ΣΥΝ: Συνέδριο διαλόγου και όχι άγονης αντιπαράθεσης

Η χρονιά που πέρασε ήταν για τον ΣΥΝ μια κερδισμένη χρονιά. Η συμμετοχή του στις κινητοποιήσεις για την παιδεία, η παρουσία του στους κοινωνικούς αγώνες και η συνεπής αντιπολιτευτική του τακτική είχαν, σαν επιστέγασμα, την άνοδο της εκλογικής του δύναμης στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου. Ανεξάρτητα από τις ερμηνείες για τα αίτια της εκλογικής ανόδου (υπάρχουν πολλές και διαφορετικές), ανεξάρτητα από τις διαφορές απόψεων στο εσωτερικό του κόμματος (παραμένουν και είναι ισχυρές) όλοι συμφωνούν ότι το στοίχημα, για τον ΣΥΝ, είναι η διαμόρφωση των προϋποθέσεων για την σταθεροποίηση και διεύρυνση της εκλογικής του βάσης σ’ ένα ιδιαίτερα ασταθές και ρευστό πολιτικό σκηνικό.

Ο ΣΥΝ καλείται στο επικείμενο 5ο Συνέδριό του να υπερβεί, πρώτα απ’ όλα, τις δικές του εγγενείς αδυναμίες που συνήθως χαρακτηρίζουν τις εσωκομματικές του διαδικασίες.

Να προβληματιστεί, συλλογικά και να καταλήξει στην διατύπωση της δικής του εναλλακτικής προγραμματικής πρότασης με την μορφή ενός προγράμματος δράσης.

Το πρόγραμμα αυτό οφείλει να αποτελεί ένα συνεκτικό σύνολο προτάσεων και θέσεων, με σαφές κοινωνικό, οικολογικό στίγμα που θα προτείνει συγκεκριμένες λύσεις σε ώριμα προβλήματα και θα ανοίγει το δρόμο για μια αντινεοφιλελεύθερη και αντιδικομματική προοπτική.

Είναι αυτονόητο ότι η εναλλακτική μας πρόταση δεν μπορεί να μείνει στο επίπεδο της απλής καταγγελίας αλλά πρέπει να συγκρούεται με τις επιλογές του νεοφιλελευθερισμού και της κυβέρνησης σε συγκεκριμένα προβλήματα. Ταυτόχρονα αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο που βοηθά τις αναγκαίες πολιτικές συσπείρωσεις, προκειμένου να διαμορφώνεται το πολιτικό υποκείμενο που θα ωθήσει στην προώθηση ουσιαστικών αλλαγών.

Μια τέτοια πολιτική, αποβλέπει στην οικοδόμηση ενός πλατιού εναλλακτικού, ως προς το δικομματικό πλαίσιο, ριζοσπαστικού, προοδευτικού ρεύματος στην ελληνική κοινωνία. Το ρεύμα αυτό μπορεί να φιλοδοξεί, σε επόμενη φάση να μετεξελιχθεί σε κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία.

Αυτή η αναζήτηση είναι το ζητούμενο για τον ΣΥΝ, πέρα και πάνω από όλα τα υπόλοιπα θέματα που απασχολούν το συνέδριο και τις προσυνεδριακές διαδικασίες.

Η συζήτηση αυτή μπορούσε να γίνει και με μεγαλύτερη άνεση χρόνου και απαλλαγμένη από τα αναπόφευκτα διλήμματα που συνοδεύουν την επιλογή της διάδοχης λύσης στην προεδρία του ΣΥΝ. Θα ήταν έτσι πιο γόνιμη και πιο αποτελεσματική.

Η αιφνιδιαστική ανακοίνωση του Αλέκου Αλαβάνου να μην θέσει υποψηφιότητα για την θέση του προέδρου του κόμματος και κυρίως όσα προηγήθηκαν (επιλεκτικές διαρροές προθέσεων στον τύπο) αλλά και όσα ακολούθησαν, την απόφαση αυτή, δεν διευκολύνουν την νηφάλια συζήτηση και την αναζήτηση νέων πολιτικών προτάσεων και πρωτοβουλιών.

Αποτελεί σύμπτωμα ιδιοκτησιακής αντίληψης για το κόμμα ή έμμεση υπόδειξη διαδόχου στην ηγεσία πέρα και έξω από οποιαδήποτε συλλογική διαδικασία και οποιαδήποτε διαβούλευση με το στελεχικό δυναμικό του κόμματος.

Ούτε υπόθεση της πλειοψηφίας της ΚΠΕ, ούτε πολύ περισσότερο, του απερχόμενου προέδρου είναι η επιβολή λύσης που μοιάζει σαν να ήταν «έτοιμη από καιρό». Όσο για την επιχειρηματολογία που συνοδεύει την επιλογή του Αλέκου Αλαβάνου, την ανάγκη δηλαδή να προχωρήσει ο ΣΥΝ στη ηλικιακή ανανέωση του στελεχικού του δυναμικού, προτείνω να είμαστε πιο ψύχραιμοι και πιο σοβαροί.

Στην αριστερά ποτέ, και σωστά, δεν προτάχθηκε το κριτήριο της ηλικίας απέναντι στα κριτήρια των πολιτικών απόψεων και της επάρκειας κάποιου στελέχους να ανταποκριθεί με επιτυχία στον ρόλο του.

Η ανανέωση του κόμματος είναι πρώτα από όλα μια πολιτική διαδικασία που έχει σχέση με ιδέες, προτάσεις και όραμα για την σύγχρονη αριστερά και την κοινωνία. Σ’ αυτό το επίπεδο δοκιμάζονται τα πρόσωπα, σ’ αυτό το επίπεδο αναδεικνύονται οι ηγεσίες.

Είναι εντελώς άγονη και ξένη με τον ΣΥΝ και την ανανεωτική αριστερά η ψευδεπίγραφη αντιπαράθεση γενεών ή η συζήτηση για «αιώνιους εφήβους» και «γεγηρακότες νεανίες». Ισχυρίζομαι ότι πρέπει να την αποφύγουμε.

Πέρα και έξω από την επιρροή της εικόνας ή της εικονικής πραγματικότητας που πολλές φορές διαμορφώνουν τα ΜΜΕ, οφείλουμε να επιλέξουμε με βάση την ανάγκη της διαφύλαξης της αυτονομίας του ΣΥΝ, της ισχυροποίησης του ρόλου του και της πολιτικής προοπτικής του. Η συνεπής πολιτική πορεία, η κοινοβουλευτική εμπειρία και οι πολιτικές θέσεις του Φ. Κουβέλη αποτελούν εγγύηση για την ικανοποίηση όλων αυτών των κριτηρίων.