Δώσε θάρρος στον χωριάτη...
Πάσχος Μανδραβέλης, Η Καθημερινή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2010-12-12
Tελικά η τερατώδης και ακριβή για τους Αμερικανούς φορολογούμενους μηχανή των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών πήρε μπρος. Κινήθηκε άτσαλα και χοντροκομμένα κατά του Τζούλιαν Ασάντζ ιδρυτή της οργάνωσης WikiLeaks, που ντρόπιασε το αμερικανικό διπλωματικό κατεστημένο, δημοσιοποιώντας τις γελοιότητες που ανταλλάσσουν δίκην εμπιστευτικών τηλεγραφημάτων.
Το χειρότερο στην αντίδραση των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών δεν είναι οι κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση που είχαν ως αποτέλεσμα τη σύλληψη του Ασάντζ στη Βρετανία. Είναι η επιχείρηση διακοπής της χρηματοδότησης από εισφορές φίλων προς την οργάνωση. Μεγάλες επιχειρήσεις όπως η Mastercard, Visa, Paypal μπήκαν στον βρώμικο πόλεμο· άρχισαν να πρακτορεύουν τα συμφέροντα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Πρόδωσαν τους πελάτες τους με άγνωστα μέχρι στιγμής ανταλλάγματα.
Ετσι δικαιώνονται όλοι εκείνοι που προειδοποιούσαν ότι ακόμη και αναγκαία μέτρα για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, κάποια στιγμή θα χρησιμοποιηθούν από τη γραφειοκρατία των υπηρεσιών ασφαλείας για να πλήξουν βασικά δικαιώματα των πολιτών. Ενα μέτρο που είναι αναγκαίο για να περιοριστεί το τρομοκρατικό φαινόμενο, γίνεται μπούμερανγκ εναντίον της παγκόσμιας κοινωνίας των πολιτών.
Μεγαλύτερη ντροπή και από τη δημοσιοποίηση των τηλεγραφημάτων είναι η αντίδραση των ΗΠΑ. Αυτή έδειξε σε όλο τον κόσμο ότι πρέπει να ξανασκεφτούμε όλα τα μέτρα που ελήφθησαν κατά της τρομοκρατικής απειλής, διότι αυτά χρησιμοποιούνται εναντίον οργανώσεων οι οποίες λειτουργούν στο πλαίσιο της δημοκρατίας, ή -ακόμη καλύτερα- την ενισχύουν διά της δημοσιοποίησης κυβερνητικών πεπραγμένων. Διότι, όπως έλεγε και ο Λίντον Τζόνσον: «Δεν πρέπει να εξετάζουμε τους νόμους μόνο υπό το πρίσμα των καλών που θα επιφέρουν αν εφαρμοστούν σωστά, αλλά και υπό το πρίσμα των δεινών που θα επιφέρουν αν εφαρμοστούν με λάθος τρόπο».
Η υπεράσπιση της οργάνωσης WikiLeaks είναι δημοκρατικό καθήκον όλων των πολιτών του κόσμου. Είναι θέμα αυτοάμυνας σε τερατώδεις μηχανισμούς που χρησιμοποιούν την υπαρκτή τρομοκρατική απειλή για να προωθήσουν τη δική τους ατζέντα. Κι αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο.
Το χειρότερο στην αντίδραση των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών δεν είναι οι κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση που είχαν ως αποτέλεσμα τη σύλληψη του Ασάντζ στη Βρετανία. Είναι η επιχείρηση διακοπής της χρηματοδότησης από εισφορές φίλων προς την οργάνωση. Μεγάλες επιχειρήσεις όπως η Mastercard, Visa, Paypal μπήκαν στον βρώμικο πόλεμο· άρχισαν να πρακτορεύουν τα συμφέροντα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Πρόδωσαν τους πελάτες τους με άγνωστα μέχρι στιγμής ανταλλάγματα.
Ετσι δικαιώνονται όλοι εκείνοι που προειδοποιούσαν ότι ακόμη και αναγκαία μέτρα για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, κάποια στιγμή θα χρησιμοποιηθούν από τη γραφειοκρατία των υπηρεσιών ασφαλείας για να πλήξουν βασικά δικαιώματα των πολιτών. Ενα μέτρο που είναι αναγκαίο για να περιοριστεί το τρομοκρατικό φαινόμενο, γίνεται μπούμερανγκ εναντίον της παγκόσμιας κοινωνίας των πολιτών.
Μεγαλύτερη ντροπή και από τη δημοσιοποίηση των τηλεγραφημάτων είναι η αντίδραση των ΗΠΑ. Αυτή έδειξε σε όλο τον κόσμο ότι πρέπει να ξανασκεφτούμε όλα τα μέτρα που ελήφθησαν κατά της τρομοκρατικής απειλής, διότι αυτά χρησιμοποιούνται εναντίον οργανώσεων οι οποίες λειτουργούν στο πλαίσιο της δημοκρατίας, ή -ακόμη καλύτερα- την ενισχύουν διά της δημοσιοποίησης κυβερνητικών πεπραγμένων. Διότι, όπως έλεγε και ο Λίντον Τζόνσον: «Δεν πρέπει να εξετάζουμε τους νόμους μόνο υπό το πρίσμα των καλών που θα επιφέρουν αν εφαρμοστούν σωστά, αλλά και υπό το πρίσμα των δεινών που θα επιφέρουν αν εφαρμοστούν με λάθος τρόπο».
Η υπεράσπιση της οργάνωσης WikiLeaks είναι δημοκρατικό καθήκον όλων των πολιτών του κόσμου. Είναι θέμα αυτοάμυνας σε τερατώδεις μηχανισμούς που χρησιμοποιούν την υπαρκτή τρομοκρατική απειλή για να προωθήσουν τη δική τους ατζέντα. Κι αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο.
