Τα μηνύματα της ανανέωσης.

Ξένοι στο ίδιο σπίτι, όσοι ανδρώθηκαν μέσα στον ΣΥΝ ξέρουν καλά πως η σύνθεση και η συνεννόηση είναι εφικτές και πολλοί είναι εκείνοι από όλες τις τάσεις που προσπαθούν και υπερβάλλουν εαυτόν για να το καταφέρουν.

Ομως, έχει ακόμα νόημα; Μήπως έτσι δεν μπορούμε να παραγάγουμε πολιτική, μήπως ακόμα δεν μπορούμε να καταλάβουμε την κοινωνία και μηρυκάζουμε για να υπάρχουμε, μήπως η ντόπα μας είναι η διαφωνία; Οι ρευματικοί με τον ΣΥΡΙΖΑ έκαναν σαφές πως, κακός ο σταλινισμός, άλλα όχι τόσο κακός όσο ο καπιταλισμός και η αστική δημοκρατία.

Σ ένα κείμενό του για την ουγγρική επανάσταση, ο Καστοριάδης είχε θέσει το εξής ερώτημα:

«Στα χρόνια που θα ρθουν, όλα τα προβλήματα που έχουν βαρύνουσα σημασία συνοψίζονται σε τούτο: Είστε υπέρ ή κατά της δράσης και του προγράμματος των Ούγγρων εργατών;».

Θα λεγα σήμερα πως το ερώτημα που είχε θέσει τότε ο σ. Κορνήλιος ήταν και είναι αρκετά φιλόδοξο· θα το μετρίαζα κάπως ή αν θέλετε θα το άλλαζα και θα το έθετα κάπως αλλιώς, σε μια Αριστερά που ακόμα και σήμερα δυστυχώς μετά από όσα είδαμε, ακούσαμε και διαβάσαμε για τον υπαρκτό ολοκληρωτισμό δεν πείθει:

«Είστε υπέρ ή κατά της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, της ελευθεροτυπίας και της ελεύθερης κριτικής, είστε υπέρ ή κατά των διαδηλώσεων στο Ιράν, είστε υπέρ ή κατά της καταναγκαστικής εργασίας και των πολιτικών κρατουμένων σε Κούβα, Κίνα και Β. Κορέα, είστε υπέρ ή ενάντια στις "Γυναίκες στα Λευκά" που διαδηλώνουν για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων στην Κούβα;».

Λοιπόν σύντροφοι, αυτήν την ελπίδα έδινε ο Συνασπισμός, δεν ήταν το «σπίτι» για ανθρώπους που έφυγαν από το ΚΚΕ χωρίς να ξέρουν το γιατί και χωρίς να έχουν κάνει την πολιτική αυτοκριτική τους και που τώρα βλέπουν συνεργασίες· δεν είμαι κατά των συνεργασιών γενικά, ακόμα ίσως και με το ΚΚΕ, η ιστορία και η πολιτική δεν σου επιτρέπουν απόλυτες αποφάσεις και σίγουρα δεν σου εγγυώνται ότι διαλέγεις πάντοτε τη σωστή πλευρά, έχει όμως αξία να βλέπουμε κάθε φορά πού ήμασταν και πού κινούμαστε τώρα, μήπως δηλαδή δεν αλλάξαμε και τόσο πολύ, απλά αλλάξαμε παρέες.

Ο Συνασπισμός λοιπόν έχω την εντύπωση πως έδινε την ελπίδα μιας άλλης Αριστεράς, πιο δημοκρατικής και πιο φιλελεύθερης· μια πραγματικά αντικομμουνιστική Αριστερά που μέσα από τις αξίες της νεοτερικότητας θα επέστρεφε στην παράδοσή της, που δεν είναι άλλη από την παράδοση του Διαφωτισμού. Κατά τη γνώμη μου, το πρόταγμα της Αριστεράς, ο στόχος της δεν είναι η αταξική κοινωνία, αλλά η πολιτικοποίησή της, η δημιουργία πολιτών, υπεύθυνων και ενεργών, με κριτική σκέψη και πολιτικό πάθος. Η Αριστερά πρέπει και να μπορεί να κυβερνήσει, αύριο κιόλας, και ταυτόχρονα να πολιτικοποιεί τους ανθρώπους, να τους δίνει τα εφόδια να της κάνουν κριτική, αυτή είναι η μοίρα της, αυτή είναι η δημοκρατία: αρχές, αξίες, ιδέες, αλλά και πραγματισμός. Τίποτε δεν μας εγγυάται πώς θα είναι το μέλλον, αν και τα σημάδια των καιρών δεν φαίνονται και πολύ ευοίωνα· το σίγουρο πάντως είναι -για να επανέλθω στον σύντροφο Κορνήλιο- πως είμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας και πως χρειάζονται μεγάλες τομές και αλλαγές για να βελτιώσουμε τους εαυτούς μας και τα πράγματα, και που τελικά οι πολιτικοί και τα κόμματα είναι στην πραγματικότητα πιο προοδευτικά και πιο δημοκρατικά από την ίδια την κοινωνία· γι αυτό καλά θα κάνουμε να μην τα απαξιώνουμε με τόση ευκολία και καλά θα κάνει ο ΣΥΝ και οι ανανεωτές να ξεκουνηθούν λιγάκι και να είναι πιο ουσιαστικοί και πιο δραστήριοι, γιατί το τρένο φεύγει και δεν θα σφυρίξει άλλο. Υπάρχει ένα κομμάτι στην ελληνική κοινωνία που ακόμα αναζητεί εκείνη την περίφημη ανανεωτική και δημοκρατική Αριστερά, αλλά που δεν τη βρίσκει και δεν μπορεί έτσι να στεγαστεί σε κάποιον πολιτικό χώρο.

*Μέλος του Συνασπισμού στην Κέρκυρα

giormonas@yahoo.gr