Θα μου άρεσε...

Θα μου άρεσε η συγκρότηση στην Ελλάδα μιας κίνησης πολιτών που θα λεγόταν, ας πούμε, «συμπολιτεία» ή όπως αλλιώς.

Κοινός τόπος των πολιτών που θα συγκροτούσαν την κίνηση θα ήταν οι πεποιθήσεις:

Πως είναι ίδιοι και διαφορετικοί, ούτε καλύτεροι ούτε χειρότεροι, με όλους τους συμπολίτες τους σε όλη τη χώρα και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

Πως κανείς, παρά τις επί μέρους γνώσεις κι εμπειρίες του δεν κατέχει σε αυτό τον κόσμο την απόλυτη αλήθεια.

Πως τους ανθρώπους τους συμφέρει να αναζητούν τη χρυσή τομή ανάμεσα στην ατομική ελευθερία και πρωτοβουλία και τη συλλογική οργάνωση και μέριμνα.

Πως η αρχή της δημιουργικότητας και της προσφοράς, ο καθένας ανάλογα με τις δεξιότητές του, εξασφαλίζει καλύτερες συνθήκες διαβίωσης από την αρχή «ο κλέψας του κλέψαντος».

Η κίνηση, δίχως να παραβλέπει τις ιστορικές εμπειρίες και την αντανάκλασή τους στο παρόν, αναγνωρίζοντας την πανανθρώπινη έκφραση της μονομέρειας, δεν θα έθετε κανέναν εκ των προτέρων φυλετικό, φιλοσοφικό, θρησκευτικό, πολιτικό διαχωρισμό. Παράλληλα με αυτόν τον τρόπο θα υποδήλωνε την ανάγκη μιας νέας αφετηρίας για τη χώρα.

Πρώτος στόχος της κίνησης θα ήταν η ανοιχτή δημόσια απεύθυνση σε όλους ανεξαίρετα τους πολίτες, των πολιτικών και των κομμάτων τους συμπεριλαμβανομένων, για τη συγκρότηση, τώρα δίχως καμία καθυστέρηση, μιας πανελλήνιας συσπείρωσης για την αναγέννηση της ελληνικής κοινωνίας.

’Αξονες μιας τέτοιας συσπείρωσης θα μπορούσαν να είναι:

Η σταδιακή μετατροπή της Ελλάδας σε μια πρότυπη δημοκρατική, κοινωνικά δίκαιη και οικολογική χώρα, σε εστία συνάντησης του παγκόσμιου πολιτισμού για μια δημοκρατική δίκαιη και οικολογική διαχείριση της παγκοσμιοποίησης, με σεβασμό στις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε έθνους.

Η διεκδίκηση μαζί με άλλους λαούς και χώρες της δημοκρατικής εκλογής του ΟΗΕ, άλλων παγκόσμιων οργανισμών και της διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η μελέτη για την ανάπτυξη πηγών ενέργειας ταιριαστών στο περιβάλλον και στις ιδιαίτερες δυνατότητες τη χώρας.

Η διαφύλαξη κι ανάπλαση του φυσικού και οικιστικού περιβάλλοντος για να γίνει αυτό πιο όμορφο και πιο φιλόξενο για τους μόνιμους κατοίκους και τους επισκέπτες του.

Η ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα της γεωργίας, κτηνοτροφίας και αλιείας και της δευτερογενούς μεταποίησης των σχετικών προϊόντων, σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες της υγιεινής διατροφής.

Η επιδίωξη σε συνεννόηση με τη γειτονική Τουρκία και το λαό της και με ταυτόχρονη διεκδίκηση προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, για δραστική αμοιβαία μείωση των δυσβάστακτων και για τις δύο χώρες στρατιωτικών δαπανών.

Η διασφάλιση ελάχιστων ικανοποιητικών συνθηκών διαβίωσης, υγείας, παιδείας, για όλους ανεξαίρετα τους κατοίκους.

Η ανάπτυξη ενός συστήματος εξατομικευμένης φροντίδας για κάθε πολίτη σύμφωνα με τις ατομικές του ανάγκες.

Η χρηματοδότηση της παιδείας και της έρευνας τουλάχιστο στα επίπεδα του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η εκπόνηση μιας ριζικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης αντίστοιχης των σημερινών παιδαγωγικών αναγκών.

Ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας.

Η καθιέρωση ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος που θα αμβλύνει και δεν θα επιτείνει τις κοινωνικές ανισότητες.

Η θέσπιση πλήρους ελέγχου στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος και στη ποιότητα των παρεχόμενων προϊόντων κι υπηρεσιών τόσο στο δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα και εξοντωτικών και διαπομπευτικών ποινών για τους απατεώνες και καταχραστές.

Η μελέτη για τη καθιέρωση ενός νέου δημοκρατικού τρόπου εκλογής των αντιπροσώπων του λαού που θα αποθαρρύνει τη διαπλοκή, το ρουσφέτι, την αδιαφάνεια και θα αποτρέπει τη διακυβέρνηση της χώρας από κυβερνήσεις μειοψηφίας.

Η αξιοποίηση της σύγχρονης τεχνολογίας τόσο για την ενημέρωση των πολιτών όσο και για την άμεση και δημοκρατική λήψη των αποφάσεων.

Η συγκρότηση εκλεκτορικών σωμάτων για την επιλογή των διοικήσεων όλων των δημόσιων υπηρεσιών, με πρώτη εφαρμογή στην ΕΡΤ και με στόχο την αποκοπή του ομφάλιου λώρου μεταξύ κυβερνήσεων-κομμάτων και κράτους.

Όλοι αυτοί, ή όποιοι άλλοι άξονες εντάσσονται σε ένα ευρύτερο σχέδιο αυτοθέσπισης της κοινωνίας σύμφωνα με τις τωρινές της ανάγκες, ανασυγκρότησης κι αναγέννησης της Ελλάδας. Μπορούν να διευκρινιστούν, να συγκεκριμενοποιηθούν, να τροποποιηθούν, να αλλάξουν, στα πλαίσια ενός ευρύτατου διαλόγου μέσα στην ελληνική κοινωνία.

Το ζητούμενο είναι η κοινωνία μας να ξεκολλήσει από το τέλμα. Από τη θεοποίηση του ατομικού κέρδους. Από την αυτοαναπαραγωγική, διασπαστική κι ανούσια πολιτικολογία. Από τον ατομισμό, την αλληλοϋπονόμευση, τη μετάθεση των ευθυνών μας στους άλλους, την δημαγωγία, τον φανατισμό, την προχειρότητα, την κομπίνα, την ασυδοσία, την αναξιοκρατία.

Να αναπτύξει τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, τον αλληλοσεβασμό, την ανοχή, τη δημιουργικότητα, την αμοιβαία προσφορά, τον διάλογο, την μελέτη, τον προγραμματισμό.

Σε αυτή τη συσπείρωση μπορούν να συμμετέχουν όσοι πολίτες, πολιτικοί, κόμματα το επιθυμούν με ίσα μεταξύ τους δικαιώματα. Η συσπείρωση αυτή, εφόσον υπάρξει η αναγκαία κρίσιμη μάζα, μπορεί να συμμετέχει στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν αυτές, εμμένοντας πάντα στην ανάγκη μετεκλογικής διακυβέρνησης πάνω σε ένα μίνιμουμ ενωτικό πρόγραμμα εξυγίανσης κι ανόρθωσης της χώρας.

Η αρχική κίνηση πολιτών που θα προτείνει και θα διεκδικήσει αυτήν την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση, θα πρέπει να αναπτύξει παράλληλα κι ανάλογα με τις δυνάμεις της το ευρύτερο δυνατό δίκτυο ενημέρωσης κι επικοινωνίας για τη διεξαγωγή ενός απόντος σήμερα δημιουργικού διαλόγου μέσα στην ελληνική κοινωνία.

Απέναντι σε όλα όσα ή παρεμφερή εκτέθηκαν προηγούμενα υπάρχει και μια εναλλακτική λύση: να περιμένουμε μεμψιμοιρώντας και ρίχνοντας ο ένας την ευθύνη στον άλλον. Να περιμένουμε να γίνουν οι εκλογές, να ξαναγίνουν οι εκλογές, να δυναμώσει το ένα κόμμα, να αποδυναμωθεί το άλλο κόμμα. Να συζητάμε για το αν το κενό είναι άσπρο ή μαύρο και για το αν θα βγούμε από το τέλμα με πράσινα, μπλε ή κόκκινα άλογα.

Η επιλογή είναι ως συνήθως ατομική.