Ο ΣΥΝ προς οριστικό διαζύγιο με την Αυτοδιοίκηση;

Η τελευταία συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ έδωσε το σύνθημα για την έκδοση οριστικού διαζυγίου του ΣΥΝ με τον άλλοτε προνομιακό χώρο παρέμβασης του, την Τοπική αυτοδιοίκηση. Μάλιστα πρίν αναφερθώ σε σχόλια για την εισήγηση της πλειοψηφίας που αποτέλεσε και την τελική απόφαση θα σταθώ σε παρεμβάσεις μελών της ΚΠΕ ενδεικτικές του κλίματος και της απαξίας που τρέφει η πλειοψηφία για ό,τι το μαζικό, για ό,τι το λαικό, για ό,τι το κοινωνικό, πάντα βέβαια με τη επίφαση και την επίκληση μιάς ούλτρα αριστερής φρασεολογίας.

 Αρκετά μέλη της ΚΠΕ έστησαν το καμβά μιάς παλαιόθεν ερχόμενης ιδεολογικής τρομοκρατίας ενοχοποιώντας απόψεις όχι επειδή μπορεί να ήταν λάθος ή σωστές αλλά επειδή μπορεί τις ίδιες ή παρεμφερείς να τις διατύπωνε και άλλο κόμμα (ΠΑΣΟΚ). Αυτό αποκτά ιδιαίτερο βάρος όταν οι απόψεις που πυροβολήθηκαν έτσι ήταν αφενός μεν η καθιέρωση της απλής αναλογικής στην Αυτοδιοίκηση και ο θεσμικός εκσυγχρονισμός της και αφετέρου η ανάπτυξη από τον ΣΥΝ ενός αντιρατσιστικού και αντιξενοφοβικού κλίματος με παράδειγμα την αντίθεση στην ακροδεξιά του κου Ψωμιάδη.

 Άλλα μέλη της ΚΠΕ (αρκετά αριστερά μόνο στα λόγια βέβαια) λίγο ως πολύ θεώρησαν ότι οι άνθρωποι της Αυτοδιοίκησης συλλήβδην, ή είναι διαπλεκόμενοι, ή ρουσφετάνθρωποι, ή ηλίθιοι με μιά αρκετά παιδική αλλά και προσβλητική για το θεσμό επιχειρηματολογία.

 Άλλα μέλη της ΚΠΕ θεώρησαν συλλήβδην τις Δημοτικές Επιχείρησεις κέντρα διαπλοκής, ξεχνώντας ότι η ανανεωτική αριστερά έχει δώσει αγώνες για τη συγκρότηση τους παντού.

 Άλλα τέλος μου έδωσαν την εντύπωση ότι θεωρούν λίγο ως πολύ τις Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές ως ένα αναγκαίο κακό αφού βάζει αυτούς τους σε επαναστατική αγραναπαύση ευρισκομένους αριστερούς να σκεφτούν το κίνημα, τις συμμαχίες, τις πολιτικές και όλα τα άλλα τα τόσο αστικά και απεχθή παρεπόμενα τους.

Το δυστύχημα είναι ότι σε αυτό πλαίσιο κινήθηκε και η απόφαση της ΚΠΕ. Το ζήτημα προφανώς δεν ήταν το αν και κατά πόσο ο ΣΥΝ θα συνεργαστεί με τη μία ή την άλλη πολιτική δυναμή στις ερχόμενες εκλογές αλλά το κατά πόσο θα διατυπώσει μιά πολιτική που θα ενεργοποιεί τις δημοκρατικές, οικολογικές και αριστερές δυνάμεις σε μια κατεύθυνση ανανέωσης του θεσμού, ενίσχυσης των κοινωνικών αναφορών του και ανεξαρτητοποίησης του από τη Κεντρική Διοίκηση.

Είναι η πρώτη φορά στα τελευταία 30 χρόνια που ο φορέας της ανανεωτικής αριστεράς στο εισηγικό του κείμενο αλλά και στις τελικές αποφάσεις του δεν τολμά να διατυπώσει έστω και μία ουσιαστική πρόταση ανατροπής και εκσυγχρονισμού, εκτός από κάποιους, αριστερούς βέβαια, πομφόλυγες εντελώς διακηρυκτικού χαρακτήρα.

Θα τολμήσω να ισχυριστώ ότι είχα τη (μάλλον ρεφορμιστική κατά τη γνώμη κάποιων δήθεν αριστερών) απαίτηση ο ΣΥΝ να πρωτοπορήσει στη διατύπωση εναλλακτικών προτάσεων για την διασφάλιση της οικονομικής αυτοδυναμίας των ΟΤΑ.

Όταν μάλιστα είναι κοινή η εκτίμηση πως αν δεν αλλάξει κάτι άμεσα και δραστικά σε 2-3 χρόνια η Αυτοδιοίκηση θα βρεθεί στο κέντρο μιάς δεινότατης οικονομικής κρίσης.

Τολμώ λοιπόν να ισχυριστώ ότι δεν αρκούν πιά οι καθυστερημένες απόψεις της «αριστερής» διεύρυνσης της εξάρτησης της Τ.Α από τη κεντρική διοίκηση με τη διαρκή επαιτεία πόρων.

Υπάρχει ανάγκη να επεξεργαστούμε ένα άλλο πλαίσιο οικονομικής πολιτικής:

 με ανάθεση αρμοδιοτήτων φορολογικής εξουσίας στους ΟΤΑ,

 με καθιέρωση του ρόλου της εξισορρόπησης στη Κεντρική Διοίκηση,

 με εξορθολογισμό στο ποιό είναι το φορολογικό προίόν,

 με τη καθιέρωση της συμμετοχής του πολίτη στη χρηματοδότηση αναπτυξιακών πρωτοβουλιών τοπικού χαρακτήρα

και με άλλες τέτοιες ιδέες που θα έχουν ένα και μοναδικό στόχο της ενδυνάμωση της αυτοδυναμίας της αυτοδιοίκησης και τη κατοχύρωση του ρόλουβ της ως πολιτικού, αναπτυξιακού και κατεξοχήν κοινωνικού θεσμού.

Αυτά και άλλα πολλά θα μπορούσε η ανανεωτική αριστερά σήμερα να συζητά , να μάχεται και να διεκδικεί, αντί να κάθεται στις φοβικές δάφνες της επαναστατικής της απραξίας.