Μέτωπα
Δημήτρης Μητρόπουλος, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2010-09-08
ΚΑΛΩΣ ΤΟΝΕ κι ας άργησε! Οχι τον Γιάννη Μπουτάρη, αλλά τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ διόρθωσε το λάθος του 2006, επιλέγοντας αυτή τη φορά τον Μπουτάρη ως υποψήφιο δήµαρχο Θεσσαλονίκης.
ΑΠΟ ΜΙΑ πλευρά, είναι κρίµα. Ηδη, εδώ και τέσσερα χρόνια ο Μπουτάρης ήταν ακριβώς το είδος του υποψηφίου που ταίριαζε στον Παπανδρέου. Δεν ήταν επαγγελµατίας πολιτικός που να έχει ανάγκη την καρέκλα. Αντιθέτως, προερχόταν από την κοινωνία πολιτών µε απώτερη προέλευση την αγορά. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη, ο Μπουτάρης ερχόταν να εκφράσει το «φτάνει πια» του προοδευτικού κόσµου µιας από τις πιο εκπολιτισµένες ελληνικές πόλεις απέναντι στο δίδυµο Παπαγεωργόπουλου - Ψωµιάδη.
Παρ όλα αυτά, η Χαριλάου Τρικούπη δεν είχε γίνει ακόµη η µετακόµιση στην Ιπποκράτους επέλεξε τη Χρύσα Αράπογλου µε τα γνωστά αποτελέσµατα.
ΒΕΒΑΙΩΣ, ΟΙ δηµοτικέςτου 2006 ήταν οι εκλογές της Μαριλίζας. Ηταν όµως και µια φάση κατά την οποία ο Παπανδρέου ήθελε την ανανέωση, ενώ παρέµενε προσδεδεµένος σε πρόσωπα µε ρόλο-κλειδί στο λεγόµενο «βαθύ ΠΑΣΟΚ». Ούτως ή άλλως, δεν ήταν µια εποχή σπουδαίων επιλογών µε φόντο τον Θερµαϊκό. Αποκορύφωµα, η συγκρότηση του ψηφοδελτίου Επικρατείας στις βουλευτικές του 2007, όταν η Βούλα Πατουλίδου προτίµησε τελικά τον Ψωµιάδη από το ΠΑΣΟΚ.
ΚΡΙΜΑ ΓΙΑΤΙ αν τα πράγµατα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά, η Θεσσαλονίκη θα είχε γλιτώσει από το παρακµιακό τετραετές φινάλε του Παπαγεωργόπουλου. Ωστόσο, οι κακές επιλογές δεν πάνε στον Παράδεισο. Το ΠΑΣΟΚ Θεσσαλονίκης επέµενε να αντιδρά στην υποψηφιότητα Μπουτάρη το 2010, µε τη δικαιολογία ότι οι δυνάµεις του δεν στήριξαν τη Χρύσα στον δεύτερο γύρο. Ευτυχώς, οι αντιστάσεις ξεπεράστηκαν. Και, βέβαια, δεν είναι τυχαίο ότι το 2006 ο Παπανδρέου ήταν πρόεδρος ενός ΠΑΣΟΚ ηττηµένου και εγκλωβισµένου στην αντιπολίτευση, ενώ το 2010 είναι πανίσχυρος Πρωθυπουργός.
ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, ο Μπουτάρης είναι ένα βήµα µπροστά. Δεν βλέπει µόνο τη Θεσσαλονίκη, αλλά εντάσσει σωστά στο βλέµµα του και την Αθήνα. Συνδέει λοιπόν την υποψηφιότητά του µε την περίπτωση του Γιώργου Καµίνη. Ο αγώνας δεν είναι προσωπικά κατά του Νικήτα Κακλαµάνη, αλλά κατά ενός συστήµατος Ν.Δ. που, µε το ένα ή το άλλο πρόσωπο επικεφαλής, έχει δηµιουργήσει δηµοτικό ολιγοπώλιο σε πρωτεύουσα και συµπρωτεύουσα.
Η ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ του µετώπου δείχνει ότι ο Μπουτάρης όχι µόνο δεν έχει χάσει τη φόρα του 2006, αλλά και ότι είναι σε θέση να επικαιροποιήσει τη δυναµική της υποψηφιότητάς του. Δόξα τω Θεώ, δεν επικαιροποιείται µόνο το Μνηµόνιο σε αυτή τη χώρα. Σε ένα άλλο επίπεδο, η στήριξη του ΠΑΣΟΚ προς Μπουτάρη και Καµίνη δικαιώνει τον Φώτη Κουβέλη που προηγήθηκε σε αµφότερες τις περιπτώσεις. Οι Δηµοκράτες Αριστεροί άνοιξαν τον δρόµο του ΠΑΣΟΚ όχι προς την Κεντροαριστερά που συνιστά ιδεολογικά νεκρή υποθήκη την εποχή της τρόικας, αλλά προς την κοινωνία πολιτών. Ολα αυτά, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει ακόµη υποψηφίους…
ΑΠΟ ΜΙΑ πλευρά, είναι κρίµα. Ηδη, εδώ και τέσσερα χρόνια ο Μπουτάρης ήταν ακριβώς το είδος του υποψηφίου που ταίριαζε στον Παπανδρέου. Δεν ήταν επαγγελµατίας πολιτικός που να έχει ανάγκη την καρέκλα. Αντιθέτως, προερχόταν από την κοινωνία πολιτών µε απώτερη προέλευση την αγορά. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη, ο Μπουτάρης ερχόταν να εκφράσει το «φτάνει πια» του προοδευτικού κόσµου µιας από τις πιο εκπολιτισµένες ελληνικές πόλεις απέναντι στο δίδυµο Παπαγεωργόπουλου - Ψωµιάδη.
Παρ όλα αυτά, η Χαριλάου Τρικούπη δεν είχε γίνει ακόµη η µετακόµιση στην Ιπποκράτους επέλεξε τη Χρύσα Αράπογλου µε τα γνωστά αποτελέσµατα.
ΒΕΒΑΙΩΣ, ΟΙ δηµοτικέςτου 2006 ήταν οι εκλογές της Μαριλίζας. Ηταν όµως και µια φάση κατά την οποία ο Παπανδρέου ήθελε την ανανέωση, ενώ παρέµενε προσδεδεµένος σε πρόσωπα µε ρόλο-κλειδί στο λεγόµενο «βαθύ ΠΑΣΟΚ». Ούτως ή άλλως, δεν ήταν µια εποχή σπουδαίων επιλογών µε φόντο τον Θερµαϊκό. Αποκορύφωµα, η συγκρότηση του ψηφοδελτίου Επικρατείας στις βουλευτικές του 2007, όταν η Βούλα Πατουλίδου προτίµησε τελικά τον Ψωµιάδη από το ΠΑΣΟΚ.
ΚΡΙΜΑ ΓΙΑΤΙ αν τα πράγµατα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά, η Θεσσαλονίκη θα είχε γλιτώσει από το παρακµιακό τετραετές φινάλε του Παπαγεωργόπουλου. Ωστόσο, οι κακές επιλογές δεν πάνε στον Παράδεισο. Το ΠΑΣΟΚ Θεσσαλονίκης επέµενε να αντιδρά στην υποψηφιότητα Μπουτάρη το 2010, µε τη δικαιολογία ότι οι δυνάµεις του δεν στήριξαν τη Χρύσα στον δεύτερο γύρο. Ευτυχώς, οι αντιστάσεις ξεπεράστηκαν. Και, βέβαια, δεν είναι τυχαίο ότι το 2006 ο Παπανδρέου ήταν πρόεδρος ενός ΠΑΣΟΚ ηττηµένου και εγκλωβισµένου στην αντιπολίτευση, ενώ το 2010 είναι πανίσχυρος Πρωθυπουργός.
ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, ο Μπουτάρης είναι ένα βήµα µπροστά. Δεν βλέπει µόνο τη Θεσσαλονίκη, αλλά εντάσσει σωστά στο βλέµµα του και την Αθήνα. Συνδέει λοιπόν την υποψηφιότητά του µε την περίπτωση του Γιώργου Καµίνη. Ο αγώνας δεν είναι προσωπικά κατά του Νικήτα Κακλαµάνη, αλλά κατά ενός συστήµατος Ν.Δ. που, µε το ένα ή το άλλο πρόσωπο επικεφαλής, έχει δηµιουργήσει δηµοτικό ολιγοπώλιο σε πρωτεύουσα και συµπρωτεύουσα.
Η ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ του µετώπου δείχνει ότι ο Μπουτάρης όχι µόνο δεν έχει χάσει τη φόρα του 2006, αλλά και ότι είναι σε θέση να επικαιροποιήσει τη δυναµική της υποψηφιότητάς του. Δόξα τω Θεώ, δεν επικαιροποιείται µόνο το Μνηµόνιο σε αυτή τη χώρα. Σε ένα άλλο επίπεδο, η στήριξη του ΠΑΣΟΚ προς Μπουτάρη και Καµίνη δικαιώνει τον Φώτη Κουβέλη που προηγήθηκε σε αµφότερες τις περιπτώσεις. Οι Δηµοκράτες Αριστεροί άνοιξαν τον δρόµο του ΠΑΣΟΚ όχι προς την Κεντροαριστερά που συνιστά ιδεολογικά νεκρή υποθήκη την εποχή της τρόικας, αλλά προς την κοινωνία πολιτών. Ολα αυτά, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει ακόµη υποψηφίους…
