Είναι η ώρα να αρχίσει η αποχώρηση των στρατευμάτων μας από το Ιράκ
Barack Obama, International Herald Tribune, ppol.gr, Δημοσιευμένο: 2008-07-16
Η έκκληση του πρωθυπουργού Νουρί Καμάλ Αλ Μαλίκι (Nuri Kamal al-Maliki) να οριστεί χρονοδιάγραμμα για την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ, μας προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες οφείλουν να αξιοποιήσουν τη συγκυρία αυτή, ώστε να ξεκινήσει η αποχώρηση των μάχιμων μονάδων που ζητώ από καιρό και που την επιτάσσουν η μακροπρόθεσμη επιτυχία της πολιτικής μας στο Ιράκ και τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Σε αυτές τις εκλογές, οι διαφορές μας για το Ιράκ είναι μεγάλες. Σε αντίθεση με το γερουσιαστή Τζον Μακ Κέιν (John McCain), εγώ αντιτάχθηκα εξαρχής με τον πόλεμο στο Ιράκ, που θα τον τερματίσω επί της προεδρίας μου.
Θεωρούσα πως επρόκειτο για ένα σοβαρό λάθος που μας αποπροσανατόλισε από την καταπολέμηση της «αλ-κάιντα» και των «ταλιμπάν», καθώς εισβάλαμε σε μια χώρα που δεν αντιπροσώπευε άμεση απειλή στην ασφάλειά μας κι ήταν άσχετη με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
Έκτοτε σκοτώθηκαν σχεδόν 4,000 Αμερικανοί στρατιώτες και δαπανήθηκαν σχεδόν 1 τρις δολάρια. Οι ένοπλες δυνάμεις μας υπερ-εξαντλήθηκαν. Σχεδόν όλες οι απειλές που αντιμετωπίζουμε, από την «αλ κάιντα» έως το Ιράν, επιδεινώθηκαν.
Στους 18 μήνες από τότε που ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους (George W. Bush) ανακοίνωσε τη στρατηγική της «ενίσχυσης», οι άνδρες μας αγωνίστηκαν με ηρωισμό προκειμένου να καταστείλουν τη βία. Εφάρμοσαν νέες τακτικές προστασίας του ιρακινού πληθυσμού, ενώ οι σουνιτικές φυλές απέρριπταν την «αλ κάιντα», μειώνοντας κατά πολύ την αποτελεσματικότητά της.
Αλλά οι λόγοι που με οδήγησαν να εναντιωθώ στην «ενίσχυση» εξακολουθούν να ισχύουν.
Η πίεση στο στρατό μας αυξήθηκε, η κατάσταση στο Αφγανιστάν χειροτέρεψε, και δαπανήσαμε στο Ιράκ σχεδόν 200 δις περισσότερα από όσα προϋπολογίζαμε. Οι Ιρακινοί ηγέτες δε στάθηκε ικανό να επενδύσουν δεκάδες δις δολάρια από τα έσοδα του πετρελαίου στην ανοικοδόμηση της χώρας τους, ούτε πέτυχαν τον πολιτικό διακανονισμό που υποτίθεται πως ήταν ο στόχος της «ενίσχυσης».
Τα καλά νέα είναι πως οι Ιρακινοί ηγέτες νιώθουν πλέον έτοιμοι να αναλάβουν τις τύχες της χώρας τους και ζητούν χρονοδιάγραμμα για την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ.
Εντωμεταξύ ο υποστράτηγος Τζέιμς Ντούμπικ (James Dubik), ο υπεύθυνος για την εκπαίδευση των ιρακινών δυνάμεων ασφαλείας, εκτιμά πως ο ιρακινός στρατός και η αστυνομία θα είναι εις θέση να αναλάβουν τη διαφύλαξη της τάξεως στη χώρα ήδη από το 2009.
Η απόσυρση των στρατευμάτων μας είναι ο μόνος τρόπος να ασκήσουμε πραγματική πίεση στους Ιρακινούς να φτάσουν σε ουσιαστικό πολιτικό διακανονισμό για την πετυχημένη μετάβαση της εξουσίας σε ιρακινά χέρια, με ταυτόχρονη διασφάλιση της σταθερότητας και της ασφάλειας στη χώρα.
Αντί όμως να αξιοποιούν αυτή τη συγκυρία και να ενθαρρύνουν τους Ιρακινούς να αναλάβουν τις ευθύνες της χώρας τους, η κυβέρνηση Μπους και ο γερουσιαστής Μακ Κέιν αρνούνται να συζητήσουν καν την προοπτική της μετάβασης της εξουσίας σε ιρακινά χέρια, παρά τις ρητορικές τους διαβεβαιώσεις πως σέβονται τις επιθυμίες της κυρίαρχης ιρακινής κυβέρνησης
Ταυτίζουν μάλιστα κάθε προοπτική υιοθέτησης χρονοδιαγράμματος αποχώρησης των αμερικανικών δυνάμεων με «άνευ όρων συνθηκολόγηση» έστω κι αν σε αυτήν την περίπτωση θα αποχωρούσαμε αφήνοντας τη χώρα στα χέρια της κυρίαρχης ιρακινής κυβέρνησης.
Αλλά η κυβερνητική πολιτική δεν μας οδηγεί στη νίκη. Μας οδηγεί στην παραμονή μας στη χώρα, ενάντια στη βούληση του ιρακινού λαού, ενάντια στη βούληση του αμερικανικού λαού, ενάντια στην ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αυτός είναι ο λόγος που από την πρώτη μέρα της ανάληψης των προεδρικών μου καθηκόντων, θα αναθέσω στις ένοπλες δυνάμεις μας μια καινούργια αποστολή: να τερματίσουν αυτόν τον πόλεμο.
Όπως έχω τονίσει πολλές φορές, η αποχώρησή μας από το Ιράκ οφείλει να είναι τόσο προσεκτικά σχεδιασμένη όσο απρόσεκτη ήταν η εισβολή μας στη χώρα. Προκειμένου να ολοκληρωθεί με ασφάλεια, η αποχώρησή μας από το Ιράκ θα χρειαστεί να διαρκέσει 16 μήνες. Πράγμα που μας φέρνει στο καλοκαίρι του 2010, ή σε δύο χρόνια από σήμερα, ή σε πάνω από επτά χρόνια από την ημέρα που ξεκίνησε ο πόλεμος.
Ακόμα και μετά την ολοκλήρωση της αποχώρησής μας από το Ιράκ, θα παραμείνει στη χώρα μια μικρή αμερικανική δύναμη, με πολύ συγκεκριμένη αποστολή: την καταδίωξη των υπολειμμάτων της «αλ κάιντα» στη Μεσοποταμία, την προστασία των Αμερικανών πολιτών στην περιοχή και, στο βαθμό που οι Ιρακινοί θα πραγματοποιούν πολιτική πρόοδο, την εκπαίδευση των ιρακινών δυνάμεων ασφαλείας.
Δε μιλάμε για μια εσπευσμένη αποχώρηση.
Καθώς θα ακολουθούμε αυτή τη στρατηγική, οι τακτικές διαφοροποιήσεις θα είναι αναπόφευκτες. Όπως έχω πει πολλές φορές, θα διαβουλεύομαι διαρκώς με τους επί τόπου επιτελείς μας και με την ιρακινή κυβέρνηση, ώστε να είναι βέβαιο πως οι δυνάμεις μας αποχωρούν με ασφάλεια και πως σε κάθε φάση της αποχώρησής μας υπηρετούνται τα εθνικά μας συμφέροντα.
Η αποχώρηση θα ξεκινήσει από ειρηνευμένους τόπους, ενώ θα αποχωρούμε αργότερα από τις πλέον ασταθείς περιοχές. Θα κινητοποιηθούμε έντονα σε διπλωματικό επίπεδο προς όλες τις χώρες της περιοχής, υπέρ μιας κοινής προσπάθειας για τη σταθεροποίησης του Ιράκ. Θα διαθέσουμε άλλα 2 δις δολάρια υπέρ μιας διεθνούς προσπάθειας ανακούφισης των Ιρακινών προσφύγων.
Το τέλος αυτού του πολέμου είναι κρίσιμο προκειμένου να πετύχουμε τους ευρύτερους στρατηγικούς μας στόχους, αρχής γενομένης από εκείνους στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν, που οι «ταλιμπάν» και η «αλ κάιντα» έχουν μετατρέψει σε παραδείσους τους. Το Ιράκ δεν είναι -ποτέ δεν ήταν- το κύριο μέτωπο του πολέμου κατά της τρομοκρατίας.
Όπως πρόσφατα δήλωσε ο επικεφαλής του επιτελείου ναύαρχος Μάικ Μιούλεν (Mike Mullen), εάν δε μειώσουμε την παρουσία μας στο Ιράκ, δε θα έχουμε ποτέ τα απαραίτητα μέσα να ολοκληρώσουμε με επιτυχία το έργο μας στο Αφγανιστάν.
Ως πρόεδρος θα ακολουθήσω μια νέα στρατηγική. Θα ξεκινήσω διαθέτοντας δύο επιπλέον μάχιμες ταξιαρχίες στο Αφγανιστάν. Για να ολοκληρώσουμε επιτυχώς την αποστολή μας εκεί χρειαζόμαστε περισσότερους άνδρες, περισσότερα ελικόπτερα, καλύτερη συλλογή πληροφοριών, περισσότερη μη-στρατιωτική υποστήριξη. Εννοώ να μην αφήσω το στρατό μας, τον εξοπλισμό μας, και την εξωτερική μας πολιτική ομήρους στα χέρια μιας απερίσκεπτης εμμονής για διαιώνιση της στρατιωτικής μας παρουσίας στο Ιράκ.
Σε αυτές τις εκλογές υπάρχουν μεγάλες διαφορές για το Ιράκ, που θα πρέπει να τις συζητήσουμε με την περίσκεψη και την εμβρίθεια που αρμόζει στη σημασία του θέματος. Σε αντίθεση με το γερουσιαστή Μακ Κέιν θα καταστήσω σαφές πως σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούμε να διατηρήσουμε στο Ιράκ μακροχρόνιες βάσεις ανάλογες με εκείνες που διατηρούμε στη Νότιο Κορέα. Αντιθέτως, επιθυμία μου είναι να αποχωρήσουμε από το Ιράκ, προκειμένου να μπορούμε να ασχοληθούμε απερίσπαστα με τις ευρύτερες απειλές που αντιμετωπίζει η εθνική μας ασφάλεια.
Δυστυχώς όμως, για υπερβολικά πολύ καιρό, οι υπεύθυνοι για τη μεγαλύτερη στρατηγική γκάφα στην πρόσφατη ιστορία της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής αποφεύγουν κάθε ουσιαστική συζήτηση για το θέμα, προτιμώντας εύκολα συνθήματα περί «συνθηκολογήσεων» και «ασυνέπειας».
Αυτό δε θα περάσει ξανά.
Ήρθε επιτέλους η ώρα να τελειώσουμε αυτόν τον πόλεμο.
---* Ο Barack Obama είναι γερουσιαστής του Ιλινόι, υποψήφιος του Δημοκρατικού κόμματος στις προεδρικές εκλογές του 2008.
Σε αυτές τις εκλογές, οι διαφορές μας για το Ιράκ είναι μεγάλες. Σε αντίθεση με το γερουσιαστή Τζον Μακ Κέιν (John McCain), εγώ αντιτάχθηκα εξαρχής με τον πόλεμο στο Ιράκ, που θα τον τερματίσω επί της προεδρίας μου.
Θεωρούσα πως επρόκειτο για ένα σοβαρό λάθος που μας αποπροσανατόλισε από την καταπολέμηση της «αλ-κάιντα» και των «ταλιμπάν», καθώς εισβάλαμε σε μια χώρα που δεν αντιπροσώπευε άμεση απειλή στην ασφάλειά μας κι ήταν άσχετη με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου.
Έκτοτε σκοτώθηκαν σχεδόν 4,000 Αμερικανοί στρατιώτες και δαπανήθηκαν σχεδόν 1 τρις δολάρια. Οι ένοπλες δυνάμεις μας υπερ-εξαντλήθηκαν. Σχεδόν όλες οι απειλές που αντιμετωπίζουμε, από την «αλ κάιντα» έως το Ιράν, επιδεινώθηκαν.
Στους 18 μήνες από τότε που ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους (George W. Bush) ανακοίνωσε τη στρατηγική της «ενίσχυσης», οι άνδρες μας αγωνίστηκαν με ηρωισμό προκειμένου να καταστείλουν τη βία. Εφάρμοσαν νέες τακτικές προστασίας του ιρακινού πληθυσμού, ενώ οι σουνιτικές φυλές απέρριπταν την «αλ κάιντα», μειώνοντας κατά πολύ την αποτελεσματικότητά της.
Αλλά οι λόγοι που με οδήγησαν να εναντιωθώ στην «ενίσχυση» εξακολουθούν να ισχύουν.
Η πίεση στο στρατό μας αυξήθηκε, η κατάσταση στο Αφγανιστάν χειροτέρεψε, και δαπανήσαμε στο Ιράκ σχεδόν 200 δις περισσότερα από όσα προϋπολογίζαμε. Οι Ιρακινοί ηγέτες δε στάθηκε ικανό να επενδύσουν δεκάδες δις δολάρια από τα έσοδα του πετρελαίου στην ανοικοδόμηση της χώρας τους, ούτε πέτυχαν τον πολιτικό διακανονισμό που υποτίθεται πως ήταν ο στόχος της «ενίσχυσης».
Τα καλά νέα είναι πως οι Ιρακινοί ηγέτες νιώθουν πλέον έτοιμοι να αναλάβουν τις τύχες της χώρας τους και ζητούν χρονοδιάγραμμα για την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ.
Εντωμεταξύ ο υποστράτηγος Τζέιμς Ντούμπικ (James Dubik), ο υπεύθυνος για την εκπαίδευση των ιρακινών δυνάμεων ασφαλείας, εκτιμά πως ο ιρακινός στρατός και η αστυνομία θα είναι εις θέση να αναλάβουν τη διαφύλαξη της τάξεως στη χώρα ήδη από το 2009.
Η απόσυρση των στρατευμάτων μας είναι ο μόνος τρόπος να ασκήσουμε πραγματική πίεση στους Ιρακινούς να φτάσουν σε ουσιαστικό πολιτικό διακανονισμό για την πετυχημένη μετάβαση της εξουσίας σε ιρακινά χέρια, με ταυτόχρονη διασφάλιση της σταθερότητας και της ασφάλειας στη χώρα.
Αντί όμως να αξιοποιούν αυτή τη συγκυρία και να ενθαρρύνουν τους Ιρακινούς να αναλάβουν τις ευθύνες της χώρας τους, η κυβέρνηση Μπους και ο γερουσιαστής Μακ Κέιν αρνούνται να συζητήσουν καν την προοπτική της μετάβασης της εξουσίας σε ιρακινά χέρια, παρά τις ρητορικές τους διαβεβαιώσεις πως σέβονται τις επιθυμίες της κυρίαρχης ιρακινής κυβέρνησης
Ταυτίζουν μάλιστα κάθε προοπτική υιοθέτησης χρονοδιαγράμματος αποχώρησης των αμερικανικών δυνάμεων με «άνευ όρων συνθηκολόγηση» έστω κι αν σε αυτήν την περίπτωση θα αποχωρούσαμε αφήνοντας τη χώρα στα χέρια της κυρίαρχης ιρακινής κυβέρνησης.
Αλλά η κυβερνητική πολιτική δεν μας οδηγεί στη νίκη. Μας οδηγεί στην παραμονή μας στη χώρα, ενάντια στη βούληση του ιρακινού λαού, ενάντια στη βούληση του αμερικανικού λαού, ενάντια στην ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αυτός είναι ο λόγος που από την πρώτη μέρα της ανάληψης των προεδρικών μου καθηκόντων, θα αναθέσω στις ένοπλες δυνάμεις μας μια καινούργια αποστολή: να τερματίσουν αυτόν τον πόλεμο.
Όπως έχω τονίσει πολλές φορές, η αποχώρησή μας από το Ιράκ οφείλει να είναι τόσο προσεκτικά σχεδιασμένη όσο απρόσεκτη ήταν η εισβολή μας στη χώρα. Προκειμένου να ολοκληρωθεί με ασφάλεια, η αποχώρησή μας από το Ιράκ θα χρειαστεί να διαρκέσει 16 μήνες. Πράγμα που μας φέρνει στο καλοκαίρι του 2010, ή σε δύο χρόνια από σήμερα, ή σε πάνω από επτά χρόνια από την ημέρα που ξεκίνησε ο πόλεμος.
Ακόμα και μετά την ολοκλήρωση της αποχώρησής μας από το Ιράκ, θα παραμείνει στη χώρα μια μικρή αμερικανική δύναμη, με πολύ συγκεκριμένη αποστολή: την καταδίωξη των υπολειμμάτων της «αλ κάιντα» στη Μεσοποταμία, την προστασία των Αμερικανών πολιτών στην περιοχή και, στο βαθμό που οι Ιρακινοί θα πραγματοποιούν πολιτική πρόοδο, την εκπαίδευση των ιρακινών δυνάμεων ασφαλείας.
Δε μιλάμε για μια εσπευσμένη αποχώρηση.
Καθώς θα ακολουθούμε αυτή τη στρατηγική, οι τακτικές διαφοροποιήσεις θα είναι αναπόφευκτες. Όπως έχω πει πολλές φορές, θα διαβουλεύομαι διαρκώς με τους επί τόπου επιτελείς μας και με την ιρακινή κυβέρνηση, ώστε να είναι βέβαιο πως οι δυνάμεις μας αποχωρούν με ασφάλεια και πως σε κάθε φάση της αποχώρησής μας υπηρετούνται τα εθνικά μας συμφέροντα.
Η αποχώρηση θα ξεκινήσει από ειρηνευμένους τόπους, ενώ θα αποχωρούμε αργότερα από τις πλέον ασταθείς περιοχές. Θα κινητοποιηθούμε έντονα σε διπλωματικό επίπεδο προς όλες τις χώρες της περιοχής, υπέρ μιας κοινής προσπάθειας για τη σταθεροποίησης του Ιράκ. Θα διαθέσουμε άλλα 2 δις δολάρια υπέρ μιας διεθνούς προσπάθειας ανακούφισης των Ιρακινών προσφύγων.
Το τέλος αυτού του πολέμου είναι κρίσιμο προκειμένου να πετύχουμε τους ευρύτερους στρατηγικούς μας στόχους, αρχής γενομένης από εκείνους στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν, που οι «ταλιμπάν» και η «αλ κάιντα» έχουν μετατρέψει σε παραδείσους τους. Το Ιράκ δεν είναι -ποτέ δεν ήταν- το κύριο μέτωπο του πολέμου κατά της τρομοκρατίας.
Όπως πρόσφατα δήλωσε ο επικεφαλής του επιτελείου ναύαρχος Μάικ Μιούλεν (Mike Mullen), εάν δε μειώσουμε την παρουσία μας στο Ιράκ, δε θα έχουμε ποτέ τα απαραίτητα μέσα να ολοκληρώσουμε με επιτυχία το έργο μας στο Αφγανιστάν.
Ως πρόεδρος θα ακολουθήσω μια νέα στρατηγική. Θα ξεκινήσω διαθέτοντας δύο επιπλέον μάχιμες ταξιαρχίες στο Αφγανιστάν. Για να ολοκληρώσουμε επιτυχώς την αποστολή μας εκεί χρειαζόμαστε περισσότερους άνδρες, περισσότερα ελικόπτερα, καλύτερη συλλογή πληροφοριών, περισσότερη μη-στρατιωτική υποστήριξη. Εννοώ να μην αφήσω το στρατό μας, τον εξοπλισμό μας, και την εξωτερική μας πολιτική ομήρους στα χέρια μιας απερίσκεπτης εμμονής για διαιώνιση της στρατιωτικής μας παρουσίας στο Ιράκ.
Σε αυτές τις εκλογές υπάρχουν μεγάλες διαφορές για το Ιράκ, που θα πρέπει να τις συζητήσουμε με την περίσκεψη και την εμβρίθεια που αρμόζει στη σημασία του θέματος. Σε αντίθεση με το γερουσιαστή Μακ Κέιν θα καταστήσω σαφές πως σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούμε να διατηρήσουμε στο Ιράκ μακροχρόνιες βάσεις ανάλογες με εκείνες που διατηρούμε στη Νότιο Κορέα. Αντιθέτως, επιθυμία μου είναι να αποχωρήσουμε από το Ιράκ, προκειμένου να μπορούμε να ασχοληθούμε απερίσπαστα με τις ευρύτερες απειλές που αντιμετωπίζει η εθνική μας ασφάλεια.
Δυστυχώς όμως, για υπερβολικά πολύ καιρό, οι υπεύθυνοι για τη μεγαλύτερη στρατηγική γκάφα στην πρόσφατη ιστορία της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής αποφεύγουν κάθε ουσιαστική συζήτηση για το θέμα, προτιμώντας εύκολα συνθήματα περί «συνθηκολογήσεων» και «ασυνέπειας».
Αυτό δε θα περάσει ξανά.
Ήρθε επιτέλους η ώρα να τελειώσουμε αυτόν τον πόλεμο.
---* Ο Barack Obama είναι γερουσιαστής του Ιλινόι, υποψήφιος του Δημοκρατικού κόμματος στις προεδρικές εκλογές του 2008.
