2005-2008 όπως τέθηκαν από την κυβέρνηση συνεχίζουν να ισχύουν» (σε. 1).
Μετά από τρία και πλέον χρόνια διακυβέρνησης από τη Ν.Δ., τα χρόνια προβλήματα της οικονομίας όχι μόνο συνεχίζουν να υφίστανται, αλλά διογκώνονται επικίνδυνα, ενώ η κοινωνία εκφράζει όλο και πιο έντονα τη δυσπιστία και τη δυσαρέσκειά της για τις πολιτικές που εφαρμόζονται, αλλά και για εκείνες που απουσιάζουν.
Η ανεργία παραμένει από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη των 27 και ιδιαίτερα η ανεργία των νέων και των γυναικών, όπου κυριαρχούν οι ελαστικές και επισφαλείς μορφές εργασίας.
Οι δαπάνες για την παιδεία και την έρευνα παραμένουν συγκριτικά οι χαμηλότερες στην Ευρώπη.
Το φόβητρο του πληθωρισμού εξακολουθεί να σείεται από την κυβέρνηση σε κάθε εργατική και κοινωνική διεκδίκηση.
Η ελληνική οικονομία είναι από τις λιγότερο ανταγωνιστικές, καθώς το έλλειμμα των τρεχουσών συναλλαγών έχει εκτιναχθεί σε πρωτοφανή ύψη.
Ο κατάλογος των προβλημάτων είναι μακρύς και εν πολλοίς γνωστός. Τι έκανε η κυβέρνηση;; Εισήγαγε τη «νέα γενιά αποκρατικοποιήσεων», κεντρικό πυλώνα της πολιτικής της και ταυτόχρονα προχώρησε στην ταχύτερη απελευθέρωση των κλάδων δικτύων, άλλο βασικό πυλώνα (σελ. 19-20 ΕΜΠ). Παράλληλα, ξέσπασαν τα γνωστά σκάνδαλα με τις «κουμπαριές» και τα διάφορα καρτέλ, ξεκινώντας από εκείνο του γάλακτος και συνεχίζοντας με τα απόκρυφα των ομολόγων και την υφαρπαγή γι΄ άλλη μια φορά των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων.
Για να φτάσουμε στις πυρκαγιές και στον μέχρι τώρα τραγικό απολογισμό. Ανθρωποι, ιδιωτικός και δημόσιος πλούτος χάθηκαν, με ανυπολόγιστες ζημίες για ολόκληρη τη χώρα και για πολλά χρόνια. Μαζί χάθηκε και η εμπιστοσύνη στα δύο κόμματα, που διαχειρίστηκαν την εξουσία ολόκληρη την μεταπολιτευτική περίοδο.
Αν οι ευθύνες της ΝΔ είναι σήμερα πρώτου μεγέθους, ως ασκούσας την εξουσία, εκείνες του ΠΑΣΟΚ, είναι επίσης μεγάλες και σαφείς, ως έχοντας ασκήσει την εξουσία για 17 χρόνια χωρίς διακοπή! Ούτε οι προτεραιότητες της οικονομικής και της κοινωνικής πολιτικής του ήταν ουσιαστικά διαφορετικές, ούτε το ενδιαφέρον του για το περιβάλλον μεγαλύτερο στη μακρά διάρκεια της δικής του διακυβέρνησης. Σήμερα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ερίζουν για το ποιος είναι ή ήταν χειρότερος! Πρόκειται για την απόλυτη πολιτική κακομοιριά!
Κακόμοιρη όμως είναι και η πολιτική του ΚΚΕ, που, κλειστό πίσω από τα υψηλά τείχη του Περισσού, διστάζει, ομφαλοσκοπεί και θέτει ως προτεραιότητα τη λάσπη κατά του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς!
Παράλληλα, το ΛΑΟΣ, απευθυνόμενο στα φοβικά ανακλαστικά των πολιτών και στον ευάλωτο από τις πυρκαγιές ψυχισμό τους, επιζητά την είσοδό του στη Βουλή, για να βρει πεδίο άσκησης μιας ρατσιστικής, ξενοφοβικής πολιτικής. Εξάλλου, το νεοϊδρυθέν κόμμα από τον κ. Παπαθεμελή κινείται σε αντίστοιχη κατεύθυνση. Τυχόν είσοδός τους καθιστά ακόμα πιο επιτακτικούς τους αγώνες της αριστεράς.
Στις συνθήκες αυτές, η ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά καλείται να συμβάλει στην αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Να μιλήσει καθαρά για τις πολιτικές ευθύνες που υπάρχουν, αλλά και να δημιουργήσει εμπιστοσύνη, ελπίδα και διέξοδο. Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αποτελούμενος από 9 συνιστώσες, που καλύπτουν ένα ευρύ πολιτικό φάσμα, είναι ήδη γνώριμος στους πολίτες από τη συμμετοχή του στους αγώνες για την παιδεία, το περιβάλλον, το ασφαλιστικό, καθώς και από το κοινοβουλευτικό του έργο, μια σημαντική προσπάθεια λίγων, ξεχωριστών στελεχών. Είμαστε αισιόδοξοι ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα αποτυπώσει την ελπίδα, με την οποία όλο και περισσότεροι πολίτες προσβλέπουν στο εγχείρημα του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ταυτόχρονα, η διαχείριση του συγκεκριμένου εγχειρήματος μετεκλογικά προϋποθέτει μεγάλη υπευθυνότητα και ευαισθησία, για να μη διαψευσθεί η ελπίδα και η εμπιστοσύνη, με την οποία αισιοδοξούμε ότι θα μας περιβάλουν οι πολίτες.
.
