Κρύβουν κάτι οι επιθέσεις στο ευρώ;
Δημήτρης Χρήστου, Κυριακάτικη Αυγή, Δημοσιευμένο: 2010-02-21
Οι ΗΠΑ ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι την δημιουργία του ευρώ, φοβούμενες πως θα απολέσουν την νομισματική και οικονομική ηγεμονία στον κόσμο. Οι υποψίες τους ήταν τελικά βάσιμες.
Όχι πως ήμασταν ανυποψίαστοι, αλλά έχει τη σημασία του να το λέει η υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, η κ. Κριστίν Λαγκάρντ. Μιλώντας κεκλεισμένων των θυρών στην επιτροπή οικονομικών υποθέσεων του γαλλικού κοινοβουλίου, αποκάλυψε πως 6 χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, όλα αγγλοσαξωνικής προέλευσης, εντοπίστηκαν να κερδοσκοπούν με τα ελληνικά ομόλογα. Αρκεί αυτό για να θεωρήσουμε πως πρόκειται για μια συγκροτημένη προσπάθεια και μάλιστα με την πολιτική άδεια των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και της Βρετανίας, να αναστατώσουν έως και να καθηλώσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω των επιθέσεων στο κοινό της νόμισμα; Δεν είναι εύκολο να αποδεχθείς αυτή την υποψία, ούτε βεβαίως και να την απορρίψεις.
ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ πως οι ΗΠΑ δεν είδαν με καλό μάτι τη δημιουργία του ευρώ φοβούμενες πως θα απολέσουν τη νομισματική και κατ΄ επέκταση οικονομική ηγεμονία στον κόσμο. Οι υποψίες τους ήταν τελικά βάσιμες. Το ευρώ αποδείχτηκε περισσότερο δυνατό από όσο μπορούσε κανείς να φανταστεί. Και ενώ οι υπολογισμοί και οι προθέσεις, ήταν να κυμαίνεται περίπου στο ένα προς ένα με το δολάριο, η διαφορά γρήγορα ανατράπηκε και σταθεροποιήθηκε γύρω από το 1,350 με το αμερικανικό νόμισμα να έχει χάσει το κύρος του και να μην αποτελεί πλέον τη μοναδική αποθεματική λύση στην παγκόσμια οικονομία. Δεν είναι όμως μόνον αυτή η πλευρά. Ουσιαστικά το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα ήταν ο ισχυρότερος ενοποιητικός παράγων μεταξύ των ευρωπαϊκών εθνών. Ο συνεκτικός ιστός, ένας ισχυρός γάμος που δεν θα σήκωνε, ούτε καν σκέψη διαζυγίου.
ΗΔΗ στα μεγάλα αγγλοσαξωνικά ΜΜΕ προβάλλουν αναλύσεις για το συμφέρον της Ελλάδας να εξέλθει της ζώνης του ευρώ. Όπως μάλιστα έγραψε στις αρχές της εβδομάδας στους Financial Times ο Μάρτιν Φελντστάιν, καθηγητής οικονομικών στο Χάρβαρντ, σύμβουλος του προέδρου Ρήγκαν και του σημερινού, του Μπάρακ Ομπάμα, “Η ευρωπαϊκή οικονομική και η νομισματική ένωση, έχει σαφώς ψεγάδια και ελαττώματα. Πρώτον, αναγκάζει εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους χώρες να ζουν με το ίδιο επίπεδο συναλλαγματικών ισοτιμιών και επιτοκίων, "πρακτική" που δεν ταιριάζει σε όλες εξ αυτών. Δεύτερον, το να συνδέεις άμεσα ένα κοινό νόμισμα αλλά ταυτόχρονα να προσφέρεις στα κράτη-μέλη απόλυτη ανεξαρτησία καταρτισμού των προϋπολογισμών τους, μπορεί να... στηρίξει τη δημοσιονομική ασυδοσία.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ κατάσταση είναι μία σαφής "διακήρυξη" αυτών των ελαττωμάτων. Όμως, εάν οι Ευρωπαίοι ηγέτες θέλουν, ούτως ή άλλως, να προστατεύσουν το τρέχον σύστημα, καλό θα ήταν να προσφέρουν στην Ελλάδα τη δυνατότητα να εξέλθει του ευρώ για να ένα διάστημα και να επανέλθει με νέα, υποτιμημένη κατά 30% ισοτιμία με το ευρώ”. Ο Αμερικανός καθηγητής μάλιστα, προβλέπει, πως αν οι μεγάλες οικονομικά δυνάμεις, δεν αντιμετωπίσουν έγκαιρα τα δημοσιονομικά προβλήματα των αδυνάτων οικονομιών, τότε σύντομα θα ανακαλύψουν, πως πρέπει αυτές να εξέλθουν του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος!
Η ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ -έστω- διάλυση της Ε.Ε. της μεγαλύτερης σήμερα ηπειρωτικής οικονομίας του κόσμου που άλλαξε τις διεθνείς ισορροπίες σε όλα τα επίπεδα με την ανάδειξη νέων μεγάλων παικτών στην παγκόσμια παραγωγή, αλλάζοντας το πεδίο αντιπαράθεσης και ανταγωνισμού, ανατρέποντας το μονοπολικό, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης status των ΗΠΑ, θα ήταν ολέθρια αφέλεια να αγνοηθεί ως πιθανή εξέλιξη. Θα ήταν μια οπισθοδρόμηση και επιστροφή στις άγριες καταστάσεις, όπου πάλι ένα σημαντικό μέρος των διεθνών ζητημάτων θα ρυθμιζόταν με τους κανόνες του 20ου αιώνα.
ΠΟΛΛΑ γίνονται τούτη την εποχή στα ευρωπαϊκά κονγκλάβια. Δεν προσέχθηκε όσο θα έπρεπε η δήλωση της Άγγελας Μέρκελ, πως πρέπει να επανεξετάσουμε τη δυνατότητα επαναπατρισμού πολλών παραγωγικών διαδικασιών. Για να συμβεί όμως αυτό και οι αδύνατες οικονομικά περιοχές της Ε.Ε. όπως η Ελλάδα, να φιλοξενήσουν μέρος των παραγωγικών διαδικασιών που θα επαναπατριστούν, απαιτείται συνολική αναμόρφωση του διεφθαρμένου και κλειστού από τα καρτέλ οικονομικού μας συστήματος. Τούτη την εποχή όλοι στην Ελλάδα μιλούν και συγκρούονται για το οικονομικό δράμα της χώρας, χωρίς να βλέπουν πως είμαστε σε γενικευμένη κρίση. Κρίση οικονομική, κοινωνική, ηθική, πολιτισμική. Το πελατειακό πολιτικό μας σύστημα ετελεύτησε αλλά οι πολίτες δεν έχουν μάθει ακόμα να ζουν σε διαφορετικό περιβάλλον.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. Την προηγούμενη Κυριακή δημοσιεύτηκε δημοσκόπηση, όπου έδειχνε τη συντριπτική προτίμηση των Αθηναίων πολιτών στις προσεχείς δημοτικές εκλογές στον κ. Νικήτα Κακλαμάνη και στην κ. Φώφη Γεννηματά. Όταν οι πολίτες μιας πόλης με τα κολοσσιαία προβλήματα της Αθήνας, εκτιμούν πως ο Ομέρ Πρυώνης, που στην αρχαία Αθήνα θα είχε εξοστρακιστεί στις Συρακούσες και η κυρία Γεννηματά, η οποία πέραν του ονόματός της δεν διαθέτει κανένα άλλο προσόν, είναι τα κατάλληλα πρόσωπα για να σώσουν την Αθήνα, χαιρέτα μας τον πλάτανο και το ΔΝΤ μαζί.
Όχι πως ήμασταν ανυποψίαστοι, αλλά έχει τη σημασία του να το λέει η υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, η κ. Κριστίν Λαγκάρντ. Μιλώντας κεκλεισμένων των θυρών στην επιτροπή οικονομικών υποθέσεων του γαλλικού κοινοβουλίου, αποκάλυψε πως 6 χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, όλα αγγλοσαξωνικής προέλευσης, εντοπίστηκαν να κερδοσκοπούν με τα ελληνικά ομόλογα. Αρκεί αυτό για να θεωρήσουμε πως πρόκειται για μια συγκροτημένη προσπάθεια και μάλιστα με την πολιτική άδεια των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και της Βρετανίας, να αναστατώσουν έως και να καθηλώσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω των επιθέσεων στο κοινό της νόμισμα; Δεν είναι εύκολο να αποδεχθείς αυτή την υποψία, ούτε βεβαίως και να την απορρίψεις.
ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ πως οι ΗΠΑ δεν είδαν με καλό μάτι τη δημιουργία του ευρώ φοβούμενες πως θα απολέσουν τη νομισματική και κατ΄ επέκταση οικονομική ηγεμονία στον κόσμο. Οι υποψίες τους ήταν τελικά βάσιμες. Το ευρώ αποδείχτηκε περισσότερο δυνατό από όσο μπορούσε κανείς να φανταστεί. Και ενώ οι υπολογισμοί και οι προθέσεις, ήταν να κυμαίνεται περίπου στο ένα προς ένα με το δολάριο, η διαφορά γρήγορα ανατράπηκε και σταθεροποιήθηκε γύρω από το 1,350 με το αμερικανικό νόμισμα να έχει χάσει το κύρος του και να μην αποτελεί πλέον τη μοναδική αποθεματική λύση στην παγκόσμια οικονομία. Δεν είναι όμως μόνον αυτή η πλευρά. Ουσιαστικά το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα ήταν ο ισχυρότερος ενοποιητικός παράγων μεταξύ των ευρωπαϊκών εθνών. Ο συνεκτικός ιστός, ένας ισχυρός γάμος που δεν θα σήκωνε, ούτε καν σκέψη διαζυγίου.
ΗΔΗ στα μεγάλα αγγλοσαξωνικά ΜΜΕ προβάλλουν αναλύσεις για το συμφέρον της Ελλάδας να εξέλθει της ζώνης του ευρώ. Όπως μάλιστα έγραψε στις αρχές της εβδομάδας στους Financial Times ο Μάρτιν Φελντστάιν, καθηγητής οικονομικών στο Χάρβαρντ, σύμβουλος του προέδρου Ρήγκαν και του σημερινού, του Μπάρακ Ομπάμα, “Η ευρωπαϊκή οικονομική και η νομισματική ένωση, έχει σαφώς ψεγάδια και ελαττώματα. Πρώτον, αναγκάζει εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους χώρες να ζουν με το ίδιο επίπεδο συναλλαγματικών ισοτιμιών και επιτοκίων, "πρακτική" που δεν ταιριάζει σε όλες εξ αυτών. Δεύτερον, το να συνδέεις άμεσα ένα κοινό νόμισμα αλλά ταυτόχρονα να προσφέρεις στα κράτη-μέλη απόλυτη ανεξαρτησία καταρτισμού των προϋπολογισμών τους, μπορεί να... στηρίξει τη δημοσιονομική ασυδοσία.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ κατάσταση είναι μία σαφής "διακήρυξη" αυτών των ελαττωμάτων. Όμως, εάν οι Ευρωπαίοι ηγέτες θέλουν, ούτως ή άλλως, να προστατεύσουν το τρέχον σύστημα, καλό θα ήταν να προσφέρουν στην Ελλάδα τη δυνατότητα να εξέλθει του ευρώ για να ένα διάστημα και να επανέλθει με νέα, υποτιμημένη κατά 30% ισοτιμία με το ευρώ”. Ο Αμερικανός καθηγητής μάλιστα, προβλέπει, πως αν οι μεγάλες οικονομικά δυνάμεις, δεν αντιμετωπίσουν έγκαιρα τα δημοσιονομικά προβλήματα των αδυνάτων οικονομιών, τότε σύντομα θα ανακαλύψουν, πως πρέπει αυτές να εξέλθουν του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος!
Η ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ -έστω- διάλυση της Ε.Ε. της μεγαλύτερης σήμερα ηπειρωτικής οικονομίας του κόσμου που άλλαξε τις διεθνείς ισορροπίες σε όλα τα επίπεδα με την ανάδειξη νέων μεγάλων παικτών στην παγκόσμια παραγωγή, αλλάζοντας το πεδίο αντιπαράθεσης και ανταγωνισμού, ανατρέποντας το μονοπολικό, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης status των ΗΠΑ, θα ήταν ολέθρια αφέλεια να αγνοηθεί ως πιθανή εξέλιξη. Θα ήταν μια οπισθοδρόμηση και επιστροφή στις άγριες καταστάσεις, όπου πάλι ένα σημαντικό μέρος των διεθνών ζητημάτων θα ρυθμιζόταν με τους κανόνες του 20ου αιώνα.
ΠΟΛΛΑ γίνονται τούτη την εποχή στα ευρωπαϊκά κονγκλάβια. Δεν προσέχθηκε όσο θα έπρεπε η δήλωση της Άγγελας Μέρκελ, πως πρέπει να επανεξετάσουμε τη δυνατότητα επαναπατρισμού πολλών παραγωγικών διαδικασιών. Για να συμβεί όμως αυτό και οι αδύνατες οικονομικά περιοχές της Ε.Ε. όπως η Ελλάδα, να φιλοξενήσουν μέρος των παραγωγικών διαδικασιών που θα επαναπατριστούν, απαιτείται συνολική αναμόρφωση του διεφθαρμένου και κλειστού από τα καρτέλ οικονομικού μας συστήματος. Τούτη την εποχή όλοι στην Ελλάδα μιλούν και συγκρούονται για το οικονομικό δράμα της χώρας, χωρίς να βλέπουν πως είμαστε σε γενικευμένη κρίση. Κρίση οικονομική, κοινωνική, ηθική, πολιτισμική. Το πελατειακό πολιτικό μας σύστημα ετελεύτησε αλλά οι πολίτες δεν έχουν μάθει ακόμα να ζουν σε διαφορετικό περιβάλλον.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. Την προηγούμενη Κυριακή δημοσιεύτηκε δημοσκόπηση, όπου έδειχνε τη συντριπτική προτίμηση των Αθηναίων πολιτών στις προσεχείς δημοτικές εκλογές στον κ. Νικήτα Κακλαμάνη και στην κ. Φώφη Γεννηματά. Όταν οι πολίτες μιας πόλης με τα κολοσσιαία προβλήματα της Αθήνας, εκτιμούν πως ο Ομέρ Πρυώνης, που στην αρχαία Αθήνα θα είχε εξοστρακιστεί στις Συρακούσες και η κυρία Γεννηματά, η οποία πέραν του ονόματός της δεν διαθέτει κανένα άλλο προσόν, είναι τα κατάλληλα πρόσωπα για να σώσουν την Αθήνα, χαιρέτα μας τον πλάτανο και το ΔΝΤ μαζί.
