Για την ευρωπαϊκή ενοποίηση

Είναι αναμφισβήτητο ότι χρειάζεται να επεξεργαστούμε το πρόγραμμα και τη γενική στρατηγική μέσα στην οποία πρέπει να κινηθούμε. Στην Ευρώπη σήμερα, εξαιτίας των σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών που επιβλήθηκαν, κυριαρχεί σε μεγάλο βαθμό στους λαούς ένας ευρωσκεπτικισμός πάνω στον οποίο πατούν άκρως συντηρητικές δυνάμεις, συχνά σε άμεση συνεργασία με τα γεράκια των ΗΠΑ. Τέτοιες είναι η Μ. Βρετανία αλλά και άλλοι εκπρόσωποι του ατλαντισμού όπως οι Κατσίνσκι στην Πολωνία και Κλάους στην Τσεχία, που έχουν ήδη ταχθεί υπέρ της εγκατάστασης των αμερικανικών πυραύλων στα εδάφη τους.

Πρόσφατα είδαμε στη χώρα μας να εκφράζονται στη διάρκεια της συζήτησης για την Ευρωσυνθήκη σαφείς πολιτικές από το ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ υπέρ της άμεσης απόσχισης από την Ε.Ε. Θεωρώ ότι η διαφοροποίηση της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς από τέτοιες αποσχιστικές πολιτικές πρέπει να είναι σαφής. Ο Λόταρ Μπίσκι για παράδειγμα πάντα φροντίζει να κάνει αυτή τη διευκρίνιση.

Η σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική υιοθετήθηκε από την ΕΟΚ ήδη μέσα στη συνθήκη του Μάαστριχτ, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Αντίθετα, εμείς ως ΣΥΝ έχουμε ανέκαθεν ακολουθήσει τη γραμμή που θεωρεί ότι η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης θα ενισχύσει τη δημοκρατική της κατεύθυνση και τη δικαιότερη κατανομή του πλούτου στο εσωτερικό της.

Θυμίζω ότι προσωπικά είχα ψηφίσει λευκό στην ΚΠΕ του ΣΥΝ για την συνθήκη του Μάαστριχτ, επίσης λευκό ψήφισα στην ΚΠΕ για την συνθήκη του Άμστερνταμ. Στο τελευταίο συνέδριο υποστήριξα την τροπολογία που έκρινε αρνητική τη συνθήκη της Λισαβώνας, αλλά τασσόταν υπέρ της διαμόρφωσης ενός προοδευτικού ευρωσυντάγματος για την προώθηση της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης και την αποδέσμευση από τις ΗΠΑ σε όλα τα επίπεδα. Επίσης σημειώνω ότι τις απόψεις υπέρ της ενότητας της Ευρώπης τις έχω υποστηρίξει πολύ πριν ενταχθώ στον Συνασπισμό, όταν ήδη στην εποχή του διπολισμού η ενότητα της Ευρώπης στόχευε στην ανεξαρτησία και από τις ΗΠΑ και από την ΕΣΣΔ. Σκληρή αντιευρωπαϊκή γραμμή τότε τηρούσαν –πλην της φιλοσοβιετικής αριστεράς- και ορισμένοι φιλοχοτζεϊκοί μαοϊκοί αλλά και οπαδοί της αριστερίστικης παρέκκλισης "των 4" της Σαγκάης.

Σήμερα η διεθνής κατάσταση είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Οι ΗΠΑ συνεχίζουν τη φιλοπόλεμη πολιτική τους, ενώ ταυτόχρονα αναπτύσσονται με εκπληκτικές ταχύτητες οι οικονομικοί κολοσσοί της Ασίας. Ο πολυκεντρισμός στις διεθνείς σχέσεις και η ενοποίηση ομάδων γειτονικών κρατών σε υπερεθνικές ενώσεις είναι ο δρόμος που ανοίγεται όχι μόνο για την Ευρώπη, αλλά βλέπουμε ότι, με πολλές αντιστοιχίες παρά τις διαφορές, προχωρά ήδη στη Λατινική Αμερική αλλά και στην Αφρική. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, στόχος της αριστεράς πρέπει να είναι, χωρίς να ξεχνά το διεθνή περίγυρο, να διαμορφώνει καταστάσεις ώστε οι συνενώσεις αυτές να βαίνουν προς όφελος και όχι σε βάρος των φτωχότερων στρωμάτων και των λαών και υπέρ των δημοκρατικών εξελίξεων.

Επίσης, σημειώνουμε ότι η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. ενίσχυσε τη θέση της, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από την ευρωπαϊκή πολιτική που ασκεί σήμερα ο Πρόεδρος Χριστόφιας.

Τέλος, σύντομα θέλω να θίξω μερικά ζητήματα που προέκυψαν στη διάρκεια της ψηφοφορίας της Ευρωσυνθήκης: 1. Πραγματικά χρειάζεται έγκαιρη συνεννόηση, αλληλοενημέρωση και κυρίως συζήτηση μέσα στο κόμμα των ζητημάτων διαλεκτικά και σε βάθος. 2. Μέσα στη συγκεκριμένη ψηφοφορία δεν καταγράφηκε αντίθετη άποψη από αυτήν της πλειοψηφίας του κόμματος. Άλλωστε, ακόμα και τα "παρών" προσμετρώνται στα κατά, αφού η συνθήκη απαιτούσε για να εγκριθεί τουλάχιστον 151 θετικές ψήφους και όχι την πλειοψηφία των παρόντων. 3. Προηγουμένως δεν είχε τεθεί από καμία πλευρά θέμα κομματικής πειθαρχίας. Στο παρελθόν έχουν ξανά παρουσιαστεί εκτάκτως αντίστοιχα θέματα διαφοροποίησης λόγω βαθύτερων πεποιθήσεων, που αντιμετωπίστηκαν με ανοχή και συντροφικότητα.