Παραεκλογικές... παρατηρήσεις
Στάθης Λουκάς, Αυγή, Δημοσιευμένο: 2004-02-27
Παρακολούθησα, για ευνόητους λόγους, με μεγάλη προσοχή την συνέντευξη (13/02/04) του προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ.ου Γ. Παπανδρέου στον κ.ον Χατζηνικολάου. Χρησιμοποιώ τον όρο πρόεδρος αντί αρχηγού γιατί μου φαίνεται πιο προσήκων στην λεγόμενη «συμμετοχική δημοκρατία», που στην ιστορική παράδοση του ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να καταντήσει «ξόβεργα για πουλιά».
Η συνέντευξη ήταν ενδιαφέρουσα από πολλές πλευρές, με πολλά σημεία της, που πέρα από την προεκλογική σκοπιμότητα, πρέπει να μπουν κάτω από τον φακό της κριτικής σκέψης.. Το σημείο, που θα ήθελα να σχολιάσω σε αυτό εδώ το κριτικό σημείωμα, έχει σχέση με τα καιρικά φαινόμενα που κυριάρχησαν την πραγματικότητα, και την εικονική «τοιαύτη», το τέλος της περασμένης εβδομάδος.
Για να εξηγήσει την δυσκολία αντίδρασης, την ροπή αδράνειας και τις τυχών παραλήψεις του κρατικού μηχανισμού – πέρα από την επί μέρος παραδοχή – στις συγκεκριμένες συνθήκες που δημιουργήθηκαν εκείνο το διήμερο, παρομοίασε τις επιπτώσεις (από τη σκοπιά αντιμετώπισης) του ακραίου καιρικού φαινομένου με εκείνο του μπλακ-άουτ στις ΗΠΑ τον Αύγουστο του 2003.
Κατ΄αρχή είναι δυο γεγονότα μη συγκρίσιμα ποιοτικά, παρ΄ όλο και που τα δύο έχουν άμεση (μπλακ-άουτ) ή έμμεση σχέση (κλιματολογικά φαινόμενα) με την διακυβέρνηση ή μη ενεργειακών πηγών και ανυσμάτων.
Πρώτον:
Γιατί η προβλέψιμη χιονόπτωση είναι ένα ακραίο φυσικό φαινόμενο επηρεασμένο (περισσότερο ναι παρά όχι), ως προς τις διαστάσεις του και την πυκνότητα έντασής του, από τις αποδεκτά πια διαφαινόμενες αλλαγές των ζωτικών πλανητικών κύκλων που οφείλονται – κύρια και όχι μόνον –στην χρήση και στον τρόπο χρήσης των ορυκτών ενεργειακών πηγών.
Ενώ το μπλακ-άουτ είναι ένα τεχνικό φαινόμενο που οφείλεται στη διακυβέρνηση ή απλά στην διαχείριση ενός φυσικού μεγέθους όπως είναι η ηλεκτρική ενέργεια.
Δεύτερον:
Η χιονόπτωση δεν μπορεί να αποφευχθεί και το φαινόμενο δεν μπορεί να επηρεασθεί, όσον αφορά την ένταση του, παρά μόνο από την διαφύλαξη των ισορροπιών των ζωτικών κύκλων αυτού εδώ του πλανήτη, του οποίου όλοι μας είμαστε προσωρινοί επιβάτες. Εκείνο που μπορεί να γίνει με την χιονόπτωση είναι να μειωθούν οι αρνητικές επιπτώσεις της στην λειτουργία της κοινωνίας και της παραγωγής.
Το μπλακ-άουτ, αν αφαιρέσουμε ακραία περίπτωση παρέμβασης έξωθεν - παρέμβασης φυσικής ή όχι - μπορεί να αποφευχθεί από μια προνοητική ανθρώπινη διακυβέρνηση του ηλεκτρικού ενεργειακού ανύσματος και να περιορισθούν ακόμη και στο ελάχιστο οι παρενέργειες στην περίπτωση της έξωθεν παρέμβασης..
Το μπλακ–άουτ των ΗΠΑ, του περασμένου Αυγούστου, όμως, οφείλεται στο ότι μια συνισταμένη του ηλεκτρικού συστήματος, το σύστημα μεταφοράς, δεν αντέχει στην συγκεκριμένη αποrρύθμιση του ενεργειακού ηλεκτρικού συστήματος. Η απορrύθμιση, αντί μιας σφαιρικής θεώρησης,(υπάρχει, υπάρχει αυτή κ. Ανδριανόπουλε σε συγκεκριμένες συνιστώσες της ευρωπαϊκής αριστεράς και του ευρωπαϊκού συνδικαλιστικού κινήματος) δηλαδή, που να λαμβάνει υπόψη της και άλλες παραμέτρους (περιβάλλον, καταναλωτές, κλπ), υποτάχθηκε μόνο στις λειτουργίες και στις απλές διαθέσεις των μόνων παραγόντων της αγοράς που αντιστοιχούν στο όνομα των ιδιοκτητών (εταιρειών κλπ) των σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Στην περίπτωση των ΗΠΑ: Υπάρχουν προδιαγραφές και κώδικες των οποίων όμως ο χαρακτήρας είναι εντελώς συμβουλευτικός και όχι δεσμευτικός για τις εταιρείες, μια και καμία από αυτές δεν διατρέχει τον κίνδυνο των προστίμων για την μη εφαρμογή των κανόνων. Αυτό οφείλεται στην φιντεϊστική εμπιστοσύνη στην ικανότητα της αγοράς να εφαρμόσει τους κανόνες και να αποβάλει τους παραβάτες. Όπως, όμως, φαίνεται, η αγορά κάθε άλλο παρά είναι διατεθειμένη να ακολουθήσει αυτή τη δογματική αλήθεια.
Σε αυτή λοιπόν την περίπτωση η ικανότητα αυτορρύθμισης της αγοράς φάνηκε ανυπόστατη, ενώ η ικανότητα ρύθμισης της πολιτικής λειτούργησε σαν υποσύστημα της οικονομίας.
Ελπίζω ότι αυτή η ατυχής εξομοίωση - ως προς τις συνέπειες δύο διαφορετικών γεγονότων – από την μεριά του κ.ου Γ. Παπανδρέου να είναι αποτέλεσμα μιας λαθεμένης προσέγγισης ή συμβουλευτικής πληροφόρησης ή ένδειξης αμηχανίας. Διαφορετικά, έχοντας υπόψη τη μέχρι τώρα έλλειψη περιβαλλοντικής πολιτικής και τα τεράστια ποιοτικά κενά της ενεργειακής, θα φαίνεται σαν μια ηλιοτροπική ένδειξη ότι η συνεργασία του κ. Ανδριανόπουλου με το ΠΑΣΟΚ δεν θα είναι μόνο στα λεγόμενα θέματα «των ελευθεριών» και «της συμμετοχικής δημοκρατίας», αλλά και στο επίπεδο της αξιωματικής «δογματικής αλήθειας» για την πλήρη ικανότητα αυτορρύθμισης της αγοράς.
Είναι γνωστή η «ολοκληρωτική» αντίληψη του κ. Ανδριανόπουλου για την απόλυτη ικανότητα αυτορρύθμισης της συγκεκριμένης ηλεκτρικής αγοράς. ( και όχι μόνον) η οποία στο βάθος της συλλογιστικής του παραμένει : ως το πρωτότυπο .Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που ή ίδια είναι ικανή να καθορίζει με πλήρη αντικειμενικότητα την ποσότητα, την ποιότητα καθώς και τις διαδικασίες παραγωγής των ενεργειακών ανυσμάτων για την ικανοποίηση αναγκών παραγωγής και εξυπηρέτησης.
Στο καιάδα οι αρχές της θερμοδυναμικής και η δυνατότητα προστασίας περιβάλλοντος, που στην γλώσσα μερικών, παρ΄ όλη την καλλωπιστική διάθεση ή την νεοπαλαιοδογματική και μαξιμαλιστική φρασεολογία, καταντάει διακοσμητική λέξη κενή περιεχομένου.
Καταπιάστηκα με μια ασήμαντη πτυχή- απόκρυφα ενεργειακή-της συνέντευξης, γιατί πέρα από οποιαδήποτε προγράμματα αυτή τείνει να είναι ενδεικτική: για την αντίληψη της ανάπτυξης, την ποιότητα του περιβάλλοντος και τις δυνατότητες δημιουργίας νέας απασχόλησης.
Παραεκλογικές ..........................παρατηρήσεις (2)
Προσπαθούσα να γράψω ένα σχόλιο για την επιφανειακά αλαζονική ανωτερότητα με την οποία σειρά επωνύμων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, θιασωτών χωρίς άλλο της καινούργιας απόλυτης διαδρομής, διατύπωναν την αξιωματική θέση: ότι αυτοί που έχουν θέση κυβερνητικής ευθύνης ξέρουν ότι υπάρχει ένα ασυμβίβαστο μεταξύ προστασίας περιβάλλοντος και ανάπτυξης και ότι μπροστά στην ανάπτυξη που δημιουργεί θέσεις εργασίας ας «καεί και το παλιάμπελο» δηλ. το περιβάλλον.
Ετοιμαζόμουνα να καταφύγω σαν επιχειρηματολογία:
-α, Στην «διαδικασία του Κάρντιφ» – πόλη της Ουαλίας όπου το 1999 συνήλθε το Συμβούλιο της Ευρώπης- που έθεσε τις βάσεις για την ολοκλήρωση των διαφόρων οικονομικών δραστηριοτήτων με τις περιβαλλοντικές πολιτικές της βιώσιμης ανάπτυξης
-β. Στην «στρατηγική της Λισσαβόνας» με την οποία καθορίστηκε το κοινωνικό βάθρο της βιώσιμης ανάπτυξης της Ευρώπης, σαν δυναμικής και ανταγωνιστικής οικονομίας βασισμένης στη γνώση.
-γ. στο έκτο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα για το περιβάλλον και τη βιώσιμη ανάπτυξη για τα προσεχή δέκα χρόνια, το οποίο περιληπτικά προβλέπει:
1.παραπέρα ολοκλήρωση των οδηγιών που σχετίζονται με την προστασία του περιβάλλοντος κατά την επεξεργασία, καθορισμό και πραγματοποίηση πολιτικών στους διάφορους οικονομικούς τομείς ακόμη και στον χρηματιστηριακό
2.προώθηση βιώσιμων προτύπων παραγωγής και κατανάλωσης
3.πραγμάτωση του Πρωτοκόλλου του Κυότο και προετοιμασία και ακόμη πιό περιοριστικών ορίων εκπομπών για το μέλλον
4.την προστασία του φυσικού πλούτου, της βιολογικής διαφορετικότητας κλπ , με την εφαρμογή της αρχής πρόληψης βέβαια και σε ότι σχετίζεται Γ.Μ.Ο
5. την ενίσχυση της σχέσης μεταξύ της προστασίας περιβάλλοντος , της υγείας και της ποιότητας της ζωής
6. περιορισμό της κατανάλωσης των φυσικών πόρων και της παραγωγής απορριμμάτων, αυξάνοντας την ανακύκλωση και την ανάκτηση.
7. κλπ άλλα θέματα
Ενώ προσπαθούσα να κάνω μια επί μέρους ανάπτυξη αυτής της θεματολογίας, που μόνο σαν τίτλοι φθάνουν να ανατρέψουν την αξιωματική επιχειρηματολογία, την προσοχή μου τράβηξε ένας τίτλος του διαδικτύου: «Μυστική έκθεση του Πενταγώνου υποστηρίζει ότι οι κλιματολογικές συνθήκες είναι πιο επικίνδυνες από την Αλ Κάϊντα»
Αμέσως μου ήλθε μια σκέψη: «θέλεις να δεις ότι οι πράκτορες της CIA και του Πενταγώνου κάνουν πιο «αριστερές»- συγνώμη κ.α Ανδριανόπουλε προσαρμόζουμε αμέσως- πιο προοδευτικές εκτιμήσεις από υπεύθυνους υπουργούς, υφυπουργούς κλπ του ΠΑΣΟΚ».
Προσπάθησα λοιπόν να σταχυολογήσω όσον το δυνατόν περισσότερα στοιχεία αυτής της έκθεσης-μελέτης που διέφυγαν προς τον τύπο:
Το κείμενο αυτό συντάχθηκε προς το τέλος του 2003 και συγγραφείς του είναι ο Peter Schwartz, σύμβουλος της CIA, ήδη επικεφαλής της διεύθυνσης προγραμματισμού Royal Dutch-Shell, και του Doug Randal της συντηρητικής ομάδας συμβούλων Global Business Network . Η όλη μελέτη έγινε κάτω από την επίβλεψη του ισχυρού άνδρα Andrew Marshall του Office of Net Assessment του Πενταγώνου.
Σαν συνέπεια των αλλαγών των ζωτικών κύκλων του πλανήτη προβλέπεται ότι «..εξεγέρσεις και πόλεμοι θα γίνουν ενδημικό στοιχείο της ζωής των κοινωνιών. Ο πόλεμος θα γίνει ξανά ρυθμιστής των παραμέτρων της ανθρώπινης ζωής. Και αυτό γιατί μέσα στο 2020 «η καταστροφική έλλειψη ενέργειας και ύδατος θα γίνει τόσο έντονη και σε τέτοιο βαθμό που να σπρώξουν τον πλανήτη στο κατώφλι της ακυβερνησίας..» και αυτό σαν συνέπεια πολέμων που θα γίνονται πια όχι για την ιδεολογία, την εθνική τιμή και την θρησκεία αλλά για απλούς λόγους επιβίωσης. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο « οι αλλαγές του κλίματος πρέπει να βγούν από τις αίθουσες της επιστημονικής συζήτησης και να αγκαλιάσουν την συζήτηση του στρατηγικού προγραμματισμού».
Κατά The Observer o Doug Randall εκτιμά ότι οι κλιματολογικές αλλαγές που μπορεί να οδηγήσουν στο πλανητικό χάος «Είναι μια κατάσταση που προκαλεί κατάθλιψη και είναι μια απειλή στην εθνική ασφάλεια (σ.σ των ΗΠΑ) χωρίς προηγούμενο, γιατί δεν υπάρχει κανένας εχθρός ενάντια στον οποίο πρέπει να στρέψουμε τα όπλα μας και δεν ,χουμε καμιά δυνατότητα ελέγχου αυτής της απειλής........Δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια σε πιο στάδιο αυτής της διαδικασίας ευρισκόμαστε. Μπορεί να ξεσπάσει αύριο μπορεί να μην καταλάβουμε τίποτα πρίν περάσουν πέντε χρόνια.....Οι συνέπειες, της αλλαγής του κλίματος, για ορισμένες χώρες ούτε μπορεί κανείς να τις διανοηθεί. Γίνεται φανερό ότι πρέπει να περιορισθεί η χρήση των ορυκτών ενεργειακών πηγών».
Ο αληθινός κίνδυνος για τις ΗΠΑ δεν είναι πια η Αλ Κάϊντα αλλά το φαινόμενο θερμοκηπίου. Σαν συνέπεια του οποίου από το 2007 και μετά βίαιες καταιγίδες θα καταστρέψουν τα προστατευτικά αναχώματα της Ολλανδίας το μεγαλύτερο μέρος της οποίας θα γίνει ακατοίκητο, ενώ πόλεις σαν την Χάγη θα κατακλυσθούν από τα νερά.
Η παραπάνω εκτίμηση είναι μακριά από τις διαθέσεις του τοξικού Μπους που είναι από τους ορκισμένους αντιπάλους της εφαρμογής του πρωτοκόλλου του Κυότο. Ο Μπους υποστηρίζει ότι αρκεί η αυτορρύθμιση της αγοράς ( κάπου εδώ κοντά κινούνται και οι κυβερνώντες οι οποίο αρκούνται στην πληρωμή 300 εκατομ. δολαρίων το χρόνο για εξασφάλιση μετοχών διοξειδίων του άνθρακος). Η έκθεση αυτή των ειδικών του Πενταγώνου συγκλίνει με ή επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις , που έγιναν εδώ και 32 χρόνια, από «τους σοφούς της λέσχης της Ρώμης» καθώς και με την εκτίμηση ότι γύρω στο 2015-2020 θα παρουσιασθεί το σημείο καμπής των διαθέσιμων και εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.
Νομίζω ότι αρκούν τα παραπάνω για να ανατρέψουν την επιφανειακή και αλαζονική επάρκεια των στελεχών του ΠΑΣΟΚ για το ανεπίστρεπτο της σχέσης ανάπτυξης και προστασίας περιβάλλοντος καθώς και την δογματική άρνηση των θετικών επιπτώσεων στην απασχόληση (σ.σ Στη Γερμανία δημιουργήθηκαν 50.000 θέσεις εργασίας με την εκμετάλλευση των ανανεώσιμων ενεργειακών πηγών και την εξοικονόμηση ενέργειας).Εξ’ άλλου τα οποιαδήποτε προγράμματα, αν βέβαια υπάρχουν στην ουσία και όχι στα χαρτιά , της νέας διαδρομής του ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να φέρουν τίποτε το καινούργιο και να περπατήσουν με τέτοια πόδια, σκέψεις και αντιλήψεις.
Όμως περίσκεψη χρειάζεται και για ορισμένους ατέρμονες θαυμαστές- των ορυκτών ενεργειακών πηγών ή του βιομηχανισμού ή άλλους για τους οποίους ή καταγγελία της υποβάθμισης του περιβάλλοντος είναι προς άγρα ψήφων – που υπάρχουν σε κάθε πτυχή της αριστεράς κομμουνιστικής προέλευσης. Και σαν ηλιοτροπικά θέματα βλέπε:
-α. μοντέλο ανάπτυξης και επόμενα προστασίας περιβάλλοντος «ο υπαρκτός σοσιαλισμός» - ανύπαρκτος πια - ΚΚΕ
-β. επανεκτίμηση του υπαρκτού, ανάμεσά μας
-γ. Ατμοηλεκτρικός Φλώρινας, αντίφαση οριζόντια διάχυτη στο πολιτικό φάσμα και ισχυρά αμετανόητη στο χώρο μας
-δ. εισαγωγή του λιθάνθρακα στη ενεργειακή οικονομία της χώρας κλπ, κλπ
Η συνέντευξη ήταν ενδιαφέρουσα από πολλές πλευρές, με πολλά σημεία της, που πέρα από την προεκλογική σκοπιμότητα, πρέπει να μπουν κάτω από τον φακό της κριτικής σκέψης.. Το σημείο, που θα ήθελα να σχολιάσω σε αυτό εδώ το κριτικό σημείωμα, έχει σχέση με τα καιρικά φαινόμενα που κυριάρχησαν την πραγματικότητα, και την εικονική «τοιαύτη», το τέλος της περασμένης εβδομάδος.
Για να εξηγήσει την δυσκολία αντίδρασης, την ροπή αδράνειας και τις τυχών παραλήψεις του κρατικού μηχανισμού – πέρα από την επί μέρος παραδοχή – στις συγκεκριμένες συνθήκες που δημιουργήθηκαν εκείνο το διήμερο, παρομοίασε τις επιπτώσεις (από τη σκοπιά αντιμετώπισης) του ακραίου καιρικού φαινομένου με εκείνο του μπλακ-άουτ στις ΗΠΑ τον Αύγουστο του 2003.
Κατ΄αρχή είναι δυο γεγονότα μη συγκρίσιμα ποιοτικά, παρ΄ όλο και που τα δύο έχουν άμεση (μπλακ-άουτ) ή έμμεση σχέση (κλιματολογικά φαινόμενα) με την διακυβέρνηση ή μη ενεργειακών πηγών και ανυσμάτων.
Πρώτον:
Γιατί η προβλέψιμη χιονόπτωση είναι ένα ακραίο φυσικό φαινόμενο επηρεασμένο (περισσότερο ναι παρά όχι), ως προς τις διαστάσεις του και την πυκνότητα έντασής του, από τις αποδεκτά πια διαφαινόμενες αλλαγές των ζωτικών πλανητικών κύκλων που οφείλονται – κύρια και όχι μόνον –στην χρήση και στον τρόπο χρήσης των ορυκτών ενεργειακών πηγών.
Ενώ το μπλακ-άουτ είναι ένα τεχνικό φαινόμενο που οφείλεται στη διακυβέρνηση ή απλά στην διαχείριση ενός φυσικού μεγέθους όπως είναι η ηλεκτρική ενέργεια.
Δεύτερον:
Η χιονόπτωση δεν μπορεί να αποφευχθεί και το φαινόμενο δεν μπορεί να επηρεασθεί, όσον αφορά την ένταση του, παρά μόνο από την διαφύλαξη των ισορροπιών των ζωτικών κύκλων αυτού εδώ του πλανήτη, του οποίου όλοι μας είμαστε προσωρινοί επιβάτες. Εκείνο που μπορεί να γίνει με την χιονόπτωση είναι να μειωθούν οι αρνητικές επιπτώσεις της στην λειτουργία της κοινωνίας και της παραγωγής.
Το μπλακ-άουτ, αν αφαιρέσουμε ακραία περίπτωση παρέμβασης έξωθεν - παρέμβασης φυσικής ή όχι - μπορεί να αποφευχθεί από μια προνοητική ανθρώπινη διακυβέρνηση του ηλεκτρικού ενεργειακού ανύσματος και να περιορισθούν ακόμη και στο ελάχιστο οι παρενέργειες στην περίπτωση της έξωθεν παρέμβασης..
Το μπλακ–άουτ των ΗΠΑ, του περασμένου Αυγούστου, όμως, οφείλεται στο ότι μια συνισταμένη του ηλεκτρικού συστήματος, το σύστημα μεταφοράς, δεν αντέχει στην συγκεκριμένη αποrρύθμιση του ενεργειακού ηλεκτρικού συστήματος. Η απορrύθμιση, αντί μιας σφαιρικής θεώρησης,(υπάρχει, υπάρχει αυτή κ. Ανδριανόπουλε σε συγκεκριμένες συνιστώσες της ευρωπαϊκής αριστεράς και του ευρωπαϊκού συνδικαλιστικού κινήματος) δηλαδή, που να λαμβάνει υπόψη της και άλλες παραμέτρους (περιβάλλον, καταναλωτές, κλπ), υποτάχθηκε μόνο στις λειτουργίες και στις απλές διαθέσεις των μόνων παραγόντων της αγοράς που αντιστοιχούν στο όνομα των ιδιοκτητών (εταιρειών κλπ) των σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Στην περίπτωση των ΗΠΑ: Υπάρχουν προδιαγραφές και κώδικες των οποίων όμως ο χαρακτήρας είναι εντελώς συμβουλευτικός και όχι δεσμευτικός για τις εταιρείες, μια και καμία από αυτές δεν διατρέχει τον κίνδυνο των προστίμων για την μη εφαρμογή των κανόνων. Αυτό οφείλεται στην φιντεϊστική εμπιστοσύνη στην ικανότητα της αγοράς να εφαρμόσει τους κανόνες και να αποβάλει τους παραβάτες. Όπως, όμως, φαίνεται, η αγορά κάθε άλλο παρά είναι διατεθειμένη να ακολουθήσει αυτή τη δογματική αλήθεια.
Σε αυτή λοιπόν την περίπτωση η ικανότητα αυτορρύθμισης της αγοράς φάνηκε ανυπόστατη, ενώ η ικανότητα ρύθμισης της πολιτικής λειτούργησε σαν υποσύστημα της οικονομίας.
Ελπίζω ότι αυτή η ατυχής εξομοίωση - ως προς τις συνέπειες δύο διαφορετικών γεγονότων – από την μεριά του κ.ου Γ. Παπανδρέου να είναι αποτέλεσμα μιας λαθεμένης προσέγγισης ή συμβουλευτικής πληροφόρησης ή ένδειξης αμηχανίας. Διαφορετικά, έχοντας υπόψη τη μέχρι τώρα έλλειψη περιβαλλοντικής πολιτικής και τα τεράστια ποιοτικά κενά της ενεργειακής, θα φαίνεται σαν μια ηλιοτροπική ένδειξη ότι η συνεργασία του κ. Ανδριανόπουλου με το ΠΑΣΟΚ δεν θα είναι μόνο στα λεγόμενα θέματα «των ελευθεριών» και «της συμμετοχικής δημοκρατίας», αλλά και στο επίπεδο της αξιωματικής «δογματικής αλήθειας» για την πλήρη ικανότητα αυτορρύθμισης της αγοράς.
Είναι γνωστή η «ολοκληρωτική» αντίληψη του κ. Ανδριανόπουλου για την απόλυτη ικανότητα αυτορρύθμισης της συγκεκριμένης ηλεκτρικής αγοράς. ( και όχι μόνον) η οποία στο βάθος της συλλογιστικής του παραμένει : ως το πρωτότυπο .Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που ή ίδια είναι ικανή να καθορίζει με πλήρη αντικειμενικότητα την ποσότητα, την ποιότητα καθώς και τις διαδικασίες παραγωγής των ενεργειακών ανυσμάτων για την ικανοποίηση αναγκών παραγωγής και εξυπηρέτησης.
Στο καιάδα οι αρχές της θερμοδυναμικής και η δυνατότητα προστασίας περιβάλλοντος, που στην γλώσσα μερικών, παρ΄ όλη την καλλωπιστική διάθεση ή την νεοπαλαιοδογματική και μαξιμαλιστική φρασεολογία, καταντάει διακοσμητική λέξη κενή περιεχομένου.
Καταπιάστηκα με μια ασήμαντη πτυχή- απόκρυφα ενεργειακή-της συνέντευξης, γιατί πέρα από οποιαδήποτε προγράμματα αυτή τείνει να είναι ενδεικτική: για την αντίληψη της ανάπτυξης, την ποιότητα του περιβάλλοντος και τις δυνατότητες δημιουργίας νέας απασχόλησης.
Παραεκλογικές ..........................παρατηρήσεις (2)
Προσπαθούσα να γράψω ένα σχόλιο για την επιφανειακά αλαζονική ανωτερότητα με την οποία σειρά επωνύμων στελεχών του ΠΑΣΟΚ, θιασωτών χωρίς άλλο της καινούργιας απόλυτης διαδρομής, διατύπωναν την αξιωματική θέση: ότι αυτοί που έχουν θέση κυβερνητικής ευθύνης ξέρουν ότι υπάρχει ένα ασυμβίβαστο μεταξύ προστασίας περιβάλλοντος και ανάπτυξης και ότι μπροστά στην ανάπτυξη που δημιουργεί θέσεις εργασίας ας «καεί και το παλιάμπελο» δηλ. το περιβάλλον.
Ετοιμαζόμουνα να καταφύγω σαν επιχειρηματολογία:
-α, Στην «διαδικασία του Κάρντιφ» – πόλη της Ουαλίας όπου το 1999 συνήλθε το Συμβούλιο της Ευρώπης- που έθεσε τις βάσεις για την ολοκλήρωση των διαφόρων οικονομικών δραστηριοτήτων με τις περιβαλλοντικές πολιτικές της βιώσιμης ανάπτυξης
-β. Στην «στρατηγική της Λισσαβόνας» με την οποία καθορίστηκε το κοινωνικό βάθρο της βιώσιμης ανάπτυξης της Ευρώπης, σαν δυναμικής και ανταγωνιστικής οικονομίας βασισμένης στη γνώση.
-γ. στο έκτο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα για το περιβάλλον και τη βιώσιμη ανάπτυξη για τα προσεχή δέκα χρόνια, το οποίο περιληπτικά προβλέπει:
1.παραπέρα ολοκλήρωση των οδηγιών που σχετίζονται με την προστασία του περιβάλλοντος κατά την επεξεργασία, καθορισμό και πραγματοποίηση πολιτικών στους διάφορους οικονομικούς τομείς ακόμη και στον χρηματιστηριακό
2.προώθηση βιώσιμων προτύπων παραγωγής και κατανάλωσης
3.πραγμάτωση του Πρωτοκόλλου του Κυότο και προετοιμασία και ακόμη πιό περιοριστικών ορίων εκπομπών για το μέλλον
4.την προστασία του φυσικού πλούτου, της βιολογικής διαφορετικότητας κλπ , με την εφαρμογή της αρχής πρόληψης βέβαια και σε ότι σχετίζεται Γ.Μ.Ο
5. την ενίσχυση της σχέσης μεταξύ της προστασίας περιβάλλοντος , της υγείας και της ποιότητας της ζωής
6. περιορισμό της κατανάλωσης των φυσικών πόρων και της παραγωγής απορριμμάτων, αυξάνοντας την ανακύκλωση και την ανάκτηση.
7. κλπ άλλα θέματα
Ενώ προσπαθούσα να κάνω μια επί μέρους ανάπτυξη αυτής της θεματολογίας, που μόνο σαν τίτλοι φθάνουν να ανατρέψουν την αξιωματική επιχειρηματολογία, την προσοχή μου τράβηξε ένας τίτλος του διαδικτύου: «Μυστική έκθεση του Πενταγώνου υποστηρίζει ότι οι κλιματολογικές συνθήκες είναι πιο επικίνδυνες από την Αλ Κάϊντα»
Αμέσως μου ήλθε μια σκέψη: «θέλεις να δεις ότι οι πράκτορες της CIA και του Πενταγώνου κάνουν πιο «αριστερές»- συγνώμη κ.α Ανδριανόπουλε προσαρμόζουμε αμέσως- πιο προοδευτικές εκτιμήσεις από υπεύθυνους υπουργούς, υφυπουργούς κλπ του ΠΑΣΟΚ».
Προσπάθησα λοιπόν να σταχυολογήσω όσον το δυνατόν περισσότερα στοιχεία αυτής της έκθεσης-μελέτης που διέφυγαν προς τον τύπο:
Το κείμενο αυτό συντάχθηκε προς το τέλος του 2003 και συγγραφείς του είναι ο Peter Schwartz, σύμβουλος της CIA, ήδη επικεφαλής της διεύθυνσης προγραμματισμού Royal Dutch-Shell, και του Doug Randal της συντηρητικής ομάδας συμβούλων Global Business Network . Η όλη μελέτη έγινε κάτω από την επίβλεψη του ισχυρού άνδρα Andrew Marshall του Office of Net Assessment του Πενταγώνου.
Σαν συνέπεια των αλλαγών των ζωτικών κύκλων του πλανήτη προβλέπεται ότι «..εξεγέρσεις και πόλεμοι θα γίνουν ενδημικό στοιχείο της ζωής των κοινωνιών. Ο πόλεμος θα γίνει ξανά ρυθμιστής των παραμέτρων της ανθρώπινης ζωής. Και αυτό γιατί μέσα στο 2020 «η καταστροφική έλλειψη ενέργειας και ύδατος θα γίνει τόσο έντονη και σε τέτοιο βαθμό που να σπρώξουν τον πλανήτη στο κατώφλι της ακυβερνησίας..» και αυτό σαν συνέπεια πολέμων που θα γίνονται πια όχι για την ιδεολογία, την εθνική τιμή και την θρησκεία αλλά για απλούς λόγους επιβίωσης. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο « οι αλλαγές του κλίματος πρέπει να βγούν από τις αίθουσες της επιστημονικής συζήτησης και να αγκαλιάσουν την συζήτηση του στρατηγικού προγραμματισμού».
Κατά The Observer o Doug Randall εκτιμά ότι οι κλιματολογικές αλλαγές που μπορεί να οδηγήσουν στο πλανητικό χάος «Είναι μια κατάσταση που προκαλεί κατάθλιψη και είναι μια απειλή στην εθνική ασφάλεια (σ.σ των ΗΠΑ) χωρίς προηγούμενο, γιατί δεν υπάρχει κανένας εχθρός ενάντια στον οποίο πρέπει να στρέψουμε τα όπλα μας και δεν ,χουμε καμιά δυνατότητα ελέγχου αυτής της απειλής........Δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια σε πιο στάδιο αυτής της διαδικασίας ευρισκόμαστε. Μπορεί να ξεσπάσει αύριο μπορεί να μην καταλάβουμε τίποτα πρίν περάσουν πέντε χρόνια.....Οι συνέπειες, της αλλαγής του κλίματος, για ορισμένες χώρες ούτε μπορεί κανείς να τις διανοηθεί. Γίνεται φανερό ότι πρέπει να περιορισθεί η χρήση των ορυκτών ενεργειακών πηγών».
Ο αληθινός κίνδυνος για τις ΗΠΑ δεν είναι πια η Αλ Κάϊντα αλλά το φαινόμενο θερμοκηπίου. Σαν συνέπεια του οποίου από το 2007 και μετά βίαιες καταιγίδες θα καταστρέψουν τα προστατευτικά αναχώματα της Ολλανδίας το μεγαλύτερο μέρος της οποίας θα γίνει ακατοίκητο, ενώ πόλεις σαν την Χάγη θα κατακλυσθούν από τα νερά.
Η παραπάνω εκτίμηση είναι μακριά από τις διαθέσεις του τοξικού Μπους που είναι από τους ορκισμένους αντιπάλους της εφαρμογής του πρωτοκόλλου του Κυότο. Ο Μπους υποστηρίζει ότι αρκεί η αυτορρύθμιση της αγοράς ( κάπου εδώ κοντά κινούνται και οι κυβερνώντες οι οποίο αρκούνται στην πληρωμή 300 εκατομ. δολαρίων το χρόνο για εξασφάλιση μετοχών διοξειδίων του άνθρακος). Η έκθεση αυτή των ειδικών του Πενταγώνου συγκλίνει με ή επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις , που έγιναν εδώ και 32 χρόνια, από «τους σοφούς της λέσχης της Ρώμης» καθώς και με την εκτίμηση ότι γύρω στο 2015-2020 θα παρουσιασθεί το σημείο καμπής των διαθέσιμων και εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.
Νομίζω ότι αρκούν τα παραπάνω για να ανατρέψουν την επιφανειακή και αλαζονική επάρκεια των στελεχών του ΠΑΣΟΚ για το ανεπίστρεπτο της σχέσης ανάπτυξης και προστασίας περιβάλλοντος καθώς και την δογματική άρνηση των θετικών επιπτώσεων στην απασχόληση (σ.σ Στη Γερμανία δημιουργήθηκαν 50.000 θέσεις εργασίας με την εκμετάλλευση των ανανεώσιμων ενεργειακών πηγών και την εξοικονόμηση ενέργειας).Εξ’ άλλου τα οποιαδήποτε προγράμματα, αν βέβαια υπάρχουν στην ουσία και όχι στα χαρτιά , της νέας διαδρομής του ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να φέρουν τίποτε το καινούργιο και να περπατήσουν με τέτοια πόδια, σκέψεις και αντιλήψεις.
Όμως περίσκεψη χρειάζεται και για ορισμένους ατέρμονες θαυμαστές- των ορυκτών ενεργειακών πηγών ή του βιομηχανισμού ή άλλους για τους οποίους ή καταγγελία της υποβάθμισης του περιβάλλοντος είναι προς άγρα ψήφων – που υπάρχουν σε κάθε πτυχή της αριστεράς κομμουνιστικής προέλευσης. Και σαν ηλιοτροπικά θέματα βλέπε:
-α. μοντέλο ανάπτυξης και επόμενα προστασίας περιβάλλοντος «ο υπαρκτός σοσιαλισμός» - ανύπαρκτος πια - ΚΚΕ
-β. επανεκτίμηση του υπαρκτού, ανάμεσά μας
-γ. Ατμοηλεκτρικός Φλώρινας, αντίφαση οριζόντια διάχυτη στο πολιτικό φάσμα και ισχυρά αμετανόητη στο χώρο μας
-δ. εισαγωγή του λιθάνθρακα στη ενεργειακή οικονομία της χώρας κλπ, κλπ
