Ποιο Πολυτεχνείο; Ενας μύθος...

Εύκολα γλιστράει κανείς στον ανθρωπομορφισμό, ίσως για να φέρει τα πράγματα λίγο πιο κοντά στα μέτρα του και να τα κάνει κάπως περισσότερο κατανοητά. Συμβαίνει αυτό και με την Ιστορία. Αρκετοί, ιδίως όσοι ανήκουν στην κάστα των εκ κληρονομίας ηγεμόνων, θέλουν να τη βλέπουν σαν μια όμορφη δέσποινα, ψηλή και αρχαιοντυμένη, γενικώς αγέρωχη πλην της στιγμής που κλίνει την κεφαλή σεβαστικά προς το μέρος τους, για να τους γράψει στις δέλτους της. Αλλοι, οι περισσότεροι, προτιμούν να τη βλέπουν σαν μια αυστηρή κι αγέλαστη κυρία που το πάθος της είναι να στήνει παγίδες, να γεννοβολάει προκλητικά ερωτήματα, να ειρωνεύεται και να σαρκάζει, δίχως πάντως στο δικό της πρόσωπο να ταράσσεται ούτε ένας μυς. Να, ας πούμε τώρα με τη συγκυβέρνηση. Θα μπορούσε να συγκροτηθεί σε οποιαδήποτε άλλη εποχή του χρόνου, αφού πάντοτε «οι καιροί ου μενετοί» και πάντοτε βρισκόμαστε σε «ώρα μηδέν»· άλλωστε είχαν γίνει και στις αρχές του καλοκαιριού ανάλογες προσπάθειες, μόνο που ματαιώθηκαν με παιδαριώδη επιχειρήματα. Κι ωστόσο, η κατασκευή της κυβέρνησης εθνικού εξαναγκασμού επιτεύχθηκε μόλις τώρα. Με το Πολυτεχνείο και την επέτειο της εξέγερσής του ως πρώτη της ουσιαστική δοκιμασία. Επειδή η Ιστορία δεν ήθελε μόνο να σαρκάσει αλλά και να μνημονεύσει, να υπενθυμίσει, να παιδαγωγήσει. Ισως και να εκδικηθεί, αν τραβήξουμε τον ανθρωπομορφισμό στα άκρα.

Αλλά τι είπα λίγες αράδες παραπάνω; «Εξέγερση του Πολυτεχνείου»; Υπερβολές. Και όχι μόνο υπερβολές, αλλά και ψεύδη και παραχάραξη της ιστορίας και διαστρέβλωση των γεγονότων και κατασυκοφάντηση της «επανάστασης της 21ης Απριλίου». Της επανάστασης της 21ης Απριλίου; Μα ναι. Ετσι την ονόμασε ο κ. Καρατζαφέρης, που διαθέτει ήδη τη δική του «ομάδα των τεσσάρων» στη συγκυβέρνηση, έναν υπουργό και τρεις υφυπουργούς. Και δεν τη χαρακτήρισε έτσι προ εικοσαετίας ή δεκαετίας, δηλαδή πολύ προτού αρχίσει να λέει και να ξαναλέει ότι συνελήφθη από την ΕΣΑ μετά το Πολυτεχνείο, μήπως και μετρηθεί και αυτός ανάμεσα στους πολλούς εκ των υστέρων και αδαπάνως αντιστασιακούς. Την είπε «επανάσταση» μόλις δύο χρόνια πριν, ακριβώς τέτοιες μέρες, 17 Νοεμβρίου του 2009, στην επέτειο, και ενώ υποτίθεται πως «είχε καθαρίσει» πια το κόμμα του από τις «ακραίες» φωνές. Είχε κι αυτός το δικό του «αφιέρωμα» στο Πολυτεχνείο, στο προσωπικό και κομματικό του κανάλι, αδειοδοτημένο όπως κι όλα τα υπόλοιπα. Το φιλμάκι το βρίσκει κανείς εύκολα στο Διαδίκτυο, αυθεντικό, όχι πειραγμένο. Και επειδή το ύφος λέει όσα θέλεις να πεις πολύ πιο καθαρά απ’ όσο το λένε δέκα χιλιάδες λέξεις, αξίζει κανείς, αυτοτιμωρούμενος έστω, να το δει. Γιατί το ύφος του κ. Καρατζαφέρη, όλο χολή και απέχθεια, όλο ωμότητα και κουτοπονηριά, αδυνατώ να το μεταφέρω· ούτε και θέλω.

«Θα τα πω όπως τα πιστεύω κι όπως είναι», λέει λοιπόν ο αρχηγός του ΛΑΟΣ, ξεκινώντας το αφιέρωμά του «γι’ αυτό που λέμε γιορτή του Πολυτεχνείου». Με τη μετριοπάθεια που τον διακρίνει, ταυτίζει τη δική του πίστη για τα γεγονότα, τη δική του οπτική, με την αλήθεια των γεγονότων. Ετσι είναι επειδή έτσι πιστεύω εγώ πως είναι - αν είχε όνομα η εξίσωση εγώ=αλήθεια, δεν θα ’ταν αταίριαστο το «διανοητικός ολοκληρωτισμός». «Πρώτα πρώτα ας μιλήσουμε για την 21η Απριλίου», λέει ο κ. Καρατζαφέρης. «Τη λένε χούντα. Δεν δυσκολεύομαι να την πω κι εγώ χούντα. Τη λένε κίνημα. Μα δεν δυσκολεύομαι να την πω κι εγώ κίνημα. Τη λένε επανάσταση. Δεν δυσκολεύομαι να την πω και επανάσταση». Με τίποτε δεν δυσκολεύεται ο πολυσυλλεκτικός πρόεδρος, πρωταθλητής αυτός της κυβίστησης. Μόνο που δεν μας λέει ποιοι και πόσοι και γιατί την είπαν και τη λένε χούντα, ποιοι και πόσοι και γιατί την είπαν και τη λένε επανάσταση. Και με μια φθηνή παράσταση, όπου υποδύεται τον ανοιχτό άνθρωπο που αποδέχεται το δικαίωμα της ισηγορίας και της ελεύθερης γνώμης, κρύβεται και κρύβει, κλείνοντας το μάτι του προς όλες τις κατευθύνσεις, με τον γνωστό δόλιο τρόπο του· αυτόν τον τρόπο, μην το ξεχνάμε, τον βρίσκουν απλώς «ιδιαίτερο» ή και «χαριτωμένο» οι αστέρες του γυάλινου στερεώματος, που χρόνια τώρα πριμοδοτούν τον κ. Καρατζαφέρη και τα πρωτοπαλίκαρά του με πανάκριβο τηλεοπτικό χρόνο.

«Υπάρχουν άνθρωποι», συνεχίζει ο Λαόαρχος, συμβάλλοντας και αυτός στην «αποδόμηση» της εξέγερσης, «που βεβαιώνουν ότι είδαν ορισμένους εκ των πρωταγωνιστών του Πολυτεχνείου, οι οποίοι έκτοτε ηυτύχησαν πολιτικά, να φτάνουν εκεί με αυτοκίνητα της αμερικανικής πρεσβείας». Ιδού η λάσπη - προς όλους. Και ιδού ο ξένος δάκτυλος. Και μάλιστα ο αμερικανικός. Και δεν το λέει στον αέρα ο αρχηγός. Θα έχει τη βιβλιογραφία του. Την ίδια που έχει ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης, υφυπουργός της Ναυτιλίας πια, αφού αυτό επέβαλαν οι ανάγκες της κατακαημένης της πατρίδας. Και στο δικό του «αφιέρωμα» ο κ. Γεωργιάδης, στις 17 Νοεμβρίου 2009, από κοινού με τον αδελφό του Λεωνίδα, στην εκπομπή πωλήσεως βιβλίων και λήρων που φέρει τον τίτλο «Ελλήνων έγερσις», βεβαιώνει ότι «μέσα στους νεαρούς ενεπλάκησαν και διάφοροι πράκτορες ξένων δυνάμεων, οι οποίοι ήθελαν να προκαλέσουν πολιτική αλλαγή, να κάνουν τα παιχνίδια τους».

Μόνο την καταστροφή έφερε το Πολυτεχνείο. Αυτό ισχυρίζεται το ΛΑΟΣ. Η επόμενη μέρα, λένε, έφερε τον Ιωαννίδη, τον Αττίλα στην Κύπρο και άλλα δεινά. Επιπλέον, πάνω στο Πολυτεχνείο, κηρύσσει ο κ. Γεωργιάδης, «στήθηκε ο ιδρυτικός πολιτικός μύθος της θολοκουλτούρας στην Ελλάδα. Πάνω σε αυτό το γεγονός στήθηκε ολόκληρη προπαγάνδα, ολόκληρη διαστρέβλωση της Ιστορίας, που οδήγησε την Αριστερά στην εξουσία τα τελευταία σαράντα χρόνια. Αυτό χτίστηκε πάνω στα απίστευτα παραμύθια τα οποία μας έχουν σερβίρει». Κλαζομένιος δεν είναι ο κ. Καρατζαφέρης, όσο ξέρω, ούτε ο κ. Γεωργιάδης. Αλλά οι σχέσεις τους με το ασχημονείν είναι εξαιρετικές. Στο κάτω κάτω, όταν άλλοι αμφισβητούν και αρνούνται το Ολοκαύτωμα, γιατί οι δικοί μας «αναθεωρητές» να μην αρνούνται το Πολυτεχνείο;