O πρώτος λόγος στα μέλη της Αθήνας του ΣΥΝ
Δημήτρης Καραγκουλές, Αυγή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2005-10-30
Η ένταση που προκλήθηκε στον ΣΥΝ για την επιλογή του υποψηφίου της Αριστεράς στο Δήμο της Αθήνας δεν δικαιολογείται ούτε από τις διαφορετικές απόψεις που υπάρχουν σχετικά με την καταλληλότητα της επιλογής του ενός ή του άλλου ούτε με τις διαφορετικές απόψεις που διατυπώθηκαν στα θέματα των δημοτικών εκλογών.
Η αντιπαράθεση πήρε αυτή την έκταση γιατί θεωρήθηκε ότι προωθείται μια επιλογή ερήμην των οργανώσεων και των μελών της Αθήνας και ακόμα ότι αποτελεί έκφραση μιας πρακτικής αποκλεισμού συντρόφων με διαφορετικές απόψεις, από τη σημερινή ηγετική ομάδα του Συνασπισμού.
Το ζήτημα είναι ότι και οι δύο αυτές ενστάσεις είναι βάσιμες.
Είμαστε ένα ώριμο και βαθιά δημοκρατικό κόμμα, γι’ αυτό κανείς δε μπορεί να έχει τη ψευδαίσθηση ότι τα μέλη του Συνασπισμού στην Αθήνα, ή η Νομαρχιακή Επιτροπή ή η Δημοτική Κίνηση που στηρίζουμε, μπορούν να παρακαμφθούν ή να κληθούν να επικυρώσουν ειλημμένες αποφάσεις. Ούτε μπορεί να γίνει αποδεκτό ότι η μόνη πηγή ιδεών ή προτάσεων για τις υποψηφιότητες του δήμου της Αθήνας, είναι ο πρόεδρος ή οι ηγεσίες των τάσεων στο ΣΥΝ και ο ρόλος των μελών του ΣΥΝ είναι να τις αποδεχτούν ή να τις απορρίψουν.
Σ’ ένα κόμμα που οικοδομήθηκε πάνω σε αξίες όπως ο σεβασμός της διαφορετικότητας και η απόρριψη της μονολιθικότητας είναι δύσκολο να γίνουν αποδεκτές πρακτικές αποκλεισμού άξιων συντρόφων, που έχουν διαφορετικές απόψεις από αυτές της ηγετικής ομάδας. Ακόμα περισσότερο όταν αναγνωρίζουμε τη πολυμορφία της Αριστεράς, και θεμελιακό στοιχείο της πολιτικής μας είναι η οικοδόμηση μιας συμμαχίας όλων αυτών των δυνάμεων, δεν μπορούμε να ακολουθούμε πρακτικές που δίνουν την αίσθηση στους συντρόφους που διαφωνούν με την πλειοψηφούσα άποψη ότι αποτελούν ξένο σώμα. Ας σκεφτούμε ότι αναφερόμαστε στον υποψήφιο πρόεδρο του ΣΥΝ, που στηρίχτηκε από το ένα τρίτο των μελών του συνεδρίου.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι οι διαφορετικές γνώμες για την καταλληλότερη υποψηφιότητα ανάμεσα στον Μ. Παπαγιαννάκη και τον Α. Τσίπρα αλλά στις πρακτικές που ακολουθήθηκαν, πρακτικές ξένες προς τις αξίες και την κουλτούρα του Συνασπισμού.
Είναι θετικό που ορισμένοι επιχειρηματολογούν υπέρ μιας τολμηρής πολιτικής ανάδειξης νέων συντρόφων.
Αρκεί αυτό να μην είναι ένα πυροτέχνημα για το δήμο της Αθήνας και κατά τ’ άλλα να συνεχίζεται η τσιγκούνικη και συντηρητική πολιτική για την ανάδειξη νέων στελεχών στην Πολιτική Γραμματεία, σε κεντρικές θέσεις του κόμματος ή σε άλλους δήμους που έχουν και πιθανότητα εκλογής.
Όμοια χρειάζεται περισσότερη σκέψη και η πρόταση δημοψηφίσματος στους οπαδούς της Δημοτικής Κίνησης που υποστηρίζουμε στην Αθήνα. Πρώτα απ’ όλα γιατί αυτό είναι θέμα της ίδιας της Δημοτικής Κίνησης. Δεύτερο γιατί τέτοια τολμηρά βήματα αμεσότερης δημοκρατίας και ανοίγματος στην κοινωνία, που προσωπικά υποστηρίζω, για να έχουν επιτυχία, χρειάζονται σοβαρή προετοιμασία και δεν μπορούν να συνδέονται ή να δίνουν την εντύπωση ότι συνδέονται με τακτικούς χειρισμούς ή σκοπιμότητες που αφορούν την αντιπαράθεση απόψεων ή τάσεων στο πλαίσιο του ΣΥΝ. Ούτε να αποτελούν πρόσχημα για να αποφευχθεί η συζήτηση στα μέλη και στις οργανώσεις του ΣΥΝ.
Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε πρακτικές, όπως η διάδοση κατασκευασμένων ειδήσεων για να συκοφαντηθούν οι διαφορετικές απόψεις, για δήθεν συμφωνίες κάποιων στον δήμο της Αθήνας με ΠΑΣΟΚ ή για δημιουργία άλλου κόμματος, γίνεται κατανοητό γιατί η συζήτηση για την υποψηφιότητα στην Αθήνα πήρε αυτή την έκταση.
Δεν συμφωνώ με τις κριτικές που ακούστηκαν, γιατί άνοιξε η συζήτηση αυτή στο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να συζητήσουμε αυτοτελώς με τους συμμάχους μας, να συναποφασίσουμε και όχι απλά και σε αυτούς να ανακοινώσουμε ειλημμένες αποφάσεις. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά οι πρακτικές που ακολουθήθηκαν στο πλαίσιο του ΣΥΝ.
Η κρίση που ελλοχεύει μπορεί να ξεπεραστεί και ο μόνος δρόμος είναι η ανοιχτή συζήτηση της υποψηφιότητας που θα στηρίξουμε στον δήμο της Αθήνας από εκείνους που είναι οι κύριοι αρμόδιοι να εκφράσουν γνώμη, δηλαδή τα μέλη και οι οργανώσεις του Συνασπισμού στην Αθήνα. Στη συνέχεια η Κ.Ε. οφείλει να βγάλει τα συμπεράσματά της και να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις, ώστε ενωμένος ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ να δώσουν με επιτυχία τη μάχη των δημοτικών εκλογών στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα. Τα αποτελέσματα των οποίων θα κρίνουν πολλά όχι μόνο για την ικανότητα της σημερινής ηγεσίας να συνενώσει όλες τις δυνάμεις του κόμματος, αλλά και για το μέλλον του ίδιου του ΣΥΝ, στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές.
Η αντιπαράθεση πήρε αυτή την έκταση γιατί θεωρήθηκε ότι προωθείται μια επιλογή ερήμην των οργανώσεων και των μελών της Αθήνας και ακόμα ότι αποτελεί έκφραση μιας πρακτικής αποκλεισμού συντρόφων με διαφορετικές απόψεις, από τη σημερινή ηγετική ομάδα του Συνασπισμού.
Το ζήτημα είναι ότι και οι δύο αυτές ενστάσεις είναι βάσιμες.
Είμαστε ένα ώριμο και βαθιά δημοκρατικό κόμμα, γι’ αυτό κανείς δε μπορεί να έχει τη ψευδαίσθηση ότι τα μέλη του Συνασπισμού στην Αθήνα, ή η Νομαρχιακή Επιτροπή ή η Δημοτική Κίνηση που στηρίζουμε, μπορούν να παρακαμφθούν ή να κληθούν να επικυρώσουν ειλημμένες αποφάσεις. Ούτε μπορεί να γίνει αποδεκτό ότι η μόνη πηγή ιδεών ή προτάσεων για τις υποψηφιότητες του δήμου της Αθήνας, είναι ο πρόεδρος ή οι ηγεσίες των τάσεων στο ΣΥΝ και ο ρόλος των μελών του ΣΥΝ είναι να τις αποδεχτούν ή να τις απορρίψουν.
Σ’ ένα κόμμα που οικοδομήθηκε πάνω σε αξίες όπως ο σεβασμός της διαφορετικότητας και η απόρριψη της μονολιθικότητας είναι δύσκολο να γίνουν αποδεκτές πρακτικές αποκλεισμού άξιων συντρόφων, που έχουν διαφορετικές απόψεις από αυτές της ηγετικής ομάδας. Ακόμα περισσότερο όταν αναγνωρίζουμε τη πολυμορφία της Αριστεράς, και θεμελιακό στοιχείο της πολιτικής μας είναι η οικοδόμηση μιας συμμαχίας όλων αυτών των δυνάμεων, δεν μπορούμε να ακολουθούμε πρακτικές που δίνουν την αίσθηση στους συντρόφους που διαφωνούν με την πλειοψηφούσα άποψη ότι αποτελούν ξένο σώμα. Ας σκεφτούμε ότι αναφερόμαστε στον υποψήφιο πρόεδρο του ΣΥΝ, που στηρίχτηκε από το ένα τρίτο των μελών του συνεδρίου.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι οι διαφορετικές γνώμες για την καταλληλότερη υποψηφιότητα ανάμεσα στον Μ. Παπαγιαννάκη και τον Α. Τσίπρα αλλά στις πρακτικές που ακολουθήθηκαν, πρακτικές ξένες προς τις αξίες και την κουλτούρα του Συνασπισμού.
Είναι θετικό που ορισμένοι επιχειρηματολογούν υπέρ μιας τολμηρής πολιτικής ανάδειξης νέων συντρόφων.
Αρκεί αυτό να μην είναι ένα πυροτέχνημα για το δήμο της Αθήνας και κατά τ’ άλλα να συνεχίζεται η τσιγκούνικη και συντηρητική πολιτική για την ανάδειξη νέων στελεχών στην Πολιτική Γραμματεία, σε κεντρικές θέσεις του κόμματος ή σε άλλους δήμους που έχουν και πιθανότητα εκλογής.
Όμοια χρειάζεται περισσότερη σκέψη και η πρόταση δημοψηφίσματος στους οπαδούς της Δημοτικής Κίνησης που υποστηρίζουμε στην Αθήνα. Πρώτα απ’ όλα γιατί αυτό είναι θέμα της ίδιας της Δημοτικής Κίνησης. Δεύτερο γιατί τέτοια τολμηρά βήματα αμεσότερης δημοκρατίας και ανοίγματος στην κοινωνία, που προσωπικά υποστηρίζω, για να έχουν επιτυχία, χρειάζονται σοβαρή προετοιμασία και δεν μπορούν να συνδέονται ή να δίνουν την εντύπωση ότι συνδέονται με τακτικούς χειρισμούς ή σκοπιμότητες που αφορούν την αντιπαράθεση απόψεων ή τάσεων στο πλαίσιο του ΣΥΝ. Ούτε να αποτελούν πρόσχημα για να αποφευχθεί η συζήτηση στα μέλη και στις οργανώσεις του ΣΥΝ.
Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε πρακτικές, όπως η διάδοση κατασκευασμένων ειδήσεων για να συκοφαντηθούν οι διαφορετικές απόψεις, για δήθεν συμφωνίες κάποιων στον δήμο της Αθήνας με ΠΑΣΟΚ ή για δημιουργία άλλου κόμματος, γίνεται κατανοητό γιατί η συζήτηση για την υποψηφιότητα στην Αθήνα πήρε αυτή την έκταση.
Δεν συμφωνώ με τις κριτικές που ακούστηκαν, γιατί άνοιξε η συζήτηση αυτή στο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να συζητήσουμε αυτοτελώς με τους συμμάχους μας, να συναποφασίσουμε και όχι απλά και σε αυτούς να ανακοινώσουμε ειλημμένες αποφάσεις. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά οι πρακτικές που ακολουθήθηκαν στο πλαίσιο του ΣΥΝ.
Η κρίση που ελλοχεύει μπορεί να ξεπεραστεί και ο μόνος δρόμος είναι η ανοιχτή συζήτηση της υποψηφιότητας που θα στηρίξουμε στον δήμο της Αθήνας από εκείνους που είναι οι κύριοι αρμόδιοι να εκφράσουν γνώμη, δηλαδή τα μέλη και οι οργανώσεις του Συνασπισμού στην Αθήνα. Στη συνέχεια η Κ.Ε. οφείλει να βγάλει τα συμπεράσματά της και να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις, ώστε ενωμένος ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ να δώσουν με επιτυχία τη μάχη των δημοτικών εκλογών στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα. Τα αποτελέσματα των οποίων θα κρίνουν πολλά όχι μόνο για την ικανότητα της σημερινής ηγεσίας να συνενώσει όλες τις δυνάμεις του κόμματος, αλλά και για το μέλλον του ίδιου του ΣΥΝ, στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές.
