Οι «προστάτες» του Αγίου Παντελεήµονα

Ενα εφιαλτικό σενάριο κυκλοφορεί το τελευταίο διάστηµα: στην περιοχή του Αγίου Παντελεήµονα θα έχουµε, λέγεται, νεκρό και µάλιστα Ελληνα. Το διαδίδουν ηλεκτρονικές γραφίδες, το ανακυκλώνουν επώνυµοι και ανώνυµοι «σχολιαστές». Σαν έτοιµο από καιρό, στήνεται µπροστά µας το σκηνικό µιας κραυγαλέας προβοκάτσιας. Ανήµποροι παρακολουθούµε το χρονικό ενός προαναγγελθέντος πογκρόµ. Αφού η περιοχή έγινε η µεγάλη κατηφόρα όπου κυλάνε όσοι περισσεύουν, αφού αφέθηκε να βουλιάξει σε µια ανθρωποθάλασσα αθλιότητας, έρχεται τώρα η αναπότρεπτη συνέχεια. Οµάδες ρατσιστικής βίας, µε την ανοχή (αν όχι την υποστήριξη, όπως καταγγέλλεται) τµηµάτων του κρατικού µηχανισµού, επιβάλλουν ένα ιδιότυπο άβατο. Η ελευθερία µετακίνησης και συνάθροισης, ακόµα και οι απλές καθηµερινές δραστηριότητες υπόκεινται στον έλεγχο ενός «στρατού κατοχής» ο οποίος παρουσιάζεται σαν «απελευθερωτική» δύναµη, επικαλούµενος την αγανάκτηση των κατοίκων. Οι ρατσιστικές συµµορίες κινούνται πλέον προς την Πλατεία Αττικής σπέρνοντας βαριά τραυµατισµένους µετανάστες. «Απελευθερώνουν» κι άλλες περιοχές.

Επιδιώκουν να κυριαρχήσουν στο κέντρο µε την ένοπλη παρουσία τους, όπως µε ωµό και απεχθή τρόπο εξήγγειλε κρώζοντας ο αρχηγός τους από τηλεοράσεως. Αν µέχρι πρόσφατα απλώς οσφραινόµασταν το ακροδεξιό µόρφωµα, τώρα είναι ορατό στους δρόµους της Αθήνας.

Δεν υπάρχουν λοιπόν περιθώρια για υπεκφυγές.

Οπως δεν υπάρχουν και συνταγές για εύκολες λύσεις. Οσοι τις υποστηρίζουν, υπαινίσσονται κάποια «τελική λύση» χωρίς να την ονοµατίζουν. Κάθε σοβαρή προσέγγιση αντίθετα είναι δύσκολη, µακροχρόνια και περιλαµβάνει τρία επίπεδα. Πρώτον, ευρεία αστυνόµευση. Το ζήτηµα ασφάλειας είναι οξύτατο και όποιος το υποτιµά σπέρνει ανέµους. Προσοχή όµως, η ασφάλεια δεν είναι µονόπλευρη. Δεν αρκεί η καταστολή της ηµεδαπής και αλλοδαπής παραβατικότητας χωρίς παράλληλη αµείλικτη πάταξη της ρατσιστικής βίας και εξάρθρωση των οµάδων που διαπράττουν καθηµερινά εγκλήµατα του κοινού ποινικού δικαίου υποδυόµενοι τους αγανακτισµένους κατοίκους. Απαιτείται συστηµατική δίωξη του οργανωµένου ακροδεξιού υποκόσµου από ειδική υπηρεσία της Αστυνοµίας, όπως γίνεται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό προϋποθέτει ανίχνευση του πλέγµατος που συνδέει τις ρατσιστικές οµάδες µε τον χώρο της νύχτας και τους ρατσιστικούς θυλάκους στους κόλπους της ΕΛ.ΑΣ. Η διατρανούµενη αποφασιστικότητα της νέας ηγεσίας του αρµόδιου υπουργείου πρέπει να στραφεί κι εκεί. Το δεύτερο επίπεδο είναι η οργανωµένη κοινωνική πολιτική. Η ασφάλεια δεν είναι θέµα µόνο αστυνόµευσης και είναι µάταιο να ελπίζουµε ότι µπορεί η ΕΛ.ΑΣ. να αναπληρώσει τα κενά του κράτους πρόνοιας. Περιοχές σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης έχουν ανάγκη από αντίστοιχες πολιτικές, βραχυπρόθεσµες και µακροπρόθεσµες. Η αποδιάρθρωση των δοµών πρόνοιας σε αυτές τις περιοχές κοστίζει πολλαπλά και το κρυφτό που παίζουν οι δηµοτικοί µας άρχοντες πίσω από την επίκληση αναρµοδιότητας µόνο θλίψη προκαλεί.

Ο Αγιος Παντελεήµονας δεν έφτασε στο σηµερινό σηµείο επειδή κάποιο σατανικό σχέδιο έστειλε ξαφνικά εκεί χιλιάδες εξαθλιωµένων. Η περιοχή νοσεί επί δεκαετίες. Η κοινωνική και οικονοµική ζωή αποσαθρώθηκε σταδιακά. Η τρέχουσα ωραιοποίηση του παρελθόντος είναι αποπροσανατολιστική γιατί αποσιωπά αυτήν τη σταδιακή εγκατάλειψη. Απολύτως αναγκαίο είναι λοιπόν και το τρίτο επίπεδο, η επανάκτηση του δηµόσιου χώρου στο κέντρο. Και αυτό δεν σηµαίνει βέβαια την αντιπαράθεση «χουλιγκάνων» µε διαφορετικό πρόσηµο, δεν σηµαίνει να έρθουν «απελευθερωτές» από τα Εξάρχεια να εκτοπίσουν τους σηµερινούς κυρίαρχους. Σηµαίνει να άρει τα άβατα η παρουσία των Αθηναίων, ζωντανεύοντας τοµείς δραστηριότητας που ατρόφησαν. Οσο αυτό δεν συµβαίνει, στο κέντρο της πόλης θα κυκλοφορεί ανενόχλητο το τέρας που τρέφεται από τον φόβο και δηµιουργεί νεκρές ζώνες. Οµως σε µια δηµοκρατία δεν µπορεί να υπάρχουν εξαιρέσεις από τη νοµιµότητα.

Γι’ αυτό και δεν µπορούµε να ανεχόµαστε κανενός είδους άβατα.

---

Ο Κωστής Παπαϊωάννου είναι πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώµατα του Ανθρώπου