Δ. ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗΣ: Αλλάζουμε την Ευρώπη με την Αριστερά στο προσκήνιο

Η ενωμένη Ευρώπη ή θα είναι κοινωνική ή δεν θα υπάρξει, ήταν το χαρακτηριστικό δίλημμα που έθεσε ο Δ. Παπαδημούλης ενόψει της κρίσιμης μάχης των ευρωεκλογών.

Μιλώντας χθες σε εκδήλωση με τη συμμετοχή 500 ατόμων που είχε χαρακτήρα αποτίμησης της θητείας του στις Βρυξέλλες, παρόντος του Λεωνίδα Κύρκου, του προέδρου του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρα, των βουλευτών Φ. Κουβέλη, Θ. Λεβέντη , Ν. Τσούκαλη, Α. Φιλίνη, και στελεχών του ΣΥΝ, ο Δ. Παπαδημούλης αναφέρθηκε στην ευρωπαϊκή αριστερά και τις επερχόμενες ευρωεκλογές, διαπιστώνοντας πως "η βαθιά κρίση βρίσκει πλήρως ανέτοιμη την ελληνική οικονομία και την κυβέρνηση", τονίζοντας πως “η χώρα χρειάζεται σοβαρές και μεγάλες αλλαγές και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, στην ασκούμενη πολιτική, το πολιτικό σύστημα, τη λειτουργία της διοίκησης”.

Στην εκδήλωση διαβάστηκε μήνυμα του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνου, στο οποίο μετέφερε τη βαθειά ικανοποίησή του για τη συνέχιση της παράδοσης της "μαχητικής, πρωτοβουλιακής και δυναμικής παρουσίας", αλλά και καθότι "με την πολιτική που ακολουθήθηκε εκφράστηκε όλος ο χώρος του ΣΥΡΙΖΑ".

ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΣΥΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗ ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΙΤΑΝΙΑ

1. Ο ΣΥΝ και η Ευρωπαϊκή Ενοποίηση

Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σε βαθιά κρίση και "δεν αρέσει". Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές εντείνουν επικίνδυνα τις κοινωνικές ανισότητες. Το έλλειμμα διαφάνειας και δημοκρατικής λειτουργίας απομακρύνει τους πολίτες.

Ο Συνασπισμός και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, διεκδικούμε μια ριζική διαφορετική πορεία για την Ευρωπαϊκή Ένωση, μακριά από τον νεοφιλελευθερισμό.

Θέλουμε μια Ευρώπη, πιο ενωμένη πολιτικά, με πιο ισχυρή κοινωνική και περιβαλλοντική πολιτική, με δραστικά αυξημένο κοινοτικό προϋπολογισμό, ενεργή και αυτόνομη στα προβλήματα της παγκόσμιας ειρήνης και όχι ουραγό των ΗΠΑ.

Η ενίσχυση του συναισθήματος ευρωαδιαφορίας και ευρωδυσφορίας των πολιτών, θέτει επί τάπητος την ανάγκη δημοκρατικής αναθεμελίωσης της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.

Ζούμε μια κρίση νομιμοποίησης του κυρίαρχου ευρωπαϊκού οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου.

Οι κυρίαρχες επιλογές της Κομισιόν και του Συμβουλίου προωθούν μια ενοποίηση αλά καρτ με βάση τις νεοφιλελεύθερες προτεραιότητες. Η δική μας αριστερή ευρωπαϊκή επιλογή βρίσκεται στον αντίποδα των ευρωφοβικών.

Η αυριανή Ενωμένη Ευρώπη ή θα είναι κοινωνική και δημοκρατική ή δεν θα υπάρξει. Η σύγχρονη Ευρωπαϊκή Αριστερά οφείλει να βρίσκεται στην πρωτοπορία αυτής της σημαντικής πολιτικής και κοινωνικής μάχης.

Η θέση και το μέλλον της Ελλάδας είναι μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη. Με όρους πραγματικής σύγκλισης, ισοτιμίας και με διεκδικητικό πνεύμα. Απορρίπτουμε τις αντιλήψεις εθνικού απομονωτισμού, που είναι εντελώς παρωχημένες στον 21ο αιώνα. Το πεδίο των αγώνων που διαμορφώνει η πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης συνιστά ένα προνομιακό έδαφος όπου ο προγραμματικός στόχος του σοσιαλισμού με δημοκρατία και ελευθερία μπορεί να αποβεί ρεαλιστικά εφικτός.

Ο Συνασπισμός και το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Εμπνεόμαστε από έναν αριστερό ευρωπαϊσμό. Θεωρούμε ότι η ΕΕ χρειάζεται ριζική αλλαγή, μέσα από μια πορεία αντίθεσης με τον νεοφιλελευθερισμό και τον ευρωατλαντισμό. Με πρωταγωνιστές τους λαούς, τους πολίτες και τα κινήματά τους.

12 σημεία για μια αριστερή ευρωπαϊκή επιλογή:

1. Αντικατάσταση «νεοφιλελεύθερου κορσέ» του Συμφώνου Σταθερότητας από ένα Σύμφωνο για την Αειφόρο Ανάπτυξη, την Κοινωνική Προστασία και την Απασχόληση.

2. Δραστική αύξηση του κοινοτικού προϋπολογισμού στο 5% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ

3. Υπαγωγή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στον έλεγχο του Ευρωκοινοβουλίου

4. Υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων, των κοινωνικών υπηρεσιών, του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας και της υγείας.

5. Ριζική μεταρρύθμιση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, με δικαιότερη κατανομή των επιδοτήσεων υπέρ των μικρομεσαίων αγροτών.

6. Ενίσχυση του Ευρωκοινοβουλίου, της διαφάνειας και της συμμετοχής των πολιτών.

7. Διεκδίκηση μιας νέας Συνταγματικής Συνθήκης, με ουσιαστική συμμετοχή του Ευρωκοινοβουλίου και των εθνικών κοινοβουλίων και δημοψηφίσματα σε όλες τις χώρες.

8. Κατοχύρωση της πλήρους απασχόλησης και της κοινωνικής προστασίας ως βασικό συστατικό μιας κοινωνικής Ευρώπης.

9. Ισότητα των φύλων ως αναπόσπαστο στοιχείο σε όλες τις πολιτικές.

10. Καθιέρωση της οικολογικής διάστασης σε όλες τις πολιτικές της Ένωσης. Ανάπτυξη των εναλλακτικών μορφών ενέργειας, απόρριψη της πυρηνικής ενέργειας.

11. Κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα για τους μετανάστες. Απόκρουση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.

12. Αποκλεισμός του πολέμου ως μέσου επίλυσης των διεθνών προβλημάτων. Κοινή εξωτερική πολιτική, ανεξάρτητη από το ΝΑΤΟ, για την κατάργηση του οποίου αγωνιζόμαστε.

2. Ελλάδα: Το «εγχώριο» σκέλος της κρίσης και η ανάγκη ριζικών αλλαγών

Η βαθιά κρίση βρίσκει πλήρως ανέτοιμη την ελληνική οικονομία αλλά και την κυβέρνηση της χώρας.

Η χώρα βαδίζει με υψηλό έλλειμμα, τεράστιο χρέος, εκρηκτικό έλλειμμα στο ισοζύγιο πληρωμών και εντεινόμενες κοινωνικές ανισότητες, σε σημαντική πτώση των ρυθμών ανάπτυξης. Έρχεται με μαθηματική βεβαιότητα επιδείνωση της ανεργίας, των δημοσίων εσόδων και κυρίως του λαϊκού εισοδήματος.

H ελληνική οικονομία ασφαλώς και επηρεάζεται από τη διεθνή κρίση. Εκτός, ωστόσο, από το "εισαγόμενο", υπάρχει και το πρόσθετο "ελληνικό" σκέλος της κρίσης. Αυτό κρύβουν διαχρονικά οι κυβερνήσεις. Αυτό ακριβώς πληρώνουν τα ελληνικά νοικοκυριά, ιδίως τα φτωχότερα.

H ελληνική οικονομία, έχει επίσημο πληθωρισμό 30% παραπάνω από την Ευρωζώνη, λόγω κυρίως των καρτέλ. Αυτός διαβρώνει το λαϊκό εισόδημα και μειώνει κατά 2% ετησίως την ανταγωνιστικότητα. Είναι πολύ εξαρτημένη από το πετρέλαιο, γιατί δεν επένδυσε έγκαιρα σε εναλλακτικές μορφές και εξοικονόμηση ενέργειας.

Έχει πολύ μικρότερα φορολογικά έσοδα έναντι του ευρωπαϊκού μέσου όρου, υψηλή φοροδιαφυγή και παραοικονομία, άδικο και αντιαναπτυξιακό φορολογικό σύστημα, αναποτελεσματικούς και σε μεγάλο βαθμό διεφθαρμένους ελεγκτικούς μηχανισμούς, κομματικά ελεγχόμενη, υψηλού κόστους και χαμηλής αποτελεσματικότητας διοίκηση, αδυναμία αναπτυξιακής αξιοποίησης των κοινοτικών πόρων, σημαντικά ελλείμματα σε υποδομές.

H αποτελεσματικότητα των κοινωνικών δαπανών είναι υποπολλαπλάσια του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Το κοινωνικό κράτος είναι αδύναμο και αναποτελεσματικό. H κυβέρνηση της NΔ, τα τελευταία πέντε χρόνια, όξυνε τις μεγάλες κοινωνικές ανισότητες που κληρονόμησε από το ΠAΣOK.

Μετά από μια υπερδεκαετή περίοδο υψηλών ρυθμών ανάπτυξης, τα δημόσια οικονομικά είναι χάλια, η Ελλάδα είναι μια ακριβή ευρωπαϊκή χώρα, οι Έλληνες εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και αγρότες είναι ουραγοί σε εισόδημα και επίπεδο κοινωνικής προστασίας, ενώ η κερδοφορία των ρετιρέ των επιχειρήσεων σπάει ρεκόρ.

Η χώρα χρειάζεται σοβαρές και μεγάλες αλλαγές και προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, στην ασκούμενη πολιτική, το πολιτικό σύστημα, τη λειτουργία της διοίκησης.

3. Λίγα λόγια για τον απολογισμό μας

Θέτουμε, στην κρίση όλων των μελών και των φίλων μας τον απολογισμό της δράσης μας μέσα και έξω από την Ευρωβουλή. Μέσα από μια έντονη και πυκνή κοινοβουλευτική δράση, που καταγράφεται και στα επίσημα πρακτικά του Ευρωκοινοβουλίου, πετύχαμε αρκετά. Βάλαμε φραγμό στο ελαστικό 65ωρο. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην οδηγία Μπολκενστάιν και την περίφημη flexicurity. Υπερασπιζόμαστε ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα απέναντι στην ισοπεδωτική επέλαση του νεοφιλελευθερισμού. Σταματήσαμε οικολογικά εγκλήματα. Πιέσαμε για την ορθή εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας στην Ελλάδα. Αποτρέψαμε τη διασπάθιση κοινοτικών πόρων. Πιέσαμε για ην αναπτυξιακή αξιοποίηση του δημόσιου χρήματος. Φέραμε τη φωνή της Κούνεβα και του Γκορτζίδη στο Ευρωκοινοβούλιο, οργανώνοντας τη διεθνιστική αλληλεγγύη.

Η δουλειά μας στο ευρωκοινοβούλιο αποτυπώνεται στα επίσημα στοιχεία του ευρωκοινοβουλίου. Η απήχηση της στους φίλους και την κοινωνία καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις αλλά και από τις οργανώσεις μας σε όλη την χώρα.

Το μόνο που θέλω να προσθέσω εδώ είναι ότι νιώθουμε περήφανοι όσοι δουλέψαμε συλλογικά γι’ αυτό. Γιατί συνεχίζουμε μια πολύχρονη θετική παράδοση. Αυτή η δράση πιστώνεται υπέρ του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κοινό περιουσιακό μας στοιχείο. Έτσι να την αξιολογήσουμε και να την αξιοποιήσουμε βαδίζοντας προς τις ευρωεκλογές.

4. Η πρόκληση των ευρωεκλογών

Οι ευρωεκλογές, στις 7 Ιουνίου του 2009, μετατρέπονται αυτή τη φορά σε ένα σημαντικό ορόσημο, σημείο καμπής για τις πολιτικές εξελίξεις στην χώρα.

Στη μάχη των Ευρωεκλογών έχουμε όλες τις προϋποθέσεις για ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Διαθέτουμε δύο σημαντικά ατού: Την διακριτή αριστερή ευρωπαϊκή μας ταυτότητα και πολιτική, αλλά και ένα πλούσιο και δυναμικό απολογισμό της δράσης μας, μέσα και έξω από το Ευρωκοινοβούλιο.

Η συγκυρία είναι ευνοϊκή, η δουλειά μας στο Ευρωκοινοβούλιο έχει ευρύτερη απήχηση, το εκλογικό σύστημα είναι απλή αναλογική, η ψήφος είναι πιο ελεύθερη και κατά συνέπεια πιο πολιτική και "αξιοκρατική".

Σε συνεργασία με τις άλλες δυνάμεις του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, μπορούμε να πάμε πολύ καλά. Με σαφή οριοθέτηση από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΝΔ, τον αδιέξοδο ευρωαναχωρητισμό του ΚΚΕ και την δεξιόστροφη πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Αν δράσουμε με το βλέμμα στραμμένο και τα αυτιά ανοιχτά στην κοινωνία, μπορούμε να είμαστε η θετική έκπληξη των ευρωεκλογών.

Να πολλαπλασιάσουμε τις δυνάμεις μας στην κάλπη και στο νέο Ευρωκοινοβούλιο. Να κάνουμε ένα ακόμη βήμα για την αλλαγή του δεξιόστροφου δικομματικού τοπίου στην Ελλάδα.

5. Οι εσωκομματικές εκλογές στις 8 και 9 Μαρτίου

Έχω επίγνωση των εσωκομματικών συσχετισμών, αλλά είμαι αισιόδοξος για το κόμμα μας. Γιατί έχω εμπιστοσύνη στο πολιτικό κριτήριο και την αδέσμευτη κρίση των μελών του ΣΥΝ.

Τα 15.000 μέλη του ΣΥΝ καλούνται να επιλέξουν κατά συνείδηση, χωρίς πειθαρχία σε "τασικές οδηγίες", με γνώμονα το συμφέρον του κόμματος, να πάμε όσο το δυνατόν καλύτερα στις Ευρωεκλογές.

Η μαζική συμμετοχή των μελών, οι άψογες δημοκρατικές διαδικασίες και η στάση απόλυτης ουδετερότητας που κρατούν προς τιμήν τους, τόσο ο Πρόεδρος του κόμματος όσο και ο Αλέκος Αλαβάνος, διευκολύνουν ώστε να μετατραπούν οι εσωκομματικές εκλογές στις 8 και 9 Μαρτίου σε μια γιορτή εσωκομματικής δημοκρατίας. Έχουμε να κάνουμε με μια συγκριτική αξιολόγηση συναγωνιστικών υποψηφιοτήτων και όχι με έναν εσωκομματικό πόλεμο.

Η δική μου συμβολή στην κοινή προσπάθεια, είναι η δουλειά στο Ευρωκοινοβούλιο, ο σταθερός σεβασμός των συλλογικών μας αποφάσεων και η συνολική διαδρομή μου στην αριστερά και την κοινωνία.

Σε όσους μού καταλογίζουν ως μειονέκτημα ότι δεν ανήκω στην πλειοψηφούσα τάση υπενθυμίζω: Ο Αλέκος Αλαβάνος εκλεγόταν για χρόνια από τα μέλη μας επικεφαλής του Ευρωψηφοδελτίου, χωρίς να ανήκει στην τότε πλειοψηφούσα τάση. Όλοι το χειροκροτούσαμε τότε ως υγιές, δημοκρατικό και χρήσιμο για τον ΣΥΝ. Γιατί όχι και τώρα;