Θανάσης Λεβέντης: Καταψηφίζουμε επί της αρχής το νομοσχέδιο

Μιλώντας την Τρίτη 6/7 στην Ολομέλεια της Βουλής ο βουλευτής Θ. Λεβέντης ανέπτυξε τις ακόλουθες θέσεις :

Υπό την πίεση του απαράδεκτου Μνημονίου και της τρόικας, το ΠΑΣΟΚ έφερε ένα νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό πολύ κατώτερο των περιστάσεων, δηλαδή έξω από τις πραγματικές ανάγκες της χώρας και των πολιτών της.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ανάγκη για μεταρρύθμιση του συστήματος συντάξεων, αλλά όχι με αυτό το βίαιο και απολύτως αμφίβολης αποτελεσματικότητας, αλλά και συνταγματικότητας σε καίριες διατάξεις του, όπως το Ελεγκτικό Συνέδριο και το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής αποφαίνονται. Είναι πρόχειρο και κυρίως πρόκειται για μια ακόμη στην ουσία απόπειρα επιδιόρθωσης, κατά το κυβερνητικό δοκούν, του ήδη υπάρχοντος συστήματος.

Παρόλο που το ΠΑΣΟΚ ευαγγελίζεται την αλλαγή του συστήματος και τη μετατροπή των συντάξεων σε μια βασική και μια αναλογική σύνταξη, στην ουσία τα πράγματα παραμένουν τα ίδια. Και επιπλέον οι πολίτες μετά τις ήδη βάρβαρες πολιτικές που υπαγορεύει το Μνημόνιο έρχονται να δεχτούν και άλλο ένα πλήγμα. Πλήγμα που γίνεται ακόμα μεγαλύτερο γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να φέρει με αυτό το νομοσχέδιο, επώδυνες αλλαγές και στις εργασιακές σχέσεις.

Ο απλός πολίτης βάλλεται από παντού και εσείς δηλώνεται ότι δεν υπάρχουν άλλες εναλλακτικές. Δεν είναι δυνατόν ο μόνος συντελεστής παραγωγής που πλήττεται να είναι η εργασία, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, είτε με το παρόν ασφαλιστικό νομοσχέδιο είτε με τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις.

Εμείς θεωρούμε ότι ακόμη και στις έκτακτες συνθήκες που αντιμετωπίζουμε, ακόμη και μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο που καθορίζει το Μνημόνιο, περιθώρια για ένα δίκαιο και διαφανές σύστημα συντάξεων στηριγμένο σε αρχές υπάρχουν. Δυστυχώς δεν είστε διατεθημένοι να προχωρήσετε στην κατεύθυνση αυτή.

Μιλώντας στο περιορισμένο χρονικό διάστημα που μας δίνεται, δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε όλες τις παθογένειες του συστήματος, την εισφοροδιαφυγή, τις εισφοροαπαλλαγές, τη διασπάθιση των αποθεματικών των ταμείων κλπ. κλπ. Θα αρκεστούμε αναγκαστικά στις διατάξεις του νομοσχεδίου.

Εμείς από την πλευρά μας, ως αριστεροί, φυσικά και δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι η χρηματοδότηση ενός σύγχρονου συστήματος κοινωνικής προστασίας συνεπάγεται και ότι η δαπάνη για συντάξεις θα μπορεί να αυξάνεται με τρόπο ανεξέλεγκτο.

Το σύστημα όπως υπάρχει σήμερα σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε ούτε και θέλουμε να το υπερασπιστούμε.

Πάσχει επι της αρχής όπως πάσχει επι της αρχής και το νομοσχέδιο που προτείνεται.

Αντί να πάμε σε ένα ενιαίο σύστημα, ή έστω σε τρία ταμεία (μισθωτών, αυτοαπασχολουμένων, αγροτών), υπάρχουν διάφορες εξαιρέσεις πχ οι δημοσιογράφοι, οι υπάλληλοι της Τράπεζας της Ελλάδος, οι «ανεξάρτητοι επαγγελματίες».

Εμείς Ζητάμε την ενοποίηση του συστήματος συντάξεων, την πλήρη κατάργηση όλων των κοινωνικών πόρων, και την επί ίσοις όροις στήριξη του εισοδήματος των ηλικιωμένων από το κράτος, ανεξαρτήτως ασφαλιστικού ταμείου ή επαγγελματικού κλάδου.

Προτείνουμε επίσης την ενιαία μεταχείριση όλων των ασφαλισμένων, ανεξαρτήτως ασφαλιστικού ταμείου ή επαγγελματικού κλάδου.

Δεν μπορεί να γίνεται κατ΄ουδενα τρόπο αποδεκτή η διαφορετική μεταχείριση εργαζομένων όπως πχ. η εξαίρεση από τις διατάξεις που αφορούν τα νέα όρια ηλικίας και τα απαιτούμενα έτη ασφάλισης των ασφαλισμένων για τους εργαζόμενους πριν από το 1983 στις ΔΕΚΟ, τις Τράπεζες, τα ταμεία του Τύπου και των ενστόλων, συνεχίζοντας το πελατειακό σύστημα, και διαχωρίζοντάς τους από τους υπόλοιπους του ιδιωτικού τομέα. Αν θεωρείτε ότι τα 27, τουλάχιστον, χρόνια έχουν ένα βάρος για τη μελλοντική σύνταξη αυτό πρέπει να ισχύει για όλους.

Όσον αφορά τους συντελεστές ανταπόδοσης της Αναλογικής Σύνταξης, παρότι το νομοσχέδιο απαλείφει την απαράδεκτη κλιμάκωση ανάλογα με την ασφαλιστική κλάση (που εμφανίζονταν σε προσχέδιο), διατηρεί την κλιμάκωση ανάλογα με τη διάρκεια της ασφάλισης.Αν και θεωρητικά η κλιμάκωση αυτή φαίνεται να δίνει κίνητρα παραμονής στην εργασία προς το τέλος του εργάσιμου βίου, στην πραγματικότητα εξασθενεί τα κίνητρα για καταβολή εισφορών στην αρχή του εργάσιμου βίου – εκεί δηλαδή που η εισφοροδιαφυγή είναι συνηθέστερη. Αντί λοιπόν να ενισχύσει την ασφαλιστική συνείδηση, η κυβέρνηση προτείνει ένα σύστημα που απειλεί να προάγει την εισφοροδιαφυγή.

Επιπλέον πουθενά δεν διακρίνουμε μια εγγύηση του κράτους για την αναλογική του σύνταξη. Πώς θα χρηματοδοτηθούν τα ταμεία με τα τεράστια ελλείματα που το πελατειακό δημιούργησε; Πως μπορεί να δεχτεί ο πολίτης ένα νομοσχέδιο, που για το μόνο που είναι σίγουρος είναι τα 360ευρώ ( και αυτά χωρίς την τιμαριθμική προσαρμογή)

Θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλά αλλά το βασικό πρόβλημα δεν είναι η μεταρρύθμιση, αλλά ποια μεταρρύθμιση, πότε, με ποιους όρους.

Θέλουμε μια λύση του ασφαλιστικού τετοια που να μπορεί ο πολίτης να έχει μια αίσθηση δικαίου. Εμείς προτείνουμε Βασική σύνταξη, με εισοδηματικά κριτήρια ή χωρίς, αλλά πάντως από την ίδια ηλικία για όλους. Αναλογική σύνταξη εξίσου ανταποδοτική για όλους.

Όμως, ο δημοσιονομικός κορσές και οι αντινομίες του υπάρχοντος συστήματος μέσα και από την διατήρηση, με κάποιες μειώσεις των ανισοτήτων παροχής ανά πολίτη, καθηλώνοντας τη βασική σύνταξη σε τόσο χαμηλά επίπεδα, καθιστούν το νέο σύστημα μη δεκτικό υπεράσπισης. Μια αρχή που θα μπορούσε να βάλει προοπτικές και βάση, σήμερα τινάζεται στον αέρα.

Όσο αφορά τώρα τα μέτρα για το εργασιακό, στην ουσία καταργείται το δικαίωμα της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία από την πλευρά των αδυνάτων δηλ. της συνδικαλιστικής οργάνωσης. Επιπλέον διευκολύνονται οι απολύσεις των εργαζομένων και όλα αυτά στο όνομα της απασχόλησης και της ανταγωνιστικότητας.

Εμείς ως αριστερά που αντιλαμβανόμαστε την έννοια και τη σημασία της ανταγωνιστικότητας σας τονίζουμε για μια ακόμη φορά, ότι αυτή δεν μπορεί αυτή να προωθείται επιδρώντας αποκλειστικά σον συντελεστή εργασία. Αφήνοντας άθικτους όλους τους άλλους κρισιμότατους παράγοντες συντελεστές στην παραγωγή και διάθεση των ελληνικών προϊόντων.

θα μπορούσαμε να συζητήσουμε ρυθμίσεις που προτείνονται (επώδυνες για μια κατηγορία εργαζομένων που δεν παύει να είναι η μειοψηφία) αρκεί να υπάρχει ταυτόχρονα μια ριζική εξισορρόπηση με:

• χαλάρωση των μέτρων σε αυτούς που ανήκουν σε ευνοημένους από πλευράς εργασιακής ασφάλειας με ανταλλάγματα, θετικές παρεμβάσεις σε αυτούς ( στην πλειοψηφία δηλαδή) που βρίσκονται έξω από την ομπρέλα προστασίας. Τέρμα τα μπλοκάκια, κανείς απασχολούμενος σε προφανή σχέση εξαρτημένες εργασίας με μπλοκάκι. Όλοι υποχρεωτικά ασφαλισμένοι

• Μηδενική ανοχή στον εργασιακό μεσαίωνα που φτιάχνει ένα μοντέλο φτηνιάρικης ανάπτυξης πέρα από τους νόμους και που καταστρέφει το περιβάλλον

• Προστασία των εργαζομένων

• Αναμόρφωση επιδόματος εργασίας

• Πραγματική κατάρτιση των εργαζομένων

Το πιο βασικό όμως είναι ο Ελεγκτικός μηχανισμός. Το Σώμα επιθεωρητών εργασίας πρέπει να στελεχωθεί με το απαραίτητο, κατάλληλο και καλά αμειβόμενο προσωπικό

Πάνω από όλα αυτό που είναι κυρίαρχο είναι η αναγκαιότητα της ενίσχυση των κοινωνικών δομών, δηλαδή δίκτυ ασφάλειας των απέξω

Αυτά για εμάς είναι κυρίαρχα. Μόνο μέσα από μια τέτοια θεώρηση και ταυτόχρονα, επαναλαμβάνουμε ταυτόχρονα και παράλληλα θα μπορούσαμε να δεχτούμε τη συζήτηση για άρση των επιμέρους διαστρεβλώσεων των εργασιακών σχέσεων που μπορεί να έχουν υπάρξει κατά τη διάρκεια χρόνων εφαρμογής τους που και τυχόν δεν αντιστοιχούν σε σημερινά δεδομένα.

Κλείνοντας θα ήθελα να υπογραμμίσω για μια ακόμη φορά ότι για εμάς μείζων θέμα είναι η διασφάλιση της συλλογικής διαπραγμάτευσης και η με κάθε τρόπο αποτροπή της ατομικής διαπραγμάτευσης του εργαζόμενου με τον εργοδότη.

Για όλα όσα εξέθεσα παρά πάνω εμείς, ως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, καταψηφίζουμε το νομοσχέδιο.

Στη συζήτηση κατ΄ άρθρο θα αναφερθούμε εκτενέστερα και θα τοποθετηθούμε.