Μέτωπο κατά βίας και ρατσισμού

- Η κοινή διακήρυξη των πέντε δημάρχων στο πρόσφατο συνέδριο της ΚΕΔΕ ερμηνεύτηκε από πολλούς ως κίνηση για την ανασύσταση της μεγάλης μεταρρυθμιστικής Κεντροαριστεράς. Πόσο βάσιμη είναι αυτή η ερμηνεία;

- Το κείμενο που υπογράψαμε από κοινού με τους δημάρχους που εξελέγησαν ως ανεξάρτητοι έχει αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά. Ωστόσο, δυόμισι χρόνια θητείας και άσκησης διοίκησης είναι αρκετά ώστε να έχουμε καταλήξει στις πολιτικές παρεμβάσεις που απαιτούνται, ώστε η Τοπική Αυτοδιοίκηση να περάσει στη νέα εποχή. Να περάσει από την εποχή της αλόγιστης σπατάλης στην εποχή της κοινωνικής αλληλεγγύης, από τα έργα δημοσίων σχέσεων σε παρεμβάσεις για τη βελτίωση των υποδομών και από την εποχή των πελατειακών σχέσεων και των προσωπικών στρατηγικών στην εποχή της αξιοκρατίας και της παροχής ζωτικών υπηρεσιών προς τον πολίτη.

- Στις επόμενες δημοτικές εκλογές θα είστε υποψήφιος με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ;

- Είναι, κατά τη γνώμη μου, εντελώς άκαιρο να μιλάμε σήμερα για πολιτική στήριξη, αλλά και για κομματικές υποψηφιότητες. Η δουλειά υποδομής που έχουμε κάνει για την Αθήνα, περνώντας το δήμο σε μία άλλη νοοτροπία λειτουργίας, αρχίζει να φαίνεται. Αυτό είναι το μέλημά μας και αυτό χρειάζεται η Αθήνα. Οπως, βεβαίως, χρειάζεται ένα αρραγές μέτωπο κατά της βίας, του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας.

- Πώς καταγράφετε ως δήμαρχος της Αθήνας τα φαινόμενα ρατσιστικής βίας; Ποια μέτρα πρέπει να ληφθούν για την καταπολέμησή της;

- Με την απόφασή μας να απαγορεύσουμε το συσσίτιο του μίσους της Χρυσής Αυγής στην πλατεία Συντάγματος αποδείξαμε ότι τα εργαλεία νομικής αντιμετώπισης τέτοιων αντικοινοβουλευτικών και αντιδημοκρατικών κινήσεων υπάρχουν. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι τα νεοναζιστικά μορφώματα και οι εκφραστές τους σαφώς και μπορούν να αντιμετωπισθούν, εκτός από πολιτικά, και θεσμικά. Ωστόσο, και οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να δείξουν μεγαλύτερη σοβαρότητα στο ζήτημα, το οποίο πρέπει να ενώνει και όχι να δημιουργεί αντίθετα των προσδοκωμένων αποτελέσματα.

- Η πρότασή σας για τις διαδηλώσεις δέχεται επικρίσεις, εξαιτίας της απόδοσης ευθυνών στους διοργανωτές σε περίπτωση που σημειωθούν καταστροφές στην πόλη. Είναι τελικά οι διαδηλώσεις το πρόβλημα στην Αθήνα ή η ύφεση και τα κλειστά μαγαζιά;

- Να διευκρινίσω, κατ’ αρχάς, ότι η ευθύνη του διοργανωτή έγκειται στην ενημέρωση των αστυνομικών αρχών στην περίπτωση που δεν μπορεί να διασφαλίσει την ειρηνική εξέλιξη μιας διαδήλωσης. Θα μου επιτρέψετε να πω, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τη σημασία του Προεδρικού Διατάγματος του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, ότι η πρότασή μας είναι μία ολοκληρωμένη πρόταση ρύθμισης του καθεστώτος που διέπει τις διαδηλώσεις.

Δεν θα κουραστώ μάλιστα να επαναλαμβάνω ότι, δυστυχώς, το ισχύον νομικό καθεστώς βασίζεται σε διάταγμα της χούντας. Και αυτό δεν ενοχλεί τη δημοκρατική ευαισθησία κανενός. Ο,τι δίδασκα ως καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και όπως ενεργούσα ως Συνήγορος του Πολίτη δεν μπορεί να αλλάξει τώρα που είμαι δήμαρχος Αθηναίων. Η προστασία των δικαιωμάτων δεν αφορά κάποιους, αφορά τους πάντες. Την ώρα που υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στη διαμαρτυρία, πρέπει να υπερασπιστούμε και το δικαίωμα στην ελεύθερη κυκλοφορία όλων και την κοινωνική δραστηριότητα, είτε αυτή είναι οικονομική είτε πολιτιστική.

Πρέπει λοιπόν να συμφωνήσουμε ως κοινωνία αν από μια διαδήλωση 50 ή 100 ατόμων μπορεί να κλείνει για τρεις ώρες το κέντρο της Αθήνας. Τις περισσότερες φορές, συμφωνώ, από υπερβάλλοντα ζήλο και της αστυνομίας. Χρειάζεται ειλικρίνεια και τόλμη, κυρίως από την Αριστερά, που δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να διστάσει. Η Αριστερά πρέπει να είναι η πρώτη που υπερασπίζεται το ρόλο και την ευθύνη του διοργανωτή. Αυτό περιγράφει και η δική μας πρόταση, που κατά γενική ομολογία είναι η πιο άρτια σε επιστημονικό επίπεδο και ισορροπημένη πολιτικά νομοθετική πρόταση που έχει παρουσιαστεί από τη μεταπολίτευση και μετά.

- Ποια είναι η έκταση της ανθρωπιστικής κρίσης στην πόλη και πώς αντιμετωπίζεται, με δεδομένη τη δραματική περικοπή πόρων στην Αυτοδιοίκηση;

- Είναι η μετάβαση στη νέα πραγματικότητα που σας περιέγραφα λίγο πριν. Παρά τη δραματική μείωση της χρηματοδότησης από τον προϋπολογισμό και τα μειωμένα έσοδα, περιστέλλοντας τη σπατάλη και τα αδικαιολόγητα κόστη, εξοικονομήσαμε πόρους, ώστε να συμβάλουμε στο πιο σημαντικό για την πόλη, που είναι η κοινωνική συνοχή. Χωρίς να κάνουμε τους παραμικρούς συμβιβασμούς, αλλά αντιθέτως βελτιώνοντας τις υπηρεσίες στην καθαριότητα, στο πράσινο, στην εξυπηρέτηση του δημότη και στον πολιτισμό.

Δημιουργήσαμε μία νέα δομή, τον Κόμβο Αλληλοβοήθειας, από τον οποίο ήδη ενισχύονται με τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης, ρούχα, βιβλία και ηλεκτρικές συσκευές περίπου 2.900 οικογένειες, δηλαδή 10.000 άνθρωποι. Στο συσσίτιο του δήμου μοιράζονται καθημερινά 1.400 γεύματα σε απόρους και αστέγους, ενώ δάσκαλοι μας υπέδειξαν και 1.000 περιπτώσεις παιδιών που υποσιτίζονταν και τα οποία με μεγάλη διακριτικότητα αναλάβαμε.

Και όλα αυτά τα γεύματα παρασκευάζονται, διότι ο κόσμος δεν το γνωρίζει, στο Δημοτικό Βρεφοκομείο Αθηνών, το οποίο ούτως ή άλλως είναι επιφορτισμένο με την καθημερινή σίτιση 5.500 παιδιών στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Αλλες 200 οικογένειες ενισχύονται από το Κοινωνικό Παντοπωλείο και το Κοινωνικό Φαρμακείο. Στους δημοτικούς ξενώνες φιλοξενούμε περίπου 100 αστέγους, και τις επόμενες μέρες θα αρχίσει να λειτουργεί και νέα δομή για ακόμη 100 άστεγους συμπολίτες μας.

- Ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα της Αθήνας σήμερα;

- Πολλά είναι, αλλά ένα κεφαλαιώδες πρόβλημα για εμένα προσωπικά είναι πώς θα ξαναγαπήσουμε την πόλη μας. Στην Αθήνα καθρεφτίζεται και συμπυκνώνεται η κρίση μιας ολόκληρης χώρας. Αλλά η κρίση αυτή δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για περαιτέρω υποβάθμιση. Δεν χρειάζεται να την επιβεβαιώνουμε ούτε με επιπλέον μουντζούρες στους τοίχους ούτε με προκλητικά παράνομη αφισοκόλληση ούτε με σκουπίδια από το παράθυρο, με το άλλοθι της γενικευμένης κρίσης.