Σχολικές παρελάσεις: Έχουν ακόμη νόημα;

Η υπόθεση του Οδυσσέα Τσενάϋ και ο σάλος που έχει ξεσηκώσει αποτελεί μια ακόμη χαρακτηριστική περίπτωση του πόσο στη δημόσια συζήτηση γινόμαστε ένας ...απέραντος κυκεώνας προσπαθώντας να χωνέψουμε και να συνταιριάξουμε. πραγματικότητες και καταστάσεις που δεν γίνεται να είναι μεταξύ τους συμβατές.

Η έκρηξη του μεταναστευτικού κύματος τη τελευταία 10ετία στην Ελλάδα έχει φέρει σημαντικότατες αλλαγές στη ζωή μας. Η ραγδαία μετατροπή σε πολυφυλετική πολυπολιτισμική κοινωνία μαζί με την ανεργία και την περιθωριοποίηση στρωμάτων έχει συνεπιφέρει και την άνοδο της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Ως κοινωνία στο μακρο-επίπεδο αλλά και στο μικρο-επίπεδο στη γειτονιά, στερούμε δικαιώματα αυταπόδεικτα στους οικονομικούς μετανάστες.

Τα σχολεία μας σήμερα δεν είναι ακριβώς όπως στο παρελθόν. Η σύνθεσή τους έχει αλλάξει. Σε πολλά δημοτικά και γυμνάσια τα ελληνόπουλα με τα παιδιά των μεταναστών είναι μισά- μισά. Γίνεται ουσιαστική προσπάθεια –με τα επιμέρους προβλήματα, ασχημονίες αλλά και αξιέπαινες συμπεριφορές-να λειτουργήσουν σωστά και να παράσχουν την αναγκαία μόρφωση.

Τα προβλήματα όμως παρουσιάζονται στις αιχμές.

Εξηγούμαι: Τα τελευταία, τουλάχιστον πενήντα χρόνια, γίνονται σχολικές παρελάσεις στις εθνικές επετείους 28ης Οκτωβρίου και 25ης Μαρτίου. Προφανής τους στόχος να υπενθυμίσουν τα γεγονότα αλλά κυρίως να τονώσουν το εθνικό φρόνημα και την εθνική υπερηφάνεια στους μαθητές/τριες. Το ζήτημα του σημαιοφόρου είτε με την ανάθεση στον άριστο μαθητή είτε με τη δυνατότητα κλήρωσης, που θα μπορούσε να είναι μια άλλη διαδικασία, από τα πράγματα αναδεικνύει ένα ζήτημα. Και αν αυτός είναι μετανάστης –και άρα πολύ πιθανότερα αλβανός; Τα υπόλοιπα παιδιά των αλβανών, πολωνών, ιρακινών, βουλγάρων, κλπ είναι λογικό να βρίσκονται μέσα στις γραμμές των παρελαυνόντων; Και αν τα αποκλείσουμε δεν είναι ρατσιστική διάκριση; Μα αν αισθάνονται έλληνες ως ... «μετέχοντες της γλώσσας και της παιδείας» έχουν αυτό το δικαίωμα θα αντιτείνουν πολλοί! Αυτό άραγε επιδιώκουμε; Να τους αφομοιώσουμε ή να τους δώσουμε τα ίδια εφόδια ώστε ισότιμα να αναπτυχθούν μαζί με μας διατηρώντας την εθνικότητά τους και έχοντας τη δυνατότητα να αποκτήσουν την υπηκοότητα, εφόσον το θελήσουν;

Οι γονείς της Μηχανιώνας άθελά τους ανέδειξαν ένα πρόβλημα.

Αυτό δεν λύνεται με διαγωνισμούς ανάδειξης αντιρατσιστικής συμπεριφοράς και αντίθεσης στην ξενοφοβία. Εδώ απαιτείται ουσιαστικότερη λύση

Οι σχολικές παρελάσεις και στην Ελλάδα πλέον όπως και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν αντιστοιχούν στο επίπεδο πολυφυλετικής και πολυπολιτισμικής διαμόρφωσής τους. Το εθνικό αίσθημα και η περηφάνια στους μαθητές μιας χώρας όπως η Ελλάδα του 2003, δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιχειρείται με εκδηλώσεις που από μόνες τους έχουν το χωριστικό στοιχείο. Γι’ αυτό πρέπει να καταργηθούν.

Οι ομογένειές μας που θέλουν ακριβώς να τονώσουν και την διαφορετικότητά τους μέσα στις χώρες υποδοχής πολύ καλά το κάνουν. Εμείς εδώ στην Ελλάδα γιατί;