Η μεταμόρφωση του πάρκινγκ
Πάσχος Μανδραβέλης, Η Καθημερινή, Δημοσιευμένο: 2009-03-28
Eίναι πολλοί εκείνοι που κατεβαίνοντας τη Ζωοδόχου Πηγής, στο κέντρο της Αθήνας, αγαλλιάζουν βλέποντας την ανοιχτωσιά στη διασταύρωση με την οδό Ναυαρίνου. Εκεί που κάποτε ο χώρος ήταν κλεισμένος με αντιαισθητικές λαμαρίνες, τώρα αφήνει το βλέμμα να ταξιδέψει. Εκεί που κάποτε υπήρχαν άσφαλτος και αυτοκίνητα βλέπουμε λίγο χώμα και μερικά δενδρύλλια. Μια ομάδα κατοίκων κατέλαβε τον χώρο και τον μετέτρεψε σε αυτοσχέδιο πάρκο. Είναι μια ευεργετική κατάληψη, η οποία όμως πρέπει να μας προβληματίσει.
Για την Ιστορία, αναφέρουμε ότι ο χώρος ανήκει στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος και το παραχώρησε στον Δήμο Αθηναίων ώστε να γίνει πάρκο. Οπως έγραψε την Τρίτη η Ολγα Σελλά, το ΤΕΕ θα έπαιρνε ως «αποζημίωση τη μεταφορά του συντελεστή δόμησης που είχε το συγκεκριμένο οικόπεδο. Αντ’ αυτού, και ενώ υπάρχει απόφαση του Δήμου Αθηναίων από το 1990, ο χώρος ήταν για πολλά χρόνια πάρκινγκ. Οταν έληξε η μίσθωση του δήμου, και με τον κίνδυνο να οικοδομηθεί το οικόπεδο, επενέβησαν οι κάτοικοι της περιοχής. Εδώ και 20 περίπου μέρες, ο χώρος του νέου πάρκου έχει γίνει τόπος νέας συνάντησης και νέας συλλογικότητας». («Καθημερινή» 24.3.2009)
Το θλιβερό συμπέρασμα από αυτήν την ιστορία είναι ότι όταν οι αρχές δεν κάνουν τη δουλειά τους αφήνουν χώρο στην παρανομία. Διότι, όσο χαριτωμένο, όσο ευεργετικό για την πόλη και αν είναι το αυτοσχέδιο πάρκο, η κατάληψη ενός ιδιωτικού χώρου δεν παύει να είναι παρανομία. Παρανομία, μάλιστα, η οποία σίγουρα χαίρει της επιδοκιμασίας όλων των πολιτών ή της συντριπτικής πλειονότητάς τους.
Ετσι, έπειτα από 19 χρόνια και τρεις δημάρχους ο γραφειοκρατικός γόρδιος δεσμός του πάρκου λύνεται με τη δυναμική πρωτοβουλία μιας ομάδας πολιτών. Εκεί που απέτυχαν τρία κορυφαία πολιτικά στελέχη να διευθετήσουν το ζήτημα με τον νόμιμο τρόπο, το πέτυχαν μερικές δεκάδες πολίτες με τον παράνομο τρόπο. Γι’ αυτό τώρα ο δήμος οφείλει να τρέξει. Πρέπει να κάνει τάχιστα όλες εκείνες τις διαδικασίες, ώστε η πλατεία να παραδοθεί στους πολίτες της Αθήνας και με τον νόμο. Η παραμονή των αυτοσχέδιων πανό που γράφουν «κατάληψη» δεν υπενθυμίζει μόνο την αποτυχία της πολιτικής σε αυτοδιοικητικό επίπεδο, υπογραμμίζει το γεγονός ότι και οι ευεργεσίες στην Ελλάδα μόνο με παράνομο τρόπο κατοχυρώνονται.
Για την Ιστορία, αναφέρουμε ότι ο χώρος ανήκει στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος και το παραχώρησε στον Δήμο Αθηναίων ώστε να γίνει πάρκο. Οπως έγραψε την Τρίτη η Ολγα Σελλά, το ΤΕΕ θα έπαιρνε ως «αποζημίωση τη μεταφορά του συντελεστή δόμησης που είχε το συγκεκριμένο οικόπεδο. Αντ’ αυτού, και ενώ υπάρχει απόφαση του Δήμου Αθηναίων από το 1990, ο χώρος ήταν για πολλά χρόνια πάρκινγκ. Οταν έληξε η μίσθωση του δήμου, και με τον κίνδυνο να οικοδομηθεί το οικόπεδο, επενέβησαν οι κάτοικοι της περιοχής. Εδώ και 20 περίπου μέρες, ο χώρος του νέου πάρκου έχει γίνει τόπος νέας συνάντησης και νέας συλλογικότητας». («Καθημερινή» 24.3.2009)
Το θλιβερό συμπέρασμα από αυτήν την ιστορία είναι ότι όταν οι αρχές δεν κάνουν τη δουλειά τους αφήνουν χώρο στην παρανομία. Διότι, όσο χαριτωμένο, όσο ευεργετικό για την πόλη και αν είναι το αυτοσχέδιο πάρκο, η κατάληψη ενός ιδιωτικού χώρου δεν παύει να είναι παρανομία. Παρανομία, μάλιστα, η οποία σίγουρα χαίρει της επιδοκιμασίας όλων των πολιτών ή της συντριπτικής πλειονότητάς τους.
Ετσι, έπειτα από 19 χρόνια και τρεις δημάρχους ο γραφειοκρατικός γόρδιος δεσμός του πάρκου λύνεται με τη δυναμική πρωτοβουλία μιας ομάδας πολιτών. Εκεί που απέτυχαν τρία κορυφαία πολιτικά στελέχη να διευθετήσουν το ζήτημα με τον νόμιμο τρόπο, το πέτυχαν μερικές δεκάδες πολίτες με τον παράνομο τρόπο. Γι’ αυτό τώρα ο δήμος οφείλει να τρέξει. Πρέπει να κάνει τάχιστα όλες εκείνες τις διαδικασίες, ώστε η πλατεία να παραδοθεί στους πολίτες της Αθήνας και με τον νόμο. Η παραμονή των αυτοσχέδιων πανό που γράφουν «κατάληψη» δεν υπενθυμίζει μόνο την αποτυχία της πολιτικής σε αυτοδιοικητικό επίπεδο, υπογραμμίζει το γεγονός ότι και οι ευεργεσίες στην Ελλάδα μόνο με παράνομο τρόπο κατοχυρώνονται.
