Υποβιβαστήκαμε, αλλά... παίζουμε Ευρώπη
Δημήτρης Χρήστου, Κυριακάτικη Αυγή, Δημοσιευμένο: 2010-03-21
Τη σημαδιακή μέρα της εθνικής μας ανεξαρτησίας, την Πέμπτη 25 Μαρτίου, ο πρωθυπουργός αγωνίζεται εκτός έδρας κατά των κακών Γερμανών που δεν θέλουν να μας δώσουν σέντσι για βοήθεια. Ο πρωθυπουργός μας διαλαλεί σε όλους τους τόνους πως δεν ζητάει βοήθειά. Αλλά ταυτόχρονα λέει πως, αν δεν μας δώσουν τη βοήθεια (που δεν ζητάμε) οι Ευρωπαίοι εταίροι, θα τη ζητήσει από το ΔΝΤ! Έχει μπερδευτεί τελείως η θεία μου, που νομίζει πως τα ξέρω όλα και συνεχώς με ρωτάει. Γιατί, παιδάκι μου, αφού δεν ζητάμε βοήθεια, αλλά μόνον πολιτική υποστήριξη, απειλούμε ότι θα πάμε σε αυτό το κακό το πράγμα να την πάρουμε; Και τι θα γίνουν τα ευρώ που έχω στην τράπεζα; Μήπως να τα πάρω και να τα βάλω αλλού;
ΚΟΙΤΑΞΕ να δεις, θεία. Οι Γερμανοί, που είναι οι βασικοί τροφοδότες του κοινοτικού προϋπολογισμού, μας έχουν δώσει, από τότε που μας έβαλε ο παλιός Καραμανλής στην ΕΟΚ, πολλά χρήματα μέσω κοινοτικών προγραμμάτων και Πλαισίων Στήριξης, ώστε να συγκλίνει και η δική μας οικονομία με των άλλων. Αλλά εμείς τα... φάγαμε τα λεφτά και αντί να συγκλίνουμε πήγαμε ντουγρού στον γκρεμό. Βέβαια τα έβλεπαν οι Γερμανοί πως τα σπαταλάγαμε, αλλά μάλλον τους βόλευε, αφού αυτοί που βούταγαν το χρήμα αγόραζαν Πόρσε Καγιέν, BMW, Μερτσέντες, Άουντι, Φόλκς Βάγκεν, ενώ οι υπόλοιποι βολεύονταν με οικοσκευές Siemens και άλλα πολλά αξιόπιστα γερμανικά προϊόντα. Και τώρα τι κάνουμε, παιδάκι μου; Σε τέτοιου είδους ερωτήσεις, ο μεγάλος Γρηγόρης Μπιθικώτσης είχε μια δοκιμασμένη απάντηση. “Πού να σου εξηγώ τώρα...”
ΚΑΤΑΝΟΩ απόλυτα την κρισιμότητα των στιγμών. Με επιτόκια 6% και βάλε το μαγαζί δεν βγαίνει με τίποτα και όλοι θα δουλεύουμε για να πληρώνονται οι ραντιέρηδες. Κατά συνέπεια, για να πάμε παρακάτω, στα πραγματικά δύσκολα, εκείνα που αφορούν μόνον εμάς, χωρίς να υπάρχει ο κακός μπαμπούλας των ξένων, πρέπει πρώτα να ομαλοποιήσουμε τις σχέσεις του δανεισμού μας ώστε να σταθεροποιηθεί η οικονομία και σιγά σιγά να πάρουμε μπροστά. Θεωρώ πως αυτά τα ζητήματα μας αφορούν όλους. Μας αφορούν οι περικοπές και πού θα γίνουν. Μας αφορούν τα νέα φορολογικά μέτρα, μας αφορούν οι εργασιακές σχέσεις, οι αμοιβές, τα δικαιώματα και οι συντάξεις μας. Μας αφορούν οι νέες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες που έχουμε ανάγκη.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ να τα καταφέρουμε; Κανείς δεν ξέρει και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα. Το οικονομικό περιβάλλον στη χώρα δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας. Ακόμα και σήμερα δεν υπάρχει κάποια σοβαρή αξιολόγηση των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων. Εκείνων που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια ευημερούσα χώρα με δυναμική ανάπτυξη.
ΠΡΙΝ από 20 χρόνια, σε μια επίσκεψή μου στις Βρυξέλλες στην έδρα της ΕΟΚ, ένας Γάλλος, στέλεχος της επιτροπής Αγροτικής Ανάπτυξης, που μιλούσε άπταιστα ελληνικά μου έλεγε πως κανονικά για να μπει κάποιος στο Αιγαίο θα έπρεπε να πληρώνει εισιτήριο. Η χώρα σας είναι τόσο όμορφη και μοναδική, που το όνειρο κάθε Ευρωπαίου θα έπρεπε να ήταν, όταν πάρει τη σύνταξή του, να αγοράσει ένα σπίτι σε μια ωραία περιοχή και να ζει τουλάχιστον 8 μήνες το χρόνο στην ηλιόλουστη Ελλάδα. Θα έπρεπε, μου έλεγε, τα ελληνικά διατροφικά προϊόντα να είναι περιζήτητα σε όλη την Ευρώπη. Εγώ προσωπικά -τόνιζε- λατρεύω αυτό το μοναδικό κρασί, τη ρετσίνα, που την απολαμβάνω όποτε έρχομαι στην πατρίδα σας. Έχετε τη δυνατότητα να γίνεται η Φλόριδα της Ευρώπης.
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ είναι αν εμείς θέλουμε να κάνουμε την Ελλάδα Φλόριδα. Τι; Δεν θα έχουμε εργοστάσια και εργατική τάξη και θα ζούμε από τον εισερχόμενο πλούτο των Ευρωπαίων συνταξιούχων; Έτσι θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης. Ενώ τώρα, με την ισχυρή βιομηχανία μας, είμαστε πλούσιοι, υπερήφανοι και ανεξάρτητοι! Βγάζουμε το καλύτερο λάδι στον κόσμο. Έχουμε εξαιρετικά φρούτα, εξαιρετικά τυροκομικά και το καλύτερο γιαούρτι παγκοσμίως. Μπορούμε να επενδύσουμε στην πράσινη ενέργεια, την προστασία και την καθαριότητα της μοναδικής σε ομορφιά φύσης μας. Μπορούμε να επενδύσουμε στην ανάδειξη των πολιτιστικών μας θησαυρών. Μπορούμε να επενδύσουμε στην παιδεία και σε κλάδους της ικανούς να προκαλέσουν το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Μπορούμε να αναπτύξουμε υπηρεσίες υγείας και μεταφορών ώστε να έρχεται στην Ελλάδα περισσότερος κόσμος. Μπορούμε να κάνουμε χίλια δυο πράγματα, αλλά δεν κάνουμε απολύτως τίποτα, καταστρέφοντας όσα η φύση και η ιστορία μάς άφησαν ως πολύτιμη κληρονομιά.
ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΗΔΕΣ, συμφεροντολόγοι, μάγκες, διεφθαρμένοι, μεγαλομανείς, βάρβαρα επιθετικοί, χωρίς αγάπη για τον τόπο μας και αδιάφοροι για τα παιδιά μας και το μέλλον τους, οδηγήσαμε τη χώρα στα πρόθυρα της χρεωκοπίας. Βρήκαμε όμως αντίπαλο. Τα εγκλήματα του δικομματισμού; Ως συνένοχοι τα παραβλέπουμε και τα παραγράφουμε. Υποβιβαστήκαμε, αλλά παίζουμε στο πρωτάθλημα Ευρώπης!
ΚΟΙΤΑΞΕ να δεις, θεία. Οι Γερμανοί, που είναι οι βασικοί τροφοδότες του κοινοτικού προϋπολογισμού, μας έχουν δώσει, από τότε που μας έβαλε ο παλιός Καραμανλής στην ΕΟΚ, πολλά χρήματα μέσω κοινοτικών προγραμμάτων και Πλαισίων Στήριξης, ώστε να συγκλίνει και η δική μας οικονομία με των άλλων. Αλλά εμείς τα... φάγαμε τα λεφτά και αντί να συγκλίνουμε πήγαμε ντουγρού στον γκρεμό. Βέβαια τα έβλεπαν οι Γερμανοί πως τα σπαταλάγαμε, αλλά μάλλον τους βόλευε, αφού αυτοί που βούταγαν το χρήμα αγόραζαν Πόρσε Καγιέν, BMW, Μερτσέντες, Άουντι, Φόλκς Βάγκεν, ενώ οι υπόλοιποι βολεύονταν με οικοσκευές Siemens και άλλα πολλά αξιόπιστα γερμανικά προϊόντα. Και τώρα τι κάνουμε, παιδάκι μου; Σε τέτοιου είδους ερωτήσεις, ο μεγάλος Γρηγόρης Μπιθικώτσης είχε μια δοκιμασμένη απάντηση. “Πού να σου εξηγώ τώρα...”
ΚΑΤΑΝΟΩ απόλυτα την κρισιμότητα των στιγμών. Με επιτόκια 6% και βάλε το μαγαζί δεν βγαίνει με τίποτα και όλοι θα δουλεύουμε για να πληρώνονται οι ραντιέρηδες. Κατά συνέπεια, για να πάμε παρακάτω, στα πραγματικά δύσκολα, εκείνα που αφορούν μόνον εμάς, χωρίς να υπάρχει ο κακός μπαμπούλας των ξένων, πρέπει πρώτα να ομαλοποιήσουμε τις σχέσεις του δανεισμού μας ώστε να σταθεροποιηθεί η οικονομία και σιγά σιγά να πάρουμε μπροστά. Θεωρώ πως αυτά τα ζητήματα μας αφορούν όλους. Μας αφορούν οι περικοπές και πού θα γίνουν. Μας αφορούν τα νέα φορολογικά μέτρα, μας αφορούν οι εργασιακές σχέσεις, οι αμοιβές, τα δικαιώματα και οι συντάξεις μας. Μας αφορούν οι νέες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες που έχουμε ανάγκη.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ να τα καταφέρουμε; Κανείς δεν ξέρει και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί τίποτα. Το οικονομικό περιβάλλον στη χώρα δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας. Ακόμα και σήμερα δεν υπάρχει κάποια σοβαρή αξιολόγηση των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων. Εκείνων που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια ευημερούσα χώρα με δυναμική ανάπτυξη.
ΠΡΙΝ από 20 χρόνια, σε μια επίσκεψή μου στις Βρυξέλλες στην έδρα της ΕΟΚ, ένας Γάλλος, στέλεχος της επιτροπής Αγροτικής Ανάπτυξης, που μιλούσε άπταιστα ελληνικά μου έλεγε πως κανονικά για να μπει κάποιος στο Αιγαίο θα έπρεπε να πληρώνει εισιτήριο. Η χώρα σας είναι τόσο όμορφη και μοναδική, που το όνειρο κάθε Ευρωπαίου θα έπρεπε να ήταν, όταν πάρει τη σύνταξή του, να αγοράσει ένα σπίτι σε μια ωραία περιοχή και να ζει τουλάχιστον 8 μήνες το χρόνο στην ηλιόλουστη Ελλάδα. Θα έπρεπε, μου έλεγε, τα ελληνικά διατροφικά προϊόντα να είναι περιζήτητα σε όλη την Ευρώπη. Εγώ προσωπικά -τόνιζε- λατρεύω αυτό το μοναδικό κρασί, τη ρετσίνα, που την απολαμβάνω όποτε έρχομαι στην πατρίδα σας. Έχετε τη δυνατότητα να γίνεται η Φλόριδα της Ευρώπης.
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ είναι αν εμείς θέλουμε να κάνουμε την Ελλάδα Φλόριδα. Τι; Δεν θα έχουμε εργοστάσια και εργατική τάξη και θα ζούμε από τον εισερχόμενο πλούτο των Ευρωπαίων συνταξιούχων; Έτσι θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης. Ενώ τώρα, με την ισχυρή βιομηχανία μας, είμαστε πλούσιοι, υπερήφανοι και ανεξάρτητοι! Βγάζουμε το καλύτερο λάδι στον κόσμο. Έχουμε εξαιρετικά φρούτα, εξαιρετικά τυροκομικά και το καλύτερο γιαούρτι παγκοσμίως. Μπορούμε να επενδύσουμε στην πράσινη ενέργεια, την προστασία και την καθαριότητα της μοναδικής σε ομορφιά φύσης μας. Μπορούμε να επενδύσουμε στην ανάδειξη των πολιτιστικών μας θησαυρών. Μπορούμε να επενδύσουμε στην παιδεία και σε κλάδους της ικανούς να προκαλέσουν το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Μπορούμε να αναπτύξουμε υπηρεσίες υγείας και μεταφορών ώστε να έρχεται στην Ελλάδα περισσότερος κόσμος. Μπορούμε να κάνουμε χίλια δυο πράγματα, αλλά δεν κάνουμε απολύτως τίποτα, καταστρέφοντας όσα η φύση και η ιστορία μάς άφησαν ως πολύτιμη κληρονομιά.
ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΗΔΕΣ, συμφεροντολόγοι, μάγκες, διεφθαρμένοι, μεγαλομανείς, βάρβαρα επιθετικοί, χωρίς αγάπη για τον τόπο μας και αδιάφοροι για τα παιδιά μας και το μέλλον τους, οδηγήσαμε τη χώρα στα πρόθυρα της χρεωκοπίας. Βρήκαμε όμως αντίπαλο. Τα εγκλήματα του δικομματισμού; Ως συνένοχοι τα παραβλέπουμε και τα παραγράφουμε. Υποβιβαστήκαμε, αλλά παίζουμε στο πρωτάθλημα Ευρώπης!
