Διακήρυξη Ευρωπαίων οικονομολόγων
Προς μια ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή, αναπτυξιακή στρατηγική – Εναλλακτικές προτάσεις
, Αυγή της Κυριακής, 08/01/2006
1. Διευρύνοντας την προοπτική – Διαστάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Μοντέλου
Ως μια εναλλακτική λύση στη συνέχιση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στην Ε.Ε. προτείνουμε μια νέα δημοκρατική προσπάθεια που διευρύνει την προοπτική για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με δύο τρόπους: από τη μία, στο χώρο της οικονομικής πολιτικής το πλαίσιο πρέπει να απλωθεί πέρα από τις αγορές (μολονότι συνδέεται με τις αγορές και τη ρύθμισή τους) και να συμπεριλάβει τη μακροοικονομική, κοινωνική και διαρθρωτική παρέμβαση καθώς και τη συνακόλουθη οικοδόμηση θεσμών. Από την άλλη, η διευρυμένη οπτική σκοπεύει στη συμφιλίωση και ολοκλήρωση διαφορετικών διαστάσεων της υλικής βάσης της ατομικής και κοινωνικής ζωής, που περιλαμβάνει:
-- την οικονομική διάσταση, που σχετίζεται με την παραγωγή, τη διανομή και την κατανάλωση, τις αγορές, τους μισθούς και τα κέρδη, την ανάπτυξη και την καινοτομία.
-- την κοινωνική διάσταση, με στόχο την πλήρη απασχόληση, τους ικανοποιητικούς μισθούς και το υψηλό επίπεδο διαβίωσης, την ισότητα των φύλων, το τέλος της φτώχειας και της έλλειψης στέγης, την κοινωνική ασφάλεια, την πρόσβαση στα δημόσια αγαθά, τη δημοκρατική συμμετοχή.
-- την οικολογική διάσταση, που περιλαμβάνει τη διατήρηση της φυσικής βάσης της ανθρώπινης ζωής, τη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας και της παραγωγής αποβλήτων.
Κάτω από την πίεση κατεστημένων συμφερόντων και της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας και πολιτικής, δεν είναι σίγουρα εύκολο να υπάρξει συναίνεση σχετικά με την ανάγκη εξισορρόπησης και ολοκλήρωσης των τριών διαστάσεων της υλικής αναπαραγωγής. Αλλά αυτό που διακυβεύεται είναι ακόμα πιο δύσκολο. Για να επιτευχθεί μία τέτοια ισορροπία απαιτούνται ισχυρές και μακροπρόθεσμες εξισορροπητικές προσπάθειες, δηλαδή, από τη μία πλευρά πολιτικές που θα ανασχέσουν και θα αντιστρέψουν την τρέχουσα μεροληπτική υποταγή όλων των πλευρών στις οικονομικές επιταγές και στα κατεστημένα συμφέροντα που βρίσκονται πίσω τους, και από την άλλη, πολιτικές που θα τονίζουν ιδιαίτερα τις έως τώρα παραμελημένες κοινωνικές και οικολογικές διαστάσεις.
Μεταφρασμένο σε προτάσεις για μία εναλλακτική ευρωπαϊκή στρατηγική ανάπτυξης, ή για ένα Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο, με την ευρεία έννοια του όρου "κοινωνικό", το διακύβευμα αυτό έχει δύο συνέπειες:
Πρώτον, στον παραδοσιακό χώρο της οικονομικής πολιτικής η προσέγγιση που μεροληπτεί υπέρ της αγοράς και του ανταγωνισμού πρέπει να απαντηθεί και να αντικρουστεί από μία ισχυρότερη έμφαση στην πολιτική --μακροοικονομική, δομική και εμπορική --παρέμβαση και έλεγχο. Αυτό περιλαμβάνει τη διακοπή του τρέχοντος κύματος απορυθμίσεων, και την επιβολή ενός μορατόριουμ σε περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις, έως ότου πραγματοποιηθεί και συζητηθεί δημόσια, η πλήρης αποτίμησή τους.
Δεύτερον, η κοινωνική και οικολογική πολιτική πρέπει να αναβαθμιστεί στην πολιτική ατζέντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και να λάβει προτεραιότητα έναντι αμιγώς οικονομικών εκτιμήσεων σε σχέση με την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και την ενδυνάμωση των θέσεων στη διεθνή αγορά. Η πρόκληση είναι η οικολογική και κοινωνική αναδόμηση των παραδοσιακών καπιταλιστικών οικονομιών. Φυσικά, αυτός ο αναπροσανατολισμός έχει ισχυρές συνέπειες για την οικονομική πολιτική, οι οποίες με τους όρους του νεοφιλελευθερισμού θεωρούνται μη αποδεκτές. Όμως, υπάρχει μία πληθώρα πολιτικών οργάνων και εργαλείων που μπορούν να επιστρατευθούν για αυτούς τους σκοπούς σε μία δημοκρατική κοινωνία: αυτά κυμαίνονται από τους διοικητικούς κανόνες μέσω της ρύθμισης των αγορών, φορολογικών πολιτικών, αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου, έως την αναβάθμιση και τη χρήση του δημόσιου τομέα για την περιβαλλοντική εξυγίανση και τον οικολογικό εκσυγχρονισμό. Η κινητοποίηση και εφαρμογή αυτών των εργαλείων για τον αναπροσανατολισμό της πολιτικής προς μία ισορροπημένη, συνεκτική στρατηγική ανάπτυξης στην Ε.Ε. δεν είναι ούτε τεχνικά, ούτε οικονομικά, ούτε νομικά αδύνατη -- ακόμα και μέσα στο πλαίσιο της υφιστάμενης Συνθήκης. Αποτελεί ζήτημα πολιτικής πρόθεσης, παρακινημένης από τη δημόσια συζήτηση, την ισχύ των κοινωνικών κινημάτων, και τη δύναμη της δημοκρατίας.
4.2 Μακροοικονομική πολιτική για βιώσιμη ανάπτυξη και πλήρη απασχόληση
Είναι αναγκαίο να συντονιστούν πολύ πιο αποτελεσματικά η νομισματική πολιτική και οι εθνικές δημοσιονομικές πολιτικές, καθώς και να εστιαστούν στη δημιουργία υψηλών επιπέδων οικονομικής δραστηριότητας. Αυτό πρέπει να περιλαμβάνει την απομάκρυνση από την υποταγή των εθνικών δημοσιονομικών πολιτικών στα αυθαίρετα όρια που έχει επιβάλλει το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και στα προστάγματα της νομισματικής πολιτικής και της ΕΚΤ. Η αναβάθμιση της θέσης της Ευρω-ομάδας θα τη μετατρέψει στο βασικό εταίρο διαλόγου της ΕΚΤ αναφορικά με τη διαχείριση της νομισματικής πολιτικής. Η νομισματική πολιτική θα πρέπει να συμπεριληφθεί ρητά σε αυτόν το διάλογο, και οι συνέπειες των πολιτικών που ακολουθούνται από άλλες χώρες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.
Μία μεταρρύθμιση της ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής πρέπει να επιδιώκει τη συνεργασία, το συντονισμό, και όπου χρειάζεται το συμβιβασμό ανάμεσα στους διάφορους μακροοικονομικούς στόχους όπως η ανάπτυξη, η απασχόληση, και η σταθερότητα των τιμών, καθώς και ανάμεσα στην ΕΚΤ και τους άλλους μακροοικονομικούς δρώντες, όπως οι εθνικές κυβερνήσεις, οι κοινωνικοί εταίροι, και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Επίσης, η απόλυτη ανεξαρτησία της ΕΚΤ, η οποία την προστατεύει από δημοκρατικές συζητήσεις και αποφάσεις, είναι αντιπαραγωγική και αντιδημοκρατική και πρέπει να αλλάξει.
Σε συνέχεια των επιχειρημάτων μας σε παλαιότερα υπομνήματα, προτείνουμε:
-- οι στόχοι της ΕΚΤ να αναδιατυπωθούν ώστε να συμπεριλάβουν υψηλά και διατηρούμενα επίπεδα απασχόλησης και οικονομικής ανάπτυξης, και να απορρίψουν οποιοδήποτε "επίπεδο αναφοράς" στην ανάπτυξη του χρηματικού αποθέματος.
-- η ΕΚΤ να γίνει υπόλογη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και να εμπλακεί στο συντονισμό των δημοσιονομικών και νομισματικών πολιτικών.
- η ΕΚΤ να αναλάβει το ρόλο του δανειστή έσχατης ανάγκης και την ευθύνη για τη σταθερότητα του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Οι ενέργειες των κρατών μελών πρέπει να συντονιστούν και ως προς τις δημοσιονομικές πολιτικές, ώστε να υποστηρίζουν υψηλά επίπεδα οικονομικής δραστηριότητας, πλήρη απασχόληση, κοινωνική συνοχή, και περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Εφόσον η μεγάλη πλειοψηφία των δημόσιων πόρων παραμείνει με τα κράτη μέλη ακόμα και εάν ο Ευρωπαϊκός προϋπολογισμός αυξηθεί πέρα από το υφιστάμενο ελάχιστο μέγεθός του (κάτι το οποίο θεωρούμε αναγκαίο, βλ. 4.5) η μεγάλη πρόκληση για την ευρωπαϊκή δημοσιονομική πολιτική είναι ο συντονισμός των ενεργειών των κρατών μελών. Για να γίνει ένας τέτοιος συντονισμός εφικτός, το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης πρέπει να εγκαταλειφθεί. Η κύρια κατευθυντήρια αρχή για τη δημοσιονομική πολιτική δεν πρέπει να είναι η εξισορρόπηση του κρατικού προϋπολογισμού αλλά μια μέγιστη δυνατή συνεισφορά στην επίτευξη των οικονομικών, κοινωνικών και οικολογικών στόχων και φιλοδοξιών της Ε.Ε.
Στην πλευρά των δαπανών, οι δημοσιονομικές πολιτικές πρέπει κατ’ αρχή να συσχετιστούν με σταθεροποιητικές πολιτικές για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την απασχόληση. Συνεπώς, εμείς προτείνουμε μία συμφωνία για την αύξηση των εθνικών δημοσίων επενδύσεων στο 1% του αντίστοιχου ΑΕΠ ετησίως, για μία περίοδο 5 ετών. Επίσης, οι παρούσες περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες και στο προσωπικό πρέπει να διακοπούν και να αντιστραφούν.
Δεύτερον, θα πρέπει να ακολουθηθούν συντονισμένα, μακροπρόθεσμα προγράμματα υποδομών. Οι τάσεις διασκορπισμού στις τηλεπικοινωνίες, τις οδικές, σιδηροδρομικές και θαλάσσιες συγκοινωνίες, την εναέρια κυκλοφορία και τη μεγάλη έρευνα, θέτουν σημαντικά εμπόδια στην Ευρωπαϊκή ενότητα. Ειδικά μετά τη διεύρυνση, η έννοια της Ευρωπαϊκής υποδομής πρέπει να επεκταθεί ώστε να συμπεριλάβει τα καινούρια μέλη, κάτι που απαιτεί επιπλέον προσπάθειες.
Παρά το ότι η ποικιλομορφία των κοινωνικών πολιτικών σε ολόκληρη την Ευρώπη αποτελεί πλεονέκτημα που πρέπει να διατηρηθεί, η ενδυνάμωση της δημοσιονομικής βάσης ώστε να υποστηριχθούν οι κοινές κατακτήσεις του Ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου είναι πρόκληση για την Ε.Ε. (βλ. 4.3).
Από την πλευρά των εσόδων, το κύριο ζήτημα είναι η αναμόρφωση των εθνικών φορολογικών συστημάτων και πολιτικών με τρόπο ώστε να αποφευχθεί ο φορολογικός ανταγωνισμός και να αυξηθούν τα έσοδα. Κάποια μέτρια βήματα έχουν γίνει σε αυτή την κατεύθυνση σχετικά με το εισόδημα από τόκους. Προτείνουμε:
-- την επέκταση της συμφωνίας σχετικά με την αντιμετώπιση του εισοδήματος από τόκους σε μερίσματα, ενοίκια και κέρδη κεφαλαίου.
-- ως προς τα εταιρικά κέρδη, προτείνουμε την εισαγωγή εναρμονισμένης φορολογικής βάσης, τον ορισμό ενός ελάχιστου ποσοστού 40% (με έκπτωση για τα φτωχά νέα κράτη μέλη) και την εφαρμογή της αρχής του παγκόσμιου εισοδήματος, με την έννοια ότι τα κέρδη παγκοσμίως φορολογούνται στη χώρα όπου βρίσκεται η κύρια βάση λειτουργίας (ενδεχομένως διαφορετική από την έδρα της εταιρείας), και την αφαίρεση των φόρων που τυχόν καταβάλλονται σε άλλες χώρες.
-- ως προς το ΦΠΑ, προτείνουμε την μετατροπή του σημερινού, περίπλοκου και ευάλωτου σε απάτες συστήματος υπολογισμού σχετικά με τις ενδοκοινοτικές μεταβιβάσεις, σε ένα σύστημα βασισμένο στους εθνικούς λογαριασμούς.
4.3 Πολιτική ενάντια στη φτώχεια και κατώτατα όρια – Προτάσεις κοινωνικής πολιτικής
Η πορεία προς μια πιο αποτελεσματική κοινωνική πολιτική στην ΕΕ πρέπει να θεωρηθεί ως μέρος μίας ευρύτερης αλλαγής της πολιτικής ατζέντας, πέραν από τις προτεραιότητες της Ατζέντας της Λισαβόνας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν υπερτερούν αποφασιστικά έναντι της ΕΕ, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στην κοινωνική πολιτική. Το κύριο δίδαγμα που μπορεί να αντληθεί από την εμπειρία των Η.Π.Α. είναι απλά η αξία των επεκτατικών δημοσιονομικών και νομισματικών πολιτικών.
Παρά το γεγονός ότι η κοινωνική πολιτική συχνά συμβάλλει στην παραγωγή, η προσέγγιση της Λισαβόνας, που θεωρεί το "Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο" πρωταρχικά ως στοιχείο παραγωγής είναι πολύ στενή και πρέπει να αντικατασταθεί από μία οπτική που αναδεικνύει όλες τις πλευρές της κοινωνικής ευημερίας και όχι μόνο τους οικονομικούς στόχους.
Η πρώτη προϋπόθεση για μία πιο θετική συμβολή της Ε.Ε. στην ανάπτυξη των κοινωνικών πολιτικών είναι μία ουσιαστική αύξηση των πόρων, που αφιερώνονται για το συγκεκριμένο σκοπό. Το έργο που πραγματοποιείται σήμερα από την Ε.Ε. στο πλαίσιο των προγραμμάτων για το ελάχιστο εισόδημα πρέπει να μεταβληθεί από το τωρινό του επίπεδο --ανταλλαγές πληροφοριών και έρευνα πάνω στη φτώχεια-- σε ένα γνήσιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα ενάντια στη φτώχεια. Γι’ αυτό, όλα τα κράτη μέλη πρέπει να προετοιμάσουν εθνικές στρατηγικές κατά της φτώχειας, και οι στρατηγικές των χωρών με χαμηλότερο εισόδημα πρέπει, μετά από μία κριτική, εξονυχιστική έρευνα, να χρηματοδοτηθούν εν μέρει από πόρους της Ε.Ε. Πρόκειται για τη Μέθοδο Ανοιχτού Συντονισμού, υποστηριζόμενη με πόρους όμως με συγκεκριμένους πόρους και συνεπώς με πολύ ισχυρότερη επίδραση.
Δεύτερον,η Ε.Ε. πρέπει να αφήσει συγκεκριμένους στόχους και εργαλεία άσκησης κοινωνικής πολιτικής στα χέρια των κρατών μελών, αλλά και να ορίσει ελάχιστα πρότυπα, υποχρεωτικά για όλα τα κράτη μέλη, στους βασικούς χώρους της κοινωνικής προστασίας και σε κρίσιμες κοινωνικές υπηρεσίες -- εκπαίδευση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κοινωνική στέγαση. Πρέπει επίσης να καταστεί σαφές ότι αυτά τα πρότυπα οφείλουν να φθάσουν σταδιακά στο επίπεδο αυτών που επικρατούν στα πιο προωθημένα συστήματα. Για να αποτραπεί η κατάχρηση αυτών των δομών, πρέπει επίσης να ορισθεί ότι τα υφιστάμενα πρότυπα κοινωνικής πρόνοιας δεν πρέπει να περιορισθούν – ότι αυτό που επιδιώκεται είναι μία μέθοδος ελεγχόμενης προόδου, όπως πράγματι αναφέρεται στα ιδρυτικά κείμενα της Ε.Ε.
Μια τρίτη πρόταση για την κοινωνική πολιτική της Ε.Ε. αναφέρεται στις συντάξεις. Ένας απτός τρόπος με τον οποίο η Ε.Ε. θα μπορούσε να προωθήσει το κοινωνικό μοντέλο στις παρούσες συνθήκες θα ήταν η ενίσχυση, μέσω της μεθόδου ανοιχτού συντονισμού, των δημόσιων, αναδιανεμητικών συστημάτων και η εισαγωγή τους όπου δεν υπάρχουν ήδη. Και εδώ, ο συντονισμός πρέπει να υποστηριχθεί από οικονομικούς πόρους, έτσι ώστε η Ενωση να κάνει μία μικρή συμβολή στις δημόσιες συντάξεις σε κάθε ένα κράτος μέλος. Αυτή η συμβολή πρέπει να αυξάνεται σταδιακά, ώστε να αποτελέσει ένα σημαντικό κομμάτι των κύριων συντάξεων που προσφέρονται στους πολίτες της Ε.Ε.
Μια τέταρτη αναγκαία προϋπόθεση για την ενδυνάμωση της κοινωνικής πολιτικής στο επίπεδο της Ε.Ε. είναι η ουσιαστική αύξηση των πόρων για το σκοπό αυτό. Παρά το ότι οι κυβερνήσεις των περισσότερων κρατών μελών είναι επί του παρόντος αποφασισμένες να αντισταθούν σε οποιαδήποτε επέκταση του κοινοτικού προϋπολογισμού, είναι εμφανές ότι χωρίς μία τέτοια επέκταση θα είναι αδύνατο να αντιμετωπιστούν τα πιο έντονα κοινωνικά προβλήματα μέσα στην Ε.Ε. και συνεπώς επίσης αδύνατο να καταπολεμηθεί η αυξανόμενη αποξένωση των Ευρωπαϊκών πληθυσμών από το Ευρωπαϊκό σχέδιο.
Πέμπτον, η πολιτική απασχόλησης δεν πρέπει να βασίζεται στη ρύθμιση της αγοράς εργασίας ή σε διάφορα αυταρχικά προγράμματα, αλλά να συμπληρώνεται με μία επεκτατική μακροοικονομική στρατηγική, την ανάπτυξη ελκυστικών εργασιακών ευκαιριών, και την εισαγωγή ελάχιστων μισθών καθώς και συμφωνημένων και συντονισμένων όρων για την αποτροπή του μισθολογικού ντάμπιγκ. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους Ευρωπαίους εργαζομένους και τους μετανάστες -- αναγκασμένοι και πρόθυμοι να πουλήσουν την εργατική τους δύναμη για περίπου οποιοδήποτε μισθό και χωρίς κοινωνική προστασία και επιδόματα πρόνοιας – δεν πρέπει να επιτραπεί να οδηγήσει σε έναν αγώνα δρόμου προς τα κάτω σε μισθούς και συνθήκες εργασίας. Είναι συνεπώς αναγκαίο να επεκταθούν οι ελάχιστοι μισθοί και τα ελάχιστα επίπεδα προστασίας και δικαιωμάτων σε όλους τους εργαζομένους. Κανένας εργαζόμενος, οποιασδήποτε εθνικότητας, δεν πρέπει να λαμβάνει μισθό κατώτερο από το επίπεδο εκείνο που ανταποκρίνεται στην αξιοπρέπειά του και στη δίκαιη ανταμοιβή.
Ένα έκτο σημείο αναφέρεται στον εργάσιμο χρόνο. Η Ε.Ε. πρέπει να αντισταθεί στην πίεση των εργοδοτών και κάποιων κυβερνήσεων που επιζητούν να υποσκάψουν την υπάρχουσα οδηγία για τον εργάσιμο χρόνο μέσω της αύξησης του μέγιστου εβδομαδιαίου εργάσιμου χρόνου πέρα από το τρέχων όριο των 48 ωρών, της επέκτασης των περιόδων αναφοράς και της προώθησης ατομικών διαφοροποιήσεων. Η ευρωπαϊκή ρύθμιση του εργάσιμου χρόνου πρέπει να κινηθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση: προς ένα σαφή περιορισμό της μέγιστης εργάσιμης εβδομάδας εγγύτερα προς το σημερινό μέσο όρο των 40 ωρών καθώς και της περιόδου αναφοράς σε σχέση με την ευελιξία; προς την περαιτέρω μείωση του πραγματικού εργάσιμου χρόνου, την κατάργηση των ατομικών διαφοροποιήσεων, όρων που ασκούν πίεση στους εργαζομένους και την εγκαθίδρυση κανόνων για κοινωνικά προστατευόμενη μερική απασχόληση για όσους επιθυμούν να εργάζονται λιγότερες ώρες.
Μια τέτοια πολιτική θα μπορούσε να επιτύχει ποικίλους στόχους, ακόμα και αν το επίπεδο της χρηματοδότησης δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλό. Θα υπήρχε μία αναδιανομή από τα κράτη με υψηλό εισόδημα προς τα κράτη με χαμηλό εισόδημα, ενισχυμένη στην πράξη από τη μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη του ευρώ στις οικονομίες με χαμηλότερο εισόδημα. Θα επιτυγχανόταν η αποφασιστική αναγνώριση της ανωτερότητας των κοινωνικών παροχών έναντι ατομικών παροχών μέσω της αγοράς, σε μία σφαίρα όπου όλα τα διαθέσιμα στοιχεία καταδεικνύουν την ορθότητα αυτής της αναγνώρισης, και αυτό θα είχε ως συνέπεια τη δυναμική επικράτηση της λογικής του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Μοντέλου. Η συγκέντρωση των εθνικών πόρων θα μετρίαζε κάποιους από τους περιορισμούς στη χρηματοδότηση των δημοσίων συντάξεων μέσα στα ξεχωριστά κράτη. Και θα αναδεικνυόταν μία απτή έκφραση της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, έναντι της ευρείας εμπειρίας που εκδηλώθηκε στη συζήτηση για τη Συνταγματική Συνθήκη, σύμφωνα με την οποία η Ε.Ε. στην πράξη λειτουργεί μόνο για να διαλύει κοινωνικά μοντέλα μέσω της ενδυνάμωσης των ανταγωνιστικών πιέσεων και των δυνάμεων της αγοράς.
4.4 Προς ένα σύγχρονο ενεργειακό καθεστώς – Περιβαλλοντική πολιτική
Ένα πρώτο βήμα προς μία ισχυρότερη ευρωπαϊκή περιβαλλοντική πολιτική πρέπει να είναι η υιοθέτηση πιο φιλόδοξων και νομικά δεσμευτικών στόχων επί των εκπομπών ρύπων που συνδέονται με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ως ένα απαραίτητο στοιχείο σε μία μακροπρόθεσμη στρατηγική καταπολέμησης της παγκόσμιας ανόδου της θερμοκρασίας, στο ευρωπαϊκό καθώς και στο παγκόσμιο επίπεδο. Μία νέα πρόταση της Επιτροπής (Οκτ. 2005) που ζητά μια "παγκόσμια αγορά άνθρακα" μετά το 2012 παραμένει πολύ ασαφής, και αγνοεί την επιτακτικότητα της έναρξης της μετα-Κιότο διαδικασίας με μία ξεκάθαρη προθεσμία για την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων. Για την ΕΕ, πρέπει να επιδιωχθεί μία μείωση τουλάχιστον 30% μέχρι το 2020, αναφορικά με τα επίπεδα εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου του 1990.
Ένα δεύτερο στρώμα προγραμμάτων πανευρωπαϊκής δράσης θα μπορούσε να αποτελείται από μέτρα επικεντρωμένα στη βελτίωση της οικο-αποτελεσματικότητας στη χρήση της ενέργειας και των πρώτων υλών. Μία αύξηση στην ενεργειακή αποδοτικότητα κατά 3% ετησίως στην Ε.Ε. θα συνέβαλλε στον ορισμό παγκόσμιων προτύπων και ταυτόχρονα στη διατήρηση και τη δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας. Για την υλοποίηση τέτοιων στόχων απαιτούνται μακροπρόθεσμες, στρατηγικές επενδύσεις μαζί με προσπάθειες αναδόμησης προς μία αντικατάσταση των προτύπων παραγωγής και κατανάλωσης που βασίζονται στην ένταση ενέργειας και αποβλήτων.
Μια περιβαλλοντική πολιτική προσανατολισμένη στη δράση θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει μία εκτεταμένη διαδικασία αναδόμησης της κατανάλωσης και της παραγωγής, στο επίπεδο της ΕΕ καθώς και περιφερειακά διαφοροποιημένο μέσα στα κράτη μέλη. Ένα σημαντικό σημείο εκκίνησης για μία τέτοια διαδικασία αναδόμησης μπορεί να βρεθεί στη ευρεία επανεκτίμηση των γνωστών και άγνωστων διακινδυνεύσεων που συνεπάγονται οι φυσικές, χημικές και βιολογικές τεχνολογίες, βασισμένη σε μία ενδυναμωμένη και διευρυμένη πρωτοβουλία REACH (Registration, Evaluation and Authorization of Chemicals – Καταγραφή, Αξιολόγηση και Έγκριση Χημικών Ουσιών).
Προτείνουμε ότι η ΕΕ πρέπει να δώσει προτεραιότητα σε πέντε στρατηγικά προγραμματικά πλαίσια αναδόμησης, τα οποία δύνανται να αναπτυχθούν με τη συνεργασία και τη συγχρηματοδότηση των κρατών μελών:
-- Αυξημένη εξάρτηση από αποκεντρωμένες πηγές ανανεώσιμης ενέργειας, η οποία θα επιτρέπει διαφορές σύμφωνα με τις συγκεκριμένες συνθήκες στα κράτη μέλη και τις περιφέρειές τους. Αυτό θα μπορούσε να συμβάλει στη διατήρηση των δεσμεύσεων του Ρίο, μειώνοντας ταυτόχρονα την εξάρτηση από πηγές ενέργειας άνθρακα και πετρελαίου.
-- Η ενδυνάμωση των ελκυστικών υποδομών δημοσίων μεταφορών, ιδιαίτερα σε αστικές περιοχές. Αυτό μεσοπρόθεσμα θα είναι αυτό-χρηματοδοτούμενο, αποτρέποντας την αστική υποβάθμιση και μειώνοντας την επιβάρυνση της οδικής συντήρησης.
-- Η μείωση της χρήσης των λιπασμάτων και εντομοκτόνων στη συμβατική γεωργία, συνοδευόμενη από μία αυξανόμενη συμβολή της οικολογικής γεωργίας στην τοπική και περιφερειακή κατανάλωση. Αυτό θα συνέβαλλε στην ανοικοδόμηση της βιοποικιλότητας, παράλληλα με τη δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας.
-- Προγράμματα δημόσιας υποστήριξης για την οικοδόμηση και την ανακατασκευή κατοικιών χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης. Αυτό θα ελάττωνε την εξάρτηση από καύσιμες ενεργειακές πηγές, ενώ θα βοηθούσε στην ενδυνάμωση των τοπικών και περιφερειακών οικονομιών.
-- Συγκεκριμένα προγράμματα που θα στοχεύουν στην παροχή υποστήριξης στα νέα κράτη μέλη, ώστε να πλησιάσουν τις υπάρχουσες βέλτιστες πρακτικές στο χώρο της περιβαλλοντικής και ενεργειακής πολιτικής, ενώ ταυτόχρονα θα υποβοηθούν τη διατήρηση των υπαρχόντων πλεονεκτημάτων αυτών των χωρών στην περιβαλλοντική πολιτική.
Τέτοια προγράμματα πρέπει να εντάσσονται σε μια ευρύτερη αλλαγή πολιτικής προς έναν περιβαλλοντικό προσανατολισμό με άξονα τη δράση, συνδυάζοντας ένα ευρύ φάσμα ρυθμιστικών εργαλείων, από τη νομοθεσία για τα ανώτατα όρια και την αδειοδότηση συγκεκριμένων τοποθεσιών για εταιρείες, έως την παροχή εγγυήσεων από δημόσιους θεσμούς ως προς τα συγκεκριμένα πρότυπα υπηρεσιών. Εργαλεία της αγοράς δεν πρέπει να υιοθετούνται χωρίς ένα δεσμευτικό ορισμό των στόχων και των επιδιώξεων, καθώς και μιας διαδικασίας συνεχούς παρακολούθησης και αξιολόγησης. Στο επίπεδο της Ε.Ε. αυτό θα απαιτούσε μια οικειοθελή επαναδραστηριοποίηση της υποχρέωσης Cardiff II για την ενσωμάτωση περιβαλλοντικών ανησυχιών σε όλες τις περιοχές της νομοθεσίας της ΕΕ.
Για την εκπλήρωση των παγκόσμιων περιβαλλοντικών δεσμεύσεων της Ε.Ε., είναι αναγκαίος ένας νέος οριζόντιος οικονομικός προϋπολογισμός της ΕΕ για παγκόσμια περιβαλλοντικά ζητήματα. Οι στρατηγικές προτεραιότητες της Επιτροπής για την περίοδο 2005-2009 (COM 2005/12) αναφέρουν ότι οι εξωτερικές σχέσεις της Ε.Ε. πρέπει να "στοχεύουν στην αποτελεσματική υλοποίηση των βασικών στόχων στο χώρο της περιβαλλοντικής προστασίας" (άρθρο 4.2). Για αυτές τις δεσμεύσεις θα απαιτηθεί ένας Ευρωπαϊκός Παγκόσμιος Περιβαλλοντικός Προϋπολογισμός, ο οποίος έχει υπολογιστεί στα 250 εκατομμύρια Ευρώ το χρόνο -- σύνολο 1,75 δισεκατομμύρια ευρώ, για την περίοδο 2007-2013.
Η περιβαλλοντική πολιτική της Ε.Ε. πρέπει επίσης να ενισχύσει τις παγκόσμιες προοπτικές της. Οι ίδιες αρχές της προφύλαξης και της ταχείας μείωσης εκπομπών πρέπει να εφαρμοστούν σε κοινά προγράμματα, επιτρέποντας στις αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες χώρες να βρουν τις δικές τους πορείες και πρότυπα εφαρμογής και βιώσιμης ανάπτυξης. Αυτό θα προσέφερε τη βάση για την εύρεση μιας κοινής ισχυρής πολιτικής για την παγκόσμια άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη, ανάμεσα στην Ε.Ε. και σε πιθανούς εταίρους, χωρίς να χρειάζεται η αποδοχή της λογικής του ελάχιστου κοινού παρονομαστή, ή του ότι το πιο αργό πλοίο πρέπει να καθορίζει την ταχύτητα της νηοπομπής.
4.5 Ισχυρότερος προϋπολογισμός με δικαιότερη χρηματοδότηση – Η χρηματοδοτική προοπτική της Ε.Ε.
Για να έχει η Ε.Ε. την ικανότητα να ακολουθήσει μία αποτελεσματική πολιτική για την πλήρη απασχόληση, την κοινωνική συνοχή και την οικολογική βιωσιμότητα, ο προϋπολογισμός της ΕΕ πρέπει να αυξηθεί σημαντικά – κάτι το οποίο μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο εάν οι διαδικασίες που καθορίζουν το μέγεθος και τη δομή του Ευρωπαϊκού προϋπολογισμού εκδημοκρατιστούν σε βάθος και γίνουν πιο διαφανείς. Δεν θα υπάρξει βιώσιμη λύση χωρίς τη δημιουργία ενός ομοσπονδιακού προϋπολογισμού που θα παρέχει αφενός υποστήριξη για συντονισμένη σταθεροποίηση σε Ευρωπαϊκό επίπεδο σε περιπτώσεις δονήσεων, και αφετέρου τα εργαλεία για δια-περιφερειακή αναδιανομή ώστε να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι ασυμμετρίες και η οικολογική αναδόμηση.
Προτείνουμε ότι κατά τη διάρκεια της επόμενης περιόδου οικονομικού σχεδιασμού, δηλαδή κατά τα έτη 2007 –2011, ο προϋπολογισμός πρέπει να αυξηθεί κατά 0,5 ποσοστιαία μονάδα του ΑΕΠ κατ’ έτος ώστε να φτάσει το 3,6% του ΑΕΠ της ΕΕ το 2011, και στα επόμενα χρόνια πρέπει να αυξηθεί περαιτέρω σε ένα επίπεδο της τάξης του 5% του ΑΕΠ της ΕΕ. Αυτό δεν θα πρέπει να ληφθεί ως ένα αυστηρά αμετάβλητο ανώτατο όριο ή ελάχιστο κριτήριο, αλλά ως μία αδρή οδηγία που αφήνει χώρο για προσαρμογή προς τα κάτω ή προς τα πάνω.
Για την πλευρά των εσόδων του προϋπολογισμού της ΕΕ προτείνουμε μία σε βάθος μεταρρύθμιση του τρέχοντος συστήματος των ιδίων πόρων στο βαθμό που το τμήμα που συνδέεται με το ΦΠΑ πρέπει να εγκαταλειφθεί. Μαζί με τους παραδοσιακούς δασμούς, η μόνη άλλη πηγή εσόδων πρέπει να είναι ένας προοδευτικός ευρωπαϊκός φόρος εισοδήματος, συνδεδεμένος με το ΑΕΠ, εφαρμόζοντας την αρχή της ικανότητας πληρωμής μέσα στην Ε.Ε. Ο συγκεκριμένος συντελεστής φορολογίας κάθε χώρας πρέπει να είναι σταθερός σε αντιστοιχία με τη σχετική ισχύ της χώρας μέσα στην ΕΕ, μετρημένης με βάση το κατά κεφαλήν εισόδημα σε μονάδες αγοραστικής δύναμης. Συνεπώς, ένα κατά κεφαλήν εισόδημα 120% του μέσου όρου της Ε.Ε. θα οδηγήσει σε ένα φορολογικό συντελεστή που είναι 20% υψηλότερος από το μέσο συντελεστή της ΕΕ που είναι 5% (εξαιρώντας το εισόδημα από δασμούς), δηλαδή 6% του ΑΕΠ. Αντίστοιχα, μία χώρα με κατά κεφαλήν εισόδημα 50% του μέσου όρου της Ε.Ε. θα πρέπει να πληρώσει μόνο 2,5% του ΑΕΠ σε Ευρωπαϊκούς φόρους. Η επιλογή του τρόπου με τον οποίο ο Ευρωπαϊκός φόρος θα αναχρηματοδοτείται στο εσωτερικό της χώρας θα παραμείνει στη διακριτική ευχέρεια των κρατών μελών, αν και η μέθοδος είσπραξής του δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί για ένα νέο γύρο φορολογικού ανταγωνισμού.
Προτείνουμε επίσης ότι την άρση της αυστηρής απαγόρευσης δημιουργίας δημοσίου χρέους στο επίπεδο της Ε.Ε. (άρθρο 269 της Συνθήκης), έτσι ώστε η Ε.Ε. να δύναται να χρηματοδοτεί μακροπρόθεσμα ευρωπαϊκά προγράμματα, όπως είναι τα διευρωπαϊκά δίκτυα ή οι επενδύσεις σε κοινή τεχνολογική ανάπτυξη μέσω δανείων, χρησιμοποιώντας την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ως το διαμεσολαβητή της στις κεφαλαιαγορές. Τέτοια προγράμματα έχουν είναι ουσιαστικά αυτό-χρηματοδοτούμενα, στο βαθμό που ενισχύουν την παραγωγική, άρα και τη φορολογική βάση της Ευρωπαϊκής οικονομίας. Συνεπώς, με όρους ισοτιμίας των γενεών είναι δικαιολογημένη η μεταφορά μέρους του οικονομικού κόστους για τη δημιουργία αυτής της υποδομής στις μελλοντικές γενιές, οι οποίες θα είναι και οι βασικοί ωφελημένοι.
Νοέμβριος 2005
Ως μια εναλλακτική λύση στη συνέχιση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στην Ε.Ε. προτείνουμε μια νέα δημοκρατική προσπάθεια που διευρύνει την προοπτική για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με δύο τρόπους: από τη μία, στο χώρο της οικονομικής πολιτικής το πλαίσιο πρέπει να απλωθεί πέρα από τις αγορές (μολονότι συνδέεται με τις αγορές και τη ρύθμισή τους) και να συμπεριλάβει τη μακροοικονομική, κοινωνική και διαρθρωτική παρέμβαση καθώς και τη συνακόλουθη οικοδόμηση θεσμών. Από την άλλη, η διευρυμένη οπτική σκοπεύει στη συμφιλίωση και ολοκλήρωση διαφορετικών διαστάσεων της υλικής βάσης της ατομικής και κοινωνικής ζωής, που περιλαμβάνει:
-- την οικονομική διάσταση, που σχετίζεται με την παραγωγή, τη διανομή και την κατανάλωση, τις αγορές, τους μισθούς και τα κέρδη, την ανάπτυξη και την καινοτομία.
-- την κοινωνική διάσταση, με στόχο την πλήρη απασχόληση, τους ικανοποιητικούς μισθούς και το υψηλό επίπεδο διαβίωσης, την ισότητα των φύλων, το τέλος της φτώχειας και της έλλειψης στέγης, την κοινωνική ασφάλεια, την πρόσβαση στα δημόσια αγαθά, τη δημοκρατική συμμετοχή.
-- την οικολογική διάσταση, που περιλαμβάνει τη διατήρηση της φυσικής βάσης της ανθρώπινης ζωής, τη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας και της παραγωγής αποβλήτων.
Κάτω από την πίεση κατεστημένων συμφερόντων και της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας και πολιτικής, δεν είναι σίγουρα εύκολο να υπάρξει συναίνεση σχετικά με την ανάγκη εξισορρόπησης και ολοκλήρωσης των τριών διαστάσεων της υλικής αναπαραγωγής. Αλλά αυτό που διακυβεύεται είναι ακόμα πιο δύσκολο. Για να επιτευχθεί μία τέτοια ισορροπία απαιτούνται ισχυρές και μακροπρόθεσμες εξισορροπητικές προσπάθειες, δηλαδή, από τη μία πλευρά πολιτικές που θα ανασχέσουν και θα αντιστρέψουν την τρέχουσα μεροληπτική υποταγή όλων των πλευρών στις οικονομικές επιταγές και στα κατεστημένα συμφέροντα που βρίσκονται πίσω τους, και από την άλλη, πολιτικές που θα τονίζουν ιδιαίτερα τις έως τώρα παραμελημένες κοινωνικές και οικολογικές διαστάσεις.
Μεταφρασμένο σε προτάσεις για μία εναλλακτική ευρωπαϊκή στρατηγική ανάπτυξης, ή για ένα Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο, με την ευρεία έννοια του όρου "κοινωνικό", το διακύβευμα αυτό έχει δύο συνέπειες:
Πρώτον, στον παραδοσιακό χώρο της οικονομικής πολιτικής η προσέγγιση που μεροληπτεί υπέρ της αγοράς και του ανταγωνισμού πρέπει να απαντηθεί και να αντικρουστεί από μία ισχυρότερη έμφαση στην πολιτική --μακροοικονομική, δομική και εμπορική --παρέμβαση και έλεγχο. Αυτό περιλαμβάνει τη διακοπή του τρέχοντος κύματος απορυθμίσεων, και την επιβολή ενός μορατόριουμ σε περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις, έως ότου πραγματοποιηθεί και συζητηθεί δημόσια, η πλήρης αποτίμησή τους.
Δεύτερον, η κοινωνική και οικολογική πολιτική πρέπει να αναβαθμιστεί στην πολιτική ατζέντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και να λάβει προτεραιότητα έναντι αμιγώς οικονομικών εκτιμήσεων σε σχέση με την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και την ενδυνάμωση των θέσεων στη διεθνή αγορά. Η πρόκληση είναι η οικολογική και κοινωνική αναδόμηση των παραδοσιακών καπιταλιστικών οικονομιών. Φυσικά, αυτός ο αναπροσανατολισμός έχει ισχυρές συνέπειες για την οικονομική πολιτική, οι οποίες με τους όρους του νεοφιλελευθερισμού θεωρούνται μη αποδεκτές. Όμως, υπάρχει μία πληθώρα πολιτικών οργάνων και εργαλείων που μπορούν να επιστρατευθούν για αυτούς τους σκοπούς σε μία δημοκρατική κοινωνία: αυτά κυμαίνονται από τους διοικητικούς κανόνες μέσω της ρύθμισης των αγορών, φορολογικών πολιτικών, αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου, έως την αναβάθμιση και τη χρήση του δημόσιου τομέα για την περιβαλλοντική εξυγίανση και τον οικολογικό εκσυγχρονισμό. Η κινητοποίηση και εφαρμογή αυτών των εργαλείων για τον αναπροσανατολισμό της πολιτικής προς μία ισορροπημένη, συνεκτική στρατηγική ανάπτυξης στην Ε.Ε. δεν είναι ούτε τεχνικά, ούτε οικονομικά, ούτε νομικά αδύνατη -- ακόμα και μέσα στο πλαίσιο της υφιστάμενης Συνθήκης. Αποτελεί ζήτημα πολιτικής πρόθεσης, παρακινημένης από τη δημόσια συζήτηση, την ισχύ των κοινωνικών κινημάτων, και τη δύναμη της δημοκρατίας.
4.2 Μακροοικονομική πολιτική για βιώσιμη ανάπτυξη και πλήρη απασχόληση
Είναι αναγκαίο να συντονιστούν πολύ πιο αποτελεσματικά η νομισματική πολιτική και οι εθνικές δημοσιονομικές πολιτικές, καθώς και να εστιαστούν στη δημιουργία υψηλών επιπέδων οικονομικής δραστηριότητας. Αυτό πρέπει να περιλαμβάνει την απομάκρυνση από την υποταγή των εθνικών δημοσιονομικών πολιτικών στα αυθαίρετα όρια που έχει επιβάλλει το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης και στα προστάγματα της νομισματικής πολιτικής και της ΕΚΤ. Η αναβάθμιση της θέσης της Ευρω-ομάδας θα τη μετατρέψει στο βασικό εταίρο διαλόγου της ΕΚΤ αναφορικά με τη διαχείριση της νομισματικής πολιτικής. Η νομισματική πολιτική θα πρέπει να συμπεριληφθεί ρητά σε αυτόν το διάλογο, και οι συνέπειες των πολιτικών που ακολουθούνται από άλλες χώρες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη.
Μία μεταρρύθμιση της ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής πρέπει να επιδιώκει τη συνεργασία, το συντονισμό, και όπου χρειάζεται το συμβιβασμό ανάμεσα στους διάφορους μακροοικονομικούς στόχους όπως η ανάπτυξη, η απασχόληση, και η σταθερότητα των τιμών, καθώς και ανάμεσα στην ΕΚΤ και τους άλλους μακροοικονομικούς δρώντες, όπως οι εθνικές κυβερνήσεις, οι κοινωνικοί εταίροι, και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Επίσης, η απόλυτη ανεξαρτησία της ΕΚΤ, η οποία την προστατεύει από δημοκρατικές συζητήσεις και αποφάσεις, είναι αντιπαραγωγική και αντιδημοκρατική και πρέπει να αλλάξει.
Σε συνέχεια των επιχειρημάτων μας σε παλαιότερα υπομνήματα, προτείνουμε:
-- οι στόχοι της ΕΚΤ να αναδιατυπωθούν ώστε να συμπεριλάβουν υψηλά και διατηρούμενα επίπεδα απασχόλησης και οικονομικής ανάπτυξης, και να απορρίψουν οποιοδήποτε "επίπεδο αναφοράς" στην ανάπτυξη του χρηματικού αποθέματος.
-- η ΕΚΤ να γίνει υπόλογη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και να εμπλακεί στο συντονισμό των δημοσιονομικών και νομισματικών πολιτικών.
- η ΕΚΤ να αναλάβει το ρόλο του δανειστή έσχατης ανάγκης και την ευθύνη για τη σταθερότητα του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Οι ενέργειες των κρατών μελών πρέπει να συντονιστούν και ως προς τις δημοσιονομικές πολιτικές, ώστε να υποστηρίζουν υψηλά επίπεδα οικονομικής δραστηριότητας, πλήρη απασχόληση, κοινωνική συνοχή, και περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Εφόσον η μεγάλη πλειοψηφία των δημόσιων πόρων παραμείνει με τα κράτη μέλη ακόμα και εάν ο Ευρωπαϊκός προϋπολογισμός αυξηθεί πέρα από το υφιστάμενο ελάχιστο μέγεθός του (κάτι το οποίο θεωρούμε αναγκαίο, βλ. 4.5) η μεγάλη πρόκληση για την ευρωπαϊκή δημοσιονομική πολιτική είναι ο συντονισμός των ενεργειών των κρατών μελών. Για να γίνει ένας τέτοιος συντονισμός εφικτός, το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης πρέπει να εγκαταλειφθεί. Η κύρια κατευθυντήρια αρχή για τη δημοσιονομική πολιτική δεν πρέπει να είναι η εξισορρόπηση του κρατικού προϋπολογισμού αλλά μια μέγιστη δυνατή συνεισφορά στην επίτευξη των οικονομικών, κοινωνικών και οικολογικών στόχων και φιλοδοξιών της Ε.Ε.
Στην πλευρά των δαπανών, οι δημοσιονομικές πολιτικές πρέπει κατ’ αρχή να συσχετιστούν με σταθεροποιητικές πολιτικές για τη βιώσιμη ανάπτυξη και την απασχόληση. Συνεπώς, εμείς προτείνουμε μία συμφωνία για την αύξηση των εθνικών δημοσίων επενδύσεων στο 1% του αντίστοιχου ΑΕΠ ετησίως, για μία περίοδο 5 ετών. Επίσης, οι παρούσες περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες και στο προσωπικό πρέπει να διακοπούν και να αντιστραφούν.
Δεύτερον, θα πρέπει να ακολουθηθούν συντονισμένα, μακροπρόθεσμα προγράμματα υποδομών. Οι τάσεις διασκορπισμού στις τηλεπικοινωνίες, τις οδικές, σιδηροδρομικές και θαλάσσιες συγκοινωνίες, την εναέρια κυκλοφορία και τη μεγάλη έρευνα, θέτουν σημαντικά εμπόδια στην Ευρωπαϊκή ενότητα. Ειδικά μετά τη διεύρυνση, η έννοια της Ευρωπαϊκής υποδομής πρέπει να επεκταθεί ώστε να συμπεριλάβει τα καινούρια μέλη, κάτι που απαιτεί επιπλέον προσπάθειες.
Παρά το ότι η ποικιλομορφία των κοινωνικών πολιτικών σε ολόκληρη την Ευρώπη αποτελεί πλεονέκτημα που πρέπει να διατηρηθεί, η ενδυνάμωση της δημοσιονομικής βάσης ώστε να υποστηριχθούν οι κοινές κατακτήσεις του Ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου είναι πρόκληση για την Ε.Ε. (βλ. 4.3).
Από την πλευρά των εσόδων, το κύριο ζήτημα είναι η αναμόρφωση των εθνικών φορολογικών συστημάτων και πολιτικών με τρόπο ώστε να αποφευχθεί ο φορολογικός ανταγωνισμός και να αυξηθούν τα έσοδα. Κάποια μέτρια βήματα έχουν γίνει σε αυτή την κατεύθυνση σχετικά με το εισόδημα από τόκους. Προτείνουμε:
-- την επέκταση της συμφωνίας σχετικά με την αντιμετώπιση του εισοδήματος από τόκους σε μερίσματα, ενοίκια και κέρδη κεφαλαίου.
-- ως προς τα εταιρικά κέρδη, προτείνουμε την εισαγωγή εναρμονισμένης φορολογικής βάσης, τον ορισμό ενός ελάχιστου ποσοστού 40% (με έκπτωση για τα φτωχά νέα κράτη μέλη) και την εφαρμογή της αρχής του παγκόσμιου εισοδήματος, με την έννοια ότι τα κέρδη παγκοσμίως φορολογούνται στη χώρα όπου βρίσκεται η κύρια βάση λειτουργίας (ενδεχομένως διαφορετική από την έδρα της εταιρείας), και την αφαίρεση των φόρων που τυχόν καταβάλλονται σε άλλες χώρες.
-- ως προς το ΦΠΑ, προτείνουμε την μετατροπή του σημερινού, περίπλοκου και ευάλωτου σε απάτες συστήματος υπολογισμού σχετικά με τις ενδοκοινοτικές μεταβιβάσεις, σε ένα σύστημα βασισμένο στους εθνικούς λογαριασμούς.
4.3 Πολιτική ενάντια στη φτώχεια και κατώτατα όρια – Προτάσεις κοινωνικής πολιτικής
Η πορεία προς μια πιο αποτελεσματική κοινωνική πολιτική στην ΕΕ πρέπει να θεωρηθεί ως μέρος μίας ευρύτερης αλλαγής της πολιτικής ατζέντας, πέραν από τις προτεραιότητες της Ατζέντας της Λισαβόνας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν υπερτερούν αποφασιστικά έναντι της ΕΕ, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στην κοινωνική πολιτική. Το κύριο δίδαγμα που μπορεί να αντληθεί από την εμπειρία των Η.Π.Α. είναι απλά η αξία των επεκτατικών δημοσιονομικών και νομισματικών πολιτικών.
Παρά το γεγονός ότι η κοινωνική πολιτική συχνά συμβάλλει στην παραγωγή, η προσέγγιση της Λισαβόνας, που θεωρεί το "Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο" πρωταρχικά ως στοιχείο παραγωγής είναι πολύ στενή και πρέπει να αντικατασταθεί από μία οπτική που αναδεικνύει όλες τις πλευρές της κοινωνικής ευημερίας και όχι μόνο τους οικονομικούς στόχους.
Η πρώτη προϋπόθεση για μία πιο θετική συμβολή της Ε.Ε. στην ανάπτυξη των κοινωνικών πολιτικών είναι μία ουσιαστική αύξηση των πόρων, που αφιερώνονται για το συγκεκριμένο σκοπό. Το έργο που πραγματοποιείται σήμερα από την Ε.Ε. στο πλαίσιο των προγραμμάτων για το ελάχιστο εισόδημα πρέπει να μεταβληθεί από το τωρινό του επίπεδο --ανταλλαγές πληροφοριών και έρευνα πάνω στη φτώχεια-- σε ένα γνήσιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα ενάντια στη φτώχεια. Γι’ αυτό, όλα τα κράτη μέλη πρέπει να προετοιμάσουν εθνικές στρατηγικές κατά της φτώχειας, και οι στρατηγικές των χωρών με χαμηλότερο εισόδημα πρέπει, μετά από μία κριτική, εξονυχιστική έρευνα, να χρηματοδοτηθούν εν μέρει από πόρους της Ε.Ε. Πρόκειται για τη Μέθοδο Ανοιχτού Συντονισμού, υποστηριζόμενη με πόρους όμως με συγκεκριμένους πόρους και συνεπώς με πολύ ισχυρότερη επίδραση.
Δεύτερον,η Ε.Ε. πρέπει να αφήσει συγκεκριμένους στόχους και εργαλεία άσκησης κοινωνικής πολιτικής στα χέρια των κρατών μελών, αλλά και να ορίσει ελάχιστα πρότυπα, υποχρεωτικά για όλα τα κράτη μέλη, στους βασικούς χώρους της κοινωνικής προστασίας και σε κρίσιμες κοινωνικές υπηρεσίες -- εκπαίδευση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κοινωνική στέγαση. Πρέπει επίσης να καταστεί σαφές ότι αυτά τα πρότυπα οφείλουν να φθάσουν σταδιακά στο επίπεδο αυτών που επικρατούν στα πιο προωθημένα συστήματα. Για να αποτραπεί η κατάχρηση αυτών των δομών, πρέπει επίσης να ορισθεί ότι τα υφιστάμενα πρότυπα κοινωνικής πρόνοιας δεν πρέπει να περιορισθούν – ότι αυτό που επιδιώκεται είναι μία μέθοδος ελεγχόμενης προόδου, όπως πράγματι αναφέρεται στα ιδρυτικά κείμενα της Ε.Ε.
Μια τρίτη πρόταση για την κοινωνική πολιτική της Ε.Ε. αναφέρεται στις συντάξεις. Ένας απτός τρόπος με τον οποίο η Ε.Ε. θα μπορούσε να προωθήσει το κοινωνικό μοντέλο στις παρούσες συνθήκες θα ήταν η ενίσχυση, μέσω της μεθόδου ανοιχτού συντονισμού, των δημόσιων, αναδιανεμητικών συστημάτων και η εισαγωγή τους όπου δεν υπάρχουν ήδη. Και εδώ, ο συντονισμός πρέπει να υποστηριχθεί από οικονομικούς πόρους, έτσι ώστε η Ενωση να κάνει μία μικρή συμβολή στις δημόσιες συντάξεις σε κάθε ένα κράτος μέλος. Αυτή η συμβολή πρέπει να αυξάνεται σταδιακά, ώστε να αποτελέσει ένα σημαντικό κομμάτι των κύριων συντάξεων που προσφέρονται στους πολίτες της Ε.Ε.
Μια τέταρτη αναγκαία προϋπόθεση για την ενδυνάμωση της κοινωνικής πολιτικής στο επίπεδο της Ε.Ε. είναι η ουσιαστική αύξηση των πόρων για το σκοπό αυτό. Παρά το ότι οι κυβερνήσεις των περισσότερων κρατών μελών είναι επί του παρόντος αποφασισμένες να αντισταθούν σε οποιαδήποτε επέκταση του κοινοτικού προϋπολογισμού, είναι εμφανές ότι χωρίς μία τέτοια επέκταση θα είναι αδύνατο να αντιμετωπιστούν τα πιο έντονα κοινωνικά προβλήματα μέσα στην Ε.Ε. και συνεπώς επίσης αδύνατο να καταπολεμηθεί η αυξανόμενη αποξένωση των Ευρωπαϊκών πληθυσμών από το Ευρωπαϊκό σχέδιο.
Πέμπτον, η πολιτική απασχόλησης δεν πρέπει να βασίζεται στη ρύθμιση της αγοράς εργασίας ή σε διάφορα αυταρχικά προγράμματα, αλλά να συμπληρώνεται με μία επεκτατική μακροοικονομική στρατηγική, την ανάπτυξη ελκυστικών εργασιακών ευκαιριών, και την εισαγωγή ελάχιστων μισθών καθώς και συμφωνημένων και συντονισμένων όρων για την αποτροπή του μισθολογικού ντάμπιγκ. Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους Ευρωπαίους εργαζομένους και τους μετανάστες -- αναγκασμένοι και πρόθυμοι να πουλήσουν την εργατική τους δύναμη για περίπου οποιοδήποτε μισθό και χωρίς κοινωνική προστασία και επιδόματα πρόνοιας – δεν πρέπει να επιτραπεί να οδηγήσει σε έναν αγώνα δρόμου προς τα κάτω σε μισθούς και συνθήκες εργασίας. Είναι συνεπώς αναγκαίο να επεκταθούν οι ελάχιστοι μισθοί και τα ελάχιστα επίπεδα προστασίας και δικαιωμάτων σε όλους τους εργαζομένους. Κανένας εργαζόμενος, οποιασδήποτε εθνικότητας, δεν πρέπει να λαμβάνει μισθό κατώτερο από το επίπεδο εκείνο που ανταποκρίνεται στην αξιοπρέπειά του και στη δίκαιη ανταμοιβή.
Ένα έκτο σημείο αναφέρεται στον εργάσιμο χρόνο. Η Ε.Ε. πρέπει να αντισταθεί στην πίεση των εργοδοτών και κάποιων κυβερνήσεων που επιζητούν να υποσκάψουν την υπάρχουσα οδηγία για τον εργάσιμο χρόνο μέσω της αύξησης του μέγιστου εβδομαδιαίου εργάσιμου χρόνου πέρα από το τρέχων όριο των 48 ωρών, της επέκτασης των περιόδων αναφοράς και της προώθησης ατομικών διαφοροποιήσεων. Η ευρωπαϊκή ρύθμιση του εργάσιμου χρόνου πρέπει να κινηθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση: προς ένα σαφή περιορισμό της μέγιστης εργάσιμης εβδομάδας εγγύτερα προς το σημερινό μέσο όρο των 40 ωρών καθώς και της περιόδου αναφοράς σε σχέση με την ευελιξία; προς την περαιτέρω μείωση του πραγματικού εργάσιμου χρόνου, την κατάργηση των ατομικών διαφοροποιήσεων, όρων που ασκούν πίεση στους εργαζομένους και την εγκαθίδρυση κανόνων για κοινωνικά προστατευόμενη μερική απασχόληση για όσους επιθυμούν να εργάζονται λιγότερες ώρες.
Μια τέτοια πολιτική θα μπορούσε να επιτύχει ποικίλους στόχους, ακόμα και αν το επίπεδο της χρηματοδότησης δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλό. Θα υπήρχε μία αναδιανομή από τα κράτη με υψηλό εισόδημα προς τα κράτη με χαμηλό εισόδημα, ενισχυμένη στην πράξη από τη μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη του ευρώ στις οικονομίες με χαμηλότερο εισόδημα. Θα επιτυγχανόταν η αποφασιστική αναγνώριση της ανωτερότητας των κοινωνικών παροχών έναντι ατομικών παροχών μέσω της αγοράς, σε μία σφαίρα όπου όλα τα διαθέσιμα στοιχεία καταδεικνύουν την ορθότητα αυτής της αναγνώρισης, και αυτό θα είχε ως συνέπεια τη δυναμική επικράτηση της λογικής του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Μοντέλου. Η συγκέντρωση των εθνικών πόρων θα μετρίαζε κάποιους από τους περιορισμούς στη χρηματοδότηση των δημοσίων συντάξεων μέσα στα ξεχωριστά κράτη. Και θα αναδεικνυόταν μία απτή έκφραση της Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, έναντι της ευρείας εμπειρίας που εκδηλώθηκε στη συζήτηση για τη Συνταγματική Συνθήκη, σύμφωνα με την οποία η Ε.Ε. στην πράξη λειτουργεί μόνο για να διαλύει κοινωνικά μοντέλα μέσω της ενδυνάμωσης των ανταγωνιστικών πιέσεων και των δυνάμεων της αγοράς.
4.4 Προς ένα σύγχρονο ενεργειακό καθεστώς – Περιβαλλοντική πολιτική
Ένα πρώτο βήμα προς μία ισχυρότερη ευρωπαϊκή περιβαλλοντική πολιτική πρέπει να είναι η υιοθέτηση πιο φιλόδοξων και νομικά δεσμευτικών στόχων επί των εκπομπών ρύπων που συνδέονται με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ως ένα απαραίτητο στοιχείο σε μία μακροπρόθεσμη στρατηγική καταπολέμησης της παγκόσμιας ανόδου της θερμοκρασίας, στο ευρωπαϊκό καθώς και στο παγκόσμιο επίπεδο. Μία νέα πρόταση της Επιτροπής (Οκτ. 2005) που ζητά μια "παγκόσμια αγορά άνθρακα" μετά το 2012 παραμένει πολύ ασαφής, και αγνοεί την επιτακτικότητα της έναρξης της μετα-Κιότο διαδικασίας με μία ξεκάθαρη προθεσμία για την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων. Για την ΕΕ, πρέπει να επιδιωχθεί μία μείωση τουλάχιστον 30% μέχρι το 2020, αναφορικά με τα επίπεδα εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου του 1990.
Ένα δεύτερο στρώμα προγραμμάτων πανευρωπαϊκής δράσης θα μπορούσε να αποτελείται από μέτρα επικεντρωμένα στη βελτίωση της οικο-αποτελεσματικότητας στη χρήση της ενέργειας και των πρώτων υλών. Μία αύξηση στην ενεργειακή αποδοτικότητα κατά 3% ετησίως στην Ε.Ε. θα συνέβαλλε στον ορισμό παγκόσμιων προτύπων και ταυτόχρονα στη διατήρηση και τη δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας. Για την υλοποίηση τέτοιων στόχων απαιτούνται μακροπρόθεσμες, στρατηγικές επενδύσεις μαζί με προσπάθειες αναδόμησης προς μία αντικατάσταση των προτύπων παραγωγής και κατανάλωσης που βασίζονται στην ένταση ενέργειας και αποβλήτων.
Μια περιβαλλοντική πολιτική προσανατολισμένη στη δράση θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει μία εκτεταμένη διαδικασία αναδόμησης της κατανάλωσης και της παραγωγής, στο επίπεδο της ΕΕ καθώς και περιφερειακά διαφοροποιημένο μέσα στα κράτη μέλη. Ένα σημαντικό σημείο εκκίνησης για μία τέτοια διαδικασία αναδόμησης μπορεί να βρεθεί στη ευρεία επανεκτίμηση των γνωστών και άγνωστων διακινδυνεύσεων που συνεπάγονται οι φυσικές, χημικές και βιολογικές τεχνολογίες, βασισμένη σε μία ενδυναμωμένη και διευρυμένη πρωτοβουλία REACH (Registration, Evaluation and Authorization of Chemicals – Καταγραφή, Αξιολόγηση και Έγκριση Χημικών Ουσιών).
Προτείνουμε ότι η ΕΕ πρέπει να δώσει προτεραιότητα σε πέντε στρατηγικά προγραμματικά πλαίσια αναδόμησης, τα οποία δύνανται να αναπτυχθούν με τη συνεργασία και τη συγχρηματοδότηση των κρατών μελών:
-- Αυξημένη εξάρτηση από αποκεντρωμένες πηγές ανανεώσιμης ενέργειας, η οποία θα επιτρέπει διαφορές σύμφωνα με τις συγκεκριμένες συνθήκες στα κράτη μέλη και τις περιφέρειές τους. Αυτό θα μπορούσε να συμβάλει στη διατήρηση των δεσμεύσεων του Ρίο, μειώνοντας ταυτόχρονα την εξάρτηση από πηγές ενέργειας άνθρακα και πετρελαίου.
-- Η ενδυνάμωση των ελκυστικών υποδομών δημοσίων μεταφορών, ιδιαίτερα σε αστικές περιοχές. Αυτό μεσοπρόθεσμα θα είναι αυτό-χρηματοδοτούμενο, αποτρέποντας την αστική υποβάθμιση και μειώνοντας την επιβάρυνση της οδικής συντήρησης.
-- Η μείωση της χρήσης των λιπασμάτων και εντομοκτόνων στη συμβατική γεωργία, συνοδευόμενη από μία αυξανόμενη συμβολή της οικολογικής γεωργίας στην τοπική και περιφερειακή κατανάλωση. Αυτό θα συνέβαλλε στην ανοικοδόμηση της βιοποικιλότητας, παράλληλα με τη δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας.
-- Προγράμματα δημόσιας υποστήριξης για την οικοδόμηση και την ανακατασκευή κατοικιών χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης. Αυτό θα ελάττωνε την εξάρτηση από καύσιμες ενεργειακές πηγές, ενώ θα βοηθούσε στην ενδυνάμωση των τοπικών και περιφερειακών οικονομιών.
-- Συγκεκριμένα προγράμματα που θα στοχεύουν στην παροχή υποστήριξης στα νέα κράτη μέλη, ώστε να πλησιάσουν τις υπάρχουσες βέλτιστες πρακτικές στο χώρο της περιβαλλοντικής και ενεργειακής πολιτικής, ενώ ταυτόχρονα θα υποβοηθούν τη διατήρηση των υπαρχόντων πλεονεκτημάτων αυτών των χωρών στην περιβαλλοντική πολιτική.
Τέτοια προγράμματα πρέπει να εντάσσονται σε μια ευρύτερη αλλαγή πολιτικής προς έναν περιβαλλοντικό προσανατολισμό με άξονα τη δράση, συνδυάζοντας ένα ευρύ φάσμα ρυθμιστικών εργαλείων, από τη νομοθεσία για τα ανώτατα όρια και την αδειοδότηση συγκεκριμένων τοποθεσιών για εταιρείες, έως την παροχή εγγυήσεων από δημόσιους θεσμούς ως προς τα συγκεκριμένα πρότυπα υπηρεσιών. Εργαλεία της αγοράς δεν πρέπει να υιοθετούνται χωρίς ένα δεσμευτικό ορισμό των στόχων και των επιδιώξεων, καθώς και μιας διαδικασίας συνεχούς παρακολούθησης και αξιολόγησης. Στο επίπεδο της Ε.Ε. αυτό θα απαιτούσε μια οικειοθελή επαναδραστηριοποίηση της υποχρέωσης Cardiff II για την ενσωμάτωση περιβαλλοντικών ανησυχιών σε όλες τις περιοχές της νομοθεσίας της ΕΕ.
Για την εκπλήρωση των παγκόσμιων περιβαλλοντικών δεσμεύσεων της Ε.Ε., είναι αναγκαίος ένας νέος οριζόντιος οικονομικός προϋπολογισμός της ΕΕ για παγκόσμια περιβαλλοντικά ζητήματα. Οι στρατηγικές προτεραιότητες της Επιτροπής για την περίοδο 2005-2009 (COM 2005/12) αναφέρουν ότι οι εξωτερικές σχέσεις της Ε.Ε. πρέπει να "στοχεύουν στην αποτελεσματική υλοποίηση των βασικών στόχων στο χώρο της περιβαλλοντικής προστασίας" (άρθρο 4.2). Για αυτές τις δεσμεύσεις θα απαιτηθεί ένας Ευρωπαϊκός Παγκόσμιος Περιβαλλοντικός Προϋπολογισμός, ο οποίος έχει υπολογιστεί στα 250 εκατομμύρια Ευρώ το χρόνο -- σύνολο 1,75 δισεκατομμύρια ευρώ, για την περίοδο 2007-2013.
Η περιβαλλοντική πολιτική της Ε.Ε. πρέπει επίσης να ενισχύσει τις παγκόσμιες προοπτικές της. Οι ίδιες αρχές της προφύλαξης και της ταχείας μείωσης εκπομπών πρέπει να εφαρμοστούν σε κοινά προγράμματα, επιτρέποντας στις αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες χώρες να βρουν τις δικές τους πορείες και πρότυπα εφαρμογής και βιώσιμης ανάπτυξης. Αυτό θα προσέφερε τη βάση για την εύρεση μιας κοινής ισχυρής πολιτικής για την παγκόσμια άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη, ανάμεσα στην Ε.Ε. και σε πιθανούς εταίρους, χωρίς να χρειάζεται η αποδοχή της λογικής του ελάχιστου κοινού παρονομαστή, ή του ότι το πιο αργό πλοίο πρέπει να καθορίζει την ταχύτητα της νηοπομπής.
4.5 Ισχυρότερος προϋπολογισμός με δικαιότερη χρηματοδότηση – Η χρηματοδοτική προοπτική της Ε.Ε.
Για να έχει η Ε.Ε. την ικανότητα να ακολουθήσει μία αποτελεσματική πολιτική για την πλήρη απασχόληση, την κοινωνική συνοχή και την οικολογική βιωσιμότητα, ο προϋπολογισμός της ΕΕ πρέπει να αυξηθεί σημαντικά – κάτι το οποίο μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο εάν οι διαδικασίες που καθορίζουν το μέγεθος και τη δομή του Ευρωπαϊκού προϋπολογισμού εκδημοκρατιστούν σε βάθος και γίνουν πιο διαφανείς. Δεν θα υπάρξει βιώσιμη λύση χωρίς τη δημιουργία ενός ομοσπονδιακού προϋπολογισμού που θα παρέχει αφενός υποστήριξη για συντονισμένη σταθεροποίηση σε Ευρωπαϊκό επίπεδο σε περιπτώσεις δονήσεων, και αφετέρου τα εργαλεία για δια-περιφερειακή αναδιανομή ώστε να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι ασυμμετρίες και η οικολογική αναδόμηση.
Προτείνουμε ότι κατά τη διάρκεια της επόμενης περιόδου οικονομικού σχεδιασμού, δηλαδή κατά τα έτη 2007 –2011, ο προϋπολογισμός πρέπει να αυξηθεί κατά 0,5 ποσοστιαία μονάδα του ΑΕΠ κατ’ έτος ώστε να φτάσει το 3,6% του ΑΕΠ της ΕΕ το 2011, και στα επόμενα χρόνια πρέπει να αυξηθεί περαιτέρω σε ένα επίπεδο της τάξης του 5% του ΑΕΠ της ΕΕ. Αυτό δεν θα πρέπει να ληφθεί ως ένα αυστηρά αμετάβλητο ανώτατο όριο ή ελάχιστο κριτήριο, αλλά ως μία αδρή οδηγία που αφήνει χώρο για προσαρμογή προς τα κάτω ή προς τα πάνω.
Για την πλευρά των εσόδων του προϋπολογισμού της ΕΕ προτείνουμε μία σε βάθος μεταρρύθμιση του τρέχοντος συστήματος των ιδίων πόρων στο βαθμό που το τμήμα που συνδέεται με το ΦΠΑ πρέπει να εγκαταλειφθεί. Μαζί με τους παραδοσιακούς δασμούς, η μόνη άλλη πηγή εσόδων πρέπει να είναι ένας προοδευτικός ευρωπαϊκός φόρος εισοδήματος, συνδεδεμένος με το ΑΕΠ, εφαρμόζοντας την αρχή της ικανότητας πληρωμής μέσα στην Ε.Ε. Ο συγκεκριμένος συντελεστής φορολογίας κάθε χώρας πρέπει να είναι σταθερός σε αντιστοιχία με τη σχετική ισχύ της χώρας μέσα στην ΕΕ, μετρημένης με βάση το κατά κεφαλήν εισόδημα σε μονάδες αγοραστικής δύναμης. Συνεπώς, ένα κατά κεφαλήν εισόδημα 120% του μέσου όρου της Ε.Ε. θα οδηγήσει σε ένα φορολογικό συντελεστή που είναι 20% υψηλότερος από το μέσο συντελεστή της ΕΕ που είναι 5% (εξαιρώντας το εισόδημα από δασμούς), δηλαδή 6% του ΑΕΠ. Αντίστοιχα, μία χώρα με κατά κεφαλήν εισόδημα 50% του μέσου όρου της Ε.Ε. θα πρέπει να πληρώσει μόνο 2,5% του ΑΕΠ σε Ευρωπαϊκούς φόρους. Η επιλογή του τρόπου με τον οποίο ο Ευρωπαϊκός φόρος θα αναχρηματοδοτείται στο εσωτερικό της χώρας θα παραμείνει στη διακριτική ευχέρεια των κρατών μελών, αν και η μέθοδος είσπραξής του δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί για ένα νέο γύρο φορολογικού ανταγωνισμού.
Προτείνουμε επίσης ότι την άρση της αυστηρής απαγόρευσης δημιουργίας δημοσίου χρέους στο επίπεδο της Ε.Ε. (άρθρο 269 της Συνθήκης), έτσι ώστε η Ε.Ε. να δύναται να χρηματοδοτεί μακροπρόθεσμα ευρωπαϊκά προγράμματα, όπως είναι τα διευρωπαϊκά δίκτυα ή οι επενδύσεις σε κοινή τεχνολογική ανάπτυξη μέσω δανείων, χρησιμοποιώντας την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ως το διαμεσολαβητή της στις κεφαλαιαγορές. Τέτοια προγράμματα έχουν είναι ουσιαστικά αυτό-χρηματοδοτούμενα, στο βαθμό που ενισχύουν την παραγωγική, άρα και τη φορολογική βάση της Ευρωπαϊκής οικονομίας. Συνεπώς, με όρους ισοτιμίας των γενεών είναι δικαιολογημένη η μεταφορά μέρους του οικονομικού κόστους για τη δημιουργία αυτής της υποδομής στις μελλοντικές γενιές, οι οποίες θα είναι και οι βασικοί ωφελημένοι.
Νοέμβριος 2005
Πρόσφατα κείμενα
- Άρθρα
- Ειδήσεις
- Απόψεις
- Η απλή αναλογική δεν είναι πασπαρτούΘανάσης Θεοχαρόπουλος, 19/04/2018
- ΒΙΚ-ΤΑΤΟΡΕΣ;Γιάννης Παπαθεοδώρου, 16/04/2018
- Προοδευτικό ή εύτακτο Σύνταγμα;Γιώργος Σιακαντάρης, 07/04/2018
- Οχι άλλη χαμένη ευκαιρία για τη χώραΦώφη Γεννηματά, 31/03/2018
- Εχει μέλλον το Κίνημα Αλλαγής;Γιώργος Χ. Σωτηρέλης, 31/03/2018
- Τι πιστεύουν αλήθεια οι Ελληνες;Γιάννης Βούλγαρης, 31/03/2018
- Ψηφίστε Ερντογάν!Μιχάλης Μητσός, 31/03/2018
- Οι λογικοί και οι παράλογοιΘόδωρος Μαργαρίτης, 30/03/2018
- Υπάρχουν δύο γραμμές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ;Νίκος Μπίστης, 26/03/2018
- Αναθεώρηση του Συντάγματος: 5+1 προτάσεις για τα βασικάΝίκος Κ. Αλιβιζάτος, 25/03/2018
- Ποια συνταγματική αναθεώρηση;Γιώργος Χ. Σωτηρέλης, 23/03/2018
- Τρίτη εντολή για προοδευτική διακυβέρνησηΔημήτρης Χατζησωκράτης, 23/03/2018
- Συνέδριο αναστοχασμούΓιώργος Σιακαντάρης, 18/03/2018
- Ακυρώθηκε ο σχεδιασμός για δομικές αλλαγέςΝίκος Τσούκαλης, 02/03/2018
- Αν ήμουν ο ΣΥΡΙΖΑ, θα ευχόμουν…Γιώργος Σιακαντάρης, 27/02/2018
- Κυνηγοί κεφαλώνΓιάννης Παπαθεοδώρου, 26/02/2018
- Η εμπλοκή στις εξορύξεις ενισχύεται από την εμπλοκή της μη-λύσης του ΚυπριακούΘόδωρος Τσίκας, 22/02/2018
- Καθαρή έξοδος ή καθαρή ελάφρυνση χρέους;Βασίλης Ζήρας, 21/02/2018
- Στόχος της κυβέρνησης είναι η δημιουργία σκιών για τους πολιτικούς αντιπάλουςΔημήτρης Χατζησωκράτης, 18/02/2018
- Ευρωκομμουνισμός, ο τέταρτος δρόμος προς τη σοσιαλδημοκρατίαΓιώργος Σιακαντάρης, 17/02/2018
- Οι στρεβλώσεις στο φάρμακο και το εκτροφείο των σκανδάλωνΓιάννης Τούντας, 17/02/2018
- Στην αρένα της αντιπολιτικήςΣήφης Πολυμίλης, 17/02/2018
- Καθυστερήσεις και άγνοια κινδύνουΚώστας Καλλίτσης, 17/02/2018
- Ποιες διαδικασίες πρέπει να ακολουθηθούνΓιώργος Χ. Σωτηρέλης, 14/02/2018
- Οι «κλέφτες» και οι «προδότες»Θόδωρος Μαργαρίτης, 14/02/2018
- Υπάρχουν τεράστιες πολιτικές ευθύνες για το σκάνδαλο της NOVARTISΘανάσης Θεοχαρόπουλος, 11/02/2018
- «Μακεδονικό»: Ο ασθενής κρίκοςΣωτήρης Βαλντέν, 11/02/2018
- Συλλαλητήριο -ΠλυντήριοΣτέργιος Καλπάκης, 09/02/2018
- Πως έγιναν πάλι οι δυο Πλατείες μια -Το δεύτερο κύμα του Μετώπου κατά της ΛογικήςΓιώργος Σιακαντάρης, 06/02/2018
- Περί πατριωτικού ΠΑΣΟΚΝίκος Μπίστης, 05/02/2018
- Θα γίνουμε ποτέ σοβαρό κράτος;Γρηγόρης Κυριακού, 05/02/2018
- Ανεργία (και) λόγω έλλειψης δεξιοτήτωνΚώστας Καλλίτσης, 04/02/2018
- Απλά μαθήματα ονοματοδοσίαςΆγγελος Χανιώτης, 04/02/2018
- Η σχετικοποίηση του ΟλοκαυτώματοςΓιώργος Σιακαντάρης, 31/01/2018
- Τι γυρεύει η εκκλησία στο θολό «παζάρι» των συλλαλητηρίων+ Ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος, 30/01/2018
- Η χώρα των εμβατηρίωνΓιάννης Παπαθεοδώρου, 29/01/2018
- Η επιτυχής έκδοση της Alpha BankΚώστας Καλλίτσης, 28/01/2018
- Και τώρα.. ο δεξιός λαϊκισμόςΘόδωρος Μαργαρίτης, 23/01/2018
- Ο Φύλακας του δήμουΓιάννης Παπαθεόδώρου, 22/01/2018
- Με Γραματέα της ΚΠΕ και Εκτελεστική Γραμματεία το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ15/04/2018
- ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ: H σύνθεση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπή (ΚΠΕ)03/04/2018
- Το Κίνημα Αλλαγής θα υπερψηφίσει στην Βουλή την πρόταση προανακριτικής επιτροπής15/02/2018
- Το Ολοκαύτωμα των δικών μας Εβραίων, δοκιμάζει τα όρια της λογικής31/01/2018
- Κώστας Σημίτης:Το εθνικό συμφέρον επιτάσσει λύση -Βάση η ενδιάμεση συμφωνία του 199530/01/2018
- Τα συλλαλητήρια αυτή τη στιγμή δεν βοηθούν, καθώς δίνουν βήμα σε ακραίες φωνές που επιδιώκουν να διχάσουν τον ελληνικό λαό26/01/2018
- Ψηφίστε Ερντογάν!Μιχάλης Μητσός, 31/03/2018
- Καθαρή έξοδος ή καθαρή ελάφρυνση χρέους;Βασίλης Ζήρας, 21/02/2018
- Στην αρένα της αντιπολιτικήςΣήφης Πολυμίλης, 17/02/2018
- Απλά μαθήματα ονοματοδοσίαςΆγγελος Χανιώτης, 04/02/2018
- Τι γυρεύει η εκκλησία στο θολό «παζάρι» των συλλαλητηρίων+ Ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος, 30/01/2018
Ημερολόγιο κειμένων
◄ | Απρίλιος 2018 |
► |
W | Δε | Τρ | Τε | Πέ | Πα | Σά | Κυ |
---|---|---|---|---|---|---|---|
13 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 1 |
14 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
15 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
17 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
18 | 30 | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
Θέματα επικαιρότητας
- 2018
- Ανθρώπινα δικαιώματα
- Αντισιμιτισμός
- Εθνικολαϊκισμός
- Εκλογικό Σύστημα
- Εξωτερική Πολιτική
- Ιστορία του Αριστερού κινήματος
- Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ
- Νέα Δημοκρατία
- Νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
- Οικονομική κρίση
- Πολιτικό Σύστημα
- Σοσιαλδημοκρατία
- Συνταγματικη Αναθεώρηση
- Τουρκία
- 2017
- ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ
- Ενιαίος φορέας της κεντροαριστεράς
- 21 Απριλίου 1967
- BREXIT
- FYROM
- Αγροτικό
- Αμερική
- Αντιεθνικισμός- Αντιρατσισμός
- Αριστερά-κεντροαριστερά
- Βία
- Γαλλία προεδρικές εκλογές 2017
- Για τον Μιχάλη
- ΔΗΜΑΡ
- Εθνικισμός
- Εκκλησία -Κράτος
- Ευρωπαϊκή Αριστερά
- Η Ευρώπη των 27
- Η Ευρώπη των 28
- Ισπανία
- Κυπριακό
- Λαϊκισμός
- Λατινική Αμερική
- Μεγ. Βρεττανία
- Μεταναστευτικό
- ΜΜΕ
- Νεολαία
- Παιδεία
- Σχέσεις εκκλησίας και κράτους
- Τρομοκρατία
- Χρυσή Αυγή
- 2016
- 1821
- Ασφαλιστικό
- Γαλλία
- Δικαιοσύνη
- ΔΝΤ
- Ελληνικά Κόμματα
- Ελληνοτουρκικά
- Μετά το 3ο Μνημόνιο
- Πολυτεχνείο 73
- Προϋπολογισμός 2017
- ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ-ΠΟΤΑΜΙ_ΚΙΔΗΣΟ-ΚΙΝΗΣΕΙΣ
- Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ 2016
- Το Ποτάμι
- 2015
- Αντιδικτατορικός Αγώνας
- Βαλκάνια
- Γερμανικές Αποζημιώσεις
- Γεωστρατηγική
- ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ. Εκλογές 2015
- Δημοψήφισμα 2015
- Διαπραγματεύσεις Ελλάδος-ΕΕ
- Εκλογές 2015
- Εκλογές, Σεπτέμβριος 2015
- Έκτακτο Συνέδριο ΔΗΜΑΡ
- Η πορεία της ΔΗΜΑΡ μετά τις εκλογές 2015
- Μεγ. Βρετανία
- Μετά τη Συμφωνία Ελλάδας-Ευρωζώνης
- Μετά το 4ο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ
- Μετεκλογικά, 2015
- Παρίσι, Παρασκευή 13/11/2015
- Περιβάλλον-Οικολογία
- Ρωσία
- 2014
- 2ο Συνέδριο ΔΗΜΑΡ
- G20
- Αυτοδιοικητικές Εκλογές 2014
- Δεκέμβρης 44
- ΔΗΜΑΡ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
- Δημόσια Διοίκηση-Αυτοδιοίκηση
- Ενέργεια
- Ευρωεκλογές 2014
- Μετά τις ευρωεκλογές 2014
- Μετά το 2ο Συνέδριο
- Μετανάστες
- Μουντιάλ 2014
- Παλαιστίνη
- Ποεδρική εκλογή
- Τεχνολογία
- Υγεία
- 2013
- Αραβικός Κόσμος
- Γερμανία , εκλογές 2013
- Ε.Ε. - Κοινή Αγροτική Πολιτική
- Ελληνοαμερικάνικες σχέσεις
- Κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης
- Συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ
- ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ-ΣΥΡΙΖΑ
- 2012
- "Αγανακτισμένοι"
- Αριστερά και Οικολογία
- Εκλογές 2012
- Πελατειακό κράτος
- Πολιτικό Σύστημα
- Συρία
- Φοιτητικές εκλογές
- 2011
- Αθήνα 2004
- Αθλητισμός
- Αποχαιρετισμός στον Λεωνίδα
- Βία στα γήπεδα
- Γερμανία , εκλογές 2010
- Δημιουργούμε τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
- Δημοσιονομικό Σύμφωνο 091211
- Διαχείρηση απορριμάτων
- Επέτειος της πτώσης της δικτατορίας
- Έρευνα
- Ιαπωνία
- Ιράν
- Κυβέρνηση Παπαδήμου
- Μέση Ανατολή
- Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο
- Μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές 2010
- ΜΜΜ
- Μνημόνιο-Κυβερνητική πολιτική
- Παγκοσμιοποίηση
- Ποδόσφαιρο
- Πυρηνική Ενέργεια
- Σκάνδαλο Siemens
- 2010
- "Καλλικράτης"
- 100 πρώτες ημέρες
- Αϊτή
- ΑΜΕΑ
- ΑΠΕ
- Αφγανιστάν
- Βρεττανικές Εκλογές 2010
- ΔΗΜΑΡ-ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ
- Διαδηλώσεις- Βία
- Εγκληματικότητα
- Εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας 2010
- Εκολογικός Νόμος
- Έκτακτο ΣΥΝέδριο
- ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΈΣΕΙΣ
- Ισραήλ-Παλαιστίνη
- Κίνα
- Κοπεγχάγη 2009
- Μετά το 6ο ΣΥΝέδριο
- Μετανάστες, ιθαγένεια
- Μνημόνιο
- ΝΑΤΟ
- Ναυτιλία
- Περιφερειακή συγκρότηση-Αυτοδιοικητικές εκλογές 2010
- ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
- Πτώση του τείχους
- Πυρκαϊές 2010
- Ρομά
- Σκάνδαλα ομολόγων
- Σκάνδαλο Βατοπεδίου
- ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΌ
- 2009
- 1989, Πτώση του Τείχους
- Αμερικανικές εκλογές
- Αμερικάνικες επεμβάσεις
- Γεμανία, εκλογές 2009
- Γερμανία, εκλογές 2009
- Δεκέμβρης ΄09
- Διαρκές ΣΥΝέδριο, Σεπτέμβριος 2009
- Διαρκές Συνέδριο ΣΥΝ 13-5/02/09
- Διεθνής Τρομοκρατία
- Ευρωεκλογές 2009
- Ευρωεκλογές 2010
- Η Ευρώπη των 25
- Ισλάμ
- ΚΚΕ
- Μετά τις εκλογές
- Μετά τις εκλογές 041009
- Μετά τις ευρωεκλογές 2009
- Οικολογία και Ανανεωτική Αριστερά
- Προγραμματικά
- Προγραμματικό Συνέδριο του ΣΥΝ
- Προς τις βουλευτικές εκλογές 2009
- Πυρκαϊές 2009
- Ρωσικές επεμβάσεις
- Σκάνδαλο Παυλίδη
- Χρηματοπιστωτική κρίση
- 2008
- 21/4/67, 40 χρόνια μετά
- 5ο ΣΥΝέδριο
- Αμμερικάνικες εκλογές 2006
- Άνοιξη Πράγας
- Για την "Αυγή Α.Ε."
- Διαδίκτυο-Blogers
- Εξεταστική-Προανακριτική για Βατοπέδιο
- Ευρωπαϊκό Σύνταγμα
- Κεντροαριστερά
- Μάης ΄68
- Μετά το 5ο ΣΥΝέδριο
- Μεταρρυθμιστική Συνθήκη
- Ντόπιγκ
- Πεκίνο 2008
- Συμβούλιο Κορυφής Ε.Ε.
- 2007
- Διάλογος για τις Προοπτικές της Αριστεράς
- Ιστορία Στ΄Δημοτικού
- Μετεκλογικά 2007
- Νέες Τεχνολογίες
- Προεδρικές εκλογές Γαλλία
- Προς τις Βουλευτικές εκλογές
- ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, Ανανεωτική πορεία ή αναδίπλωση;
- 2006
- Βιοηθική
- Δημοτικονομαρχιακές εκλογές 2006
- Διαδίκτυο
- Επέμβαση στον Λίβανο
- Ευρωεκλογές 2004
- Ευρωτουρκικά
- Μετά τις ευρωεκλογές 2004
- Παραίτηση Δαμανάκη
- ΠΑΣΟΚ, κενροαριστερά, σχέσεις με αριστερά
- Πετρελαϊκή κρίση
- 2005
- Το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ
- 2004
- Αμερικάνικες Εκλογές 2004
- Εκλογές 2004
- Μπροστά στο ΣΥΝέδριο
- Πρόεδρος Δημοκρατίας
- 2003
- Ελληνική Προεδρία
- Η Χάρτα της Σύγκλισης
- Χώρος Διαλόγου
Αρθρογράφοι
- Adler Alexandre
- Ago Niko
- Ahuja Anjana
- Aixmiros O
- Alibhai-Βrown Υasmin
- Arnason Johanan P.
- Ashley Jackie
- Attali Jacques
- Aubry Μartine
- AYDINTASBAS ΑSLI
- Baker Gerard
- Bauman Zygmunt
- Beck Ulrich
- Berman Sheri
- Berners-Lee Tim
- Blanchard Emmanuel
- Bolzman Claudio
- Brooks David
- Canino Αndrea
- Castells Manuel
- Clogg Richard
- Coates David
- Cochet Yves
- Cohen Roger
- Colombani Jean-Marie
- Copp Doug
- Cordonnier Laurent
- Corsetti Giancarlo
- COURTOIS GERARD
- Daniel Jean-Marc
- Day Mark
- Dejevsky Mary
- Delbeke Jos
- Delhomais Ρierre Αntoine
- Delors Jacques
- DIXON HUGO
- Dobson Andrew
- DUPIN ERIC
- Dyer Ceoff
- Färm Göran
- Featherstone Kevin
- Ferenczi Thomas
- Ferner Elke
- Ferrand Olivier
- Ferreras Isabelle
- Fischer Joschka
- Fitoussi Jean-Paul
- Friedman Thomas
- Gabriel Sigmar
- Galbraith James Kenneth
- Gamble Andrew
- Garton Ash Timothy
- Gerson Michael
- Giddens Antony
- Gros Daniel
- Gross Daniel
- Guélaud Claire
- Hall Ben
- Hamon Benoît
- Hirst Joel
- Hohnen Paul
- Hollande Francois
- Hughes Kathryn
- Ignatius David
- Irvin George
- Jackson Tim
- Juncker Jean-Claude
- Klein Naomi
- Krugman Paul
- Kuisma Mikko
- Lagarde Christine
- Laidi Ζaki
- LIpietz Alain
- Lomborg Bjorn
- Loth Renee
- Lula da Silva Luiz Inácio
- Mattioli Gianni
- Mayer Catherine
- Meyer - Cording Claus
- Miliband David
- Morin Edgar
- Mudde Cas
- Munchau Wolfang
- Napolitano Giorgio
- Normand Jean-Michel
- Obama Barack
- Okland Astrid Ζωή
- Oz Amos
- Padoa-Schioppa Tomaso
- Padovani Marcelle
- Perrier Guillaume
- Persson Goran
- Philip Bruno
- Pisani-Ferry Jean
- Plihon Dominique
- Pons Ρhilippe
- Potier Samuel
- Ramonet Ignacio
- Rasmussen Ρoul Νyrup
- Ridet Philippe
- Rifkin Jeremy
- Rocard Michel
- Rogers Paul
- Roubini Nouriel
- Rupnik Jacques
- Schröder Gerhard
- Schulz Martin
- Schwall-Düren Angelica
- Shambaugh David
- Slackman Μichael
- Spence Michael
- Steinmeier Frank-Walter
- Stephens Philip
- Stiglitz Joseph E.
- Strauss-Kahn Dominique
- Toner Robin
- Trichet Jean-Claude
- Truc Olivier
- Truong Nicolas
- Veltroni Walter
- Verheugen Gunter
- Verhofstadt Guy
- Vernet Daniel
- Vorkotter Uwe
- Wallerstein Immanuel
- Watkins Kevin
- Weber Henri
- WOLFF RICHARD
- Yiounker Jean Claude
- Αβδελά Έφη
- Αγαλιώτης Γιώργος
- Αγγελής Βαγγέλης
- Αγγελόπουλος Γιώργος
- Αγριαντώνη Χριστίνα
- Αθανασίου Θανάσης
- Αθανασόπουλος Παύλος
- Αθινάκης Δημήτρης
- Ακρίτα Ελενα
- Αλ Σάλεχ Αφροδίτη
- Αλεγκρετι Τζοβανι
- Αλεξάκος Κωνσταντίνος
- Αλεξανδρής Άρης
- Αλεξανδρής Ευάγγελος
- Αλεξόγλου Σάββας
- Αλεξόπουλος Χρίστος
- Αλί Μπιράντ Μεχμέτ
- Αλιβιζατος Νίκος
- Αλιβιζάτος Νίκος Κ.
- Αλιβιζάτος Νίκος Κ.
- Αλιετά Μισέλ
- Αλιμί Σερζ
- Αλιμπράντης Νικήτας
- Άλτερ Τζόναθαν
- Αμάτο Τζουλιάνο
- Αμίν Σαμίρ
- Αμπατζόγλου Γιώργος
- Αμπραχαμιάν Έρβαρντ
- Αναγνωστόπουλος Κώστας Π.
- Αναγνωστόπουλος Δημήτρης
- Αναγνωστοπούλου Ελένη
- Αναγνωστοπούλου Σία
- Αναγνωστοπούλου Άννα
- Ανανδρανιστάκης Γιώργος
- Ανανιάδης Νότης
- Αναστασάκος Γιάννης
- Αναστασιάδης Νίκος
- Αναστασίου Φωτεινή
- Αναστόπουλος Τάκης
- Ανδρέου Κώστας
- Ανδριοπούλου Σοφία
- Ανδρουλάκης Νίκος
- Ανέστη Κατερίνα Ι.
- Ανηψητάκης Αντώνης
- Αντωνίου Χρυσούλα
- Αντωνίου Γιάννης
- Αντωνόπουλος Νικηφόρος
- Αντωνόπουλος Γιώργος
- Αποστολίδης Ηλίας
- Αρανίτσης Ευγένιος
- Αργείτης Γιώργος
- Αργυρόπουλος Χριστόφορος
- Αργυρός Κώστας
- Αργυρός Γιάννης
- Άρθρο Κύριο
- Αρχοντάκης Κώστας
- Ασδραχάς Σπύρος Ι.
- Αταλί Ζακ
- Αυδίκος Ευάγγελος
- Βαγενάς νάσος
- Βαΐου Ντίνα
- Βακαλιός Θανάσης
- Βακαλόπουλος Μπάμπης
- Βακιρτζής Σταμάτης
- Βαλεντίνι Φραντσέσκο
- Βαλερστάιν Ιμάνιουελ
- Βαλντέν Σωτήρης
- Βαξεβάνης Κώστας
- Βαρβιτσιώτη Ελένη
- Βαρουφάκης Γιάνης
- Βαρώτσος Ανδρέας
- Βασιλάκης Μανώλης
- Βασιλείου Τάσος
- Βασιλείου Θανάσης
- Βασιλείου Γιώργος
- Βασιλιάς Ανδρέας
- Βασιλόπουλος Περικλής
- Βατάλης Σωκράτης
- Βελεγράκης Μανόλης Ι.
- Βεμπέρ Ανρί
- Βενιζέλος Ευάγγελος
- Βέντολα Νίκι
- Βεντούρης Δημήτρης
- Βεργής Απόστολος
- Βεργόπουλος Γιώργος
- Βερέμης Θάνος
- Βερνίκος Γιώργος
- Βλάχος Μάρκος
- Βολιώτης Άγγελος
- Βουδούρης Οδυσσέας
- Βούλγαρης Γιάννης
- Βούλγαρης Θέμης
- Βουρνάς Κώστας
- Βρανάς Ρούσσος
- Γαβρόγλου Κώστας
- Γαλανάκη Ρέα
- Γαλανοπούλου Μαρία
- Γαλιατσάτος Παναγής
- Γαλιατσάτου Μαράια
- Γασπαράτος Τάκης
- Γεννηματά Φώφη
- Γεράκης Θωμάς
- Γεωγακόπουλος Θανάσης
- Γεωργακόπουλος Θανάσης
- Γεωργακόπουλος Θοδωρής
- Γεωργακοπούλου Βένα
- Γεωργακοπούλου Ρούλα
- Γεωργάτος Γεράσιμος
- Γεωργελές Φώτης
- Γεωργιάδη Βασιλική
- Γεωργιάδης Νίκος
- Γεωργιάδου Βασιλική
- Γεωργίου Θεόδωρος
- Γεωργίου Χρήστος
- Γεωργούλας Μπάμπης
- Γεωργουσόπουλος Κώστας
- Γεωργουσόπουλος Κώστας
- Γιαλκέτσης Θανάσης
- Γιαλυψός Δημήτρης
- Γιάμαλη Αναστασία
- Γιαννακάκη Μαρία
- Γιαννακίδης Κώστας
- Γιαννακόπουλος Γιώργος
- Γιανναράς Χρήστος
- Γιάνναρος Γιώργος
- Γιάνναρου Λίνα
- Γιαννίτσης Τάσος
- Γιαννουλόπουλος Γιώργος
- Γιανουλόπουλος Γιάννης
- Γιανουλόπουλος Γιώργος
- Γιαταγάνας Ξενοφών
- Γιατζόγλου Δημήτρης
- Γιατρομανωλάκης Γιώργης
- Γιουβέν Ερντάλ
- Γιουνκέρ Ζαν-Κλοντ
- Γιούνκερ Ζαν-Κλοντ
- Γιουρμετάκης Ανδρέας
- Γκαλίνο Λουτσιάνο
- Γκάλτουνγκ Γιόχαν
- Γκάμπριελ Ζίγκμαρ
- Γκάμπριελ Σίγκμαρ
- Γκαρμπούνης Χρήστος
- Γκέρο Νοϊγκεμπάουερ
- Γκίντενς Άντονι
- Γκιώνης Νίκος
- Γκλοτς Πέτερ
- Γκονζαλες Φελίπε
- Γκορμπατσώφ Μιχαήλ
- Γκόρου Αθηνά
- Γκωσσέ Μαρσέλ
- Γλέζος Μανώλης
- Γολέμης Χάρης
- Γουλιάρου Αθηνά
- Γουργουλιάνης Κωνσταντίνος
- Γουργούρη Φανή
- Γουσέτης Διονύσης
- Γραμματικάκης Γιώργος
- Γρατσίας Νίκος
- Γρέβιας Θανάσης
- Γρηγοράκος Λεωνίδας
- Γρηγοριάδης Ιωάννης Ν.
- Γρηγοριάδου Ιωάννα
- Γρυσπολάκης Ιωακείμ
- Δαλίπης Αντώνης
- Δαμιανίδη Άννα
- Δανέλλης Σπύρος
- Δαρσινός Τάσος
- Δαφέρμος Ολύμπιος
- Δελαστίκ Γιώργος
- Δεληβοριάς Φώτης
- Δεληγιάννης Ανδρέας
- Δεληγκάρης Βασίλης
- Δελούκας Αλέξανδρος
- Δελφάκης Νίκος
- Δεμερτζής Νίκος
- Δερτιλής Γιώργος
- Δεσποτόπουλος Κωνσταντίνος Ι.
- Δεσποτόπουλος Κωνσταντίνος
- Δημάδης Θάνος
- Δήμας Σταύρος
- Δημητρακάς Παναγιώτης
- Δημητρακόπουλος Θέμης
- Δημητριάδης Σωτήρης
- Δημητρίου Στέφανος
- Δημόπουλος Βαγγέλης
- Δημόπουλος Ευθύμης
- Δήμου Νίκος
- Δημουλής Δημήτρης
- Διακουλάκης Νίκος
- Διαμαντάκου Πόπη
- Διαμαντίδης Δημήτρης
- Διαμαντόπουλος Χρόνης
- Διαμαντοπούλου Άννα
- Διαμαντούρος Νικηφόρος
- Διβάνη Λένα
- Διβάρης Διονύσης
- Διόγος Μάκης
- Δοξιάδης Αρίστος
- Δοξιάδης Απόστολος
- Δούκας Προκόπης
- Δραβαλιάρης Τριαντάφυλλος
- Δραγασάκης Γιάννης
- Δρανδάκης Λεωνίδας Γ.
- Δρόσος Γιάννης
- Δρουσιώτης Μακάριος
- Δρυμιώτης Ανδρέας
- Δωροβίνης Βασίλης Κ.
- Εco Umberto
- Εγιαζαριάν Ασότ
- Εζμπουντούν Εργκούν
- Ελεφάντης Άγγελος
- Έλλις Αθανάσιος
- ΕΠΙΒΑΤΗΣ Δίκτυο
- Επιτροπάκη Κατερίνα
- Ερμής Νικόλαος
- Ευαγγελίδου Μάρω
- Ευθυμιόπουλος Ηλίας
- Ευλογημένος Γιάννης
- Ζακάρ Αλμπέρ
- Ζάμπας Κώστας
- Ζαμπούκας Ανδρέας
- Ζαράνης Ηλίας
- Ζαρέτος Θεόδωρος
- Ζαχαρέας Αιμίλιος
- Ζαχαριάδης Κώστας
- Ζαχαριάδης Νίκος
- Ζαχαριάδης Σταμάτης
- Ζάψας Γιώργος
- Ζενερέ Ζακ
- Ζέπος Κώστας
- Ζέπος Κώστας Δ.
- Ζήρας Βασίλης
- Ζίζεκ Σλάβοϊ
- Ζιν Χάουαρντ
- Ζορκάδης Βαγγέλης
- Ζορμπά Μυρσίνη
- Ζούλας Κωνσταντίνος
- Ζουμπουλάκης Σταύρος
- Ζουμπουλάκης Μιχάλης
- Ζουναλής Βασίλης
- Ηirsch Afua
- Ηulot Νicolas
- Ηρακλείδης Αλέξης
- Θέμελης Νίκος
- Θεμπριάν Χουαν Λούις
- Θεοδορώπουλος Τάκης
- Θεοδωράκης Μίκης
- Θεοδωράκης Σταύρος
- Θεοδωρίδης Νάσος
- Θεοδωρόπουλος Βύρων
- Θεοδωρόπουλος Τάκης
- Θεοτοκάς Γιώργος
- Θεοχάρης Χάρης
- Θεοχαρόπουλος Θανάσης
- Θρασυβούλου Μάριος
- Θωμόπουλος Αριστείδης
- Θωμόπουλος Γιώργος
- Ιατρού Σταύρος
- Ιμπραήμ Δημήτρης
- Ινγκράο Πιέτρο
- Ιντζίδης Βαγγέλης
- Ιορδανίδης Κώστας
- Ιορδάνογλου Χρυσάφης Ι.
- ιός Ο
- Ιωακειμίδης Π.Κ.
- Ιωακειμίδης Παναγιώτης Δ.
- Ιωαννίδης Γιώργος
- Ιωάννου Χάρης
- κ. Ιερώνυμος Αρχιεπίσκοπος
- Κiniklioglu Suat
- Κrugman Ρaul
- Καβουνίδης Σπύρος
- Καβουριάρης Μάκης
- Καζάκος Πάνος
- Καζαλόττι Ελιζαμπέττα
- Καζαλόττι Ελιζαμπέττα
- Καϊμάκη Βάλια
- Κακαλέτρης Παναγιώτης
- Κακατσάκη Χρύσα
- Κακουλίδης Γιάννης
- Καλαβάσης Φραγκίσκος
- Καλαμάρας Γιώργος
- Καλαντζής Παναγιώτης
- Καλατζής Δημήτρης
- Καλαφάτης Θανάσης
- Καλλιπολίτη Δώρα
- Καλλίτσης Κώστας
- Καλογήρου Γιάννης
- Καλογήρου Ορέστης
- Καλοκαιρινός Αλέξης
- Καλούδης Θοδωρής
- Καλουδιώτης Δημήτρης
- Καλπάκης Στέργιος
- Καλφέλης Γρηγόρης
- Καλφέλης Γρηγόριος Π.
- Καμάρας Κωνσταντίνος
- Καμί Ζαν Υβ
- Καμίνης Γιώργος
- Καμπουράκης Δημήτρης
- Καμπύλης Τάκης
- Καν Ζαν Φρανσουά
- Κανδαράκης Μιχάλης
- Κανέλης Ηλίας
- Κανέλλης Ηλίας
- Κανέλλης Βασίλης Σ.
- Κανέλλης Ηλίας
- Κανελλοπούλου Βάσω
- Καντ Κλεισθένης
- Κανφίν Πασκάλ
- Κάουφμαν Συλβί - Υβόν
- Καπλάνι Γκαζμέντ
- Καπόπουλος Γιώργος
- Κάπρος Παντελής
- Καράβελλας Δημήτρης
- Καραβίτη Φαίη
- Καραγιάννης Μάκης
- Καραγιάννης Τάκης
- Καραγκουλές Δημήτρης
- Καρακάσης Γιάννης
- Καρακούσης Αντώνης
- Καρακώτιας Κώστας
- Καραλιώτας Σάκης
- Καραμούζης Νίκος
- Καραμπουγιουκλού Σάμη
- Καρανασοπούλου Ειρήνη
- Καραντζόλα Ελένη
- Καρασσαβίδου Ελένη
- Καρατέγος Κώστας
- Καραφέριας Στέλιος Θ.
- Καρδάσης Βασίλης
- Καρελιάς Γιώργος
- Καρζής Φοίβος
- Κάρης Κώστας
- Καριπίδης Γιώργος
- Καρκαγιάννης Αντώνης
- Καρκαγιάννης Αντώνης
- Καρούνος Θόδωρος
- Καρτάλης Γιώργος
- Καρτερός Θανάσης
- Καρύδης Βασίλης
- Καρύδης Βασίλης Χ.
- Καρυστιάνη Ιωάννα
- Κασιμάτης Στέφανος
- Καστανάς Λεωνίδας
- Καστανίδης Χάρης
- Καστανίδου Συμεωνίδου Ε.
- Καστέλ Ρομπέρ
- Κατηφόρης Γιώργος
- Κατρεμέρ Ζαν
- Κατρούγκαλος Γιώργος
- Κατσαμούρης Αστέριος
- Κατσάμπας Θάνος
- Κατσάνης Πολύβιος
- Κατσαρός Τάκης
- Κατσαρός Τάκης
- Κατσιμάρδος Τάκης
- Κατσιμπάρδης Γιώργος
- Κατσίμπρας Νικόλας
- Κατσουνάκη Μαρία
- Καφετζής Τάκης
- Καψάλης Απόστολος
- Καψής Παντελής
- Κέζα Λόρη
- Κεμανίδης Γιάννης
- Κεμπφ Ερβέ
- Κεντρωτή Αλεξάνδρα
- Κεπέλ Ζιλ
- Κερέ Μπενουά
- Κεφάλης Χρήστος
- Κεφαλίδου Χαρά
- Κεχαγιά Βούλα
- Κεχαγιόγλου Ελένη
- Κεχριώτης Βαγγέλης
- Κιάος Νίκος
- ΚΙΖΙΛΓΙΟΥΡΕΚ Νιαζί
- Κιζίλγιουρεκ Νιαζί
- Κικίλιας Ηλίας
- Κιμπουρόπουλος Γιάννης
- Κιντή Βάσω
- Κιτρομηλίδης Πασχάλης Μ.
- Κλαδούχου Κατερίνα
- Κλαουδάτου Μέμα
- Κλαυδιανός Παύλος Δ.
- Κλαυδιανός Παύλος
- Κλαυδιανός Ανδρέας
- Κληρίδης Γλαύκος
- Κλουτσινιώτη Ράνια
- Κολιοπάνος Πάνος
- Κόλλιας Θεόδωρος
- Κόλλιας Φώτης
- Κολομπανί Ζαν-Μαρί
- Κον-Μπεντίτ Ντανιέλ
- Κοντιάδης Ξενοφών
- Κοντολέων Έλια
- Κοππά Μαριλένα
- Κορβίνο Τερέζα
- Κόρμ Ζωρζ
- Κοροβέσης Περικλής
- Κορωναίος Πασχάλης
- Κορωνάκης Τάσος
- Κοτανίδης Γιώργος
- Κοτζαμπόπουλος Αλέκος
- Κοτζιάς Νίκος
- Κοτρώτσος Σεραφείμ
- Κούβελας Ηλίας
- Κουβέλη Μαρία
- Κουβέλη Ευαγγελία Φ.
- Κουβέλης Φώτης
- Κουγιουμουτζής Λευτέρης
- Κουζέλης Γεράσιμος
- Κουζής Γιάννης
- Κουκιάδης Ιωάννης Δ.
- Κουκουβιτάκης Γιώργος
- Κουκουλόπουλος Πάρις
- Κούλογλου Στέλιος
- Κουλουμπής Θεόδωρος
- Κουμάνταρος Δημήτρης
- Κουναλάκη Ξένια
- Κουράκης Ανδρέας
- Κούρκουλας Άλκης
- Κούρκουλας Δημήτρης
- Κούρκουλος Κώστας
- Κουρμούσης Μιχάλης
- Κουρουζίδης Σάκης
- Κουρουνιώτης Χρήστος
- Κούρτοβικ Δημοσθένης
- Κουσνέρ Μπερνάρ
- Κουσούλης Λευτέρης
- Κουτρούκης Κώστας
- Κούτσης Αλέκος
- Κουτσοπίνης Παναγιώτης
- Κουτσούκος Γιάννης
- Κοφφεράτι Σέρτζιο
- Κοψίδης Μάκης
- Κοψίνη Χριστίνα
- Κοψίνη Χριστίνα
- Κρεμμυδάς Βασίλης
- Κρεμύδας Βασίλης
- Κρούγκμαν Πολ
- Κρουστάλλη Δήμητρα
- Κτιστάκης Γιώργος
- Κτωρής Σώτος
- Κυπριανού Άντρος
- Κυριακίδης Μιχάλης
- Κυριακόπουλος Δημήτρης
- Κυριακού Γρηγόρης
- Κυριόπουλος Γιάννης
- Κύρκος Λεωνίδας
- Κυρτάτας Δημήτρης
- Κυρτάτας Δημήτρη Ι.
- Κωνσταντάρας Νίκος
- Κωνσταντίνου Γιάννης
- Κωνσταντόπουλος Χρήστος
- Κωστής Κώστας
- Κωστόπουλος Βασίλης
- Λαζάρ Μαρκ
- Λάζαρ Μάρκ
- Λάζαρης Ευστάθιος
- Λαζαρίδης Γεώργιος Σ.
- Λάζος Χρήστος Γ.
- Λαϊντί Ζακί
- Λακασάς Απόστολος
- Λακόπουλος Γιώργος
- Λακόπουλος Γιώργος
- Λακόπουλος Γιάννης
- Λαλιώτης Κώστας
- Λαμπάτος Γαβρίλης
- Λαμπράκη-Πλάκα Μαρίνα
- Λαμπριανίδης Λόης
- Λαμπρινίδης Φώτης
- Λαμπρινός Φώτος
- Λαμπρινού Κατερίνα
- Λάμψιας Παναγιώτης
- Λαπαβίτσας Κώστας
- Λαπατσιώρας Σπύρος
- Λάρκου Λάρκος
- Λαρουτιρού Πιερ
- Λασκαράτος Αλέκος
- Λασκαράτος Αλέξης
- Λάσκος Χρήστος
- Λαφαζάνης Παναγιώτης
- ΛΑΦΟΝΤΑΙΝ ΟΣΚΑΡ
- Λε Ιαρίκ Πατρίκ
- Λεβέντ Σενέρ
- Λεβέντης Σωτήρης
- Λεβέντης Θανάσης
- Λεοντίδου Λίλα
- Λεπαρμαντιέ Αρνό
- Λιάκος Αντώνης
- Λιαλιούτη Μυρτώ
- Λιαργκόβας Παναγιώτης
- Λιβαδάς Σταύρος
- Λιβανίου Ευαγγελία
- Λιγνός Γιώργος
- Λιναρδάτου Οντίν
- Λιντ Μάικλ
- Λιοναράκη Μυρσίνη
- Λιοναράκης Νικήτας
- Λιοσάτος Δημήτρης
- Λις Κολιν
- Λοβέρδος Ανδρέας
- Λοβέρδος Ανδρέας Ν.
- Λουκάς Δηµήτρης
- Λουκάς Δημήτρης
- Λουκάς Στάθης
- Λούλης Γιάννης
- Λουλούδης Λεωνίδας
- Λουτράδης Χρήστος
- Λυκούδης Σπύρος
- Λωράν Πιέρ
- Μαγγηριάδης Απόστολος
- Μάγκλαρης Κώστας
- Μάγκλαρης Βασίλης
- Μαγκλίνης Ηλίας
- Μαγκλίνης Ηλίας
- Μαγκριώτης Γιάννης
- Μαζάουερ Μαρκ
- Μαΐστρος Παναγιώτης
- Μακρή Κάτια
- Μακρυγιαννάκης Αντώνης
- Μαλέλης Σταμάτης
- Μαλλιώρη Μένη
- Μανδαράκης Βασίλης
- Μανδαρβέλης Πάσχος
- Μανδραβέλης Πάσχος
- Μάνδρου Ιωάννα
- Μάνη Μαρίνα
- Μανιάτης Δημήτρης Ν.
- Μανιάτης Γιάννης
- Μανίκας Στέφανος
- Μανιτάκης Αντώνης
- Μανιτάκης Αντωνης
- Μάνος Στέφανος
- Μάνου Μαρία
- Μανσούρης Γιώργος Μ.
- Μανταδάκης Άγγελος
- Μαντέλης Τάσος
- Μαντίκος Θάνος
- Μαραβέγιας Ναπολέων
- Μαραντζίδης Νίκος
- Μαργαρίτης Θόδωρος
- Μαργαρίτης Αντώνης
- Μάρδας Δημήτρης
- Μαρίνου Δέσποινα
- Μαρκίδης Αλέκος
- Μαρκίς Μάικ
- Μάρκου Κατερίνα
- Μαρνέλλος Γιώργος
- Μάστορης Βασίλης
- Μαστρογιάννης Βασίλης
- Ματιάς Μαρίζα
- Ματσαγγάνης Μάνος
- Μαυράκης Δημήτρης
- Μαυρίδης Θανάσης
- Μαυρίκας Χαράλαμπος
- Μαχαίρας Χρήστος
- Μαχαίρας Χρήστος
- Μαχιάς Θανάσης
- Μέγας Χρήστος
- Μεϊμάρογλου Γιάννης
- Μελανσόν Ζαν Λικ
- Μεντζελίδης Γιώργος
- Μετζιολάρο Μάουρο
- Μηλιός Γιάννης
- Μηλιώνης Γιώργος
- Μήλλας Ηρακλής
- Μηταφίδης Τριαντάφυλλος
- Μητρόπουλος Κώστας Σ.
- Μητρόπουλος Δημήτρης
- Μητσός Αχιλλέας
- Μητσός Μιχάλης
- Μίλερ Γιαν-Βέρνερ
- Μίλιμπαντ Ντέιβιντ
- Μίνχαου Βόλφγκανγκ
- Μίρσχαϊμερ Τζον
- Μισλό Βενσάν
- Μιχαήλ Μιχάλης
- Μιχαηλίδης Αντώνης
- Μιχαηλίδης Χρήστος
- Μιχαλακέα Αθηνά
- Μιχαλάκης Αντώνης
- Μίχας Τάκης
- Μοιρασγεντής Σεβαστιανός
- Μοκεφί Μανσουριά
- Μοναστηριώτης Βαγγέλης
- Μοναστηριώτης Γιώργος
- Μορέιρα Ροτζέριο
- Μορέν Εντγκάρ
- Μορώνης Μιχάλης
- Μόσιαλος Ηλίας
- Μοσκοβισί Πιέρ
- Μοσχονάς Γεράσιμος
- Μουζέλης Νίκος
- Μούσης Νίκος
- Μούσι Φάμπιο
- Μπαγεώργος Στέφανος
- Μπαγιώργος Στέφανος
- Μπαζιάνα Μπέττυ
- Μπαϊράμογλου Αλί
- Μπακουνάκης Νίκος
- Μπαλαμπανίδης Γιάννης
- Μπαλάνος Κώστας
- Μπαλαούρας Μάκης
- Μπαλάφας Γιάννης
- Μπαλή Κάκη
- Μπάλιας Γιώργος
- Μπαλλή Κάκη
- Μπαλτάς Αριστείδης
- Μπαντιού Αλέν
- Μπαργιώτας Κώστας
- Μπάρμπερ Μπένζαμιν
- Μπαρτζινόπουλος Ερρίκος
- ΜΠΑΣΑΝΙΝΙ ΦΡΑΝΚΟ
- Μπασιάκος Γιάννης
- Μπασιάκος Γιάννης Κ.
- Μπεζανσενό Ολιβιέ
- Μπέης Κώστας
- Μπέης Κώστας
- Μπεκ Ούλριχ
- Μπελιμπασάκης Ανδρέας
- Μπερτινότι Φάουστο
- Μπερτινόττι Φάουστο
- Μπιράντ Μεχμέτ Αλί
- Μπίρμπας Δημήτρης
- Μπίσκι Λόταρ
- Μπισκίνης Κωστής
- Μπισκίνης Κώστας
- Μπίστης Νίκος
- Μπιτζάνης Κώστας
- Μπιτζάνης Κωστής
- Μπιτούνη Νικολέττα
- Μπιτσάκης Ευτύχης
- Μπλερ Τόνι
- Μπογδάνος Κωνσταντίνος
- Μπογιατζής Βασίλης
- Μπογιόπουλος Νίκος
- Μπόκα Τζόρτζιο
- Μποτόπουλος Κώστας
- Μποτόπουλος Κώστας
- Μποτόπουλος Κώστας Β.
- Μπούζας Γιώργος
- Μπουκάλας Παντελής
- Μπουλμπασάκος Γιώργος
- Μπουλουμπασάκος Γιώργος
- Μπουρδάρας Γιώργος
- Μπούρης Γιάννης
- Μπουρνάζος Στρατής
- Μπουρνόβα Ευγενία
- Μπουτάρης Γιάννης
- Μπόφινγκερ Πέτερ
- Μπράμος Γιώργος
- Μπρεδήμας Αντώνης
- Μυλόπουλος Γιάννης
- Μυλόπουλος Γιάννης Α.
- Μυταφίδης Τριαντάφυλλος
- Μυτιληναίος Βαγγέλης
- Μωραϊτης Θάνος
- Μώρου Ισμήνη
- Νάντσου Θεοδότα
- Ναυπλιώτης Δημήτρης
- Νεόφυτος Μητροπολίτης Μόρφου
- Νεράτζης Παύλος
- Νέτας Βίκτωρ
- Νεφελούδης Ανδρέας
- Νικολαϊδης Γρηγόρης
- Νικολαϊδης Ευάγγελος
- Νικολαϊδου Λαμπρινή
- Νικολακόπουλος Ηλίας
- Νικολάου Γιάννης
- Νιώτη Στέλλα
- Νοταράκης Διονύσης
- Νούτσος Παναγιώτης
- Ντ Αλέμα Μάσιμο
- Νταγλιούδης Αντώνης
- Ντάλεκ Ρόμπερτ
- Ντάλης Σωτήρης
- Νταλυαντζί Νιγιαζί
- Ντάρεντορφ Ραλφ
- ντε Σούζα Σάντος Μποαβεντούρα
- Ντεκαγιόν Ζοέλ
- Ντελόρ Ζακ
- Ντιαμέλ Αλάν
- Ντιμιτρόφ Νικολά
- Ντόκος Θάνος
- Ντουμανλί Εκρέμ
- Ντούτσκε Ρούντυ
- Ντράγκι Μάριο
- Ντράρεντορφ Ραλφ
- ντυ Ρουά Ιβάν
- Ντ’ Ελια Σέρτζιο
- Ξεκαλάκης Στέφανος Μ.
- Ξενάκη Κίττυ
- Ξηρόκωστας Κων/νος
- Ξηροτύρη Ασημίνα
- Ξυδάκης Νίκος Γ.
- Ξυδάκης Νίκος
- ΞΥΘΑΛΗΣ Παναγιώτης
- Ξυθάλης Παναγιώτης
- Οζ Άμος
- Όζμεντ Στέβεν
- Οικονομίδης Αλέξης
- Οικονομίδης Ρωμανός
- Οικονομίδης Δημήτρης
- Οικονόμου Θανάσης
- Οικονόμου Γιώργος Ν.
- Οικονόμου Βασίλης
- Οικονόμου Παντελής
- Οικονονομίδης Ρωμανός
- Οκρέν Κριστίν
- Ολιβερ Τιμ
- Όστρομ Έλινορ
- Ουρανός Μάνος
- Όφε Κλάους
- Πάγκαλος Θεόδωρος
- Παγκάλου Έφη
- Παγουλάτος Γιώργος
- Πάικος Βασίλης
- Παλαιολογόπουλος Δημήτρης
- Παλαιολογοπούλου Ρούλα
- Παλαιολόγος Χρήστος
- Παλαμαριτζής Γιώργος
- Παλαμίδης Αλέξης
- Παλλήκαρης Ευτύχης
- Πάλλης Θάνος
- Παναγιωτόπουλος Νίκος
- Παναγιωτόπουλος Τάκης
- Παναγιωτόπουλος Βασίλης
- Παναγιωτόπουλος Παναγής
- Παναγιωτόπουλος Χρήστος
- Παναγιώτου Παναγιώτης
- Παναγιώτου Παναγιώτης Δ.
- Παναγόπουλος Κώστας
- Παναγόπουλος Θανάσης
- Παναρέτου Σούλα
- Πανούσης Γιάννης
- Πανταζόπουλος Ανδρέας
- Παντελάκης Γιάννης
- Πάντζαλης Νίκος
- Παξινού-Βαφειάδου Ειρήνη
- Πάουερ Νίνα
- Παπαβασιλόπουλος Γιώργος
- Παπαγεωργίου Μενέλαος
- Παπαγιαννάκης Λευτέρης
- Παπαγιαννάκης Μιχάλης
- Παπαγιαννίδης Αντώνης
- Παπαδάκη Ελίζα
- Παπαδάτου Σοφία Αράβου
- Παπαδημητρίου Ευθύμης
- Παπαδημητρίου Μπάμπης
- Παπαδημητρίου Γιώργος
- Παπαδημητρίου Στράτος
- Παπαδημητρόπουλος Δαμιανός
- Παπαδημούλης Δημήτρης
- Παπαδογιάννης Νίκος
- Παπαδόπουλος Ανδρέας Γ.
- Παπαδόπουλος Θάνος
- Παπαδόπουλος Νότης
- Παπαδόπουλος Ανδρέας Ε.
- Παπαδόπουλος Ανδρέας
- Παπαδόπουλος Παύλος
- Παπαδόπουλος Αλέκος
- Παπαδόπουλος Ανδρέας Ε.
- Παπαδόπουλος Πάνος
- Παπαδόπουλος- Τετράδης Γιώργος
- Παπαδοπούλου Τέτα
- Παπαδοπούλου Χριστίνα
- Παπάζογλου Μάνος
- Παπαθανασίου Σάκης
- Παπαθανασόπουλος Στέλιος
- Παπαθανασόπουλος Θάνος
- Παπαθεοδωρόπουλος Τάκης
- Παπαθεοδωρόπουλος Παναγιώτης
- Παπαθεοδωροπουλος Παναγιώτης
- Παπαθεοδώρου Γιάννης
- Παπαθεοδώρου Θεόδωρος
- Παπαθεόδώρου Γιάννης
- Παπαθεωδορώπουλος Παναγιώτης
- Παπαιωάννου Γιώργος
- Παπαϊωάννου Χαρά
- Παπαϊωάννου Κωστής
- Παπαϊωάννου Γιώργος
- Παπανδρέου Περικλής
- Παπαπέτρου Μιχάλης
- Παπασαραντόπουλος Πέτρος
- Παπασίμος Γιώργος
- Παπασπηλιόπουλος Σπήλιος
- Παπασπυρόπουλος Γιώργος
- Παπαστάθης Αργύρης
- Παπατόλιας Απόστολος
- Παπαχελάς Αλέξης
- Παπαχελάς Αλέξης
- Παπούλιας Δημήτρης
- Παπούλιας Μάκης
- Παπουτσής Αλέξανδρος
- Παππάς Τάσος
- Παππάς Στέλιος
- Παππάς Ανδρέας
- Παππάς Γιώργος
- Παππούς Γιώργος
- Παραλίκας Αποστόλης
- Παρασκευόπουλος Νίκος
- Παρασκευόπουλος Γιάννης
- Παρασύρης Αντώνης
- Πασσάς Αργύρης
- Πατέστος Κωνσταντίνος Γ.
- Παυλόπουλος Τάκης
- Παυλόπουλος Γιώργος
- Πελαγίδης Θοδωρής
- Πελαγίδης Θεόδωρος
- Πελώνη Αριστοτελία
- Πεπελάσης Αδαμάντιος
- Περουλάκης Άρης
- Περπέρας Νίκος
- Πεσμαζόγλου Βασίλης
- Πεσμαζόγλου Στέφανος
- Πετράκης Παναγιώτης Ε.
- Πετρουλάκης Ανδρέας
- Πετσίνης Ανδρέας
- Πήττας Γιώργος
- Πιζάνιας Πέτρος
- Πικετί Τομά
- Πιτέλα Τζάνι
- Πιτσιόρλας Στέργιος
- Πληθάρας Αχιλλέας
- Πολίτης Σεραφείμ
- Πολίτης Αλέξης
- Πολυδώρου Μιχάλης
- Πολυμίλης Σήφης
- Πορτάλιου Ελένη
- Πορφυργένη Κατερίνα Μιλτ.
- Πουλάκης Κώστας
- Πουλίδου Χριστίνα
- Πράνγκερ Ρόμπερτ Τζ.
- Πρετεντέρης Γιάννης Κ.
- Προβατάς Φώτης
- Προκοπάκης Γιώργος
- Πρόντι Ρομάνο
- Πρωτοπαπάς Μπάμπης
- Πρωτοπαπάς Χαράλαμπος
- Πρωτοπαππάς Μπάμπης
- Ραγκούσης Γιάννης
- Ραμπίνι Φρεντερίκο
- Ράμφος Στέλιος
- Ραντάν Πιέρ
- Ράπανος Βασίλης Θ.
- Ράπτης Νίκος
- Ράσελ Τζένι
- Ραυτόπουλος Δημήτρης
- Ρεβέλι Μάρκο
- Ρέγκλινγκ Κλάους
- Ρενιέρης Αντώνης
- Ρεπούση Μαρία
- Ρεσβάνης Κώστας
- ΡΗΓΑ ΑΝΝΑ Π.
- Ρήγα Άννα Π.
- Ρήγας Παναγιώτης
- Ρηγόπουλος Δημήτρης
- Ρίκο Σαντιάγκο Αλμπα
- Ρινόπουλος Λουκάς
- Ριτζούλης Γιώργος Β.
- Ρίφκιν Τζέρεμι
- Ροζάκης Χρήστος
- Ροζανβαλόν Πιερ
- Ροκάρ Μισέλ
- Ρομπόλης Σάββας
- Ρομπόλης Σάββας Γ.
- Ροντρίγκεζ Γκρέγκορι
- Ροσανβαλόν Πιερ
- Ροσάντα Ροσάνα
- Ρουµπίνι Νουριέλ
- Ρουπακιώτης Αντώνης
- Ρούφαλο Τζόρτζιο
- Ρουφόλο Τζόρτζιο
- Ρούφολο Τζόρτζιο
- Σαββίδης Φίλιππος
- Σακελαρόπουλος Θόδωρος
- Σακελλάρης Ιωάννης
- Σακελλαρόπουλος Θεόδωρος
- Σακελλίων Σταμάτης
- Σακελλίωνας Σταμάτης
- Σακιώτης Γιάννης
- Σακκά Ιλεάνα
- Σακς Τζέφρι
- Σάλβανο Ρομπέρτο
- Σαλβαντόρι Μάσιμο
- Σαλβατόρι Μάσιμο
- Σαμαντάς Τέλης
- Σάμουελσον Ρόμπερτ
- Σαμπατακάκης Μιχάλης
- Σαρδελιάνος Δημήτρης
- Σαριλάκη Βασιλίκα
- Σαρτόριους Νικολάς
- Σαχινίδης Φίλιππος
- Σβορώνος Νίκος
- Σεβαστάκης Δημήτρης
- Σεβαστάκης Νικόλας
- Σεβαστάκης Δημήτρης Α.
- Σεβαστάκης Νίκος
- Σεϊτανίδης Διαμαντής
- Σελλά Όλγα
- Σεν Αμάρτια
- Σένετ Ρίτσαρντ
- Σεραφείμ Πολίτης
- Σερέτη Κατερίνα
- Σημίτης Κώστας
- Σημίτης Σπύρος
- Σιακαντάρης Ηλίας
- Σιακαντάρης Γιώργος
- Σιδέρης Νίκος
- Σιδέρης Γιάννης
- Σιούτη Βασιλική
- Σκαμπαρδώνης Γιώργος
- Σκανδαλίδης Κώστας
- Σκιαδάς Νίκος
- Σκοπούλη Φωτεινή
- Σκοτινιώτης Πάνος
- Σκουλαρίκη Αθηνά
- Σκουνάκη Ιουλία
- Σµιτ Χέλµουτ
- Σμυρλής Κώστας
- Σολταρίδης Συμών
- Σουλιώτης Μίμης
- Σούλτσε Ίνγκο
- Σοφούλης Κωνσταντίνος
- Σοφούλης Κώστας
- Σπάκοβιτζ Ανέτ
- Σπανού Αγγελική
- Σπηλιόπουλος Τάκης
- Σπίγκος Χρήστος
- Σπιλάνης Γιάννης
- Σπινέλλι Μπάρμπαρα
- Σπινθουράκης Μανώλης
- Σπιτσέρης Νίκος
- Σπυρόπουλος Κώστας
- Σπυρόπουλος Ροβέρτος
- Σρέντερ Γκέρχαρντ
- Σρικί Φιλίπ
- Στάγκος Άγγελος
- Στάη Ελλη
- Σταθάκης Γιώργος
- Σταθόπουλος Πάνος
- Σταθόπουλος Μιχάλης
- Στάικος Χρήστος
- Σταϊνμάιερ Φρανκ Βάλτερ
- Σταματόπουλος Γιώργος
- Στάμου Δημήτρης
- Στασινός Ανδρέας
- Στασινού Νατάσσα
- Σταυρόπουλος Χρήστος
- Σταυρόπουλος Στάθης
- Στεφανίδης Μάνος
- Στεφανόπουλος Κωστής
- Στεφάνου Στέφανος
- Στίγκλιτζ Τζόζεφ
- Στιγκλιτς Τζοζεφ
- Στίγκλιτς Τζόζεφ
- Στογιάννος Αλέκος
- Στούπας Κώστας
- Στραγαλινός Αποστόλης
- Στραγαλινός Απόστολος
- Στρατόπουλος Γιώργος
- Στρός Καν Ντομινίκ
- Στυλιανίδης Στέλιος
- Συνοδινός Τζούλιος
- Συρίγος Φίλιππος
- Συρμαλένιος Νίκος
- Σφοίνη Αλεξάνδρα
- Σχίζας Γιάννης
- Σχινάς Θόδωρος
- Σχινάς-Παπαδόπουλος Ιάσων
- Σώκος Πάνος
- Σωμερίτης Ριχάρδος
- Σωτηρέλη Γιώργου Χ.
- Σωτηρέλης Γιώργος Χ.
- Σωτηρέλης Γιώργος
- Σωτηρέλης Γιώργος X.
- Σωτηρίου Διδώ
- Ταγιάνι Αντόνιο
- Τάκης Ανδρέας
- Ταλαμάγκας Βασίλης
- Ταμήλος Μιχάλης
- Ταμπούκι Αντόνιο
- Τάσιος Θεοδόσης
- Τάσσιος Θ.Π.
- Ταχιάου Χριστίνα
- Τέλλογλου Τάσος
- Τέλογλου Τάσος
- Τζανάκης Στέφανος
- Τζήκας Γιάννης Π.
- Τζιαμπάζης Κυριάκος
- Τζιαντζή Μαριάννα
- Τζιάς Γιώργος Θ.
- Τζιάς Παύλος
- Τίρμαν Τζον
- Τοθ Μπάρμπαρα
- Τόλιος Διομήδης
- Τόλιος Άρης
- Τομπάζος Σταύρος
- Τοπάλη Μαρία
- Τούντας Γιάννης
- Τουρέν Αλέν
- Τραϊφόρος Βασίλης
- Τρεμόπουλος Μιχάλης
- Τριανταφυλλίδης Μιχάλης Γ.
- Τριανταφύλλου Ελίζα
- Τριανταφύλλου Σώτη
- Τριάντης Γιάννης
- Τριφύλλης Αντώνης
- Τσακνής Διονύσης
- Τσακνιάς Γιώργος
- Τσακόπουλος Χρήστος
- Τσακυράκης Σταύρος
- Τσαλίκογλου Φωτεινή
- Τσαμουργκέλης Γιάννης
- Τσάρτας Πάρις
- Τσάτσης Θωμάς
- Τσάτσος Δημήτρης
- Τσέκος Θεόδωρος
- Τσεκούρα Έλσα
- Τσεκούρας Θανάσης
- Τσελεπής Τουμάζος
- Τσεμπελής Γιώργος
- Τσερεζόλε Ελένη
- Τσιακνής Διονύσης
- Τσικαρδάνη Ντόρα
- Τσικαρδάνη Δώρα
- Τσίκας Θόδωρος
- Τσίμας Παύλος
- Τσιμεράκης Αντρέας
- Τσιντσίνης Μιχάλης
- Τσιόδρας Δημήτρης
- Τσιρώνης Γιάννης
- Τσιτήλου Σόνια Γ.
- Τσιτήλου Σόνια
- Τσιτσελίκης Κωνσταντίνος
- Τσιχλιάς Σωκράτης
- Τσόλης Ζώης
- Τσορμπατζόγλου Πάνος
- Τσουκαλάς Γιώργος
- Τσουκαλάς Κωνσταντίνος
- Τσούκαλης Λουκάς
- Τσούκαλης Νίκος
- Τσούκας Χαρίδημος Κ.
- Τσούκας Χαρίδημος
- Τσουκνίδας Άρης
- Τσουκνίδας Λάμπρος Αθ.
- Τσουκνίδας Λάμπρος
- Τσουκόνι Βιτόριο
- Τσουπαρόπουλος Κώστας
- Τσούρος Σιδερής
- Τσώλης Ζώης
- Φανουράκης Μιχάλης
- Φάντης Ανδρέας
- Φαράκος Γρηγόρης
- Φασίνο Πιέρο
- Φασούλας Γιάννης
- Φελέκης Νίκος
- Φερέτος Δημήτρης
- Φέρχοφστατ Γκυ
- Φίλης Γιάννης
- Φίλης Κωνσταντίνος
- Φιλίνη Άννα
- Φίλιος Φίλιππας
- Φιλιππίδης Νίκος
- Φιντάλγο Χοσέ-Μαρία
- Φίσερ Γιόσκα
- Φιτσανάκης Σήφης
- Φούντα Νίκη
- Φουντής Αντώνης
- Φουρτούνης Γιώργος
- Φραγκάκη Μαρίκα
- Φραγκουδάκη Άννα
- Φύσας Δημήτρης
- Φύσσας Δημήτρης
- Φωτίου Νίκος
- Φωτόπουλος Νίκος
- Χαζαναβίσιους Μισέλ
- Χαϊνάς Κώστας
- Χαλαζωνίτης Δημήτρης
- Χάλαρης Μιχάλης
- Χαλικιά Δήμητρα
- Χάμπερμας Γιούργκεν
- Χανδάνος Γιώργος
- Χανιώτης Άγγελος
- Χάουαρντ Ντικ
- Χαραλαμπίδης Νίκος
- Χάρης Γιάννης Η.
- Χαρτουλάρη Μικέλα
- Χασάπης Δημήτρης
- Χασαπλαδάκης Δημήτρης
- Χατζάκος Λυκούργος
- Χατζηβασιλείου Βαγγέλης
- Χατζηγεωργίου Τάκης
- Χατζηγεωργίου Παναγιώτης
- Χατζηδημητρίου Τάκης
- Χατζηµπίρος Κίμων
- Χατζημπίρος Κίµων
- Χατζημπίρος Κίμων
- Χατζηπαντελής Θεόδωρος
- Χατζής Αριστείδης
- Χατζησάββας Παναγιώτης Η.
- Χατζησωκράτης Δημήτρης
- Χατζόπουλος Χρήστος
- Χειμωνάς Θανάσης
- Χελάκης Γιώργος
- ΧΕΛΙΔΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ Ν.
- Χελιδώνης Αντώνης
- Χελμ Ντίτερ
- Χερτσογκ Νταγκμαρ
- Χιλ Τζορτζ
- Χίλσαμ Λίντσεϊ
- Χλύκας Νίκος
- Χλωμούδης Κώστας
- Χομπσμπάουμ Έρικ
- Χόμπσμπομ Έρικ
- Χόμπσμπωμ Έρικ
- ΧΟΣΚΙΝ ΡΕΜΠΕΚΑ
- Χούκλη Μαρία
- Χρήστου Δημήτρης
- Χριστοδουλάκης Νίκος
- Χριστοδουλίδου Αστέρω
- Χριστοδουλοπούλου Τασία
- Χριστόπουλος Δημήτρης
- Χριστουδουλάκης Νίκος
- Χριστόφιας Δημήτρης
- Χριστοφιλόπουλος Δημήτρης
- Χριστοφιλόπουλου Δημήτρη Γ.
- Χριστοφιλοπούλου Εύη
- Χρυσόγελος Νίκος
- Χρυσόγονος Κώστας
- Χρυσολωρά Ειρήνη
- Χρυσολωράς Νίκος
- Χρυσοστομίδης Ανταίος
- Χρυσοστομίδης Σοφιανός
- Χρυσόστομος + Ο Μεσσηνίας
- Χρυσοχοϊδης Μιχάλης
- Χωμενίδης Χρήστος
- Χωμενίδης Χρήστος Α.
- Χωμενίδης Χρήστος
- Ψαριανός Γρηγόρης
- Ψαρουδάκης Γεώργιος Μ.
- Ψαρράκης Δημήτρης
- Ψαρράς Δημήτρης
- Ψύρρας Θωμάς
- Ψυχογιός Δημήτρης
- Ψυχογιός Δημήτρης Κ.