Τώρα ελπίζουμε!
Παντελής Καψής, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2011-03-12
Τελικά καταφέραμε και πήραμε περισσότερα από όσα περιμέναμε. Η συμφωνία και κυρίως η δυνατότητα δανεισμού της Ελλάδας απευθείας από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό αποτελεί ασπίδα κατά των κερδοσκόπων και διασφάλιση απέναντι στο ενδεχόμενο χρεοκοπίας. Ότι και αν κάνουν οι Moοdy’s όσο και αν αυξάνονται τα spreads η Ελλάδα θα μπορεί να δανείζεται ως ότου καταφέρει να δημιουργήσει κλίμα εμπιστοσύνης στους επενδυτές.
Η επιμήκυνση της αποπληρωμής αλλά κυρίως η μείωση του επιτοκίου δανεισμού αποτέλεσαν την «επιβράβευση» της Ελλάδας - σε αντίθεση μάλιστα με την Ιρλανδία από την οποία ζητείται να πάρει πρώτα μέτρα για να πετύχει αντίστοιχες ελαφρύνσεις. Και δείχνουν πόσο σημαντικό είναι να κινηθούμε στα πλαίσια του μνημονίου και πόσο ανεδαφικές είναι οι φωνές της αντιπολίτευσης περί «αντιμνημονιακού» μετώπου. Αλλά βέβαια τίποτα δεν τελείωσε. Αντιθέτως η ευθύνη περνά τώρα εξ ολοκλήρου σ εμάς. Έχουμε το μαξιλάρι της προστασίας και πρέπει να ανταποκριθούμε στην πρόκληση για μεταρρυθμίσεις που θα ενισχύσουν την πραγματική οικονομία και θα μας βγάλουν από το αδιέξοδο.
Το ότι μας στηρίζει η Ευρώπη θα μας επιτρέψει -ελπίζουμε- να ξεφύγουμε από το κλίμα της απαισιοδοξίας που είχε επικρατήσει ακόμα και μεταξύ υπουργών και να ξεπεράσουμε την «μεταρρυθμιστική κόπωση» που είχε αρχίσει να γίνεται εμφανής. Αρκεί να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών. Για την κυβέρνηση να ξεπεράσει επιτέλους τις παιδικές της ασθένειες και να αποκτήσει αποτελεσματικότητα. Για την αντιπολίτευση να ξεφύγει από την λογική του βραχυπρόθεσμου μικροκομματικού οφέλους και να δει την μεγάλη εικόνα στην οποία χωρίς αμφιβολία μπορεί να παίξει θετικό και εποικοδομητικό ρόλο.
Όσο για την Ευρώπη μπορεί και πρέπει να ασκηθεί κριτική για τον καθυστερημένο τρόπο, με τον οποίο αντιδρά αλλά και για την εμμονή σε μια συντηρητική λογική που υποτιμά την ανάπτυξη χάριν της νομισματικής σταθερότητας. Είναι ωστόσο σαφές ότι πολιτικά η διατήρηση της συνοχής της αποτελεί την προτεραιότητα για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης. Όσοι έσπευσαν να την ξεγράψουν βιάστηκαν για μια ακόμα φορά.
Η επιμήκυνση της αποπληρωμής αλλά κυρίως η μείωση του επιτοκίου δανεισμού αποτέλεσαν την «επιβράβευση» της Ελλάδας - σε αντίθεση μάλιστα με την Ιρλανδία από την οποία ζητείται να πάρει πρώτα μέτρα για να πετύχει αντίστοιχες ελαφρύνσεις. Και δείχνουν πόσο σημαντικό είναι να κινηθούμε στα πλαίσια του μνημονίου και πόσο ανεδαφικές είναι οι φωνές της αντιπολίτευσης περί «αντιμνημονιακού» μετώπου. Αλλά βέβαια τίποτα δεν τελείωσε. Αντιθέτως η ευθύνη περνά τώρα εξ ολοκλήρου σ εμάς. Έχουμε το μαξιλάρι της προστασίας και πρέπει να ανταποκριθούμε στην πρόκληση για μεταρρυθμίσεις που θα ενισχύσουν την πραγματική οικονομία και θα μας βγάλουν από το αδιέξοδο.
Το ότι μας στηρίζει η Ευρώπη θα μας επιτρέψει -ελπίζουμε- να ξεφύγουμε από το κλίμα της απαισιοδοξίας που είχε επικρατήσει ακόμα και μεταξύ υπουργών και να ξεπεράσουμε την «μεταρρυθμιστική κόπωση» που είχε αρχίσει να γίνεται εμφανής. Αρκεί να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών. Για την κυβέρνηση να ξεπεράσει επιτέλους τις παιδικές της ασθένειες και να αποκτήσει αποτελεσματικότητα. Για την αντιπολίτευση να ξεφύγει από την λογική του βραχυπρόθεσμου μικροκομματικού οφέλους και να δει την μεγάλη εικόνα στην οποία χωρίς αμφιβολία μπορεί να παίξει θετικό και εποικοδομητικό ρόλο.
Όσο για την Ευρώπη μπορεί και πρέπει να ασκηθεί κριτική για τον καθυστερημένο τρόπο, με τον οποίο αντιδρά αλλά και για την εμμονή σε μια συντηρητική λογική που υποτιμά την ανάπτυξη χάριν της νομισματικής σταθερότητας. Είναι ωστόσο σαφές ότι πολιτικά η διατήρηση της συνοχής της αποτελεί την προτεραιότητα για όλες τις χώρες της Ευρωζώνης. Όσοι έσπευσαν να την ξεγράψουν βιάστηκαν για μια ακόμα φορά.
