Γιατί χρειαζόμαστε την ασφαλιστική μεταρρύθμιση

Το αμερικανικό έθνος εμπλέκεται σήμερα σε έναν ευρύτατο διάλογο για το μέλλον της ασφάλισης και της περίθαλψης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τις τελευταίες εβδομάδες μεγάλο μέρος της προσοχής των μέσων ενημέρωσης έχει επικεντρωθεί στις πιο θορυβώδεις φωνές. Αυτό που δεν ακούσαμε είναι οι φωνές αμέτρητων εκατομμυρίων Αμερικανών, οι οποίοι παλεύουν σιωπηρά σε καθημερινή βάση με ένα σύστημα το οποίο συχνά λειτουργεί περισσότερο προς όφελος των ιδιωτικών ασφαλιστικών επιχειρήσεων και όχι προς το δικό τους όφελος.

Είναι άνθρωποι σαν τη Λόρι Χίτσκοκ, την οποία συνάντησα στο Νιου Χάμσαϊρ την περασμένη εβδομάδα. Η Λόρι είναι αυτή τη στιγμή ελεύθερη επαγγελματίας και προσπαθεί να ξεκινήσει τη δική της επιχείρηση αλλά επειδή πάσχει από ηπατίτιδα C δεν βρίσκει ασφαλιστική εταιρεία που να δέχεται να την καλύψει. Μια άλλη γυναίκα κατέθεσε ότι μια ασφαλιστική επιχείρηση δεν την καλύπτει για εντερικές παθήσεις λόγω ενός ατυχήματος που είχε πάθει όταν ήταν πέντε ετών. Ενας άνδρας έχασε την ασφαλιστική του κάλυψη στη μέση της χημειοθεραπείας επειδή η ασφαλιστική εταιρεία ανακάλυψε πως είχε πέτρες στα νεφρά, για τις οποίες ο ίδιος δεν γνώριζε τίποτε όταν κατέθεσε την αίτηση για το συμβόλαιό του. Επειδή η θεραπεία καθυστέρησε, ο άνθρωπος αυτός πέθανε. Ακούω όλο και περισσότερες ανάλογες ιστορίες κάθε ημέρα. Αυτός είναι ο λόγος που επειγόμεθα να περάσουμε την ασφαλιστική μας μεταρρύθμιση μέσα στο 2009.

Δεν χρειάζεται να εξηγήσω πόσο σημαντικό είναι για τα σχεδόν 46 εκατομμύρια Αμερικανούς που δεν έχουν ασφαλιστική κάλυψη. Η μεταρρύθμιση όμως έχει εξίσου μεγάλη σημασία και για τους Αμερικανούς που διαθέτουν ασφαλιστική κάλυψη. Υπάρχουν τέσσερις βασικοί τρόποι με τους οποίους οι προτεινόμενες από εμάς μεταρρυθμίσεις θα προσφέρουν μεγαλύτερη σταθερότητα και ασφάλεια σε κάθε Αμερικανό.

Πρώτον, αν δεν είστε ασφαλισμένοι, θα σας προσφέρει την επιλογή μιας υψηλής ποιότητας, οικονομικά προσιτής κάλυψης για εσάς και για την οικογένειά σας- κάλυψη που θα σας «ακολουθεί» ακόμη και αν μετακομίσετε, αν αλλάξετε επάγγελμα ή αν χάσετε τη δουλειά σας.

Δεύτερον, η μεταρρύθμιση θα θέσει επιτέλους υπό έλεγχο τα εξωφρενικά υψηλά κόστη της περίθαλψης προσφέροντας πραγματικές αποταμιεύσεις στις οικογένειες, στις επιχειρήσεις αλλά και στην κυβέρνησή μας. Θα περικόψουμε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια από σπατάλες και αναποτελεσματικές πρακτικές στα ομοσπονδιακά προγράμματα περίθαλψης, όπως το Μedicare και το Μedicaid, και από άσκοπες επιδοτήσεις προς τις ασφαλιστικές εταιρείες. Οι επιδοτήσεις αυτές δεν συμβάλλουν στη βελτίωση των προσφερομένων υπηρεσιών αλλά βελτιώνουν την κερδοφορία τους.

Τρίτον, κάνοντας τη Μedicare πιο αποτελεσματική, θα είμαστε πλέον σε θέση να εξασφαλίσουμε ότι περισσότερα δολάρια των φορολογουμένων θα κατευθύνονται απευθείας στη φροντίδα των ηλικιωμένων αντί να πλουτίζουν τις ασφαλιστικές εταιρείες. Αυτό δεν θα συμβάλει μόνο στην απόδοση προς τους ηλικιωμένους όλων των επιδομάτων και των υπηρεσιών που τους έχουμε υποσχεθεί. Θα εξασφαλίσει και τη μακροπρόθεσμη οικονομική ευρωστία της Μedicare για λογαριασμό των συνταξιούχων του μέλλοντος.

Τέλος, η μεταρρύθμιση θα προσφέρει σε κάθε Αμερικανό ορισμένες βασικές καταναλωτικές προφυλάξεις, οι οποίες θα αναγκάσουν επιτέλους τις ασφαλιστικές εταιρείες να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Μια πανεθνική έρευνα του 2007 δείχνει ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες έκαναν μεροληπτικές διακρίσεις σε βάρος 12 και πλέον εκατομμυρίων Αμερικανών την προηγούμενη τριετία επειδή αυτοί οι ασφαλισμένοι έπασχαν από προϋπάρχουσες ασθένειες. Οι εταιρείες είτε αρνήθηκαν εντελώς την κάλυψη σε αυτά τα πρόσωπα είτε αρνήθηκαν να τα καλύψουν για συγκεκριμένες ασθένειες είτε τα επιβάρυναν με υψηλότερα ασφάλιστρα.

Θα θέσουμε τέρμα σε αυτές τις πρακτικές. Η μεταρρύθμισή μας θα απαγορεύσει στις ασφαλιστικές επιχειρήσεις την άρνηση κάλυψης με βάση το ιατρικό σας ιστορικό. Ούτε θα τους επιτρέπεται η άρση της κάλυψης αν ασθενήσετε. Δεν θα μπορούν να μειώσουν τα επίπεδα της κάλυψής σας όταν τη χρειάζεστε περισσότερο παρά ποτέ. Δεν θα μπορούν να ορίζουν κάποιο αυθαίρετο πλαφόν στην κάλυψη που δικαιούστε, είτε σε ετήσια είτε σε ισόβια βάση. Και θα θέσουμε ένα όριο στο πόσο θα μπορούν να σας χρεώσουν για τις «συνοδευτικές» υπηρεσίες περίθαλψης. Κανείς στην Αμερική δεν πρέπει να χρεοκοπεί επειδή αρρώστησε.

Το σημαντικότερο είναι ότι θα απαιτήσουμε από τις ασφαλιστικές εταιρείες να καλύπτουν τις εξετάσεις ρουτίνας, τις προληπτικές θεραπείες και τα προληπτικά τεστ, όπως οι μαστογραφίες και οι κολονοσκοπήσεις. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην εντοπίζουμε εγκαίρως ασθένειες όπως ο καρκίνος του μαστού και ο καρκίνος του προστάτη. Είναι λογικό, σώζει ζωές, ενώ μπορεί να οδηγήσει και σε εξοικονόμηση πόρων. Αυτή είναι η ουσία της μεταρρύθμισης. Αν είστε ανασφάλιστοι, θα αποκτήσετε επιτέλους ποιοτικές, φθηνές επιλογές περίθαλψης. Αν είστε ασφαλισμένοι, θα εγγυηθούμε ότι καμία ασφαλιστική εταιρεία και κανένας γραφειοκράτης δεν θα βρεθεί εμπόδιο ανάμεσα σε σας και στη θεραπεία που χρειάζεστε. Αν σας αρέσει ο γιατρός σας, μπορείτε να τον κρατήσετε. Αν σας αρέσει το σημερινό ασφαλιστικό σας καθεστώς, μπορείτε να το διατηρήσετε. Δεν θα περιμένετε σε ουρές. Η μεταρρύθμιση δεν καθιστά την κυβέρνηση υπεύθυνη για την ιατρική περίθαλψή σας. Πιστεύω ότι μόνο εσείς και ο γιατρός σας πρέπει να έχετε την ευθύνη για τις ιατρικές σας αποφάσεις και όχι οι γραφειοκράτες της κυβέρνησης ούτε οι ασφαλιστικές.

Η μακρά και ζωηρή διαμάχη για την ασφάλιση, μια διαμάχη που συνεχίζεται τους τελευταίους μήνες, είναι καλό πράγμα. Αυτό, άλλωστε, είναι η Αμερική. Αλλά ας σιγουρευτούμε ότι συζητάμε και ότι δεν προσπαθούμε να καλύψουμε ο ένας τη φωνή του άλλου.

Είναι βέβαιον ότι θα διαφωνήσουμε. Αλλά τουλάχιστον ας διαφωνήσουμε γύρω από πραγματικά ζητήματα και όχι γύρω από αχαλίνωτες παρερμηνείες, οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με τις πραγματικές προτάσεις, τις δικές μας ή άλλων. Είναι ένα περίπλοκο, κρίσιμο θέμα και του αξίζει ένας σοβαρός διάλογος. Μακριά από τα όσα παρακολουθούμε στην τηλεόραση, πιστεύω ότι αυτός ο σοβαρός διάλογος πραγματοποιείται γύρω από τα τραπέζια της κουζίνας από άκρου εις άκρον της Αμερικής. Τα τελευταία χρόνια έχω γίνει αποδέκτης αμέτρητων επιστολών και ερωτήσεων για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Ορισμένοι είναι υπέρ της μεταρρύθμισης, κάποιοι διατηρούν επιφυλάξεις. Σχεδόν όλοι όμως κατανοούν ότι κάτι πρέπει να γίνει. Σχεδόν όλοι γνωρίζουν ότι πρέπει επιτέλους να καταστήσουμε τις ασφαλιστικές εταιρείες υπεύθυνες για τις πρακτικές τους και να δώσουμε στους Αμερικανούς μεγαλύτερη αίσθηση σταθερότητας και ασφάλειας σε θέματα περίθαλψης.

Είμαι βέβαιος πως, όταν όλα αυτά τελειώσουν, θα μπορέσουμε να σφυρηλατήσουμε την ομοφωνία που απαιτείται για να πετύχουμε αυτόν τον στόχο. Είμαστε ήδη πιο κοντά στην επίτευξη της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης από ό,τι ποτέ άλλοτε. Η Ομοσπονδία Νοσοκόμων Αμερικής και ο Αμερικανικός Ιατρικός Σύλλογος είναι μαζί μας γιατί οι νοσοκόμοι και οι γιατροί της Αμερικής ξέρουν από πρώτο χέρι πόσο πολύ έχουμε ανάγκη αυτή τη μεταρρύθμιση. Εχουμε τη σύμφωνη γνώμη του Κογκρέσου για το 80% των προτάσεών μας. Και έχουμε έρθει σε συμφωνία με τις φαρμακευτικές εταιρείες ώστε να κάνουν τα συνταγογραφημένα φάρμακα πιο προσιτά στους ηλικιωμένους μας. Η Ομοσπονδία Αμερικανών Συνταξιούχων (ΑΑRΡ) υποστηρίζει αυτή την πολιτική και συμφωνεί μαζί μας ότι οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να εφαρμοστούν μέσα στο έτος.

Τις ερχόμενες εβδομάδες οι κυνικοί και οι αρνητές θα συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται τους φόβους και τις ανησυχίες των ανθρώπων για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη. Από όλες τις πολιτικές εκφοβισμού που παρακολουθούμε όμως η πιο ανησυχητική- και πραγματικά επικίνδυνη- προοπτική είναι το να μη γίνει τίποτε. Αν διατηρήσουμε το σημερινό καθεστώς, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε 14.000 Αμερικανούς να χάνουν την ασφαλιστική τους κάλυψη κάθε ημέρα. Τα ασφάλιστρα θα συνεχίζουν την ξέφρενη άνοδό τους. Το δημόσιο έλλειμμά μας θα συνεχίσει να διογκώνεται. Και οι ασφαλιστικές εταιρείες θα συνεχίσουν να κερδοσκοπούν κάνοντας διακρίσεις σε βάρος άρρωστων ανθρώπων.

Αυτό δεν είναι το μέλλον που επιθυμώ για τα παιδιά μου ούτε για τα δικά σας παιδιά. Αυτό δεν είναι το μέλλον που επιθυμώ για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Και εν τέλει το συγκεκριμένο ζήτημα δεν έχει να κάνει με την πολιτική. Αφορά τις ζωές και την ευτυχία των ανθρώπων. Αφορά τις επιχειρήσεις. Αφορά το μέλλον της Αμερικής, το αν θα μπορούμε σε μερικά χρόνια από σήμερα να κοιτάξουμε πίσω και να πούμε πως, ναι, κάναμε τις αλλαγές που έπρεπε την κατάλληλη στιγμή και προσφέραμε μια καλύτερη ζωή στα παιδιά μας. Πιστεύω ότι μπορούμε. Πιστεύω ότι θα το κάνουμε.