Θα παλέψουμε για να διαμορφώσει η αριστερά το μέλλον του τόπου

Την ώρα που ο δικομματισμός βρίσκεται αντιμέτωπος με γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια, η αριστερά πρέπει "να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων", υπογραμμίζει η Άννα Φιλίνη, στη συνέντευξή της στην "Κυριακάτικη Αυγή". Σχολιάζοντας το ενδεχόμενο να μην υπάρξει αυτοδυναμία, η υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ απεύχεται να ακολουθηθεί το "γερμανικό μοντέλο" της συγκυβέρνησης των δύο μεγάλων κομμάτων και θεωρεί ότι η ριζοσπαστική και ανανεωτική αριστερά θα πρέπει να επιδιώξει να "διαμορφώσει το μέλλον του τόπου", μένοντας όμως "σταθερή στο πρόγραμμά της, αλλά και θαρραλέα".

Με αφορμή τις πρόσφατες πυρκαγιές επισημαίνει την ελάχιστη προστασία της αρχαίας και της νεώτερης κληρονομιάς. Η Α. Φιλίνη, υποψήφια στην Α Αθηνών, αναφέρεται ακόμη στους πολύχρονους αγώνες για την προστασία των ελεύθερων χώρων της πρωτεύουσας , στην ανάγκη υπογειοποίησης του προαστιακού και τη σημασία που έχει η λειτουργία της δημοκρατίας στην πόλη.

* Η πύρινη καταστροφή γέμισε με θλίψη, αλλά και οργή, τις ψυχές των πολιτών. Εκτιμάτε ότι η συναισθηματική φόρτιση θα "βγει" στην κάλπη; Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί ένα ευρύ σχήμα συνεργασίας δυνάμεων της αριστεράς, να εκφράσει αυτή την οργή; Και πρέπει να επιδιώξει την "συναισθηματική" ψήφο;

Στον κόσμο υπάρχει ταυτόχρονα θλίψη και σοβαρότητα, αγανάκτηση, αλλά και σκέψη. Ελπίζω και τα δύο χαρακτηριστικά να τα κρατήσει μέχρι την κάλπη, γιατί αυτό τον κάνει να βλέπει με ευθύνη, αλλά και με κουράγιο. Αυτό εξάλλου προσπαθεί να τσακίσει η κυβέρνηση με τις δημαγωγίες περί ασύμμετρης απειλής. Όσο κρατάμε και το κουράγιο και την ευθύνη, οι ελπίδες μου είναι γερές.

* Το ενδεχόμενο ύστερα από τα τελευταία τραγικά γεγονότα να μην προκύψει αυτοδυναμία σας έχει απασχολήσει; Έχετε σκεφτεί σε μία τέτοια περίπτωση ποια θα πρέπει να είναι η στάση της αριστεράς, η οποία είναι και υπέρ των κυβερνήσεων συνεργασίας;

Είναι ένα ζήτημα που συζητιέται πολύ. Συζητιέται και σε πλατύ κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και εκτός του ΣΥΝ. Ξέρουμε βέβαια ότι με το ισχύον εκλογικό σύστημα ευνοείται το πρώτο κόμμα. Επίσης ξέρουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει προγραμματικές συγκλίσεις με κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα. Ο κόσμος θέλει αποφασιστικά να φύγει η κυβέρνηση και ταυτόχρονα δεν έχει εμπιστοσύνη στο ΠΑΣΟΚ. Οι πολίτες θέλουν να αποδυναμωθεί ο δικομματισμός. Εμείς δεν θα γίνουμε δεκανίκι κανενός, αλλά πρέπει να σταθούμε και στο ύψος των περιστάσεων. Να παλέψουμε για τη διαμόρφωση νέων συνθηκών με βάση το πρόγραμμά μας, μέσα στις νέες συνθήκες κρίσης. Όλα τα κόμματα θα είναι υπόλογα μπροστά στις νέες συνθήκες.

Ήδη κάποιοι βλέπουν "το τέλος του δικομματισμού" και επεξεργάζονται σενάρια για την επόμενη ημέρα: κάνουν λόγο για συμμετοχή των ακροδεξιών σε κυβερνήσεις και εξετάζουν την περίπτωση του "μεγάλου συνασπισμού" τύπου Γερμανίας, το οποίο εγώ απεύχομαι να συμβεί γιατί θα έχει βαριές συνέπειες για τις κοινωνικές κατακτήσεις του λαού. Η κατάσταση δείχνει ότι το ΠΑΣΟΚ επιμένει στις συντηρητικές θέσεις του για την παιδεία, το ασφαλιστικό, δεν παίρνει θέση για το Συνταγματικό Δικαστήριο, που είναι μία συντηρητική και επικίνδυνη επιλογή για την δικαιοσύνη και τη δημοκρατία. Δεν θα γίνουμε δεκανίκι κανενός, αλλά και θα παλέψουμε για να πρωταγωνιστήσει η αριστερά στη διαμόρφωση του μέλλοντος στον τόπο μας. Προϋπόθεση βέβαια είναι μία αριστερά ισχυροποιημένη, ριζοσπαστική και ανανεωτική, σταθερή στο πρόγραμμά της, αλλά και θαρραλέα.

* Είδαμε ότι στις φωτιές στην Ηλεία παραλίγο να καταστραφεί ο αρχαιολογικός χώρος και το μουσείο της Ολυμπίας. Εσείς, που δραστηριοποιείστε στο χώρο του πολιτισμού, βλέπετε να υπάρχουν ελλείψεις στην πολιτική προστασίας των μνημείων;

Είναι τραγικές οι κυβερνητικές ευθύνες που άφησαν να καταστραφεί ο ιερός χώρος της Ολυμπίας. Ευτυχώς σώθηκε την τελευταία στιγμή το μουσείο. Έχουμε σημαντικούς και σοβαρούς αρχαιολόγους και ανθρώπους του πολιτισμού που δουλεύουν για τα μνημεία μας εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η μητέρα μου υπήρξε αρχαιολόγος και ξέρω να ακούω και να σέβομαι όλους αυτούς τους ανθρώπους. Όμως οι κυβερνήσεις όλων των τελευταίων χρόνων υπήρξαν πολύ φειδωλές στη στήριξη του πολιτισμού μας. Η νεότερη αρχιτεκτονική μας κληρονομιά δεν προστατεύεται. Για παράδειγμα τα προσφυγικά της Λ. Αλεξάνδρας, εξαίρετο δείγμα "Μπαουχάους". Με νύχια και δόντια σώσαμε ορισμένοι "τρελοί" το 1996 ότι απέμεινε από το ΦΙΞ του Ζενέτου και ακόμη παλεύουμε για να μετατραπεί στο μουσείο σύγχρονης τέχνης. Το Μουσείο Αθηνών στην Ακαδημία Πλάτωνος είναι 25 χρόνια στα προγράμματα των υπουργείων. Η μαύρη εικόνα της καμένης Ολυμπίας, μαζί με την μαύρη εικόνα των ορεινών όγκων της πατρίδας μας σκιάζουν την καρδιά μας. Τα δάση μας και τα μνημεία μας είναι ο πολιτισμός μας, είναι η μνήμη μας, είναι η ζωή μας.

Προστασία ελεύθερων χώρων

* Έχετε εκλεγεί τέσσερις φορές στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων, στο οποίο βρίσκεστε τα τελευταία 13 χρόνια. Σήμερα είστε υποψήφια βουλευτής στην Αθήνα, μία πόλη που ασφυκτιά από την έλλειψη ελεύθερων χώρων. Θα είναι αυτή η πρώτη σας προτεραιότητα στη νέα Βουλή;

Είναι η πρώτη μου προτεραιότητα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Μην ξεχνάτε ότι ήμασταν από τους πρώτους που παλέψαμε για τη σωτηρία του Πάρκου Ελευθερίας (έχοντας απέναντι πολλά μέσα ενημέρωσης) και μιλούσαμε από το 1990 για τα κινήματα πολιτών, όταν άλλοι δεν είχαν στο νου τους παρά το "καπέλωμα" και υποτιμούσαν απολύτως τα προβλήματα του περιβάλλοντος. Είμαι υπερήφανη που σήμερα πια τα θέματα αυτά είναι σταθερό σημείο στο πρόγραμμά μας και μας χαρακτηρίζουν και ως πολιτικό χώρο. Έχουμε παλέψει στην πρώτη γραμμή για τη σωτηρία της πόλης στο ΘΩΝ και στη ΔΕΗ στους Άνω Αμπελόκηπους, στη Λαγουμιτζή στο Νέο Κόσμο, στο Πάτμου και Καραββία, στη Γαζία στα Κάτω Πατήσια, στη Θερμίδα στη Ριζούπολη, στη Ριζάρη, στο Λυκαβηττό, στη Δημοφώντος, στο Ελαιώνα, στο Γουδί και σε όλες τις γειτονιές της πόλης. Είμαι πάρα πολύ ευτυχής που με πολλούς νέους συντρόφους στην "Ανοιχτή Πόλη", της οποίας είμαι δημοτική σύμβουλος, παλεύουμε μαζί με τα κινήματα πολιτών στην πρώτη γραμμή για όλα αυτά τα θέματα.

Δημοκρατία στην πόλη

* Ποια άλλα προβλήματα αντιμετωπίζει ο κάτοικος της Αθήνας;

Πάρα πολύ σοβαρό ζήτημα είναι η απόκτηση ενός διάχυτου συστήματος σταθερής τροχιάς για τις συγκοινωνίες σε όλη την Αθήνα. Το θέμα της υπογειοποίησης του προαστιακού σιδηροδρόμου είναι υψίστης σημασίας για να μην διασπάται ο ιστός κυρίως για να μην θρηνούμε πια θύματα. Πολύ σοβαρά είναι τα θέματα της απόκτησης πρώτης κατοικίας για τους νέους ανθρώπους, η δημιουργία κέντρων πολιτισμού ιδιαίτερα για τη νεολαία σε κάθε γειτονιά, η υπεράσπιση της ελεύθερης πρόσβασης στους λόφους της Πνύκας και του Φιλοπάππου και ταυτόχρονα η υπεράσπιση των μνημείων τους. Ιδιαίτερα θέλω να τονίσω τη σημασία της λειτουργίας της δημοκρατίας στην πόλη με την ενεργοποίηση των διαμερισματικών συμβουλίων και με την ανάγκη, επιτέλους, θεσμικής αναγνώρισης των κινημάτων πολιτών.

Απομονωτισμός και αριστερά

* Στην κεντρική πολιτική σκηνή, και πάντα από τις γραμμές της αριστεράς, βρίσκεστε περισσότερο από 30 χρόνια (από την περίοδο του ΕΚΚΕ, την δεκαετία του 70). Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία τάση αποστασιοποίησης από την πολιτική, που καταγράφεται περισσότερο στη νεολαία και τις μεσαίες ηλικίες. Τι σημαίνει για σας η συμμετοχή στην πολιτική;

Θυμάμαι για πρώτη φορά τη συμμετοχή μου στη δεκαετία του 60 , στα μαθητικά μου χρόνια, για το κίνημα του 15% για την παιδεία. Είναι αλήθεια ότι η συμμετοχή μου στο ΕΚΚΕ με έχει "σφραγίσει" και έχω βγάλει συμπεράσματα π.χ. για την ανάγκη να ξεπερνιέται ο απομονωτισμός. Όμως ταυτόχρονα και το θάρρος να τίθενται νέα ζητήματα στην πολιτική και να μπαίνουμε με θάρρος στην πράξη. Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι είμαστε οι πρώτοι που φωνάξαμε το σύνθημα "Ούτε ΝΑΤΟ, ούτε Βαρσοβία". Και η δημιουργία του ΣΥΝ το 1989 μου έδωσε μία τεράστια ελπίδα για την ενότητα και την αναγέννηση της Αριστεράς. Θέλω να ελπίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει σ αυτή την πορεία. Πιστεύω ότι η συμμετοχή ξανά στην πολιτική θα υπάρξει με τη διαμόρφωση της νέας ελπίδας, ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός, και με ορισμένες άλλες συνθήκες: ότι η συμμετοχή του κάθε ανθρώπου στην κοινωνία θα είναι δημιουργική (αλλιώς δεν βλέπει κανένας άνθρωπος το λόγο να συμμετέχει στα κοινά) και ότι τα κόμματα, και αυτά της αριστεράς, δεν θα βλέπουν την πολιτική μόνο για τα οφέλη της εξουσίας. Η συμμετοχή στα κοινά πρέπει να είναι τρόπος ζωής, στη σκέψη, στο επάγγελμά μας, σε κάθε δημιουργική μας δραστηριότητα.