Στη δραχμή ο λύκος χαίρεται

Οι έχοντες και κατέχοντες λεφτά στο εξωτερικό βολεύονται με την επιστροφή στην δραχμή. Γι’ αυτό και ροκανίζουν κάθε προσπάθεια ανάταξης του τόπου. Είναι πολλά τα λεφτά έξω. Μόνο οι εκροές των καταθέσεων τα τελευταία δύο χρόνια -από τότε, δηλαδή, που καταλάβαμε ότι η ελληνική οικονομία είναι σε κρίση- έφτασαν τα 80 δισ. ευρώ. Αυτοί λοιπόν καραδοκούν να γυρίσουν ως «πλούσιοι θείοι από την Ευρώπη». Με το αζημίωτο γι’ αυτούς· προς ζημίαν όλων ημών των υπολοίπων.

Αυτοί -μεγαλοαεριτζήδες κατά κανόνα- που έκαναν λεφτά απομυζώντας το δημόσιο ταμείο και εκβιάζοντας το πολιτικό σύστημα είναι ο σκληρός πυρήνας μιας ιδιότυπης «συμμαχίας της δραχμής». Εχουν Μέσα Ενημέρωσης ή πρόσβαση σ’ αυτά. Δεν είναι μόνοι. Μιλώντας την περασμένη Δευτέρα στην εκπομπή «Νέοι Φάκελοι» ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Αργεντινής αποκάλυψε πως στη χώρα του ομάδες επιχειρηματιών με μεγάλα χρέη στις τράπεζες ωφελήθηκαν -σε βάρος των απλών καταθετών- από την υποτίμηση του νομίσματος. Ετσι, με την επιστροφή στη δραχμή και τις συνακόλουθες υποτιμήσεις χρέη εκατομμυρίων που έκαναν διάφοροι μεγαλοεπιχειρηματίες σε ευρώ θα κληθούν να τα πληρώσουν σε υποτιμημένες δραχμές. Θα προσθέσουν και κάποια από εκείνες τις περίεργες ρυθμίσεις, και από την καταστροφή του τόπου θα βγουν πολύ ωφελημένοι.

Πέριξ των παραπάνω υπάρχουν οι «χρήσιμοι ηλίθιοι». Πολιτικοί αρχηγοί που με τις φιλοδοξίες τους υπονομεύουν κάθε προσπάθεια ανάταξης του τόπου· υπουργοί που σέρνουν τα πόδια τους για να μην εφαρμόσουν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις· βουλευτές που κάνουν «φιλολαϊκό» ντόρο για την επανεκλογή τους· δημοσιογράφοι που εθίστηκαν στην καταγγελία και στις κραυγές του τύπου «δώσε και σ’ αυτούς μπάρμπα». Ολοι οι παραπάνω, χωρίς να το καταλαβαίνουν, είναι πιο επικίνδυνοι. Οχι μόνο επειδή κάποιοι από αυτούς είναι καλών προθέσεων και κακής ανάλυσης, αλλά διότι συνιστούν τον αναγκαίο βιότοπο στον οποίο παρασιτούν όσοι ελλοχεύουν να κερδοσκοπήσουν στα ερείπια του τόπου. Ανάμεσα σ’ αυτούς συγκαταλέγεται και ένα μεγάλο μέρος της Αριστεράς. Το υπόλοιπο θέλει να μας πάει ακόμη πιο πίσω. Κάποιοι συζητούν (στα σοβαρά;) μορφές ανταλλακτικής οικονομίας· να δίνουμε π.χ. πέντε αυγά για να πάρουμε ένα κιλό κρέας, και άλλα τέτοια τερπνά.

Το πρόβλημα είναι ότι αυτός ο βάλτος στον οποίο ενδημούν τα θεριά της δραχμής μεγαλώνει. Οχι μόνο από την ύφεση που είναι επακόλουθο μιας αναγκαίας προσαρμογής, αλλά και από τη σύγχυση. Ουδείς εξηγεί πειστικά στους πολίτες, τι είναι οικονομία· τι σημαίνει έλλειμμα· πως δεν μπορείς να ζεις επ’ αόριστον ξοδεύοντας περισσότερα από όσα βγάζεις· ότι τα χαρτονομίσματα (ευρώ ή δραχμής) είναι σύμβολα, που αν δεν αντικατοπτρίζουν πραγματικές αξίες γίνονται πληθωριστικά χαρτιά.

Η Ελλάδα πήρε τη μεγάλη απόφαση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης μετά τη θεμελίωση της δημοκρατίας. Κουράστηκε να μπει και κουράζεται να διατηρήσει τον ρυθμό. Αλλά είναι μια πορεία που αποδείχθηκε επωφελής για τον λαό. Η Ελλάδα άλλαξε σημαντικά και προς το καλύτερο από το 1980, που εντάχθηκε στην ΕΟΚ. Αυτήν την πορεία πρέπει να τη διαφυλάξουμε και να τη συνεχίσουμε σε πείσμα όσων θέλουν να κερδοσκοπήσουν από την καταστροφή. Είναι ο μόνος δρόμος που θα διαφυλάξει τους κόπους των πολλών και θα προσφέρει στη χώρα ένα καλύτερο μέλλον. Οι λογικές που μας οδηγούν στη βαλκανιοποίηση πρέπει να απομονωθούν. Για το καλό όλων μας.